[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 6 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 12 okt 2022 - 11:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx vatte dat maar als een tevreden bevestiging op en sloot de slaapkamerdeur achter hen. Even twijfelde hij of hij zich voor die twee uur nog überhaupt ging uitkleden, maar hij vond het toch nog wel de moeite waard en schoof een paar tellen later onder de dekens. Zijn ogen zakten dicht en zodra hij het matras in voelde zakken sloeg hij een arm om Jesters bovenlijf. 'Trusten,' mompelde hij.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox liep door een bos. Een donker bos, met dreigende oude bomen die kraakten hoewel er geen zuchtje wind te voelen was. Het was verstikkend warm.
      Wat deed hij hier?
      Er zat een nare knoop in zijn maag. Het voelde alsof hij iemand kwijt was, alsof hij op zoek was naar iemand. Plotseling bereikte een zachte toon zijn oren. Het klonk nog ver weg, toch riep het herkenning op.
      Fox versnelde zijn pas. Hij moest naar dat geluid toe. Het was belangrijk.
      Vanuit zijn ooghoeken zag hij een schaduw bewegen. Zijn schouders verstijfden – hij was niet alleen! Het was net alsof gretige ogen hem gadesloegen.
      Fox wilde van vorm veranderen, puur omdat hij zich dan veiliger voelde, maar dat lukte niet. Hij begon te rennen, richting de muziek. De tonen werden duidelijker en abrupt zette hij zijn hielen in de grond.
      Vioolspel.
      Adam.
      Zijn kaken verstrakten. Hij wilde niet verder lopen. Wat zou hij dan zien? Dat Adam voor Nish stond te spelen?
      En toch… De tonen hadden niet iets rustgevends, ze lieten juist zijn maag verkrampen. Ze werden steeds harder, indringer – ze leken wel een hulpkreet. Had Nish hem hierheen gelokt? Wilde hij hem aanranden, net zoals hij Yrla had gedaan? Had die lul gewoon de volgende kwetsbare jongen gepakt?
      Als dat echt zo was, dan zou Fox het zichzelf nooit vergeven. En dus rende hij verder, tot hij een open plek bereikte. Er brandde een grillig kampvuur. De vlammen verlichtten de violist – het was inderdaad Adam. Hij stond als een bezetene te spelen, midden in een plas bloed. Er zat een gapende wond in zijn buik en zijn ingewanden zaten aan het instrument vastgeknoopt. De bloederige strijkstok ging erlangs.
      Adam staarde dwars door hem heen, alsof hij hem helemaal niet zag. De uitdrukking was leeg, alsof hij al dood was. Ondanks de golf misselijkheid die er door hem heen sloeg, rende Fox dichter naar de jongen toe.
      ‘Adam!’ riep hij in paniek. ‘Adam!’
      Nu ging Adams hoofd met een schokje omhoog, alsof hij wakker schrok. Een paar tellen hield hij de strijkstok stil – toen begon hij te gillen en probeerde hij de met bloed besmeurde viool weg te gooien, wat niet ging omdat het aan zijn lichaam vastzat.

[ bericht aangepast op 25 jan 2022 - 8:27 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam schreeuwde de longen uit zijn lijf – létterlijk. Zijn borstkas scheurde open en ze puilden er zo uit. In paniek struikelde hij naar achteren. Bloederige dingen zaten om zijn viool heen gewonden. Hij probeerde het eraf te trekken, maar dat deed zoveel pijn dat hij het bewustzijn bijna verloor. Door een waas van tranen zag hij Fox’ gezicht.
      ‘Fox,’ huilde hij. ‘Wat – wat gebeurt er?’
      Ging hij dood? Hoe kwam hij hier? Hoe kon het dat- dat zijn viool…?
      Hij hapte naar adem, maar hoe fanatiek hij ook de zuurstof naar binnen zoog, het was net alsof zijn longen lek waren. Opeens krioelden er dingen rondom zijn voeten. Wormachtige linten die over de bosgrond naar Fox’ voeten kronkelden en zich om zijn enkels krulden. Het kwam uit zijn eigen buik! Het waren zijn ingewanden!
      Ze wonden zich verder om Fox heen en boorden zich ook in Fox’ buik.
      Adam gilde het uit. Onderwijl bleven zijn handen doorspelen. Hete tranen brandden langs zijn wangen.
      ‘Het is een nachtmerrie, Adam,’ zei Fox verrassend helder. ‘Onyx heeft ons een nachtmerrie gestuurd. Het is niet echt.’
      Adam wilde hem geloven – zo graag geloven, maar de pijn was echt, de angst was echt, álles voelde zo echt en het enige wat hij kon denken, was dat hij doodging en Fox met zich meenam.

