[RPG] Camping Fear~001~ - Speeltopics

Het gaat over 10 tieners die samen in de bungalow 666 zitten op de Camping fear. Ze kennen elkaar echter niet of de meeste toch. Ieder van hun verbergt een geheim. Maar wat als ze er achter komen dat er iets niet klopt op de Camping en daarbij elkaars geheimen te weten komen.
Er is een speciale dag waar je geesten kunt zien op bootjes op de vijver die net bloed lijkt net zoals de maan, je rare geluiden hoort in de bossen en je een man ziet die mensen vermoord om een stuk huid van je te nemen. Sommige van hun geheugen worden gewist na die dag, andere weten het nog perfect. Als de mensen rond hen opeens beginnen te verdwijnen en later vermoord terug gevonden zijn gaan ze op onderzoek uit en moeten ze elkaar leren te vertrouwen.

---

Jongens [Max. 5]
- Devon Dorcha~~Gancanagh *Gancanagh/Hound*
-Claed Nixis ~~RellyKelinde *Ziener/Druide*
- Jake Dodge Dragon~~ Ninuturu *Hybrid Dragon*
-Daniël Xavier Woods ~~IAmADreamer *half incubus/ half vampier*
-

Meisjes [Max.5]
- Dawn Katherina Madison ~~IAmADreamer *Necromancer/Vuur demon*
-Jaybee Jillz Bellatrix Maple ~~Sylvesti *Faun/Fallen Angel Hybrid*
-Angy Nora Steward~~LeFuck *Fallen Angel (bad-side)*
- Jess Marie Cooper~~Moffat *Assassin/Droomwandelaar*
-Dhelia Athene Loreley ~~ Everdeen *Dochter van Ondine (half waternimf)*

---

Het begint dat iedereen aankomt en ze het domein is gaan verkennen voor ze naar hun bungalow gaan. Natuurlijk, kunnen ze elkaar allemaal al tegen komen maar er gaat waarschijnlijk wat ophef zijn omdat ze samen op een bungalow zitten terwijl dat niet gepland was. Er zullen er een paar elkaar niet van de eerste keer moeten en andere wel. Gebruik je fantasie maar. (;

---

Rules;
~Minimaal 8 regels schrijven, dat is niet heel erg moeilijk. Voeg dingen toe zoals: Omgeving, gebruik tekst van andere, gevoelens, gebeurtenissen van vroeger, ...
~OOC graag met haakjes; [] {} () - -
~Er mag best liefde tussen mensen die zelf verzonnen zijn en niet echt een karakter hebben maar natuurlijk ook tussen de rest van de schrijvers.
~Reserveringen blijven 3 dagen staan.
~Graag personages die verschillend zijn, qua karakter etc.
~Er mogen vulgaire dingen in voor komen.
~Mag van de verhaallijn afwijken.
~Niemand zegt dat iemand zijn personage niet goed is of niet kan behalve IAmADreamer.
~Plezier hebben, dat is de grootste regel hier !

[ bericht aangepast op 2 jan 2013 - 16:27 ]

[ bericht aangepast door een moderator op 31 dec 2012 - 16:10 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dawn Madison

Mijn grijns werd groter als ik zie hoe hun gezichten waren. Ik had gelijk gehad dat ik dit niet wou missen! Ik moest automatisch grinniken en schonk Jaybee een grote grijns aan.
"Blijf als je wilt hoor, Dawn. Niks aan de hand." zei ze en toen zag ik het vogeltje pas.
Ik keek er nieuwsgierig naar. Normaal zou elk dier uit de buurt blijven van Daniël, maar dit vogeltje was dapper. Ik liet de andere twee doen en liep voorzichtig naar Jaybee toe bang dat het vogeltje van mij zou schrikken. Toen ik voor haar stond bleef ik nieuwsgierig naar het vogeltje kijken, maar er was iets waar het leek schrik van te hebben. Het was ik. Ik voelde mezelf weer verliezen en mezelf in mijn slechte ik veranderen. Er kwam een gemene grijns op mijn gezicht. Ik ging er nog dichterbij staan.
"Boe." zei ik terwijl ik het recht in de ogen aankeek.
Het leek echt schrik te hebben en ik begon te schateren van het lachen. Eigenlijk vond ik het niet grappig. Ik had het niet willen laten verschieten. Ik veegde een traan af die was gekomen van het lachen.

