[RPG • 100] The Shadowmarket • Speeltopic - Speeltopics

6 april 2020 - 12:34 Perseid is offline

Perseid 8184

The Shadowmarket
Rollentopic ● Praattopic ● Speeltopic

» S e t t i n g

De Schaduwmarkt is een parallelle dimensie die zich in deze wereld bevindt — maar ook weer niet. Hij is toegankelijk vanuit werkelijk elke uithoek van de aarde middels portalen, welke zich vaak op de meest onverwachte plaatsen bevinden. De verschillende entrees zijn namelijk magisch beveiligd en onthullen zich enkel aan de bovennatuurlijken onder ons. Mensen zullen deze daarom nooit vinden, mits zij de nodige hulp krijgen om door de zogenaamde glamour heen te kijken, wat uiteraard ten strengste verboden is en voor de meeste stervelingen niet goed uitpakt.

Op deze buitengewone markt stikt het van de grijze en zwarte magie: bezeten voorwerpen, kopieën van beruchte spreukenboeken, gekooide faeries, vampierbloed, cocktails die de doden weer tot leven zouden moeten wekken — maar ook een lucratieve handel in de vraag en aanbod naar dubieuze diensten behoort hier tot de dagelijkse gang van zaken.
Wezens uit alle windstreken bewandelen de eindeloze paden langs de kraampjes, één van de weinige plekken waar ze niet hoeven te verbergen wat ze zijn.

Vanuit welke doorgang je de Schaduwmarkt ook binnenkomt, het lijkt altijd nacht. Betreden is op eigen risico, evenals het kopen van de aangeboden waar, want de betaling is lang niet altijd in geld. Voor je het weet heb je tien jaar van je leven neergelegd, of je eerstgeborene. Oplichters zijn er bovendien ook te vinden.

Er is echter één nacht in de eeuw die zelfs de meest teruggetrokken figuren naar de Schaduwmarkt weet te lokken: de Nacht der aller Zielen, ookwel Zielennacht genoemd. Gedurende dit fenomeen verschijnen de meest zeldzame items, is magie ongeëvenaard sterk en lijken grenzen te vervagen.

I only know this:

P L O T «

De befaamde Zielennacht is aangebroken: stands die normaal gesproken niet bestaan schieten als paddenstoelen uit de grond, evenals de aanwezigheid van schepsels die zich doorgaans niet aan de rest van de wereld tonen. De algemene stemming op de markt is uitgelaten, onheilspellend en misschien zelfs een tikje opgewonden.

Er worden shows en demonstraties gegeven: van simpele toekomstlezingen door daadwerkelijke Zieners, tot hypnotiserende muziek, vuurspuwende heksen en levensechte draken. De gevaarlijk verslavende faeriewijn vloeit rijkelijk en vrienden en vijanden kruisen elkanders paden op zoek naar waar ze dan ook voor zijn gekomen.
Wat een bijna heilig gewaande viering had moeten worden, lijkt langzaam echter te veranderen in een decor voor catastrofe: wanneer de uitgangen stuk voor stuk in rook opgaan en de bezoekers zich realiseren dat ze gevangen zitten op een niet—aardse plek, breekt onvoorzienbare chaos uit.

Zullen sommige wezens de handen ineen slaan in een poging terug te kunnen keren? Of zullen ze op zoek gaan naar het waarom? Wie of wat is er verantwoordelijk voor de complete lock—down? Er is geen andere plaats die zoveel persoonlijke agenda's telt als de Schaduwmarkt.
Alles heeft hier een prijs.

Eén ding is duidelijk: Zielennacht is niet voorbij zolang de portalen naar huis gesloten blijven.

all magic comes with a price —

» I M P O R T A N T

→ Er zijn zo ongelooflijk veel soorten wezens: wees creatief!
→ Is er iets niet duidelijk, heb je ergens hulp bij nodig of kom je er niet uit: vooral vragen. Ik brainstorm graag mee.
→ Ik ga er vanuit dat iedereen de Q huisregels in acht neemt.
→ Wees zeker dat je de tijd hebt om mee te doen.
→ Het verhaal zal al gaande uitgediept worden, en het is de bedoeling dat we daar gezamenlijk voor gaan zorgen. Voel je vrij om ideeën en plottwists in de groep te gooien.
→ De woordenquota is 100: zorg er gewoonweg voor dat anderen genoeg hebben om mee te kunnen werken, en heb vooral respect voor elkaars werk. Ik vind kwaliteit veel belangrijker dan kwantiteit en zou het super vinden als we elkaars posts lezen, ook wanneer jouw character daar geen interactie mee heeft.
→ Zolang de aantallen gelijk worden gehouden, mag je zoveel rollen op je nemen als je aankunt. Mits er hierbij geen verwaarlozing plaatsvind.
→ Laten we er met z'n allen een interessant verhaal van maken met originele characters. (:

and in all chaos there is calculation.

R O L E S «

♀ ● Name ● Creature ● Username ● Page
♀ ● Vivianne 'Vee' Laurier ● Lycanthrope ● Noctifer ● 1.7
♀ ● Ghislaine Voss ● Half fae ● Noctifer ● 1.7
♀ ● Shiva ● Necromancer ● Cleverness ● 1.6
♀ ● Saxa Katrena Laufeyson ● Halfgodin ● Sombre ● 1.2
♀ ● ~~Nova Lynx ● Heks ● Estralita ● 1.5~~
♀ ● Vada Quintus 'Villmumon' ● Demon ● e_nnazus ● 1.5
♀ ● Sakura Yamamoto ● Kitsune ● spellcasters ● 1.7
♀ ● Blanche ● Yuki onna ● Lolicia ● 1.8

♂ ● Name ● Creature ● Username ● Page
♂ ● Nox 'Hadeon' Zion ● Demonic vessel ● Cleverness ● 1.3
♂ ● Angel ● Beschermengel ● Cleaner ● 1.2
♂ ● ~~Caelan ● Oracle ● Nulla ● 1.7~~
♂ ● Roman Ax Robbinson ● Halfgod ● Sombre ● 1.6
♂ ● Analu Kekoa ● Part giant ● Cleaner ● 1.6
♂ ● Blayze Kieran Breathnach ● Bearman ● spellcasters ● 1.7
♂ ● Douglas Hamilton ● Kelpie ● Klaus ● 1.8

Atmosphere

De markt is te betreden en verlaten door gebruik van portalen. Normaal gesproken zijn er een handjevol doorgangen verdeeld tussen de kraampjes. Het hoofdportaal (waar je vanuit de mensenwereld meestal binnenstapt) bevindt zich in het hart van de markt. Dat is een plein, een open vlakte, waar omheen de gehele markt lijkt gebouwd. Hier worden bijvoorbeeld ook vaak shows gegeven.
Het is altijd nacht op de markt. Wanneer je omhoog kijkt, zul je geen maan of sterren aantreffen. De markt is letterlijk een schaduwdimensie en dus ook niet geschikt om permanent in te leven. Tijdens de Nacht der aller Zielen, echter, is de lucht compleet anders. Dit is dan ook meteen wat menigeen naar de markt trekt.
Voor portalen geldt dat die bijna verdriedubbelen. Werelden en dimensies die normaal gesproken niet te bereiken zijn—zijn dat gedurende dit fenomeen wel. Reizen door portalen vergt wel enige kennis, die niet nodig is om de Schaduwmarkt te kunnen binnenstappen. Iedereen met een percentage aan bovenmenselijk bloed zou dit moeten lukken.

