• Cotton Candy Hearts
    ♕♕♕




    Welkom op Héraðsskólinn, de boarding school van IJsland, gelegen vlak buiten de stad Laugarvatn. Deze school is enkel voor de mooiste, de perfectste en vooral de rijkste leerlingen. De groep die op deze school zit is één grote vriendengroep, of in ieder geval, zo komen ze graag over naar de buitenwereld, maar tussen hen vindt ook genoeg backstabbing en narigheid plaats. Ondanks dat is de school redelijk normaal, voor zover een boarding school normaal kan zijn, of nou ja... het was normaal. Tot voor kort was de enige drama in deze school het geruzie over vriendjes en vriendinnetjes en het afkatten van elkaars kleding, maar sinds de nacht waarop het noorderlicht de hemel veranderde in een ballet van kleuren, is er wat veranderd. Hoewel iedereen op deze school perfect lijkt te zijn, hebben ze allemaal een verleden. Ze zijn lang niet allemaal altijd zo populair geweest en de meeste zijn juist hierheen gestuurd omdat ze er op hun oude school niet bij hoorden. Veel van hen hadden dan ook een denkbeeldige vriend of vriendin - vaak een betere versie van henzelf - om hen te vergezellen in hun eenzaamheid. Nu lijken die denkbeeldige vrienden teruggekeerd te zijn. Deze keer zijn ze er echter niet om te spelen, maar om ervoor te zorgen dat diegene waardoor ze ooit gedumpt zijn het leven zuur te maken en om hel los te laten op de vrienden die hun plaats vervangen hebben.



    "My fake plants died, because I did not pretend to water them."



    R O L L E N

    STUDENTS
    Kristján Hrafn Olvirsson • Scarlett {Tom Holland} || PeterMaximoff [1.2]
    Aidan Mannix Brogan • imaginary friend {Jordan Doww} || Dolan [1.3]
    Ari Mjöll • Viktoria {Matthijs Meel} || Traynor [1.8]
    Felix Larse Vilhjalmsson • Elísabet {George Elliot} || Wemel [1.5]
    Oliver Baltasar Leifsson • imaginary friend {Andrew Taggart} || Granian [1.11]
    Marius Olsen • imaginary friend {Arthur Gosse} || Prongsie [1.9]
    Nimue Galiene Shalott • Aetlí {Emily Bador} || Paddiecakes [1.4]
    Nuala Líle Callaghan • Thoràn {Mimi Elashiry} || Prongsie [1.3]
    Storm Freya Nielsen • Sverre {Ella Purnell} || Valtersen [1.3]
    naam • imaginary friend {Ali Collier} || Bughead [?]
    Cecilia Allegria Freyz • imaginary friend {Cameron Rorrison} || Sunrises [1.8]
    Lunacy Kristjana Aldardóttir • Ivar {Gigi Hadid} || Desierto [1.5]
    Odin Ash Amâre • geen {Cristina Scabbia} || Catmint [1.8]
    Lieve Bonita Allonia • imaginary friend {Gabriella Wilde} || Sprouse [1.8]

    IMAGINARY FRIENDS
    Thoràn • Vampire {Diego Barrueco} || Paddiecakes [1.4]
    Aetlí • Spiderman {Christopher Michaut} || Wemel [1.2]
    Sloane • Pyrokinese {Helder Afonso} || SIave [1.4]
    Svere • special ability {Lucky Blue Smith} || Marlow [1.9]
    Ivar • Technokinesis {Douglas Booth} || Busker [1.9]
    Everine Wylla Rae • Nightvision {FC} || Aniketos [1.7]
    Scarlett Jackson • Telekinse {Elizabeth Wheeland} || Ochtendzon [1.4]
    Viktoria • Emotion Manipulation {Aubrey Plaza} || Busker [1.9]
    Elísabet Vilhjalmsson • Enhanced Jumping {Lily Rose Depp} || Retrogade [1.7]

    STARTER
    De leerlingen van Héraðsskólinn boarding school hebben de vakantie bij hun ouders, familie en vrienden gevierd. Morgen beginnen de lessen weer, maar voor nu mogen ze nog genieten van hun laatste dag op school, net na hun terugkomst. Wat ze echter niet weten is dat er een wat minder leuke verrassing op hen staat te wachten: hun oude Imaginary Friends zijn door het noorderlicht tot leven gekomen en deze zijn uit op wraak.

    INFORMATIE
    Héraðsskólinn is gelegen aan een groot meer waar in de zomer veel gezwommen wordt en vaak feesten en kampvuren bij zijn. In de winter wordt er op het meer geschaatst. Het gebouw zelf is wit met groene daken en lijkt te bestaan uit meerdere kleine huisjes aan elkaar. De lokalen en de eetzaal bevinden zich op de onderste verdieping. De eetzaal en tevens de grote hal zit in het middelste gebouw. Op de tweede verdiepingen zitten de slaapzalen. Slaapzalen zijn ingedeeld voor maximaal vijf studenten. Aan de linkerkant zijn de jongens slaapzalen en aan de rechterkant zijn de meiden slaapzalen. In het achterste gebouw zit een gymzaal, met een zwembad en een ijsbaan en op het landgoed daarachter is een groot sportveld. Bij het zwembad zit ook een spa, sauna en een kleine bar waar vaak feestjes gegeven worden. Grotere feesten worden gegeven in de eetzaal. De Imaginary Friends zijn rusteloos en dwalen dag en nacht door de hallen heen, maar doordat ze zichzelf onzichtbaar kunnen maken of zichzelf kunnen veranderen in iets of iemand anders, zullen ze niet snel opgemerkt kunnen worden.