Daniël Woods

"Hetzelfde, ja." zei Dhelia.
Haar stem klonk juist een liedje besefte ik geschrokken. Ik wou door mijn knieën zakken toen ik haar aanraakte. De kracht was zoveel overweldigend dan. Ik wou weten wat het was. Ik keek even op toen ik Dawn haar gemene schaterlach hoorde. Wat had ze nu weer gedaan? Ik draaide met mijn ogen en richtte mijn aandacht terug naar haar en bestudeerde haar. Jep, ze was beeldschoon. Ze heeft lange donkerblonde haar die tot onder haar borst valt met groene ogen. Er waren niet veel gebreken aan haar lichaam, ze was voor te zien een halfbloed van iets. Ik schonk haar mijn scheve glimlach omdat ik haar zo keurig onbeschaamd had bekeken.
"En Dhelia, logeer je ook toevallig in bungalow 666?" vroeg ik oprecht nieuwsgierig.
Als het zo was, betekende dat ik haar vaker zag. Misschien konden we dan later nog praten over onze afkomst. Ik zou het zonden vinden om wezens zoals mij niet te leren kennen. Ze leefde langer of sommige toch. Ik wierp nog een soort van droevige blik op Dawn toen ik haar weer voelde afsluiten van mij. Wat was dat toch? Ik keek terug naar Dhelia en herstelde me weer met een glimlach.

[@Ninuturu, ik weet het niet. ;( Misschien kun je proberen terug naar Angy te gaan of ook op verkenning gaan?]

[ bericht aangepast op 25 dec 2012 - 22:32 ]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dhelia Loreley
De aanraking met zijn huid zorgde er alleen maar voor dat het gevoel drastischer werd, sterker, maar ondanks dat kon ik nog redelijk logisch nadenken en ging ik de opties langs. Ik heb me nooit echt geïnteresseerd in andere soorten, ooit wel eens gehoord dat er weerwolven zijn, zelfs vampiers en heksen, de standaard dingen, maar dit ging mijn straatje voorbij. Zover ik weet zijn er geen mannelijke Ondine, nooit van gehoord in ieder geval of mijn moeder over horen spreken. Sirenes zijn al jaren uitgestorven naar mijn idee en ook van hen ken ik alleen de vrouwelijke kant. Hoe is dit mogelijk, wat is dit? Heeft hij een soort terugkerende gave, waar hij zelf nooit het benul van heeft gehad?
Ik geef mezelf de tijd om hem even te bekijken; Een normale blanke huid, heldere blauwe ogen, bruin haar en volle wenkbrauwen, een redelijk forse bouw. Ik frons overdanig met mijn wenkbrauwen, zucht diep en als ik merk dat ik zijn hand nog steeds vast heb, laat ik deze met een verontschuldigende glimlach los. Ik ben veel te diep in mijn gedachten verzonken.
"En Dhelia, logeer je ook toevallig in bungalow 666?" vraagt hij dan. Het lijkt me alleen maar logisch dat hij dit goed gokt vanwege Dawn, dus knik ik.
"Eh, ja." mompel ik en vul mijn woorden automatisch aan, "ja, dat klopt." zeg ik dan nog eens en doe voorzichtig een stapje achteruit voordat ik naar de dame kijk die me hierheen gebracht heeft. Zíj weet hier meer vanaf, anders had ze me nooit naar deze jongen heen gebracht.
"Bungalow 666," zeg ik dan als er een korte stilte heerst en slechts Dawn haar lach het bos vult. Hierna wenk ik excuserend naar de andere kant van het bos, niet wetend waar dat heen leidt.
"Jullie vinden het toch niet erg als ik deze jongeman even steel?" vraag ik vooral aan het andere meisje gericht met wie Daniël zijn tijd doorbracht. Het kan me niets schelen momenteel, ik moet weten wat hier achter zit.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Dawn Madison

"Jullie vinden het toch niet erg als ik deze jongeman even steel?" zei Dhelia waardoor ik stopte met lachen.
Ik veegde een paar tranen af die van het lachen kwamen. Ik snapte nog steeds niet waarom ik was aan het lachen. Ik vond er niks grappig aan, maar iets anders in mij vond het wel grappig precies.
"Ja, tuurlijk. Neem hem maar mee. Breng hem wel terug hé." zei ik met een glimlach.
Ik schonk Dhelia en Jaybee een van mijn schitterendste glimlachjes voordat ik weg liep het bos verder in. Ik had nood aan vuur, bedacht ik opeens. Hoe kon ik daar nu nood aan hebben? Wat was er toch met mij? Ik liep een stuk verder en plofte neer op de grond voor ik een stokje pakte. Ik knipte met mijn vingers en opeens stonden mijn vingertoppen in brand. Ik kon niks anders dan gefascineerd zijn door dansende vlammen op mijn vingertoppen voordat ik de stok ermee vastpakte.
"Mooi." mompelde ik gefascineerd terwijl ik toekijk hoe de stok langzaam verbrande.