Je zou de layout van de markt als een klok kunnen zien: het hart is het midden van de klok en de verschillende paden die je kunt nemen de cijfers. Je kunt je voorstellen dat het een doolhof kan worden als je niet oppast welke kant je neemt.
De paden zelf zijn over het algemeen goed verlicht (doormiddel van kaarsen die nooit lijken op te branden of een vleugje magie). Om niet te verdwalen, verschillen de meeste 'straten' (zoals ze ook wel genoemd zouden kunnen worden) gelukkig. Er zijn echter niet alleen kraampjes overal, maar ook winkels tussenin te vinden. Hoewel er wat permanent aanbod is, verschijnen en verdwijnen stands en shops te pas en te onpas. Voor Zielennacht geldt dat het volledig staat volgebouwd met items en curiosa die normaal schaars te vinden zijn. Hoe verder je echter bij het hart vandaan dwaalt, hoe duisterder de zaakjes lijken te worden, en hoe zwarter te magie. Rondom het hart is het dan ook altijd het drukst en meest bruisend, verderweg over het algemeen wat rustiger en obscuurder.

De Schaduwmarkt wordt gehandhaafd door enkele warlocks en ancient figuren die een oogje in het zeil houden. Het geldt als neutral territory, waardoor deze zijn eigen regels en wetten kent (of juist het gebrek eraan). Het meeste wordt onderling geregeld.

De markt is een explosie aan geur, kleur en geluid. Je ziet er de meest fabelachtige figuren en krachten en kunt er zelfs levend gekooide creaties kopen.
Er worden talen in alle tongen gesproken — maar dat alles een prijs heeft is algemeen gedachtegoed.

[ bericht aangepast op 15 mei 2020 - 12:28 ]

Feel the fire, but do not succumb to it.

6 april 2020 - 18:45 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1005

⋄ ◊ ⋅ Nova Lynx ⋅ ◊ ⋄

22 ━ Schaduwmarkt ━ Caelan ━ Outfit

Ze hoopte vurig dat wat voor haar stond niet een wezen was dat los van woede zou barsten, dat zou geen fijne verwelkoming zijn. Ze was hier pas net en om nu al in de problemen te komen was geen goed idee. Nova had eigenlijk verwacht dat haar gedachten voorrang zou hebben op dat gebied. Zachtjes beet ze op haar onderlip toen ze spleetogen omlaag zag kijken. Ze slikte toen hij een stap naar voren nam en haar vertelde dat haar verontschuldiging vrijwel geen waarde had. Op een of andere manier raakte haar dat, maar ze wist het goed te verbergen. Het was niet haar bedoeling om tegen de jongeman op te botsen.
‘’Gaat het?’’ Vroeg ze van nature, om er zeker van te zijn dat ze hem geen pijn had bezorgd. Al betwijfelde ze dat, met een groot lichaam als die van hem. Haar teleurstelling was al verdwenen en vond plaats voor iets zachtaardigs, vooral toen hij haar wat vroeg tegen de hoofdpijn die hij had. Haar neus pikte de geur van munt al op. Nova kantelde haar hoofd nieuwsgierig bij zijn tweede voorstel. Flarden van vlinders omcirkelden zijn hoofd dit keer, waarbij er met een onduidelijke handschrift geschreven was op elke vleugel. Een paar keer knipperen lieten de vlinders doen verdwijnen en een kleine lach ontglipte haar. Het was grappig dat hij ervan uitging dat ze geheimen had. Het was duidelijk dat hij dat eerste nodig had, maar meer interesse toonde in zijn tweede voorstel. Ze dacht even na en knipperde maar wat toen de persoon tegenover haar, haar aansprak met een bepaalde toon. Alsof het slecht was dat ze een heks was. Tenminste, zo kwam het over.
‘’Zou je me geloven als ik je zou vertellen dat ik geen geheimen heb?’’ Zei ze uiteindelijk en merkte dit keer pas dat haar hoed op de grond was gevallen. In een handomdraai zorgde ze dat die weer op zijn plek stond. Hoe graag ze het niet probeerde te doen, kon ze het niet laten om de mysterieuze aanblik voor haar ogen te bestuderen. Ze kon niet uitmaken wat hij was. Geen mens in ieder geval. Geen puntoren, geen bijzondere huidskleur, geen geslepen tanden. Het enige wat haar aandacht trok waren zijn goudkleurige ogen.
Algauw rukte ze haar blik weer weg, bang dat ze hem er alleen nog meer mee zou irriteren en richtte haar weer op zijn aanzoek. Nova stak haar hand uit naar voren en liet een klein maar sterk kruidendrankje in een fles tevoorschijn toveren. ‘’Ik moet wel zeggen dat ik licht verbaasd ben dat je dit zomaar van me zou aannemen.’’

[ bericht aangepast op 6 april 2020 - 18:46 ]

6 april 2020 - 20:40 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Caelan

•••

∞ • Oracle • Mindwalker & Seer • @ Shadowmarket • & Nova

Rondom Caelan en de heks drommen allerlei magische wezens samen — zoekend naar verdoeming of verlossing. Caelan zou normaliter zijn vertrokken, maar de kans op geheimen maakt het dat hij blijft. Wanneer hij een kille blik zijwaarts schiet — houdt het grootste gedeelte wezens enigszins afstand.
Zojuist had de heks hem gevraagd of alles oké ging — een vraag die hij nooit ofte nimmer verwacht zou hebben. Binnenin de Schaduwmarkt wordt niet gekeken naar personen rondom jezelf, maar de heks had de ongeschreven regel daarnet gemakkelijk verbroken. Ondanks dat antwoordt Caelan niet — maar blijft haar kijkers gevangen houden met zijn gouden blik. Voor even lijkt haar concentratie volledig verdwenen, alsof ze is opgegaan in haar gedachten ver van hier. Fronsend kijkt Caelan ver op haar neer — niet wetend of hij langer moet wachten.
'Zou je me geloven als ik je zou vertellen dat ik geen geheimen heb?'
Caelan voelt zijn wenkbrauwen de hoogte inschieten, een blik van een pure verbazing tonend op zijn gezicht. Niemand had absoluut geen geheimen — zelfs niet heksen die vroegen naar het welzijn van anderen. Caelan kan een harde lach niet inhouden, waardoor meerdere personen rondom naar hem omkijken.
'Ik moet wel zeggen dat ik licht verbaasd ben dat je dit zomaar van me zou aannemen.'
Alhoewel Caelan vanuit zijn ooghoeken een flesje in haar hand tevoorschijn ziet komen, blijft hij haar star aankijken. Zoals hij dacht — ze heeft wel degelijk geheimen maar kiest voor de meest veilige optie beschikbaar. Nooit heeft Caelan personen ontmoet die voor het andere kozen, niemand gaf welwillend geheimen op. Daarbij heeft hij een reputatie — een waardoor personen drie keer nadachten voordat ze iets beloofden. Ondanks dat dat zijn zaken frequent vertraagd, doet Caelan niets om deze reputatie ook maar te verzachten.
'Wees niet bang voor mij, heks. Ik heb zo mijn methoden om daarachter te zullen komen.'
Caelen steekt zijn hand uit — zijn rechtse hand met de volle maan binnenin de palm. Wanneer hij het flesje voelt, laat hij het gemakkelijk in één van zijn jaszakken verdwijnen. Caelen kijkt nogmaals eens rond — zijn kijkers over de verschillende wezens glijdend.'
'En wat doe jij hier, heks?'
Natuurlijk is Caelan niet daadwerkelijk geïnteresseerd in haar komende antwoord — maar verder gaan kan niet. Voordat hij weer kan voorspellen, dienen zijn reserves gevuld te gaan worden. Hiervoor gaat zijn keuze uit naar eten — al het mogelijk wat maar verkrijgbaar is. Voor nu is het voldoende om de heks te ondervragen, waardoor hij wellicht bruikbare kennis kan verwerven. Enigszins verveeld kijkt hij omlaag — zijn gouden kijkers loom staand door moeheid. Caelan wacht af. Hij is meester in wachten.

