[RPG] Camping Fear~001~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gancanagh *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~RellyKelinde *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~IAmADreamer *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~IAmADreamer *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Angy Nora Steward~~LeFuck *Fallen Angel (bad-side)*
- Jess Marie Cooper~~Moffat *Assassin/Droomwandelaar*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*

---

Het begint dat iedereen aankomt en ze het domein is gaan verkennen voor ze naar hun bungalow gaan. Natuurlijk, kunnen ze elkaar allemaal al tegen komen maar er gaat waarschijnlijk wat ophef zijn omdat ze samen op een bungalow zitten terwijl dat niet gepland was. Er zullen er een paar elkaar niet van de eerste keer moeten en andere wel. Gebruik je fantasie maar. (;

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 16:27 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 31 dec 2012 - 16:10 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Devon Dorcha

"Devon... Ik mis je. Ik weet niet wat ik anders moet zeggen of doen..."
Ik probeer tevergeefs de krop weg te slikken. De zachtheid in zijn stem is zo verraderlijk. Schreeuwen is zoveel makkelijker. Een haperige zucht verlaat mijn lichaam, alsof ik net gehuild zou hebben. Ik lik een paar keer met mijn tong over mijn piercing en zuig er dan zachtjes op omdat ik geen flauw idee heb wat ik nu moet antwoorden. Wat verwacht hij van me? Dat ik in zijn armen val en dat alles weer in orde is alsof er niks gebeurd is? Hij zal toch zelf ook wel beseffen dat ik dat niet kan, dat ik zo niet in elkaar zit.
"Blijf dan gewoon zitten," stel ik na enige stilte voor.
Als hij het echt meent, alles waar hij net zo hevig voor pleitte, dan is hij niet van plan ergens heen te gaan.
"Ik-"
Ik sluit mijn ogen even en zuig mijn piercing even in mijn mond om er zachtjes mijn tanden langs te schrapen. Het zorgt voor dat vervelende knarsende geluid waar ik zo dol op ben omdat het mensen uit mijn buurt houdt.
"Vriendschap is alles dat ik je kan bieden, Claed, laat dat duidelijk zijn. Iets anders moet je bij iemand anders vinden, dat zit er niet in bij mij."
Misschien dat het ons wel lukt als we op voorhand weten waar we aan beginnen. Misschien is het daar fout gegaan, dat zijn verwachtingen overstegen dan hetgeen ik hem kon bieden.
"En het zou niet meteen hetzelfde zijn. Vertrouwen moet groeien."
Een klein voel van trots verwarmt mijn borstkas als ik me bedenk dat ik zojuist een misleiding uitgesproken heb. Ik vertrouw Claed namelijk nog in en met heel veel dingen. Alleen hoeft hij dat niet te weten.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Jaybee Jillz Bellatrix Maple
Ik zag hem een slok whiskey uit de fles drinken. Ik moest er op een vreemde manier van grinneken. Niet omdat het grappig was, maar gewoon omdat het me zo bekent voorkwam. Als ik me echt klote voelde greep ik namelijk ook vaak naar de drank, iets waar ik niet trots op was, maar het was beter dan andere radicalere manieren om mijn gevoelens te stoppen. Wat voor gevoelens hij nu ook wilde stoppen, ik ging hem niet pushen om eht te vertellen. Dat maakte het namelijk altijd nog veel erger.
"Waarheen?" vroeg ik toen maar met een glimlach op mijn gezicht. Het kon mij eigenlijk niks schelen. Ik had geen idee wat hier te doen was en de enigen die ik hier al een beetje kende waren Daniël, Dawn en Claed. Voor de rest kende ik niet eens de namen van de andere kinderen hier, niet dat het me bijster veel uitmaakte, maar om de hele vakantie mezelf nou op te sluiten op mijn kamer waar ik niet eens videogames kon spelen was nou ook weer niet een van mijn favorite plannen, dan was het misschien zelfs nog beter om aan 'sociale activiteiten' deel te nemen, dingen die ik normaal gesproken meed als de pest, maar nu moest ik er wel aan meedoen als ik misschien nog iets leuks, of minder leuks, wilde beleven deze vakantie. Ik liep naar Daniël toe, nam de fles uit zijn handen en nam een slok voor ik de fles weer aan hem terug gaf. Het was goede lekkere whiskey die een prettig branderig gevoel in mijn keel achterliet. Ik glimlachte naar hem en haalde een hand door mijn haar, niet flirterig ofzo, maar gewoon om de wereld te kunnen blijven zien.