Daniël Woods
'
"Eh, ja. Ja, dat klopt." zegt ze en ze doet een stapje achteruit en keek naar Dawn.
Daardoor keek ik automatisch terug naar Dawn. Ze was nog steeds aan het lachen en het enigste wat ik kon denken was: er klopte iets niet. Dit was Dawn niet, zelf niet als ze haar slechte kant toonde. Ze zou eerder ijzig doen en ik wist dat Jaybee niks had gedaan waardoor Dawn kwaad kon worden. Wat was er toch met haar? Ik voelde haar niet, daarna wel en nu weer niet. Hoe kon ze haar afsluiten van mij? Dat was denk ik nog nooit gebeurt. Ofwel soms?
"Bungalow 666," zeg Dhelia waardoor mijn aandacht weer naar hier werd getrokken. "Jullie vinden het toch niet erg als ik deze jongeman even steel?"
Ik keek Dawn en Jaybee vragend aan. Als Dawn stopt met lachen zag ik haar ogen. Leeg. Maar toch leek er iets in te dansen. Het leek haast vuur. Dat had ik nog nooit bij haar gezien. Alleen bij... Ik mocht niet aan haar denken.
"Ja, tuurlijk. Neem hem maar mee. Breng hem wel terug hé." zei Dawn met een glimlach voordat ze tussen de bomen doorstapte en leek te verdwijnen.
"Jaybee, we zijn zo terug goed? Ik weet ook niet wat Dawn heeft, maar zo doet ze normaal niet." mompelde ik terwijl ik staarde naar de plek waar Dawn had gestaan.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dhelia Loreley
"Ja, tuurlijk. Neem hem maar mee. Breng hem wel terug hé." zegt Dawn dan ineens. Ik snap niet wat er met haar aan de hand is, die plotselinge gedragsverandering, maar ik weet in ieder geval wel dat het niets goed voorspelt en vraag me ook zeker af wat ze hier in godsnaam doet - of ze niet beter een rondje psycholoog, psychiater en vooral veel therapieën moet gaan volgen.
Ik knik bemoedigend en knipoog nog kort. "Natuurlijk, maak je maar geen zorgen." zeg ik nog geruststellend voordat de pittige dame alweer de bosjes in is verdwenen. Ik haal mijn wenkbrauwen even op en hef dan mijn schouders. Vreemd typetje, heel vreemd.
"Jaybee, we zijn zo terug goed? Ik weet ook niet wat Dawn heeft, maar zo doet ze normaal niet." Ik wacht niet eens op een antwoord van het meisje wat blijkbaar Jaybee heet en begin al met lopen. We zijn zo weer terug als het goed verloopt, geen zorgen. Alsnog kijk ik het meisje wat verontschuldigend aan.
"Ik doe niets met je vriendje hoor. Hij komt heelhuids terug." grinnik ik dan en draai me nog een kwartslag om zodat ik haar aan kan kijken. Hierna loop ik door, hoor dat Daniël me achtervolgd en wanneer we ver genoeg uit het zicht zijn duw ik hem bruut tegen een boom aan. Hoewel mijn hart zegt dat ik niet zo moet doen, weet ik dat Daniël dit effect op me heeft en volg ik mijn verstand.
"Wat ben je?" Sis ik dan. Schrik zelf van mijn plotselinge wending van emotie. "Ga geen mens zeggen, want ik weet dat je dan liegt." En ja. Ik weet dat types, mensen zoals ons hier best wel eens wat over kunnen draaien, zeuren, maar ik wil het antwoord gewoon nu weten heb daar helemaal geen zin in.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Daniël Woods

