What happens behind the camera, stays there || One Direction || Topic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 6 sep 2013 - 18:03 ]

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Harry Styles
Het duurde niet lang voor ik een sms'je terug had van Louis waardoor ik me voor een kort moment helemaal uit de knuffel wurmde.
Harry, dat spijt me. Echt. Geef me nog een kans.
Mijn tranen veegde ik weg waarna ik twijfelend op mijn lip beet. Moest ik deze jongen een kans geven? Normaal had ik er niet over getwijfeld, maar op dit moment leek ik over alles te twijfelen. Zo blijkbaar ook de dingen waar ik normaal niet over hoefde na te denken of met mijn ogen dicht nog kon doen.
Toch volgde ik mijn gevoel en vlogen mijn vingers over het scherm. Al snel waren de woorden Je krijgt een kans als je me kan overtuigen, maar het is je laatste dan, dus gebruik hem goed. verstuurd en trok ik mijn benen op, om vervolgens mijn armen eromheen te slaan.
Ik had nooit gedacht dat deze keuze meer pijn zou doen dan werkelijk in de band blijven. Ik had echt het idee dat hier meer mee stuk ging dan dat ik zou willen terwijl het juist de bedoeling was om dat te vermijden.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson.
Je krijgt een kans als je me kan overtuigen, maar het is je laatste dan, dus gebruik hem goed.
Mijn hart maakte een grote sprong. Hij gaf me nog een kans! Oke Louis, deze mag je echt niet verpesten.
Ik begon weer te typen. Waar ben je? Ben je alleen? Zal ik naar jou toekomen?
Ik drukte op verzenden en wachtte af. Ik was ontzettend blij en besefte ook hoeveel mazzel ik had met Harry. Dat hij me nog een kans wilde geven. Want zelf weet ik niet wat ik zou doen.

"Family don’t end in blood”

Noah Louise Tomlinson

'Ehm, ja, ga jij maar anders maar vast. Ik kom straks.'Zeg Louis tegen me.'En jij dacht dat ik jou alleen liet,na wat er net gebeurt is? Dacht het niet!'Spreek ik hem tegen. Hij pakt zijn mobiel en sms't iemand. Waarschijnlijk Scotty of een van de jongens. 'Vind je het goed om naar Starbucks te gaan, vanavond?' 'Is goed hoor!'Lach ik. Stiekem begin ik mee te lezen wat Lou sms't. Hij heeft een berichtje van Harry. Jij was degene die net wegliep. Ik ben degene die deze keer niet het gesprek wilt aangaan, want je weet zelf hoe het afloopt.
Lou knippert even en zucht,waarna hij weer begint te typen. Harry, dat spijt me. Echt. Geef me nog een kans.
Is Louis zijn antwoord weer. Ik zie dat hij het moeilijk krijgt. Arme Lou.
Je krijgt een kans als je me kan overtuigen, maar het is je laatste dan, dus gebruik hem goed.
Krijgt hij weer terug. 'Gebruik de kans echt goed Louis. Je mag altijd naar mij toe komen als je wilt praten.'Fluister ik zachtjes als Louis net iets terug stuurde.
Waar ben je? Ben je alleen? Zal ik naar jou toekomen?
'Succes!'Lach ik hem toe waarna ik hem een kus op de wang geef en weg loop. Geen idee waar naar toe. Zoekend loop ik door de gangen en kom uit bij de plek waar Liam en zijn familie staan.

[Is dit goed???]

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Harry Styles
Waar ben je? Ben je alleen? Zal ik naar jou toekomen?
Het antwoord wat ik van Louis terugkreeg liet me ietwat glimlachen. Alleen zorgde het ook voor angst en lichtelijke nieuwsgierigheid voor wat er zou komen, want net leek de jongen ook wel in alle staten.
Langzaam begon ik weer te typen terwijl ik even naar Mia keek. Ik zit op de plek waar je me hebt achtergelaten en wat denk jezelf? Lou, mijn familie en vriendin zijn hier nog, maar als je me wilt spreken. Ik kijk wel hoe of wat als je hier bent.
Ik liet me onderuit zakken en een trillende zucht verliet mijn mond. Wat moest ik met die jongen beginnen?Iedere keer kreeg hij het weer voor elkaar om het goed te maken en hoefde er weinig voor te doen. Straks dacht iedereen en hijzelf dat die alles kon maken.