•

6 april 2020 - 21:28 Novilunium is offline

Novilunium 1529

𝔑𝔬𝔵 - ~~ℌ𝔞𝔡𝔢𝔬𝔫~~

ℑ 𝔴𝔞𝔰 𝔟𝔬𝔯𝔫 𝔴𝔦𝔱𝔥 𝔞𝔫 𝔦𝔫𝔰𝔞𝔱𝔦𝔞𝔟𝔩𝔢 𝔞𝔭𝔭𝔢𝔱𝔦𝔱𝔢 𝔣𝔬𝔯 𝔡𝔢𝔰𝔱𝔯𝔲𝔠𝔱𝔦𝔬𝔫

Demonic Vessel - Center Square - Alone

Hoewel hij hierheen is gekomen met een heel duidelijk doel voor ogen, lijkt hij deze met de seconde verder uit het oog te verliezen. Nox staat op een afstand van het portaal en slaat gade hoe verscheidene figuren zonder enige twijfel de daarachter liggende dimensie betreden. Alsof ze het al honderden keren hebben gedaan, alsof het scenario aan de andere kant hen koud laat. Wat het hoogstwaarschijnlijk ook doet, want de meesten zullen geen doodsangst kennen tegenover plekken waar de zon niet schijnt.
Weken aan onderzoek hebben hem doen inzien dat deze plek Hadeon zijn naam schreeuwt en hij voelt zijn ongewenste metgezel ergens in zijn kern roeren, als een tevreden kat die wakker word bij de belofte aan een schoteltje melk. Hij voelt de pull naar wat er dan ook aan de andere kant is. Nox had al eerder willen gaan kijken, had de markt al in kaart willen brengen nog voor Zielennacht aan zou breken. Waarheid is dat hij nog maar één dosis suppresents heeft en dat hij blij mag zijn als hij daarmee twee uur kan overbruggen zonder dat Hadeon de controle pakt. Als hem dat lukt en hij behoudt die lang genoeg, dan gaat zielennacht aan Nox voorbij evenals zijn kans er eventueel een oplossing te vinden.
Het reageerbuisje met genoemde suppresents heeft hij al in de hand, zijn duim tegen de stopper. Het is niet alleen de gewaarwording dat dit het laatste beetje medicijn is wat de demoon op afstand kan houden, maar ook het feit dat dit het laatste is wat hij bij zich heeft van Greg. Enkel de naam door zijn gedachten zorgt er al voor dat verdriet zich een weg naar boven probeert te klauwen, wat in de kiem gesmoord moet worden voor het hem in zijn greep krijgt. De pijn bij die herinneringen is momenteel Hadeon zijn grootste troef, een absoluut succes verhaal in zijn reeks overnames. Resoluut drukt Nox de kurk er dan ook uit en slaat de smerige vloeistof in een teug achterover, zonder er daadwerkelijk bij na te denken. Het met spreuken bewerkte kruidendrankje geeft letterlijk een bittere nasmaak, maar hij is al in beweging nog voor dat echt kan registreren. Zonder verdere omwegen nadert hij het portaal en stapt hier zonder in te houden doorheen.
De korte sensatie dat zijn maag word uitgewrongen volgt, maar zodra de wereld zijn balans weer vind settelt ook de heerlijke gewaarwording dat hij Hadeon zijn connectie compleet kwijt is, de plek waar zijn aanwezigheid normaal loert nu een strekkende leegte. Die ontdekking valt teniet bij hetgeen zich voor hem kenbaar maakt; de markt in al zijn glorie. Hij verstilt ter plekken in een poging de geuren, kleuren, geluiden en wezens voor zijn neus een plekje te geven, het geheel overweldigend en absoluut niet wat hij er van had verwacht. Wanneer hij aan word gestoten beseft hij zich dat hij nog aardig in de weg staat en dit schud hem eveneens wakker. Twee uur. Hij heeft twee uur en dan moet hij hier weg zijn, anders staat hij niet in voor wat Hadeon ontketend tussen al deze wezens. Met grote ogen slaat hij een willekeurig pad op, hopend zijn laatste mogelijkheid tot redding hier ergens te ontdekken.

Marrow deep, soul deep, essence deep

6 april 2020 - 22:25 Kefe is offline

Kefe 5051

Analu Kekoa

⊱ Son of a Giant ||| Son of a Lamia ||| Bounty Hunter ||| Hired killer ||| Outfit ||| @ a Stall w/ Saxa ⊰

De pruillip die de dame tevoorschijn tovert siert haar vreemd genoeg, toch schiet er een wenkbrauw omhoog bij Analu. Net had hij nog het idee dat ze kwaad op hem was, en nu lijkt het eerder alsof ze met hem flirt als het ware. Nu gebeurt dat zelden, vreemd genoeg, dus weet hij even niet goed hoe hiermee om te gaan — meestal is hij degene die het start en het voelt vreemd. Direct bromt hij dan ook maar haar kant op dat ze het zelf op mag lossen, puur voor wat afleiding, en natuurlijk toch de frustratie die binnenin te vinden is.
Toch kan hij het niet laten om dan toch een iets wat speelse opmerking erin te gooien — puur om te peilen hoe de dame tegenover hem erop zal reageren. Haar wenkbrauw schiet omhoog, terwijl haar tong om de aandacht smeekt. De manier waarop deze over haar lippen rolt zegt immers genoeg, de uitdaging erachter overduidelijk. ‘Prima, ik haal mijn eigen koffie wel. Ik had je toch bijna getrakteerd. Misschien ook wel op een knipbeurt.’ Een lichte frons verschijnt er dan ook op Analu’s gezicht bij het horen van de laatste woorden, vooral wanneer ze één van zijn lokken aanraakt. ‘Toevallig, ik wilde je net vragen of je nog een nieuwe outfit wilde van Sluts ‘R Us.’ Natuurlijk is Alanu een simpele man, en heeft hij daar helemaal geen problemen mee verder, maar als je over zijn haar gaat zeuren kun je geen vriendelijke opmerking terug verwachten.
Ook de blik op zijn wolf ontgaat hem niet, evenals de knipoog gericht op het dier. Niet gek, de meesten trekken eerder naar het beest toe dan naar hem. En in alle eerlijkheid interesseert het hem weinig. Het enige irritante is enkel dat als iemand ook maar een hand uitsteekt naar het witte mormel, deze haast als een hond aangehaald wil worden. Nog nooit heeft Alanu zo'n sociale en speelse wolf in zijn leven gezien, en hoe het beest er zo uitgekomen is tijdens een opvoeding vanuit hem is oprecht een raadsel.
‘Bovendien ben ik voorzien,’ licht hij de dame in. Ter verduidelijking houdt hij zijn beker faeriewijn wat omhoog, en neemt hij vervolgens een slok. ‘Stukken beter dan bittere koffie.’ Zijn blik schiet even naar zijn wolf, die ergens op lijkt te reageren. Oh, tof. Dat moet Vee zijn. Kort glijdt zijn blik rond, voor deze weer richting de aantrekkelijke dame voor zich glijden. De wolf beweegt wat tegen hem aan, aanduidend wat er gaande is. Toch negeert hij het voor nu, hij heeft echt geen zin in nog zo’n gek wijf erbij. Eentje is genoeg voor nu. 'Dus, wat denk je ervan? Meer dan dat bied ik je niet aan — take it or leave it.'

