[RPG • 0] Experium || 31 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •[Onbekend] • [Onbekend]

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen • Rai •Electriciteit •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • [Onbekend]

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 21:42 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester hing ondersteboven in de stoel en begon zich af te vragen hoe humaan het eigenlijk was om Romeo in die bunker op te sluiten.
      En dat hij daar momenteel over nadacht zei wel veel over zijn mentale gesteldheid. Zijn huidige conclusie was tot dusver alsnog blijven hangen bij 'niet zo', ondanks zijn eigen situatie nu. De Rhino was bereid geweest het halve Pantherhouse uit te moorden en dat was ook niet heel humaan. En hé, Jester wist best van zichzelf dat hij het niet goed deed als hij alleen was. Dit kon best aan hem liggen, weetje.
      Besef van tijd was er niet. Niet alleen was er geen klok of geen daglicht, maar zelfs het vuur teerde, na op zijn minst tien minuten intens staren (hij had in zijn hoofd geteld tot zeshonderd geteld), nog rustig op exact hetzelfde blok hout zonder dat daar iets aan veranderde. Het begon een beetje te voelen als purgatory en het hielp niet dat je in dromen normaal gesproken hele avonturen kon beleven, die in werkelijkheid maar een minuutje duurden. Wie weet hoe kort hij hier pas zat, terwijl het voelde als een halve fucking eeuwigheid.
      In eerste instantie had hij nog wel een beetje gezond verstand over. Na nog zo'n vijf keer dubbelchecken of hij zichzelf hier écht niet uit kon lullen (nee), had hij uiteindelijk maar toegegeven aan het feit dat hij hier nog wel een tijdje zou zijn. Tot Fox hem wakker kwam maken, en die zou 's nachts weer terugkomen. Nu had Jester spijt dat hij niet gewoon alvast zijn pyama had aangetrokken en helemaal onder zijn dikke dekens was gaan liggen voor hij Onyx' magie had aangezet. Fleecedekens waren top hoor, maar een hele nacht tijdens eind oktober was geen pretje. Straks was hij een ijslolly als hij wakker werd. Liep hij in zijn slaap te klappertanden, hij zag al uit naar de spierpijn die dat zou opleveren.
      Maargoed, vast was vast, dus deed hij zijn best om de bestaande herinneringen nog duidelijker te krijgen.
      Verzon dingen die hij weer kon proberen terug te halen als hij wakker was.
      Schreef nieuwe manieren op om te proberen water naar hem te laten luisteren (à la Avatar the Last Airbender).
      Bedacht een lijstje met dingen die hij en Onyx samen konden gaan doen.
      Maakte een begin met de puzzels voor het moordmysterie (en had daar eigenlijk best wel lol in, en als hij tegen zichzelf bleef praten was in ieder geval die godenvervloekte stilte weg).
      Vouwde papieren vliegtuigjes van de ein-de-lo-ze stapel papier die niet kromp of groeide maar altijd hetzelfde bleef.
      Stak die vliegtuigjes ook weer in de fik want anders werd het een pokkezooi en kon hij helemaal niet meer denken.
      Schreef een hele speech die hij nooit tegen Onyx zou houden, maar die wel de vlinders weer voorzag van extra benzine (make of that what you will, gezien hij momenteel gefriend-zoned was, zag hij daar wel een nadeel bij).
      Zong maar een liedje, waar hij gauw ook weer mee ophield want zonder muziek was het niet hetzelfde.
      Leerde (succesvol) een aireal te doen (radslag zonder handen).
      Pende dingen neer die hij tegen Zebediah zou kunnen zeggen als de lul zijn gave niet had en zijn geheugen wel.
      Zette een plan op papier om Zebediah door Experium gepakt te laten worden, wat nogal afhankelijk was van Zebediah zelf en dus niet heel realistisch.
      En nu hing hij op de kop in de stoel en mopperde zachtjes tegen zichzelf wat voor een idioot hij was en hoopte vooral dat hij niet nog gevoelsmatig een jaar hier zou moeten doorbrengen voordat iemand doorhad wat er aan de hand was.

