[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 13 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Prudence McGinley

Ze snoof even bij de vraag van Melody. Ze wou meer te weten komen over de school? 'Oh, daar kan ik heel simpel op antwoorden.' Ze sloeg haar armen over elkaar.
'Dit is vooral een school waarin je moet proberen vrienden te blijven met iedereen, anders moet je constant over jouw schouder kijken.' Laten we even lekker onheilspellend doen. 'Plus hopelijk houd je van roddels, want dat heb je hier in overvloed.' Ze keek een paar eerstejaars na die druk in gesprek waren. 'Of was het meer een soort vraag over hoeveel schilderijen er hier in dit gebouw hangen?'

Melody trok haar wenkbrauw op, toen Prudence begon te snuiven en haar armen over elkaar sloeg. Dramaqueen...!
      Ze lachte even spottend bij het horen van de zogenaamde waarschuwing dat ze over haar schouder moest kijken. Melody liet zich echt niet bang maken, dat was ze voor niemand. Melody keek even naar Prudence. Vriendinnen werden ze waarschijnlijk niet, miss Dramaqueen was te snel op haar teentjes getrapt. Melody hield wel van een beetje plagen en dat moest ze wel kunnen hebben.
      Al was het misschien wel handig haar te vriend te houden, als ze nu al over roddels begon. "Laat me raden. Jij bent onze roddel koningin. Je kan me vast wat sappigs over je klasgenoten vertellen," zei Melody met een tevreden grijns. "Ik ben een en al oor."

---

It's never gonna happen, Guys.

Rafaël voelde zich om een of andere reden ongemakkelijk onder die vraag. Hoezo waren ze eindelijk? Jordyn was gewoon een vriendin. Toch zette hij een brede grijns op. "Hebben we je dat niet verteld dan?" Vroeg hij grijnzend, terwijl hij even een geamuseerde blik wierp op Jordyn. "We gaan trouwen aankomende zomer."
      Hij had de woorden er al uitgeflapt, toen zijn blik op Blythe viel. Sinds hun date had hij haar niet meer gesproken. Misschien had hij haar lichtjes vermeden. Hij voelde een lichtelijke schaamte en een steek van schuld over zich heen vallen. Dat verborg hij echter achter zijn glimlach, terwijl hij naar Blythe knipoogde. Ze had vast wel door dat het een grapje was. En anders was hij een sukkel.

[ bericht aangepast op 28 nov 2021 - 20:00 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Absoluut.’ Jordyn pakte Rafaels hand en drukte er een kus op. Op samenzweerderige toon vervolgde ze: ‘De verlovingsring is onzichtbaar. Ik was bang dat ik mijn leven hier anders niet zeker zou zijn dit laatste jaar. Raf is zó populair. Ik heb hem boven op de astronomietoren gevraagd, onder de sterrenhemel. Ik viel er bijna vanaf toen ik op een knie ging.’
      Jeremy begon grinnikend aan zijn broodje. ‘Nou, gefeliciteerd dan.’ Hij wierp een blik op Blythe en Mavis. ‘En jullie? Zijn jullie nog knappe mannen of vrouwen aan het daten?’

[ bericht aangepast op 28 nov 2021 - 22:08 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie had geen idee wat hij moest zeggen. Een antwoord op zijn vraag kreeg hij niet. Het was een zinnetje dat normaal misschien medelijden zou aanwakkeren, maar nu deed dat het niet. Het voelde ook overdreven – waarom zouden ánderen het een ramp vinden dat hij met Prudence had gezoend? Isabella kon vast wel omgaan met het feit dat Noah haar leuk vond, dat deed hij toch al jaren en veranderde verder niks, en hij geloofde ook niet dat Elsie opeens niets meer van hem moest.
      Hoe moest het nu verder tussen hen? Moest hij dan maar negeren dat Noah hem pijn had gedaan, puur omdat hij het bij “iedereen” verpest had? Zolang hij niet begreep waarom Noah had gedaan wat hij had gedaan, vond hij dat maar moeilijk.
      ‘Nou ja, dan heb je blijkbaar bij iedereen een hoop goed te maken,’ mompelde Vinnie. Het voelde nu meer als een soort algemeen probleem dan als iets persoonlijks.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

'Ja, blijkbaar.' Kwam er dof uit zijn mond. Hij had de bevestiging niet nodig dat hij niet goed bezig was. Dat wist hij zelf maar al te goed. En op dit moment begon Vinnie een beetje op zijn zenuwen te werken. Hij snapte heus dat hij er niet blij mee was, maar het was nota bene Daphne die hem had aangerand. Niet Prudence. Als hij dit had geflikt met Daphne, dan had hij maar al te graag een eventuele bloedneus opgevangen.
'Ik weet niet wat ik nog anders kan zeggen.'

Prudence McGinley

Ze keek Melody wat schattend aan. Roddelkoningin? Zo zou ze zichzelf nu ook weer niet noemen, maar bedankt voor het compliment? Of zoiets. Waarom wou ze roddels weten over leerlingen die ze niet eens kent. 'Hm, voor wat hoort wat.'

