New York City -RPG- 1 - Speeltopics

NEW YORK CITY

Deze RPG gaat over een groepje jongeren die in NY wonen, ze zitten met z'n allen op een bekakte school. Allemaal zijn ze rijk, maar sommige van hun zetten zich er tegen af, anderen houden van de luxe en maken er optimaal gebruik van.

Er zijn 4 verschillende groepen:
- De 'celebritys' deze jongeren zijn een beetje beroemd, voornamelijk omdat ze it-girls/boys zijn
- Girl: Delaney Marie McClain N4I5
- Girl : Nadine Liv Jackson AGENTP
- Boy: Samuel Lucas McClain N4I5
- Boy: Tyler Jay Montez Wonderwatch
VOL
- De haters[/b] zij willen eigenlijk niet rijk zijn en proberen zo punk/rock/anders te zijn
- Boy: Jordan Everbeet EDWESTWICK
- Boy: Andrew Cole quin98
- Girl: Allison Rose-mary Greens thatlastkiss
- Girl: Mary-Lia Liberty Carter curlies
VOL
- De luxe-paarden zij zijn een beetje neutraal, ze vinden het fijn dat ze genoeg geld hebben, maar zouden ook zonder kunnen
Noralie Anderson jaimyhoi
Anna Bailey Miller mismi
- De bitches deze jongeren zijn de stereotype rijke tieners. De jongens en meiden zijn achterbaks en bitchy.
- Girl: Charlynn Cassidy Williams. DREAMWISHES
- Girl: Lucy Ivory Jackson Mirliam
-Boy: Hayden Clark Memoria
- Boy: John Ellean Brody. EDWESTWICK
In elke groep zitten 4 mensen, twee jongens en twee meisjes.

Excited? Vul dan dit even in:
Naam:
Bijnaam:
Leeftijd:
Groep:
Relatie?:
Familie:
Karakter:
Uiterlijk (+foto):
Extra:

Have fun!

[ bericht aangepast op 13 okt 2012 - 20:48 ]

Don't let your life be lived by somebody else.

[aaw heb het begin gemist... jammer, waar zijn we?? , waar kan ik Anna naartoe sturen?]

[&mijn topics]

mismi schreef:
[aaw heb het begin gemist... jammer, waar zijn we?? , waar kan ik Anna naartoe sturen?]

[&mijn topics]

Don't let your life be lived by somebody else.

John Ellean Brody
Ik schoot in de lach toen Delaney wat opmerkingen maakte tegen de directeur. Ik sprong ook op en liep naar het enige en grote raam in de aula, ik gaf een ruk aan het slot en duwde toen het raam open, meteen kwam er een koude wind binnen.
"Ik hoop dat u het nu wat minder warm krijgt, meneer." Zei ik gespeeld zorgzaam. "O, u bent nog steeds rood. Iemand, haal eens even een koud drankje voor hem! Of gooi het over zijn hoofd, dan wordt ie vast lekker afgekoeld."

Don't let your life be lived by somebody else.

[oke, dankje wel ]

Anna Bailey Miller
De bus had weer eens vertraging en kwam in een file te staan, dus ik kwam meteen al te laat op de eerste dag van het nieuwe schooljaar. Als de bus eindelijk bij de halte vlak bij de school stopt vlieg ik de bus uit en ren richting school. "Kut bussen" mompel ik en ik ga het gebouw binnen. De toespraak die elk jaar wordt gehouden door de directeur is al begonnen en ik loop vlug door de gangen naar de aula en probeer dan zo stil mogelijk en onopvallend mogelijk naar binnen te gaan en neem ergens achterin plaats waar nog een stoel vrij is.

Jordan Everbeet
Ik sloot me af voor wat er om me heen gebeurde, een meisje en John maakte een scene, maar ik had er geen zin in. Ik wist wat er gebeurde: populair iemand zegt iets grappigs, directeur wordt boos, populair iemand krijgt een straf, directeur staat een paar weken voor gek, populair iemand wordt nog populaider. Klaar, end of story.

Don't let your life be lived by somebody else.

Delaney Marie McClain.

Ik begon te lachen toen ik zag wat John deed. De directeur opende zijn mond waardoor ik met mijn ogen rolde.
"Ja ja, i get it, ga naar mijn bureau, wel nu meteen, ik ken het riedeltje al".
Ik hees mijn tas over mijn schouder en liep op een rustig tempo naar de deur, "Tot straks hé George".
Hij kon er gewoon niet tegen dat ik zijn voornaam gebruikte. Hij kon niet tegen de dingen die ik deed, maar ik had iets wat velen anderen niet hadden. Belangrijke ouders en puppy-ogen. Je bereikte er werkelijk alles mee in het leven.
Ik opende de deur naar zijn kantoor en liet de deur lekker openstaan, dat was weer een last minder voor hem. Ik liet me in de stoel vallen voor zijn bureau en legde mijn benen op de 2e stoel. Hem kennende werd zijn speech lang, héél lang.