    Slaapzaal één
    ♕ Nimue Galiene Shalott
    ♕ Nuala Líle Callaghan
    ♕ Storm Freya Nielsen
    ♕ meisje Bughead
    ♕ Cecilia Allegria Freyz

    Slaapzaal drie
    ♕ Lunacy Kristjana Aldardóttir
    ♕ Odin Ash Amâre
    ♕ Lieve Bonita Allonia
    Slaapzaal twee
    ♕ Aidan Mannix Brogan
    ♕ Kristján Hrafn Olvirsson
    ♕ jongen Traynor
    ♕ Felix Larse Vilhjalmsson
    ♕ Oliver Baltasar Leifsson

    Slaapzaal twee
    ♕ Marius Olsen



    "One big school full of fake bitches."




    SCHOOL REGELS

    ♕ Na tien uur is het stil in de hallen en is iedereen op zijn kamer.
    ♕ Alcohol en drugs zijn ten strengste verboden.
    ♕ De meiden slaapzalen zijn verboden voor de jongens en andersom.
    ♕ Dat deze regels er zijn, betekent niet dat men zich hier aan houdt

    VAKKEN & SPORTEN
    De verplichte vakken zijn IJslands, Engels, Deens, wiskunde en lichamelijke opvoeding. Daarbij moet je minimaal vijf en maximaal tien vakken uit de volgende lijst kiezen: geschiedenis, aardrijkskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, tekenen, kunstgeschiedenis, muziek, filosofie, literatuurgeschiedenis, maatschappijleer, economie, cultuurgeschiedenis, levensbeschouwing, informatica, Chinees, Spaans, Frans, Grieks, Latijn en Duits. De grootste twee sporten die er gespeeld worden zijn ijshockey en kunstschaatsen. Verder is het mogelijk om te zwemmen en voetbal te doen. Je kan maximaal twee sporten beoefenen.


    Ijshockey
    ♕ Nimue • C



    Kunstschaatsen
    ♕ Kristján
    ♕ Lunacy
    ♕ Storm
    ♕ Lieve
    Zwemmen
    ♕ Felix
    ♕ Odin


    Voetbal





    SPECIAL ABILITIES
    Iedere Imaginary Friend heeft per definitie de mogelijkheid om zichzelf te kunnen veranderen - shapeshifting - en zichzelf onzichtbaar te kunnen maken, maar het veranderen van vorm gaat niet verder dan de limieten van degene door wie ze bedacht zijn. Ze kunnen dus niet veranderen in iets/iemand wat/wie de bedenker nog nooit gezien heeft. Imaginary Friends kunnen ook nog extra superkrachten hebben die bedacht zijn door de bedenker, denk hierbij aan vliegen, extra sterke krachten enzovoort. De meeste krachten zijn redelijk standaard en kinderlijk, omdat de Imaginary Friends in hun kindertijd bedacht zijn. Verder nemen de Imaginary Friends over het algemeen een vaste vorm aan - dat van een mensen - maar hun originele vorm is transparant en dof als een soort van geest. Ze zweven echter niet boven de grond, maar functioneren verder gewoon als een normaal mens. Hoe minder een mens aan hun Imaginary Friend denkt, hoe minder substantieel ze worden, maar door het noorderlicht hebben ze al hun kracht terug gekregen.



    RPG

    LINKS
    Speeltopics
    Speeltopic één.

    Rollentopics
    Rollentopic één.

    Praattopics
    Praattopic één.


    REGELS                                                                                                                 
    ♕ Reserveringen blijven vier dagen staan.
    ♕ Er is geen maximum aantal personages.
    ♕ Probeer de genders gelijk te houden.
    ♕ Alleen wij [Lisa en Matty] openen nieuwe topics.
    ♕ Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten.
    ♕ Geen ruzie behalve in de RPG zelf.
    ♕ Off-topic in het speeltopic graag tussen haakjes of anders in het praattopic.
    ♕ 16+ is toegestaan.
    ♕ Zonder toestemming mag je de personages van anderen niet besturen.
    ♕ Leraren worden bestuurd door iedereen.
    ♕ Als je twee weken niet meer reageert, stuur ik je een bericht, als je in de twee weken daarna nog niet reageert, vervalt je rol, tenzij je een geldige reden hebt.

    [face=times]
    ©Lizor
    Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

    [ bericht aangepast op 21 maart 2017 - 18:40 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • INSIDE • ARI

    Ik zie dat Ari's handen zich meteen tot vuisten ballen en ik slik als ik hem aankijk. Vrijwel nooit heb ik hem boos gezien en ik weet niet of ik het wil. Ik voel me zo rot tegenover hem dat hij dat moest zien, maar hij moet weten dat ik er niks aan kon doen! Kris neemt ons mee naar binnen en ik ril als we binnen staan in de warme hal.
          'Je zoende hem. Je weet dat ik... Waarom, Nuala?! Dit is te cliché voor woorden, met zo'n opgepompte spierbundel als hij?! Wat dacht je wel niet?! Dat je me lekker voor aap kon zetten bij je vriendinnen? Hoe lang is dit al gaande?!' Tussendoor geeft hij me niet eens de ruimte om hem te onderbreken of om antwoord te geven op de vragen die hij stelt. Ik ben blij dat Kris uiteindelijk afgeleid wordt en ik pak Ari's hand vast waarna ik hem meetrek richting de eetzaal waar we alleen zullen zijn.
          'Hij zoende mij, ik zoende niet terug,' zeg ik tegen Ari en ik slik de brok in mijn keel weg. 'Ari, dit klinkt vast heel gek, maar... die jongen lijkt sprekend op een jongen van vroeger... die ik zelf bedacht heb,' vervolg ik op nog zachtere toon en ik wend mijn blik dan af, het klinkt veel te stom om geloofwaardig te zijn. 'Hij... ik heb hem bedacht als mijn vriendje omdat ik me alleen voelde...' geef ik toe. Ik laat Ari's hand los en ik zak op een stoel neer waarna ik opkijk naar mijn vriendje. 'Ik hou van jou, Ari, niet van hem...' Hij was slechts in mijn hoofd en hij troostte me als ik dat wilde, verder was er niets aan de hand. Thoràn was er voor me en hij liet me speciaal voelen, hij zorgde ervoor dat ik voor een keer het middelpunt van de aandacht was en hij steunde me in alles. Ik veeg snel een traan van mijn wang af en ik kijk weer naar hem op. 'Sorry, Ari...'


