[RPG • 0] Experium — The Prequel & Alt 6 - Speeltopics

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Oud-studenten Conway • Lion • [Onbekend] Raz • Lion • [Onbekend] Ylva • Lion • [Onbekend] Tuuli • Lion • Wind Kris • Buffalo • Edelstenen manipulatie Safira • Buffalo • Drakengedaante Zebediah • Rhino • Manipulatie Thor • Rhino • Sterk Moacir • Rhino • [Onbekend] Adrasteia • Rhino • Via bloed gave overnemen Ryan • Panther • [Onbekend]

Eerdere topics Speeltopic 1: Klik ^^ Speeltopic 2: Klik ^^ Speeltopic 3: Klik ^^ Speeltopic 4: Klik ^^ Speeltopic 5: Klik ^^ Speeltopic 6: Klik ^^ Speeltopic 7: Klik ^^ Speeltopic 8: Klik ^^ Speeltopic 9: Klik ^^ Speeltopic 10: Klik ^^ Speeltopic 11:Klik ^^ Speeltopic 12:Klik ^^ Speeltopic 13: Klik ^^ Speeltopic 14: Klik ^^ Speeltopic 15: Klik ^^ Speeltopic 16: Klik ^^ Speeltopic 17: Klik ^^ Speeltopic 18: Klik ^^ Speeltopic 19: Klik ^^ Speeltopic 20: Klik ^^ Speeltopic 21: Klik ^^ Speeltopic 22: Klik ^^ Speeltopic 23: Klik ^^ ~ Rollentopic Experium High || Rollentopic ^^ ~ Tijdlijn ✧ (2009) - Aankomst 1 (Zebediah) ✧ (November 2011) - Aankomst 861 (Fire) ✧ (Februari 2012) - Aankomst Romeo ✧ (2012) - Aankomst 1694 (Onyx) ✧ (2012) - Aankomst 1695 (Maaya) ✧ (Juni 2013) - Aankomst 2194 (Fox) ✧ (Mei 2015) - Aankomst 4184 (Jester) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4585 (Dezi) ✧ (Juli 2015) - Aankomst 4965 (Vienna) ✧ (September 2015) - Aankomst 5666 en 5667 (Fersephone en Fayr) ✧ (September 2016) - Aankomst 6445 (Yrla) ✧ (Augustus 2019) - Aankomst 7223 (Merrin) ✧ (Juli 2020) - Aankomst 8102 (Nenya) ✧ (Augustus 2020) - Aankomst 8175 (Adam)

[ bericht aangepast op 12 okt 2022 - 11:35 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De kus was het niet waard geweest.
      Zijn lippen hadden net zo lang die van Adam geraakt en dat had tien keer beter gevoeld. Zelfs al was die kus voor de grap geweest. Die van Onyx was… ijskoud – met het resultaat dat hij met zijn hoofd tegen de rand van het zwembad was geknald, nu een buil op zijn hoofd had en dat hij bijna gestikt was.
      Het was stom geweest – idioot zelfs.
      Niet alleen omdat Jester woest was geworden, ook omdat hij nu wel een vriendschap met Onyx op zijn buik kon schrijven. Iets wat hij Adam dan wel niet woordelijk had beloofd, maar hij had het wel echt voor de jongen willen doen.
      Hij drukte het ijskompres dat hij van Rhyn had gekregen tegen zijn hoofd en zuchtte. Hij was misselijk en zijn hoofd stak – hij had ongetwijfeld een hersenschudding. Toph had hem naar de campus zien strompelen en ze had het met de gemompelde uitleg ‘Onyx, kus, Jester’ moeten doen. Dat was blijkbaar genoeg.
      Haar commentaar had ze na een ijzige blik voor zich gehouden, maar hij merkte aan de manier waarop ze nu naast hem op zijn kamer zat en zijn eten voor hem had gehaald dat ze bang was dat Jester meer zou doen dan wat hij tot nu toe had gedaan.
      En stiekem begon Nish toch ook wel een beetje gestrest te raken.
      Hij hoopte maar dat Onyx het stiekem wel gezellig had gevonden en dat hij zijn vriend ervan zou weerhouden om écht iets naars te doen. Want ondanks zijn grote mond, was het weinig leed waard. Hopelijk mocht hij net als Toph een rondje in zijn nakie rondrennen…

---

Every villain is a hero in his own mind.

