[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 5 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Emily • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • Brenn • Katrijn • Jordyn • Beater• Natas • Kyra • Chaser/Prefect • Cheryl • Arianna • Noa • •

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Jemina • Cheryl • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Marcus • Beater • Noa • Thomas • Danique • Evan • Demi • Prudence • Katrijn • • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Nora • Cheryl

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Theo • Chaser/Prefect • Noa • Vinnie • Natas • • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Maddie

°In de les van Transfiguratie°

Ze proestte het uit als Prudence een potje inkt over haar hoofd kreeg, maar verstrakte dan snel haar gezicht als Pru als satan uit de hel kwam gerezen.
Noah en Elsie moesten het bekopen en ze staarde die gekkin wat verdwaasd na.

Noah

Zat hij zich eindelijk nergens in te bemoeien, slaakt er plots iemand een vreselijke kreet - a la een speenvarken die geslacht wordt - en hij kijkt verwonderd om.
loooooooooooool Maar dan kwam ze afgespurt, en voordat hij het maar al te goed besefte trekt ze hem van zijn stoel af en belande er al weer even snel op.
Verbluft liet hij zijn blik naar Elsie gaan.

Brenn

Hij had niet veel opgevangen van het gesprek tussen Lane en Andreas, want hij was zijn interesse al snel verloren. Plus het feit dat hij dringend moest vertrekken naar de les. Eenmaal aangekomen in Transfiguratie had hij zich ergens halverwege het lokaal neergeploft om afwezig voor zich uit te staren maar dan galmde er een schreeuw door het lokaal, en instinctief greep hij een stuk perkament en begon snel een tekening te maken van Pru die onder de inkt hing. Grove lijnen, de details prentte hij wel in zijn hoofd. Dan bedreigde ze nog eens twee andere leerlingen, en nu zat Brenn helemaal in extase. Fantastisch! Zijn ogen flitsten automatisch even naar Thomas.

---

Hij wilde net weer op Thomas reageren, tot één krijs door het lokaal klonk. Wie moest er nou weer zo nodig zitten gillen? Dit maakte zijn hoofdpijn er niet beter op. Zijn ogen vielen op Prudence die onder een dikke, zwarte vloeistof zat. Beste gok: inkt. Een lach verliet zijn lippen bij het zien van haar geschokte gezicht. De dame was op oorlogspad richting een tweetal waarvan hij de namen niet kende, waarna ze het lokaal uit rende. Als McGonagall niet zo boos leek of al punten aftrok van Slytherin had hij er nog een opmerking achteraan gegooid. Marcus richtte zich weer op Thomas. ''Dat was een mooi tafereel.'' merkte hij op over de situatie van zojuist. ''Ik denk dat Zoya mijn hoofd wil hebben als ik in plaats van door de gangen loop te surveilleren op een feestje ben.'' reageerde hij over de eerdere opmerking van Thomas over het feest.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

‘Maar twee meer dan jij hoor,’ zei Roman met een scheve grijns. ‘En bij de laatste wedstrijd hadden jullie een mazzeltje, toen was onze halve team ziek.’ Hij keek over zijn schouder toen iemand begon te krijsen en vervolgens woedend het lokaal uit stormde. ‘Cadeautje van jou?’ vroeg hij zijn zusje met opgetrokken wenkbrauwen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Dat dat mens zichzelf nog serieus neemt,’ mompelde Casper hoofdschuddend nadat de deur met een klap was dichtgeslagen. Je zou denken dat een pestkop als zij wel wat kon hebben, maar ze overtrof Isabella met vlag en wimpel. Hij twijfelde over hoe eerlijk hij die vraag zou beantwoorde. Niet iedereen hoefde te weten dat hij sommige spreuken zonder stok kon gebruiken, al zag hij Nomad er niet voor aan om dat rond te bazuinen. ‘Ik heb ‘r tijdens de zomervakantie hard op geoefend. Spreuken zonder stok. Een paar lukken me inmiddels.’ Hij betwijfelde of er een andere leerling was die dit kon, dus een vlaagje trots klonk wel door in zijn stem.

---

Every villain is a hero in his own mind.

