• Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

    Regels:
    - Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
    - Er is geen minimaal woordenlimiet.
    - Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

    Personages:
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser - Jeffrey
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Ian van Dijck - Kelly
    Isa de Vries - Marjanne
    Jessica "Jess" Slager
    Jiang Chen - Rosanne
    Joris Franksen - Marjanne
    Kate Teresa Vergeest - Marieke
    Jelle van Dijck - Kelly
    Layla Caspers - Natas
    Maya van Leemhuizen - Alicia
    Mia den Hertogh - Natas
    Petronella "Petra" D'Auxy - Marjanne
    Phoebe van Longen - Rosanne
    Ramon Scheepsma - Natas
    Thomas van Hof - Anouk
    Qaasim Braam - Alicia

    Andere personages:
    Jordana "Jordy" Visser - Natas
    Taco Boersma - Alicia

    Speeltopics: 1, 2, 3, 4, 5, 6
    Praattopics: 1
    Rollentopic


    Indeling groepjes sportweek
    Groep 1
    Maya van Leemhuizen – Alicia
    Henk van Es - Rosanne
    Thomas van Hof – Anouk
    Kyra van Bakkum – Lisa
    Ramon Scheepsma - Natas
    Isa de Vries – Marjanne

    Groep 2
    Jiang Chen – Rosanne
    Bram de Haas - Rosanne
    Darius Visser – Jeffrey
    Joris Franksen - Marjanne
    Mia den Hertogh - Natas
    Jelle van Dijck - Kelly
    Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia

    Groep 3
    Tyler Michigan – Lisa
    Qaasim Braam – Alicia
    Ian van Dijck - Kelly
    Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
    Layla Caspers – Natas
    Phoebe van Longen – Rosanne
    Kate Teresa Vergeest – Marieke

    [ bericht aangepast op 5 okt 2017 - 19:02 ]


    Every villain is a hero in his own mind.

    Wie gaan er nog meer mee naar Layla's huis?


    You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

    Misschien kunnen we gewoon doen dat iedereen is uitgenodigd ook via de app ? Dan kan de rest die niet naar volleybal gingen ook gewoon komen


    Everything is illuminated by the light of our past.

    [Ik kan Ian er wel heen sturen, Jelle is saai dus die komt niet xd]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    Hij had zijn scooter hard laten draaien om wat uit te sloven voor de dames maar Thomas was zeik nat geregend.
    Binnen was het gelukkig lekker warm en hij had haar ouders begroet en zijn schoenen uitgetrapt voor hij op de bank plofte. "Wat een kut weer zeg," meldde hij.


    Everything is illuminated by the light of our past.

    Ja iemand kan het wel in de app zetten^^


    Every villain is a hero in his own mind.

    Mia deed haar laptop dicht nadat ze twee afleveringen van Pretty Little Liars had gekeken. Ze verveelde zich, verlangde bijna naar huiswerk zodat ze iets om handen had. Ze had op de app gezien dat ze naar het huis van Layla waren gegaan omdat het regende, maar het laatste waar Mia zin in had, was daar naartoe gaan. Ze vond het maar niets dat die meiden meteen al zo'n stempel op de klas drukten en vroeg zich af hoe de rest van het jaar zou gaan. Ze geloofde echt niet dat iedereen straks voor hun feestjes werd uitgenodigd. Dan viel de klas weer uiteen en ze bespaarde zich liever de teleurstelling.
    Ze liet haar vingers over het toetsenbord glijden en stuurde een sms'je naar Maya. Zij had vast niet meegedaan met volleybal.
    Ben jij thuis?


    Every villain is a hero in his own mind.

    Layla voelde de blik van haar vader op zich branden, maar ze deed net of het haar niets kon schelen. Haar moeder vluchtte al gauw naar de serre om daar een boek te lezen en haar vader draalde nog wat heen en weer, totdat de drukte hem te veel werd. 'Er staat drinken in de koelkast,' meldde Layla, die geen zin had om ober te spelen.


    Every villain is a hero in his own mind.

    Ramon was eindelijk klaar met werken. Hij had onderweg naar huis net een regenbui te pakken en stapte thuis gauw onder de douche. Toen hij klaar was, zag hij dat hij een appje van Jordy had ontvangen.
    Vanavond bij mij? Horror of een zwijmelfilm, your choice.
    Hij grinnikte en ging op zoek naar zijn scheermes, die nog in zijn onuitgepakte toilettas zat. Het was te verwachten dat ze wilde afspreken, want ze hadden elkaar al vijf dagen niet gezien.


    Every villain is a hero in his own mind.

    ''Moeten we dat zelf pakken?'' Zeurde Thomas voor hij moeizaam op stond en richting de koelkast liep, ''je ouders leken niet erg blij Layla, vinden ze het wel goed dat we hier zijn?''


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Wat kan jou dat nou schelen?' vroeg Elin die de afstandsbediening had gepakt en de televisie uitzette om van die saaie programma's af te zijn. Haar mobiel was automatisch verbonden met de wi-fi van Layla en ze zette een muziekje op.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Volleybal was saai. Petra kon het niet en ze vond het ook helemaal niet leuk, dus was ze lekker thuis gebleven. Maar nu iedereen bij Layla thuis zou chillen, wilde Petra ook. Het grote dilemma was: het regende. Het laatste waar ze zin in had, was een door make-up uitgelopen gezicht en een pluizige haardos.
    Na enig denkwerk kwam ze tot de conclusie dat ze alleen zou gaan als haar stiefvader haar zou brengen. Hij was boven in zijn kantoor aan het werk, maar toen ze hem riep, zei hij direct dat hij dat wel wilde doen en vijf minuten later zat ze in de auto. Ze had niet echt iets met hem te bespreken, want hij was zo slim en gebruikte altijd woorden die ze niet begreep. Vaak knikte ze dan en humde ze alsof ze het met hem eens was, maar in werkelijkheid had ze geen flauw idee wat hij dan gezegd had.
    Bij Layla's huis gaf ze hem een kus op zijn wang, bedankte ze hem en zei ze dat ze hem zou appen als ze weer naar huis wilde. Daarna sprintte ze op haar naaldhakken naar de garagedeur en snelde ze naar binnen. 'Hallo!' zei ze vrolijk, en ze ging elegant naast Elin zitten.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

    Jawel! schreef Maya terug. Ze had zich deze middag een beetje verveeld. Normaliter bracht ze haar zondagmiddagen bij Darius door, maar die was om de een of andere reden onbereikbaar. Bovendien wilden haar ouders toch liever niet dat ze nu naar hem toe zou gaan: ze vonden hem vreemd en hem een negatieve uitwerking hebben op Maya's gedrag.
    Wou je wat doen? :) stuurde ze erachteraan.


    Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

    Volleybal zou dus niets meer worden. Kate baalde behoorlijk van de regen. Ze had echter nou niet bepaald zin om naar Layla's huis te gaan. Ze hadden sowieso geen vriendschappelijke band met elkaar. Ze vroeg zich wel af of Isa zou gaan of niet. Uiteindelijk zei ze tegen de rest dat ze thuis nog even wilde werken aan het cadeau voor haar oma. Het was technisch gezien geen leugen geweest; haar oma was tenslotte over drie dagen jarig. Kate pakte daarom haar fiets om snel weer terug te gaan.


    ''Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever'' - Walt Disney

    "Ik probeer gewoon vriendelijk te zijn, in tegenstelling tot jou," sprak Thomas en greep naar een biertje. "Zou je vader het erg vinden als ik er één pak?" Vroeg hij en liep toen terug naar de bank waar hij Petra zag en Thomas lachte. "Hoe kan jij in godsnaam op die schoenen lopen?"


    Everything is illuminated by the light of our past.

    'Het is eigenlijk net als lopen op je tenen, maar dan makkelijker,' beantwoordde Petra zijn vraag. 'En het is best wel asociaal om zomaar een biertje te pakken.' Ze keek hem ontzet aan.


    If you want the rainbow, you gotta put up with the rain