• Cotton Candy Hearts
    ♕♕♕




    Welkom op Héraðsskólinn, de boarding school van IJsland, gelegen vlak buiten de stad Laugarvatn. Deze school is enkel voor de mooiste, de perfectste en vooral de rijkste leerlingen. De groep die op deze school zit is één grote vriendengroep, of in ieder geval, zo komen ze graag over naar de buitenwereld, maar tussen hen vindt ook genoeg backstabbing en narigheid plaats. Ondanks dat is de school redelijk normaal, voor zover een boarding school normaal kan zijn, of nou ja... het was normaal. Tot voor kort was de enige drama in deze school het geruzie over vriendjes en vriendinnetjes en het afkatten van elkaars kleding, maar sinds de nacht waarop het noorderlicht de hemel veranderde in een ballet van kleuren, is er wat veranderd. Hoewel iedereen op deze school perfect lijkt te zijn, hebben ze allemaal een verleden. Ze zijn lang niet allemaal altijd zo populair geweest en de meeste zijn juist hierheen gestuurd omdat ze er op hun oude school niet bij hoorden. Veel van hen hadden dan ook een denkbeeldige vriend of vriendin - vaak een betere versie van henzelf - om hen te vergezellen in hun eenzaamheid. Nu lijken die denkbeeldige vrienden teruggekeerd te zijn. Deze keer zijn ze er echter niet om te spelen, maar om ervoor te zorgen dat diegene waardoor ze ooit gedumpt zijn het leven zuur te maken en om hel los te laten op de vrienden die hun plaats vervangen hebben.



    "My fake plants died, because I did not pretend to water them."



    R O L L E N

    STUDENTS
    Kristján Hrafn Olvirsson • Scarlett {Tom Holland} || PeterMaximoff [1.2]
    Aidan Mannix Brogan • imaginary friend {Jordan Doww} || Dolan [1.3]
    Ari Mjöll • Viktoria {Matthijs Meel} || Traynor [1.8]
    Felix Larse Vilhjalmsson • Elísabet {George Elliot} || Wemel [1.5]
    Oliver Baltasar Leifsson • imaginary friend {Andrew Taggart} || Granian [1.11]
    Marius Olsen • imaginary friend {Arthur Gosse} || Prongsie [1.9]
    Nimue Galiene Shalott • Aetlí {Emily Bador} || Paddiecakes [1.4]
    Nuala Líle Callaghan • Thoràn {Mimi Elashiry} || Prongsie [1.3]
    Storm Freya Nielsen • Sverre {Ella Purnell} || Valtersen [1.3]
    naam • imaginary friend {Ali Collier} || Bughead [?]
    Cecilia Allegria Freyz • imaginary friend {Cameron Rorrison} || Sunrises [1.8]
    Lunacy Kristjana Aldardóttir • Ivar {Gigi Hadid} || Desierto [1.5]
    Odin Ash Amâre • geen {Cristina Scabbia} || Catmint [1.8]
    Lieve Bonita Allonia • imaginary friend {Gabriella Wilde} || Sprouse [1.8]

    IMAGINARY FRIENDS
    Thoràn • Vampire {Diego Barrueco} || Paddiecakes [1.4]
    Aetlí • Spiderman {Christopher Michaut} || Wemel [1.2]
    Sloane • Pyrokinese {Helder Afonso} || SIave [1.4]
    Svere • special ability {Lucky Blue Smith} || Marlow [1.9]
    Ivar • Technokinesis {Douglas Booth} || Busker [1.9]
    Everine Wylla Rae • Nightvision {FC} || Aniketos [1.7]
    Scarlett Jackson • Telekinse {Elizabeth Wheeland} || Ochtendzon [1.4]
    Viktoria • Emotion Manipulation {Aubrey Plaza} || Busker [1.9]
    Elísabet Vilhjalmsson • Enhanced Jumping {Lily Rose Depp} || Retrogade [1.7]

    STARTER
    De leerlingen van Héraðsskólinn boarding school hebben de vakantie bij hun ouders, familie en vrienden gevierd. Morgen beginnen de lessen weer, maar voor nu mogen ze nog genieten van hun laatste dag op school, net na hun terugkomst. Wat ze echter niet weten is dat er een wat minder leuke verrassing op hen staat te wachten: hun oude Imaginary Friends zijn door het noorderlicht tot leven gekomen en deze zijn uit op wraak.