I'm your little ray of pitch black.

6 april 2020 - 22:41 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1005

⋄ ◊ ⋅ Nova Lynx ⋅ ◊ ⋄

Witch ━ 22 ━ Schaduwmarkt ━ Caelan ━ Outfit

Het liefst zou Nova een gesprek houden met de mysterie voor haar, echter had ze andere dringende plannen die voorrang hadden. Het probleem was dat ze niet zomaar kon weglopen. Ze kon het wel, maar dat zou ze niet doen. Ze merkte duidelijk dat andere wezens op een afstandje van hen liepen, dat lag duidelijk niet aan haar. Nova liet hem het flesje pakken. Haar ogen bleven even stilstaan bij het symbool op zijn hand van een volle maan die ze kort te zien kreeg. Normaliter zouden heksen niet zomaar een gunst als deze doen, alles kwam met een prijs. Zelfs als ze degene waren die tegen iemand aanbotsten. Nova daarentegen vond het niet erg om een bijdrage te hebben aan het verlichten van de hoofdpijn van de jongeman. Hij had haar vraag niet beantwoord, maar ze begon er enigszins gewend aan te raken aan het soort persoon dat hij was. Ook al had ze hem maar een minuut geleden ontmoet. Hij straalde het luid en duidelijk uit. Een soort ‘touch me and you’ll burn’ persoon, waarop Nova haar schouders zou ophalen.
Ze moest glimlachen toen hij haar een lach schonk, misschien niet om de juiste redenen, maar het stond veel beter bij hem. Iemand zien lachen dan fronsen maakte haar altijd meer opgetogen.
Hij geloofde haar niet. Een heks zonder geheimen. Was het zeldzame bevinding?
'Wees niet bang voor mij, heks. Ik heb zo mijn methoden om daarachter te zullen komen.' Nova haalde haar wenkbrauwen op bij het horen van zijn opmerking. Aha. Een gedachtelezer wellicht? Ze beschouwde wat hij zojuist zei niet als een dreigement. Tenzij hij aanstalten zou maken dat het er wel een was.
‘Doorlopen Nova, geen tijd om te verliezen.’ Zei een klein stemmetje in haar hoofd. Hij leek al zijn interesse verloren te hebben en Nova zag dat als een teken om afscheid te nemen. Echter wist de jongeman nog een vraag te stellen, net wanneer Nova haar mond open deed om gedag te zeggen. Ze sloot die van haar weer gauw dicht om hem uit te laten praten. Verward keek ze hem aan. Zijn ongeïnteresseerde houding was in complete contrast met zijn woorden. Ze hief haar hoofd op zodat ze hem weer aan kon kijken en beantwoorden. Ze had geen geheimen en als hij zo graag bewijs wilde dat dat waar was, dan mocht hij het ook. Het maakte haar niet zoveel uit. Nova kende geen schaamte als het neerkwam op haar verbeeldingen.
‘’Nou–’’ Opnieuw deed ze haar mond open om zijn vraag te beantwoorden, maar iets anders greep vrijwel meteen haar aandacht. Een onaangenaam gevoel bekroop haar toen ze langs de jongen keek naar een gedaante verderop. Het enige wat ze kon zien was de achterkant van een zwarte mantel waaronder donkere rook vrij kwam. Alsof de gedaante wist dat ze aan kijken was, draaide het langzaam zijn hoofd en Nova bevroor terplekke. Geen enkele vorm van een glimlach was nog op haar gezicht te bevinden. Ze wilde wegrennen, toch was het enige wat ze nog maar kon doen was slikken. Haar blik zat vastgebonden aan het ijzingwekkende beeld verderop. Wat het ook was, het had geen ogen en het staarde met holle oogkassen en een valse glimlach haar aan . Kippenvel.
Nova forceerde haarzelf om weg te kijken en was nu degelijk dankbaar dat er een lange jonge als deze voor haar stond. Ze nam een stap dichterbij om weg te schuilen van het onheilspellende gestaar van de gedaante. Het is niet echt, vertelde ze haarzelf herhaaldelijk. Maar was dat wel zo? Nova staarde zwijgend naar de grond en raapte haarzelf weer bij elkaar op om een poging te wagen om nogmaals te kijken. Langzaam kantelde ze haar hoofd en liet een opgeluchte zucht haar mond verlaten toen ze zag dat hetgeen dat haar compleet van slag had gemaakt, was verdwenen. Ze sloot even haar ogen en keek vervolgens de gedachtelezer, of wie het dan ook was, weer aan. Het leek alsof hij was net letterlijk was verdwenen.
Zijn vraag, juist ja. ‘’Ik ben opzoek naar een warlock genaamd Nicholas om van mijn uit de hand lopende verbeeldingen af te komen. Zoals net, denk ik.’’ Rond haar gezicht vormde en gezichtsuitdrukking dat ‘zie je wel, geen geheimen.’ sprak. Ze was niet helemaal zeker of wat ze net zag echt haar verbeelding was of niet. Daar ging ze wel van uit, tenzij de gedaante wel heel snel zijn plek had verlaten.

6 april 2020 - 23:47 Novilunium is offline

Novilunium 1529

𝔖𝔥𝔦𝔳𝔞

Necromancer - Twenty Six - Center Square - Alone

tekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekstteksttekst

Voor zover Shiva weet is zij de enige die op de hoogte is van de daadwerkelijke locatie van het portaal naar Mweya husiku, maar zeker zal ze hier nooit van zijn. Goed op de hoogte van wat er binnen haar eigen stam speelt is ze wel, maar of andere tribes geloof hebben in losse flarden van legenden zal haar een raadsel zijn. Zelf had ze zo haar twijfels gehad, maar nu het portaal zich daadwerkelijk voor haar neus vormt, schijnt dit een heel nieuw licht op de geruchten, fluisteringen en eeuwenoude manuscripten die haar tot deze plek hebben geleid. Lezen is haar pas geleerd toen bleek dat ze Vala zou overtreffen en blijkt, hoewel nog steeds met moeite, het grootste gewin uit haar stijging in rang.
"Chengetedza gedhi ini ndichienda," draagt ze hardop op aan haar omgeving, ogenschijnlijk aan niemand. In de schaduwen roeren zich echter de korpsen van twee jaguars en een zwarte panter, de koorden levensenergie als een gonzende aanwezigheid in haar kern. "Hapana anonditevera."
Vervolgens stapt ze zonder enige twijfel het portaal door, gevolgd door Khán, en ondergaat deze nieuwe sensatie met een onbewogen uitdrukking. Eenmaal aan de andere zijde wacht haar een compleet andere wereld, waarvan de overweldigende geuren en geluiden haar ineen doen krimpen en haar de oren naar achteren doen bewegen. Khán spiegelt de onrust en blaast, zijn half vergane staart laag bij de grond en de haren in zijn nek overeind. Er verstrijkt nauwelijks een moment of een jongen die slechts tot haar schouders reikt stapt haar beeld binnen, zijn hand gebiedend uitgestrekt om haar een bokaal vloeistof aan te reiken.
Boven haar klinkt een klap die de aarde doet trillen, alvorens de hemel in brand lijkt te staan met rode en gouden vonken. Shiva gromt laag tussen haar tanden door, maar beteugelt haar instinct dekking te zoeken aangezien niemand in haar omgeving in paniek lijkt te raken. Er word eerder met verwondering gereageerd dan iets anders en deze vorm van tovenarij zal waarschijnlijk voor vermaak zijn bedoeld. Haar afleiding doet de jongen voor zich een stap naderen en aandringend met de bokaal gebaren en nu is het haar beurt om te blazen, alvorens ze de bokaal uit zijn handen poogt te slaan. Die poging slaagt en de bloedrode vloeistof vind zijn weg, recht tegen de kleding van een voorbijganger.