[ bericht aangepast op 25 jan 2022 - 8:28 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hun ruzie deed er niet meer toe. Voor hem stond Adam, volslagen in paniek en doodsbang. De eerste jongen van wie hij na Kris weer had gehouden. De jongen die hij in zijn armen had gehouden nadat ze hem hadden willen laten verdrinken, de jongen die hij ten koste van alles had willen beschermen.
      En dat wilde hij nog steeds.
      Hij wilde dat zijn tranen stopten, dat hij weer rustig kon ademhalen. En hoewel hij zich er vaag van bewust was dat dingen zich in zijn buik boorden, probeerde hij daar geen aandacht aan te schenken.
      Het was niet echt. Het deed niet echt pijn.
      Hij zat vast in een droom, in een nachtmerrie. Ze moesten gewoon wakker worden.
      Fox stapte naar voren, sloeg zijn armen om Adam heen en trok hem tegen zich aan, de viool onhandig tussen hen in.
      ‘Het is een nachtmerrie, Adam. Echt waar. Hou me stevig vast en knijp je ogen dicht. Het houdt vanzelf op.’
      De jongen beefde in zijn armen, maar Fox niet los. Hij zou hem vast blijven houden totdat de nachtmerrie voorbij was.
      ‘Het houdt zo op,’ beloofde hij en hij streek even door Adams haar, te laat beseffend dat dit zijn vriendje niet meer was. ‘Hij heeft onze dromen aan elkaar geknoopt. Kom straks naar mij als je wakker bent, goed?’
      Hij verstevigde zijn greep om de jongen heen en bleef tegen hem praten, bleef proberen hem af te leiden.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam schoot overeind in bed. Het klamme zweet stond op zijn rug en hij hijgde. Zijn handen trilden – nee, zijn hele lijf trilde. Hij sloot zijn ogen om de afschuwelijke beelden te verdringen. Zijn longen, zijn darmen… meteen tastte hij naar zijn buik, maar zijn huid weer gaaf. Er was niets aan de hand.
      Fox had gelijk – het was maar een nachtmerrie.
      En toch had hij zich, ondanks eerdere verschrikkelijke nachtmerries, nooit zo úítgewrongen gevoeld bij het ontwaken. Zijn benen waren onvast toen hij opstond en naar de wastafel liep om water in zijn gezicht te plenzen. Hij staarde naar zijn spiegelbeeld. Zijn linkeroog was gezwollen en was omringd door een gigantische bloeduitstorting, zijn kaak was ook paars en er zat een lelijke snee in zijn lip. Het was maar goed dat hier een heler woonde, anders had hij nog geen broodje weg kunnen werken. Het voelde alsof Onyx zo’n beetje zijn kaak ontwricht had. Hij liet zijn hoofd zakken en staarde naar beneden. Zijn armen zagen er ook niet uit, vol met rode krassen door de paniekaanval van gisteren. Hoe hij er onder zijn shirt uitzag wist hij niet, maar zijn ribben hadden ook minstens twee flinke klappen gehad.
      Voorzichtig depte hij zijn gezicht met water. Door de pijn wilde hij zijn kiezen op elkaar klemmen, maar dat maakte de pijn nog twintig keer erger.
Maar het had nog erger kunnen zijn.
      Aangezien Onyx hem gisterochtend nog had willen vermoorden, mocht hij van geluk spreken dat hij nog leefde. De jongen had hem makkelijk knock out kunnen slaan en als hij dan met zijn mes aan de haal ging, had Adam er helemaal niets tegenin kunnen brengen. Het was dan ook een volslagen zinloze actie geweest, maar het had goed gevoeld om eens iets anders te doen dan janken.
      De nachtmerrie was daar overduidelijk een gevolg van geweest.
      Nu hij bij de spiegel stond en al zijn (échte) verwondingen zag, kon hij iets meer afstand scheppen tussen de werkelijkheid en de nachtmerrie. Weer gaan slapen wilde hij niet, wie weet droomde hij dan gewoon weer verder. Hij dacht aan Fox. Was dat net écht Fox geweest of slechts een droombeeld? Hij had heel erg echt gevoeld en hij betwijfelde of Onyx Fox zo goed kende dat hij hem zo kon nabootsen. Wat had Fox gezegd? Iets over hun dromen aan elkaar knopen? Dat was niet iets wat Onyx in zijn tijdlijn kon, hij kon alleen mensen samen in dezelfde droom laten stappen, als ze in dezelfde ruimte waren.
      Langzaam kleedde hij zich aan. Als het Fox wel echt was geweest en nu naar hem toe gaan naar verzoening kon leiden, wilde hij dat maar wat graag. Als hij er toch naast zat, was hij ook zo weer weg. Hij flitste naar de gang van de Lions toe en deed zachtjes de deur open van de kamer waar hij dacht dat Fox sliep. Het nachtlampje stond aan en hij zag gelijk dat hij de goede kamer had.
      Een beetje schoorvoetend stapte Adam naar binnen en sloot de deur achter zich. Fox stond op en keek hem met grote ogen aan.
      ‘Wat is er met jou gebeurd?’ De jongen bleef voor hem stilstaan en raakte zachtjes zijn kaak aan. Hij draaide zijn gezicht iets, zodat hij de verwondingen beter kon zien.
      ‘Ik viel aan Onyx aan na wat je verteld had,’ mompelde Adam. ‘Het was stom. Maar op het moment zelf luchtte het op.’ Hij wierp een vlugge blik in Fox’ ogen. ‘Sorry. Dat was waarschijnlijk ook de reden van die afschuwelijke nachtmerrie.’

