• Cotton Candy Hearts
    ♕♕♕




    Welkom op Héraðsskólinn, de boarding school van IJsland, gelegen vlak buiten de stad Laugarvatn. Deze school is enkel voor de mooiste, de perfectste en vooral de rijkste leerlingen. De groep die op deze school zit is één grote vriendengroep, of in ieder geval, zo komen ze graag over naar de buitenwereld, maar tussen hen vindt ook genoeg backstabbing en narigheid plaats. Ondanks dat is de school redelijk normaal, voor zover een boarding school normaal kan zijn, of nou ja... het was normaal. Tot voor kort was de enige drama in deze school het geruzie over vriendjes en vriendinnetjes en het afkatten van elkaars kleding, maar sinds de nacht waarop het noorderlicht de hemel veranderde in een ballet van kleuren, is er wat veranderd. Hoewel iedereen op deze school perfect lijkt te zijn, hebben ze allemaal een verleden. Ze zijn lang niet allemaal altijd zo populair geweest en de meeste zijn juist hierheen gestuurd omdat ze er op hun oude school niet bij hoorden. Veel van hen hadden dan ook een denkbeeldige vriend of vriendin - vaak een betere versie van henzelf - om hen te vergezellen in hun eenzaamheid. Nu lijken die denkbeeldige vrienden teruggekeerd te zijn. Deze keer zijn ze er echter niet om te spelen, maar om ervoor te zorgen dat diegene waardoor ze ooit gedumpt zijn het leven zuur te maken en om hel los te laten op de vrienden die hun plaats vervangen hebben.



    "My fake plants died, because I did not pretend to water them."



    R O L L E N

    STUDENTS
    Kristján Hrafn Olvirsson • Scarlett {Tom Holland} || PeterMaximoff [1.2]
    Aidan Mannix Brogan • imaginary friend {Jordan Doww} || Dolan [1.3]
    Ari Mjöll • Viktoria {Matthijs Meel} || Traynor [1.8]
    Felix Larse Vilhjalmsson • Elísabet {George Elliot} || Wemel [1.5]
    Oliver Baltasar Leifsson • imaginary friend {Andrew Taggart} || Granian [1.11]
    Marius Olsen • imaginary friend {Arthur Gosse} || Prongsie [1.9]
    Nimue Galiene Shalott • Aetlí {Emily Bador} || Paddiecakes [1.4]
    Nuala Líle Callaghan • Thoràn {Mimi Elashiry} || Prongsie [1.3]
    Storm Freya Nielsen • Sverre {Ella Purnell} || Valtersen [1.3]
    naam • imaginary friend {Ali Collier} || Bughead [?]
    Cecilia Allegria Freyz • imaginary friend {Cameron Rorrison} || Sunrises [1.8]
    Lunacy Kristjana Aldardóttir • Ivar {Gigi Hadid} || Desierto [1.5]
    Odin Ash Amâre • geen {Cristina Scabbia} || Catmint [1.8]
    Lieve Bonita Allonia • imaginary friend {Gabriella Wilde} || Sprouse [1.8]

    IMAGINARY FRIENDS
    Thoràn • Vampire {Diego Barrueco} || Paddiecakes [1.4]
    Aetlí • Spiderman {Christopher Michaut} || Wemel [1.2]
    Sloane • Pyrokinese {Helder Afonso} || SIave [1.4]
    Svere • special ability {Lucky Blue Smith} || Marlow [1.9]
    Ivar • Technokinesis {Douglas Booth} || Busker [1.9]
    Everine Wylla Rae • Nightvision {FC} || Aniketos [1.7]
    Scarlett Jackson • Telekinse {Elizabeth Wheeland} || Ochtendzon [1.4]
    Viktoria • Emotion Manipulation {Aubrey Plaza} || Busker [1.9]
    Elísabet Vilhjalmsson • Enhanced Jumping {Lily Rose Depp} || Retrogade [1.7]

    STARTER
    De leerlingen van Héraðsskólinn boarding school hebben de vakantie bij hun ouders, familie en vrienden gevierd. Morgen beginnen de lessen weer, maar voor nu mogen ze nog genieten van hun laatste dag op school, net na hun terugkomst. Wat ze echter niet weten is dat er een wat minder leuke verrassing op hen staat te wachten: hun oude Imaginary Friends zijn door het noorderlicht tot leven gekomen en deze zijn uit op wraak.

    INFORMATIE
    Héraðsskólinn is gelegen aan een groot meer waar in de zomer veel gezwommen wordt en vaak feesten en kampvuren bij zijn. In de winter wordt er op het meer geschaatst. Het gebouw zelf is wit met groene daken en lijkt te bestaan uit meerdere kleine huisjes aan elkaar. De lokalen en de eetzaal bevinden zich op de onderste verdieping. De eetzaal en tevens de grote hal zit in het middelste gebouw. Op de tweede verdiepingen zitten de slaapzalen. Slaapzalen zijn ingedeeld voor maximaal vijf studenten. Aan de linkerkant zijn de jongens slaapzalen en aan de rechterkant zijn de meiden slaapzalen. In het achterste gebouw zit een gymzaal, met een zwembad en een ijsbaan en op het landgoed daarachter is een groot sportveld. Bij het zwembad zit ook een spa, sauna en een kleine bar waar vaak feestjes gegeven worden. Grotere feesten worden gegeven in de eetzaal. De Imaginary Friends zijn rusteloos en dwalen dag en nacht door de hallen heen, maar doordat ze zichzelf onzichtbaar kunnen maken of zichzelf kunnen veranderen in iets of iemand anders, zullen ze niet snel opgemerkt kunnen worden.