John Ellean Brody
Ik liep achter Delaney de directeur's kantoor in, ze zat er relaxt bij, met een voldane glimlach op haar mooie gezicht. Ik plofte naast haar neer en keek haar aan. Mijn hand lag op haar been en ik streek er even overheen. "George is zo'n loser, elk jaar maakt ie dezelfde fout." Ik haalde een hand door mijn haar en keek haar aan, ik wist zeker dat ze me niet kon weerstaan. Niemand kon dat.

Don't let your life be lived by somebody else.

Delaney Marie McClain.

Ik trok mijn wenkbrauwen een klein beetje op en keek naar zijn hand die over mijn been streelde.
"George is zo'n loser, elk jaar maakt ie dezelfde fout". Hij haalde een hand door zijn haar en keek me aan. Ik hield mijn hoofd een stukje schuin en haalde mijn schouders op. "Niet iedereen is geboren om slim te worden" zei ik waarna ik mijn ogen in zijn kantoor liet ronddwalen. Niets anders dan vorig jaar dus. Die man moest echt dringend eens verandering brengen in zijn leven.
Ik voelde Johns blik nog altijd op mijn gezicht branden waardoor mijn goudkleurige ogen automatisch weer naar hem toe gingen. Ik keek even naar mijn kleren. Mijn trui was misschien ietjes ongepast nu, aangezien er opstond; Love me, love me, say that you love me.
Niet dat ik dat meende, ik had gewoon een trui uit mijn kast gehaald. "Zit er iets op mijn gezicht of zo ?" vroeg ik toen maar, aangezien hij bleef kijken.
Ik haalde een hand door mijn haren en klemde mijn tanden in mijn onderlip.

John Ellean Brody
Opeens pakte ik haar vast en trok haar tegen me aan, haar lippen waren nog maar een paar centimeter van me vandaan. Ik hield haar zo stevig vast dat ze niet kon ontsnappen. "Er zit niks op je gezicht, maar wel op je lippen, ik zal het er af halen." Ik gromde een soort verlangende, diepe grom en streek door haar haar, toen kuste ik haar in haar nek.

Don't let your life be lived by somebody else.

Anna Bailey Miller
De directeur wordt weer eens belachelijk gemaakt als ik binnen kom, dus niemand heeft (gelukkig) door dat ik zo laat ben. Delaney en John zijn weer eens bezig om de directeur de grond in te boren, net zoals elk jaar. Aan de ene kant was het wel grappig, want hij kon hun, net als bijna elke andere leerling, niet zomaar van school sturen. Aan de andere kant, was het ook een beetje sneu, aangezien het elk jaar weer gebeurd en hij er gewoon geen controle over heeft. Ik vraag me echt af hoelang hij het nog volhoudt als directeur van deze school. Ik kijk even om me heen en, zoals elk jaar, is er eigenlijk niet veel veranderd aan de aula, behalve dat we nu meer in rijen zitten en dat de tafels ergens anders staan dan allemaal door elkaar om aan te lunchen, maar wie weet wat er nog is bijgekomen deze vakantie met sommige gulle ouders.

Noralie Anderson
De toespraak is bezig en een meisje zorgt voor opschudding. En ik zucht een keer, die vent heeft het al erg genoeg. Waarschijnlijk staan de zweetplekken op zijn shirt, maar hij heeft er een jasje overheen aan. Er is ook een andere bijdehande jongen. Hij speelt met het meisje mee. Ik zag hem vanmiddag in de gang, toen ik naast Samuel liep. Ik ken zijn soort. Het soort jongen die denkt dat hij iedereen kan krijgen. Ieder meisje, misschien zelfs elke jongen. Maar ik wil niet in zijn gedachten verdiepen. Nutteloos. Ik strijk een lok achter mijn oor en blijf naar de arme man luisteren die verder is gegaan nadat de jongen en het meisje waren verdwenen. Ik zucht weer en blijf verder luisteren.

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

Delaney Marie McClain.

Uit het niets nam hij me vast en trok me tegen zich aan. Mijn adem stokte even in mijn keel, maar ik wist me al snel te herstellen. Hij hield me te stevig vast om me te kunnen losmaken, dus bleef ik maar zo zitten.
"Er zit niks op je gezicht, maar wel op je lippen, ik zal het er af halen". Hij gromde een soort van verlangend, streek door mijn haar en kuste me in mijn nek. Nogmaals bleef mijn adem hangen in mijn keel en sloot mijn ogen voor een kort moment.
"Wat doe je ?" mompelde ik zachtjes.

[Ik ben slapen, morgen weer een dag . Weltruste]

[Iemand voor Noralie? ^^]

I'm Ellie's & Mitshy's little secret. Rawr.

John Ellean Brody
Ik hoorde haar adem stokken en ik glimlachtte, ze was bezig met voor me vallen. "Wat doe je?" Vroeg ze. "Ik vermaak je, of wil je zeggen dat je je niet vermaakt nu?" Mijn lippen glijden langs haar wang naar haar lippen maar ik zoen haar nog niet, eens kijken of zij die stap durft te nemen.

Don't let your life be lived by somebody else.