[ bericht aangepast op 25 jan 2022 - 10:55 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Adam was er minder erg aan toe dan Fox had verwacht. Dat hoorde voor opluchting te zorgen, al voelde het nu vooral als het een herinnering aan het feit dat zíjn Adam verdwenen was.
      Toch zag hij wel dat ook deze jongen aangedaan was door de nachtmerrie. De wetenschap dat Adam de jongen die dit had gedaan als een van zijn beste vrienden beschouwde, maakte alles nog erger.
      ‘Die nachtmerrie was er anders vast ook wel gekomen,’ wuifde Fox zijn schuldgevoel weg. ‘Gaat het weer een beetje?’
      De jongen trok zijn schouders op. ‘Jawel.’ Even tuurde hij naar de vloer, daarna deed hij een stapje naar voren. ‘Het spijt me, Fox. Ik was zo erg bezig met alle veranderingen in mijn leven dat ik niet echt… ruimte had voor jou. Je bent super belangrijk voor me, in beide tijdlijnen. Het is gewoon… moeilijk. Ik wilde jou ook ruimte geven, omdat je, nou ja, toch je vriendje bent verloren. En je hebt gelijk – ontzettend veel dingen zijn anders. Misschien is Kris hier inderdaad niet. Maar ik denk dat als Zebediah hier ook zijn gezicht laat zien, Kris hier haast ook moet zijn. Ik denk dat je hem gewoon niet moet opgeven. In mijn tijdlijn zat hij vast in Zebediahs paleis en was jij zijn enige lichtpuntje. En diep vanbinnen… denk ik dat hij ook de enige echte voor jou is.’
      Fox sloeg zijn ogen neer. Dat was hij zeker.
      Maar hij vond het eng om te hopen, was bang dat zijn hart weer brak. Dat hij brak.
      Adam moest het aanvoelen, want hij sloeg zijn armen om hem heen.
      ‘Jullie vinden elkaar wel terug. Ik weet het zeker. Desnoods reis ik – wanneer ik mijn gave goed onder de knie heb – terug in de tijd om te kijken wat er die nacht dat hij verdwijnt gebeurt.’
      Fox streek een traan weg. ‘Zou je dat echt kunnen?’ vroeg hij zacht.
      ‘Vast.’ Adam glimlachte bemoedigend. ‘Ik moet toch ook juist iets goeds met mijn gave kunnen doen, toch? Ik moet gewoon eerst mijn naam halen en ervaring opdoen.’
      Trillerig gaf hij Adam een knuffel. Als dat toch echt eens kon…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Met een duf hoofd kwam Toph overeind zodra de wekker ging. Ze tastte er een beetje blind naar tot haar vingers het juiste knopje vonden. Daarna pakte ze het glas water. Net toen ze die aan haar mond wilde zeggen, zag ze dat er wat in zat. Ze liet het iets zakken om er een blik in te werpen en gooide het met een luide gil van zich af toen er een freaking óógbal in zat.
      Overstuur krabbelde ze naar achteren, luid vloekend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna had in alle rust kunnen douchen, al hielpen de stralen niet zo als ze normaal deden. Het waste niet haar problemen van haar af, zoals het ooit gedaan had. Nog met haar handdoek over haar haar wrijvend liep ze haar kamer in. Ze zag meteen dat Toph al wakker was, maar die keek zo lijkbleek dat Vienna in de lach schoot. "Waar heb jij last van?" vroeg ze cynisch. "Het lijkt net alsof je een spook heb gezien of zoiets."