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 17:31 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Nish had vaak genoeg gedroomd dat hij naast Onyx wakker werd om te kunnen vaststellen dat het niet aan de werkelijkheid kon tippen. Nooit eerder had hij met iemand onder een deken gelegen, had hij de arm van een ander om zich heen gevoeld. Het was zeker iets waar hij aan kon wennen. Langzaam hief hij zich omhoog om naar Onyx te kunnen kijken. De jongen was al wakker, zag hij. In zijn ogen zag hij dat het voor hem geen rooskeurige ochtend was en dat begreep hij wel. Voor hem was gisteravond slechts een afleiding geweest. Hij hief zijn hand en omvatte Onyx’ gezicht. Soms verbaasde hij zich over zijn eigen handelen, maar bij Onyx leek dat automatisch te gaan en hij schaamde zich ook niet voor de niet zo hele stoere gebaren.
      ‘Hoe voel je je?’
      Onyx keek weg. Er kwam een kleur op zijn wangen.
      Schaamde hij zich voor hoe ze hier nu lagen? Had hij spijt van hun zoen?
      Hij herhaalde de vraag hardop. Hij kon er wel over gaan piekeren, maar uiteindelijk was Onyx de enige die hem echt antwoord kon geven.
      ‘Nee,’ zei Onyx vlug. ‘Ik heb er geen spijt van. Ik wou alleen…’ Hij aarzelde. Nish keek hem geduldig aan. ‘Dat ik me beter had gevoeld nu.’
      ‘Dat kan wel even duren,’ zei Nish eerlijk. ‘Ik mag dan wel magische lippen hebben, maar het heeft zo zijn grenzen.’ Een grijnsje speelde om zijn mondhoeken. ‘Maar oefening baart vast kunst.’
      Onyx’ mondhoek krulde weer een beetje omhoog, maar hij merkte dat de jongen zijn blik vermeed en hij had het nare gevoel dat zijn vriend iets voor hem achterhield.
      ‘Kom op, wat heb je op je lever.’ Hij schoof iets naar achteren zodat het lichaamscontact verbroken was en steunde met zijn hand onder zijn hoofd. ‘Voelde het vannacht goed of niet? Zo niet dan mag je me echt het bed wel uittrappen.’
      ‘Dat had ik ook wel gedaan.’ Onyx zuchtte en keek langs hem heen. ‘Ik droomde daarna over Jes,’ mompelde hij.
      Nish grinnikte zacht. ‘En aan je rode wangetjes te zien zaten jullie niet in de draaimolen.’
      Brommend stootte hij Onyx zijn knie naar voren, waardoor Nish lachend opzij rolde.
      ‘Oké dus je had een seksdroom en je was teleurgesteld toen ik naast je lag?’
      Onyx keek hem ietwat onzeker aan en haalde zijn schouders op. ‘Teleurgesteld klinkt ook weer zo kut,’ mompelde hij.
      ‘Ik snap het best. Die gevoelens zijn heus niet na een dag weg, Onyx.’
      ‘Maar ik had het nooit eerder.’
      ‘Oh.’ Nish keek hem peinzend aan. ‘Zijn jullie ooit verder gegaan dan gewoon zoenen?’
      Onyx schudde zijn hoofd.
      ‘Nou – dan is het toch logisch. Je brein borduurde verder op wat je voelde. Daar hoef je je heus niet voor te schamen. Niet bij mij, in elk geval. Je moest eens weten wat ik wel niet allemaal over jou heb gedroomd, de afgelopen jaren.’ Hij bewoog zijn wenkbrauwen op en neer, wat hem een stomp tegen zijn schouder opleverde.
      Nish schoof weer dichter naar zijn vriend toe en gleed met zijn hand over zijn zij. Hij bracht zijn gezicht naar dat van Onyx tot zijn neus die van hem net raakte en keek hem aan. ‘Maar de laatste die erover zou moeten klagen, ben jij. Jij bent de enige persoon op aarde die zijn eigen droom kan verzinnen. Ik wil vanavond best de hoofdrol spelen hoor. – Au,’ bromde hij toen hij weer een stomp kreeg, deze keer tegen zijn borst. ‘Ik probeer gewoon een goede vriend te zijn.’
      ‘Ja ja.’ De jongen grijnsde alweer. ‘Jij wilt íéts te veel benefits.’
      Voor hij wat kon zeggen, duwde Onyx zijn lippen tegen de zijne. Net op het moment dat hij op het punt stond om zich in de zoen te verliezen, beet Onyx hard in zijn lip. Als wraak trok Nish zijn hoofd opzij en liet een flinke zuigzoen in zijn nek achter – leg dat maar eens uit aan de anderen.
      Half stoeiend zoenden ze elkaar, totdat ze het allebei benauwd kregen en met hun voorhoofden tegen elkaar aan bleven liggen. De afleiding leek Onyx geholpen te hebben, hij keek hem in ieder geval weer gewoon in de ogen.
      ‘Ontbijten met popcorn?’ stelde Nish uiteindelijk voor.
      Hij was niet van plan om zijn plek in dit bed al te snel op te geven. Wie weet bedacht Jester zich wel zodra hij die zuigzoen zag.
      Voor hij kon antwoorden, ging de deur open.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Volgens de mensen die we gesproken hebben, zou hier het filmpje opgenomen kunnen zijn." Nathaniël gaf de verrekijker over aan Rory naast hem. Vanuit zijn zak haalde hij zijn peuken tevoorschijn en stak een sigaret op. Hij bood Rory er ook een aan. Ze stonden op een parkeerterrein, vlak langs de weg. Naast hen keken ze uit op een lang ijzeren hek, maar van het terrein was weinig te zien vanwege de bebossing.
      Nathaniël haalde de kaart tevoorschijn die hij in het park in Salem had gekregen en legde hem op de motorkap van zijn auto. "The Valley of the Giants," zei hij meer tegen zichzelf dan dat hij echt tegen Rory praatte. "Letterlijk Giants. Ze zeggen dat hier bomen staan die wel 400 tot 450 jaar oud kunnen worden. Ze kunnen bijna 120 meter groot worden. Een prima beschutting om een school in te verbergen, vind je ook niet? Zeker als er leerlingen zijn die blijkbaar ook nog kunnen vliegen." Soms hielp hardop praten hem dingen op orde te krijgen. "Het park is open voor publiek, op een paar afgezonderde plekken na." Hij pakte zijn stift uit zijn tas en zette een paar grote cirkels op de kaart, die met privé waren aangekaart. "Er is ook een groot deel aangekaart als gevaarlijk, afgezonderd militair terrein." Hij keek even opzij naar Rory om te zien of die kon volgen wat hij vertelde. "Lijkt me in ieder geval de moeite waard om te kijken, toch?"