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Scott 'Scotty' George Tomlinson
Ik glimlachte en kneep nog eens zacht in zijn hand. Na even gelopen te hebben waren we weer bij het gebouw. Gelukkig was het de achterdeur en stond daar niemand. Ik liet zijn hand los en kuste hem even terug voor ik door de deur verdween opzoek naar andere mensen. Een stralende glimlach lag over mijn gezicht en ik huppelde min of meer door de gangen. Ik was nu echt heel erg vrolijk, ondanks mijn hand die nogsteeds in het verband zat en het feit dat ik niet wist wanneer ik Jim weer ging zien.

Bowties were never Cooler

Jim Timothy Horan
Een zucht verlaat mijn mond en mijn ogen verschuilen zich in mijn handen . Ik begin te huilen . Wat ik haast nooit doe . '' ik mis je .. '' snik ik zachtjes en ik begin nog harder te huilen . Huilend sta ik op en loop ik naar een kamer waar ik Niall zie . Ik geef hem een klap in zijn gezicht . '' KIJK DIT DOE JE MET ME ! '' zeg ik boos

Just Close Your Eyes And Enjoy The Roller Coaster That Is Life ~ Zayn Malik

Louis William Tomlinson.
'Succes!' lachte Noah me toe na het laatst gestuurde sms'je van mij naar Harry. Ik had nu pas door dat ze meelas. Maar het gaf niet. Door haar reactie wist ik in ieder geval dat ze achter me stond.
Ze drukte een kus op mijn wang en liep daarna weg.
Mijn telefoon trilde weer. Weer een sms'je van Harry.
Ik zit op de plek waar je me hebt achtergelaten en wat denk jezelf? Lou, mijn familie en vriendin zijn hier nog, maar als je me wilt spreken. Ik kijk wel hoe of wat als je hier bent.
Ik nam de tekst in me op. Voor ik vertrok sms'te ik Scotty nog terug.
Is de Starbucks goed? x Lou
Daarna begon ik te lopen, richting de plek waar ik Harry net had achtergelaten. Al snel zag ik hem al zitten. Ik kwam dichterbij en zag dat hij met Mia was.
'Hey,' fluisterde ik zacht, maar wel verstaanbaar.

[@xxxHappiness: Prima.]

[ bericht aangepast op 8 sep 2013 - 19:21 ]

"Family don’t end in blood”

Mia Nevada Wright.
Harry sloeg zijn armen heel strak om me heen. 'Maak dat de andere maar wijs. Ik kan blijkbaar niet voor mezelf kiezen, want er staat bijna niemand achter mijn beslissing. Maar het is wel goed om te horen dat jij erachter staat.' Ik glimlachte. Harry maakte zich van me los, en begon vervolgens op zijn mobiel te typen. Ik probeerde over zijn schouder heen mee te lezen, maar het lukte me niet. Even laten kwam Louis aangelopen. "Hey." Mijn vuisten balden zich. Hij had Harry pijn gedaan, en dat vergaf ik mensen maar heel lastig.Ik beet op de binnenkant van mijn wang om niet tegen hem te schreeuwen.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
'Zeg het maar,' mompelde ik zachtjes toen voetstappen en niet veel later de stem van Louis klonk. Ik wist niet of ik spijt ging krijgen van deze keuze, maar wist wel dat ik sowieso wel spijt ging krijgen van het feit als ik hem niet zou spreken.
Ik opende heel langzaam mijn ogen, om vervolgens de jongen met het bruine kapsel aan te kijken. Daarna gingen mijn groene ogen naar Mia die haar vuisten balde. Mijn hand legde ik daarboven op en glimlachte zwak, maar geruststellend. Gewoon als teken dat het goed was.
'Geen zorgen, ik zei zelf dat hij moest komen, want ik ben benieuwd naar wat Lou te zeggen heeft.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson.
'Zeg het maar,' mompelde Harry zachtjes. Hij opende langzaam zijn ogen, waarna hij eerst naar mij keek. Daarna naar Mia, die haar vuisten balden. Hij legde zijn hand daarboven op en glimlachte geruststellend naar haar. Een lichte golf van jaloezie ging door mij heen, door Harry's aanraking naar Mia toe. Ik wist dat het verkeerd was. Maar ik kon het niet helpen. En dit soort dingen waren de reden dat ik twijfelde over mijn gevoelens voor Harry.
'Geen zorgen, ik zei zelf dat hij moest komen, want ik ben benieuwd naar wat Lou te zeggen heeft,' sprak hij naar Mia.
Lou... Hij noemde me Lou. Geen Louis. Was dat een goed teken? Of juist niet.
Ik ging naast Harry zitten en schraapte mijn keel.
'Hazz, het spijt me echt. Natuurlijk moet jij aan jezelf denken. Het is jouw leven, en ik heb daar niet over te beslissen. Dit is jouw keuze, en die aanvaard ik. En dat had ik meteen al moeten doen. Harry, het spijt me echt, echt heel erg.