Marrow deep, soul deep, essence deep

7 april 2020 - 14:08 Perseid is offline

Perseid 8184

GHISLAINE
Half fae ✰ with Angel ✰ Outfit

De witharige jongedame heeft het zich gemakkelijk gemaakt tussen een assortiment aan toevallig gevondenp maar hoogst ongewone kristallen. In haar zongekuste vingers glinstert een zilveren kelk waaruit de aangename geur van mierzoete kersen haar tegemoet komt. Ghislaine weet dat de wijn voor ieder anders ruikt, volledig afhankelijk van het afrodisiacum van de drinker. ‘Vergeet het maar,’ zegt ze, haar hoofd schuddend in de richting van een nimf die haar gewebde vingers heeft uitgestoken op het moment dat de witharige in haar vingers knipt en het kristal dat ze wilde vastpakken daarmee naar haar eigen hand verplaatst. De nimf sist een scheldwoord in een taal die Laine niet machtig genoeg is om verontwaardigd te zijn. Ze zet haar wijn neer en bestudeert het volk dat langs haar heen dieper de markt in draalt. De meesten zijn hier niet voor stenen, alhoewel haar verschijning hen vaak toch opzij doet kijken.
Ze betrapt zichzelf erop dat haar vrije hand meetikt op het ritme van de muziek die haar roept vanaf de andere kant van het plein. Het is het faeriebloed dat door haar aderen gonst dat haar ervan weet te weerhouden verloren te gaan in de revel, zelfs na de twee glazen drank die ze al achterover heeft geslagen. Haar tong is dieprood, haar wangen rozig, maar meer effect heeft het nog niet te hebben. Ze draait een lok rondom haar vinger voor ze deze achter haar puntoor strijkt.
Ondanks de festiviteiten mag de jonge half—fae niet vergeten waarom ze hier is. Nee — niet om zich te ontdoen van de spullen waar ze zich tussen heeft genesteld. Met één oog op de groep dansende, muziekmakende faeries, laat ze haar blik over de wezens glijden die niet direct in donkere hoekjes verdwijnen. Ze weet de nieuwkomers er zo uit te pikken: hun reacties op het vuurwerk en de drukte lijkt moeiteloos weg te geven wie nog nooit een Zielennacht hebben meegemaakt.
Ghislaine zelf behoort tot deze groep — hoewel zij maandenlang informatie heeft ingewonnen over dit fenomeen.
Als er iets is waarvoor haar moeder haar comfort in faerieland zal verlaten — is dit het. Het is dan ook niet onopzettelijk dat haar kraampje zich in de buurt van het meest gebruikte portaal uit die wereld bevindt.
‘Je hebt geen idee wat je zegt, meisje! Ga! Verdwijn!’ Laine beweegt haar gezicht opzij, naar een jongedame die het aan de stok oogt te hebben met de afgrijselijke satyr Hoach. Tot haar verbazing trekt deze zich terug uit de scène na een blik met de donkerharige jongedame te hebben gewisseld — iets wat hem allesbehalve siert. Zwak. Ze had graag gezien hoe de situatie was afgelopen, hier zat echter weinig plezier in. De half—fae springt gracieus overeind en loopt vervolgens glimlachend op de jongedame af, haar arm door de hare hakend nu de rest van de toeschouwers eveneens hun interesse lijken te hebben verloren.
‘Kom. Dit is geen manier om een dame welkom te heten,’ zegt ze zoetjes, hard genoeg voor de satyr om haar te horen. Zonder deze verder nog een blik waardig te gunnen, laat ze haar blauwgroene kijkers over de jonge vrouw heen glijden. Er is iets — hoewel Ghislaine haar vinger er niet volledig op kan leggen. Haar glimlach wordt zo mogelijk nog groter wanneer ze haar richting haar eigen kraam begeleidt, de kelk wijn oppakkend welke nooit zijn bodem laat zien.
‘Ik hoop dat je hier niet bent voor de leugenaars,’ ze knikt haar toe, de wijn uitnodigend omhoog houdend, ‘anders heb je een hele lange nacht voor de boeg.’ De waarheid glipt als zijde over haar tong.
Er is geen andere plek waar de harde realiteit zo makkelijk samenvloeit met hoopvolle onwaarheden.

Feel the fire, but do not succumb to it.

7 april 2020 - 14:18 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

S A K U R A

It takes nothing to join the crowd.
It takes everything to stand A L O N E.

outfit • Just met Nox

De schaduwenmarkt voelde voor Sakura alsof ze thuiskwam in haar appartement in New York. Het enige verschil was de totale duisternis en de hoeveelheid magische figuren die allemaal door elkaar liepen. Iedereen had zijn of haar eigen bestemming en dat was één van de mooiste dingen aan de schaduwenmarkt. Je hebt duizenden mogelijkheden, maar iedereen kiest zijn of haar einde. Ben je hier voor de shows? Een voorwerp? Je kan het niet raden. Sommige mensen leken hier alleen te zijn om kattenkwaad uit te halen, maar daar was niks mis mee. Dat was namelijk ook Sakura's favoriete bezigheid.
Sakura zelf was hier om twee redenen en toevallig liep de eerste langs haar. Een ijskoude, witte huid, maar lichte donkere ogen en strak wit haar. Deze heer was Maxwell Magee, een klant die was vergeten te betalen voor Sakura's prachtige voorwerpen. Natuurlijk wist ze wel dat je een klant nooit zomaar weg moet laten glippen. Toen de jongedame leerde te onderhandelen werd die regel op haar borst gedrukt, maar als je het bed deelt met je klant kunnen de regels weleens... Veranderen. De tweede reden was niet zo simpel en voornamelijk ook onmogelijk om uit te leggen. Wat zal je doen als je iets wil je in je leven. Als je écht iets wil en je zal er alles aan doen om datgene te krijgen, maar wat dat 'iets' is wat je écht wil weet je niet. Je hebt geen idee wat je mist, maar toch kan je niet stoppen met zoeken. Honderden jaren heeft ze hieraan besteed. Sakura heeft honger naar misschien het onmogelijke en misschien op deze zielennacht kan dit probleem opgelost worden.
Sakura had bij binnenkomst haar ogen laten vallen op een jongeman. Ongeveer 1.89 lang, donkere haren en een prachtig gezicht. Alsof ze gehypnotiseerd was ze volgde hem welke weg hij ook ging. In haar handen pakte ze twee glazen faerie wijn, voordat ze zich razendsnel voortbewoog. In een paar seconde had Sakura de vele meters ingehaald en stond ze met de wijn in haar handen voor hem. ,,Hallo heer?'' {Nox} Zei ze met een speelse glimlach. ,,Kan ik u wat te drinken aanbieden?''
Het liefst had Sakura zijn gedachten gelezen om te zien waar hij heenging. Meestal bemoeide deze dame zich niet opzettelijk met andere mensen... Ach wie houd je voor de gek? Een beetje kattenkwaad uithalen leek het perfecte begin van de avond en Sakura had er zin in.