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    ARI MJÖLL

    Student • 18 • Wallflower • Viktoria • Nuala @ Dining hall

    Ari’s gevoelens van woede zijn dusdanig gigantisch, dat hij met geen enkele mogelijkheid kan protesteren als Kris zowel Ari als Nuala naar binnen weet te sjorren. Ari kan niet toegeven aan zijn gevoelens, uit zijn angsten om Kris pijn toe te doen — ook al is hij niet ontzettend sterk, op het moment zou hij het voor elkaar kunnen krijgen om zelfs de gespierde jongeman waar Nuala zojuist mee stond te kussen neer te slaan.
          ‘Hij zoende mij — ik zoende niet terug. Ari, dit klinkt vast heel gek, maar. . . Die jongen lijkt sprekend op een jongen van vroeger. . . Die ik zelf heb bedacht. Hij — ik heb hem bedacht als mijn vriendje omdat ik me alleen voelde. . . Maar ik hou van jou, Ari — niet van hem. . . Sorry, Ari. . .’
          Ari is zichzelf er volledig van bewust dat ze zich inmiddels in de eetzaal bevinden, maar de informatie weet niet precies binnen te komen in zijn gedachten als gevolg van interpretatie. Waarom kan hij zich niet meer concentreren? Normaal gesproken is hij de kalmte zelf en kan niets of niemand hem daar vanaf brengen.
    Zelfs het gegeven dat er verschillende personen op aan het treden zijn die uit het verleden van andere personen komen, doet Ari op het moment niets. Viktoria — of hoe ze dan ook mocht heten — is allang verdwenen uit zijn gedachten, zoals dat ook gebeurde toen hij Nuala voor de allereerste keer leerde kennen.
          ‘Dat je hem hebt verzonnen, is geen reden om met hem te zoenen al je iemand ziet die op hem lijkt.’
          Ondanks dat Ari’s stem nog enkele giftige onderdelen bevat klinkt hij zachter dan voorheen en ontwijken zijn kijkers Nuala’s gezicht. Hij wil niet zien wat ze op het moment voelde, helemaal niet omdat hij er vrijwel zeker van was dat ze op het punt stond om te gaan huilen. Ari kan er niet tegen als Nuala huilt, dat heeft hij nooit gedaan. Nuala was zijn alles, zij was de reden dat hij zich gelukkig voelde op deze school. Maar nu. . . Ari had er geen weet meer van wat hij moest denken over haar en hun relatie — oftewel hun geluk.
          ‘Ik. . . Ik geloof dat jij hem niet zoende,’ mompelt Ari uiteindelijk. ‘Maar. . . Waarom deed hij dat in Godsnaam? Hij is verdomme het hele schooljaar hier, laat staan wat hij allemaal nog gaat doen de aankomende tijd. Ik. . . Ik wil niet dat je bij hem in de buurt komt. Niet weer. Ik wil niet dat hij opnieuw. . .’
          Ari voelt de rillingen langs zijn ruggengraat glijden, waarna hij zijn kijkers dicht knijpt om de tranen binnen te houden.
    [/colums]


    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • DINING HALL • ARI

    'Dat je hem hebt verzonnen, is geen reden om met hem te zoenen als je iemand ziet die op hem lijkt.' Ik slik de brok in mijn keel weg en wil reageren, maar ik houd mijn mond. Ik denk niet dat het zal helpen als ik zeg dat hij er niet alleen op lijkt, maar dat zijn stem ook precies is hoe ik hem heb bedacht, dat hij er gewoon precies hetzelfde uitziet en me hetzelfde noemde als ik voor hem had bedacht. Ik zwijg en staar naar de grond, proberend de tranen binnen te houden. Ik wil niet huilen en ik wil er niet zo wanhopig uit zien, hij mag niet denken dat ik om alles lig te janken. Dat doe ik normaal ook niet, maar als het met Ari te maken heeft, lijken alle dammen te breken.
          'Ik... ik geloof dat jij hem niet zoende. Maar... waarom deed hij dat in godsnaam? Hij is verdomme het hele schooljaar hier, laat staan wat hij allemaal nog gaat doen de aankomende tijd. Ik... ik wil niet dat je bij hem in de buurt komt. Niet weer. Ik wil niet dat hij opnieuw...' Hij zwijgt en ik hoef de rest van zijn woorden niet eens te horen om te weten wat hij wil zeggen. Ik wil het ook niet en dat moet hij weten, dat moet hij snappen. Ik kijk dit keer wel weer op en ik sta ook op van de stoel waar ik op ben gaan zitten.
          'Ik wil hem niet zoenen, Ari, geloof me... ik wil alleen maar jou.' Ik sta wat onhandig en zelfs ongemakkelijk tegenover hem, maar uiteindelijk overbrug ik de kleine meter en sla ik mijn armen om de lieve jongen heen. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder aan en ik sluit mijn ogen zodra ik die vertrouwde geur ruik. Al anderhalf jaar zijn we samen en ik heb geen moment getwijfeld aan het feit dat ik met hem samen wil zijn. Ik wil hem nooit laten gaan, zeker niet om zo'n raar iets als Thor. Ik zal het me vast verbeeld hebben. Misschien was het niet eens Thor, maar een random jongen die besloot leuk te zijn. Wie weet hebben ze Truth or Dare gespeeld en daagden zijn vrienden hem uit het eerste meisje dat de kamer binnenliep te zoenen. Er zijn zoveel rationele verklaringen te vinden voor het feit dat hij toevallig geen shirt droeg. Misschien had hij net gedoucht of misschien was dat ook al een deel van de opdracht. Ik kijk nu op naar Ari en ik glimlach hem kort toe, waarna ik mijn lippen wederom op die van hem druk en mijn ogen sluit.
          'Geloof me... alsjeblieft...' smeek ik hem haast en ik plaats mijn handen tegen zijn borst aan. Ik wil hem voor geen goud kwijt, we hebben niet voor niets voor de vakantie voor het eerst samen de liefde bedreven en het voelde alsof ik in de zevende hemel terecht was gekomen, zo fijn en intiem was het met hem.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    ARI MJÖLL