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 18:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Fox was verrast geweest toen Azumi halverwege de nacht opeens naast hem opdook. Het was welkom gezelschap, een tijdje had hij alles van zich afgepraat en uiteindelijk had hij zichzelf ook in haar veranderd – wat verbazingwekkend makkelijk ging – en hadden ze uren rondgevlogen. Het was tegen vijven toen hij terugkeerde. Jester lag verkeerd om op bed en onder een fleecedekentje. Fox sloeg het dekbed maar dubbel zodat hij wat meer warmte kreeg en besloot hem verder te laten slapen.
      Een paar uur later werd hij weer wakker. Het was al tegen tienen. Jester lag er nog steeds in dezelfde houding bij, met oortjes in zijn oren. Aarzelend ging Fox naast hem zitten en schudde aan zijn schouder.
      ‘Jester? Ga je mee ontbijten?’
      Hij schudde weer. Er kwam geen reactie.
      Normaal kwam er toch wel een gemompel uit of draaide Jester zich van hem af als hij nog verder wilde slapen. Iets aan de manier waarop hij hier nog steeds lag, zat hem niet lekker en hij schudde hem steviger door elkaar en haalde dopjes uit zijn oren.
      Nog steeds geen resultaat.
      Had Onyx hem een of andere droom gestuurd? Hij besloot het maar gewoon te vragen, schoot zijn kleren aan en liep naar de andere kamer toe. Zonder aan te kloppen gooide hij de deur open – en bevroor op de drempel.
      Onyx lag niet alleen in bed. Nish was er ook. De delen van hun lichaam die hij kon zien waren naakt, hun haar zat door de war alsof ze net een stomende nacht hadden gehad en ze lagen véél te dichtbij voor twee vrienden.
      ‘W-wat…’
      Meer kreeg hij niet uit zijn mond.
      Hij dacht aan Jester, die nog steeds verliefd op zijn ex was. Zijn ex die nu met een ander in bed lag. Die gisteren nog liep te piepen dat Jester absoluut de enige voor hem was. Nóú – dat was te zien. Het vulde hem met boosheid.
      ‘Wat dóén jullie?’ viel hij uit.
      ‘Wil je erbij komen?’ opperde Onyx. ‘Je was gisteren al goed op weg.’
      Het schaamrood steeg naar zijn wangen. Hij wenste dat hij Onyx nooit gekust had.
      Hij wilde snauwen dat hij Jester hiermee pijn deed, dat dit haaks stond op wat er gisteren allemaal was gebeurd, maar hij wist ergens wel dat hij dat beter niet kon doen. Dat hij zich er buiten moest houden.
      ‘Ik krijg Jester niet wakker.’
      Onyx schoot direct overeind, klaarwakker. ‘Hoe bedoel je? Is hij koud?’
      Is hij koud? Hij had het niet echt gecheckt.
      ‘Hij lag onder een dekentje, omgekeerd op bed iets op zijn iNet te luisteren.’
      Voor Onyx leek er een licht op te gaan. ‘Ah… Oké.’ Hij kwam uit bed.
      Fox was in elk geval opgelucht dat hij zijn boxer nog aan had.
      ‘Dan zit hij vast in een droom die ik hem gestuurd heb, denk ik.’
      ‘Kan jij hem eruit halen?’
      Onyx wierp hem een blik toe alsof hij iets heel doms had gedaan, daarna liep hij langs hem heen de kamer uit.

