[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella haalde haar schouders op. Ze redde zich prima, dat deed ze al twee jaar. Zonder Jeremy. Isabella voelde haar maag even samen knijpen. Waarom wist ze niet zo goed, maar ergens voelde ze somberheid haar overvallen. Ze zat niet op Rhae haar bemoeienis te wachten en dus toverde ze een glimlach op haar gezicht, ook al voelde ze hem niet.
      "Don't worry. Ik heb Blythe, die helpt me al verschrikkelijk veel. " Zo hopelijk was dat genoeg om Rhae voorlopig op afstand te houden.

---

It's never gonna happen, Guys.

Elena Sonya Petrova

Het was leuk dat deze knappe jongen wel wat meer interesse toonde. Precies zoals ze het wilde. Ze vond hem misschien wel de knapste van de drie, al had de jongen naast hem iets meer een bad boy uitstraling en dat lag haar ook wel.
'Ik heb goede verhalen gehoord van de mannen van Durmstrang, dus ik had Zweinstein bovenaan mijn lijstje gezet,' vertelde ze hem. 'En ik wilde dolgraag in het buitenland studeren omdat ik later graag de internationale handel in wil. Wat ervaring in een ander land is dan wel handig, natuurlijk.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"Oké. Welkom dan," zei hij met een grijns. "Hogwarts zal je zeker niet teleurstellen." Rafaël was nog altijd dol op het kasteel, de reden dat hij echt niet het laatste jaar naar een andere plek ging. Doodzonde, vond hij dat. Dit was zijn laatste jaar hier, laatste jaar dat hij zou genieten. "En jij?" Vroeg hij dezelfde vraag aan Josephine naast hem.

---

It's never gonna happen, Guys.

josephine bekeek de jongen naast haar, terwijl hij aan de dames tegenover hem vroeg of ze hier met een speciale reden waren. Na een verhaaltje over internationale handel vroeg de jongen hetzelfde aan Josephine.
      ’Ik had zin in een nieuwe uitdaging. Ik had het wel gezien op Ilvermorny. Ik was daar al de best scorende student, nu hier nog.’ Glimlachte ze eerlijk naar de jongen. Het was waar, ze wilde meer voldoening, nog meer. Als ze dat hier kon krijgen, zou dat mooi zijn.

---

- thank you for existing -

Rafaël trok een wenkbrauw op. Die meid was vol van zichzelf.. "Wel, dan moet je de strijd aan met Isabella dan." Isabella was altijd al slim geweest. In eerdere jaren had ze hem nog wel eens geholpen met zijn huiswerk of waren ze samen een transformatie aan het uitproberen. Dat waren de leuke momenten geweest, waarbij Isabella hem vrijwel altijd voorbij streefde. Al was die tijd lang voorbij.
      Rafaël draaide zich om en liet zijn ogen afdwalen naar de Ravenclaw tafel. Soms kon het hem nog wel eens raken, het feit dat ze geen vrienden meer waren, dat ze hem nu eerder zag als vijand dan als vriend. Rafaël wist nog steeds niet zo goed waar hij dat aan te danken had, waarom ze zo veranderd was. Hij had geprobeerd erachter te komen, maar hoe meer hij haar benaderde in die tijd, hoe vijandiger ze werd. Uiteindelijk had hij het los moeten laten, zijn focus terug op zichzelf en Jordyn en Justin moeten leggen. Maar dat nam niet weg dat hij het soms miste. Soms.
      Hoewel hij zocht naar de roodharige vond hij haar niet. Wel herkende zijn blik iemand anders. "Jor! Jor, ravenclaw tafel," zei hij alleen, terwijl hij haar aan tikte met zijn voet.