    INFORMATIE
    Héraðsskólinn is gelegen aan een groot meer waar in de zomer veel gezwommen wordt en vaak feesten en kampvuren bij zijn. In de winter wordt er op het meer geschaatst. Het gebouw zelf is wit met groene daken en lijkt te bestaan uit meerdere kleine huisjes aan elkaar. De lokalen en de eetzaal bevinden zich op de onderste verdieping. De eetzaal en tevens de grote hal zit in het middelste gebouw. Op de tweede verdiepingen zitten de slaapzalen. Slaapzalen zijn ingedeeld voor maximaal vijf studenten. Aan de linkerkant zijn de jongens slaapzalen en aan de rechterkant zijn de meiden slaapzalen. In het achterste gebouw zit een gymzaal, met een zwembad en een ijsbaan en op het landgoed daarachter is een groot sportveld. Bij het zwembad zit ook een spa, sauna en een kleine bar waar vaak feestjes gegeven worden. Grotere feesten worden gegeven in de eetzaal. De Imaginary Friends zijn rusteloos en dwalen dag en nacht door de hallen heen, maar doordat ze zichzelf onzichtbaar kunnen maken of zichzelf kunnen veranderen in iets of iemand anders, zullen ze niet snel opgemerkt kunnen worden.

    Slaapzaal één
    ♕ Nimue Galiene Shalott
    ♕ Nuala Líle Callaghan
    ♕ Storm Freya Nielsen
    ♕ meisje Bughead
    ♕ Cecilia Allegria Freyz

    Slaapzaal drie
    ♕ Lunacy Kristjana Aldardóttir
    ♕ Odin Ash Amâre
    ♕ Lieve Bonita Allonia
    Slaapzaal twee
    ♕ Aidan Mannix Brogan
    ♕ Kristján Hrafn Olvirsson
    ♕ jongen Traynor
    ♕ Felix Larse Vilhjalmsson
    ♕ Oliver Baltasar Leifsson

    Slaapzaal twee
    ♕ Marius Olsen



    "One big school full of fake bitches."




    SCHOOL REGELS

    ♕ Na tien uur is het stil in de hallen en is iedereen op zijn kamer.
    ♕ Alcohol en drugs zijn ten strengste verboden.
    ♕ De meiden slaapzalen zijn verboden voor de jongens en andersom.
    ♕ Dat deze regels er zijn, betekent niet dat men zich hier aan houdt

    VAKKEN & SPORTEN
    De verplichte vakken zijn IJslands, Engels, Deens, wiskunde en lichamelijke opvoeding. Daarbij moet je minimaal vijf en maximaal tien vakken uit de volgende lijst kiezen: geschiedenis, aardrijkskunde, natuurkunde, scheikunde, biologie, tekenen, kunstgeschiedenis, muziek, filosofie, literatuurgeschiedenis, maatschappijleer, economie, cultuurgeschiedenis, levensbeschouwing, informatica, Chinees, Spaans, Frans, Grieks, Latijn en Duits. De grootste twee sporten die er gespeeld worden zijn ijshockey en kunstschaatsen. Verder is het mogelijk om te zwemmen en voetbal te doen. Je kan maximaal twee sporten beoefenen.


    Ijshockey
    ♕ Nimue • C



    Kunstschaatsen
    ♕ Kristján
    ♕ Lunacy
    ♕ Storm
    ♕ Lieve
    Zwemmen
    ♕ Felix
    ♕ Odin


    Voetbal





    SPECIAL ABILITIES
    Iedere Imaginary Friend heeft per definitie de mogelijkheid om zichzelf te kunnen veranderen - shapeshifting - en zichzelf onzichtbaar te kunnen maken, maar het veranderen van vorm gaat niet verder dan de limieten van degene door wie ze bedacht zijn. Ze kunnen dus niet veranderen in iets/iemand wat/wie de bedenker nog nooit gezien heeft. Imaginary Friends kunnen ook nog extra superkrachten hebben die bedacht zijn door de bedenker, denk hierbij aan vliegen, extra sterke krachten enzovoort. De meeste krachten zijn redelijk standaard en kinderlijk, omdat de Imaginary Friends in hun kindertijd bedacht zijn. Verder nemen de Imaginary Friends over het algemeen een vaste vorm aan - dat van een mensen - maar hun originele vorm is transparant en dof als een soort van geest. Ze zweven echter niet boven de grond, maar functioneren verder gewoon als een normaal mens. Hoe minder een mens aan hun Imaginary Friend denkt, hoe minder substantieel ze worden, maar door het noorderlicht hebben ze al hun kracht terug gekregen.