    Slaapzaal één
    ♕ Nimue Galiene Shalott
    ♕ Nuala Líle Callaghan
    ♕ Storm Freya Nielsen
    ♕ meisje Bughead
    ♕ Cecilia Allegria Freyz

    Slaapzaal drie
    ♕ Lunacy Kristjana Aldardóttir
    ♕ Odin Ash Amâre
    ♕ Lieve Bonita Allonia
    Slaapzaal twee
    ♕ Aidan Mannix Brogan
    ♕ Kristján Hrafn Olvirsson
    ♕ jongen Traynor
    ♕ Felix Larse Vilhjalmsson
    ♕ Oliver Baltasar Leifsson

    Slaapzaal twee
    ♕ Marius Olsen



    "One big school full of fake bitches."




    SCHOOL REGELS

    ♕ Na tien uur is het stil in de hallen en is iedereen op zijn kamer.
    ♕ Alcohol en drugs zijn ten strengste verboden.
    ♕ De meiden slaapzalen zijn verboden voor de jongens en andersom.
    ♕ Dat deze regels er zijn, betekent niet dat men zich hier aan houdt

    VAKKEN & SPORTEN
    De verplichte vakken zijn IJslands, Engels, Deens, wiskunde en lichamelijke opvoeding. Daarbij moet je minimaal vijf en maximaal tien vakken uit de volgende lijst kiezen: geschiedenis, aardrijkskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, tekenen, kunstgeschiedenis, muziek, filosofie, literatuurgeschiedenis, maatschappijleer, economie, cultuurgeschiedenis, levensbeschouwing, informatica, Chinees, Spaans, Frans, Grieks, Latijn en Duits. De grootste twee sporten die er gespeeld worden zijn ijshockey en kunstschaatsen. Verder is het mogelijk om te zwemmen en voetbal te doen. Je kan maximaal twee sporten beoefenen.


    Ijshockey
    ♕ Nimue • C



    Kunstschaatsen
    ♕ Kristján
    ♕ Lunacy
    ♕ Storm
    ♕ Lieve
    Zwemmen
    ♕ Felix
    ♕ Odin


    Voetbal





    SPECIAL ABILITIES
    Iedere Imaginary Friend heeft per definitie de mogelijkheid om zichzelf te kunnen veranderen - shapeshifting - en zichzelf onzichtbaar te kunnen maken, maar het veranderen van vorm gaat niet verder dan de limieten van degene door wie ze bedacht zijn. Ze kunnen dus niet veranderen in iets/iemand wat/wie de bedenker nog nooit gezien heeft. Imaginary Friends kunnen ook nog extra superkrachten hebben die bedacht zijn door de bedenker, denk hierbij aan vliegen, extra sterke krachten enzovoort. De meeste krachten zijn redelijk standaard en kinderlijk, omdat de Imaginary Friends in hun kindertijd bedacht zijn. Verder nemen de Imaginary Friends over het algemeen een vaste vorm aan - dat van een mensen - maar hun originele vorm is transparant en dof als een soort van geest. Ze zweven echter niet boven de grond, maar functioneren verder gewoon als een normaal mens. Hoe minder een mens aan hun Imaginary Friend denkt, hoe minder substantieel ze worden, maar door het noorderlicht hebben ze al hun kracht terug gekregen.



    RPG

    LINKS
    Speeltopics
    Speeltopic één.

    Rollentopics
    Rollentopic één.

    Praattopics
    Praattopic één.


    REGELS                                                                                                                 
    ♕ Reserveringen blijven vier dagen staan.
    ♕ Er is geen maximum aantal personages.
    ♕ Probeer de genders gelijk te houden.
    ♕ Alleen wij [Lisa en Matty] openen nieuwe topics.
    ♕ Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten.
    ♕ Geen ruzie behalve in de RPG zelf.
    ♕ Off-topic in het speeltopic graag tussen haakjes of anders in het praattopic.
    ♕ 16+ is toegestaan.
    ♕ Zonder toestemming mag je de personages van anderen niet besturen.
    ♕ Leraren worden bestuurd door iedereen.
    ♕ Als je twee weken niet meer reageert, stuur ik je een bericht, als je in de twee weken daarna nog niet reageert, vervalt je rol, tenzij je een geldige reden hebt.

    [face=times]
    ©Lizor
    Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

    [ bericht aangepast op 21 maart 2017 - 18:40 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀNOUTSIDE THE SCHOOL DORM 3 • ARI & VIKTORIA THORÀN & LUNA

    'Kunnen we je nog ergens mee helpen?' vraagt Ari aan Viktoria en ik kijk naar het meisje. Ze lijkt zich hier wel op haar gemak te voelen, ook al is ze nieuw en heeft ze haar spullen niet eens bij de hand. Komt ze uit IJsland? Of ergens anders vandaan? Anders is het ook raar dat ze geen handbagage heeft. Maar het zal vast een reden hebben.
          'Jullie hebben al heel wat gedaan, bedankt. En het kan heel goed zijn dat ik je aanbod van de kledij lenen aanneem, Nuala. Wees gewaarschuwd.' Ik grinnik zachtjes maar wuif het weg en antwoord dat het goed is. ’Ik zal misschien maar eens op zoek gaan naar een secretariaat hier ergens, om er achter te komen in welke kamer ik lig... Als me dat lukt in dit doolhof.’ Viktoria kijkt me wat smekend aan en ik kijk kort naar Ari.
          'Zo te horen zijn er al veel meisjes in de slaapzaal. Moet je niet gaan kijken?' Ik grinnik eventjes en druk dan een kusje op zijn lippen, waarna ik mijn telefoon in mijn jaszak stop en nog een keer in zijn hand knijp.
          'Ik ga wel even kijken,' zeg ik, 'ik zie je straks, goed?' Ik druk nog een kusje op zijn lippen — al anderhalf jaar samen en ik kan er gewoon geen genoeg van krijgen — zwaai dan naar Viktoria in de hoop dat Ari zich wat meer openstelt en haar de weg wil wijzen en dan loop ik in de richting van mijn slaapzaal, waar Luna dus blijkbaar ook is. Zij is echt een van mijn beste vriendinnen en ik hoop dat het grapje met die zogenaamde Thor gewoon om te plagen was. Ik kan me niet herinneren dat ik ze ooit over hem heb verteld, maar misschien is het in een vlaag van verstandsverbijstering verkeerd gegaan en heb ik ze bijgepraat over mijn denkbeeldige vriendje. Nu heb ik een echt vriendje en ik zou Ari voor geen goud willen wisselen voor iemand anders.
          Ik stap de kamer in en hoop ten zeerste dat Luna gewoon normaal doet tegen me wil doen en geen domme grap met me uit zal halen. Dit is niet mijn eigen slaapzaal, want ik slaap in nummer één, maar ik wil ze even zien.

