Een kleine glimlach was er op Callum’s gelaat verschenen na het zien van
Millie’s enthousiasme. Het was iets wat hij de afgelopen maanden niet vaak had gezien, wat natuurlijk deels kwam doordat ze geen koppel meer waren en elkaar alleen in de lessen zagen, maar dan nog. Dat
Millie erg ongelukkig leek was een mening die veel leerlingen met Callum deelde. Helaas waren ze het ook allemaal eens met elkaar dat het zijn schuld was. Natuurlijk hadden ze hier ook wel gelijk in, maar hij had het uitgemaakt voor zijn eigen toekomst. Op een school als Pritchard kon je - je niet laten afleiden door liefde. Waarom leek niemand dat te begrijpen? “Dat lijkt me heel leuk,
Mills. Ik ontmoet je wel een keer in de avond in het Tech Centre daarvoor, oké?” zei Callum uiteindelijk, terwijl hij weer kort, onbewust, over haar hand streek.
Gedurende de mededeling van de directrice had hij
Millie’s hand vastgehouden om haar nerveuze gevoelens te kalmeren. Het was als een tweede natuur voor hem geworden, daar hij het door de jaren heen vaak genoeg had gedaan. Wellicht was het niet meer zijn plek om dit te doen, maar aan de andere kant… Dat het uit was tussen hen betekende niet dat hij
Millie maar alleen moest laten worstelen met haar emoties toch? Of zag Callum dat nu verkeerd? Hij glimlachte zachtjes toen ze hem vertelde dat
Ivah in goede handen was bij hem. Hij vroeg zich af of
Ivah hier hetzelfde over zou denken. “Denk je? Waarschijnlijk zal zij minder dan blij zijn met mij als haar nieuwe Team Captain,” zei Callum, waarna hij zuchtte. In ieder geval had hij geen idioten als
Logan in zijn team zitten die haar in gevaar konden brengen. “Ik hoop maar dat ze het me binnenkort kan vergeven, ik kan het niet gebruiken als een van mijn teamleden weigert met mij te communiceren.”
Na een tweede blik te hebben geworpen op
Millie’s nieuwe team, kwamen ze erachter dat geen van de zes namen de TC-titel droeg. Oftewel: er werd een nieuw iemand aangesteld en Callum wist vrij zeker wie. “Ja,
Montana is wel een goede meid, erg serieus in ieder geval. Zij zal zeker proberen het beste uit jullie als team te halen,” zei hij, terwijl hij een korte blik wierp op het podium.
Katherine was inmiddels van het podium weggelopen, maar hij vermoedde dat ze zo wel terug zou komen om het tweede deel van haar toespraak te houden. Callum snapte wel dat ze niet was blijven staan, daar het auditorium maar traag leegliep en ze dit alleen met de belanghebbenden wilde bespreken. Daarom was hij ook onderuit gezakt en gaapte hij diep. Grinnikend duwde hij
Millie’s porrende vinger weg. “Ga weg, ik ben moe – ik ben veel te laat gaan slapen gisteravond en kreeg vanochtend het geniale idee om te gaan sporten.”
Echter, toen
Millie plotseling over
Azure begon zat hij meteen weer wat rechter in zijn stoel. Had ze iets gehoord? Dat moest haast wel, anders zou ze nooit zomaar over een ander meisje beginnen, naar hun relatie hinten. Misschien was het maar goed dat hij vanochtend niet met
Azure naar binnen was gelopen, ondanks dat ze vannacht het bed gedeeld hadden. Dat zouden de geruchten alleen maar hebben aangesterkt. “Ik kan het best goed met haar vinden ja, dus dat is wel prettig. Alleen
Lili en ik zijn nooit echt de beste vrienden geweest. Ik denk dat ze het mij nooit heeft vergeven dat ik rode wijn over haar witte jumpsuit heb laten vallen,” antwoordde Callum toen, waarna hij zich weer onderuit liet zakken. Wat hij had gezegd was wel de waarheid, alleen dan niet de volledige.