    Student • 18 • Wallflower • Viktoria • Nuala @ Dining hall

    Voorzichtig glijden Ari’s kijkers naar Nuala — waar hij vrijwel direct spijt van weet te krijgen, omdat hij het simpelweg niet aan kan om haar verdrietig te zien. Ari was vanaf het allereerste moment dat ze hebben gesproken verliefd geworden op Nuala, wat uiteindelijk veel te lang duurde voordat ze daadwerkelijk een relatie kregen. Nuala had hem laten zien dat hij niet alleen hoefde te zijn op deze wereld.
          ‘Ik wil hem niet zoenen, Ari. Geloof me. . . Ik wil alleen maar jou.’
          Ari blijft bewegingloos staan op het moment dat Nuala naar hem toe weet te komen en haar armen om hem heen slaat. Direct voelt hij zich geliefd en veilig — Nuala’s aanwezigheid was voldoende om de woede jegens de nieuweling direct te laten verdwijnen.
          ‘Geloof me. . . Alsjeblieft. . .’
          Ari zucht zachtjes en blijft Nuala’s direct blik ontwijken, totdat hij haar handen op zijn borstkast voelt en hij wordt gedwongen om haar aan te kijken. Opnieuw ziet hij haar tranen en weet hij diep van binnen dat hij haar al had vergeven op het moment dat ze achter hem aan was gekomen. Het was niet eerlijk van Ari om zijn angsten voor vreemdgaan op Nuala te reflecteren als ze er daadwerkelijk niets aan had kunnen doen.
    Voorzichtig plaats Ari zijn handen op Nuala’s heupen en trekt haar op die wijze dichter tegen zijn eigen lichaam. Zachtjes drukt hij zijn voorhoofd tegen het hare en trekt dan langzaam één van zijn mondhoeken de hoogte in.
          ‘Niet huilen, Nua.’
          Zachtjes drukt hij zijn lippen tegen haar wangen, om een ontsnapte traan weg te nemen. Glimlachend trekt hij zich enigszins naar achteren om haar goed en wel aan te kijken. Direct ziet hij het meisje waar hij zo verliefd op was geworden — en nog steeds is. Geen enkele jongeman zonder shirt zou daar tussen kunnen komen, in geen honderden jaren.
          ‘Nua, ik geloof je. God, natuurlijk geloof ik je.’ Voor enkele seconden laat Ari zijn wenkbrauwen in een lichte frons glijden. ‘Zojuist stond ik op het punt om hem in elkaar te slaan, dat heb ik nooit ofte nimmer gevoeld. Maar hij zal op moeten passen in de toekomst, als ik hem te vaak zie — of nog beter, te vaak in een straal van vijf meter bij jou in de buurt.’ Grijnzend laat Ari zijn handen voorzichtig naar Nuala’s achterwerk glijden, waar hij ze zedig op laat rusten zonder al te veel druk te zetten. Hij mocht dan wel ontmaagd zijn door de prachtige jongedame, maar hij hield het gepast voor haar.
          ‘Ik denk dat Luna hem ondertussen wel heeft afgebrand,’ grijnst hij zachtjes. ‘Nou, kom hier. . . Ik wil je weer zien lachen.’ Ari grijnst voorzichtig voordat hij zijn lippen op die van Nuala laat belanden. Zachtjes maar doelbewust kust hij de aanrakingen van de nieuweling weg — waarna hij zachtjes in haar onderlip bijt. ‘Mijn,’ mompelt hij grinnikend.
    [/colums]



    Kristján Hrafn Olvirsson
    17 || The Gay || Scarlett || Inside || Too gay for al this heterosexual shit. || Luna
    Ik nam de twee vechtende tortelduifjes mee naar binnen. Het was buiten veel te koud en ik was de drama tussen deze twee helemaal zat. Ik liet ze alleen zonder iets te zeggen en liep terug de gangen naar de slaapkamers in. Daar vond ik mijn koffer langs de wand en Luna in de deurpost van de kamer. Ik trok mijn wanten weer uit en zuchtte theatraal. "Waarom moeten heteros altijd overal zo'n drama van maken? Kijk, begrijp me niet verkeerd, ik hou enorm van drama, maar eht moet wel ergens over gaan: Nipslips, dickpics, vloekende kleding van vorig seizoen. Dit heteroseksuele haantjesgedrag is echt belachelijk." Ik pakte het handvat van mijn koffer vast en opende met mijn vrije hand mijn jas een stuk. "Ik ga even uitpakken, zullen we zo thee drinken?" Ik blies haar een handkusje toe en liep naar mijn kamer om uit te pakken. Ik had zoals altijd veel kleding en persoonlijke verzorgingsspullen bij me, net als mijn schaatsspullen. Ik pakte het rustig uit in de lege kamer. Het was vreemd dat de kamer leeg was, gezien ik 4 kamergenoten had, maar toch. Toen ik was uitgepakt hing ik ook mijn jas op en mijn muts en wanten, voor ik mijn haren deed in een spiegel. Ik ging echt niet rondlopen met rommelig haar. Ik deed er nog wat haarlak in, voor ik terugliep naar de kamer van Luna. "Zin in thee, dame?" vroeg ik met een glimlach. Ik trok mijn overhemd nogmaals eens recht en keek naar haar. Ik had zeker zin in een warme drank, en thee had geen calorien, dus dat was een tweede pluspunt, want ik was misschien een slanke jongen, maar ook ik moest opletten wat ik in mijn lichaam stopte. Ik had wel zin om even lekker te kletsen, wat te roddelen, en even de rust terug te krijgen voor de school weer begon.


