[RPG] Welcome in Merone || 1 - Speeltopics

De Meronewijk. Een kleine wijk in het noorden van Rotterdam.. De meeste volwassenen gedragen zich normaal, maar de jongeren die hier wonen niet. Verschillende groepjes, die telkens ruzie met elkaar hebben. Ze worden ook wel de hangjongeren genoemd. De groepjes kan je duidelijk uit elkaar halen. De een heeft dezelfde afkomst, de ander kennen elkaar al heel lang en ga zo maar door.. Kunnen ze ooit vrede sluiten, of blijven ze voor altijd ruzie hebben...

Info over de groepjes:

Groep 1:
Kenmerk: Ze zijn allemaal Marokkaans of Turks
Hangplek: Het schoolplein of het centrum
Mensen:
1. Mohammed Ali Amrani - Wonderwatch
2. Yousri Zaine Idrissi - Monticia

Groep 2:
Kenmerk: Ze kennen elkaar al vanaf de kleuterschool
Hangplek: Het plein of het café.
Mensen:
1. Savannah Rose Montez - Wonderwatch
2. Elisabeth 'Beth' Addams - Shortie

Groep 3:
Kenmerk: Ze zijn allemaal 100% Nederlands
Hangplek: De winkelstraat
Mensen:
1. Andrew Justin Cole - quin98
2. Alexander 'Alex' Xavier Zeno - 4EverGlee
3. Nina Isabella van Kampen - Monticia

Groep 4:
Kenmerk: Ze wonen in hetzelfde gebouw
Hangplek: Het park.
Mensen:
1.Miceala Alexandra Romano - Monticia

Regels:
- Minimaal 3 regels
- 3 Personages per account
- 16+ mag
- Sluit niemand buiten
- OOC tussen haakjes
- Schelden in de rpg mag

[ bericht aangepast op 17 sep 2012 - 19:24 ]

---

Your love makes me strong, your hate makes me unstoppable

[O.O woww, coowl:O. Wil ik ook zien ]

Alexander Zeno

Ik lach om zijn actie en hoor daarna wat hij zegt en denk na. Wat anders? Dat ik Richard -voor hem Yousri- af zou maken? Ik dacht diep na en kan me niet herinneren wat ik nog meer had gezegd. Ik haal mijn schouders op en zak wat onderuit. Ik staar naar het plafond, ik ben eigenlijk echt heel blij dat ik bij Andrew kan overnachten. Ik denk dat als ik thuis had geweest nu, dat ik al onder Richard lag te spartelen om weg te komen. Een hevige rilling trekt door mijn lijf als ik eraan denk.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
Hij haalt zijn schouders op maar daarna krijgt hij een rilling, misschien snapte hij het dan toch. Ik zucht even, ik wou het gewoon nu weten als ik tot vanavond zou wachten zou ik toch alleen maar dingen gaan verzinnen. 'Kom mee'mompel ik en trek hem omhoog. Daarna trek ik hem rustig mee de keuken in waar voor de rest niemand ons kan horen en kijk hem aan. 'Je gaat me nu een keer echt vertellen wat er aan de hand is, ik hoorde je namelijk ook in de badkamer, en dat toen je hier op de grond zat en Richard zei, dat was niet gewoon dat je het verkeerde woord zei'zeg ik en kijk hem aan. Ik wou het nu gewoon weten, wat er aan de hand was.

Alexander Zeno

Ik wilde tegenspartelen toen Andrew me ineens meetrok naar de keuken. Toen hij dat zei wenste ik dat ik door de grond kon zakken.
Ik begin wat zenuwachtig aan het shirt te plukken. "Ik versprak me echt, en dat in de badkamer? Ik zei gewoon dat ik Yousri zou krijgen, dat ik hem in elkaar zou rammen met alle woede die ik heb." zeg ik dan en kijk Andrew aan. Een ding die je niet moet doen als je liegt, is wegkijken. Snel stop ik met het prutsen aan het shirt. Moet je ook niet doen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
'En nu de waarheid'zeg ik en kijk hem aan. Ik wist dat die loog, ik zag het gewoon aan hem en voelde het. 'En wat was dat dan met wat je zei voordat ik de badkamer inliep? want dat heb ik namelijk ook gewoon gehoord'zeg ik en kijk hem aan. Ik wou gewoon weten wat er was, dat die mij de waarheid vertellen. Mij kon de vertrouwen toch, ik was zijn beste vriend. Ik blijf hem strak aankijken en leun met mijn hand vervolgens op het blad van het aanrecht.

Alexander Zeno

"Dat zei ik toch net?" zeg ik en kijk Andrew aan die tegen het aanrechtblad leunt. Ik slik even.
"Richard en ik kunnen gewoon niet zo met elkaar overweg." zeg ik dan maar en draai me om en loop naar de koelkast om er een fles cola uit te pakken. Ik open een van de kasjes en heb het meteen goed, ik pak twee glazen en schenk die vol. Ik zet de fles terug en geef een glas aan Andrew. Dan neem ik een slokje van mijn eigen cola. "We hebben nogal vaak, conversaties die nogal nergens over gaan.." mompel ik dan. Het gaat wel degelijk ergens over, en het zijn ook geen conversaties. Ik sluit mijn ogen twee seconde en neem dan nog een slok cola.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
Ik kijk hem even dankbaar aan en pak het glas aan waarna ik er een grote slok van neem. 'Als het nergens over zou gaan, zou jij der niet zoveel moeite mee hebben, Alex ik ken jou, er is wat ergs aan de hand en ik wil weten wat'zeg ik en kijk hem aan terwijl ik nog een slok van mijn cola nam. Dit keer kwam die er niet zo simpel vanaf.