Fox ging op het bed zitten.
      Fires oude bed.
      Niemand had zijn kamer ingenomen. Fox vond het ergens wel fijn. Hij voelde zich alleen en zo was het alsof Fire er toch nog een beetje was. Zijn vriend had vast wel orde in de chaos in zijn gedachten kunnen scheppen.
      Zuchtend haalde hij zijn iNet tevoorschijn. Eigenlijk had hij nog maar één vriend aan wie hij de behoefte voelde om te laten weten waar hij was.
      Ik ben teruggegaan naar de Lions, ik kan niet dealen met deze Adam. Vergeet wat ik laatst over Merrin en hem zei, ik zat er helemaal naast. Ik hoop dat jullie een leuke dag hebben samen en lekker van elkaar kunnen genieten. Dat verdienen jullie na de afgelopen dagen. <3

[ bericht aangepast op 21 jan 2022 - 19:33 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tegen een uur of negen waren ze terug van de school. Merrin wilde altijd het liefst rond tien uur in bed liggen, zeker als hij de volgende dag les had. Maar aangezien hij vannacht niet had geslapen, kon Yrla zien dat Merrin al volledig instortte. Toen Yrla voorstelde om maar te gaan slapen, had zijn vriendje vooral dankbaar geknikt. Zelf zou hij nog wel een uur wakker blijven, maar het zou voor Merrin niet lang meer duren.
      Terwijl Merrin bij de wastafel zijn tanden stond te poetsen, keek Yrla op zijn iNet. Hij had een bericht gemist, iets wat hij eigenlijk niet verwacht had. Nieuwsgierig opende hij het bericht van Fox. “Fox is terug naar de Lions Campus schrijft hij,” deelde hij mee met Merrin. De jongen hield even zijn tandenborstel stil en keek even verbaasd om. “Gwaat awwes wel goewd?” vroeg hij met zijn mond vol tandpasta. Yrla keek even naar het bericht. Ik kan niet dealen met deze Adam, dat klonk niet echt goed. “Ik weet het niet,” zei hij aarzelend. Merrin spuugde zijn tandpasta uit en spoelde even snel zijn mond. “Je kan even gaan kijken?” Yrla keek even aarzelend naar zijn vriendje. Eigenlijk wilde hij Merrin niet loslaten, niet na de leuke dag van vandaag, niet nu hij moest bewijzen dat hij er voor Merrin was. “Kan dat ja?” vroeg hij ergens onzeker. Merrin knikte en Yrla voelde hoe hij een kus op zijn wang drukte. “Hij is je vriend en ik heb je de hele dag al gezien en slaap toch.” Merrin sloeg bij wijze van demonstratie de dekens open en kroop onder de lakens. Yrla leunde even over zijn vriendje heen. “Oke, dan ben ik straks terug.”
      Yrla stopte de dekens van zijn vriendje toe en gaf hem nog een verlangende zoen, voor hij naar de deur liep, het licht uitknipte en zich richting de Lions Campus begaf. Binnen een paar seconden stond hij voor de deur, maar Yrla besefte dat hij hier eigenlijk nog nooit geweest was en dat hij geen idee had waar Fox eigenlijk van origine sliep. Toch liep hij gewoon naar binnen. In de woonkamer zat er nog een latijns-amerikaanse jongen, die Yrla vroeg waar hij Fox kon vinden. De jongen stuurde hem direct door naar Fires kamer en Yrla wist meteen dat hij er goed aan deed toch even langs te komen. “Dank je, uh.”
      ”Emil,” stelde de jongen zich voor. Yrla knikte even naar de jongen en liep toen naar boven naar de aangewezen kamer. Daar klopte hij op de deur. “Fox? Ben je hier?”

---

It's never gonna happen, Guys.