"Ik doe niets met je vriendje hoor. Hij komt heelhuids terug." grinnik Dhelia.
Als ze wegloopt, kijk ik nog verontschuldigend naar Jaybee en volg haar dan. Ik wou juist vragen om te stoppen met lopen toen ze me bruut tegen een boom aanduwt. Oh, dit is grappig. Ik kon er niet aan doen maar ik moest grijnzen. Ik kon haar zo van me afduwen als ik wou, maar ik kon het beter niet doen. Trouwens vond ik haar aanraking prettig.
"Wat ben je? Ga geen mens zeggen, want ik weet dat je dan liegt." sist ze.
Ik kon er niet aandoen en moest grinniken. Pittig meisje. Vind ik wel leuk.
"Wat denk je dat ik ben?" zeg ik lief en streelde haar wang voor ik haar zachtjes van me afduwde.
Ik grijns naar haar en sprong naar soepel en gracieuze op een tak en ging daarop zitten terwijl ik haar aankijk. Dit kon nog wel interessant zijn.
"Ik wacht op je antwoord. Je moet één ding weten. Ik ben de jager en jij bent het slachtoffer." zei ik met een grijns en voegde er nog is aan toe. "Jaybee is mijn vriendinnetje niet."
Ik vond dat het wel verduidelijking kon gebruiken. Jaybee was gewoon een vriendin.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dhelia Loreley
"Wat denk je dat ik ben?" Ik ril als ik zijn hand langs mijn wang voel strelen. Een besef van goed of fout heb ik er niet eens van en snap nu waarom sommige mannen me liever ontwijken dan dat ze bij me in gezelschap verkeren, snap nu eindelijk hoe gek het ze wel niet maakt. Hoe verleidelijk sommige dingen kunnen zijn, maar hoe fout je het zelf ook vind diep van binnen.
Ik houd me stil, zeg niets en blijf hem verbluft aanstaren. Wat is hij? Ik kan natuurlijk wel voor het meest logische antwoord gaan en gokken op een afstammeling van een waternimf, een Ondine, maar dan verraad ik mezelf.
"Ik wacht op je antwoord." Hoor ik hem zeggen en volg hem met mijn ogen. Een grijns siert zijn lippen voordat hij zich op een redelijk grote tak neer laat zakken. Mijn armen plaats ik in zijn zij. Als hij maar weet dat er met mij geen spelletjes vallen te spelen en als hij me gaat bedreigen ik het heus niet erg vind om een vloekje uit te roepen zo nu en dan.
"Je moet één ding weten. Ik ben de jager en jij bent het slachtoffer." Ik slik moeizaam, de grijns lijkt niet van zijn gezicht af te slaan. Vampier. Dat is het eerste wat er in me doordringt, maar dan alsnog verklaart dat de aantrekkingskracht niet. Dat kan het niet zijn, tenzij, tenzij hij net zoals ik een halfbloed is.
"Jaybee is mijn vriendinnetje niet." voegt hij er dan nog eens aan toe, hoewel dat me nog weinig kan interesseren. Eigenlijk zei ik dat puur om te dollen en weet ik dat als ik iets graag wil als het op mannelijk gebied gaat, het me toch wel lukt.
"Wanneer heb je voor het laatst gedronken," De woorden klinken niet als een vraag, hoewel dat wel de bedoeling zou zijn. Ik wil gewoon weten in hoe verre ik op dit moment veilig ben, hoewel zoiets nooit te voorspellen is met dit soort. Het is nog steeds een gok ondanks dat en ik vraag me af hoe dicht ik in de buurt zit.
"Verklaart alsnog niet die aantrekkingskracht." zeg ik er daarna vlug achteraan en sla mijn armen over elkaar.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

[hij veranderde bijna in een draak omdat hij het vuur rook bij Claed en Devon, valende super neus , anyway nou is er weer vuur. Misschien laat ik hem veranderen?]