    RPG

    LINKS
    Speeltopics
    Speeltopic één.

    Rollentopics
    Rollentopic één.

    Praattopics
    Praattopic één.


    REGELS                                                                                                                 
    ♕ Reserveringen blijven vier dagen staan.
    ♕ Er is geen maximum aantal personages.
    ♕ Probeer de genders gelijk te houden.
    ♕ Alleen wij [Lisa en Matty] openen nieuwe topics.
    ♕ Posts moeten minimaal 300 woorden bevatten.
    ♕ Geen ruzie behalve in de RPG zelf.
    ♕ Off-topic in het speeltopic graag tussen haakjes of anders in het praattopic.
    ♕ 16+ is toegestaan.
    ♕ Zonder toestemming mag je de personages van anderen niet besturen.
    ♕ Leraren worden bestuurd door iedereen.
    ♕ Als je twee weken niet meer reageert, stuur ik je een bericht, als je in de twee weken daarna nog niet reageert, vervalt je rol, tenzij je een geldige reden hebt.

    [face=times]
    ©Lizor
    Mag niet gekopieerd worden tenzij specifiek gevraagd.

    [ bericht aangepast op 21 maart 2017 - 18:40 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Dorm • Aetlí

    ‘En ik geef je groot gelijk – veel goedkoper en lekkerder. Wat heb je nu aan zo'n glimmend ding,’ zegt hij en ik knik instemmend. Ik ben altijd een zoetekauw geweest en ik zou echt veel blijer worden met een snoepring dan eentje van echt goud. 'Alleen voor jou Nimi.' Aetlí begint heel erg hard te lachen na mijn vraag of hij weer terug gaat naar het noorderlicht. Nou sorry hoor, maar hij is er ook vandaan gekomen, dus zo raar is die vraag niet. Toch? 'Oh Nimi. Het noorderlicht is geen plek waar ik een retourtje naar kan nemen – nee, ik blijf natuurlijk bij jou!’ Ik lach zachtjes en kijk hem shaapachtig aan. Hij gaat boven me hangen en een beetje ongemakkelijk laat ik me achterover vallen. ‘Dus we hebben genoeg tijd om al die verloren tijd in te halen en raad eens wat er bovenaan mijn lijstje staat?’ Wat? Seks. ‘Kieteldood!’ Voordat ik de gevolgen van zijn woorden volledig kan bevatten, is de kieteldood al begonnen. Een harde, lacherige schreeuw verlaat mijn mond.
          'Nee, nee nee, Aetlí! Je weet hoe slecht ik hier tegen kan!' roep ik tussen het gieren van het lachen door. Ik probeer hem van me af te duwen, maar zoals ik hem bedacht heb is hij langer en daarmee zwaarder. Ik vloek en probeer onder hem vandaan te wurmen. 'Genade!' roep ik lachend en ik doe de moeite om zijn handen tegen te houden. 'Nee, stop!' Uiteindelijk weet ik hem van me af te krijgen waardoor ik van het bed af kan klimmen, maar daarmee val ik van het bed af en hard op de grond. Een pijnlijke kreun verlaat mijn mond en ik lach zachtjes. 'Well, fuck you.' Ik krabbel langzaam overeind en plof naast hem neer op het bed. Ik sla mijn armen om mijn lichaam heen en kijk hem pruilend aan. 'Niet kietelen.'