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 18:16 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had er niet echt bij stilgestaan, dat Jester niet meer zonder hulp wakker zou worden. Deze manier van dromen sturen was nog nieuw en het tijdslimiet was nog wel een dingetje. Toch interessant om te weten.
      ‘Ons Doornroosje wil graag wakker gekust worden.’
      Onyx keek over zijn schouder. Met een grijns stond Nish tegen de deurpost geleund.
      ‘Of durft Prince Charming dat niet?’
      Fuck you, Nish
      Soms begreep hij echt geen moer van die gast.
      Pre-relatie Onyx zou die opmerking zelf gemaakt kunnen hebben.
      Hád ooit iets als dat gezegd, was het niet? Dat Jester hem wel mocht wakker kussen? Of andersom?
      Hoe dan ook hadden ze daar toen allebei om kunnen grijnzen.
      Moest hij het gewoon doen? Eigenlijk vond hij Nish alleen maar irritant op het moment en stak ie graag een middelvinger naar hem op. Hij zakte op de rand van Jesters bed neer en keek even naar zijn slapende gezicht.
      Hij kon de ogen van Fox en Nish in zijn rug voelen branden.
      Fuck it. Hij legde een hand tegen Jesters kaak, boog zich voorover en gaf de jongen een kus. Direct drongen beelden van afgelopen nacht zich aan hem op. Een hittestorm trok door hem heen en verschrikt door de vlinders die daar weer klaarwakker van werden, trok hij zich terug.
      Fucking kutvlinders.
      Dat hij Nish op de achtergrond hoorde fluiten, maakte alles nog erger.
      ‘Tijd op te staan, Sleeping Beauty,’ wist Onyx er toch nog verrassend nonchalant uit te krijgen, al waren de aanrakingen genoeg geweest om de droom te verbreken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester was halverwege het gooien van papieren vliegtuig L106/Sinaasappel toen hij met zijn ogen knipperde en de witte kamer verdwenen was. Heel even, heel even voelde hij twee zachte lippen tegen die van hem aan en het volgende wat hij zag was Onyx' gezicht. Heel, heel dichtbij. Met enige vertraging volgden ook de vlinders de verandering van de situatie en scheurden er op volle snelheid vandoor en dacht Jester even dat hij zweefde.
      Verschillende opties.
      1) Hij was begonnen met hallucineren, uit pure verveling.
      2) Hij was in een droom in slaap gevallen en was nu aan het dromen, uit pure verveling.
      3) Hij was in een droom aan het dagdromen, uit nog steeds diezelfde pure verveling.
      4) Hij had het téringkoud.
      Dat laatste was geen optie, maar kwam wel het hardste binnen. Want in de witte kamer was het niet koud. En in de witte kamer was al helemaal geen Onyx die (als zijn brein even weer op standje hypersnelheid kon, dankjewel) hem zou kussen.
      Tijd op te staan, Sleeping Beauty?
      Jester knipperde nog eens en werd zich bewust van Nish in de deuropening en Fox verderop in de kamer. Hijzelf lag in een rare houding op zijn bed met een fleecedeken half over zijn schouders en met een bevroren alles. Maar geen witte kamer en wel een Onyx (met adorable slaap-haar en een onleesbare uitdrukking op zijn gezicht. Hij zat op de rand van het bed.
      'Holy fuck, ik ben wakker.'
      Goed. Aan intelligente opmerkingen ontbrak het hem momenteel, maar het was een beetje veel om de teleurstelling te verwerken om papieren vliegtuig L106/Sinaasappel het record niet te zien verbreken, zo'n 90% zeker weten dat de liefde van zijn leven hem net wakker gekust had (??) en om bevrijd te worden uit de nachtmerrie van isolatie waar hij de afgelopen eeuwigheid had doorgebracht. In retrospect was het gelukkig geen jaar alleen, maar wel veel te lang voor ieder mens om in zijn eentje door te moeten brengen.
      Zijn ogen vonden die van Onyx weer. 'Ik was vergeten dat ik mijn gave niet kon gebruiken,' zei hij ademloos (en nog steeds weinig intelligent en vooral heel erg van zijn stuk gebracht). 'Dat was verdomd effectief.' Dat ging al beter. 'Ben ik- ik ben wel écht wakker, toch?' Dat niet.