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Daniël Woods

"Wanneer heb je voor het laatst gedronken," zei ze en ik trek nog steeds geamuseerd mijn wenkbrauw op.
Ze kwam in de juiste richting voor te zien.
"Verklaart alsnog niet die aantrekkingskracht." zei ze en ze slaat haar armen over elkaar.
"Dat klopt. Wees maar, niet bang ofzo, ik kan me redelijk goed bedwingen. Momenteel." en ik leg de druk op momenteel.
Ik kon nooit weten wanneer alles me te veel word. Nu had ik de kans nog niet gekregen om tegen Dawn te zeggen dat ik haar bloed nodig heb vanavond. Ik likte automatische over mijn lippen toen ik aan Dawns bloed dacht. Ik keek even rond en leek iets verbrand te ruiken waardoor ik mijn neus optrek. Voor te zien was iemand een vuurtje aan het stichten in het bos. Ik verzette me wat op de tak en probeerde me wat comfortabeler te zitten. Ik trok gewoon tijd omdat ik het haar niet wou vertellen zo. Dan waren er hier al 3 mensen die mijn ware identiteit kende.
"Oké, ik ben zoals je al weet half vampier, maar de andere helft ben ik een incubus waarvan de aantrekkingskracht komt. Je zult zelf wel weten wat het is. Je moet geen bang hebben dat ik je kom verkrachten in je slaap. Ik neem er speciale medicatie voor." mompel ik. "Vragen? Zo nee, wat ben jij?"
Ik sprong soepel van de tak af en ging voor haar staan. Ik hield mijn hoofd een beetje schuil en genoot van de schoonheid die ze uitstraalde. Jep, zeker een bovennatuurlijk wezen. Ik sloot mijn ogen en genoot van de aantrekkingskracht. Hoe dichter ik lijk te komen hoe harder ik aangetrokken door haar werd.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Ninuturu schreef:
[hij veranderde bijna in een draak omdat hij het vuur rook bij Claed en Devon, valende super neus , anyway nou is er weer vuur. Misschien laat ik hem veranderen?]

[Dat mag je altijd!^^]

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Dhelia Loreley
"Dat klopt. Wees maar, niet bang ofzo, ik kan me redelijk goed bedwingen. Momenteel." Ik weet niet of ik hierdoor volledig gerustgesteld moet zijn, maar verroer me ondanks dat niet en staar hem strak aan, wendt mijn blik geen seconde ergens anders op - ergens lijk ik dit ook niet te kunnen, wil het contact niet verbreken. Ik voel een brok in mijn keel opkomen, maar probeer me staande te houden en besluit uiteindelijk ook maar te gaan zitten, tegen een boom aan, slecht een meter of twee van Daniël verwijderd. Iets in me zegt dat ik nu heel gauw weg moet wezen, heel snel.
Ik kijk even op als ik een brandgeur ruik en verbreek hierdoor de uitwisselende blik met Daniël, kijk het bos rond, maar bespeur niets en zucht. Een kampvuur misschien, wie weet. Ik kan er momenteel geen antwoord op geven en eigenlijk interesseert het me barweinig wat de anderen momenteel aan het doen zijn.
"Oké, ik ben zoals je al weet half vampier, maar voor de andere helft ben ik een incubus waarvan de aantrekkingskracht komt. Je zult zelf wel weten wat het is. Je hoeft niet bang te zijn dat ik je kom verkrachten in je slaap. Ik neem er speciale medicatie voor." Oh ja, dit is ook zeer geruststellend, vooral nu ik weet dat mijn aantrekkingskracht ook effect heeft op hem. Als hij me ook maar met één poot aanraakt, dan kan ik je met een gerust hart vertellen dat zijn einde zeer nader is. Een incubus. Ik zucht diep, ergens had ik het misschien wel kunnen weten, een iets meer voor de hand liggende keuze dan waar ik aan dacht in eerste instantie.
"Vragen? Zo nee, wat ben jij?" Grijnzend kijk ik hem aan, want nu is het mijn beurt om het spelletje te spelen. Hij wilde mij doen nadenken, hetzelfde geldt voor hem en ik ben nou niet bepaald één uit tien, nee, mijn soort komt zelden voor. Ondines zijn al zeldzaam, laat halfbloedjes staan. Ik kijk op wanneer hij opstaat, mijn richting inloopt en zijn hoofd vlak voor mijn gezicht bedenkelijk kantelt. Uit mijn mond zal je het nu nog niet horen komen.
"Wat denk je dat ik ben?" herhaal ik zijn woorden op exact dezelfde toon, doe een stap dichter bij waardoor ik zijn ademhaling op mijn huid voel branden.

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Daniël Woods
"Wat denk je dat ik ben?" zegt ze en ze zet en stap naar voren waardoor ik haar adem voelde.
Ik lach zachtjes omdat ze mijn woorden had herhaalt. Natuurlijk wist ik niet wat ze was. Als ik dat had geweten zou ik het direct gezegd hebben. Ik steek mijn hand nog is uit om haar gezicht aan te raken, maar laat die meteen weer zakken. Ik ging haar niet aanraken totdat ik het wist of als ik het moet gebruiken zodat ze het tegen me zegt.
"Ik zou zeggen dat je een succubus was, maar dan zou ik je mooie hoofdje van je romp hebben gerukt." zei ik bloedserieus.
Dat moest ze weten als ze het wel was, dat ze dan moest gaan lopen voor mij. Anders kon ze blijven staan en zou ik haar niks doen. Ik wreef met mijn hand over mijn kin en dacht na. Ik had nog nooit wezens ontmoet die soort van dezelfde aantrekkingskracht hebben zoals ik. Ik had alleen maar engelen, weerwolven, vampiers, een paar demonen en ooit een ziener ontmoet en sinds kort een necromancer. Dus mijn lijstje was beperkt. Ik beet op mijn lip uit frustratie omdat ik het niet wist. Ik had te hard gebeten waardoor mijn lip bloeide. Ik likte rap het bloed op en voelde het al genezen. Dit was zo frustrerend.
"Ik weet het niet. " mompelde ik uiteindelijk terwijl ik haar met een scheve grijns aankijk.
Oké, ik moest iets doen waardoor ze het sneller losliet. Ik streelde zachtjes over haar wang en keek haar met een glimlach recht in haar ogen. Die energie alleen al dat ze afstraalde voelde goed aan.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..

Jake Dodge Dragon
Ik dacht dat het eindelijke voor bij was toen de vuur lucht werd gedempt. Maar nee, het kwam weer terug duidelijke sterker, ik grijp naar mijn hoofd. Ik kon de verandering niet langer tegenhouden, anders zou ik mezelf of iemand anders verschrikkelijk bezeren. Ik liet het gaan, zakte door mijn benen als alles verandert in as. Ik sloot mijn ogen en liet de instinct het over nemen.
Ik werd wakker, een stuk kleiner, ik zucht opgelucht als de kamer niet in de fik staat. Het glitterede rest as ligt om me heen, jammer dat het altijd op lost na 1 uur, ik wou het zo graag versamelen. Ik kon hier niet blijven anders werd ik misschien gezien, en ik moest mijn vleugels ergen drogen in de maan of de zon. Ik sprong omhoog en klom door een raampje die glukkig op een kier staat. Ik land ergens in een bosje, ik kijk schuw om me heen of er geen mensen lopen, wanneer het rustig is trek ik een sprint naar het bos. Ik ren een eindje weg van het pad en zocht een goede boom, ik schrik me rot als er twee mensen tussen de bomen staan vlak bij de boom die ik had uitgekozen, [Daniël en Dhelia] Ik klim de boom in, mijn nageltjes maken krasjes in het hout en het geluid is te zacht voor een menselijk oor. Ik heb geen idee of ze me gezien hadden, ik klim hoog genoeg, zodat ik mijn vleugels kan drogen in het licht.

---

"Find peace in who and what you are." — Saphira

Jaybee Jillz Bellatrix Maple
Ik kijk boos naar Dawn. Ze heeft net dit lieve vogeltje zich bijna dood laten schrikken. "Doe dat nooit meer." snauw ik naar haar met mijn tanden blood en ijskoud vuur brandend in mijn ogen. Ik werd niet snel boos, maar dit was gewoon mishandeling. Ze had gezien dat het vogeltje al bang was. Ik had het hier voor bescherming en dan probeert ze het alsnog zich dood te laten schrikken. Een grom rommelde in mijn borst. Ik was geen weerwolf of wat dan ook, maar toch had ik dierlijke trekken in me, of in ieder geval van hun gedrag. Met mijn duim die weer over het rugje van het vogeltje ging probeerde ik het uit zijn shock te halen. Dawn was al verdwenen, net als Dhelia en Daniel. Ik ben weer helemaal alleen. Ik merk nu wel dat het bos weer vol leven komt te zitten. Ik laat me langs de boomstam naar beneden zakken en kijk rond met een klein glimlachje op mijn gezicht. Ik fluist een zacht wijsje terwijl ik het vogeltje verder kalmeer. Ondertussen komt het leven uit het bos ronddartelen. Dit was ik gewent. Ik voelde me direct ook weer een stuk fijner. Met mijn nagel maak ik twee kleine sneetjes in mijn shirt en laat mijn vleugels eruit. Ik zou het wel weer naaien, maar ik voelde me er nu niet naar om mijn ware ik te verbergen. Zeker niet nu anderen het wisten. Ik hoefde hier mezelf niet te verbergen, zeker niet in het dichte bos als hier. Hier was ik veilig.

