Post de laatste zin die je hebt geschreven - 2 - Forum spelletjes

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen.

Methotrexaat is een cytostaticum dat cellen doodt, zo ook ontstekingscellen, waardoor het het immuunsysteem onderdrukt en reumaklachten vermindert.

[ bericht aangepast op 12 april 2016 - 13:29 ]

Slightly drunk.

Na de felle lichtflits, volgde de donder, die de stilte verbrak.

"Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

Verbaasd keek ze Ewijn aan, die ondertussen geschrokken terug keek.

Stenenlikker

Lilja was een aantrekkelijke vrouw van ergens in de 40, met donkerbruin haar en donkere ogen, net als Ursula.

(USER WAS BANNED FOR THIS POST)

Alleen Grantaire bleef sceptisch kijken, maar goed, daar was hij Grantaire voor.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

Het deed hem goed dat zijn lieve kleine zusje zo snel vriendschappen had gesloten, daar was ze nooit zo goed in.

I have seen my own sun darkened

“Dat is wel waarschijnlijk,” concludeerde hij uiteindelijk.

[Lang leve de meest nietszeggende zin ooit.]

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Pijn had ik niet.

800e post yay

[ bericht aangepast op 14 april 2016 - 22:57 ]

Slightly drunk.

En dat was iets wat ik zolang mogelijk wilde uitstellen.

"It doesn't matter who you are or what you look like, so long as somebody loves you."

Zwijgend verliet hij de kille ruimte.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

“Ben je klaar met jezelf ondervragen?” vroeg Emir minachtend, terwijl hij langs Ellan liep en bij hen ging zitten.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Alles werd zwart voor mijn ogen.

Do I look like Mother Teresa?

Toen we de straat op gingen om naar meningen van de normale tovenaar te vragen over deze ministeriële plannen, ontmoetten wij Karin Knope, moeder van acht en grootmoeder van twintig, die ten zeerste bereid was om ons haar mening uit te leggen, anderhalf uur lang.

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

“Ja, echt een gemis in je leven,” zei hij in Déno’s oor.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Hij mocht dan misschien zijn best hebben gedaan met het infiltreren van dit tijdperk, hij had nog genoeg te leren.