“Het was het laatste plekje,” zei ze met een kleine glimlach. Of het echt zo was, wist ze eigenlijk niet eens. Ze had gewoon naar Noah gekeken en was achter hem gaan zitten. Toen iemand opeens een gil slaakte, keek Isa met een ruk achterom. Prudence zat onder de inkt van top tot teen. De wanhopige manier waarop ze keek, deed Isa toch stiekem lachen en even keek ze naar Casper, die vlak achter Prudence zat. Toen ze een knipoog van hem kreeg, voelde ze verbazing over haar gezicht glijden. Had hij dit voor haar gedaan?. Ze schonk hem een dankbare glimlach terug. Ze snapte helemaal niets meer op dit moment van Casper.
      Om hem niet te verraden volgde ze snel met haar ogen Prudence, die tot haar grote verbazing Noah de schuld gaf. Noah had hier helemaal niets mee te maken! Isa voelde woede omhoog komen en boos keek ze Prudence achterna. Het was allemaal zo oneerlijk. Met dat Prudence verdween, liet Isa haar ogen even over Daphne glijden, die tot haar verbazing naast Nora zat. Ze had niet eens wat gedaan voor haar vriendin, haar zelfs uitgelachen. Dat noemde je toch geen vriendschap? Als Blythe een pot inkt over haar hoofd had gekregen, had Isa meteen voor haar ingesprongen.
      Met dat ze naar Daphne keek, sprong het idee van Casper weer in haar hoofd. Hoewel hij voor haar gevoel had laten doorschemeren dat wraak nemen niet slim was, voelde Isabella ineens haar wenkbrauwen zakken. Ze draaide zich snel weer haar hoofd weg en voelde het broeien. Hoewel ze waarschijnlijk een stunt terug kreeg, zou dat vast ook wel gebeuren door de reactie die ze had laten zien. En om een of andere manier wilde ze Prudence en Daphne hier niet ongestraft mee weg laten komen. En nu was ze voorbereid op hen. En opeens kreeg ze een idee. Ze draaide zich om naar Justin, leunde naar over de tafel naar hem toe en fluisterde zachtjes naar hem. “Heb je dat.... ding nog?” Ze liet haar vraag volgen door een gemene grijns.

[ bericht aangepast op 1 juli 2021 - 11:49 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Het amuseerde hem dat Isa hem nu wel een blik waardig keurde - maar hij reageerde: 'Uiteraard. Wil je het cadeautje nu al doorgeven?' Hij stak zijn hand in zijn mantel, zodat hij hem er snel uit kon pakken wanneer ze dat nodig achtte.

[ bericht aangepast op 1 juli 2021 - 12:01 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

”Laten we zeggen dat ik hem terug wil geven aan de rechtmatige eigenaar.” Een aantal ideeën schoten door haar hoofd. Ze kon voor Casper zijn idee voor wraak gaan, maar misschien verspilde ze dan meteen haar grootste troef. Dat vroeg ze zich af. “Maar geef maar straks na de les maar terug. Ze hebben mij verrast, ze krijgen een grote verrassing terug.” Even blikte Isabella naar Blythe en grijnsde. Dit ging ze echt niet zomaar langs haar heen laten gaan, ook niet omdat ze nu al doorhad dat ze gewoon door zouden gaan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Justin grijnsde. 'De rechtmatige eigenaar, hmm? Ik ben benieuwd.' Zou dat Prudence zijn? Of Daphne, dat kon natuurlijk ook. Het was precies het type actie dat zij zouden doen; zo vervelend waren ze wel.
'Pas je wel op, Ies?' hoorde hij Blythe vragen. 'Als ze hier al toe in staat waren... Misschien kun je het beter laten gaan.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elsie Bee

Elsie keek Noah met grote ogen aan. 'Gaat het?' vroeg ze zacht.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

”Alsof ze ermee zouden stoppen als ik niets doe," zei ze met haar ogen rollend. Isa keek naar voren en zweeg, zodra ze zag dat Anderling begon met de les.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