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Nee, nee nee, Aetlí! Je weet hoe slecht ik hier tegen kan!’ riep ze tussen het gieren van het lachen door. Ik grijnsde breed en keek haar geamuseerd aan terwijl ik onverstoord doorging met haar te porren en te kietelen – ik wist immers als geen ander waar haar zwakke plekken zich bevonden.
          ‘Dat weet ik inderdaad – daarom doe ik het ook.’ Ze probeerde mij van zich af te duwen, wat haar uiteraard niet lukte. Ik was groter, zwaarder en natuurlijk sterker. Hehe. Een reeks aan scheldwoorden rolde over haar lippen, terwijl ze zich onder mij vandaan probeerde te wurmen. ‘Nou, nou Nimi. Language.’
          ‘Genade!’ riep ze lachend en opnieuw deed ze een poging mijn handen weg te duwen. ‘Nee, stop!’ Eindelijk lukte het Nimue om mij te stoppen. Ik keek pruilend toe hoe ze van het bad afklom en... uit het bed rolde en hard op de grond viel. Meteen schaterde ik het uit van het lachen en viel ik ook het bed uit. Ik kwam naast Nimue terecht, op de grond. Het duurde even voordat ik bij was gekomen van het lachen en ging weer op Nimue's bed liggen. ‘Well, fuck you.’ Ik keek haar kant op, trok een wenkbrauw naar haar op en grijnsde speels naar haar.
          ‘Als je daarop staat,’ zei ik en kwam wat overeind. Inmiddels was ze weer op het bed geklommen en had ze haar armen beschermend om zich heen geslagen.
          ‘Niet kietelen.’ Ik schudde mijn hoofd en sloeg een arm om haar schouders heen, terwijl ik wat dichter tegen haar aan ging zitten.
          ‘Voorlopig niet meer,’ zei ik en keek haar glimlachend aan. Ik nam haar kin vast, tussen mijn vingers, leunde wat naar voren en drukte snel een kleine kus op haar lippen.



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue


    I just caught the wave in your eyes

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Dorm • Aetlí

    ‘Als je daarop staat,’ zegt hij en ik schud lachend mijn hoofd. Hij slaat zijn armen om me heen en ik kijk hem aan terwijl hij wat dichter tegen me aan gaat zitten. ‘Voorlopig niet meer,’ zegt hij. Ik wil een opmerking maken over hoe "voorlopig" niet goed genoeg is, maar ik slik mijn woorden in als hij mijn kin vastpakt tussen zijn vingers en heel zacht haar lippen op de mijne drukt. Mijn adem stokt in mijn keel en even, uit automatisme, kus ik hem terug. Hij stopt de kus al snel en ik kijk hem met grote ogen aan. Wat was dat? Gedachten die gestild waren door zijn aanraking beginnen weer door mijn hoofd te spinnen. Hij is niet eens echt. Ben ik dan zo sneu dat ik bedenk dat ik een vriendje heb waarmee ik zoen. Vroeger was ik in ieder geval zo sneu, maar nu nog steeds? Ik kijk hem aan en voordat ik mijzelf tegen kan houden heb ik mijn lippen nogmaals op de zijne gedrukt. Ik trek mijzelf echter snel terug en bijt mijn lip hard. 'Jij... je zou hier niet moeten zijn... dit is raar,' mompel ik en ik kijk naar beneden. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen kort. 'Weet je wel... eigenlijk zou ik gewoon een echt vriendje moeten hebben en echte vrienden, maar het blijkt maar dat ik jou nog steeds nodig heb.' Ik maak mijzelf los uit zijn omhelzing en laat me achterover op het bed vallen. Ik vouw mijn handen over mijn ogen en schud mijn hoofd. Dit is gestoord.
          Ik haal mijn hand door mijn lange bruine haren en zucht opnieuw. Ergens wil ik rechtop gaan zitten en hem opnieuw zoenen. Ik wil hem heel graag opnieuw zoenen. Ik ben gestoord, maar dit is de eerste keer in zo'n lange tijd dat ik zulk soort aandacht heb gekregen en om eerlijk te zijn verlang ik er meer naar dan ik wil toegeven. Ik vloek zachtjes.


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • HALLWAY • FELIX

    Net terug van vakantie en nu al voel ik me blij dat ik hier weer te vinden ben. Héraðsskólinn is toch mijn tweede thuis en het was een goede keuze van mijn ouders en mijzelf om hier te komen en mijn familie tijdelijk achter te laten. Ik ben hier heel erg gegroeid, ik vind het prettig om hier te zijn en voor de eerste keer in mijn leven vond ik het niet erg om contact te maken met andere mensen. Het deed en doet me goed. De frisse lucht van IJsland vind ik heerlijk, de natuur is prachtig en ik heb zelfs het noorderlicht mogen zien, wat toch een heel erg mooi natuurverschijnsel is. Ik kauw op de binnenkant van mijn wang als ik naar binnen loop en ik probeer bekenden te zien. Goed, de school is niet groot en dus moet ik het merendeel van de mensen wel kennen, maar er zijn maar enkelen met wie ik veel contact heb. Felix is daar eentje van en laat ik nou net hem in een gang zien staan. Ik loop meteen in een versneld tempo op hem af en ik glimlach als ik naast hem kom te staan.
          'Felix!' zeg ik lachend en ik geef hem een snelle knuffel waarna ik naast hem tegen de muur leun en langs hem heen door de gangen kijk. 'Al spannende dingen gebeurd hier?' vraag ik op zachte toon en ik glimlach even waarna ik mijn hand door mijn bruine haren laat glijden. Hoewel het thuis ook niet echt lekker weer was, moet ik zeggen dat de temperatuur hier nog wat lager ligt. Het is op zich wel lekker, want het is tenminste frisse lucht zonder (veel) uitlaatgassen en daar is ook wat voor te zeggen. De natuur in IJsland wordt goed behouden en ik bedoel, ze geloven dat er elfjes in de bergen wonen. Perfecter kan een land niet worden.