    [ bericht aangepast op 26 maart 2017 - 11:53 ]


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Elìsabet Vilhjalmsson
    stay with me 'til the end now
    Ik keek naar beneden en liet mijn handen over de roze stof van de jurk gaan die ik van boven bekeek. Wat had ik nu weer aan? De laatste paar weet ik hoeveel wat - het leek in ieder geval een eeuwigheid - was ik iedere dag wakker geworden met een gekke outfit. Nou ja, waarschijnlijk had ik deze kleding vroeger echt helemaal gevonden. Het was een jurk en hij was roze, dus had ik me hoogstwaarschijnlijk een prinses gevoeld. Ach, als ik het toen zou zijn, was ik het nu nog steeds. Aangenaam kennis te maken, ik ben prinses Elìsabet.
    Plots hoorde ik muziek en waar je muziek hoort, is het natuurlijk gewenst te gaan dansen, waar je ook bent. In mijn geval was dat buiten, maar dat was juist leuker, dan konden anderen ook meedoen. Het was echte prinsessenmuziek, bijpassend bij mijn jurk en meteen begon ik te dromen.
    Ik stond in een balzaal met een diamanten vloer en gouden versieringen en meubels. Tegenover me stond een jongen met een nette jas aan, hij was de prins. Langzaam kwamen we dichterbij elkaar. Ik bewoog lichtelijk mee op de muziek al zat er niet echt een beat in. Zijn handen vormden zich om mij heen op het moment dat we dichtbij genoeg stonden om elkaar aan te raken en mijn handen belanden op zijn schouders. Samen begonnen we zo te dansen, perfect getimed, perfect aangepast aan elkaar. Het leek net een film, assepoester bijvoorbeeld. Assepoester was mijn lievelingsfilm. Ik had al zeker 20 keer gezien hoe het arme meisje in een prachtige prinses veranderde en zo het hart van haar prins veroverde. Ik wilde dat ook; ik wilde prinses zijn en vervolgens mijn prins charming vinden. Jammer genoeg, was ik maar een gewoon meisje op één of andere school. Deze gedachte rukte me terug naar de realiteit.
    Deze gedachte was echter niet het enige dat me terug liet keren, het lag meer aan de fysieke onderbreking; ik botste tegen iemand op.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    MARIUS OLSEN
    "Telling someone with OCD to snap out of it, is like telling a deaf person to listen harder."


    18 • YEAR 7 • HALLWAY • FELIX & IVAR

    'Anders geef ik jullie wel even een momentje. Als iemand me kan vertellen waar ik nu het beste heenga, laat ik jullie tot je gesprek,' besluit Ivar en ik wil mijn mond al opentrekken, maar Felix is me voor met de weg wijzen. Dan richt Felix zich weer tot mij.
          'Dus... vind je het leuk om weer op school te zijn en zo? Bepaalde mensen te zien...'
          Ik leun tegen de muur aan en ik kijk naar de grond tussen mijn voeten. Om eerlijk te zijn was ik graag thuis bij mijn ouders gebleven, maar als ik dat toe zou geven, kom ik waarschijnlijk heel erg onaardig over. Dan lijkt het net of ik de mensen hier niet waardeer en aardig vind. Goed, het is misschien wel zo want ze snappen vaak niet dat ik nu eenmaal dingen niet wil en juist wel wil en ik wil niet dat de mensen me hierom niet aardig vinden, maar ik denk dat dat al gebeurd is. Ik ratel in mezelf, zo sneu is het met me gesteld nu.
          'Ja hoor, prima,' antwoord ik weer lekker vaag en ik kijk kort naar Felix. Voor ik bij ze kwam staan, leek hij nog redelijk op zijn gemak maar nu is hij meer een stotterend en trillend lammetje dat nog amper weet hoe hij op zijn poten moet staan. 'En jij dan?' vraag ik hem. Hij zei net iets over psychologen maar ik heb het niet gevolgd, moet ik eerlijk zijn. Ik weet dat hij met iets zit — zijn zusje, dacht ik? — maar verder moet ik zeggen dat ik weinig aandacht heb voor andere mensen. Ik schenk hem een scheve glimlach en ik haal mijn hand door mijn haren.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Odin Ash Amâre


    "Nothing stands in our way. That's our way."

    Student ✩ 18 ✩ Badass ✩ Year 6 ✩ Outside

    "Hallo! Wat lees je?" hoorde ik ineens. Een beetje pissig keek ik op van mijn boek en zag dat het meisje dat daarnet nog lag te slapen wakker geworden was en mij nu aansprak. Hier had ik dus een hekel aan, iemand die uit het niets tegen me spreekt als ik aan het lezen ben en het doodstil is in de ruimte. Ik haalde mijn schouders onverschillig op.
          "Inferno van Dan Brown. Voor de honderdste keer denk ik. Best een goed boek." Ik analyseerde haar subtiel. Ze leek nogal gefocust op haar uiterlijk. Haar nagels had ze ergens laten doen, het zag er veel te nep uit om gewoon gelakt te zijn. Afgezien van haar uiterlijk zag ze er uit als een leuke meid. Misschien dat ze me zou mogen.
          'Ash, je weet toch dat iedereen je vreemd vindt? Ondanks dat je zo'n leuke meid bent,' begon Odin in mijn gedachte.
          'Laat me nou gewoon lekker doen, ik mag nooit iets doen van jou.' Ik zuchtte diep.
          "Ik ben trouwens Odin, mocht je mijn naam niet meer weten. Echter is mijn roepnaam Ash, dus daar mag je me gewoon mee aanspreken." Ik had mezelf ervan kunnen weerhouden om stomme dingen te roepen zoals mijn nicht die Odyne heette en dat ik daarom nooit Odin word genoemd. "Jij bent Lieve, toch? Heb je lekker geslapen?" Ik glimlachte even naar het meisje. Ik meende het niet echt, maar ik hoopte dat er een conversatie zou ontstaan tussen haar en mij om de tijd de doden. Anders zou ik op zoek gaan naar mijn zwembuddy of studiemaatje. Als ik ze kon vinden tenminste. Het zou leuk zijn om even met mijn studiemaatje Nimue te praten over vakantie en hoe we van het jaar onze uren in gingen plannen met samen studeren.