Vinnie haalde diep adem. Hij probeerde de brok in zijn keel weg te slikken, maar dat ging niet. 'Ik ook niet,' mompelde hij. Er zat een hol gevoel in zijn maag. Noah mocht er dan wel spijt van hebben, maar om de een of andere reden vóélde dat gewoon niet zo. Ja, hij had spijt van dat hij te veel gedronken had. Dat hij blijkbaar 'iedereen' gekwetst had. Maar niet... Hij wist niet precies wat het was, maar het voelde gewoon niet oké en hij kon niet doen alsof dat wel zo was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Noah Adams

'Vinnie, het spijt me echt. Ik snap dat het kut aanvoelt, zeker omdat je een paar uur ervoor had verteld over D- nou, die feeks.' Het leek hem geen goed idee om haar naam te vernoemen. Hij begon meer en meer te beseffen wat voor een eikel was geweest. 'Ik denk dat ik je beter wat met rust laat, want ik krijg het gevoel dat ik alleen maar erger maak.' Hij probeerde zijn stem niet verstikt te laten overkomen maar faalde grandioos.

De manier waarop Ivana Andreas aankeek prikkelde hem. Ze keek onder haar wimpers door naar boven, waardoor ze van die grote bambi ogen kreeg. Iets waar Andreas wel een zwakte voor had. De naam van de school klonk bekend, het was een Russische school als hij het goed had. Dat verklaarde haar accent, die in de paar woorden die ze had gesproken wel doorschemerde.
      'Dan heb je vast een hele lange reis achter de rug,' merkte Andreas op. 'jullie beide natuurlijk.' Zei hij richting de dame die naast Ivana zat. Het was wel duidelijk dat ze bij elkaar hoorden, ook haar accent was niet te missen. Ze was wat vuriger dan Ivana, ook erg interessant, en wederom een prachtige dame. Andreas keek Ivana weer even aan terwijl hij wat koffie voor zichzelf inschonk.
      'Willen jullie ook koffie?' Vroeg hij aan de twee dames tegenover hem.

[ bericht aangepast op 29 nov 2021 - 11:42 ]

---

- thank you for existing -

Vinnie zuchtte. ‘Ik vind het echt wel fijn dat je het in elk geval goed probeert te maken. Maar… Nou ja, je hebt me gewoon gekwetst.’ Hij sloeg zijn ogen neer. ‘En – en dat gevoel gaat ook niet zomaar over. Omdat – omdat ik gewoon niet snáp hoe zoiets kan gebeuren.’
      Maar misschien was het ook wel niet te begrijpen. Het was alleen zo dat Noah nooit onbezonnen dingen deed – niet zoals Lee.
      Aarzelend keek hij op. ‘H-hoe voel je je er zelf over dan? Ze heeft je jarenlang bespot en gekleineerd, een paar uur voor het feest trok ze je woest van je stoel en brulde ze dat je eraan ging... En d-dan doe je dit?’ Het schudde vol onbegrip zijn hoofd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan zuchtte gefrustreerd en staarde even het bos in.
      'Ik heb echt geen idee wat ze gaat doen, maar het kan niet veel goeds zijn.' Hij ging met zijn handen door zijn haren en draaide zich weer om richting Casper.
      'Ik dacht oprecht wel van haar af te zijn,' de teleurstelling was niet te missen in zijn stem. Hij had in ieder geval Casper nog. Evan had geen zin om wrok te koesteren op de jongen voor het negeren van zijn brieven. Het was goed nu, geen reden om er over door te drammen.
      'Mocht ze besluiten tegen je te praten, houd dan in je achterhoofd dat ze één grote theatervoorstelling is. Alles is een act.'

---

- thank you for existing -

      'Oh! Zeg dat dan joh,' grinnikte ze terwijl ze de jongen zacht een duwtje gaf. Hij leek niet al te blij, maar ze kon er beter maar het beste van maken. Vivienne verschoof een beetje op het houten bankje en trok haar benen op, waardoor ze in de kleermakerszit zat.
      'Beauxbatons, Frankrijk.' Vertelde ze. 'Super gezellige school met allemaal perfecte meiden,' kwam er ontzettend sarcastisch over haar lippen. Ze dacht even terug aan al die popjes die daar rondliepen. Werkelijk verschrikkelijk. Vivienne was de enige die haar uniform niet tot in de puntjes gestreken droeg en dat kreeg ze maar vaak genoeg te horen. Hier was het allemaal veel soepeler. Als je hier je stropdas niet helemaal recht of omhoog had, keek niemand er van om, heerlijk.

---

- thank you for existing -

Isabella, hm? Josephine liet haar ogen even over de andere tafels gaan, nieuwsgierig naar deze Isabella. Ze had natuurlijk geen idee hoe ze eruit zag, maar daar zou ze vast snel genoeg achter komen. Toen de jongen naast haar verdween met één van de meiden, draaide Josephine haarzelf om naar de jongen naast haar.
      'Dus, wie is Isabella? Kan je haar eens aanwijzen?' Glimlachte ze liefjes.

[ bericht aangepast op 29 nov 2021 - 10:10 ]

---

- thank you for existing -

Noah Adams

Hij staarde Vinnie een paar tellen verbluft aan en de baksteen in zijn maag zakte haast tot aan het laagste punt dat maar kon. Alles wat hij zei was de waarheid en Noah wist niet wat hij erop moest antwoorden. Hoe hij zich voelde? Had hij spijt van de zoen op zich? Hij moest eerlijk toegeven dat hij de zoen fantastisch had gevonden, de afgelopen dagen was het zijn favoriete gedachte geworden ook al volgde snel het schaamtelijk gevoel. Pru was nu eenmaal een prachtige verschijning en jammer genoeg was hij in haar val getrapt. Hij slikte terwijl hij Vinnie bleef aanstaren. 'Ik voel mij kut, Vinnie. Maar ik weet dat ik het verdien.' Hij haalde diep adem. 'Wat ik voel doet er niet toe. Ik maak mij meer zorgen om jou.'