[RPG] Back to Friends ~ 3. - Speeltopics

[ bericht aangepast op 2 dec 2012 - 22:47 ]

Austin Treves

'Nou zijn we het daar dus over eens' zeg ik lachend. 'Nou echt niet' zeg ik en grinnik even. Ze legt hij hoofd tegen me borstkas en ik streel even met mijn hand door haar haar. 'Gelukkig maar want anders werd ik gewoon ingeruild door een kussen' zeg ik lachend en kijk even naar de film terwijl ik haar vingertoppen over mijn borstkas voel glijden. 'Pester' zeg ik en grinnik even. Ik kijk veder naar de film en merk algauw dat het een echte meiden film is, ach ja als Isabella hem leuk vindt vindt ik het prima.

Isabella Jennifer Jones

Ik lach zachtjes en kijk hem even aan. 'Ik pest graag, weet je toch?' Expres laat ik mijn hand onder zijn shirt glijden en ga met mijn vingers over zijn borstkas. Ik grinnik en richt me weer op de film. Ik laat mijn hand onder zijn shirt vandaan gaan en leg die gewoon stil op zijn borstkas. Ik glimlach gelukzalig en kijk voor me uit. Ik zucht diep en bijt op mijn lip. Ik sla mijn armen om Austin heen en nestel me dicht tegen hem aan. 'Wil je nog wat drinken,' vraag ik hem en kijk hem even kort aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Austin treves

'Ja dat weet ik maar dat is andersom ook zo' zeg ik en schud lachend mijn hoofd als ze haar handen onder mijn shirt laat glijden. Na even haalt ze ze er weer onder vandaag en legt ze stil op mijn borstkas. Ik druk een kus op haar wang en kijk een beetje naar de film. Ze slaat haar armen om me heen en kruipt dicht tegen me aan waardoor ik mijn armen gelijk om haar heen sla en mijn hoofd even schud. 'Nee dankje' zeg ik met een glimlach en druk dan een kus op haar lippen. Ik richt mijn blik weer op de film en kijk af en toe even een keer naar Isabella.

Isabella Jennifer Jones

Ik glimlach even. 'Ik weet dat dat andersom ook zo is.' Ik kijk naar de tv. Ik glimlach even en voel gewoon dat Austin me af en toe aankijkt. Ik bijt op mijn lip en kijk hem dan ook aan. Net op het moment dat hij mij aankijkt. ik grijns even naar hem en maak dan aanstalte om op te staan, maar omdat zijn armen om mij heen liggen, val ik weer terug en boven op Austin. Ik grinnik zachtjes en draai mijn hoofd zodat ik hem aan kan kijken. 'Zou je me heel even los willen laten,' vraag ik met een lachje en kijk hem vriolijk aan.

Embrace your weirdness - Cara Delevingne

Danny

Ik kijk Drew aan en slik. Dan haal ik mijn schouders op en duw de hand van Drew van mijn been af. Ik sta met veel moeite op en zie even zwart. "Wat maakt het uit, ik weet wat ik doe Drew. Ik weet wat ik doe," Ik loop naar de gangdeur en leg mijn hand op de klink. Mijn maag borrelt luid en ik zucht even. Ik wil gewoon dun zijn, ik wil niey na gekeken worden omdat ik wat extra vet heb. Nee ik wil gewoon rond kunnen loprn zonder dat mensen achter mijn rug om lullen.
Ik zucht en open de gangdeur. "Ik wil naar huis," zeg ik dan en ga de gang in. Met mega veel moeite krijg ik mijn jas van de kapstok maar laat hem vallen. Ik wil niet naar huis, maar ik heb ook geen zin in dat gezeur.
"Drew, wil je mijn jas oppakken? Het lukt niet," vraag ik zacht. Ik weet niet eens of hij het gehoord heeft. Harder praten lukt gewoon even niet. Ik ben er echt te zwak voor op dit moment. Er trekt een koude vlaag over mij heen en ik laat me op de trap neerzakken. Ik wrijf over mijn armen heen en zit haast te klappertanden. Wat is dit allemaal toch ineens. Eers val ik flauw en nu krijg ik het mega koud. Het moet stoppen hoor!