    [ bericht aangepast op 27 maart 2017 - 14:55 ]


    It finally happened - I'm slightly mad! ~ Queen

    Thoràn "Thor"


    19 • Jock • Nuala • The Hallways/Dorms • Kristján & Lunacy & Nuala

    'Ik ben Lunacy, houd het maar op Luna,' stelt ze zich voor en ik zwaai kort naar haar met een opgewekte glimlach. 'Ehm...' mompelt ze. Ze lijkt minder enthousiast te zijn over mijn aanwezigheid dan dat ik ben. 'Voel je je wel goed? Teveel genomen? I don't judge.' Ik moet die woorden eventjes in me opnemen en kantel dan mijn hoofd lichtjes.
          'Teveel alcohol?' Ik schud mijn hoofd. 'Nee, natuurlijk niet,' zeg ik. 'Ik ben compleet nuchter. Is het dan zo verkeerd om gewoon een beetje vrolijk te zijn?'
          'Luister, knapperd. Ik weet niet wat je hebt genomen, om eerlijk te zijn zou ik ook wel wat willen, maar als je hier niet op school zit, is het beter om hier niet te zijn. Ze hebben het hier al niet op jongens die op de meisjeskamers komen, laat staan een jongen die hier niet hoort. Daarbij heb ik Nuala nog nooit over je horen spreken, en ondanks dat jij er zelfs in handboeien geweldig uit zal zien, weet ik niet of je dat zelf zo leuk zal vinden. Het leven is inderdaad geweldig, en achter tralies is het toch allemaal een beetje minder.' Waarom denkt iedereen hier dat ik drugs op heb? Ik voel een golf van teleurstelling over me heen spoelen als hij zegt dat hij Nuala nooit over mij heeft horen praten, maar wimpel het snel af. Waarschijnlijk zijn ze gewoon niet zo'n goede vrienden. Ik wil mijn mond opentrekken om te protesteren, maar net op dat moment komt er iemand binnen. Ik vergeet de twee anderen meteen, want voor mijn neus staat niemand minder dan Nuala. Mijn Nuala. Wow, ze is prachtig geworden. Mijn gezicht licht op en ik spring over een bed heen om bij haar te komen. Vervolgens neem ik haar in mijn armen en til ik haar een klein stukje van de grond op om vervolgens mijn lippen op de hare te drukken.
          'Nuala, ma princesse,' zeg ik en ik kijk haar gepassioneerd aan, 'ik heb je zo gemist.'


    I will make you believe you are lovely.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Je bent echt,’ mompelde ze zachtjes en ik keek haar een beetje verdwaasd aan, natuurlijk was ik echt! ‘Hoe kan dat dan?’ vroeg ze. Ze speelde wat met het hartje wat ik voor haar had gemaakt en ik keek haar nieuwsgierig aan. Zou ze hem mooi vinden?
          ‘Nou het is een beetje een apart verhaal eigenlijk – je weet toch wel het noorderlicht? Er gebeurden wat vage dingen en poef,’ ik maakte een gebaar alsof ik een soort sterrenstof de lucht in gooide, ‘ik werd wakker en had een heus lichaam gekregen, precies zoals je voor mij had verzonnen.’ Ik gebaarde naar mezelf. Ze kon niet ontkennen dat ik er vreselijk goed uitzag? ‘En ik wist gewoon dat dit een teken voor mij was om jou weer eens op te zoeken, Nimi.’ Ik glimlachte dolgelukkig naar haar.
          ‘Wat doe je hier? Ik begrijp het niet, ik heb je bedacht.’ Ze stak haar hand weer opnieuw naar mij uit en ik zette me schrap – straks ging ze mij weer porren en ik kon dus echt níet tegen kietelen. Ze liet echter haar handen door mijn haren glijden en ik grinnikte zachtjes. ‘Ik hoop echt dat ik niet gek wordt, want dit is onmogelijk. Dit is haast... magisch.’ Ze wurmde zich los uit mijn grip en ik keek haar teleurgesteld aan. ‘Hoe kan dit?’
          ‘Het is toch ook magisch, dat het lot ons weer samen heeft gebracht?’ zei ik voorzichtig en draaide haar subtiel om, waarna ik aan haar-haar begon te frunniken. Net zoals ik vroeger weleens vaker had gedaan, maakte ik twee vlechten. Ik had alleen geen elastiekjes bij me dus bond ik ze vast met spinrag. ‘Wat zullen we nu doen? We moeten veel verloren tijd inhalen.’ Ik wikkelde mijn armen om haar heen en leunde met mijn kin op haar schouder.