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 19:46 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij had zich maar snel omgekleed. Je wist maar nooit wat het meisje ging doen en gezeik met koppijn was wel het laatste waar hij zin in had. Yrla had nog wel even de kastjes afgezocht naar paracetemol en had er direct twee met water achterover gegooid. Yrla liep de badkamer uit, wierp nog een snelle blik in de kamer van de dames en liep toen toch de gang uit. Vera was nog diep in slaap en Serena nog altijd niet terug, dus hij vond dat hij daar een uitweg had. Op weg naar buiten kwam hij precies Fire tegen in de gang. Alsof hij hier hoorde, zette hij een grijns op.
      "Morgen." Hij bleef niet staan, want dit was nog altijd vragen om gezeik. De jongen opende de deur naar buiten en de frisse ochtendlucht begroette hem. Misschien moest hij maar een rondje gaan rennen, na het ontbijt. Zijn maag schreeuwde namelijk om voedsel.

---

It's never gonna happen, Guys.

Onyx

De nuchterheid in Jesters stem zorgde er al snel voor dat de vlinders vlug weer met hangende vleugeltjes in een hoekje kropen.
'Sorry man, ik zal d'r een exitknop inbouwen. En een bowlingbaan ofzo. Maar je bent weer terug in het land der levenden ja, tenzij door mij halfnaakt wakker gekust worden een nog ergere nachtmerrie is dan je zonder je gave vervelen in een bijna lege kamer. Maar gezien de gretigheid waarmee iedereen in deze kamer me toch weleens gezoend heeft, betwijfel ik dat.'
Zo, dat was er dan ook maar uit. Mocht Jes toch nog zijn blos hebben gezien dan ging het hopelijk niet weer tussen hen in staan.

