[RPG • 0] Experium || 42 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

Zodra de jongen met de pegel verdween, duwde Fayr zoveel als ze maar kon van haar gave richting het gapende gat in Zebediah's buik. Er trok een vlaag van misselijkheid door haar heen en ze beet hard op de binnenkant van haar wang om haar concentratie vast te kunnen houden. Dit was de eerste keer dat ze samenwerkte met een andere heler, maar Galen bewees onmiddellijk dat hij ook echt wel verstand van zaken had. Dus liet Fayr het fijne werk maar wat graag aan hem over en stopte al haar eigen energie alleen nog maar in de dingen waarvan Galen had gezegd dat hij die niet kon.
      Maar heel veel was dat niet. Er flikkerden zwarte vlekken in haar ooghoeken en het klamme zweet brak haar uit. Als ze niet genoeg deed, dan stierf hij alsnog. Deed ze net iets teveel... dan wist ze niet wat er nog van háár over zou blijven. Ze moest hem genezen. Kom op, Fayr! De tinteling in haar huid was ondertussen niet meer dan een vaag, ver weg gezoem. Ze reikte ernaar. Het was nog niet klaar. De wond was nog lang niet dicht. Er was zóveel bloed.
      'St- straks heeft hij meer bloed nodig,' fluisterde ze schor, en de grond wiebelde onder haar voeten en kwam toen opeens veel, en veel te dichtbij.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Yrla zakte achteruit en leunde met zijn rug tegen de deur aan. Hij hoorde wel wat Nish zei, maar had er nog nooit zo over nagedacht. "Ik kan je daar niet mee helpen, ben ik bang," zei hij met een kleine glimlach. "Tot Fersephone was ik eigenlijk nooit echt geïnteresseerd in een relatie. Het werd eigenlijk altijd al afgekapt voor er echt iets serieus kon groeien." Misschien dat hij daarom de afgelopen jaren het had opgegeven om ergens echt iets serieus van te maken. Of hij had er gewoon geen zin in gehad. De jaren hiervoor was hij wel tevreden geweest met zijn 'lang leve de lol' instelling, maar nu er zoveel serieuze dingen gebeurden en hij echt een keer verliefd was geworden, begon hij ook serieuzer over dingen na te denken.
      "Al zou ik graag een keer willen weten hoe dat is als iemand volledig voor jou gaat en andersom." Telde dat ook als jaloezie? Hij wist het niet. Yrla besefte wel dat hij dat laatste hard op had gezegd en dat daardoor een lichte blos op zijn wangen lag. Waarom was het zo makkelijk praten met Nish? En waarom flapte hij er zoveel uit dat hij normaal gewoon voor zichzelf hield?