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue

    [ bericht aangepast op 27 maart 2017 - 18:53 ]


    I just caught the wave in your eyes

    Naam:Oliver Baltasar Leifsson.


    | 19 | Sporty-geek-hybrid | outside | Elisa |

    Na een tijdje rond gedwaald te hebben in de slaapzaal en op de gang besloot ik om maar buiten mensen te gaan zoeken. Ik had wel hier en daar mensen zien lopen, maar niemand waar ik echt goede vrienden mee was. Ik had over het algemeen een heel opdringerig karakter en had er geen probleem mee om een gesprek binnen te vallen, maar soms voelde ik het gewoon even niet. Soms was ik in een bui waarin ik niemand wilde storen, zoals vandaag, of in ieder geval deze ochtend. Ik kon niet zeggen over vandaag. Ik keek over mijn schouder zodra ik iemand hoorde roepen, maar het bleek niet naar mij bedoelt te zijn. In de seconde dat ik achterom keek liep ik echter ook tegen iemand aan. Bijna automatisch pak ik het meisje vast, om te zorgen dat ze niet omvalt, maar als snel trek ik mijn handen terug.
    "Sorry," zei ik vrij luid. Daarna realiseer ik me dat het meisje waar ik tegen aangelopen ben compleet onbekend is voor mij. "Nieuw hier?" vroeg ik haar nieuwsgierig


    We've lived in the shadows for far too long.

    ARI MJÖLL

    Student • 18 • Wallflower • Viktoria • @ Dorms

          ‘Ik zal misschien maar eens op zoek gaan naar een secretariaat hier ergens, om erachter te komen in welke kamer ik lig. Als iemand me dat lukt in dit doolhof.’
          Ari kan niet anders dan enigszins zenuwachtig worden, aangezien hij zojuist aan Nuala heeft laten weten dat zij op zoek moet gaan naar haar vriendinnen. Nu kan hij niets anders doen dan Viktoria aanbieden om haar te begeleiden richting het secretariaat, wat wil betekenen dat Ari nog langer in haar gezelschap door moet brengen en moet denken dat hij compleet gestoord is geworden door het zien van zijn vroegere gefantaseerde vriendin.
          ‘Ik ga wel even kijken. Ik zie je straks, goed?’
          Ari maakt een zacht hummend geluid en kijkt toe hoe Nuala weg weet te lopen van hen, waarna er een ongemakkelijke stilte tussen hem en Viktoria in komt te hangen. Waarom kan dit niet zo gemakkelijk gaan zoals hij in zijn fantasie voor ogen had? Waarom kon hij niet een gewoon leven leiden?
          ‘Het eh — secretariaat is deze richting op. We komen dan ook langs de andere slaapzalen. Misschien hangt je naam daar op een van de lijsten van de nieuwelingen. We kunnen even kijken.’
          Ari’s stem is te snel om serieus genomen te worden, maar hij geeft Viktoria niet de kans om te reageren door zichzelf om te draaien en in de richting te lopen waar Nuala zojuist is verdwenen. Hij kan simpelweg niet lang zonder haar, helemaal niet op het moment dat hij oog in oog staat met complete krankzinnigheid.
          ‘De school is heel groot, maar je leert vast en zeker alles en iedereen heel snel kennen. Nuala heeft veel vriendinnen gemaakt hier, terwijl ze daar vroeger moeite mee had — net als ik zelf, trouwens. Ah, hier zijn de andere slaapzalen. Volgens mij zijn er veel mensen bin—. . .’
          Ari weet de deur enigszins te openen, zonder direct binnen te stormen. Natuurlijk waren er meisjes aanwezig en het zou niet juist zijn om daar binnen te komen alsof hij er thuis hoorde. Hij kende ze, door Nuala — maar dat betekende niet dat hij alles kon doen en laten wat hij maar wilde.
    Nadat Ari de deur heeft geopend en een snelle blik naar binnen werpt, blijft hij als aan de grond genageld staan. Nuala ligt in de armen van een jongeman, die haar een aantal centimeter boven de grond houdt en zijn lippen op de hare duwt. Voor even lijkt het alsof Ari aan het vallen is en moet hij de deurklink vastgrijpen. Wanneer de zwarte vlekjes voor zijn kijkers eindelijk zijn verdwenen, houdt hij zijn onderlip onder controle — die ongecontroleerd aan het trillen is.
          ‘Nuala, ma princesse. Ik heb je zo gemist.’
          Dus, Nuala kende deze persoon? Sterker nog — wat Ari op kon maken uit zijn woorden, hadden ze het al eens eerder ontzettend gezellig gehad met zijn tweeën. Ari krijgt geen lucht meer, en de kreun die over zijn lippen komt lijkt uit een geheel ander universum te komen. ‘Nua. . .’ stoot hij dan moeizaam uit, waarna hij omdraait en naar voren valt. Halverwege weet hij zichzelf te corrigeren en stort zichzelf verder. Met zijn schouders duwt hij hard tegen Viktoria aan, niets ziend met als enige doel hier weg te komen. Zonder een doel voor ogen start hij te rennen, totdat hij de koude buitenlucht tegen zijn wangen voelt slaan. Zelfs dan stopt hij niet, maar blijft doorgaan.
    [/colums]


    Lunacy Kristjana Aldardóttir
    17 • Outfit • @slaapzaal 3



    'Teveel alcohol?' Ik frons. 'Nee, natuurlijk niet, Ik ben compleet nuchter. Is het dan zo verkeerd om gewoon een beetje vrolijk te zijn?' Ik haal mijn wenkbrauw wat op. 'Een beetje maar' mompel ik. Vreemd..."Luister, knapperd. Ik weet niet wat je hebt genomen, om eerlijk te zijn zou ik ook wel wat willen, maar als je hier niet op school zit, is het beter om hier niet te zijn. Ze hebben het hier al niet op jongens die op de meisjeskamers komen, laat staan een jongen die hier niet hoort. Daarbij heb ik Nuala nog nooit over je horen spreken, en ondanks dat jij er zelfs in handboeien geweldig uit zal zien, weet ik niet of je dat zelf zo leuk zal vinden. Het leven is inderdaad geweldig, en acher tralies is het toch allemaal een beetje minder." sprak Kris en ik knik lichtjes. Ik keek naar Nuala die binnen kwam en wil net wat zeggen, maar druggie is mee al voor.
    Hij tilt haar op en drukt vervolgens zijn lippen op die van haar, waardoor mijn andere wenkbrauw ook kort omhoog schiet. 'Nuala, ma princesse, ik heb je zo gemist.' Langzaam keren mijn wenkbrauwen in een frons en dan komt natuurlijk Ari ook binnen. Het begint een beetje te lijken op een scene uit een cliché tienerdrama. ‘Nua. . .’ stoot hij moeizaam uit, wat al mijn gedachtes bevestigt. Volgens mij hadden we hier zeker te maken met een enge stalker en volgens mij zat Nuala daar ook niet op te wachten. Even tijd om de goede vriendin uit te hangen. Ik wacht af tot Nuala weer met beide benen op de grond staat en sta dan op van het bed, waarna ik druggie een beetje van haar weg duw en tussen beide kom te staan. 'Luister.. Ik snap dat je nieuw bent en misschien nog niet door hebt hoe alles hier werkt. Maar Nuala hier heeft al iemand en diegene staat niet rond te springen door de drugs. Dus back off.' zeg ik en sla mijn armen over elkaar terwijl ik hem scherp aankijk.