Tot Callum’s geluk kwam op dat moment
directrice Siverston-Pritchard weer terug het podium opgelopen. Een korte blik door het auditorium heen maakte duidelijk dat nog niet iedereen aanstalten had gemaakt om weg te gaan, maar kennelijk vond de directrice dat ze lang genoeg had gewacht. Daarnaast was het toch niet bepaald geclassificeerde informatie die alleen Team Captains mochten weten, dus het maakte niet zoveel uit. “Nou.. Hier gaan we. Ik ben benieuwd wat ze nog meer te zeggen heeft,” zei Callum, waarna hij toch maar weer rechter op zijn stoel ging zitten, gezien het zijn familie wellicht een slechte naam kon bezorgen. Dat ze lui en ongeïnteresseerd waren, bijvoorbeeld.
“Zoals een aantal van jullie wellicht al hebben ontdekt, zijn er twee nieuwe teams bijgekomen die nog geen leider hebben. Dit is geen fout, maar juist een bewuste keuze geweest. Afgelopen weken zijn er namelijk een aantal leerlingen geweest die hun aanvraag tot de Team Captain hebben afgerond. Uit deze groep hebben een aantal collega’s samen met mij twee dames uitgekozen waarvan wij vinden dat ze deze titel verdienen,” begon
Katherine haar tweede mededeling van de ochtend. Ze bleef voor enkele tellen stil, zodat iedereen de tijd had deze woorden te laten bezinken. Voor Callum, echter, was het allang duidelijk wie de twee dames waren en het wekte enorme irritatie bij hem op. Hoe
Willa het ooit zover had geschopt wist hij niet. Die had toch totaal geen leiderschapkwaliteiten in zich? Hij had haar zelfs er bijna uitgeschopt door haar incapabiliteit om samen te werken. Was
Katherine dronken toen ze dit besluit maakte of zo?
“Willen
Willa Ferguson en
Montana Byrd naar beneden komen om hun nieuwe badge, uniformen en dossiers op te halen? Van harte gefeliciteerd dames, met jullie nieuwe positie,” ging Katherine toen verder, waarna ze in haar handen klapte, waarop het personeel en de andere Team Captains al snel mee klapten. Behalve Callum, die als een stuk chagrijn weer onderuit zakte in zijn stoel.
Willa was nu net zoals hem. Had ze dit gedaan om hem te pesten? Was ze zo
petty? Hij draaide zich naar
Millie toe. “Zoals ik dus al zei, nieuwe Team Captains. Ben je blij met
Montana?” vroeg hij aan haar, terwijl hij een glimlach probeerde op te zetten.
“Een laatste mededeling die ik jullie wil meegeven is dat, om bekend te raken met jullie teamgenoten, er op maandagochtend een bootcamp is ingeroosterd. Dit begint om vijf uur ‘s ochtends, wat betekent dat jullie om drie uur ‘s middags klaar zijn met school. Ik verwacht jullie allemaal om kwart voor bij Hek Oost. Geef dit door aan jullie teamleden,” sloot Katherine af, waarna ze aanstalten maakte om het podium af te lopen. Echter, voor ze dit deed draaide ze zich weer om. “Oh, willen
Innes Siverston-Pritchard,
Alastair Siverston-Pritchard en
Viveca Pritchard vanmiddag naar mijn kantoor komen. Ik heb wat met jullie te bespreken. De rest wens ik een fijne zaterdag.” Na deze woorden liep de directrice wel echt van het podium af.
Callum staarde de vrouw voor enkele seconden na en verplaatste zijn blik toen naar
Millie. “Zullen we naar het café gaan anders? Of het zwembad? Of… Het trainingsveld? Of wil je weer terug naar bed om drie uur extra te slapen?” vroeg hij aan haar, waarna hij zijn telefoon erbij pakte om een berichtje naar zijn teamleden te sturen.
Team 7
Maandagochtend bootcamp om 05:00.
Ik verwacht ieder van jullie om 04:45 bij Hek Oost.
Kom niet te laat.