    Bowties were never Cooler

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • DINING HALL • ARI

    'Niet huilen, Nua,' zegt hij en het voelt heel goed om die woorden uit zijn mond te horen komen. Ik sluit mijn ogen als zijn lippen tegen mijn wang drukken en ik veeg dan een tweede traan van mijn wang af. God... 'Nua, ik geloof je. God, natuurlijk geloof ik je. Zojuist stond ik op het punt om hem in elkaar te slaan, dat heb ik nooit ofte nimmer gevoeld. Maar hij zal op moeten passen in de toekomst, als ik hem te vaak zie — of nog beter, te vaak in een straal van vijf meter bij jou in de buurt.’ Ik kijk hem aan en lach toch zachtjes. Zijn handen liggen op mijn billen en ik sla mijn armen weer stevig om hem heen. Ik wil hem echt niet kwijt. Nooit niet. Zijn opmerking over Luna laat me lachen en ik kus hem dan maar al te graag terug.
          'Mijn,' zegt hij en ik geef hem een speels tikje tegen zijn neus aan, maar dan kus ik hem weer en ik lach.
          'Mijn,' zeg ik net zo plagend en ik kijk hem aan. 'Ik heb je gemist,' pruil ik als ik hem aankijk en ik glimlach weer. Iets meer dan twee weken hebben we elkaar niet gezien en ik moet zeggen dat ik dat toch vrij heftig vond. Vorig jaar hadden we hetzelfde, en in de zomervakantie was het hetzelfde verhaal, maar ik raak er zo aan gewend om Ari eigenlijk elke dag wel even te zien hier op school dat het heel erg anders was toen ik hem twee weken helemaal niet zag. 'Maar ik ben blij dat ik je nu weer zie...' Ik glimlach wederom breed. Voorlopig hoef ik me geen zorgen te maken over dat ik hem niet zie, want het komende halfjaar zijn we weer hier op school. Ik vind het leuk om hier te zijn. Ik heb daadwerkelijk vriendinnen gemaakt en Ari is natuurlijk de kers op de al overheerlijke taart. 'En nu?' Ik haal zijn handen grijnzend van mijn billen af en ik grinnik zachtjes als ik zijn handen vastpak en mijn hoofd schuin houd als ik hem aankijk.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Thoràn "Thor"


    19 • Jock • Nuala • The Hallways/Dorms • Elìsabet & Oliver

    Alles wat daarna gebeurt, gebeurt enorm snel, voordat ik het weet is Nuala alweer verdwenen, met haar...vriend??? en ben ik weer alleen. Ik knipper verbaasd en kijk een beetje om me heen. Hoe kan dit nou weer? Oké, ik snap dat Nuala iemand nodig heeft om het zwarte gat te vullen wat ik heb achtergelaten, maar ze hoeft toch geen moeite te doen om hem te laten weten dat ik belangrijker ben dan hem? Dat leek mij al redelijk duidelijk. Nou, dat ging wat minder goed dan verwacht. Ik heb nu ook werkelijk geen idee waar Nuala uithangt en vraag me sterk af waarom ze niet heel enthousiast was toen ze me terug zoende. Ik begin een beetje door de hallen te dwalen op zoek naar Nuala. Mijn Nuala. Misschien moet ik die gast maar eens duidelijk maken dat hij enkel een rebound is. Ik geloof dat hij dat nog niet helemaal door heeft. De arme jongen. Ergens merk ik dat ik wel een beetje jaloers word. Ze had mij ook gewoon kunnen vragen om te komen. Ik kom langs een raam op en grijns als ik mijn spiegelbeeld zie. Even blijf ik staan om te checken of mijn haar nog goed zit. Terwijl ik naar mijn spiegelbeeld grijns en mijn spieren aanspan, kan ik de vampier tanden zien. Ah ja, misschien ga ik wel gewoon eerst even een konijntje eten voordat ik Nuala confronteer. Misschien wil zij er ook wel een! En dan haal ik gelijk een grote bos bloemen voor haar en... chocolade. Ja, dat wordt het plan. Enthousiast begin ik weer te lopen, maar mijn weg wordt geblokkeerd als ik plots tegen iemand aanloop.
          'Wow, hey sorry daar... maar ik liep hier,' zeg ik met een halve lach, 'ohhh hey Elìsabet!' zeg ik enthousiast. Ik pak haar hand vast en schud deze. 'Hoe is het met jou? Geniet jij ook zoveel van je eerste dag hier op deze school? Ben je Felix al tegengekomen? Ik Nuala wel. We hebben zelfs al gezoend. Oh, ze heeft me zo gemist.' Pas dan merk ik dat er ook nog iemand anders naast ons staat. 'Oh, hey hallo daar... jij.'


    I will make you believe you are lovely.