    Mirte [Ari] is gestopt dus een soort van nieuw begin voor Nuala


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    MARIUS OLSEN
    "Telling someone with OCD to snap out of it, is like telling a deaf person to listen harder."


    18 • YEAR 7 • HALLWAY • KRIS

    Het gesprek met Felix was van korte duur omdat ik het niet kon verdragen dat ik niet tegen het deurkozijn kon tikken alleen omdat Felix ervoor stond. Ik vond het te onbeleefd te vragen of hij opzij wilde gaan zodat ik mijn behoeften kon bevredigen — niet op die manier, maar je snapt wat ik bedoel — en dus heb ik me maar uit de voeten gemaakt. Ik loop gehaast de gangen door, op weg naar mijn kamer. Ik moet daar iets doen om ervoor te zorgen dat deze onbedwingbare drang me straks nog helemaal gek maakt. Ik voel me al niet helemaal top, maar dit maakt het niet veel beter. Ik. moet. stoppen.
          Baf. Niet zo letterlijk. Dat was niet mijn bedoeling. Ik kom tot stilstand als ik tegen iets of iemand op loop en zodra ik omhoog kijk, valt mijn oog op Kris die voor me staat. Ik glimlach als een boer met kiespijn naar hem, maar wederom hoor ik de stem van mijn moeder in mijn achterhoofd die zegt dat het onbeleefd is om zomaar weg te lopen, vandaar dat ik moeite doe om stil te blijven staan.
          'Hoi,' begroet ik hem dan. Ik hoor mijn moeder in mijn hoofd bijna klappen. Ze weet wel dat het moeilijk is, zeker als die gevoelens in mijn lichaam maar niet op willen houden tot ik iets anders heb gedaan om het weg te krijgen, maar ze voedde me net zo op als mijn zusje: vriendelijk gedag zeggen en beleefd zijn. Ja mam. 'Hoe gaat het? Goede vakantie gehad?' vraag ik hem. Mijn voet tikt ritmisch op de grond om een klein beetje spanning uit mijn lichaam te drijven, maar het helpt maar een heel klein beetje. Het is beter dan niks. Ik hoop niet dat Kris veel interessante dingen te vertellen heeft, dan kan ik snel weer door.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Elìsabet Vilhjalmsson
    stay with me 'til the end now
    Ik schrik van het paar armen dat zich om me heen sluit, hoe snel deze ook weer weg mogen zijn. Abrupt word ik uit mijn dromen gerukt. Het gezicht van mijn prins is plots veranderd in het gezicht van een simpele jongen.
    "Sorry," komt er uit de mond van de jongen. Voor mijn gevoel zegt hij het iets harder dan ik zou denken dat nodig is. Denkt hij dat ik doof ben? Enigszins beledigd, maar toch ook bedankend voor zijn excuses — ja, het was een erg ingewikkelde gezichtsuitdrukking — kijk ik de jongen aan en luister naar de volgende woorden die hij uitlaat.
    "Nieuw hier?" vraagt hij, waarop ik eventjes om me heen kijk. Plots voelde ik me nogal gedesoriënteerd. Ben ik nieuw? Waar ben ik eigenlijk? Wat was ik aan het doen? Gelukkig lieten mijn gedachtes deze vragen eventjes liggen en stroomden ze terug naar de jongen. Misschien kon ik dat eerdere simpele toch terugnemen. Eigenlijk was de jongen die hier tegenover me stond best wel knap en misschien zou hij dat ook van mij vinden. Mijn gevoelens gingen al een beetje terug naar voor deze schoonheid me gestoord had. De jongen begon al steeds meer op de prins te lijken of andersom, dat zou ook heel goed kunnen. Misschien als ik nu met mijn handen de zijne aanraakte en dichterbij hem zou komen staan -
    'Wow, hey sorry daar... maar ik liep hier,' Opnieuw werden mijn dromen gestoord door een jongen. Deze keer kende ik hem echter wel; het was Thòran. Een lach verscheen op mijn gezicht. Ik was blij dat ik hier eindelijk een bekende tegengekomen was. Hij pakte mijn hand was en schudde deze. Ik schudde enthousiast mee.
    'ohhh hey Elìsabet! Hoe is het met jou? Geniet jij ook zoveel van je eerste dag hier op deze school? Ben je Felix al tegengekomen? Ik Nuala wel. We hebben zelfs al gezoend. Oh, ze heeft me zo gemist.' Ik luister aandachtig naar zijn woorden. Ik bedoel; deze gast is zo cool, ik moet wel naar hem luisteren. Hij is knap en aardig en lief en hij heeft zelfs een vriendin!
    Toch wordt mijn aandacht enigszins afgeleid bij het horen van de naam Felix. Mijn ogen worden groter en plots weet ik waarom ik me zo gek voel. Ik moet naar Felix!
    'F-felix?' Ik kijk Thòran voor een seconde twijfelachtig aan. 'Weet jij waar hij is? Ik moet naar hem toe, ik mis hem zo erg!' Aan het groeten van de andere jongen van Thòran besteed ik dan ook niet zoveel aandacht. Ik moet Felix vinden en wel zo snel mogelijk.