[ bericht aangepast op 18 dec 2012 - 21:45 ]

---

Bowties were never Cooler

Daniël Woods

"Waarheen?" vroeg ze met een glimlach op haar gezicht.
Ik had geen idee. Het was niet dat hier veel spannende dingen gebeurde. Daarbij leek Dawn van de radar verdwenen te zijn. Ik voelde nergens haar warme aanwezigheid. Het was juist alsof ze er niet eens was. Dat maakte me ongerust. Ik was gewend om te weten waar ze was of zelf maar te voelen hoe ze zich voelde. Het ergste was dat het me niet was opgevallen omdat mijn aandacht hele tijd ging naar het niet vermoorden van Jaybee.
Mijn aandacht werd terug getrokken toen ze de fles bourbon uit mijn handen pakte en er een flinke slok van nam. Ik lachte zacht toen ze me het terug gaf voor ik ook nog een slok nam. Ik wist niet wat ik moest doen. Zou ik Dawn gaan zoeken of zou ik wat gaan rond hangen met Jaybee? Dawn zou niet gewild hebben dat ik haar zou komen zoeken, ze zei dat ik dan juist haar vader of broer leek. Dat was ik niet, godzijdank, anders waren ik een incest. Ik keek Jaybee aan en pakte haar hand zodat ik haar naar buiten kon trekken. Ik voelde iets vriendschappelijk voor haar. Ze kon nog wel men maatje worden.
"We zullen wel zien waar we uitkomen." zei ik enthousiast.
Jammer genoeg was het allemaal perfect gefaked. Iets wat ik in de eeuwen perfect had geleerd. Alleen iemand die gevoelens kon voelen zou het kunnen weten hoe ik me echt voelde, maar die gave had Jaybee niet. Godzijdank. Ik liep even door voor ik het bos in dook en haar hand losliet. Ik hoefde haar niet te begeleiden. Als ze weg wou zal ze weg mogen gaan. Ik hield haar niet tegen.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Jaybee Jillz Bellatrix Maple
Ik voelde zijn hand de mijne pakken. Ik liet me naar buiten meeslepen. Ik grijnsde bij zijn opmerking. Ik mocht hem wel. Ik wist dat ik bij hem tegen een stoodje moest kunnen, door zijn aard, en dat kon ik ook. Satyrs kreeg je niet zo snel eronder, al leek dat vaak wel zo en Fallen Angels nog minder snel. Ik stond mijn mannetje dus wel. Ik liep vrolijk met hem mee. Zijn hand gleed ondertussen langzaam uit de mijne. Ik dacht er niet veel van. Het bos was prachtig nu. Overal hingen groene bladeren in alle tinten die je je kon bedenken. Van bijna geel tot zo donker dat het bijna zwart was. Overal stonden de bloemen in bloei. Heerlijk. Dit hielp zeker met mijn humeur. Ik huppelde met geitensprongetjes rond. Ik werd vrolijk hiervan. Ik vergat bijna dat Daniël er was. Mijn vrolijke huppeltjes kant kreeg altijd de overhand als ik alleen, of met anderen waarbij ik me goed voelde, in de natuur was. Anders had mijn duistere kant eigenlijk altijd de overhand. Ik maakte een ratslag en stopte een handje wilde bosbessen in mijn mond. "Jij ook?" vroeg ik terwijl het sap mijn tanden blauw kleurde. Het zoete sap vulde mijn mond. Ik genoot ervan.