Vienna had het eten vooral alleen doorgebracht. Ze had Toph via een berichtje afgewimpeld met een of ander veel te slap excuus. Ze voelde zich niet zo ‘lekker’. En dat was zacht uitgedrukt. Merrins ogen bleven Vienna maar achtervolgen, alsof hij een spook was die haar nooit met rust liet en op willekeurige momenten opdook. Ze had er nauwelijks door kunnen eten. De misselijkheid knaagde aan haar en hoewel ze het probeerde weg te stoppen, bleef ze maar piekeren over haar aanvaring met Merrin van die middag.
      Ze liep de eetzaal uit en liep buiten in de richting van de enige plek die ze kon bedenken waar ze alleen kon zijn, een plek waar ze al een hele lange tijd niet was geweest. Vienna liep totaal in gedachten, nog altijd dat onschuldige gezicht op haar netvlies. Ze haastte zich de zaal in waar ze even bij de ingang wachtte en keek of er iemand binnen was. Toen de kust veilig was, liep ze gehaast de gang door en liet de steen voor de ingang van het theater weg zweven. Nadat het over was met Thor, was ze hier nooit meer geweest. De plek was onbelangrijk geworden, ze had het niet meer nodig gehad een uitvlucht te hebben. Maar nu leek niets logischer dan dat, dan dat ze hier kwam. Vienna schoof de ingang weer achter haar dicht en rende door de hallen naar de zaal erachter.
      Het was nog precies zoals ze het had achtergelaten, kaal, vol stof en met hier en daar een gat in de muur of podium. Wel was er iets meer plantengroei dan ze zich herinnerde, maar het leek net alsof de tijd op deze plek had stilgestaan. Vienna rende naar het podium toe en begon daar te ijsberen. Elke keer dat de gedachte aan Merrin omhoog kwam, probeerde ze hem angstvallig terug te drukken. Soms gooide ze met de spullen die ze vond naast haar voeten. Dat kon iets randoms zijn, een koffer, een stoel, een hoed, iets wat ze met haar gave kon afvuren. Het hielp voor even, het hielp om even haar frustratie onder controle te krijgen, maar het hielp niet met het probleem.
      Waar normaal gooien met spullen of iemand treiteren opluchtend werkte, gewoon bijna helend, was het juist nu datgene dat haar maag nog verder in elkaar liet krimpen, wat de onrust boven in haar borst nog verder toe liet nemen. Als Vienna ook maar een keer terug dacht aan dat wanhopige gezicht van Merrin dat hij haar schonk na het laten zien van zijn ‘kleintje’, voelde het alsof ze een nieuwe klap in haar maag kreeg. Misschien moest ze maar gewoon eens met hem gaan praten. Om te zien wat voor kut geintje hij met haar uitgehaald had, want ze had het gevoel dat het aan Merrin lag. Het moest gewoon hem zijn, hij had iets veranderd aan de formule, maar ze wist nog niet wat.
      Woest stormde ze dus weer de theaterzaal uit tot ze vlak buiten de zaal, tegen een wel heel bekend figuur aanliep. Romeo Ze wilde hem negeren, maar Romeo liet zich duidelijk niet passeren.“Wat zie jij er slecht uit,” hoorde ze zijn honende stem klagen. Vienna keek even naar haar vriend - ex - op, die een zweem van een glimlach op zijn gezicht had staan. Een glimlach die Vienna spottend kopieerde. “Kwam je speciaal naar hier daarvoor om die opmerking te kunnen maken?” beet ze hem toe. Het theater was een uithoek en ergens vroeg Vienna zich af hoe haar ex haar hier gevonden had. Romeo grinnikte. “Ja, eigenlijk wel. Ik kwam even kijken hoe mijn cadeautje je beviel.” Vienna draaide zich even om naar haar ex en keek met opgetrokken wenkbrauw naar hem om. “Jouw cadeautje?” vroeg ze wat argwanend.
      Romeo glimlachte alleen sluw als antwoord. Dat ergerde Vienna ten zeerste. “Wat heb je gedaan, Romeo?” Vroeg ze hem. Romeo haalde zijn schouders op. De jongen kwam langzaam dichterbij, maar Vienna ging geen stap voor hem uit de weg. “Wel, nu we uit elkaar zijn, dacht ik dat ik maar alles moest teruggeven wat ik van je had.” Vienna keek naar hem op en klopte ongeduldig met haar voet. Ze wist dat als ze iets van hem gedaan wilde krijgen, dat ze gewoon geduld moest hebben, maar ze ging hem echt niet de lol gunnen dat ze vol op zijn geneet inging.