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

7 april 2020 - 16:09 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Caelan

•••

∞ • Oracle • Mindwalker & Seer • @ Shadowmarket • & Nova

'Nou—'
Alhoewel Caelan's concentratie momenteel grotendeels op zijn omgeving is gericht — ziet hij de heks wegglijden binnenin gedachten. Wanneer de jongedame een buigende beweging maakt, vraagt hij zichzelf kortstondig af wat er achter hem plaatsvindt. Alsnog houdt hij zijn lippen opeen gesloten — benieuwd naar hetgeen wat gebeuren zal gaan. Wanneer haar glimlach plotseling als sneeuw voor de zon verdwijnt, glijden zijn wenkbrauwen in een diepere frons. Zojuist heeft een wonderbaarlijke verandering plaatsgevonden rondom de jonge heks.
Dan stapt ze dichter naar hem toe — als Caelan naar voren buigt, zou hij haar gemakkelijk aan kunnen raken. Caelan heft nu slechts één wenkbrauwen omhoog, zichzelf vragend waarom ze hem dusdanig benadert. Het is niet alsof hij veiligheid uitstraalt — integendeel, zijn tatoeages schrikken eerder af.
'Ik ben op zoek naar een warlock genaamd Nicholas, om van mijn uit de hand lopende verbeeldingen af te komen. Zoals net, denk ik. . .'
Hummend schieten verschillende verklaringen door Caelan's gedachten — bezweringen, vervloekingen en ziektes. Alhoewel de jonge heks verder geen enkel kenteken laat zien, hetgeen hem weet te verbazen. Natuurlijk hadden heksen veelal problemen — maar dit was een geheel andere soort.
Caelan heft zijn rechtse hand langzaam omhoog, waar hij rondom de schouder van de jonge heks vouwt. Gemakkelijk vouwt zijn eigen geest zich samen met de hare — wat hem kortstondig naar ademhaling doet happen. Allerlei felle geuren en kleuren schieten hem zonder waarschuwing tegemoet, waardoor hij onherroepelijk wordt overwelft. Alsnog weet hij direct patronen te ontdekken — waardoor haar geest van het ene op het andere moment duidelijkheid doet creëren. Caelan volgt haar laatste herinneringen met gemak, terug naar het moment waarop ze hemzelf voor het eerste aanschouwde slechts enkele ogenblikken geleden. Ondanks haar verwondering over hemzelf — voert angst uiteraard de boventoon. Caelan knikt onbewust eens goedkeurend, tevreden met deze gevonden conclusie rondom zijn uitstraling jegens de buitenwereld rondom hem.
Snuivend haalt Caelan zijn geest voorzichtig terug — ervoor zorgend dat het ditmaal langzaam plaatsvindt, waardoor zijn hoofdpijn niet verslechterd. Hierna stapt hij naar achteren, ruimte creërend tussen hun lichamen. Glimlachend kijkt hij op de heks neer — in werkelijkheid slechts één mondhoek lichtelijk opgetrokken.
'Ja, dat was inderdaad een verbeelding.'
Caelan laat haar schouder los — zijn hand in zijn rechtse jaszak verdwijnend.
'Nicholas bevindt zich aan de andere zijde van de Schaduwmarkt. Ben je verdwaald, heks?'

•

7 april 2020 - 17:00 Sombre is offline

Sombre 2828

outfit // grumpy // at the shadowmarket

SAXA // HALFGODDES // WITH ANALU

'Misschien ook wel op een knipbeurt.' Nou meende ik dit natuurlijk niet, dat lange haar stond hem goed. Het liet hem er niet alleen mannelijk uit zien, maar ook ruig. Ik blikte nog even naar zijn wolf en knipoogte naar het mooie dier, waarna ik mijn ogen weer op de man liet rusten. Een frons sierde het gezicht van de man tegenover mij bij het aanraken van zijn haar.
'Toevallig, ik wilde je net vragen of je nog een nieuwe outfit wilde van Sluts ‘R Us.' Ik rolde lachend met mijn ogen om deze opmerking. Als je deze onvriendelijke zin zou filteren naar wat hij écht bedoeld, geeft hij me eigenlijk gewoon een compliment. Gelukkig wist ik zelf hartstikke goed dat ik er goed uit zag en dat deze kleding me erg goed zat.
'Bovendien ben ik voorzien,' zei hij terwijl hij een beker de lucht in hield. 'Stukken beter dan bittere koffie.' Vervolgde hij nog. Ik snoof even met mijn neus in de hoop de geur van het drankje op te nemen. Het was feariewijn. Nou, wat een delicatesse zeg, ik ging liever voor koffie of iets sterkers dan dat.
'Dus, wat denk je ervan? Meer dan dat bied ik je niet aan — take it or leave it.' Ik negeerde zijn woorden en focuste me op de aderen in zijn hand en beet even op mijn kaken. De vingers van de man staken binnen een seconde wijd naar buiten en lieten de beker op de grond kletteren. Bloedsturen was ideaal, dat moest ik eerlijk toegeven.
'Voorzien van wat precies?' Een ondeugende glimlach stond op mijn gezicht, het was misschien niet heel slim om iemand die niet van mijn formaat was uit te dagen, maar om heel eerlijk te zijn hield ik er van om gevaar op te zoeken. Een lachje verliet mijn lippen toen ik zag dat de wolf van de man voorzichtig het goedje van de grond likte.
'Pas maar op, straks is je beta nog aangeschoten.' Ik kon het niet laten om zo bijdehand te zijn, het was bijna een vloek te noemen. Mijn moeder had me nou eenmaal zo opgevoed. Gebruik maken van alles dat je te bieden hebt, misbruik zelfs. Het schoot me ineens te binnen dat ik hier was met een reden, het zoeken van een energie bron.
'Als we koffie hebben gehaald, weet je dan toevallig ook een plekje waar ik magische stenen kan krijgen? Voor energie?' De woorden kwamen soepel over mijn lippen, compleet negerend dat ik net een drankje uit zijn hand had laten vallen.

- thank you for existing -

7 april 2020 - 17:44 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

BLAYZE
⚜ 𝖈𝖚𝖗𝖘𝖊𝖉 ⚜

⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜

❝ fate lives within us;
you only have to
be brave enough to see it.❞

𝖇𝖊𝖆𝖗𝖒𝖊𝖓

• With Villmumon
Blayze had al vaker opgetreden met zijn draken op de schaduwenmarkt. Je zou hem niet gelijk een celebrity noemen, maar toch zouden veel mensen hem herkennen als ''de jongen met de draken.'' Hier was Blayze al aangewend en met volle moed stapte hij door de poorten. Met de drie draken in zijn koffer stond binnen een vingerknip op de schaduwenmarkt. Door de drukte begon de koffer te schudden, waarschijnlijk hoorde de wonderbaarlijke dieren wat er zich om hen heen afspeelde. ,,Sssh,'' siste hij naar de koffer. ,,Straks kan ik jullie bevrijden.'' Het leek even rustig te zijn, maar opnieuw begon de koffer te schudden. Blayze keek op zijn horloge, een uur voordat hij met Zeus, Tarasque en Marigold het podium op zou stappen. Draken temmen was voor Blayze niet moeilijk, meer een hobby waar hij meerdere mensen graag liet van genieten.
De koffer begon heviger te schudden en bewoog zo sterk dat hij uit Blayzes handen vloog. Met een boog belandde de koffer aan de andere kant van de markt, waar de jongeman snel naartoe haastte. In een rustig steegje lag de koffer open en bloot voor het grijpen, maar toch vertrouwde hij het niet. Blayze deed een poging om de koffer te pakken, maar net wanneer hij zijn vingers on het handvat kon leggen was de koffer al weer verdwenen. De koffer gleed over de grond tot hij precies tegen de tenen van de dame aan leek te raken. ,,Echt waar!'' Gefrustreerd keek Blayze om zich heen, maar er was geen andere manier. Hij wilde niet opnieuw achter een tas aanrennen, dus voorzichtig deed Blayze drie stappen in de richting van de jongedame, maar niet verder. ,,Kan je die koffer even voor mij oppakken?'' Riep hij, ook al was er maar drie meter afstand tussen hen in. ,,Hij heeft nog al... Een eigen wil.''