---

Bowties were never Cooler

Daniël Woods

Ik lachte toen ik zag dat ze toen ze begon te huppelen door het bos. Het was wel grappig om te zien. Ik voelde me een beetje ontspannen bij haar. Dat deed me wel goed, aangezien ik bezorgt was omdat ik Dawn aanwezigheid niet kon voelen. Ik liep rustig achter haar aan en keek toe hoe ze een ratslag deed. Ze stak een handje wilde bessen in haar mond.
"Jij ook?" vroeg ze en ik moest lachen toen haar tanden blauw kleurde door het sap.
"Ik kan altijd proberen." zei ik toen ik door men knieen zakte en er een paar pakte.
Ik stak ze in mijn mond en proefde een rare zoete geur. Het was niet lekker en niet vies, maar het was niet echt eetbaar voor mij ook al kon ik het wel eten. Dat had mensen voedsel op me, maar ik walgde er soort wel van. Dat was nog een reden waarom ik niet graag onder de mensen kwam. Ik wist dat ik waarschijnlijk een raar gezicht had dat iets weg had van walging en geamuseerdheid.
"En wat gaan we nu doen." zei ik terwijl ik recht ga staan en nonchalant tegen een boom leun terwijl ik naar haar kijk met een scheve glimlach.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Claed Nixis

"Blijf dan gewoon zitten," Ik besef me pas laat dat Devon antwoord geeft op wat ik net zei. Ik kon wel wat zeggen maar hij ging alweer verder.
"Ik-" Er komt een knarsend geluid bij Devon vandaan en ik hoor daaraan dat hij met zijn piercing bezig is.
"Vriendschap is alles dat ik je kan bieden, Claed, laat dat duidelijk zijn. Iets anders moet je bij iemand anders vinden, dat zit er niet in bij mij." Ik knik langzaam even, natuurlijk, niet meer dan vrienden. Wat dacht ik wel niet...
"En het zou niet meteen hetzelfde zijn. Vertrouwen moet groeien." zegt Devon nog en ik knik opnieuw. Ik kan even niet meer denken, het lukt me gewoon niet. Ik had me dit gesprek wel anders voorgesteld maar hoe weet ik niet.
"Ja, vertrouwen.. moet groeien," zeg ik met een zucht en ik kijkt Devon even aan. Ik kan op dit moment dingen doen waar ik spijt van ga krijgen als ik dat mee krijg, maar als ik slim ben doe ik dat niet. Wat heeft Devon nou aan mij als ik verslaafd aan hem zou zijn? Helemaal niets.
Ik moet veel moeite doen om op dit moment mijn handen bij mij te houden, want ik zou hem zo aanraken als ik nu niet helder nadacht op dit moment. De drang om Devon aan te raken word almaar groter en groter. Ik duw mezelf achteruit tot ik een aantal meters van hem verwijderd ben. Oké, veilige afstand...
"Ik heb zo de drang om je aan te raken..." zeg ik zacht, meer in mezelf. Misschien heeft hij het niet eens gehoord. Ik kijk naar de grond en met één blik komt er een brandende lijn tussen ons in. Voor mijn én Devon's eigen veiligheid.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Devon Dorcha