[ bericht aangepast op 4 april 2021 - 10:23 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Iets in hem verweerde zich tegen het idee om romantisch te zijn. De zachte aanraking en de warme glimlach zorgden er echter voor dat zijn knieën week werden en dat hij even niet meer zo goed wist waarom dat zo erg was.
      ‘Blijkbaar,’ mompelde hij met warme wangen.
      Aan dat stomme gebloos kon hij nog steeds niet wennen – hij had verwacht dat hij daar inmiddels wel overheen zou zijn. Hij liet zijn hand weer in die van Jes glijden en liep in de richting van de ingang. Omdat hij geen kerkhofsfeer had gewild, stond er een lange rij mensen. Hij nam zijn vriend echter mee naar de VIP-ingang en trok twee kaartjes uit zijn zak, die hij aan de caissière overhandigde.
      ‘Alleen Adam is vrijdag mee geweest,’ zei hij. ‘Als een soort generale repetitie.’
      Hij had veel met Nish gedroomd en voelde toch de behoefte om te laten weten dat die hier niet was geweest. Dat dit alles speciaal voor Jes was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Nou, daar hebben we ook geen moer aan,’ zuchtte Galen toen het meisje van haar stokje ging. Hij liet zijn blik over Zebediahs gezicht glijden, die inmiddels spierwit zag. Er golfde geen waterval meer uit hem, maar nog wel een sijpelend beekje. Hoe het er daarbinnen aan toe ging, kon Fort alleen maar raden.
      Wonder boven wonder was Zebediah nog steeds bij zijn positieven. Pijn flakkerde over zijn gezicht, maar hij moest toch een ellendig hoge pijngrens hebben.
      ‘Waar is Kris?’ bracht hij moeizaam uit. Hij knikte naar de elektrische band die aan zijn riem vastzat. ‘Doe hem die om.’
      Fort knikte, blij dat hij hier weg kon. Hij hurkte bij de jongen neer, maakte de band los en transporteerde naar de cel waar hij Kris had achtergelaten. Voor de zekerheid sloeg hij hem weer voor zijn hoofd, zodat hij de band kon omdoen. Zijn polsen en enkels maakte hij vast aan de boeien – je wist het maar nooit met die gast. En het op dit moment verkloten… dat overleefde hij vast niet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij zou blijven leven.
      Dat was het voornaamste. Wel had Galen Fort een rolstoel laten halen omdat hij niet helemaal zeker van de stabiliteit was. Het Panther-grietje was nog steeds knock-out, dus als het misging kon zij niets doen.
      Het frustreerde Zebediah. Kon ze dan echt zo weinig? Hij had gehoord dat ze een verlamde jongen had genezen. Dat ze het bloeden had gestelpt bij Dezi’s aanval. Hij had meer van haar verwacht. Hoe dan ook had ze wel het zetje gegeven waarmee zijn leven waarschijnlijk was gered, dus dat was reden om haar voorlopig hier te houden. Misschien dat hij dat eerder had moeten doen. Hij wist niet of Dezi zo achterlijk was om Jester op zo’n manier om te brengen dat iemand hem nog redden kon.
      ‘Zet haar maar bij Kris in de cel.’ Hij knikte naar het bewusteloze meisje. Wat hij daar aan ging doen, wist hij nog niet, maar hij was goed chagrijnig door wat er gebeurd was en zou wel een manier vinden om zichzelf op te vrolijken. Eerst zou hij zich eens gaan inlezen. Hij meende zich te herinneren dat de Panther een bepaalde connectie met haar tweelingzus had. Eens zien of hij daar wat mee kon.
      Hij richtte zich tot Galen. ‘Breng me naar mijn eigen vertrekken en laat iemand deze puinzooi opruimen.’
      Galen knikte gedwee en ook Fort knielde stilletjes bij het meisje neer en pakte haar zo voorzichtig vast dat Zebediah zich eraan irriteerde. Ze was tekortgeschoten – het laatste wat ze verdiende was een zachte behandeling.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester haalde diep adem en genoot van het gemak waarmee dat ging, terwijl hij overal om zich heen zijn ogen uitkeek. Ze liepen langs de lange rijen met mensen, die er ook allemaal anders uitzagen. Onyx had ménsen gemaakt. Hij had een hele wereld gecreëerd eigenlijk. Geen kamer, niet eens alleen het uitzicht dat je zou hebben uit een raam, maar een levende, echte wereld.
      Hij kneep enthousiast in Onyx' hand. 'Hoe heb je dit gedáán man?' vroeg hij vol ontzag. 'Het is... zo groot en echt.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Ja, dat is precies wat ik bedoel. En natuurlijk kan dat ook binnen een vriendschap, maar het is toch anders.’
      Want Kris zou hem hebben opgegeven voor Fox.
      Onyx zou hem opgeven voor Jester.
      Zo’n relatie ging op de een of andere manier nog veel dieper en hij kon zich daar geen voorstelling van maken. Het was iets krachtigs, iets puurs.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Twee weken lang ben ik hier zo’n beetje elke minuut buiten de lessen om mee bezig geweest. Ik heb wel honderd filmpjes gekeken over attracties uit verschillende Disneyparken en uiteindelijk het een en ander samengevoegd. Voor mij was het een beetje de ultieme verzoeningspoging. Ik wist niet dat ik zo perfectionistisch kon zijn.’ Hij streek met zijn duim langs die van Jester. Natuurlijk had hij gehoopt dat ze elkaar ergens in dit park zouden terugvinden. Dat Jester in een opwelling zijn hand vastpakte of dat ze op een onbezonnen moment met elkaar zouden zoenen – net als vroeger. Nooit was het in hem opgekomen dat ze weer samen waren op het moment dat hij Jester meenam naar het park. Dat hij hem nergens meer van hoefde te overtuigen, dat hij niet bang hoefde te zijn dat zijn vriend het too much vond. Hij hoefde niets meer te bewijzen en ze konden hier nu gewoon… genieten. Iets wat ze door alle shit die op Experium speelde eigenlijk veel te weinig deden.
      Voor de plattegrond bleven ze stilstaan. ‘Waar wil je als eerst heen?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr's hand bewoog over de gladde, koude vloer waar ze op lag. De beweging meer een reflex van het wakker worden dan iets anders, want haar oogleden waren loodzwaar. Ze voelde zich afschuwelijk. Misselijk, en doodmoe. Eigenlijk wilde ze alleen maar diep onder haar zachte dekens wegkruipen en zich weer laten wegzakken in het fijne, diepe donker van de slaap. Als ze in haar bed gelegen had, maar dat was niet zo. Moeizaam knipperde Fayr met haar ogen. Haar maag kolkte wild.
      Ze lag op de grond van een kleine ruimte. En het was koud. Het plafond waar ze tegenaan keek kwam maar langzaam in focus en zag er ook raar uit. Helemaal niet van gewoon steen, of waar plafonden dan ook van gemaakt waren. Dit was veel gladder. en glimde. Het deed haar denken aan de bloederige pegel die bijna iemand had vermoord.
      Fayr knipperde nog eens en worstelde om haar ogen ook weer open te krijgen. De herinneringen kwamen terug, van de jongen in haar kamer tot Galen en Zebediah en de grond die veel te dichtbij was gekomen. Ze was--niet thuis. En wel flauwgevallen. Fersephone was vast kwaad nu, en gestrest, want nu moest haar gave zich vast helemaal misdragen. Voorzichtig probeerde Fayr haar gave te vinden, maar het gevoel bleef uit en er klemde zich iets zwaars om haar borst. Ze was veel te ver gegaan. Véél te ver. Kippenvel trok over haar blote benen en ze rilde, terwijl frisse angst en paniek door haar heen vloeiden.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris

Het was al een paar uur geleden dat er een bewusteloos meisje in zijn cel was gelegd. Ze kwam hem bekend voor, maar wie ze precies was, wist hij niet. De reden dat ze hier was kon hij ook niet bedenken, maar het kon niet anders dan dat Zebediah het bewust had gedaan. Aanvankelijk wilde hij dan ook zijn hoofd wegdraaien toen ze bijkwam. Waarschijnlijk wilde Zebediah dat ze steun bij elkaar vonden en zou hij hen morgen elkaar iets vreselijks laten aandoen. En toch voelde hij de behoefte om te weten wie ze was en waar hij haar van kende. Ze zag er kwetsbaar uit in het dunne jurkje, alsof ze net uit bed was geplukt. Het feit dat het ding niet gescheurd of besmeurd was, deed hem vermoeden dat ze hier net naartoe was gebracht. 'Welkom in hel,' mompelde hij, met zijn hoofd tegen de muur leunend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fayr schrok op van de stem achter haar en duwde zich trillend een stukje overeind. Boven haar hoofd hing een peertje die de smalle cel verlichtte, en de andere gevangene die tegen de muur aan zat. Haar handen waren donker bevlekt en stonken naar koper, maar het lukte om zich overeind te werken. Uitgeput liet Fayr zich tegen de muur aan leunen, maar gelukkig nam de ergste angst al een beetje af. De wereld golfde lichtjes om hen heen. De jongen had een elektronische band om zijn nek en zijn handen en voeten waren in ijzeren boeien geslagen die vastzaten in de muur. Het vage licht zorgde voor scherpe schaduwen op zijn gezicht en liet hem er nog grimmiger uitzien, tot Fayr zich met een schok besefte dat ze hem herkende.
      'Kris?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris

Kris trok zijn wenkbrauwen op toen het meisje zijn naam noemde. Hij kende haar dus inderdaad. 'Ja. En hoewel je gezicht mij ook bekend voorkomt heb ik geen flauw idee wie je bent.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Eigenlijk wilde ze haar knieën optrekken en haar armen eromheen slaan, maar als eerste kostte dat veel te veel energie en ten tweede was haar nachtjapon niet lang genoeg om op die manier te kunnen zitten, dus deed ze het niet. 'Fayr,' antwoordde ze zacht. 'Ik ben Fayr.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Kris

Fayr. Eindelijk ging er een lichtje op. Ze kon genezen. Bijna vier jaar geleden had ze hem geholpen toen Zebediah Fox had vergiftigde.
'Hij heeft het overleefd,' mompelde Kris. En Fox zou het ontgelden. Na die drie klotejaren had hij het verknald en was alles voor niks geweest. Gefrustreerd beet hij op zijn wang. En nu zat die meid hier ook nog dankzij hem. Terwijl hij juist bij haar in het krijt had gestaan. 'Sorry meis. Ik dacht ik hem had.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Haar blik gleed naar het bloed dat aan haar handen was vastgekoekt. 'Jij hebt hem aangevallen?' vroeg ze voorzichtig. Fayr schudde haar hoofd. 'Ik weet niet of hij het gehaald heeft.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.