Aleksi Viktor Shikhranov
Eetzaal > buiten
Aleksi was met Andreas en Elena meegelopen naar de eetzaal, maar was al snel buiten de conversaties geraakt. Meer om wat te doen te hebben dan wat anders, had hij een beetje door het krantje gebladerd. Hij was verbaasd zijn eigen naam erin terug te zien en het was alsof een klont ijs zich in zijn binnenste vormde toen er werd geïnsinueerd dat er meer tussen Nomad en hem had gespeeld dan vriendschap.
Hád er meer gespeeld?
Zijn gevoelens waren inderdaad verder gegaan, maar hoe kon iemand dat weten? Dat had hij op dat moment zelf niet eens doorgehad! Hij wierp een vlugge blik op Nomad, zich afvragend wat die van de roddel zou denken. Was het toen van twee kanten gekomen?
Wat maakt het uit!
Gevoelens die er toen waren, waren er allang niet meer en ze waren nooit zo hevig geweest als voor Mikhail. Hij miste zijn vriend vond het ronduit kut om hier in zijn eentje aan de tafel te zitten. Opeens kon hij al het gelach en gepraat om hem heen niet meer verdragen. Hoewel zijn bord nog half gevuld was, kwam hij overeind en beende naar buiten toe. Daar leunde hij op de balustrade en staarde in de verte.
Hoewel de temperatuur behaaglijk was, had hij het koud. Zijn vingers kromden zich om het steen en hij deed zijn best om zijn frustratie diep weg te stoppen, in plaats van het uit te schreeuwen. Hij wilde hier verdomme helemaal niet zijn. Moest hij hier het hele fucking schooljaar blijven? En wat dan? Wanneer kon hij Mikhail eindelijk weer zien? Hij haatte deze onzekerheid, deze grijze waas over zijn toekomst, die een paar dagen geleden nog goud-glimmend was geweest.
Aleksi keek opzij toen er iemand naast hem ging staan. Het verbaasde hem een beetje, doorgaans hielden mensen zich toch liever uit zijn buurt, zeker nu zijn humeur zich onder het vriespunt bevond. Toen hij zag dat het Casper was die vriend van Nomad kon hij het een klein beetje begrijpen. Die wekte nou niet de indruk dat hij voor wie dan ook zijn humeur wegvluchtte.
De roddels bevielen je niet? vroeg de jongen, terwijl hij een sigaret opstak.
Aleksi haalde zijn schouders op. Hij ging die wildvreemde gast echt niet vertellen waarom hij hier stond. Stug staarde hij weer voor zich uit.
Is het waar? Geil je op Nomad?
Met een ruk draaide hij zijn hoofd weer opzij. Wát?
Casper gniffelde, waarna hij een wolk rook uitblies, met zijn ellebogen op de balustrade leunde en weer voor zich uitkeek. Zijn grijns gaf hem het gevoel dat de Slytherin dat alleen had gezegd zodat Aleksi hem niet langer negeerde. Kan toch?
Aleksi had zin om weg te lopen, maar hij wilde zich ook niet laten kennen. Is het hier dan zo normaal om gay te zijn dat je dat gewoon op de man af vraagt? Hij kon het maar beter weten, mocht het wel uitkomen dat hij een relatie met een jongen had. Hij was nog steeds bang voor hoe Nomad daarop zou reageren.
Ik vraag alles op de man af, reageerde Casper schouderophalend. Ik zou niet weten wat normaal is. Wanneer is het abnormaal dan?
Als ze je uit het sportteam zetten.
Als ze je uit de vriendengroep kicken.
Als ze doen alsof je besmettelijke ziekte hebt.
Als ze je naar een andere school dwingen te gaan en je verbieden om ooit nog terug te keren.
Weet ik veel, zei hij in plaats daarvan. Op Durmstrang kwam er anders niemand voor uit.
Oh? Casper keek hem aan met een blik die hij niet meteen kon duiden. De enige twee jongens van Durmstrang die ik anders ontmoet heb, waren nou niet heel erg
straight.
Aleksi fronste. Welke jongens? Voor zover hij wist, waren Mikhail en hij de enigen geweest. Hij dacht terug aan de jongens die hier twee jaar geleden met hem naartoe waren gekomen, maar kon zich bij geen van hen voorstellen dat ze net zo waren als hij. Opeens dacht hij terug aan het gesprek met Feliks, tijdens Arithmancy. Waarin hij er zomaar had uitgeflapt dat hij op jongens viel, toen Aleksi had gedacht dat die Rosalie zijn vriendinnetje was. Die kenden elkaar van de drakenexcursie... was deze Casper daar dan ook geweest? Kende hij Mikhail, had die Rosalie dáárom Mikhails naam gezegd toen ze hem hoorde praten? Maar had Mikhail tóén al aan iemand toegegeven dat hij op jongens viel? Aan deze gast?
Een beetje argwanend keek hij de ander aan. 'Wie dan?'
[ bericht aangepast op 4 feb 2022 - 17:58 ]
Every villain is a hero in his own mind.
Slughorn