[ bericht aangepast op 17 okt 2020 - 20:13 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Door jou halfnaakt wakker gekust worden is een van mijn diepste verlangens,' reageerde Jester half voor de grap en half bloedserieus, wat aanvoelde als een déjà vu van hier tot ginder en waardoor als klap op de vuurpijl in ieder geval zijn hóófd het niet meer koud had. 'Ik dacht even dat mijn brein me misschien daarmee geruststelde voor ik het loodje legde uit teleurstelling omdat papierenvliegtuigje L106/Sinaasappel het einde van de kamer óók niet haalde.'
      Je kon zeggen wat je wilde, halve flirtende opmerkingen uitkramen die Merrin een uur zouden kosten om uit te vogelen kon hij in ieder geval wel met zijn verstand op nul. Even begon Jester te lachen na Onyx laatste opmerking, tot hij zich bedacht dat Nish óók in de kamer stond en dat vond hij helemaal niet zo grappig. 'Iedereen?' herhaalde hij en besloot onmiddelijk zichzelf te herpakken want dat klonk voor Nish vast echt niet leuk (beter zo, blijf met je flikken van-). 'Gelijk hebben we, ik zei toch dat je woest aantrekkelijk was.'
      JA WANT DAT WERKT?!?!
      Fuckiing hélllll, Jester, kom weer even terug op fucking aarde.
      Jester scheurde zijn blik los van Onyx en kwam een klein stukje overeind, en werd beloond met een hele hoop stijve gewrichten en het gevoel alsof hij al dik tachtig was. Hij had ook al zijn kleren nog aan. 'Planningsgewijs ging hier toch iets mis,' mompelde hij, meer tegen zichzelf dan de rest. Schaapachtig keek hij naar de andere jongens en grijnsde. 'Eh. Goeiemorgen?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Hij moest zich vastgrijpen aan de wasbak om zichzelf staande te houden. Zijn tandenborstel was uit zijn hand gevallen en zijn ademhaling versneld. Een scherpe pijn trok door zijn hoofd heen, terwijl beelden voor zijn gezicht flakkerde.

Een lange smetteloze gang trok aan zijn ogen voorbij. Witte muren, wit plafond, witte deuren. Hij voelde hoe er een hand op zijn schouder was gelegd, die hem vriendelijk maar toch dwingend in een bepaalde richting stuurde. Bij een van de deuren die openstond, waagde hij een poging om te kijken of hij zijn zus hier ergens zag. Marise moest hier toch zijn?! Het enige wat hij zag waren een soort grote cocons, omsingeld met veel ijzeren slangen. In de kleine tijd dat hij ernaar kon kijken, kon hij er zo een stuk of drie tellen. Maar Michiel had het idee dat er veel meer cocons stonden dan hij in de vluchtigheid kon zien.
      De hand duwde hem echter sneller verder, tot ze aan het einde van de gang rechtsaf sloegen en daar direct links de eerste deur een klein kamertje vonden. Opnieuw smetteloos wit, alleen onderbroken door de kleuren van de houten meubels. Er stond niets anders in dan een smal bed, een tafel en twee stoelen. "Wacht hier maar eventjes, er komt zo iemand om met je te praten." Michiel keek even op naar de vrouw die achter hem stond, maar die ook weer bijna haastig door de deur verdween. Een beetje uit het veld geslagen keek Michiel om zich heen. Hij was vanuit de auto direct naar dit kamertje gebracht, wat er in niets anders uitzag dan een kleine gevangenis. De jongen draaide zich om naar de deur om te zien waar de vrouw gebleven was, maar toen hij aan de deur voelde, kwam hij erachter dat dit precies zo was als een gevangenis. Hij zat opgesloten...

Merrin schreeuwde het uit, terwijl een nieuwe herinnering zich volgde en een nieuwe pijnscheut door zijn hoofd schoot. Nog niet eerder waren de herinneringen met zoveel pijn teruggekomen. Eigenlijk hadden ze de afgelopen zes weken ze gewoon rustig in zijn hoofd genesteld, vaak was alleen de vraag nodig en de herinnering was naar boven gekomen. Deze was anders, deze was belangrijker.

"Naam?" Michiel keek op naar de norse man tegenover hem aan de tafel. Ze hadden wat eten voor zijn neus neergezet, maar hij nam niets van hen aan. Hij vertrouwde het niet. "Je naam, jongen," klonk het wat dwingender. Michiel keek de man tegenover hem aan, maar zei nog steeds geen woord. Hij ging absoluut niet met deze mensen in zee, niet als zij degene waren die echt zijn zus hadden laten verdwijnen. De man aan de andere kant zuchtte en gooide een map op tafel. "We hebben alles al wat we van je wilde weten, jongen. Dus vertel nu maar gewoon je naam."
      Merrin draaide zich van de man weg en deed alsof de muur links van hem heel interessant was. De man tegenover hem zuchtte en stond uiteindelijk op. Vlak voor hij door de deur ging, keek Merrin hem achterna. "Ik wil mijn zus. Ik wil weten wat jullie met haar gedaan hebben." De man bij de deur keek even over zijn schouder heen, maar dit keer was het zijn beurt om te zwijgen. Hij verdween -zonder een woord- uit de deur."