    you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

    Aetlí
    “Sometimes memories sneak out of my eyes and roll down my cheeks.”



    Ze keek me met grote ogen aan. Haar prachtige, bruine, bambi-ogen. Ik keek haar terug aan en lachte naar haar. Ze hoefde niets te zeggen, ik kon aan haar zien dat ze simpelweg sprakeloos was door onze kus. Met een trotse grijns keek ik haar aan. Toen voelde ik haar lippen weer op die van mij. Haar lippen die smaakten naar zure matten en winegums. Haar lippen die ik had gemist. Heel erg. Ze trok zich echter al snel weer terug en ik keek haar iet wat zielig en teleurgesteld aan. Daar gingen mijn winegums en zure matten... Ik pruilde.
          ‘Jij... je zou hier niet moeten zijn... dit is raar,’ mompelde ze en keek naar beneden. Ze haalde diep adem en sloot haar ogen kort. ‘Weet je wel... eigenlijk zou ik gewoon een echt vriendje moeten hebben en echte vrienden, maar het blijkt maar dat ik jou nog steeds nodig heb.’ Ze maakte zichzelf los uit mijn omhelzing en liet zich achterover op het bed vallen, waarna ze haar handen voor haar gezicht vouwde. Ik keek haar bevreemd aan en kwam naast haar liggen, waarna ik haar tegen mij aan trok en figuurtjes op haar arm begon te tekenen.
          ‘Waarom zou ik hier niet moeten zijn? Ben je dan echt niet blij om mij te zien?’ Het kwam er gechoqueerd en een tikkeltje gekwetst uit en ik kwam wat overeind. ‘Hoezo heb je een "echt" vriendje nodig? Je hebt mij toch al?’ Ik keek haar net begrijpend en een beetje verloren aan.