"Ja, vertrouwen.. moet groeien."
Tegen beter weten kijk ik op en slik even als ik Claed zo zie worstelen met mijn woorden. De manier waarop hij naar me kijkt, doet me rillen. Wanneer hij van me weg schuift, hou ik even mijn adem in, ookal weet ik dat het niet logisch is dat ik me er gekwetst door voel. Ik zou net opgelucht moeten zijn, dat hij zichzelf in veiligheid brengt.
"Ik heb zo de drang om je aan te raken." Het klonk heel zacht, maar dat belet me het er niet van het gehoord te hebben. Mijn oren zijn niet menselijk. Mocht ik willen dan zou ik hem van nog eens twee meter verder zelfs horen fluisteren.
Ik schrik even als de grond in het midden van Claed en mezelf vlam vat. Het vuur leidt me even af. Ik vind het namelijk een van de mooiste dingen die er zijn. Kleuren die nooit dezelfde zijn, vlammen die een ingewikkelde dans uitvoeren, een geur die je meteen herkent. Zo mooi. Maar zo gevaarlijk.
Ik snuif even om de ironie ervan. Ik weet dat dat is hoe stervelingen mij zien. Ze zien iets dat ze koste wat het kost willen, maar dat ze zich lelijk kunnen branden wordt uit het oog verloren. Langzaam keer ik terug naar de werkelijkheid. De werkelijkheid, waar Claed zo kwetsbaar voor me zit.
"Als je dat doet," zeg ik zacht, ondanks de harde boodschap die ik moet overbrengen. "Dan zal dat vuur je binnenkort niet meer kunnen tegenhouden, Claed. Je zou opgaan in de vlammen, maar de pijn van het verlangen zou nog twee keer zo erg zijn. Alle verhalen die ik je nog wil vertellen, alle grapjes die ik met je wil delen zouden slechts een kakafonie van klanken zijn, in plaats van zorgvuldig gekozen woorden omdat je hersenen niet meer willen. Ik heb het zien gebeuren, bespaar het ons alsjeblieft allebei."
Claed weet het wel, dat ik een moordenaar ben, dat er mensen zijn gestorven door mij. Ik moest hem er vroeger ook alleen vaak aan herinneren. Stiekem hoop ik dat het vanavond afkoelt, zodat ik een trui met lange mouwen kan dragen en misschien wat dichter bij hem kan zitten zonder me zorgen te hoeven maken. Het praat gewoon aangenamer.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

Claed Nixis

Ik blijf naar het vuur staren, niet wetend wat ik anders moet doen.
"Als je dat doet," hoor ik Devon zacht zeggen. "Dan zal dat vuur je binnenkort niet meer kunnen tegenhouden, Claed. Je zou opgaan in de vlammen, maar de pijn van het verlangen zou nog twee keer zo erg zijn. Alle verhalen die ik je nog wil vertellen, alle grapjes die ik met je wil delen zouden slechts een kakafonie van klanken zijn, in plaats van zorgvuldig gekozen woorden omdat je hersenen niet meer willen. Ik heb het zien gebeuren, bespaar het ons alsjeblieft allebei."
Na die woorden -eerder zinnen- breekt er iets in me waardoor ik in tranen uitbarst. Er komt geen woord meer uit mijn keel, alles wat er nu te horen is, is gesnik. Uit schaamte laat ik het vuur hoger oplaaien. Ik wil niet dat Devon mij zo ziet. Ik schaam me voor deze kant, ik wil niet huilen. Maar mijn lichaam doet wat anders. Ik ben niet degene die hoort te huilen, dat is Devon als je goed nadenkt.
"Ik schaam me, Devon... Ik schaam me voor wat ik heb gedaan, voor wat ik nu doe..." eindelijk wist ik wat te zeggen, al was het voor mijn gevoel een rare zin. Misschien is het dat helemaal niet, maar helder denken zit er voor mij nu even niet in. Ik slik een keer en laat de vlammen wat lager gaan, zodat Devon mij kan zien als hij wil. Hem durf ik echter niet aan te kijken, ik veeg woest de tranen weg. Ik hoor niét te huilen! Ik staar naar de grond en bijt op mijn lip, de pijn die er doorheen schiet boeit me niet, op dit moment wil ik de pijn voelen.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Devon Dorcha