Merrin zelf ontwaakte uit zijn herinneringen door naar zo'n zelfde deur te kijken, alleen was deze van de badkamer van hun house. Hij was klaarblijkelijk langs de stenen naar beneden gezakt en had langs de tegelwand zijn houvast gevonden. Merrin merkte dat het zweet over zijn hoofd naar beneden liep en dat zijn hele lichaam klam was van de herinnering. Dat moest zijn aankomst op Experium zijn geweest, maar waarom de herinnering zo heftig binnen kwam, begreep hij niets van.

---

It's never gonna happen, Guys.

Nish vond de opmerkingen van Jester nogal gewaagd wanneer je wist dat je dat uitsprak tegen iemand wiens hart je een dag geleden had gebroken. Dat Onyx Jester écht wakker zou kussen, had hij overigens ook niet verwacht. Er hing een beetje een vreemde spanning tussen de twee jongens, eentje die hij gisteren ook op het podium had voelen knetteren. Voor het eerst vroeg hij zich af welke woorden er precies tussen hen gevallen waren gisteravond. Met Onyx’ gave om volslagen blind te zijn voor de verlangens van een ander, kon hij zich wel indenken dat hij af en toe wat hints gemist had. Of dingen zelf heel stompzinnig geformuleerd had.
      Hoe dan ook leek Jester niet erg aangedaan door het feit dat Onyx en hij hier allebei in hun onderbroek stonden en dat Onyx een zuigzoen ter grote van een pingpongbal in zijn nek had, dus de kans was groot dat die chemie tussen hen alleen nog een restant was van wat er ooit geweest was. Toch kon hij maar beter niet meer suggereren dat Onyx zijn ex nog eens moest wakker kussen. Hij hoefde dan wel niet zo’n hork als Fox te worden, maar zijn eigen glazen ingooien was toch ook wel wat zonde.
      ‘Morgen,’ antwoordde hij. ‘Hopelijk was het een chille droom?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rory vroeg zich af hoe ze ervoor zorgden dat mensen met zo’n gave niet weg konden vliegen. Misschien kregen ze wel een schok als ze zich te ver van het terrein vandaan vlogen. Of kwamen ze überhaupt niet buiten. ‘Klinkt goed,’ antwoordde hij. ‘Wilde je de stukken die open zijn voor publiek ook bekijken? Of wachten we tot vannacht en kijken we dan hoe ver we kunnen komen?’
      Militaire grond klonk serieus. Zijn vingertoppen tintelden door de plotselinge zenuwen en hij schoof zijn handen in zijn zakken. Hij wilde de oudere jongen niet laten merken dat hij best wel nerveus was. Toch stonden ze hier met zijn tweeën en namen ze het tegen een hele shady organisatie op. Eigenlijk hadden ze meer mensen nodig, maar wie konden ze hiermee vertrouwen? Wie zou zoiets ongelofelijks überhaupt geloven?

---

Every villain is a hero in his own mind.