    El Diablo.


    Kristján Hrafn Olvirsson
    17 || The Gay || Scarlett || Hallway > Outside || The hot ones are always the crazy ones. || Thor > Ari
    De jongen bleef volhouden dat hij niet had genomen, maar daar geloofde ik niets van. Niemand was ooit zo ongelofelijk overdreven vrolijk zonder een pilletje te hebben genomen. Toch kreeg ik een antwoord, maar drukte hij zich langs me, om zich tot het meisje te richten wat hij duidelijk stalkte. Mijn ogen bleven niet haken op die twee, maar op Ari, Nuala's vriendje, wiens knokkels al compleet wit waren geworden om de deurklink heen. Ik zette mijn koffer weg en legde een hand op zijn arm. "Ari?" vroeg ik voorzichtig, maar na zijn zachte uitkraming van haar naam, rende hij weg. Ik keek hem heel kort na, voor ik de achtervolging inzette. Ik was geen hardloper, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem alleen te laten nu leek of zijn meisje al lange tijd achter zijn rug om een ander had, een drugsverslaafde nota bene. Hij bleef maar doorgaan, en ik was inmiddels ver buiten adem. Uiteindelijk wist ik naast hem te komen en pakte zijn arm, om hem te stoppen, terwijl we nu diep in het bos rond de school waren. Ik klapte haast dubbel en leunde met een arm op mijn knieen en met de ander op Ari. "Wow, Ari. Het is kut, tuurlijk, maar kan je heel even stoppen?" heeg ik, terwijl ik zo goed mogelijk probeerde op adem te komen. Langzaam kwam ik op adem en kwam weer rechop staan. "Heb jij ooit van die vent gehoord, trouwens? Hij is echt heel knap, dat wil je misschien niet horen, maar het is wel zo. Maar hij is nog wel gestoorder dan dat hij knap is. Nuala weet dat vast ook en anders hoort ze dat wel van de andere dames. Maak je niet te veel zorgen, Ari." Ik trok mijn muts weer recht op mijn hoofd en mijn handschoenen toch weer aan. Het was hier nog altijd stervenskoud. Ik was dan wel opgegroeid in het hoge noorden, nooit in het buitenland geweest, maar de kou wende je nooit helemaal aan. Toch was het niets bij het gevoel wat Ari nu in zijn hart zou moeten voelen.


    Bowties were never Cooler

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Outside • Aetlí

    ‘Nou het is een beetje een apart verhaal eigenlijk – je weet toch wel het noorderlicht? Er gebeurden wat vage dingen en poef,’ ik volg zijn handen terwijl hij ze in de lucht gooit en mijn mond zakt langzaam open. Of hij is gek of ik ben gek. Geen van beide is een goed teken. ‘Ik werd wakker en had een heus lichaam gekregen, precies zoals je voor mij had verzonnen.’ Ik volg zijn hand die over zijn lichaam heen gaat. Ik kan niet ontkennen dat hij er geweldig uit ziet, maar om eerlijk te zijn kan ik daar nu niet mee bezig zijn. ‘En ik wist gewoon dat dit een teken voor mij was om jou weer eens op te zoeken, Nimi. Het is toch ook magisch, dat het lot ons weer samen heeft gebracht?’ besluit hij en hij draait me voorzichtig om waardoor we tegenover elkaar staan. Langzaam begint hij mijn haar te vlechten en ik knipper verbaasd als hij beide vlechten vastmaakt met... spinrag. Waarom moest ik hem ook alweer spiderman krachten geven? Ik vervloek de jongere Nimue en bijt mijn lip terwijl ik de jongen aankijk. ‘Wat zullen we nu doen? We moeten veel verloren tijd inhalen.’ Hij wikkelt zijn armen om mij heen en als ik zijn kin op mijn schouder voel, kan ik het niet helpen. Een aangename rilling gaat over mijn rug en ik leun wat tegen hem aan. Ik heb hem dan misschien niet specifiek gericht, maar wel iemand die zo erg om me geeft. Wat nou als hij wel echt is? Wat nou als dit allemaal geen droom is en hij de waarheid vertelt? Zouden wij dan weer... Ik duw de gedachten weg. Dit is absurd. Ik kan mijzelf dit niet aanpraten. Ik weet dat ik soms aandacht te kort heb, maar ik ben niet zo erg dat ik ga nadenken om een serieuze relatie aan te gaan met mijn Imaginary Friend. Alleen de zin klinkt al belachelijk. Ik stap weg van hem. 'Ik... kan je wel de school laten zien,' mompel ik dan, 'maar uhm... ik moet even mijn spullen dumpen.'