    [ bericht aangepast op 8 april 2017 - 12:58 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Dorm • Aetlí

    Hij pakt mijn rugzak van mijn schouders af en ik wil tegen sputteren. Ik kan heus wel zelf mijn rugzak dragen, maar de woorden blijven ergens halverwege hangen en Aetlí opent zijn mond alweer om verder te praten. ‘Die til ik wel even voor je. Het is de eerste dag van school, je moet jezelf niet al meteen te erg belasten, zeker niet nu je mij weer hebt om alles voor je te doen,’ zegt hij. Ik wil helemaal niet dat hij alles voor me doet. Ik voel zijn arm om mijn middel heen en bijt mijn lip. ‘Bovendien kun je nu gelijk twee vliegen in één klap slaan: we gaan naar je kamer om je spullen te droppen en dan kun je me ook gelijk de rest van het schoolgebouw laten zien. Sowieso is het ook handig dat ik meteen weet waar je slaapt, dan kan ik zo nu en dan langskomen. Is dat niet leuk– oh Nimue, ik weet zeker dat wij het weer reuze gezellig gaan hebben samen.’ Ik kijk hem sprakeloos aan. Het is niet elke dag dat je geconfronteerd wordt met je ex-imaginary friend en ik weet absoluut niet meer hoe ik hier om moet reageren. ‘Tenzij... Je hebt niet toevallig een ander, hè? Was je me daarom soms vergeten, hm?’ Een spottend lachje rolt over mijn lippen.
          'Ik met iemand anders? Laat me niet lachen,' mompel ik, 'maak je geen zorgen. Ik heb vrij weinig last van jongens die aan mijn voeten liggen.' Ik zucht en begin te lopen. Ik maak me los uit zijn grip. 'Nou, dit is de school,' begin ik. 'Zoals je kan zien is dit een school voor enkel de rijkste en arrogantste.' Ik haal mijn schouders op. 'En voor diegene die te slecht zijn in het maken van echte vrienden om op een normale school te zitten.' Ik vouw mijn armen over elkaar heen. 'Hier heb je de eetzaal en zo... de lokalen,' mompel ik en knik mijn hoofd verschillende kanten op voordat ik de trappen omhoog loop in de richting van mijn dorms. 'Dit is de gang met alle slaapzalen en...,' ik duw een deur open en zie tot mijn opluchting dat nog verder niemand in de slaapzaal zit. 'Dit is mijn slaapzaal.' Ik pak mijn rugzak van zijn schouder af en gooi deze op mijn bed. Mijn schaatsen hangen over de reling en zoals gewoonlijk is het een behoorlijk zooitje. Ik kiep mijn rugzak leeg op het bed en plof op het matras.


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    ARI MJÖLL

    Student • 18 • Wallflower • Viktoria • Nuala @ Dining hall

          ‘Mijn.’
          Grijnzend geeft Ari opnieuw een kleine kus op Nuala’s lippen, waarna hij gelukzalig zucht. Waarom heeft hij ooit kunnen denken dat ze hem zou verlaten voor iemand zoals de nieuweling zonder t—shirt?
          ‘Ik heb je gemist. Maar ik ben blij dat ik je nu weer zie. . . En nu?’
          Ari stoot een zachte lach uit en staat toe dat Nuala zijn handen van haar achterwerk weet te halen. Zuchtend legt Ari zijn hoofd even in zijn nek en denkt na. Het allerliefste zou hij op het moment terug willen gaan om de jongeman eens te laten weten wat er gebeurde met personen die aan zijn vriendin zaten, maar hij wilde niet dat Nuala hem op die manier zag. Daarnaast wil hij zo veel mogelijk tijd met Nuala doorbrengen.
          ‘Nu gaan we op zoek naar onze vrienden en genieten van de eerste dag voordat de lessen weer beginnen. En misschien. . . mag je straks wel nieuwe tekeningen zien.’
          Ari grijnst, wetende dat hij ontzettend veel tekeningen had gemaakt van Nuala tijdens de vakantie. Hij heeft zelfs een poging gedaan om haar vast te leggen met houtskool — naakt. Daar had hij de meeste tijd in gestoken, omdat hij het steeds na enkele minuten weg diende te leggen omdat hij zichzelf niet meer kon concentreren.
          ‘Daarna. . . Ik weet wel wat.’
          Ari wiebelt zijn wenkbrauwen even op en neer, maar kijkt haar dan serieus aan. Hij wilde niet seksistisch overkomen, maar zo dicht bij Nuala in de buurt zijn terwijl ze voor de vakantie voor het eerst. . . Laten we zeggen dat het vrij moeilijk voor hem was om zich in te houden op het moment.
          ‘Spring maar achterop, m’lady.’
          Hij draait zich om en zakt wat door zijn knieën, zodat Nuala op zijn rug plaats kan nemen.
    [/colums]


    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Ik met iemand anders? Laat me niet lachen,’ mompelde ze en ik kon het niet laten om tevreden te grijnzen, ‘maak je geen zorgen. Ik heb vrij weinig last van jongens die aan mijn voeten liggen.’ Ze zuchtte en begon te lopen. Ik grijnsde breed en zelf ingenomen naar haar,
          ‘En dat is maar goed ook, je hebt niemand anders behalve mij nodig, toch?’ Dat was uiteraard een retorische vraag, want het antwoord daarop was een onbetwiste ja.
          ‘Nou, dit is de school.’ Ik humde wat maar lette eigenlijk totaal niet op. Mijn volledige aandacht was op Nimue gericht. ‘Zoals je kan zien is dit een school voor enkel de rijkste en arrogantste. En voor diegene die te slecht zijn in het maken van echte vrienden om op een normale school te zitten.’ Ik nam kort de moeite om-om mij heen te kijken en keek toen weer naar mijn Nimue. ‘Hier heb je de eetzaal en zo... de lokalen,.’ We liepen een aantal trappen op en ik wist dat ik nu moest opletten, wilde ik de weg naar Nimue's dorm kunnen onthouden. ‘Dit is de gang met alle slaapzalen en...,’ ze duwde een deur open, ‘dit is mijn slaapzaal.’ Ik keek even keurend de kamer rond. Niet slecht, helemaal niet slecht. Ze nam haar rugzak van mijn schouder en stortte de inhoud ervan leeg op haar bed. Haar kamer was een enorme klerenzooi – haha, snapte je 'm, want het waren voornamelijk kler– nee? Okay... Mijn grijns werd breder toen ik een onderbroek van haar zag liggen.
          ‘Deze kun je leuk op elkaar afvuren,’ zei ik en grinnikte zachtjes. Ik spande 'm als een elastiekje en schoot 'm vervolgens weg – bijna het ruim uit. ‘Oops...’ zei ik en keek Nimue met pretogen aan. Plotseling bedacht ik me iets en ik viste een zakje snoep uit mijn broekszak. ‘Voordat ik het vergeet...’ Ik ging op één knie voor Nimue zitten. ‘Deze is nog voor jou.’ Ik schoof een snoepring over haar ringvinger en keek haar trots aan.