      'Om een hele nacht in vast te zitten niet,' zei Jester en daar hield hij het bij. Hij vertrouwde Nish heus wel, maar de muren hadden oren en hij vond het wel zo fijn om zijn herinneringen niet nog eens kwijt te raken. Zijn blik bleef bij de jongen hangen en Jester realiseerde zich toen pas dat het welliswaar ochtend was, maar dat Nish hier helemaal niet hoorde te zijn. In de ochtend. In zijn onderbroek.
      Net als Onyx.
      Fox stond ernaast, maar die was wel aangekleed.
      Als Fox had geprobeerd hem wakker te maken maar het niet gelukt was, was hij dan naar Onyx gegaan voor hulp? Dat verklaarde waarom die eruit zag alsof hij niet uit bed gerold was, maar niet waarom Nish er ook was. In zijn onderbroek Die ondertussen met Onyx gezoend had, als hij de eerdere bewering van zijn vriend mocht geloven. Op feestjes gebeurden vreemde dingen (Onyx had ook met Dezi gezoend onderhand, dus zoveel zei dat ook niet), maar wat deed die jongen nu nog hier?
      Jester keek van Nish naar Onyx en weer terug en het volgende puzzelstukje donderde op zijn plek op een manier die het bloed in zijn aderen deed stollen.
      Oh.
      Er zat een rode plek in Onyx' nek en opeens kostte het geen moeite meer om te bedenken wat het was.
      Oh.
      Onyx... en Nish. Samen. Opeens klonk het helemaal niet zo makkelijk meer om daar blij mee te zijn.
      En het was zijn eigen stomme schuld. Friendzone, remember? Onyx had gezegd dat zijn gevoelens veranderd waren. Jester had alleen niet gedacht... zo snel al zo definitief. Het begrip, de consequenties hiervan kwamen trager binnen, maar het was exponentieel naarder. Wauw, dit was kut. Was dit hoe het voor Onyx gevoeld had toen hij die zoen met Fox gezien had? Dan mocht er nog wel een extra sorry achteraan, want dit trapte zo hard op zijn hart dat het hem verbaasde dat het ding er niet gewoon mee ophield.
      'Maar gelukkig ben ik gered, so no worries.' Zijn stem klonk een stukje onvaster dan daarvoor en Jester wist even niet waar hij nu moest kijken. Of moest doen. Wel was alle warmte vanbinnen weer heel gauw verdwenen en hij plukte het dekentje van het bed om niet te beginnen met rillen. Hij begon haast terug te willen naar de witte kamer, exit-knop of niet. Daar hoefde hij niet dertig centimeter van een halfnaakte Onyx vandaan te dealen met het feit dat die ook iemand anders had gevonden. Maar dat hij wél echt verliefd was.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox zag Jester heen en weer kijken. Hij was blij dat zijn vriend niet had gezien wat hij net had gezien, maar hij zag aan zijn lichaamstaal dat hij wel een paar dingen bij elkaar op kon tellen en dat het toch wel frappant was dat Nish hier zo vroeg op de ochtend was. Met amper wat aan.
      ‘Goed,’ zei hij en hij schraapte wat ongemakkelijk zijn keel. ‘Als jullie je nou eens gaan aankleden,’ zei hij tegen het kersverse stel, ‘dan kunnen we zo gaan ontbijten want ik heb honger als een paard.’
      Nish keek hem onderzoekend aan. Fox wierp hem een indringende blik toe – helemaal dom was die toch ook niet? – daarna zei Nish dat hij inderdaad ook wel wat op kon. Onyx zat nog steeds op de rand van Jesters bed en ergens vroeg Fox zich af of dít dan geen wraak was.
      Uiteindelijk keek Onyx de roodharige jongen vlug aan, kwam overeind en wreef langs zijn nek. Hoe goed ze gisteravond dan ook gepraat hadden, helemaal gesmeerd liep het duidelijk nog niet.
      Fox vroeg zich af of dit ook zijn schuld was of dat dit vroeg of laat toch wel was gebeurd.
      Toen de twee jongens de kamer hadden verlaten, ging hij naast Jester zitten en wreef even troostend over zijn rug. ‘Sorry,’ zei hij zacht. ‘Dat was vast niet hoe je je dag wilde beginnen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Oh wauw, het werd ook echt met de seconde erger.
      'Dus zo voelt dat,' wist hij uit te brengen, zijn blik nog steeds op de deur. 'Goh. N-nieuwe ervaring.'
      Kutkutkutkutkutkutkutkut.
      'Maakt niet uit.' Jester had zijn hand tot een vuist gebald en de pijn van zijn nagels in zijn vel bracht hem weer iets bij zijn positieven. 'Ik was bezig met papieren vliegtuigje L106/Sinaasappel, en daar ging nog een half alfabet, 105 getallen en drie andere vruchten aan vooraf, dus ik ben blij dat ik er weer uit ben.'

[ bericht aangepast op 18 okt 2020 - 14:57 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.