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 20:54 ]

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

7 april 2020 - 18:53 lilyofthevalley is offline

lilyofthevalley 1005

⋄ ◊ ⋅ Nova Lynx ⋅ ◊ ⋄

Witch ━ 22 ━ Schaduwmarkt ━ Caelan ━ Outfit

Verbaasd kijkt Nova de mogelijke gedachtelezer aan zodra ze zijn hand op haar schouder voelde. Bijna schrikt ze wanneer hij kort naar adem hapt en neemt vrijwel automatisch een klein stapje achteruit. Wat ongemakkelijk wacht ze tot hij weer iets weet te zeggen. Ondertussen kijkt ze maar wat om haar heen, maar richt haar blauwe kijkers weer op de jongen wanneer hij een stap naar achteren neemt.
'Ja, dat was inderdaad een verbeelding.' Zei hij toen eindelijk wat haar licht verbaasd liet knipperen. Een nieuwsgierige glimlach verscheen terwijl ze dacht dat ze bevestiging had gevonden voor wat hij was. ‘’Dus je bent een gedachtelezer?’’ Flipte er dan ook plots uit haar mond. Ze kon het niet laten. Nova leek wel een klein kindje dat zojuist achter een geheim was gekomen, alsof ze zojuist helemaal geen afschrikwekkende verbeelding had gezien. Ze was gewend om snel te kunnen omschakelen van dingen die niet echt bleken te zijn.
‘’Een helderziende wellicht?’’ Nova wiebelde heen en weer op de bal van haar voeten en haar tenen. Ze vergat telkens dat ze haar tijd niets moest verdoen met andere dingen. Haar aandacht lag echter eerder bij het uitvinden van het soort wezen dat voor haar stond.
'Nicholas bevindt zich aan de andere zijde van de Schaduwmarkt. Ben je verdwaald, heks?'
Nova stopte met hen een weer wiegen en liet haar ogen dwalen naar haar het veertje dat ze bij haar had, die inmiddels alweer terug in haar zak was verstopt. ‘’Ten eerste, heet ik Nova.’’ Het was duidelijk dat ze verandering wilde brengen op de manier waarop de jongen haar aansprak. ‘’Ten tweede, dacht ik toch echt dat ik op het juist pad zat.. Wacht –‘’
‘’Jij weet dus wie Nicholas is?’’ Met grote onschuldige ogen keek ze hem aan en een zoete glimlach verscheen op haar gezicht. Ze hoopte dat hij nu haar gedachten kon lezen zodat hij wist was ze suggereerde, haar gezicht zou in principe er ook mee door kunnen. Gezien hij de plek van de warlock die ze zocht beter wist te weten dan haar betoverde wegwijs veertje.

7 april 2020 - 19:23 desastreus is offline

desastreus 200

Villmumon

demon • outfit • met Blayze

Haar ogen scanden de omgeving, terwijl Villmumon langzaam door de straat liep. Op de achtergrond klonk nog steeds het lawaai van de Zielennacht, maar ze was al ver genoeg om er geen last meer van te hebben. Gelukkig was de druk op haar borst, die zich had opgezet toen ze nog in het hart van de markt was, afgezwakt en kon ze weer wat rustiger ademen.
Ze dacht net aan haar linkerkant iets te zien glinsteren, toen ze voor haar een plof hoorde. Ze was meteen alert.
“Echt waar!” Op aantal meters afstand kwam een man hijgend tot stilstand. “Kan je die koffer even voor mij oppakken?”
Met samengeknepen ogen keek Villmumon naar de onrustig bewegende koffer voor haar voeten. Was dit een grap?
“Hij heeft nogal… Een eigen wil,” zei de man toen.
“De koffer?” vroeg ze zich af. “Of wat erin zit?” Voorzichtig boog ze zich voorover. Heel even dacht ze erover om hem gewoon open te maken en dan te zien wat er zou gebeuren, maar toen ze haar blik op de man richtte, besloot ze dat het verstandiger was om dat niet te doen. Hij keek namelijk nogal gefrustreerd.
Ze had net de koffer opgetild, toen hij uit haar handen gleed, op straat viel en openklapte. Oeps...

7 april 2020 - 19:57 IneffabIe is offline

IneffabIe 90

BLAYZE
⚜ 𝖈𝖚𝖗𝖘𝖊𝖉 ⚜

⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜ ⚜

❝ fate lives within us;
you only have to
be brave enough to see it.❞

𝖇𝖊𝖆𝖗𝖒𝖊𝖓

• With Villmumon
Niet openen, smeekte een stemmetje in Blayzes hoofd. Niet openen, niet openen, niet openen. Het moest vast raar zijn. Een jongeman die je nog nooit hebt ontmoet vraagt je om een vliegende koffer terug te geven. Hij wou net zeggen dat de jongedame voorzichtig moest zijn, want als die koffer open ging...
Voorzichtig boog de jongedame zich voorover. Ze had zijn waarschuwing niet nodig. Opgelucht wou hij naar haar toelopen, tot zij de koffer liet vallen. ,,O nee.“ Voor een paar seconden dacht hij na. Er was geen tijd om de situatie rustig te bekijken, dus deed hij het beste wat hij kon doen. Een rode drakenklauw stak al uit de koffer en binnen een paar seconden zou er uit de kleine koffer een draak komen. ,,Pas op!“ Schreeuwde Blayze naar het meisje, terwijl hij op de koffer afrende. Hij nam duik en met zijn atletische oplossing was de koffer dicht. De koffer trilde en stribbelde tegen, maar zelfs met zijn pink kon hij de koffer dichthouden en drie draken opsluiten.
,,Dus...“ Zei hij, terwijl hij nog steeds met zijn buik op de koffer lag. ,,Dit is een normale situatie... Super normaal...“ Blayze schaamde zich niet, want niemand op de schaduwenmarkt is normaal, het zal misschien wel wat anders lijken in de jongedames ogen...

[ bericht aangepast op 8 april 2020 - 20:55 ]

My magical crystall ball tells me •´¯`•» you're full of shit «•´¯`•.

7 april 2020 - 20:49 Kefe is offline

Kefe 5051

Angel

⊱ Guardian Angel ||| Fairy God~~mother~~something ||| Protector ||| Guardian Spirit ||| Al Hafathah ||| Outfit ||| @ a Stall, alone ⊰

In the body of — Vera Trust.
She is a — Harpy-Banshee hybrid.