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue


    I just caught the wave in your eyes

    Viktoria

    18 Emotion manipulation Slaapzaal 3 Kristján

          Even was ik met Ari meegelopen, maar mijn verlangen – om hem een moment te kunnen spreken – blijft compleet onbeantwoord als hij net zo snel weer een van de slaapkamers in weet te verdwijnen; waar zich een chaos aan drama ontspringt. Ik kan niet ontkennen dat ik het even onnoemelijk fijn vond, met de hoop dat dit toch tenminste een eerste kink in de relatie tussen Ari en Nuala zou kunnen vormen. Dat de twee het vrij snel goedmaken is – ondanks frustrerend – immers niet van belang. De eerste basis voor wantrouwen was gelegd, en ik wist door wie: Thor, bedacht door Nuala zelve schijnbaar. Dat ik de link eerder nog niet had kunnen leggen.
          Voor het gehele drama hou ik me enigszins afwezig en besluit zelfs wat doorheen de hallen te wandelen, maar vind mijn weg al snel terug bij de anderen. Het walgelijke, zeemzoete gedoe tussen het koppel besluit ik compleet te negeren, en ik richt me in plaats daarvan op een jongeman, in gesprek met een ander meisje.
          ’Zin in thee, dame?’
          Mijn mondhoeken krullen omhoog als ik de jongeman (Kristján in me opneem. Zijn uiterlijk is compleet verzorgd, doch niet in overdreven mate.
          ’Gaat dat aanbod ook uit naar nieuwelingen? Anders zeg ik graag ja,’ vraag ik hem lichtelijk geamuseerd, en weet zijn gevoelens zodanig te manipuleren dat ze alleen maar positief staan. Niet dat daar veel moeite voor nodig was. Het was alsnog de jongeman op dit moment zelf al vol positiviteit zat.
          ’Sorry, ik hoop dat dat niet ongepast was. . . Het is erg lastig vrienden te maken als je in het midden van het jaar komt binnen vallen,’ mompel ik zacht en trek een van mijn mondhoeken subtiel weg - in hoop mezelf zo een ietwat onzekere verschijning te geven. Of hij zou reageren, kon ik echter niet voor hem bepalen - helaas.

    [ bericht aangepast op 10 april 2017 - 4:38 ]


    A girl who wonders.

    Ivar

    18 Technokinesis Slaapzaal 3 Luna & others?



          Vanaf ik mijn eerdere metgezellen verlaten heb, slenter ik door de hallen heen. . . Slaapzaal 3, slaapzaal 3. Dat is mijn duidelijke doel. Naast alle informatie die het dossier van Luna me geschonken had, was dit waarschijnlijk de meest waardevolle. Haar lessen en andere info waren zekere interessant, maar niet nuttig voor mij om haar te vinden en dat is voor nu het allerbelangrijkst.
          Eindeloze vragen schieten door mijn gedachten als ik de slaapzalen – en daarmee ook de drukte – begin te naderen. Zou ze me herkennen? Zoals zij was ook ik ouder geworden. Ik heb echter het geluk gehad dat het maar enkele jaren geleden is dat de jongedame voor het laatst aan me had gedacht en ik haar zijde mocht staan. Zoveel ben ik niet veranderd. Echter, als je compleet uit iemands gedachten verdwijnt, begin je jezelf enigszins in twijfel te trekken. Toen ik nog ‘bestond’, leek ik onoverwinnelijk en eindeloos gelukkig. Ik had immers Luna, en meer wilde ik niet. Mijn hele leven was aan haar gewijd . . tot ze me niet langer nodig had. Nu zou ik er echter voor zorgen dat ze me niet eens meer zou kunnen vergeten.
          Vlotjes begeef ik mezelf de trappen op en kom heel wat anderen tegen; een jongeman, een verliefd koppel, zelfs een paar andere IF’s – zoals ik. Waarschijnlijk eveneens opzoek naar hun maker, of die hebben ze reeds gevonden. Het duurt ook niet lang voor ik haar tussen de anderen zie staan, bij Thor – zonder shirt – van alle personen.
          Ik ben echter niet jaloers; ik ben verwonderd. Ze is zoveel veranderd sinds ik het laatst bij haar was, zoveel volwassener – aantrekkelijker. In één woord: prachtig. En toch brengt haar zien ook een knagend gevoel in mijn maag mee. Hoe zeer ik het haar kwalijk neem dat ze me vergeten is.
          Uiteindelijk stap ik naar haar toe, mijn ogen puur op haar gericht. ‘Hallo, lieve Luna. . .’ begin ik rustig en schenk haar een rustige, charmante glimlach – zoals ik dat ook vroeger zo goed kon. ‘Ken je me nog? Of. . . ben je ook mij vergeten?’