"Family don’t end in blood”

Mia Nevada Wright.
Harry legde zijn hand met een geruststellende glimlach op mijn vuisten, waardoor ik ze langzaam ontspan."Geen zorgen, ik zei zelf dat hij moest komen, want ik ben benieuwd naar wat hij te zeggen heeft." Mijn ogen ontmoetten die van hem. "Hij heeft je pijn gedaan, Harry." Fluisterde ik. Ik keek naar Louis en kreeg een verwarde blik op mijn gezicht. Had hij nou jaloezie in zijn ogen? Ik schudde de gedachte van me af. Louis ging naast Harry zitten, en hij schraapte zijn keel. "Hazz, het spijt me echt. Natuurlijk moet jij aan jezelf denken. Het is jouw leven, en ik heb daar niet over te beslissen. Dit is jouw keuze, en die aanvaard ik. En dat had ik meteen al moeten doen. Harry, het spijt me echt, echt heel erg." Ik beet op mijn lip. Eerst maakte hij hem aan het huilen en liep weg, en vijf minuten later kon hij het hem gewoon vergeven. Ik vertrouwde het niet helemaal. Maar ja, ik was dan ook altijd erg sceptisch. Ik pakte Harry zijn hand en vlocht mijn vingers in de zijne, om hem een zacht kneepje te geven. Als teken dat ik sowieso achter hem stond, wat hij ook koos.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Harry Styles
Langzaam ontspande de vuisten van Mia weer waardoor mijn mondhoeken nog ietwat om krulde. Het duurde niet lang voor haar ogen de mijne ontmoetten waarna ik langzaam knikte door haar woorden. 'Dat klopt, maar het blijft mijn beste vrienden. Daarbij weet ik dat ik spijt krijg als ik hem zijn verhaal niet laat doen, al betwijfel ik wat hier uitkomt.'
Ik draaide me weer naar de jongen toe terwijl ik mijn hoofd schudde toen ik jaloezie in zijn ogen dacht te zien. Waren de woorden die eerder niet tot me doordrongen dan de woorden die ik toch dacht?
Ik liet het maar even links liggen doordat Louis naast me kwam zitten en zijn keel schraapte.
'Hazz, het spijt me echt. Natuurlijk moet jij aan jezelf denken. Het is jouw leven, en ik heb daar niet over te beslissen. Dit is jouw keuze, en die aanvaard ik. En dat had ik meteen al moeten doen. Harry, het spijt me echt, echt heel erg.'
Een bedenkelijk blik was in mijn ogen te vinden en wierp ondertussen een korte blik op de verstrengelde vingers van Mia en mij. 'Lou, je spijt heb ik weinig aan. Ja, natuurlijk is het fijn om te horen en ben ik blij dat je inziet dat het mijn leven is, maar ik weet het gewoon niet. Ik zit niet te wachten op het moment dat je weer boos word en me de rug toekeert, om vervolgens terug te keren, omdat je mijn beslissing wel snapt. Je snapt niet wat dat met mij doet.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Louis William Tomlinson.
'Lou, je spijt heb ik weinig aan. Ja, natuurlijk is het fijn om te horen en ben ik blij dat je inziet dat het mijn leven is, maar ik weet het gewoon niet. Ik zit niet te wachten op het moment dat je weer boos word en me de rug toekeert, om vervolgens terug te keren, omdat je mijn beslissing wel snapt. Je snapt niet wat dat met mij doet,' antwoordde Harry.
'Hazz, ik weet wat voor sukkel ik ben. En een onwijs slechte vriend. Ik word niet opnieuw boos en ik keer je ook niet meer de rug toe. Ik heb nu echt wel geleerd van mijn fout. En ik weet wat het met jou doet. En ik snap het als je mij geen kans meer geven wilt. Maar eerlijk, was mijn reactie niet een heel, piepklein beetje te begrijpen? Een heel, heel klein beetje maar? Een dan wel heel erg klein mini beetje weliswaar, want ik had niet boos moeten worden. Maar is het raar dat ik overstuur raakte? Ik schrok Harry. Ik had dit niet zien aankomen. Ik geef oprecht om je. Ik schrok gewoon ontzettend.'
Ik ben even stil. 'Maar ik besef wel dat het voor jou al moeilijk genoeg was om dit te vertellen, en daar heb ik dan ook echt respect voor, en dan reageert er ook nog eens iemand zo.'
Ik zwijg weer. Ik probeer te zeggen wat ik kan, wat hij wil horen. Alleen weet ik niet wat hij horen wil. Maar ik doe mijn uiterste best. Hopelijk kan ik hem overtuigen. Want ik zou echt niet weten wat ik nog meer kan doen.