---

Bowties were never Cooler

Dhelia Loreley
Een lach komt er op zijn gezicht te staan waarna hij zijn hand wat optilt, vragend kijk ik hem aan en trek een wenkbrauw op, mijn voet tikt op de grond - afwachtend op zijn antwoord.
"Ik zou zeggen dat je een succubus was, maar dan zou ik je mooie hoofdje van je romp hebben gerukt." Een lach moet ik onderdrukken, hoever hij er wel niet naast zit. Als ik dat echt zou zijn, had ik wel mooi kunnen weten wat hij was.
"Je dreigementen maken mij niet bang hoor, liefje." antwoord ik liefkozend terug en blijf staan waar ik sta, verroer me niet. Ik ging het niet zo makkelijk weggeven zoals hij deed, hoe graag ik het ook wilde doen. Ik wist dat als ik het deed, ik hoogstwaarschijnlijk spijt zou krijgen en de gloed die over hem heen hing er alleen maar voor zou zorgen dat hij zijn zin zou krijgen.
"Ik weet het niet. " Kort kijk ik naar zijn kapotte lip, maar richt me dan weer op zijn ogen. Een kleine grijns komt er op zijn gezicht te staan, voel zijn hand langs mijn wang strelen waardoor ik enkel en alleen naar meer kan verlangen. Ik ril even, schud mijn hoofd en bijt angstvallig hard op mijn lip.
"Ik heb nooit gezegd dat ik geen mens ben," zeg ik dan uiteindelijk en doe toch een stap naar achteren. Gewoon voor de zekerheid, het geval dat ik er toch wel aan toegeef - iets dat ik nu nog niet wil hebben. Later misschien, maar nu niet, niet op dit moment,
"Dat maak jij er enkel van." Glimlach ik dan eerlijk en kantel bedenkelijk mijn hoofd, begin zachtjes te neuriën, hoor hoe de melodie het bos vult.

[Aislinn is Everdeen]

[ bericht aangepast op 26 dec 2012 - 23:19 ]

---

Her heart was a secret garden and the walls were very high.

Daniël Woods
"Ik heb nooit gezegd dat ik geen mens ben. Dat maak jij er enkel van." zei voordat ze haar hoofd bedenkelijk kantelt en zachtjes begint te neuriën.
Het geluid leek me te omsingelen en het lokte mij nog harder naar haar toe. Het was prachtig. Ik had nog nooit zoiets mooi gehoord. Ik sloot mijn ogen genoot van haar geneurie. Ik had het gevoel dat mijn knieen knikte ook al wist ik zeker dat het niet zo was. Daarbij had ik kippenvel gekregen voor gewoon alleen al naar haar geneurie te luisteren. Wat zou het wel niet zijn als ze zou zingen? Het leek met te verleiden op een rare manier. Het was juist zoals in de piratenfilm als er eens sirene haar lokroep gebruikte om te zorgen dat het piratenschip te laten zinken. Alleen was dit geen lokroep. Dit verleidde me meer dan het zou kunnen lokken. Ze was waarschijnlijk een halfbloed van iets. Wat als de legendes over sirenes nu is waar konden zijn? Zou haar achternaam iets verraden misschien? Bij sommige wezens deed het dat, dat wist ik. Niet iedereen had een achternaam die niks zei over hem zelf zoals ik. Woods had niks te beteken met een vampier of incubus. Behalve als je denkt aan de vampiers die zich schuilen in de bossen. Als ik nu de achternaam Fangs had gehad verklapte dat meer over mezelf.
"Wat is je volledige naam?" vraag ik terwijl ik mijn ogen open deed. "Ik ben gewoon nieuwsgierig."
Ze hoefde niet te weten wat ik dacht. Ook al loog ik niet echt. Ik was echt nieuwsgierig over haar volledige naam. Daarbij stel je nu is voor dat ik hier echt een sirene voor me stond. Dan kon ik weer iets aan mijn lijstje toevoegen van wezens die ik heb leren kennen. Ik leek iets te horen in een boom waardoor ik automatisch die richting op keek voordat ik haar terug aan keek.

---

Listen, Smile, Agree And Then Do Whatever The Fuck You Were Gonna Do Anyway..