[ bericht aangepast op 27 nov 2021 - 10:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jordyn wierp een blik op de Ravenclaw-tafel. In eerste instantie wist ze niet waar haar vriend op doelde, totdat ze de lange jongen zag die ernaast stond, samen met Mavis.
      ‘Holy shit, is dat Jeremy?’ Er verscheen een grijns op haar gezicht en nu pas zag ze weer een voordeel in deze uitwisseling. ‘Damn – die is lekker opgedroogd.’
      Hij was enorm gegroeid en zijn haar viel inmiddels op zijn schouders. Ja, hij was echt wel een lekker jong geworden. Ze stapte van de bank af en liep naar de jongen toe. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Raf haar volgde.
      ‘Kijk nou eens wie er terug is,’ zei ze.
      Jeremy draaide zich om. ‘Jor!’ Daarna schoot zijn blik naar Raf. 'En Raf. Nog steeds onafscheidelijk, huh?'
      Hoewel Jordyn niet zo knuffelig was, vond ze het nou ook weer niet zó erg om een knuffel te ontvangen van een goede vriend die ze twee jaar niet had gezien.
      Zijn armen waren gespierd – en zijn borst voelde hard toen hij haar tegen zich aandrukte. Daar wilde ze toch best eens haar handen over laten glijden.
      ‘Je ziet er goed uit man,’ zei ze toen hij haar losliet. Ze plukte aan zijn aan zijn kroezende haar, dat vroeger ingevlochten was geweest. ‘Is dit echt?’
      Hij grinnikte. Zijn ogen glommen. ‘Hartstikke echt.'
      Hij begroette ook Raf met een knuffel. 'Kom erbij zitten,’ zei hij, ook met een blik op Mavis. ‘Ik heb nog geen hap op.’ Hij keek Jordyn kort aan. ‘Isabella heb ik al weggejaagd.’
      ‘Zo lang er wat tussen je benen hangt, ben je des duivels,’ knikte Jordyn, die naast hem neer plofte. ‘Knettergek dat wijf.’

[ bericht aangepast op 27 nov 2021 - 13:32 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Knettergek dat wijf.
      Als je echt graag aandacht wil, ga je maar naar Jordyn. Wie weet, als je extra aardig bent, krijg je er ook nog een blowjob bij cadeau.
      Het was duidelijk dat daar heel wat was gebeurd. De twee waren in elk geval geen vriendinnen meer.
      ‘Dat niet al te warme welkom lag dus niet aan mij?’ vroeg hij aan Rafael, aangezien die ook “wat tussen zijn benen had hangen”.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël schudde zijn hoofd. "Nee, Isa kat vrijwel elke jongen in de buurt af. Volgens mij ben ik ondertussen aardsvijand nummer 1, dus slechter dan mij kan je het niet doen." Rafaël haalde grijnzend zijn schouders op, al verborg hij daar vooral de pijn mee die het wel gedaan had. Zolang hij er luchtig over probeerde te doen, kon hij er ook luchtig mee omgaan.

---

It's never gonna happen, Guys.

Noah Adams

Zijn lichaam ontspande wat toen Vinnie aangaf dat hij bereid was om te praten. Dat was al een eerste stap in de goede richting. Zwijgend wandelden ze de grote zaal uit, terwijl de spanning zwaar begon op te borrelen in zijn buik, en eenmaal buiten bleef hij staan zodat hij zich meer naar Vinnie kon draaien. Zou hij beginnen over wat hij allemaal had gehoord van roddels in de gangen? Hij kauwde wat onzeker op zijn onderlip en haalde toen diep adem. 'Het spijt me van die avond.' Hij slikte even en begon wat onwennig aan zijn mantel te prutsen. 'Drank is blijkbaar geen goede vriend voor mij.' Nooit zou hij nog drank aanraken. Wat een vergif.
Hij keek Vinnie aarzelend aan. 'Ik hoop dat de roddel met Mosh niet waar is? Anders ga ik mij nog kutter voelen. Maar ik wist niet goed of je mij zou willen zien omdat je letterlijk in de toiletten zei dat ik moest oprotten-' Hij zweeg omdat hij besefte dat hij aan het ratelen was. 'En anders heb ik wel een idee om het die hufter betaald te zetten.'