Een lichte paniek hoopt zich op in mijn borstkas als de muur van vuur een pak hoger wordt, en ook omdat ik niet zeker weet of ik die snik nou wel echt uit Claed's mond had horen komen of dat mijn verbeelding een loopje met me neemt.
"Ik schaam me, Devon... Ik schaam me voor wat ik heb gedaan, voor wat ik nu doe..."
Ik zucht even en huiver als het tot me doordringt dat ik hem wel degelijk horen snikken heb daarnet, dat was helemaal niet mijn bedoeling. Ik wilde gewoon dat hij weer ten volle zou beseffen dat ik me enorm schuldig zou voelen en hem nog meer zou missen mocht hij verslaafd aan me raken, een schim van zijn doorgaans vrolijke zelf worden. Ik zou het mezelf nooit kunnen vergeven, het schuldgevoel zou nog erger zijn dan bij de anderen die ik heb zien wegkwijnen. Mocht Claed dat overkomen, zou mijn hart in nog meer stukjes breken dan de scherven die nu in mijn borstkas liggen.
"Maar dat is goed," breng ik zacht uit wanneer de vlammen langzaam afzwakken en ik hem weer kan zien. "Schaamte is een emotie, een heel menselijke emotie. Je emoties maken jou... wel, jou. Claed. Zolang je die voelt, ben je jezelf."
Oké, schaamte is misschien niet de emotie waarvan ik liefst zou hebben dat hij ze voelt, integendeel. Maar zolang hij iets voelt, hebben we beiden reden om opgelucht te zijn. Ik doe mijn best een glimlach op mijn gezicht te plakken.
"Vrienden kunnen veel plezier hebben zonder elkaar aan te raken, toch?" vraag ik een beetje wanhopig. Dit moet gewoon werken, ik kan hem niet nog een keer verliezen.

---

I've no idea of the future, but I can see the past quite well. And the present, if the weather's clear.

[Iemand die een gesprekje of zo met Dhelia wilt voeren?]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Je kun altijd Dawn tegen moet komen, momenteel heeft de demon haar onder controle.]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Is goed! Ik zal even een post fabriceren. Is ze buiten?]

[ bericht aangepast op 23 dec 2012 - 22:11 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[Ja, normaal wel, ik kan haar post altijd quote als je wilt? (;]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

[Is goed hoor. (:]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

JackxDaniels schreef:
Dawn Madison

Ik was het beu om te blijven liggen. Het was te saai en ik schoot er niet veel mee op. Dus stond ik op en ging wat random rond lopen. Ik bekeek de natuur rondom me terwijl ik me probeerde zat te drinken om wat tijd te verdoen. Voordat ik het wist was ik de weg weer eens kwijt geraakt en ging geïrriteerd op een bankje zitten. Het zat me vandaag precies niet mee. Ik werd alleen, maar meer geïrriteerd toen ik zag dat mijn fles wodka leeg was. Ik voelde het dwaas gevoel wel, maar iets anders leek me meer ondercontrole te hebben. Ik wist niet wat het was, maar het leek mijn lichaam over te nemen. Zonder dat ik het wou sloeg ik mijn benen over elkaar en leunde ik glimlachend achteruit. Waarom kon ik mijn lichaam niet ondercontrole houden? Mijn innerlijk gewauwel werd gestopt toen er een groep jongens naar me toe kwam. Er was één jongen die mijn aandacht kreeg, ook al was het niet echt mijn aandacht. Hij was een verkrachter, schoot er door mijn hoofd terwijl ik goedkeurend glimlachte. Hij was ideaal. Ideaal voor wat? Kop toe, snauwde iets tegen me waardoor ik direct zweeg.
"Waarom zit zo'n mooi meisje alleen?" vroeg de jongen met een glimlach die me de rilling zou gegeven hebben als ik ik was geweest.
"Ja, waarom zit je alleen?" vroegen de andere jongens, die ik benoemde als meelopers.
"Wat is je naam?" vroeg ik flirtend terwijl ik hem alleen aankeek.
"Mark en wat is jou naam?" vroeg hij terwijl ik opstond en naar hem toe liep.
"Dawn," fluisterde ik in zijn oor voor ik er zachtjes in beet en de fles in zijn handen duwde. "Wat is je bungalow nummer?"
"589," mompelde hij niet wetend wat hem overkwam.
"Dan zie ik je straks,' zei ik nog met een zachte verleidende stem voor ik hun achterliet terwijl ze Mark een goedkeurende blik wierpen.
Die jongen zou niet weten wat hem overkomt vannacht, bedacht ik met een duivels glimlachje voor ik het bos in dook. Ik hoopte maar dat ik niemand bekent tegen kwam.

[Hier, het laatste is eigenlijk het belangrijkste. n,n]

[ bericht aangepast op 23 dec 2012 - 22:34 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..