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • DORM 3 • THORÀN & LUNA

    Voor ik überhaupt de rest van de aanwezigen op kan merken, word ik ineens opgetild. Eerst denk ik dat het Ari is die me verrast, maar uiteindelijk blijken de armen vele malen groter te zijn dan die van Ari en weet ik dat ik hem juist in de gang heb achtergelaten en dat hij dus helemaal niet stiekem langs me heen kan zijn geglipt om me hier weer op te vangen. Ik slaak een gilletje en ineens voel ik een paar lippen op die van mij. Deze zijn zeker niet van Ari en ook al voel ik dat mijn benen enkele centimeters boven de grond zweven, ik probeer de figuur van me weg te duwen.
          'Nuala, ma princesse, ik heb je zo gemist.' Die stem. Die... ik ken het ergens van en ik denk niet dat ik wil weten waarvan. Pas nu kan ik hem daadwerkelijk in me opnemen als hij me uiteindelijk neerzet en mijn adem stokt in mijn keel. Dit kan niet. Dit kan niet.
          'Thoràn?' vraag ik, maar op dat moment hoor ik een andere, heel bekende stem mijn naam uitstoten en ik kijk op. Ari staat daar en aan zijn gezichtsuitdrukking te zien, heeft hij net mogen aanschouwen wat er gebeurde. Dat Thoràn me kuste. Ik kijk in paniek toe hoe hij wegloopt. 'Ari!' roep ik, maar Kris gaat al achter hem aan en op haar beurt komt Luna tussen mij en mijn Imaginary Boyfriend. Ik verklaarde Ari zojuist stiekem voor gek toen hij dacht dat Viktoria juist iemand was uit zijn verleden die hij gemaakt had, maar nu ik Thoràn zo zie staan, voelt het ineens minder gek. Nee, natuurlijk is het nog steeds raar en ik wil mezelf bijna tegen een muur lopen om ervoor te zorgen dat ik wakker word, maar het is zo echt. Thor ziet er zo echt uit en fuck, ik wil dit niet. Dan schud ik mijn hoofd wat paniekerig en ik doe een stap achteruit van de jongen die graag zonder shirt rondloopt. Net zoals ik vroeger dacht. Ik wilde weten hoe jongens zich zouden gedragen als ze helemaal verliefd op mij waren, hoe het zou zijn om in het middelpunt van iemands aandacht te staan, maar niet op deze manier. Niet nu ik al in en ingelukkig ben met Ari als mijn vriendje, die niet om de haverklap zijn shirt uittrekt en me alles geeft wat ik wil. Ik houd van hem, maar op mijn eigen manier. Ik heb Thor niet meer nodig.
          'Dit kan niet,' mompel ik en ik doe nog een stap naar achteren, zodat ik buiten de kamer sta en uit het zicht van iedereen daarin ben. Ik hap naar adem en ik leun tegen de muur als het een klein beetje zwart wordt voor mijn ogen. Moet ik op zoek gaan naar Ari of moet ik hem alleen laten? Wil hij me überhaupt nog zien nadat hij me een andere jongen heeft zien kussen? Technisch gezien kuste hij alleen mij, maar voor het plaatje maakt dat niet uit. Ik kijk nog een keer de kamer in, Thor en Luna staan daar samen en ik ben Luna eeuwig dankbaar dat ze mij tegen mijn Imaginay Boyfriend beschermt, ook al heeft hij alleen maar goede dingen voor me over. Dat weet ik omdat ik hem heb gedacht en omdat ik wilde dat hij alles voor me zou doen. Dat doet hij en dat deed hij vroeger sowieso, maar nu... met Ari erbij hoef ik dat niet meer. Ik wil alleen maar Ari, geen andere jongens. Ik besluit me dan uit de voeten te maken en naar buiten te lopen om Ari te zien en om hem te smeken me niet te verlaten. Dat kan ik niet hebben, echt niet.
          'Ari?' vraag ik zachtjes als ik hem bij Kris zie staan en ik voel tranen opkomen. Dit wilde ik niet...


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    ARI MJÖLL

    Student • 18 • Wallflower • Viktoria • @ Dorms

          Rennen. Rennen. Rennen.
          Ari kan niet anders dan zijn benen heen en weer te laten bewegen zodat hij de school steeds verder achter zich weet te laten, totdat uiteindelijk het moment daar is dat hij niet anders kan dan stoppen en hijgend voorover buigen. Waarom kan hij het niet langer volhouden om te blijven rennen? Dan zou hij vast en zeker tot het einde van de wereld rennen, alles om aan deze nachtmerrie te kunnen ontsnappen. Ari’s grootste angst was altijd al dat Nuala op een andere persoon zou vallen dan hij en dat ze hem op een of andere manier zou bedriegen. Wat hij nooit ofte nimmer had kunnen verwachten, was het hetgeen dat het zou gebeuren nadat ze voor de vakantie intiem waren met elkaar. Wellicht is dat de reden dat Nuala zojuist een andere jongen stond te zoenen in de slaapzaal — Ari heeft vast een flater geslagen tijdens hun intieme samenzijn.
          ‘Woah, Ari. Het is kut, natuurlijk. Maar kan je heel even stoppen? Heb jij ooit van die vent gehoord, trouwens? Hij is echt heel knap. Dat wil je misschien niet horen. Maar het is wel zo. Maar hij is nog wel gestoorder dan dat hij knap is. Nuala weet dat vast ook en anders hoort ze dat wel van de andere dames. Maak je niet te veel zorgen, Ari.’
          Hijgend weet Ari overeind te komen en kan niet anders dan Kris met gigantische kijkers aan te staren. Waarom zei hij nu dat de jongeman ontzettend knap was? Wilde hij Ari’s zelfvertrouwen nog meer de grond in krijgen? Niet dat— dat mogelijk is, aangezien het niet lager zou kunnen dat op het moment.
          ‘Serieus, dude? ‘Hij is echt heel knap’ — what the fack man, wat moet ik daar in Godsnaam mee? Nuala stond gewoon te zoenen met hem en. . .’
          Ari’s woorden worden onderbroken doordat Nuala zich plotseling bij de jongemannen weet te voegen. Ari klemt direct zijn kaken op elkaar, ook al zijn Nuala’s tranen in haar kijkers voldoende om hem week te laten voelen vanbinnen.
          ‘Ari?’
          Voorzichtig weet Ari zijn handen tot vuisten te ballen, terwijl hij tracht om de woede binnenin zijn lichaam te houden. Als het aan Ari zou liggen, zou hij zijn moeder bellen om direct weer opgehaald te worden om naar huis te gaan.
          ‘Je zoende hem,’ fluistert Ari zachtjes, terwijl hij zijn hoofd in ongeloof schud. ‘Je weet dat ik. . .’ Opnieuw schudt Ari zijn hoofd in ongeloof. Waarom overkomt hem dit? ‘Waarom, Nuala?!’ Ari’s stem is harder ditmaal, maar hij slaat wel over van de emoties. ‘Dit is te cliché voor woorden, met zo’n opgepompte spierbundel als hij?! Wat dacht je wel niet?! Dat je me lekker voor aap kon zetten bij je vriendinnen? Hoe lang is dit al gaande?!’ Ari is een waterval voor woorden, terwijl zijn vuisten zachtjes starten te trillen.
    [/colums]


