• Link naar 1:
    http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
    Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
    Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656

    Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

    [ bericht aangepast op 17 mei 2016 - 7:55 ]

    Regina

    Ruby keek me woedend aan. 'Oh kom op Regina!,' schreeuwde ze. 'Doe niet alsof je van niets weet. Je hebt Graham zijn eigen familie laten vermoorden. De wolven.' Ruby sprong van de bank af en ik volgde haar voorbeeld. Ik telde in mijn hoofd tot tien, terwijl ik weer het kistje van de tafel afpakte. "Ruby Eileen Mills. Ik laat mij niet zomaar tot moordenaar uitmaken in mijn eigen huis." De woeden stroomde door mijn lichaam, maar ik kwam tot rust. "Uit wraak dat Graham mij het hart van een hert had gebracht heb ik de jacht op wolven niet verboden. Ik weet niet of hij dat had gezegd, maar ik zou dat verbieden als," ik staarde even naar de grond. "hij mij het hart van Snow zou brengen. Wist ik veel dat uitgerekend die drie wolven familie van hem waren."


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Regina stond nu tegenover mij. Ze pakten een kistje van tafel af. "Ruby Eileen Mills. Ik laat mij niet zomaar tot moordenaar uitmaken in mijn eigen huis." Ik zag dat Regina boos was, maar ze hield zich verdacht rustig. "Uit wraak dat Graham mij het hart van een hert had gebracht heb ik de jacht op wolven niet verboden. Ik weet niet of hij dat had gezegd, maar ik zou dat verbieden als," ze staarde naar de grond. "hij mij het hart van Snow zou brengen. Wist ik veel dat uitgerekend die drie wolven familie van hem waren." Ik deed mijn best om ook rustig te blijven, wat nogal lastig was met het wolvenbloed dat door mijn aderen stroomt. Ik haalde diep adem om mijn rust te bewaren. 'Ja ik ken het verhaal, maar dan hoef je toch geen onschuldige wolven te vermoorden?' Ik keek haar nog steeds boos aan. 'Zou je mij dan ook vermoorden? Ik ben ook een wolf.' Ik daagde haar uit, ook al wist ik niet of het verstandig was. 'Wat zit er in dat kistje?' vroeg ik toen opmerkzaam.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Ja ik ken het verhaal, maar dan hoef je toch geen onschuldige wolven te vermoorden?' Ruby staarde me nog steeds boos aan. Mijn handen jeukte en ik zou maar al te graag wat magie willen gebruiken. 'Zou je mij dan ook vermoorden? Ik ben ook een wolf.' "Ruby, waar zie je me voor aan? Ik dacht dat jij het goede in me zag. Kunnen we het verleden niet achter ons laten en naar een mooie toekomst werken?" Ik had het gevoel of Ruby de grens met mij aan het opzoeken was. Een muilkorf zou een geweldige oplossing zijn. 'Wat zit er in dat kistje?' vroeg ze toen. Nu opeens wilde ze van onderwerp veranderen? Ik liet het maar toe. "Net gevonden in mijn kast. Alleen heb ik geen sleuteltje kunnen vinden. Ik heb dus werkelijk geen idee."


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    "Ruby, waar zie je me voor aan? Ik dacht dat jij het goede in me zag. Kunnen we het verleden niet achter ons laten en naar een mooie toekomst werken?" Wat een zelfbeheersing had die vrouw. Ik wist dat ik nu niet veel verder moest gaan. Ik weet niet wat ze mij zou aandoen als ze haar zelfbeheersing zou verliezen. 'Ik zie ook het goed in je, echt waar.' Ik keek haar in de ogen. 'Maar, je hebt Graham's leven verwoest,

    Dus nu ga ik jouw leven verwoesten
    hij gaat er nog steeds aan kapot, kun je niet iets voor hem doen?' vroeg ik voorzichtig. Ze beantwoorde mijn volgende vraag. "Net gevonden in mijn kast. Alleen heb ik geen sleuteltje kunnen vinden. Ik heb dus werkelijk geen idee." Ik keek haar peilend aan. 'Lieg niet tegen mij.' ik sloeg mijn armen over elkaar. Ik kon haar lichaamstaal nu redelijk goed lezen en ze verborg duidelijk iets voor mij.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Ik zie ook het goed in je, echt waar.' Ze keek me recht in de ogen aan, maar ik draaide snel mijn hoofd weg. 'Maar, je hebt Graham's leven verwoest, hij gaat er nog steeds aan kapot, kun je niet iets voor hem doen?' Een zwak glimlachje verscheen op mijn gezicht. "Ha, ik heb zoveel levens verwoest als the Evil Queen. Moet ik het nu allemaal goedmaken. Nou oke dan. Wolvenjacht is verboden in Storybrooke." ik wist dat Ruby dit niet als grap kon opvatten. "Als ik dode mensen kon terugbrengen had ik dat sowieso allang gedaan. Je wilt niet weten hoeveel spijt ik had nadat ik Grahams hart verpulverd had." Ik keerde snel mijn rug naar Ruby. Een traan verscheen in mijn ooghoek, die ik snel wegveegde waarna ik vervolgens me weer naar Ruby keerde. "Wat wil je dat ik doe?" vroeg ik lichtelijk geïrriteerd. 'Lieg niet tegen mij.' Zonder het zelf te beseffen smeet in het doosje neer op de tafel. "Ik zeg toch ik het niet weet jonge dame. Waarom twijfel je heel de tijd aan mij?"

    Graham

    De wandeling die ik door het bos had gemaakt deed me goed. Ik besloot om terug te gaan naar het politiebureau om te kijken hoeveel mensen nu weer mijn hulp nodig hadden. Gek genoeg, tegen al mijn verwachtingen in was het bureau helemaal uitgestorven. Ik pakte de dartpijltjes en gooide daarmee drie keer achter elkaar in de roos. Ik miste namelijk nooit. Ik zette een stap richting het dartbord om de pijltjes eruit te trekken, maar op dat moment kwam dat ene gevoel weer opnieuw naar boven. Ik viel neer op mijn knieën en greep naar mijn borst. Terwijl ik snakte naar adem. Huilend schudde ik mijn hoofd. Regina was een spelletje met mij aan het spelen.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Regina draaide haar hoofd weg, ze glimlachte kort. "Ha, ik heb zoveel levens verwoest als the Evil Queen. Moet ik het nu allemaal goedmaken. Nou oke dan. Wolvenjacht is verboden in Storybrooke." Ik sloeg met mijn vuist op tafel. 'Regina, ik ben serieus.' schreeuwde ik uit. "Als ik dode mensen kon terugbrengen had ik dat sowieso allang gedaan. Je wilt niet weten hoeveel spijt ik had nadat ik Grahams hart verpulverd had." Mijn blik verzachtte, ik wist dat ze dat meende. Regina keerde mij even de rug toe. "Wat wil je dat ik doe?" vroeg ze geïrriteerd. Ze smeet het doosje op de grond. "Ik zeg toch ik het niet weet jonge dame. Waarom twijfel je heel de tijd aan mij?" Ik keek haar somber aan. 'Ik weet het niet,' zuchtte ik. 'Ik weet niet wat je kan doen, en ik weet niet waarom ik twijfel. Mijn bleek gleed naar het doosje, snel griste ik het van de grond.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    'Regina, ik ben serieus.' de grap kon Ruby inderdaad niet accepteren nu. Ruby's blik was verzacht nadat ik bekent had gemaakt dat ik spijt had van mijn beslissing om Graham te vermoorden. 'Ik weet het niet,' zuchtte Ruby. 'Ik weet niet wat je kan doen, en ik weet niet waarom ik twijfel'. Mijn woede zakte langzaam weg. "Het spijt me Ruby. Als ik het verleden kon veranderen dan zou ik dat gedaan hebben."


    Do I look like Mother Teresa?

    Lisa

    We kwamen aan bij Granny's. Henry zat hier met een chocolademelk. Henry keek op. "mam!!!" Hij rende naar Emma toe en gaf haar een knuffel. Ze waren allebei heel blij.

    Emma

    Ik was blij dat ik Henry weer zag, alleen ik wilde nog wel even naar Graham. "Als jullie nou samen iets gaan drinken, dan kan ik even met Graham praten." Ze vonden het goed en ik liep naar het politiebureau.

    Graham

    Langzaam voelde ik dat mijn hart weer aan het kloppen was. Wat had ik verkeerd gedaan waardoor Regina er in kneep? Echter voelde ik de sterkte van mijn hart nu gek genoeg toenemen. Ook gaf het me het gevoel of Ruby in de buurt was, maar... Zij was natuurlijk nu bij Regina. Ik stond weer op mijn beide benen en pakte de dartpijltjes. Ik kwam nog steeds op adem toon ik het idee had dat ik iemand het politiebureau hoorde binnenlopen.


    Do I look like Mother Teresa?

    Emma

    Ik zag Graham met dartpijltjes in zijn hand. "hey, ik heb een vraag het klinkt misschien raar, maar hoe komt het dat je nog leeft?" Ik wilde eigenlijk weer hulp sheriff zijn alleen dat vraag ik wel wat later.

    Graham

    "hey, ik heb een vraag het klinkt misschien raar, maar hoe komt het dat je nog leeft?" ik keek om richting de deuropening. Emma kwam het bureau binnengelopen. "Ook hallo Emma." zei al lachend. Ik vond het ongemakkelijk om met haar nu alleen te zijn. Toen we elkaar voor het laatst zagen... stierf ik in haar handen. De vraag die Emma me stelde had ik mezelf ook steeds afgevraagd, maar ik had werkelijk ook geen idee waarom ik weer hier was. "Ik heb geen idee Emma." ik liep mijn kantoor binnen en legde de pijltjes neer op mijn bureau, terwijl ik er vervolgens achter ging zitten. "Wat brengt je hier? Ik neem aan dat je niet alleen voor die vraag hier kwam."


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Zonder dat Regina het merkte stopte ik het kistje in mijn zak. "Het spijt me Ruby. Als ik het verleden kon veranderen dan zou ik dat gedaan hebben." Ik knikte. 'Ik ga even naar mijn kamer.' mompelde ik terwijl ik de trap op liep. Eenmaal daar sloot ik de deur snel achter mij. Ik haalde het kistje uit mijn zak. Ik was benieuwd wat er in het doosje zat. Toen ik het opmerkzaam bekeek, bekroop mij een raar gevoel. Dit doosje zag er uit wat the Evil Queen altijd gebruikte. Het was er voor gemaakt om een hart te bewaren. Snel greep ik naar mijn borst, nee het was mijn hart niet. Mijn ogen werden groot, was het Graham's hart? Nee dat kon niet, Graham hield echt van mij. Of was het Regina die al deze gevoelens creëerde? Stelde onze liefde dus helemaal niks voor? 'Rustig Ruby,' mompelde ik. Er was nog niets bewezen, ik had het doosje nog niet eens geopend. Snel verstopte ik het doosje, ik moest opzoek naar de sleutel. Voorzichtig sloop ik de gang op. Ik hoorde dat Regina in de keuken bezig was, dit was mijn kans. Ik sloop haar kamer in en ging opzoek naar de sleutel. Ik snoof de geur van Regina's kamer op, voordat ik hier ging zoeken had ik aan het sleutelgat van het kistje geroken. Nu was het hopen dat de sleutel hier lag. De geur bracht mij naar de onderkant van Regina's bed. Met mijn vingers gleed ik langs de binnenrand. Al snel stootte ik iets hards aan. Ik trok het los en het was inderdaad een sleutel. Snel ging ik terug naar mijn kamer en draaide mijn deur op slot. Ik haalde het kistje tevoorschijn. 'Hier gaat ie dan,' mompelde ik. Ik stak de sleutel in het slot. Een zachte klik en het kistje sprong open. Dat gene waar ik bang voor was werd nu bevestigd. Er lag een rood kloppend hart op de bodem van het kistje. 'Regina is te ver gegaan,' fluisterde ik boos. Ik moest naar Graham toe, maar ik kon Regina nu niet onder ogen komen. Voorzichtig deed ik het raam open en klom naar beneden. Snel rende ik naar het politiebureau, met het kistje in mijn handen geklemd.


    When you believe your dreams come true

    Emma

    "Wat brengt je hier? Ik neem aan dat je niet alleen voor die vraag hier kwam." Graham had gelijk. "nou eigenlijk....... Ik weet niet of je het weet, maar ik heb een vriendje, Killian. Het is raar om je zo te zien nadat je in mijn armen was gestorven, maar er is veel gebeurd in die tijd."

    Joseph Lloyd Dombrowski

    Eindelijk. Eindelijk was ik weg uit Rusland! Eindelijk ontslagen uit het Russische leger! Maar wat kan ik nu doen? Ik liep naar een reisbureau. "Goedendag meneer. Wat kan ik voor u doen?" Vroeg een Russische vrouw die achter de balie zat. "Euhm, ik zou graag naar ergens verhuizen. Niet in Rusland, Oekraïne of Wit-Rusland. Ik wil weg. Ver weg. Het avontuur opzoeken!" Antwoorde ik. "Oké. Ik denk dat ik wel iets heb voor u." Ze trok een schuif open en haalde er een stoffige brochure uit. "Ziehier meneer. Storybrooke. Een heel mooie stad. Je hebt er alles wat je moet hebben. Een politiekantoor, een café, een ziekenhuis, een strand, ..." "Ja mevrouw. Dat is het! Bedankt! Maar, hoe geraak ik daar?" "Ik heb al een vliegtuig voor u geboekt. Over 5 uur vertrekt het naar een vlieghaven niet ver van Storybrooke." "Oké! Bedankt! Hoeveel moet ik u?" "Niets meneer. Ik betaal voor u. Als iedereen zoals u zou zijn..." Ik huppelde uit het reisbureau en bekeek de brochure. Wat zei ze over een cafétje? Oh hierzo. "Granny's" heet het. Dat lijkt me leuk! Dat wordt mijn stamcafé!!! Wat een leuke vooruitzichten toch. Eindelijk is het geluk met mij...

    Jens Potter

    Harry was terug vertrokken, naar het politiebureau hopend Ginny aan te treffen. Ik zag Henry binnenkomen en enkele minuten later ook Emma en Lisa. Emma vertrok bijna direct, en Lisa en Henry wilden wat bijpraten. Dus ik vertrok. Ik ging een boswandeling maken.
    Opeens hoorde ik achter mij een takje kraken. Ik keek om, maar zag niets. Ik nam uit mijn linkerzak mijn dolk en uit mijn rechterzak mijn toverstaf. Ik vertrouwde het hier voor geen haar... Opeens verscheen er voor mij een vage schim. Het was al best laat, dus donker, en ik zag niet wie het was. Misschien wel Jos?