[ bericht aangepast op 9 dec 2012 - 15:34 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Austin Treves

'Nee dat wil ik niet' zeg ik lachend en sluit mijn armen wat strakker om der heen. Ik grijns en plaats mijn lippen op de hare. Ik kijk haar daarna aan en grinnik even. 'Nou weet je wat als je het heel heeel heel lief vraagt dan' zeg ik lachend en kijk der aan. Ik plaats nog wat kusjes op der lippen en kijk der afwachtend aan. Ik streel even door haar haar heen en blijf er aan kijken. 'Of wil je nu niet meer weg?" vraag ik lachend terwijl ik er nog wat dichter tegen me aandruk en ik mijn hoofd wat naar de hare breng zodat er nog maar een paar centimeters tussen onze lippen zitten,

Andrew

'Dat maakt heel veel uit! en dat weet je niet' zeg ik en kijk hem strak aan. Kon die nou niet gewoon normaal doen, gewoon kappen. Hij loopt naar de gangdeur en ik laat zuchtend mijn hoofd hangen. Daarna sta ik op en hoor hem zeggen dat die naar huis wilt. Ja weglopen als het moeilijk wordt voor hem hé. Ik loop naar de gangdeur en zie hem zitten. Ik hoorde net zijn stem wel maar wist niet wat die vroeg, het was te zacht. Ik zie hem op de trap zitten terwijl die wrijft over zijn armen waarschijnlijk omdat die het koud heeft. Ik ga naast hem zitten en trek hem tegen me aan terwijl ik mijn armen om hem heen heb geslagen. 'Dit stopt allemaal als je weer normaal gaat eten' zeg ik zacht en druk dan een kusje op zijn lippen. Ik ben eigenlijk best bang dat het gewoon fout gaat, dat die zichzelf uithongert en naar het ziekenhuis moet. De eerste symptomen begonnen nu al en ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Hij luistert gewoon niet naar me. Ik wrijf wat over zijn armen en kijk hem aan. 'Dit kan niet langer Dann, merk je dan zelf niet dat je lichaam dit niet aan kan. Dat je graatmager bent' zeg ik zuchtend en nog steeds op een zachte toon. Mijn armen heb ik zo dat hij niet weg kan nu, hij moet een keer goed naar me luisteren en gewoon vertellen waarom die het doet, ik snap het gewoon niet. Hij is al sinds ik hem ken mager en wil die afvallen, ik snap het gewoon niet zo goed.

Danny

Ik luister naar wat Drew zegt en voel de warmte van zijn lichaam naar het mijne komen. Ik kan niet weg want hij houd me vast op een maniet waardoor het niet lukt.
"Vanochtend was er toch ook niets? Ik ben gewoon niet zo lekker," zeg ik zacht en leun tegen Drew aan. "Ik ben ook heel moe, het heeft niets met het eten te maken," Ik weet niet zo goed wie ik moet geloven, Drew of mijzelf. Ik kruip helemaal tegen hem aan. "Drew, ik heb trek in Zalm filet met pasta, maar dat is niet goed..." zeg ik zachtjes. Ik hunker daar al twee weken naar maar telkens als ik het voor mijn neus krijg of er alleen al aan denk word ik misselijk of heb al geen honger meer. Ik wil het gewoon een keertje. Ik hoop alleen dat het niet vet aanmaak want dan word ik dik. En dat wil ik niet.
"Heb je misschien anders een bruin broodje? Zullen we zo naar de winkel lopen dan," vraag ik zacht. Als ik het kan lopen. Als het lukt.
Wat ik ook niet snap: Waarom gebeurd dit niet op school? Maar wel als ik bij Drew ben...

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew

'Vanochtend was er inderdaad nog niet maar toen had je waarschijnlijk minder lang niks gegeten' zeg ik en kijk hem aan. 'Geloof me nou maar dit komt allemaal omdat je jezelf zo uithongert en niet gewoon normaal eet' zeg ik en luister naar wat hij zegt over Zalf fillet met pasta. 'Weet je wat, jij gaat gewoon die Zalm filet met pasta eten, zo slecht is dat niet voor je en dan gaan de daarna buiten en rondje rennen of een potje voetballen. Dan heb je alles er weer af gesport en wel lekker en goed gegeten, is dat wat?' vraag ik en keek hem aan. Ik had liever dat die wat meer ging sporten dan dat die zichzelf uithongert. 'Ja ik heb wel een bruin broodje, ik zal het voor je pakken.' zeg ik en laat hem los. Ik trek mijn vest uit en leg die om hem heen. Ik druk een kusje op zijn lippen en loop dan richting de keuken. Ik pak een bruin broodje en loop weer terug naar Danny. Ik hou het hem voor, 'Of wil je der nog wat op?' vraag ik dan en kijk hem aan. Ik hoopte zo dat die gewoon normaal ging eten. Een beetje opletten vindt ik prima maar hij moet ook gewoon normaal eten en gewoon wat meer.