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Er zat een fucking óógbal in mijn glas!’ Stokstijf zat ze op de rand van haar bed. Terugdenken aan dat beeld zorgde wederom voor oprispingen. Aan de ergste vraag durfde ze nog niet eens te denken – van wíé was dat oog? Een paar weken terug lag de leider van de Lions dood in bed… dit was overduidelijk een dreigement aan haar adres.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna trok haar kast open en trok blindelings er een kledingstuk uit. Toen ze het voor zich hield, aarzelde ze voor een moment. Nog nooit eerder had ze vragen gesteld bij haar kleding, maar nu vroeg ze zich af of het te bloot was. Ontevreden gooide ze het over haar schouder heen. “Gewoon een of andere fucking mislukte grap van een of andere bio-nerd,” antwoordde ze verveeld. “Ik had er eentje op mijn tandenborstel. Heb hem meteen weggegooid.”
      Achterin haar kast vond ze een oud groen jack dat ze nog wel stoer, maar wel netjes vond. Ze combineerde het met een witte tanktop en een simpele spijkerbroek. Vienna bekeek zichzelf in de spiegel en humde tevreden naar zichzelf. Kon prima.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Het enige wat we daar ooit hebben ontleed zijn koeienogen en die hebben géén blauwe irissen. Het is een mensenoog, Vie. Een fucking ménsenoog. Iemand is op dit moment blínd.’ Haar stem sloeg over en ze greep de rand van het matras stevig beet. ‘En ik ben vast de volgende. Fire is al dood – Maaya… Maaya heeft blauwe ogen.’a

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna keek even met opgetrokken wenkbrauw naar Toph en schoot toen zachtjes in de lach. Ze vond het wel hilarisch Toph zo te zien. “Ach, doe normaal man. Als dat echt zo was, waarom zouden ze dan moeite nemen om je dat oog te geven? Ze hadden je makkelijk in je slaap kunnen omleggen vannacht. Net als ze bij Fire hebben gedaan.” Zij was er vannacht niet, dus alle kans gehad. Ja, het was verdacht dat Fire in zijn slaap was vermoord, maar dat kon hier totaal los van staan. “En waarom zouden ze de leiders willen hebben? Daar is totaal geen reden voor. Plus ik heb ook een oog gehad. En ik ben geen leider.”
      Het was gewoon een stomme grap. Vienna trok haar la open en keek aarzelend naar haar lenzen. Haar ogen voelden eigenlijk nog aardig vermoeid aan, geen prettig iets voor lenzen. Dus schoof ze de la weer dicht en hield het bij de bril die al op haar neus stond.