Blythe Carmichael

Hoewel ze altijd blij was om Rafaël te zien, was ze minder gelukkig toen Jordyn zich bij hen aansloot - en direct opmerkingen over Isa maakte. Ergens luchtte het haar op dat Rafaël niet zoiets zei, al was ze blij als het gespreksonderwerp van tafel was. Ze wilde niet dat Jeremy net zo'n hekel aan Isa zou krijgen als Jordyn deed, en ze hoopte ook dat Isa wat hem betrof nog bij zou trekken. Ten slotte had Jeremy nooit iets fout gedaan en nu hij terug was, vond Blythe dat Isa dat ook wel mocht toegeven - al kostte het haar waarschijnlijk tijd.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Vinnie kon het niet opbrengen om de jongen aan te kijken. Hij wist niet zo goed wat hij met deze woorden moest. Het was wel heel makkelijk om de alcohol de schuld te geven, maar het was nog behoorlijk vroeg op de avond geweest toen het gebeurde en hij had helemaal niet zo dronken geklonken, toen ze elkaar in de toiletten tegenkwamen.
      ‘Waarom?’ vroeg hij zacht. ‘V-van alle meiden die er zijn, w-waarom zij?’
      De andere vragen negeerde hij, hij vond het niet prettig dat Noah daar meteen over begon, alsof dat zo erg was dat al het andere er niet meer toe zou moeten doen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jeremy zag wel dat Rafael er luchtig over wilde doen, maar hij was een sociale jongen en hij was niet het type dat het leuk vond om iemands aartsvijand te zijn – en al helemaal niet dat van iemand om wie je vroeger gegeven had.
      ‘Wat jammer,’ zei hij alleen. Vanmiddag zou hij wel met haar gaan praten.
      Hij merkte wel dat Blythe zich ongemakkelijk voelde – het ging tenslotte om haar vriendin – en besloot maar op een ander onderwerp over te stappen. Op iets leukers. Jordyn en Rafael waren hier samen naartoe gekomen, nog net zo onafscheidelijk als vroeger.
      ‘Maar vertel, hoe gaat het met jullie?’ Grijnzend keek hij tussen hen heen en weer. ‘Zijn jullie nou eindelijk al vriendje en vriendinnetje?’ Hij wiebelde met zijn wenkbrauwen.
      Uit de briefwisseling met Jordyn wist hij wel dat het met Thomas was misgelopen – al had ze weinig details gegeven – maar hij had haar altijd al beter bij Raf vinden passen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

Het deed hem pijn dat Vinnie de moeite niet deed om hem aan te kijken. Niet omdat het hem kwetste naar zichzelf toe, maar omdat hij wist dat Vinnie op die manier duidelijk liet tonen dat hij zwaar gekwetst was. Zelfs op een punt dat Noah zich afvroeg of hij het ooit wel zou kunnen goedmaken.
Hij kreeg geen antwoord op Mosh vraag en dat was waarschijnlijk ook geen goed teken. Met een beschaamd gevoel ging hij met zijn rug tegen een boom leunen en keek Vinnie enkele tellen zwijgend aan. 'Ik-' Pf, waar moest hij beginnen. 'Ik had een goed gesprek met Isa en ze gaf signalen, die ik duidelijk verkeerd heb geïnterpreteerd, dat ik gewoon eerlijk kon zijn over mijn gevoelens. Ze had het maar door dat ik het over had toen ik haar zoende.' Een inwendig gejammer ging door zijn hoofd. Sinds het gebeurd was, kon hij haar nog amper aankijken. In de les Alchemie hadden ze wel sporadisch wat dingen tegen elkaar gezegd maar langs zijn kant voelde het toch maar ongemakkelijk aan. Uit de grond van zijn hart hoopte hij dat dit nog zou beter worden. 'Maar het is duidelijk niet wederzijds dus leek het mij een goed idee om mijn gekwetste gevoelens wat weg te drinken.' In het begin was het ook heel leuk geweest, daar kon hij niet over liegen. 'Het is zielig, maar mijn hormonen namen de overhand.'

[ bericht aangepast op 28 nov 2021 - 17:51 ]

Natuurlijk vond hij het rot dat Noahs liefde voor Isabella niet wederzijds was, maar hij vond het nog steeds een slecht excuus. Lee was ook net afgewezen – hij kon zich niet voorstellen dat die dan maar met Mosh of met Daphne zou gaan zoenen.
      ‘Maar waarom Prudence?’ vroeg hij. ‘Er zijn zoveel andere meisjes! En jij kiest iemand die… die…’ Hij schudde zijn hoofd, de tranen sprongen in zijn ogen. Die bevriend is met een aanrander. Míjn aanrander. ‘Gewoon een normaal mens!’ riep hij gefrustreerd uit. ‘Ik snap niet hoe je dat kon doen! Ze is gew-gewoon ziek in haar h-hoofd. Net als… net als Daphne!’ Hij veegde langs zijn ogen. ‘Ik snap gewoon niet waarom zij!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

Hij sloeg zijn ogen neer bij het horen van Vinnie zijn uitval. En hij kon het gewoon niet aanzien dat zijn beste vriend zijn ogen waterig werden. Straks begon hij mee te huilen ook al had hij het gevoel dat zijn vochtpercentage ondertussen onder nul stond. Hij staarde maar wat naar zijn handen die slap voor zijn buik hingen. '...Ik heb geen excuus.' Kwam er zwak over zijn lippen. 'En ik weet dat ik het heb verpest. Bij ongeveer iedereen.' Behalve Elsie, die reageerde nog redelijk normaal maar ze dacht er vast ook wel haar eigen ding over. Sinds dat feest voelde Noah zich redelijk eenzaam.