"Family don’t end in blood”

Scott 'Scotty' George Tomlinson
Ik huppelde nog wat door tot ik de stem van mijn broer hoorde. Hij klonk nou niet echt vrolijk. In de verte zag ik Louis met Harry en nog een meisje zitten. Het meisje had ik vaker gezien, maar ik had me nooit voorgesteld. Ik liet me stilletjes en ongezien achter de eerste de beste bank vallen en luisterde en keek stiekem mee. Mijn haar was even rood als de bank, dus opvallen zou ik waarschijnlijk niet. Ik wist wel dat luistervinken slecht was, maar na Noah's woorden was ik nieuwsgierig geworden en omdat ik er misschien over dacht mijn broer om advies te vragen, omdat hij ook met deze gevoelens kampte, wilde ik eht wel zeker weten voor ik stappen zou ondernemen. Daarbij was hij mijn grote broer en ik vond het gewoon interesant om te weten wat hij allemaal in zijn schild voerde.

Bowties were never Cooler

Harry Styles
'Hazz, ik weet wat voor sukkel ik ben. En een onwijs slechte vriend. Ik word niet opnieuw boos en ik keer je ook niet meer de rug toe. Ik heb nu echt wel geleerd van mijn fout. En ik weet wat het met jou doet. En ik snap het als je mij geen kans meer geven wilt. Maar eerlijk, was mijn reactie niet een heel, piepklein beetje te begrijpen? Een heel, heel klein beetje maar? Een dan wel heel erg klein mini beetje weliswaar, want ik had niet boos moeten worden. Maar is het raar dat ik overstuur raakte? Ik schrok Harry. Ik had dit niet zien aankomen. Ik geef oprecht om je. Ik schrok gewoon ontzettend.'
De jongen was even stil. 'Maar ik besef wel dat het voor jou al moeilijk genoeg was om dit te vertellen, en daar heb ik dan ook echt respect voor, en dan reageert er ook nog eens iemand zo.'
Louis zweeg weer terwijl ik ondertussen al dicht tegen hem was aangekropen en mijn vrije arm om zijn middel had gewikkeld. Nee, ik had hem nog niet vergeven, maar ik kon niet anders. Het was een soort automatisme geworden.
'Het is goed dat je weet dat je soms een sukkel kan zijn, maar je moet niet vergeten dat je mijn sukkel en slechte vriend bent. Ik zal je deze kans geven om te bewijzen dat je niet opnieuw boos word, maar zodra je dat wel word dan zal het voor mij al snel afgelopen zijn. Je moet deze kans goed gebruiken, Tomlinson. Misschien begrijp ik jouw reactie wel een beetje, want hoogstwaarschijnlijk had ik wel hetzelfde gereageerd. Het is niet niets wat je te horen krijgt, maar ik zou je niet de rug toekeren. Al ga ik er niet verderop in, want je bent weer teruggekomen en je snapt me, dat is toch wel het belangrijkste van alles. Maar dit alles bekend niet dat ik niet meer boos op je ben.'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer