MSV - Op een middelbare school (7) - Speeltopics

Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

Personages:
Bram de Haas - Rosanne
Darius Visser - Jeffrey
Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia
Henk van Es - Rosanne
Ian van Dijck - Kelly
Isa de Vries - Marjanne
Jessica "Jess" Slager
Jiang Chen - Rosanne
Joris Franksen - Marjanne
Kate Teresa Vergeest - Marieke
Jelle van Dijck - Kelly
Layla Caspers - Natas
Maya van Leemhuizen - Alicia
Mia den Hertogh - Natas
Petronella "Petra" D'Auxy - Marjanne
Phoebe van Longen - Rosanne
Ramon Scheepsma - Natas
Thomas van Hof - Anouk
Qaasim Braam - Alicia

Andere personages:
Jordana "Jordy" Visser - Natas
Taco Boersma - Alicia

Speeltopics: 1, 2, 3, 4, 5, 6
Praattopics: 1
Rollentopic


Indeling groepjes sportweek
Groep 1
Maya van Leemhuizen – Alicia
Henk van Es - Rosanne
Thomas van Hof – Anouk
Kyra van Bakkum – Lisa
Ramon Scheepsma - Natas
Isa de Vries – Marjanne

Groep 2
Jiang Chen – Rosanne
Bram de Haas - Rosanne
Darius Visser – Jeffrey
Joris Franksen - Marjanne
Mia den Hertogh - Natas
Jelle van Dijck - Kelly
Elin van Haspengouw Hesbaye - Alicia

Groep 3
Tyler Michigan – Lisa
Qaasim Braam – Alicia
Ian van Dijck - Kelly
Petronella "Petra" D'Auxy – Marjanne
Layla Caspers – Natas
Phoebe van Longen – Rosanne
Kate Teresa Vergeest – Marieke

[ bericht aangepast op 5 okt 2017 - 19:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Tot jij,' verbeterde Elin hem. 'Ik ben wel aaedig, maar ik stel ook vragen, Thommie!' Ze glimlachte en trok Petra de hakken van haar voeten, zodat ze ze zelf kon aantrekken om te ervaren hoe ze liepen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Phoebe en Jiang hadden samen afgesproken. Jiang had zich afgevraagd waarom Phoebe zo'n grote zonnebril had gedragen. Zulk mooi weer was het namelijk niet. Hij stelde echter nog geen vragen en vertelde haar over zijn dag.
'Ik heb vandaag geskyped met mijn opa en oma in China,' vertelde hij opgetogen. 'Ik had ze al zo lang niet gesproken. Mijn oma kwakkelt erg met haar gezondheid.'
'Ging het nu goed?' vroeg Phoebe.
'Ja, gelukkig wel,' zei Jiang opgelucht. 'Mijn vader maakt zich wel grote zorgen. De afstand is zo groot.' Hij slaakte een zucht.
Phoebe legde berustend zijn hand op zijn arm en ze zetten hun fietsen tegen een boom. Phoebe veegde met haar mouw het bankje droog voor ze ging zitten.
'Phoebs.. Ga je me nog vertellen waarom je die achterlijk grote zonnebril draagt, terwijl het net nog heeft geregend?'
Phoebe staarde stug voor zich uit. 'Ik wou dat je me niet altijd zo veel vragen stelde.'
'Ik wou dat je eens eerlijk tegen me was.'
Phoebe keek met een ruk op. 'Ik ben eerlijk.'
'O ja?' vroeg Jiang kalm. 'Doe je bril dan af.'
Phoebe kauwde op haar wang. 'Er valt niet zo veel te zien. Ik ben gewoon tegen een paal opgelopen. Ik schaam me al dood voor zo'n stomme actie, laat staan dat ik het aan iedereen moet laten zien.'
Jiang zweeg en bleef haar afwachtend aan kijken. 'Je bril,' herhaalde hij.
Met tegenzin deed Phoebe de zonnebril af. Jiang legde zijn hand om haar gezicht en draaide die naar zich toe toen ze haar gezicht nog steeds van hem weggedraaid hield. Hij hield zijn adem in en liet zwakjes zijn hand zakken.
'Wat heb je gedaan?' vroeg hij vol afschuw.
Phoebe draaide koppig haar gezicht weer weg. 'Dat zei ik toch. Tegen een paal opgelopen. Super stom.'
Jiang geloofde geen woord van wat ze zei, maar wist dat ze boos zou worden of zelfs weg zou gaan als hij door zou gaan met vragen stellen. Haar oog was rood en gezwollen en dat beloofde een flink blauw oog te worden.
'Had je ook geen zin om naar Layla en zo te gaan?' vroeg hij daarom maar.
Phoebe schudde enkel haar hoofd. Jiang vroeg zich af wat er in haar hoofd om ging en aan wat of wie ze dacht.
'Praat met me alsjeblieft,' zei hij zacht. 'Sluit me niet buiten.'
'Dat doe ik niet Jiang. Stel niet zo veel vragen, alsjeblieft,' smeekte ze. Jiang merkte dat ze soms meer en meer afstandelijk werd en voorzichtig sloeg hij een arm om haar schouder. Zwijgend legde ze haar hoofd tegen zijn schouder en Jiang deed wat ze hem had gevraagd. Hij vroeg niets.

[ bericht aangepast op 29 sep 2016 - 22:27 ]

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Thomas lachte en plofte terug op de bank, "ik heb het toch aan Layla gevraagd," verdedigde hij zich zelf en keek naar de twee die schoenen begon te wisselen. "Ik zou die dingen in ieder geval nooit dragen."

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Petra giechelde. 'Ik denk dat je om zou vallen!'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Jij krijgt nu echt geen bier,' antwoordde Layla met opgetrokken wenkbrauwen. 'Ik wil niet dat ze de indruk krijgen dat ik hopeloze jongeren als vrienden heb die het nodig vinden om midden de dag bier gaan drinken.'
Daarbij hadden ze niet eens bier in huis. Haar ouders waren erg streng wat alcohol betrof, maar dat hoefden de anderen niet te weten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ja, ik verveel me. Ik heb niet zo veel zin om met de hele klas te gaan volleyballen, meldde Mia. Zullen we samen gaan koken?
Het was immers al best laat om echt nog wat te gaan doen.

---

Jordy hield niet van regen. Ze was juist een eind gaan rolschaatsen en had nu dekking gezocht in de portiek van een gesloten winkel. Ramon zag ze vanavond al en ze wist niet zo goed bij wie van haar andere vrienden ze moest aankloppen. Qaasim woonde het meest in de buurt, en dus belde ze hem om te vragen of hij thuis was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Yo!' zei Quaasim zodra hij opgenomen had. 'Ik ben aan het fietsen, man. Het regent vet hard en ik was aan het volleyballen, maar je mag wel komen!'
Zijn moeder zou wel boos zijn als hij zeiknat en met zijn schoenen vol zand thuis zou komen, maar dat zou ook weer neit van al te lange duur zijn. Bovendien vond ze Jordy wel aardig, dus ze zou ook wel normaal blijven doen.

---

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

"Zijn we geen hopeloze jongeren dan?" Vroeg Thomas en knikte op wat Petra zei. "Hoogst waarschijnlijk," voegde hij er lachend aan toe.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Henk en Bram kwamen op hun zwaar opgevoerde scooters aangereden bij Layla's huis.
'Eens kijken of die mokkels nog wat te zuipen hebben,' grijnsde Bram. Henk knikte goedkeurend en stak zijn brommersleutel in zijn zak.
'Pas op, hoog geëerd bezoek!' riep Bram luid.
'Hé, jij daar,' blafte Henk tegen Petra. 'Ga eens iets te drinken voor ons halen.'

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Nou zeg, dat is onaardig,' zei Petra beledigd. 'En ook wel asociaal.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Jammer dan. Twee bier.' Hij knipte ongeduldig in zijn vingers.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Er wordt hier geen bier gedronken,' zei Jess, die met haar ogen rolde. 'En denk nou niet dat Petra op deze manier ook maar iets voor je gaat doen, zeg. Aso's.' Het was ontzettend makkelijk om Petra iets voor je te laten doen - maar deze jongens gebruikten niet juiste methode. Als je Petra het gevoel gaf dat het logisch was dat ze iets zou doen, zou ze dat direct uitvoeren.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Had je wat?' vroeg Henk agressief. 'Niemand noemt mij een aso hier, begrepen?' Hij wees met zijn vinger dreigend naar Jess.

---

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Jess trok enkel haar wenkbrauwen op. 'Doe eens normaal, man.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Thomas keek het tafereel toe maar zei niks want hij had geen zin in ruzie met Henk en Bram.

---

Everything is illuminated by the light of our past.