    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Eindelijk leek Nimue zich wat te ontspannen en ze leunde wat tegen mijn borst aan. Ik glimlachte zielsgelukkig en begon een beetje afwezig in haar zij te prikken – vergetend dat ze ongelovig slecht tegen kietelen kon. Nou ja, "vergetend".
          ‘Ik... kan je wel de school laten zien,’ mompelde ze en ik duwde haar een stukje van me af zodat ik haar aan kon kijken, ‘maar uhm... ik moet even mijn spullen dumpen.’ Ik fronsde en mijn ogen gleden onderzoekend over haar heen. Ze bleven hangen op de rugzak die over haar schouder hing en gelijk kwam ik in actie. Ik sjorde aan het hengsel dat aan haar schouder bungelde en ik nam de rugzak van haar over. Vervolgens slingerde ik 'm over mijn eigen schouder.
          ‘Die til ik wel even voor je. Het is de eerste dag van school, je moet jezelf niet al meteen te erg belasten, zeker niet nu je mij weer hebt om alles voor je te doen,’ zei ik met een trotse grijns en sloeg mijn arm om haar middel heen. ‘Bovendien kun je nu gelijk twee vliegen in één klap slaan: we gaan naar je kamer om je spullen te droppen en dan kun je me ook gelijk de rest van het schoolgebouw laten zien. Sowieso is het ook handig dat ik meteen weet waar je slaapt, dan kan ik zo nu en dan langskomen. Is dat niet leuk– oh Nimue, ik weet zeker dat wij het weer reuze gezellig gaan hebben samen.’ Plotseling schoot me iets te binnen en ik keek haar nu een stuk serieuzer aan. ‘Tenzij... Je hebt niet toevallig een ander, hè? Was je me daarom soms vergeten, hm?’



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue


    I just caught the wave in your eyes


    Kristján Hrafn Olvirsson
    17 || The Gay || Scarlett || Outside || Too gay for al this heterosexual shit. || Ari en Nuala
    Ari was duidelijk niet blij met mijn woorden. Toch leek ik ook duidelijk gezegd te hebben dat hij niet alleen knap was, maar ook compleet geschift. Tuurlijk was het naar dat die gast knap was, maar dat betekende niet dat Nuala opeens dingen voor hem voelde. Toen hij begon over zoenen, werden mijn ogen wel groot. Ik had niet echt goed opgelet op Nuala en Thor, toen Ari op het toneel was verschenen bij de slaapkamers. Ik had vooral moeite gedaan om hem tegen te houden. Nu begon dit, al deze heterosekuele nonsense. Ari was inmiddels met zijn vuisten aan het trillen, en er was een kans dat het uit de hand liep, maar ik wilde ook geen klap voor mijn kop. Ik zette twee stappen uit de weg en greep van achter zijn polsen vast. "Je krijgt er spijt van als je iets doet, Ari." siste ik hem toe. Ik hoopte dat hij iets zou kalmeren, dat ik gewoon naar binnen kon, mijn spullen kon uitpakken, en kon kijken of er nog knappe, niet gestoorde, nieuwe jongens waren. Misschien had hij wel een iets minder gestoorde vriend meegenomen, want een opstootje kon ik altijd wel gebruiken. Ik keek langs de jongen die ik bij de polsen had, naar zijn vriendinnetje, die blijkbaar speeksel had gewisseld met die gestoorde hunk van de gang. "Zullen we dit gesprek binnen voortzetten? Het is hier vrij koud en niet alleen door de sfeer die er hangt. Ik maak thee en dan kunnen jullie het samen gezellig uitvechten." Ik trok licht aan Ari's polsen. Intussen had ik zelfs onder mijn dikke jas en trui kippenvel van de kou. Ik droeg normaal meer lagen in de winter, maar hier was het over het algemeen warmer, dus ik dacht dat het niet nodig zou zijn voor het stukje tussen de auto en de school, maar zo langere tijd buiten, zeker na te hebben gerend, begon ik steenkoud te worden. Ik had behoefte aan thee, comfortabele kleren, mij haar wat weer redelijk zat, en het liefst nog knuffels van een leuke jongen, maar dat laatste was al een hele tijd niet gebeurt. Het was vreemd, gezien hier wel meer jongens rondliepen die zich met andere jongens inlieten, maar toch. Misschien dat ik dit jaar geluk vond, maar ik achtte de kans klein. Als het in afgelopen jaren al niet was gelukt, leek het me niet logisch dat het nu opeens wel zou gebeuren, al kon ik altijd hopen en proberen. Toch was mijn prioriteit nu binnen zien te komen en niet bevriezen door het gedoe rond deze twee tortelduifjes, of ex-tortelduifjes. Als ze dit liever buiten uitvochten, ging ik alsnog naar binnen, en was het niet meer mijn zorgen wat er gebeurde. Ik had Ari gewaarschuwd, Nuala was niet zo dom dat ze niet zag dat hij hier erg over inzat. "Kom." Ik liet nu een van Ari's polsen los en trok iets harder aan de ander, in de hoop dat ze snel mee zouden komen.


    Bowties were never Cooler