    A girl who wonders.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • DINING HALL • ARI

    'Nu gaan we op zoek naar onze vrienden en genieten van de eerste dag voordat de lessen weer beginnen. En misschien... mag je straks wel nieuwe tekeningen zien. Daarna... Ik weet wel wat.' Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. Bedoelt hij nu wat ik denk dat hij bedoelt? Ik grinnik zachtjes en druk een zachte kus op zijn lippen.
          'Ik wil graag je tekeningen zien...' zeg ik zachtjes. Hij is echt getalenteerd en ik vind het leuk hoe hij mij vaak tekent. Dan zitten we niet bij elkaar, maar wel in dezelfde kamer en dan legt hij mij vast met zijn potloden en houtskool en wat hij ook gebruikt. Ik vind het gewoon geweldig, ook al schaamt hij zich er zo nu en dan voor. 'En dat andere... daar kan ik me ook wel in vinden.' Ik wiebel dit keer speels met mijn wenkbrauwen. Dan draait hij zich om en ik spring lachend op zijn rug.
          'Vooruit, paard,' lach ik en ik sla mijn armen om zijn nek heen waarna ik een zacht kusje in zijn hals druk en hij dan weer weg begint te lopen. 'Ik zou je nooit verlaten voor iemand anders, Ari,' zeg ik nog wel een keer zachtjes. Ik wil dat hij me gelooft en ik wil niet dat hij me verdenkt van vreemdgaan. Ik zou dat nooit doen. Ari is mijn eerste vriendje, mijn eerste kus, mijn eerste keer seks, is dat niet duidelijk en bewijs genoeg? Ik hou van hem en daar kan niemand verandering in brengen. 'Ik ben benieuwd naar je tekeningen... ik heb je twee weken niet gezien en ik heb veel gemist,' grinnik ik zachtjes. Ik ben gek op hem, echt waar, al vanaf het moment dat ik hem zag had hij al een plekje in mijn hart gewonnen en dat is na meer dan twee jaar nog niet weggegaan. Het wordt zelfs steeds heftiger, zeker na onze laatste ontmoeting voor de vakantie.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Dorm • Aetlí

    ‘Deze kun je leuk op elkaar afvuren,’ zegt hij en hij schiet een van mijn onderbroeken het raam uit. Ik staar hem even geschokt aan en begin dan heel hard te lachen. Snel sla ik mijn hand voor mijn mond en schud ik mijn hoofd. ‘Oops...’ zegt hij, maar voordat ik er iets van kan zeggen heeft hij zijn aandacht al ergens anders op gefocust. Ik frons. Het verbaasd me niet echt dat hij dit doet, want hij is immers gemaakt door mij en ik ben precies hetzelfde: om het minste of geringste afgeleid. ‘Voordat ik het vergeet...’ Hij gaat op zijn knieën zitten en even wil ik hem uit schrik wegduwen, maar dan zie ik dat het enkel een snoepring is. ‘Deze is nog voor jou.’ Ik kijk naar de snoepring om mijn vinger en grinnik zachtjes.
          'Je hebt het onthouden,' zeg ik. 'Ik wilde vroeger altijd ten huwelijk gevraagd worden met een snoepring, omdat dat veel lekkerder is dan een gewone ring,' mompel ik zachtjes terwijl ik naar de ring kijk. Waarom heb ik ook alweer mijn perfecte vriendje gecreëerd. Niemand kan tegen hem opboksen, maar hij is nep. Ik kijk de jongen schaapachtig aan en trek hem overeind. Zachtjes druk ik een kus op zijn wang. 'Uhm... bedankt,' zeg ik en ik speel met de ring. 'Dat is lief.' Ik stap terug en begin dan met het opruimen van al mijn spullen om mijzelf iets te doen te geven. 'Dus... ga je hier blijven of ga je terug naar de...,' ik gebaar wat ongemakkelijk met mijn hand. 'Het noorderlicht of zo?' Ik lach ongemakkelijk en duw dan al mijn kleren in de grote koffer naast mijn bed. Vervolgens schuif ik deze onder mijn bed en plof ik op het matras.


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Een tevreden en zelfgenoegzame grijns verscheen op mijn gezicht toen Nimue moest lachen om mijn actie.
          ‘Je hebt het onthouden,’ zei ze en ik knikte trots. Natuurlijk had ik dat onthouden! ‘Ik wilde vroeger altijd ten huwelijk gevraagd worden met een snoepring, omdat dat veel lekkerder is dan een gewone ring.’
          ‘En ik geef je groot gelijk – veel goedkoper en lekkerder. Wat heb je nu aan zo'n glimmend ding,’ zei ik en ging in kleermakerszit op de grond zitten, waarna ik de rest van de snoepringen begon op te eten. Nimue trok me echter weer overeind en ik voelde haar zachte lippen op mijn wang.
          ‘Uhm... bedankt,’ zei ze en speelde met de snoepring, ‘dat is lief.’
          ‘Alleen voor jou Nimi,’ zei ik met een glimlach en keek toe hoe ze haar kamer begon op te ruimen. Ik twijfelde even of ik haar moest helpen, maar ik had geen idee waar wat hoorde te staan, dus waarschijnlijk zou ik haar alleen tegenwerken dan helpen. Uitstekend excuus voor mij om niets te doen.
          ‘Dus... ga je hier blijven of ga je terug naar de...,’ ze gebaarde wat met haar hand en ik keek haar niet begrijpend aan, 'het noorderlicht of zo?' Ik schoot in de lach en proestte het uit.
          ‘Oh Nimi,’ zei ik lachend en schudde mijn hoofd. Ik keek haar met pretogen aan en pinkte een traantje weg. ‘Het noorderlicht is geen plek waar ik een retourtje naar kan nemen – nee, ik blijf natuurlijk bij jou!’ Ze had plaatsgenomen op haar matras en ik ging ook op haar bed zitten. Ik kwam boven haar hangen en keek haar geamuseerd aan. ‘Dus we hebben genoeg tijd om al die verloren tijd in te halen en raad eens wat er bovenaan mijn lijstje staat?’ vroeg ik grijnzend aan haar en keek haar ondeugend aan. ‘Kieteldood!’ Ik grinnikte en begon Nimue te kietelen.



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue

    [ bericht aangepast op 13 april 2017 - 20:54 ]


    I just caught the wave in your eyes