Alexander Zeno

"Je kent me ja. Dan ken je me toch ook zo goed dat je weet dat ik me er wel uit red?" zeg ik dan en neem een grote slok cola, de prik prikt erg in mijn keel en ik krijg het er even benauwd van.
"Andrew, kom op..." mompel ik dan en kijk hem aan. Ik ga het hem niet vertellen. Hij gaat het raar vinden, misschien verbreekt hij de vriendschap wel. Of erger, iedereen komt het te weten, en dan? Dan kan ik mooi fluiten naar mijn reputatie.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
'Nou daar heb je blijkbaar nog al moeite mee aangezien je der al heel lang last van heb'bijt ik hem toe en kijk hem aan. Waarom verteld die het me nou niet gewoon?! Ik vertelde hem ook alles. Ik zucht en drink daarna in een keer mijn glas leeg. Ik zet hem met een klap op het aanrecht. 'Zoek het dan ook maar lekker zelf uit'zeg ik boos en loop richting de deur. Ik wou het gewoon weten, misschien moest ik dan niet boos worden maar hier kon ik gewoon niet tegen en tja ik werd nogal snel boos.

Alexander Zeno

"Andrew, wacht!" Ik pak zijn arm vast en trek hem terug. "Richard doet dingen bij me... Dingen zonder toestemming," zeg ik dan zacht en kijk naar de grond. Ik laat Andrew's arm los en blijf naar de grond kijken. "Hij raakt me aan op bepaalde plekken," zeg ik dan en bijt op mijn wang. "Hij gaat door, terwijl ik smeek dat hij stopt..."

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
Ik kijk naar hem als hij me terugtrekt en wil net mijn mond openen als hij begint te praten. Ik bijt even op mijn lip en kijk hem aan. 'Jij gaat nooit meer naar huis'beslis ik in een keer voor hem en kijk hem aan. 'Sorry dat ik er zo over doorvroeg'mompel ik en kijk hem even aan. Dit was echt erg, eigenlijk wist ik ook niet echt hoe ik hierop moest reageren, ze pleeg vader gebruikt hem gewoon, die vieze homo! Ik bijt boos op mijn lip en maak mijn handen als vuist. Het liefst bracht ik zijn pleeg pa nu gewoon een bezoekje. Ik haal een paar keer diep adem zodat ik weer rustiger wordt en kijk even naar mijn knokkels die inmiddels wit zijn geworden. Ik ontspan ze langzaam en voel dat ik al wat rustiger ben.

Alexander Zeno

"Andrew, kalmeer je, alsjeblieft." zeg k als ik zie dat zijn knokkels wit zijn. Uiteindelijk is hij kalm en zucht ik even. "Zijn vrouw Astrid weet het niet, ze is er ook bijna nooit. Vanmiddag dat Richard kwam, dreigde hij met als ik te laat thuis zou zijn. En toen hij me vastpakte zei hij ook dat hij me zou krijgen... Hij kuste mijn hals..." zeg ik dan en loop naar het aanrecht, waarna ik erop ga zitten.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
'Wat een viespeuk'grom ik en kijk Alexander aan. 'Waarom heb je het niet aan zijn vrouw verteld of aan iemand anders?'vraag ik en eigenlijk wist ik het al, schaamte. Die man moest echt de bak in of zo, die was niet helemaal honderd. Ik loop naar Alexander toe en geef hem even en klopje in zijn knie. 'Het liefst zou ik die gast nu vermoorden'geef ik toe en kijk Alexander aan. Ik leun een beetje op het aanrecht terwijl ik nadenkend voor me uitstaar. 'Maar je gaat niet meer terug naar huis toch? wat mij betreft kom je hier wonen, mijn ouders zijn er bijna toch nooit'

Alexander Zeno

"En dan, wat bereik je ermee hem te vermoorden?" ik kijk Andrew aan. "Dan word ik overgeplaatst en heeft Richard nog niet een straf gekregen, ja de dood, maar goh wat een pijnlijke straf. Ik wil hem zien leiden." zeg ik dan zacht.
"Alleen als jou ouders het goed vinden kom ik hier wonen, maar echt alleen als je ouders het goed vinden." ik kijk naar mijn handen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew Justin Cole
'Je hebt wel gelijk'mompel ik en kijk Alex aan. 'Ik weet het even niet meer, je kan aangifte doen, maar ik weet niet of je dat wilt?'zeg ik en kijk hem vragend aan. Ik bijt even op mijn lip en glimlach even lichtjes. 'Ik weet nu al die dat best vinden, ik bel ze wel even'mompel ik en pak mijn mobiel uit mijn zak. Ik tik mijn moeders nummer in en na een paar keer overnemen gaat de telefoon. 'Heey mam, je weet Alex nog wel hé?' vraag ik haar. 'Ja, dat is die aardige jongen toch, die wel is vaker komt logeren'zegt ze en ik grijns. Ik wist nu al dat dit goed ging komen. 'Ja maar nu zijn er wat probleempjes, zou die bij ons mogen wonen'vraag ik en hoor haar nadenken. 'Oké, maar ik wil hier een langer gesprek met jullie beiden over als ik thuis ben'zegt ze en ik grijns. 'Oké is goed, doei'zeg ik en hang op. 'Nou, nu logeer je hier vanavond niet meer, want het is een beetje raar om in je eigen huis te gaan logeren hé'grijns ik en kijk hem aan.