Danny

Ik luister naar wat Drew zegt. Ik hoger mezelf niet uit, ik ben gewoon aan het afvallen. Daarvoor moet ik gewoon wat minder eten dat is alles.
Drew staat op en legt zijn vest om mij heen ik trek hem aan en snuif zijn geur op. Heerlijk. Ik schud mijn hoofd wanneer hij terug komt en het broodje voor mij houd. "Is goed zo," zeg ik en denk dan na over het sporten wat hij zei, dat is wel een goede oplossing,toch? Na het eten sporten. Want dan sport ik het eraf. Ik trek een stukje korst van het broodje af en stop het in mijn mond. "Hoeveel zou ik moeten eten om het goed te krijgen dan?" Vraag ik en kijk Drew aan. Dit hebben we al eens eerder gehad in de vakantie. Toen ben ik wel gaan eten maar met mega veel tegenzin, nu brn ik het weer af gaan bouwen maar Drew let zoveel op mij dat het niet anders is.
"Drew... Wees eerlijk, ik ben dik," ik kijk mijn vriend recht aan. Het is gewoon een feit ik ben dik. Ik heb gewoon de bouw van mijn vader die is ook gezet, mijn moeder is echt mooi dun. Ik blijf Drew aankijken tot ik het antwoord heb.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Andrew

'ik heb geen idee, gewoon normaal eten zoals je altijd deed en andere mensen doen.' zeg ik en kijk hem aan. Ik had geen idee of hij nu ook echt veel meer moest gaan eten maar ik denk het niet toch. Dat zou die toch niet willen, rustig weer opbouwen lijkt mij. Hij kijkt me recht aan en vraagt me eerlijk te zijn. Ik luister naar wat hij zegt en schud mijn hoofd. 'Nee dat ben je niet, juist niet je bent heel mager' zeg ik gemeend en kijk hem ook recht aan. Ik meen het, hij is zo mager, eigenlijk iets te mager. Ik ga weer naast hem zitten en sla een arm om hem heen. 'Heb je het nog koud?' vraag ik en kijk hem aan. Misschien vond Danny dat ik echt heel veel op hem let met dat afvallen en zo en dat is ook wel zo, normaal ben ik niet zo dat ik heel veel op iemand let maar aangezien dit ook al in de vakantie gebeurt is en ik gewoon heel veel om Danny geef doe ik het wel. Als hij hiermee gestopt is en het allemaal goed is zal ik het heust wel minder doen. Ik kijk Danny aan, 'Kan je gewoon normaal lopen?' vraag ik hem dan omdat het me anders niet slim lijkt dat die naar de winkel moet lopen met mij.

Danny

Ik luister naar zijn antwoord. Ergens ben ik blij met zijn antwoord. Ik heb het hem heel vaak horen zeggen dat ik dun ben. maar ik dacht dat hij dat zei om me mijzelf goed te laten voelen. Ik voel een aantal tranen drukken en schud mijn hoofd wanneer Drew vraagt of ik het koud heb. "Nu niet meer," zeg ik en neem nog een hapje van het broodje. Ik krijg het maar moeiljjk weg.
"Ik weet het niet. Ik kan ook in je bed even gaan liggen tot je terug bent?" Ik kijk hem vragend aan. Ik ben eeerlijk gezegd best moe. "Rn Drew, neem mijn pasje mee. Je weet de code dus ga niet van je gekregen geld het eten kopen. Hou dat lekker zelf of zo," ik kijk hem aan zodat hij ziet dat ik het meen. "Ik heb toch zevenhonderd euro op mijn pasje staan. Misschien zelfs meer, dus een paar euro minder voel ik niet," zeg ik dan met een lachje rn druk een kusje op zijn wang. Dan ga ik zo even in zijn bed liggen en dat kan hij boodschappen doen.