    18 • Nimue • Spiderman • Outside • Nimue


    I just caught the wave in your eyes


    Kristján Hrafn Olvirsson
    17 || The Gay || Scarlett || Hallway || Too gay for al this heterosexual shit. || Marius
    Ik had het echt niet meer. Op een of andere manier bleef al deze onzin met vriendjes, en exen, en andere vreemde zaken, de meisjes langsgaan. Zelf werd ik er erg moe van. Ik wilde gewoon mijn opleiding afronden, misschien een vent vinden, maar ondanks dat ik genoot van het bekijken en horen over drama, ik hoefde er niet middenin te zitten. Ik draaide me dan ook weg van de dames, om eindelijk naar mijn kamer te gaan om mijn grote koffer uit te pakken, maar ik was nog geen twee stappen de gang in voor ik opeens iemand in mijn ooghoek snel aan zach komen. Ik draaide me ernaartoe, en zag Marius haast slippend tot stilstand komen. Marius' en mijn wegen kruisten maar weinig, maar ik wist dat hij en zijn aura enorm onrustig waren. Ik schonk hem een glimlach, maar er zat hem duidelijk iets dwars. "Hi." zei ik met een glimlach, terwijl de jongen duidelijk zich niet op zijn gemak voelde, al was ik er nog altijd niet achter waarom hij altijd zo rusteloos en ongemakkelijk leek. "Het gaat prima, al was mijn vakantie, tja, hetzelfde liedje als altijd. Hoe was jou vakantie?" Ik keek nog even naar de jongen voor me, en vouwde daarna toch weer mijn hand rond het handvat van mijn koffer. "Zullen we naar onze kamer gaan? Ik moet nog uitpakken en de dames zitten weer tot hun nek diep in drama, waar ik geen behoefte aan heb." Ik begon rustig te lopen en hoorde zijn voetstappen me volgen. Op onze kamer sloot ik de deur, meer symbolisch dan iets anders, voor ik mijn koffer bij de kast zette en hem opende, om mijn kleren op te bergen in de kast. Mijn zusjes namen minder mee als ze weg gingen, maar ik kon een deel toeschrijven aan het feit dat ik zowel mijn school als mijn schaatskleding bij me had, maar zelfs dat was geen goed excuus. Ik hield gewoon van kleding, me kleden zoals ik wilde, en dan had ik ook nog uniformen. Ach, het was me wat. Als laatste uit mijn tas kwamen mijn schaatsen, die ik ophing aan de stang in de kast, met de slijper eronder. Die zou ik hier een stuk meer dragen en gebruiken dan thuis, net als de meeste kleding die ik had meegenomen. Ik draaide me om, en ging op mijn nu lege koffer zitten, terwijl mijn voeten wat random danspasjes maakten. "Dus, is jou ex of lover hier ook?" vroeg ik geamusseerd. Ik had geen zin in drama, zeker niet met mijn kamergenoot, maar hem wat aan het praten krijgen, was ook niet slecht.


    Bowties were never Cooler

    Nimue "Nue" Galiene Shalott


    17 • Alternative sportsgirl • Slaapzaal één • Aetlí • Ijshockey • Dorm • Aetlí

    Hij trekt me een beetje tegen hem aan en verberg mijn gezicht in de stof van zijn shirt. ‘Waarom zou ik hier niet moeten zijn? Ben je dan echt niet blij om mij te zien?’ zegt hij en hij komt langzaam overeind. Zijn blik staat gekwetst. ‘Hoezo heb je een "echt" vriendje nodig? Je hebt mij toch al?’ Ik ga ook rechtop zitten en twijfel even. Ik wil hem zeggen dat ik hem niet gemist heb, maar dat is niet waar. Het is fijn om hem terug te hebben, maar hij is gewoon niet echt... toch? Maar als hij niet echt is, waarom kan ik hem dan aanraken? Waarom voelt hij zich nu zo slecht? Hij heeft daadwerkelijk gevoelens. Maakt dat hem niet echt.
          'Nee... ik... ik ben wel blij om je te zien Aetlí, maar het is gewoon,' ik haal mijn schouders op. 'Je moet je voorstellen, ik heb je bedacht,' zeg ik. 'Ik heb je verzonnen en nu ben je hier ineens. Het is gewoon raar. Het voelt gewoon raar. Ik heb het gevoel alsof ik gek word, want hoe graag ik ook wil dat je echt bent, dat ben je niet. Dat kan je niet zijn, want ik heb je... bedacht.' Ik kijk hem twijfelachtig aan en strek mijn arm uit om zachtjes door zijn haar te stroken. 'Maar je lijkt wel echt te zijn.' Ik laat mijn vinger over zijn wang, zijn kaak en zijn lippen glijden en ga wat rechter op zitten zodat ik wat dichter tegen hem aan zit. Ik laat beide handen over zijn schouders glijden en trek hem vervolgens in een knuffel. Ik verberg mijn gezicht in zijn nek en sluit mijn ogen.
          'Ik ben blij dat je weer terug bent,' mompel ik. Ik laat hem los en glimlach zwakjes, waarna ik weer achterover op het bed ga liggen en hem naast me trek. 'Sorry. Het voelt gewoon raar, maar wel op een goede manier. Denk ik. Gewoon even wennen, maar als je hier blijft... misschien kunnen we gewoon doen alsof ik je heb leren kennen in de vakantie. Dan kijkt niemand me raar aan als ik je voorstel als mijn Imaginary Friend.'