Jordyn was niet echt een ster in zichzelf vermaken en verveelde zich eigenlijk al op het moment dat Kyra wegliep. Dat werd een nieuw slachtoffer zoeken. Raf, Jus en Arianna hadden ook les, en Jem, Theo, Mosh en Mavis ook. Praktisch iedereen dus. Misschien dat ze Lee kon vinden, maar dat was doorgaans als zoeken naar een speld in een hooiberg.
      Opeens viel haar blik op het nieuwe meisje. Bloedmooie nieuwe meisje, welteverstaan.
      Als dat geen aardig tijdverdrijf was, wist ze het ook niet meer.
      Daar kwam nog bij dat het meisje ook een beetje om zich heen aan het kijken was alsof ze niet wist hoe ze haar vrije uur moest invullen, dus die rende vast niet weg voor haar gezelschap.
      ‘Hé.’
      Het was handig geweest als Jordyn haar naam onthouden had, maar ze was niet zo heel best met namen.
      De Ravenklauwer draaide zich om. ‘Hé…?’
      ‘Jouw vrienden zijn vast nog maar op één hand te tellen en die van mij zitten allemaal in de les, dus jij kan vast ook wel iemand gebruiken om de tijd mee te doden? Anyway, ik ben Jordyn.’ Ze stak haar hand uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jordyn had een stevige handdruk – Rhae’s vingers deden zelfs een beetje pijn. De mouw van haar gewaad was ietsje naar achteren gegleden en toonde haar onderarm, dat helemaal vol zat met tatoeages. Het meisje had iets intimiderends, met haar felle blik en stoere houding.
      De naam spookte door haar hoofd.
      Jordyn… Had Rafaël daar niet net iets over gezegd? Ze realiseerde zich dat het meisje ook uit Gryffindor kwam, dus dat moest haast wel.
      ‘Je bent een vriendin van Rafaël toch?’
      Jordyn trok een mondhoek op. ‘Die heb je snel ontmoet.’
      ‘Hij heeft me wat van het terrein laten zien.’
      Jordyn floot. ‘Nou, die Raf laat er geen gras over groeien.’ Haar blik gleed over Jordyn heen. ‘En terecht.’
      Juist…
      Ze had dan wel gezegd dat ze zich niet bij jongens op haar gemak voelde, maar deze meid kon ook zo bij die categorie worden geschoven.
      ‘Het was gewoon vriendschappelijk hoor,’ mompelde ze, met Blythe in haar achterhoofd.
      ‘Natuurlijk.’ Jordyn gaf haar een knipoog. ‘Bij Raf is altijd alles vriendschappelijk. Maar d’r mankeert niks aan z’n ogen hoor. En ik ken m’n beste vriend goed genoeg om te weten wat ie van je vindt.’ Ze wiebelde met haar wenkbrauwen.
      ‘Oh.’ Rhae deed een stapje achteruit. ‘Nou… ik ben niet… zo.’ Ze kwam opeens niet meer uit haar woorden.
      ‘Je valt niet op jongens?’
      Het klonk bijna te gretig.
      ‘Jawel,’ zei ze daarom vlug. ‘Maar gewoon – pas als ik iemand een beetje ken. En bovendien vinden Blythe en Rafaël elkaar al leuk.’
      ‘Ach, dat is amper begonnen. Dat houdt toch geen stand.’
      Rhae fronste haar wenkbrauwen. ‘Hoezo niet?’
      Jordyn haalde haar schouders op. ‘Blythe is zo nep als maar kan.’
      ‘Nep?’
      ‘Jup.’
      Rhae wist niet of ze moest doorvragen toen het meisje daar verder geen verklaring voor gaf. ‘Hoezo?’ vroeg ze toch maar.
      ‘Ah, dat merk je nog wel. Vindt iedereen leuk en aardig – je zou er de kriebels van krijgen. Zelfs als je haar een hele nacht ondersteboven aan het plafond laat hangen zou ze nog ontkennen dat je kut bent. Dus naja – het is niet zo heel veelzeggend als ze je aardig vindt, want ze vindt iedereen aardig.’
      En Jordyn niet, dat was wel duidelijk.
      School er waarheid in die woorden? Durfde Blythe gewoon niet te zeggen wat ze écht van mensen vond?
      ‘Jullie zijn dus niet echt vrienden?’ concludeerde ze.
      Jordyn grinnikte. ‘Oh, ze heeft het geprobeerd. Blijkbaar is het moeilijk voor haar te verkroppen als iemand d’r niet mag. Maar nee – ik vind ‘r kut.’
      ‘En je vindt het dus ook niet zo leuk dat ze met je beste vriend datet?’
      ‘Moet-ie zelf weten. Ik denk dat ie wel wat beters kan krijgen, zonder een plastic smile op d’r kop, maar goed.’ Jordyns blik rustte even in de hare. ‘Ik zie al aan je kop dat jij d’r wel aardig vindt. Weinig verrassend, maar goed. Lekker blijven doen. Ben ik nu een asociale bitch of kan er nog wel een spannende rondleiding van af?’
      Heel eerlijk – Rhae wist echt niet zo goed of ze daar wel zin in had. Ze kreeg een nare vibe van Jordyn, maar ze wilde toch ook weer niet in haar eentje door het kasteel dwalen.
      ‘Het kan wel,’ mompelde ze. ‘Als we het maar niet meer over Blythe hebben. Ik mag haar wél graag.’
      Jordyn grijnsde. ‘Oké dan, deal.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

De les begon met het standaard praatje van professor Anderling dat de N.E.W.T standaarden nog een stuk hoger lagen dan die van de O.W.L's, en dat maximale inzet verwacht werd. Na wat theorie moesten ze daarna in tweetallen oefenen met de verschijningsspreuk - dingen uit het niets laten verschijnen. Ze hadden allemaal een kom gekregen die ze moesten vullen met water. Anderling benoemde daarbij duidelijk dat het een heel pittige spreuk was en dat het niet erg was als het vandaag niet lukte om de spreuk voor elkaar te krijgen - wat het extra ironisch maakte toen Raf bij zijn eerste poging als een straaltje water de kom in wist te spuiten.
'Heel goed, meneer Wilson,' zei professor Anderling goedkeurend toen ze langsliep.
'Kreeg jíj nou een complimentje van háár? Dat heb ik in zeven jaar tijd nog niet eerder meegemaakt,' zei Justin met een grijns, terwijl zijn pogingen tot de spreuk niets anders opleverden dan een waterig topje van zijn stok. 'Doe het nog eens.'

[ bericht aangepast op 2 juli 2021 - 9:59 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain