[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 17 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze keek hem wat medelijdend aan. Wat moest ze ook verder zeggen over dit onderwerp? Hij was net zijn mannelijkheid kwijt geraakt. En dan nog eens voor een redelijk breed pupliek.

Bij zijn woorden verscheen er een vage glimlach, om uit het niets iets op haar schoot te krijgen. Hetzelfde gebeurde bij Mosh. Een diepe frons verscheen op haar voorhoofd bij het zien van het krantje. Oh nee, hetzelfde krantje van vorig jaar en toen was er al een hele ophef geweest. 'Nou... kan ik je wat opvrolijken met roddels?' Ook al had ze het gevoel dat Mosh zijn probleem er vast ook zou in staan.

Faye Bergès

'Oh!' Faye's wangen werden knalrood. 'Oh, eh - hoi! Sorry, ik - ik ben Faye.' Ze stak haar hand uit naar het meisje. 'S-sorry. Ik zag je in het blaadje staan - ik bedoel, het was niets ergs, hoor -' Ze keek een beetje wanhopig naar Lee, in de hoop dat hij deze ongemakkelijke situatie wat kon verlichten.

[ bericht aangepast op 3 feb 2022 - 9:01 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zoya Elaine Crawfort

'Zoya,' zei ze bits. Ze gaf hem een kort knikje - en zag toen een slang over zijn nek kruipen. Zelf had ze vroeger ook een slang gehad - het was ten slotte het statussymbool van Zwadderich - en ze wist dat het behoorlijk ondergewaardeerde dieren waren. 'Wat voor soort is het?' vroeg ze hem, terwijl ze het dier bekeek.

[ bericht aangepast op 3 feb 2022 - 9:09 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

Blythe las tegelijk met Isa het stuk over het cadeau dat Isa had ontvangen. Haar wenkbrauwen vormden een frons en ze schudde haar hoofd. 'Eikels,' mompelde ze. 'Niemand gaat dit ooit geloven, Ies. Het is gewoon pure bullshit wat hier staat.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Noah Adams

'Leuk om je weer te zien.' Hij had hem niet verwacht tussen de nieuwe gezichten, maar het was wel een aangename verrassing. Niet dat ze beste vrienden waren geweest, maar hij had Jeremy altijd wel geapprecieerd. Bij het verschijnen van het krantje, schoot zijn linkerwenkbrauw omhoog. dit kan je niet menen. Een zure blik verscheen op zijn gezicht, want hij had zo het gevoel dat hij er deze keer wel zou instaan. 'Lees het maar niet. Er staat alleen maar rommel en leugens in.'

Justin Trelawney

'Nee, ik zie helemaal niks meer. Hoe moet ik nu weten waar jij bent?' Hij begon zogenaamd gedesoriënteerd om zich heen te tasten en raakte 'per ongeluk' Roos aan in het proces. Hij liet zijn hand op haar rug rusten en trok haar ietsje naar zich toe. 'Oeps,' zei hij met een brede grijns.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Daar waren de eerste krantjes al. Nomad had wel verwacht dat die Whispertown er mee door zou gaan; het was niet voor niets dat Daphne dat zelfs als consequentie had als je je weddenschap niet haalde. Zijn hartslag nam wat toe, maar hij liet het blad voor zich liggen. De vorige editie had hem overgeslagen, maar het zou best kunnen dat er iets in zou staan over Lee en hem. Hij had het zelf niet rondgebazuind, maar je wist het niet.
Zou dat voorval van vanmiddag er nog in verwerkt kunnen worden? Hij hoopte van harte van niet, want daar zouden prima roddels bij te verzinnen zijn die níet in zijn voordeel werkten.
Naast hem sloeg Roman het blad wel open. Nomad deed zijn best, maar merkte dat zijn ogen toch naar de bladzijden getrokken werden - waar hij Lee's naam direct voorbij zag komen. Hij keek weer weg. Hij wilde aan de ene kant weten wat er stond, maar aan de andere kant vreesde hij dat het Lee extra pijn zou doen en dat was niet wat hij wilde.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Nou, zeg dat! Een dag later had jij vast ook een eervolle vermelding gekregen.’ Hij begon verder te bladeren en trok zijn wenkbrauwen op toen hij de roddel over Isabella en Casper zag. Hij moest het de auteur nageven – een grote fantasie had hij of zij wel.
      Net toen hij het woord driehoeksverhouding las, vroeg Faye aan hem wie Novalie was. Voor hij kon antwoorden, deed Novalie dat zelf al.
      Er ontstond een beetje een ongemakkelijk gesprek. Zijn blik flitste weer terug naar de krant en de dikgedrukte namen en hij begreep nu ook Fayes vraag. Ze waren als een soort rivalen afgeschilderd. Zou Faye nog steeds interesse in Cole hebben? Hij hoopte toch van niet. Eindelijk had Novalie interesse in iemand anders dan Rafaël, dus het zou doodzonde zijn als Cole ineens terugkrabbelde. Daar kwam nog bij dat Vinnie tot over zijn oren verliefd was op Faye – veel meer dan Cole ooit was geweest – dus hij zag liever zijn andere beste vriend met het meisje samen.
      Hij ving Fayes hulpzoekende blik op, maar Novalie was lang niet zo bits als haar tweelingzus. Die twee kwamen er vast wel uit. Als Cole geen obstakel vormde, zag hij ze eigenlijk wel vriendinnen worden.
      Een beetje in gedachten verzonken bladerde hij verder door het roddelkrantje, totdat hij het stuk over Vinnie zag – en een nogal trieste tekening die duidelijk bedoeld was om Vinnie nóg onzekerder te maken dan hij al was.
      Lee balde zijn vuisten – dit was geen grapje meer, dit was gewoon iemand bewust kwetsen.
      Geagiteerd sloeg hij de bladzijde om, en daarna nog een. Hij bevroor toen hij daar naaktfoto’s zag – sterker nog, dit was gewoon pornografisch materiaal. Van iemand die daar absoluut géén toestemming voor had gegeven.
      ‘De klootzakken.’ Hij maakte een prop van het papier en keek de tafel rond. Waar was Maddie? Had ze dit al gezien? Hij stond op en zette een voet op zijn stoel zodat hij beter overzicht had. Zijn vriendin was nergens te bekennen. ‘Er staan echt kutafbeeldingen in over een vriendin van me,’ zei hij tegen Sefu. ‘Ik moet haar zoeken. Help je mee? Ze heeft heel kort haar en sproeten – en zit ook in Hufflepuff.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Sefu Adomako

Sefu fronste toen hij de afbeelding waar Lee op doelde. Hij voelde zijn wangen gloeien toen hij zag wat er werd weergegeven. Hij had zulke beelden nooit gezien - het werd ook eigenlijk niet geoorloofd waar hij vandaan kwam - laat staan van twee mensen van zijn leeftijd. Wie deze Whispertown ook was, het was een triest figuur.
'Natuurlijk,' zei hij tegen Lee. Lee had al langs de afdelingstafel gekeken, maar had haar daar niet gevonden. 'Heb je haar al bij het avondeten gezien?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

Novalie voelde een ongemak haar overvallen. "S-sta ik erin?" vroeg ze geschokt. Opeens durfde Novalie niet meer het krantje open te doen. Ze hadden zulke slechte dingen over Isabella geschreven, wat schreven ze dan wel niet over haar? Paniekerig keek ze achterom naar Tilly. "W- wil jij even kijken? Wat zeggen ze? H-het is niet zo erg als Isa toch?" Ze wilde echt niet dat mensen zo over haar dachten. Novalie voelde haar hartslag versnellen en voelde een lichte paniek opkomen. Dit wilde ze helemaal niet!

---

It's never gonna happen, Guys.

Tilly James

'Nee, nee!' zei het meisje vlug. 'Het valt heel erg mee, ik -' Haar kop was knalrood geworden.
'Het gaat zeker over Cole?' stelde Tilly, en toen Faye nog een roder gezicht kreeg, wist ze dat ze goed zat. Tilly bladerde door het blad en las vluchtig het artikel door. 'Ja.' Ze glimlachte even naar Tilly. 'Gewoon een flauw verhaaltje. Het stelt echt weinig voor.' Ze keek ook even naar Faye, die haar dankbaar aankeek - en Tilly wendde vlug haar blik af.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Faye Bergès

'Ik ga weer terug naar mijn afdelingstafel,' zei Faye zachtjes. Ze wilde naar Lee knikken, maar die was opgestaan - dat had ze niet eens doorgehad. 'S-sorry. Leuk je te ontmoeten, Novalie. En -'
'Tilly,' zei het meisje naast haar.
'Ja.' Ze klom vlug tussen de bank en de tafel vandaan en liep toen richting de tafel van Zwadderich, waar nog een plekje naast haar nicht was. Die had het blad ook al opengeslagen.

[ bericht aangepast op 3 feb 2022 - 12:59 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

”Subtiel.” Toch vond Rosalie het niet erg en kroop iets dichter tegen Justin aan. Het feit dat ze hem nu voelde en nog sterker zijn luchtje rook, zorgde ervoor dat er een warme golf door haar buik heen ging. Dit keer deed ze er niets ertegen om het tegen te houden. Ze hadden gezegd het nogmaals te proberen, dus dit keer durfde Rosalie haar gevoel meer te laten gaan. Ze rook nog eens genietend aan het heerlijke geurtje wat Justin op had gedaan en voelde de tintelingen over haar huid trekken. Misschien iets te overweldigend, aangezien ze door de buitenzintuiglijke spreuk alle vezels van hun kleding leek te voelen. Ze haalde vlug haar toverstok tevoorschijn. “Ik zal eerlijk spelen,” zei ze met een grijns. Al was deze strijd sowieso wel oneerlijk, maar dat zei ze niet Rosalie lifte de spreuk op, waardoor het warme gevoel wel bleef, maar minder intens was dan eerder. Maar helaas ook iets minder bewust was van de omgeving. “Goed, kom maar op dan!” zei ze fanatiek.

[ bericht aangepast op 3 feb 2022 - 13:14 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Justin Trelawney

Hij trok de tas wat meer naar zich toe en haalde er verschillende pakketjes uit. Die huiselfen hadden echt hun best gedaan toen hij had uitgelegd wat hij van plan was - ze hadden het in pakketjes ingepakt en daar waren dan weer twee items uit te halen. Hij had werkelijk géén idee wat er hij nu in zijn handen had, behalve dat het ingepakt was met plastic folie.
Hij gaf Rosalie ook één van de pakketjes. 'Oké. Tegelijk uitpakken? Wat zijn de regels?' Hij grijnsde. 'Ruiken, voelen, proeven, alles is toegestaan?'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Normaal kon een roddelkrantje als dit hem gestolen worden.
      Oké, vandaag eigenlijk ook, maar hij had hem toch opengeslagen. Misschien dat er nog iets geschreven was over mensen die hij niet vervelend vond. En hij daar… iets mee moest, ofzo?
      Op de eerste pagina van hun jaarlaag stonden wat nieuwe studenten uitgelicht. De enige die hij daarvan gesproken had was Aleksi – en er werd gehint naar een type relatie die blijkbaar niet helemaal binnen de vriendschapskadertjes pasten. Nou – er had wel een beetje een spanning tussen die Nomad en hem gehangen. Wie weet was er inderdaad een romance in de maak.
      Andermans liefdesleven uitpluizen was blijkbaar erg boeiend, want ook over dat van Lee was een heel epistel geschreven waar hij zelf ook in naar voren kwam. De link naar Rosalie vond hij weinig smakelijk en het was maar goed dat Lee en hij elkaar hier al over gesproken hadden en die knul wist dat er niet zoiets als liefde voor hen inzat.
      ‘Nou, ik heb wel de jackpot,’ mompelde hij terwijl hij Sage op zijn schouder een stukje kip voerde. Ook in het volgende artikel werd hij genoemd. Het ging over Isabella en dat pakje dat Prudence en Daphne haar zondag gestuurd hadden. Blijkbaar streed hij met Snape om de eer. Nou, als je dan toch een concurrent moest uitkiezen…
      Hij schudde zijn hoofd toen hij de bewegende stokpoppetjes zag.
      ‘Volgende keer mogen ze mij wel inhuren als ze een tekenaar zoeken,’ mompelde hij terwijl hij naar het geketende poppetje met het rode haar keek dat met de polsen en enkels aan het plafond leek te hangen terwijl het zwartharige figuur ermee aan de slag ging.
      De andere tekening hield iets langer zijn blik vast. Heel even schoot de vraag door hem heen of hij zoiets van Isabella zou willen, maar hij werd er nou niet heel wild van en hij kon zich geen activiteit bedenken die hem méér ongemakkelijk (en smerig) leek dan dát. Wie deed zoiets in vredesnaam vrijwillig?
      Hij sloeg de bladzijde om.
      Rosalies naam sprong er gelijk uit – het ging over het feit dat ze de dingen weer met Justin oppakte. Hij snoof toen de schrijver insinueerde dat Rosalie tijdens het openingsfeest was weggegaan omdat ze jaloers was. Ze moesten eens weten.
      Op dat moment werd ze zo’n beetje aangerand en daarna hadden zij met elkaar gepraat. Hij dacht automatisch even terug aan het moment dat ze met elkaar hadden gedanst, in de gang voor de Hufflepuff-leerlingenkamer. Iets waartoe ze hem twee jaar geleden al geprobeerd had over te halen, maar wat hij toen knorrig had afgewezen.
      Hoe zou het nu met haar gaan? Had ze zich een beetje herpakt na haar inzinking van een uur geleden? Was haar date leuk? Vast wel. Die Justin was misschien een player, maar verder leek het hem een enorme braverik en aan de saaie kant. Misschien was dat wel precies wat ze fijn vond. Iemand die voorspelbaar was. Die normaal was.
      Hij wist niet helemaal waar de bittere smaak in zijn mond vandaan kwam. Het met een slok pompoensap wegspoelen hielp in elk geval niet.
      Casper voerde Sage nog een stukje vlees en bladerde verder. Nee maar – dit keer een artikel dat helemaal aan hem was gewijd. Hij las het half en kwam erachter dat het in elk geval over de aanval van de plant ging. Daarna volgde er een stuk over Daphne en Prudence die nieuwe BFF’s zochten (misschien moest ie voor de gein gewoon eens een sollicitatie sturen), een stuk over Nomads mysterieuze liefdesleven (waarbij de schrijver er toch flink naast zat), nog meer liefdesgedoe (alsof er niks belangrijkers in het leven bestond), een knap lullig stuk over Vinnie (pun intended), nóg meer liefdesspeculaties, een rouwadvertentie voor Mosh’ kleine vriend (oké daar moest hij toch wel om grijnzen) en als afsluiting nog een paar zeer onsmakelijke foto’s waarbij hij toch blij was dat de tekenaar het bij Isabella en hem/Snape bij stokpoppetjes had gehouden.
      Goed, genoeg onzin voor op een avond. Tijd voor een peuk. Hij liet het krantje op de tafel liggen en slenterde de grote zaal uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.