[ bericht aangepast op 30 jan 2022 - 10:12 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Het ergerde haar dat Vienna haar niet serieus nam. Ze wíst gewoon dat dit echt een mensenoog was, dat zág ze verdomme toch? Ze hadden genoeg shit uitgehaald, het kon zo maar zijn dat iemand hen nu bedreigde. Tegen Vienna zei ze verder niks meer. Als die haar niet wilde helpen, ging ze zelf wel uitzoeken wat er aan de hand was. Dan ging ze wel naar iemand die haar wél serieus nam. Rhyn was daar ook niet de goede persoon voor, die maakte zich pas ergens druk om als haar eigen oogbollen eruit waren gehaald en niemand zou zo stom zijn om dat te doen, aangezien het meisje iemand in een oogwenk kon doden.
      Maar Nish zou haar wel serieus nemen, dat wist ze zeker. Toph kleedde zich aan. Met een sok pakte ze vol weerzin de oogbol op, daarna verliet ze de kamer en ging naar de campus van de Buffalo’s. Nish was geen vroege vogel, maar ook weer niet iemand die tot het laatste moment in bed bleef liggen. Er was dus wel een kans dat hij weg was.
      Ze klopte op de deur, maar toen ze geen gehoor kreeg, deed ze maar open, voor het geval hij nog wel diep in slaap was. De gordijnen waren nog dicht, door het beetje licht dat van de gang kwam, kon ze zien dat hij in bed lag.
      ‘Hé, word eens wakker?’ Ze wist niet echt hoe ze dit gesprek moest openen. In elk geval knipte ze het licht aan. Ze bevroor op de drempel toen ze zag dat Nish’ dekbedovertrek onder het bloed zat.
      Plotseling kreeg ze geen adem meer.
      Het zal toch niet…?
      ‘Nish?!’ riep ze uit. Ze rende naar hem toe, aangezien hij met zijn rug naar haar toe lag, kon ze zijn gezicht niet zien. Maar dat bloed…
      Wat als hij dood was? In paniek viel ze op haar knieën naast hem neer. Ze slaakte een gil toen ze zijn gezicht zag – zijn huid was bedekt met bloed en rond zijn lippen hingen draadjes. Zijn oogkassen waren leeg.
      Maagzuur kwam omhoog en ze gaf over op de vloer. Ze was niet de eerste – ze rook al een zure stank. Ze boog zich weer over haar vriend heen. ‘Nish…’
      Er klonk een zacht geluidje, die zowel haar hart brak als haar enorme opluchting gaf. Hij leeft in elk geval nog.
      ‘Wie heeft dit gedaan?’
      Hij reageerde niet, maar onder haar hand voelde ze dat zijn bovenarmspieren zich aanspanden.
      Wie zou zoiets gruwelijks doen?
      Haar eerste gedachten schoten naar Onyx en Jester.
      Gisteren had Nish Onyx gekust.
      Wat ongelofelijk idioot was – maar een reactie als dít sloeg helemaal nergens op.
      ‘We lossen dit wel op,’ zei ze en ze kneep in zijn schouder. ‘Ik laat Vienna met Fayr komen.’
      Ze pakte haar iNet en belde haar vriendin.

[ bericht aangepast op 30 jan 2022 - 16:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vienna stond al op de drempel, toen haar iNet ging. Toph. Vienna rolde even met haar ogen en nam op. “En je moordenaar gevonden?” Vroeg ze droog.

---

It's never gonna happen, Guys.

'De ogen... ze zijn van Nish,' zei ze, terwijl haar stem oversloeg. 'En - en iemand... iemand heeft geprobeerd zijn mond dicht te naaien. Je - je moet hier meteen met Fayr naartoe komen.'

[ bericht aangepast op 30 jan 2022 - 16:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.