      ”Ah, kom op, Vie. Deel een beetje van de lol met mij,”zei hij met een zwoele stem, terwijl Vienna voelde hoe hij een streng van haar haren tussen zijn vingers nam. “Hoe was het weerzien met je broertje vandaag, Vie?” Vienna kreeg de kriebels over haar rug bij het horen van zijn stem. Direct flitste er weer twee wanhopige blauwe ogen op. Hoe wist hij…?! Met grote ogen keek ze naar hem op. Had hij die beelden in haar hoofd geplaatst? Maar dat kon hij toch helemaal niet? Hij kon alleen gevoelens manipuleren, geen herinneringen of gedachten. En ze kon zich niet herinneren dat ze zo iemand bij Zebediah hadden zitten. Had hij speciaal de moeite genomen iemand haar te laten beheksen, gewoon uit wraak? Dan was misschien Merrin toch niet het probleem.
      ”Wat wil je, Romeo?” vroeg ze lichtelijk woest. Romeo zijn blik verduisterde. “Ik wil gewoon dat je waardeert wat ik allemaal voor je doe.” Vienna voelde zijn hand langs haar wang strijken. “Je bent mijn alles, Vienna. Ik wil dat je bij mij blijft. Je hoort bij mij.” Vienna schoot spottend in de lach en duwde zijn hand van haar wang weg. “Daar ben je nu een beetje te laat mee,” beet ze hem toe. “Het is al over tussen ons.” Vienna zag dat die woorden ervoor zorgde dat Romeo heel even trok met zijn wenkbrauw, een teken van woede, maar zijn gezicht bleef onbewogen, toonden zelfs een glimlach. “Ik wil je terug, Vie. Je maakt een fout door nu van mij weg te lopen. We zijn zo dichtbij, zo dichtbij dat we alles kunnen hebben wat we willen.” Romeo stak even zijn hand naar Vienna uit, die er spottend naar keek. Ze nam absoluut geen moeite hem aan te nemen.
      ”Het kan me niets schelen, Romeo. Het is klaar.” Het feit dat ze dat herhaalde, deed zijn woede oplaaien. Voor ze het wist voelde ze Romeo zijn hand naar haar shirt grijpen en haar dichterbij trekken. “Je verandert je gedachte nog wel.” Ze wilde spottend antwoorden van niet, maar voor ze het wist vlamde de onrust hoog op en snakte ze naar adem. De tranen sprongen Vienna in haar ogen, terwijl ze het verlammende effect voelde van wat Romeo ook deed. Ze stribbelde in ieder geval niet meer tegen. “Voel je dit, Vienna?” vroeg hij zachtjes fluisterend aan het meisje. “Dat is je schuldgevoel die je vertel hoe verschrikkelijk persoon je eigenlijk wel niet bent. Afschuwelijk, ten voete uit. Ik heb het je de afgelopen jaren bespaard, zodat je gewoon vrijuit je ding kon doen. Schuldgevoel belemmert je alleen maar.” Vienna luisterde vol ongeloof naar wat de jongen tegenover haar zei, al werd het overspoelt door een schuldgevoel. Ze voelde zich zelfs schuldig tegenover de jongen voor haar, dat ze het zomaar uit had durven maken. Ze had hem pijn gedaan, dat kon ze best zien. Het was verschrikkelijk het gevoel, het idee dat ze iemand te kort was gekomen, de gedachten die haar achtervolgden, de tranen die zo hard achter haar ogen drukte. Ze leek wel een compleet ingestort wrak op het moment.
      ”Je redt het geen moment zonder mij Vie. Ik heb je gemaakt tot de persoon die je nu bent, een krachtige, stoere meid, die dat allemaal niet nodig heeft, die onzin. Het schuldgevoel, de tranen, dat is voor ontzettende losers. Nee, jij bent perfectie zelf geworden.” Ze voelde de vingers van Romeo onder haar kin, gevolgd door een kriebel. Voor een moment ging het verlangen door haar heen haar lippen op die van hem te drukken, dat kon alleen maar door Romeo veroorzaakt zijn. “En ik weet dat je nog steeds van me houdt, Vie. Dat je me nog steeds wil. Kom bij me terug en ik zorg ervoor dat alles weer wordt zoals het was en nog beter.” Vienna keek even naar de zwartharige jongen naast haar. Haar ogen gleden even over haar lippen en opnieuw vlamde het verlangen op om de jongen voor haar te zoenen. Er kon niets mis mee zijn, Romeo was goed voor haar en ze wilde die lippen van hem proeven. Ze wilde hem proeven. Hij kon alles gewoon weer maken zoals het was.
      Vlak voor zijn lippen bleef ze haken, toen ze tot haar schok besefte wat Romeo aan het doen was, waardoor ze snel het verlangen van zich af schudde. Hij was verantwoordelijk voor deze klotezooi! Daar ging ze echt niet aan toegeven. “Donder.. een.. eind.. op… Romeo..” Ze beet hem elk woord toe, sloeg de hand onder haar kin vandaan en begon te rennen. Ze wilde absoluut niet dat hij de tranen in haar ogen zou zien of de wanhoop die er diep in verborgen lag.

[ bericht aangepast op 21 jan 2022 - 20:13 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Jester trok vlug zijn benen op voordat ze geplet werden. 'Oehh, iemand is pissig,' zong hij lachend.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Fox glimlachte flauwtjes toen hij Yrla’s stem hoorde. Dat verdreef de eenzaamheid toch een beetje. ‘Ja, kom maar binnen. Heb je nou echt je date voor mij verstoord?’ vroeg hij hoofdschuddend toen Yrla naar binnen kwam. ‘Dat hoefde echt niet hoor.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

De eerste paar minuten vond Onyx het wel vermakelijk – hij kon zich niet herinneren dat iemand hem ooit zó had aangevlogen. Zeker van deze kleine opdonder had hij het niet verwacht. Hoewel hij een goede knal tegen zijn jukbeen had gehad, zat het gezicht van 8175 nu al onder het bloed en zou het een wonder zijn als hij morgen zijn oogleden nog van elkaar kon krijgen. Als hij het wilde, kon hij hem wel met één dreun knock-out krijgen. Toch was hij eerder nieuwsgierig waar hij deze bestorming aan te danken had en nadat hij nog een irritante klap had gekregen, wierp hij het jong van zich af zodat hij tegen de muur aan klapte. Direct trok hij hem weer aan zijn been terug. Hij klemde zijn hand om 8175’s keel en rukte hem naar zich toe.
      ‘Genoeg,’ beet hij hem toe. ‘Waar de fuck slaat dit op?’
      De jongen klemde woest zijn kaken op elkaar. Er stonden tranen in zijn ogen.
      ‘Moet ik de antwoorden echt uit je gaan slaan of moet Jes z’n gave gebruiken? Wat doe je hier?’
      ‘Fire,’ gromde de jongen.
      ‘Ah.’ Het tijdreizigertje had dus vernomen wat zijn alter ego had gedaan. Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘En? Moet dit je wraak voorstellen?’ schamperde hij.
      Met de rug van zijn hand, veegde de jongen wat bloed van zijn gezicht. Hij klemde zijn lippen op elkaar, hij bleef hem ziedend aankijken. Het was een gekke ervaring om geen angst in zijn ogen te zien.
      ‘Nee,’ bromde hij uiteindelijk. ‘Maar ik ben wel wóést.’
      Onyx klakte met zijn tong. ‘Ah, hoor je dat, Jes? Ons Naamloze jochie is wóést. Denk je dat we al voorzorgmaatregelen moeten treffen?’
      Hij wist werkelijk waar niet wat 8175 hiermee hoopte te bereiken. Hij had Jester en hem beter in een andere tijd kunnen dumpen. Langzaamaan begon hij zich af te vragen of hij dat dan wel echt dúrfde.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester stond op en kwam naast Onyx staan. Hij hield zijn hoofd een beetje schuin terwijl hij langs de schouders van zijn vriend op de Naamloze neerkeek. 'Ik hoor het, ja,' knikte hij, wel gefascineerd door het woedend vertrokken gezicht van de jongen. 'Dapper hoor, dit. Weinig mensen proberen zoiets hopeloos. Je gave gaat je hier nu trouwens niet meer uithelpen, je zit vast in het hier en nu totdat ik het anders zeg.' Hij schudde meewarig zijn hoofd. 'Wat dacht je nou, gast?'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Dat maak ik zelf wel uit,’ gromde Adam. De woede die net nog door zijn lijf had gekolkt, bedaarde iets toen Onyx zijn hals losliet. Hij zag rode vlekken op Onyx’ huid, vooral onder zijn rechteroog. Over zijn eigen gezicht voelde hij bloed druipen.
      Jester stelde een terechte vraag.
      Wat dacht hij hier nou inderdaad mee te bereiken?
      ‘Je hebt je voorgedaan als mijn vriend om me te laten moorden,’ zei hij vinnig tegen Onyx. ‘Je verdient heel wat meer dan een paar klappen.’
      ‘Dat deed ik niet bij jou, maar bij Adam 1.0,’ antwoordde Onyx schouderophalend. ‘Dat was een mietje, in tegenstelling tot jij. Ga je Onyx 2.0 ook om deze reden in elkaar beuken als je hem weer tegenkomt?’
      Een beetje beduusd keek Adam hem aan. ‘Nee, maar…’ Hij wist niet goed wat hij moest zeggen, instinctief schoof hij over het bed toch ietsje van Onyx vandaan. ‘Dat neemt niet weg dat Fire dood is door jullie!’ Hij keek van Jester naar Onyx, toch hopend op een logische verklaring, op het bewijs dat de echte Jester en Onyx echt nog wel in hen zaten en Merrin en Fox het verkeerd hadden. ‘Waarom moest hij dood?’