//Ik ga even'ugh even' de lampjes in de keratboom doen hihi//

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

DreamWishes schreef:
(...)

Audrey Gwyneth Zaviera
Hij schud vrolijk mijn hand en stelt zich voor, al ging het niet helemaal direct. 'Aangenaam David.' zeg ik dan vriendelijk en glimlach. Ik knik dan na zijn volgende woorden en bijt op mijn lip. 'Dat is niet erg, ik heb soms ook wel moeite met contact leggen, nu dan niet, maar toch.' zeg ik dan en grijns even en zie dan dat hij bloost en grinnik. 'Je hoeft je niet te schamen ervoor.' zeg ik dan zacht en glimlach zwakjes naar hem. Dan bijt ik weer op mijn lip en twijfel even, maar vraag het dan toch. 'Heb je misschien zin om mee te gaan ergens wat te drinken, of de stad wat te leren kennen, want ik heb geen zin om meteen na de eerste schooldag al alleen thuis op de bank te zitten als nieuweling, je mag gerust nee zeggen, ik weet dat het wat direct is.' mompel ik dan en dan ontstaan er toch lichte blosjes op mijn wangen.

"I don't pretend to be captain weird. I just do what I do." - Johnny Depp

David Johnsen

Als Audrey op haar lip bijt lach ik vriendelijk naar haar. Als ze dan ook nog zegt dat ik mijzelf niet hoef te schamen wil ik eigenlijk hardop lachen. Zij spreekt echt precies mijn gedachten uit. 'Ik schaam me er niet voor, het is gewoon irritant.' Altijd verpest dat ene ding weer mij. Gesprekken, maar nu voelt het alsof dit gesprek niet zomaar gaat vast lopen. 'Heb je misschien zin om mee te gaan ergens wat te drinken, of de stad wat te leren kennen, want ik heb geen zin om meteen na de eerste schooldag al alleen thuis op de bank te zitten als nieuweling, je mag gerust nee zeggen, ik weet dat het wat direct is. Blosje sverschijnen op mijn wangen als ze dit vraagt, waarna ik knik.'Dat zou ik leuk vinden. Wat zou je willen gaan doen?' Als ik haar aankijk zie ik dat zijzelf ook blosjes op haar wangen heeft en alweer lach ik. Nu ben ik tenminstte niet de enige die aan het blozen is.

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Andrew

'gelukkig maar' zeg ik met een glimlach en kijk hem aan. 'Nou alleen als ik je der in mag tillen' zeg ik grijzend en sta op. Ik kijk hem aan en zucht even. 'Oké maar de volgende keer betaal ik hoor' zeg ik met een glimlach en til hem daarna op. Ik grijns even en druk even een kort kusje op zijn lippen. 'Sorry, ik wil je gewoon graag kussen' zeg ik grijnzend en til hem daarna naar boven richting mijn kamer. Ik doe de deur open en leg Danny voorzichtig op mijn bed. Ik leg de dekens over hem heen en druk een kusje op zijn voorhoofd. 'Ga maar lekker slapen' zeg ik met een glimlach en kijk hem aan. 'Ik maak je wel wakker als je zalf fillet met pasta klaar is, goed?' zeg ik met een glimlach en draai me dan om zodat ik zo de kamer uit kan lopen. Ik was blij dat Danny nu wel gewoon wat wou eten, ik weet dat hij er nog lang niet is maar toch. Ik vindt dit al een verbetering.

Lifeisajoke schreef:

Zara Elisabeth McFly

"Wauw, nu al ?" vroeg ik lachend. Ik schudde mijn hoofd en liep met hem mee, "Maar ja, het centrum is goed, meer is hier vast niet te zien, en alle geheime plaatjes ontdek ik wel zelf". Oké, dan had ik wel het risico terecht te komen op een plaats waar mensen werden verkracht, vermoord of mishandeld, maar tja, het was mijn eigen schuld dan zeker ? Ik likte over mijn lippen heen en tikte met mijn vingers tegen mijn bil, alsof het op 1 of andere magische manier muziek ging laten spelen. Soms dacht ik wel eens dat mijn bil een piano was ja.
"De muziekwinkel, is die ook in de stad ?".