Het is duidelijk dat de satyr alles behalve tevreden is met de komst van een beschermengel, maar het zorgt er wel voor dat hij zich terugtrekt en zijn volgende woorden verstandig inslikt. Angel is totaal niet agressief ingesteld, en de keren in zijn leven dat hij iets met daadwerkelijke agressie op moest lossen is letterlijk nog maar twee keer geweest. De ene keer was een poging om een mens te redden die overgenomen was door een demon — iets dat Angel tot op heden nog op het hart drukt. De ander was in een van de duistere barsten dat ze straten noemde binnenin de Schaduwmarkt. Ook ditmaal werd er iemand lastiggevallen en moest Angel er tussenin springen.
Voordat Angel echter kan reageren, al is het maar door een glimlach rond zich te werpen zodat iedereen weet dat alles goed is, voelt hij een arm om die van zichzelf haken. Zijn hoofd glijdt dan ook naar de jongedame toe, van wie het eerste hem opvalt de prachtige witte haren zijn. ‘Kom. Dit is geen manier om een dame welkom te heten.’ De zoete toon in haar stem ontgaat hem niet, doch tovert het vrijwel direct een glimlach op zijn gezicht — of het gezicht van Vera althans. Een aangename geur dringt zijn neus binnen, bloemen en citrusvruchten.
Angel voelt hoe de dame hem meeneemt richting het kraampje ernaast, wat hij dan ook vol nieuwsgierigheid doet. Zijn ogen glijden onderzoekend over de kristallen heen, iets waar hij niet al teveel informatie over heeft. Deze heeft hij nooit hoeven gebruiken, en zijn kennis valt waarschijnlijk niet eens onder de basis. Wanneer de dame, die overduidelijk faeriebloed in haar heeft, richting een kelk vol zoete wijn knikt groeit Angel’s glimlach, en knikt hij om de uitnodiging aan te nemen.
‘Ik hoop dat je hier niet bent voor de leugenaars, anders heb je een hele lange nacht voor de boeg.’
De engel lacht zachtjes, en schud vervolgens zijn hoofd. ‘Nee, ik geloof dat het iets ingewikkelder ligt dan dat.’ Zijn ogen schieten kort richting het kraampje van de satyr, voor deze opnieuw naar de faerie glijden. Zijn ogen glijden kort en op bestuderende wijze over de dame heen, waarna hij er zeker van is dat ze deels faerie is, iets dat hem toch wat waakzaam houdt, al heeft hij nooit echte problemen gehad met faeries. ‘Dit is niet mijn eerste keer hier.’ De stem van Vera klinkt even lieflijk als die van de witharige faerie.
Wanneer zijn ogen toch weer richting de kristallen glijden, bestudeerd hij deze wat beter. ‘Prachtige kristallen, al weet ik nog niet genoeg vanaf.’ Een zacht lachje ontglipt hem. Eigenlijk wil hij een van de kleinsten oppakken, maar gezien hij de betekenis en krachten erachter niet kent, trekt hij zijn iets uitgestoken hand vrijwel weer terug — toch is er iets aan de steen die hem aantrekt. Om zichzelf af te leiden glijden zijn ogen richting de andere jongedame. ‘Ik heb jou hier echter nog nooit gezien?’ Een glimlach siert het gezicht van Vera, terwijl hij zijn hoofd lichtjes kantelt uit nieuwsgierigheid.
Natuurlijk is hij niet gek, en weet hij dat de Zielennacht haast iedereen aantrekt, maar iedereen heeft zijn redenen. Voor deze faerie kan het zo simpel zijn als het verkopen van haar kristallen, maar natuurlijk hebben de meeste een diepere betekenis erachter zitten. Niet dat het Angel verder wat aangaat, hij is simpelweg nieuwsgierig naar de dame, en waarom ze het idee had hem te redden van de benarde situatie — ondanks dat de satyr al weggelopen was van het conflict.

Analu Kekoa

⊱ Son of a Giant ||| Son of a Lamia ||| Bounty Hunter ||| Hired killer ||| Outfit ||| @ a Stall w/ Saxa ⊰

De opmerking waarvan Analu hoopt dat haar zal irriteren, doet haar eerder lachend met haar ogen rollen. Ergens frustreert het hem dat ze het allemaal maar weg lacht, maar aan de andere kant is hij ook weer benieuwd waar het de avond heen zal brengen. Hij biedt haar daarom maar een beker faeriewijn aan, puur om haar keuzes uit haar handen te nemen. In zijn eigen ervaringen hebben dames als haar minder opties nodig, de vrijheid biedt de de betere hand — iets waar Analu soms nogal moeite mee kan hebben.
Wanneer Analu de dame ziet focussen trekken zijn wenkbrauwen wat op, en wanneer hij de controle over zijn hand geheel verliest vloekt hij opnieuw. De beker valt op de grond, en spetteren daarbij zowel zijn schoenen vol, als enkele verlaten druppels die langs de vacht van zijn wolf omlaag druppelen. Het dier heeft er overduidelijk erger uitgezien, deze is vaker roodkleurig geweest van het bloed dan deze daadwerkelijk wit is geweest in hun tijd samen — iets waar het beest nooit echt moeite mee lijkt te hebben. Al gauw likte de wolf eerst haar vacht schoon, voor deze aan de grond begon. Een zachte grom klonk er dan ook, niet vanuit de wolf maar vanuit Analu zelf.
‘Voorzien van wat precies?’
Wanneer Analu opkijkt merkt hij de ondeugende glimlach op. Zijn wenkbrauwen trekken samen in een frons, terwijl ze ook nog eens lacht. ‘Heb je ook een kracht om jezelf stil te houden? Of vind je het leuk om mensen uit de tent te lokken.’ Met een lichte dreiging zet Analu een stap dichterbij, al houdt hij het daarbij qua handelingen. ‘Je hebt geluk, want dit wordt vaak omschreven als een van mijn goede buien.’ Zijn stem klinkt direct wat dieper, puur door de frustratie.
‘Pas maar op, straks is je beta nog aangeschoten.’
Opnieuw schieten Analu’s ogen naar die van haar, juist omdat ze het zo brutaal uitspreekt. ‘Misschien moet jij maar eens oppassen voor je eigen handelingen je ergens anders brengen.’ Dat het opnieuw een dubbele opmerking is, kan Analu helemaal niets aan doen. De faeriewijn speelt al wat met zijn gedachten, terwijl de dame voor hem zowel het bloed onder zijn nagels wegneemt als een bepaalde aantrekkingskracht op hem af weet te sturen op de een of andere vreemde manier. Hij gooit het maar op de zwarte kleding, al die goedaardige shit heeft hij genoeg van meegemaakt. Dat is maar saai in zijn ogen.
‘Als we koffie hebben gehaald, weet je dan toevallig ook een plekje waar ik magische stenen kan krijgen? Voor energie?’
De simpele toon in haar stem laat hem kort zijn hoofd schudden. Lef heeft ze sowieso, iets dat hij ergens wel kan waarderen. ‘Fuck koffie, dat ten eerste. Ten tweede, lijk ik op een gids?’ Nonchalant stopt Analu zijn handen in zijn broekzakken, terwijl hij kort zijn hoofd schud. ‘Waar heb je energie voor nodig? Heb je wilde plannen?’ Zijn wenkbrauwen schieten wat uitdagend omhoog ditmaal, terwijl zijn ogen de hare vinden.
‘Maar gezien je mij aan een drankje wil helpen, weet ik wel een goede plek,’ Analu begint al met lopen, verwachtend dat de dame hem toch wel volgt. ‘Ja, ze hebben er ook koffie, Beanhead.’ Uiteraard is de verzonnen bijnaam een subtiele knipoog naar de koffiebonen in haar favoriete drankje. Met rustige passen wandelt hij een van de zijstraatjes in, en heeft hij al gauw zijn weg gevonden richting een van zijn favoriete taverne — eentje die ook daadwerkelijk een oldschool tavern vibe binnen heeft hangen.

[ bericht aangepast op 7 april 2020 - 20:50 ]

I'm your little ray of pitch black.

Index RPG Actieve Topics Zoek