[ bericht aangepast op 22 jan 2022 - 13:23 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jester hield zijn handen op. 'Hé, het was hij of ik. Zo'n toffe gast was het niet hoor.'

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

‘Het was een grootse liefdesverklaring van mij aan Jes,’ zei Onyx. ‘Al slaapwandelend liet ik hem jou betoveren, zodat jij die eikel voor ons uit de weg ruimde. Voordat Fire hem eens voor een rauwe hamburger aanzag, weet je wel. Of weet je niet wat hij met de vorige brain-controller heeft gedaan?’
      Hoewel kleine gebaren van genegenheid rondom anderen nog steeds niet echt zijn ding waren, stond hij op en liet hij voor de show zijn arm om Jester heen glijden, waarna hij een kus tegen zijn slaap drukte. Hun evenbeelden uit de andere tijdlijn hadden als echte slappe zakken geklonken, dus die liepen vast verliefd hand in hand ofzo. Beetje herkenning oproepen kon misschien geen kwaad.
      ‘Het was an act of love, in feite. Dus tussen ons drietjes – als je nog steeds Merrin van Yrla wil jatten, moet je misschien ook eens op die tour gaan. Mag ik, geheel onzelfzuchtig, Toph naar voren schuiven? Ik weet zeker dat Merrin het een héle opluchting vind als dat wijf de pijp uit is.'

[ bericht aangepast op 22 jan 2022 - 13:25 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Hij rolde met zijn ogen, maar liet zijn hoofd tegen Onyx' schouder aanleunen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

De jongen schudde zijn hoofd. “Merrin slaapt al. Die was kapot,” zei hij lichtelijk teleurgesteld. Hij had nog wel wat meer van de avond verwacht, de avond was altijd de tijd dat Yrla juist opleefde. “Ik heb mijn best gedaan, maar ik weet niet of het genoeg was,” zei Yrla met een zucht.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Oh, wat jammer zeg, dat je er niet zo’n goed gevoel over hebt.’ Al begreep hij ook wel dat alle emoties Merrin uitputte. ‘Maar Merrin vond het vast wel leuk.’ Tot slot was het altijd leuk toch, als iemand iets voor je organiseerde? ‘Wat hebben jullie gedaan?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Yrla glimlachte even. “We zijn naar die schaatsbaan geweest die je me laatst liet zien. Merrin leek dat wel erg leuk te vinden,” zei hij met een glimlach. Hij keek even grijnzend op naar Fox. “Ik ben er trouwens echt beroerd in, mocht je het willen weten.” Yrla plofte neer op het bed van Fox en keek even de kamer rond. Eigenlijk verschilde de kamers bij de Lions niet zoveel van die van hen. “Daarna hebben we samen pizza gemaakt. Dat was op zich ook best lollig.” Zijn glimlach bevroor. Hij kon niet helemaal het gevoel onderdrukken dat hij meer had moeten doen, maar hij wist niet goed wat hij nog meer had kunnen doen.

---

It's never gonna happen, Guys.