    I speak my mind, because it hurts to bite my tongue.


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Felix Larse Vilhjalmsson
    “At the innermost core of loneliness is a deep and powerful yearning for union with one's lost self.”



    Ik was weer alleen. Ivar was weggelopen – waarschijnlijk om opzoek te gaan naar Luna en Marius had zich uit de voeten gemaakt met de snelheid van het licht. Terwijl ik door de gangen dwaalden, vroeg ik me af waarom. Had ik soms iets verkeerds gedaan of gezegd?
    Ik hoopte het niet, ik vond hem ontzettend aardig en het was absoluut niet mijn bedoeling geweest om hem te kwetsen. Ik keek verschrikt op toen ik voetstappen hoorde naderen.
          ‘Felix!’ Ik keek in het lachende gezicht van Nuala en er verscheen als vanzelf een glimlach op de mijne. Ze trok me in een snelle knuffel en ik knuffelde haar snel doch stevig terug. Heel veel vrienden had ik niet echt op school, maar Nuala kon ik gelukkig wel een vriendin noemen. ‘Al spannende dingen gebeurd hier?’ Ik wilde zeggen van niet – mijn leven was nu eenmaal niet heel erg opwindend. Althans, niet meer na Elísabet... Ik beet op mijn lip en probeerde aan andere dingen te denken en toen schoot Ivar door mijn hoofd.
          ‘Eigenlijk wel – heb jij iets gehoord van nieuwe leerlingen, toevallig?’ vroeg ik haar en keek haar nieuwsgierig aan. ‘Ik kwam zonet een jongen tegen in de mediatheek, Ivar. Ik heb 'm nog nooit eerder gezien en hij beweert een nieuwe leerling te zijn, maar niemand heeft mij daar iets over verteld...’ Toen bedacht ik me opeens iets. ‘Oh en hij is een jeugdvriend van Luna.’



    16 • Elísabet • Shy gay guy • Library • Ivar & Marius > Nuala


    I just caught the wave in your eyes

    MARIUS OLSEN
    "Telling someone with OCD to snap out of it, is like telling a deaf person to listen harder."


    18 • YEAR 7 • HALLWAY • KRIS

    'Het gaat prima, al was mijn vakantie, tja, hetzelfde liedje als altijd. Hoe was jouw vakantie?' Ik glimlach kort als ik terugdenk aan mijn zusje. Ik mis haar echt als ik hier zit, maar ik weet dat zij niet zo beperkt is als ik. Zij kan tenminste normaal vrienden maken en door deuren lopen zonder drie keer met haar vinger tegen de deurpost te kloppen zonder gek te worden. We lopen naar onze kamer toe en ik volg hem op de voet.
          'Het was prima,' zeg ik. Ik haal mijn schouders kort op en kijk naar Kris terwijl hij zijn spullen begint op te ruimen. Ik ga op de rand van mijn bed zitten en ik speel met mijn vingers.
          'Dus, is jouw ex of lover hier ook?' Verbaasd kijk ik Kris aan en ik lach zachtjes maar haal mijn schouders op.
          'Lijkt me sterk, die heb ik niet,' brom ik en ik glimlach kort. Nee, ik heb nooit een vriendin gehad en ik betwijfel of iemand überhaupt met me zou willen daten. Ik ben een nerveus stuk ongeluk en tenzij de persoon iemand is als mijn zusje of moeder, denk ik niet dat de relatie uit zou lopen op een daverend succes. 'Ik zag wel allemaal nieuwe gezichten, ik kende ze niet, maar dat zal vast een reden hebben.' Ik haal mijn schouders op, mijn voet tikt op de grond en ik leg mijn dekbed nog een klein beetje rechter op het bed zodat ik me er niet meer aan kan storen. Ik kijk weer op naar Kris. 'En van jou dan? Hebben ze ineens alle exen uitgenodigd zodat het allemaal nog een tikje ongemakkelijker wordt hier?'


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    NUALA LÍLE CALLAGHAN
    "Please don't ever leave."


    17 • YEAR 6 • THORÀN • HALLWAYS • FELIX

    'Eigenlijk wel — heb jij iets gehoord van nieuwe leerlingen, toevallig? Ik kwam zonet een jongen tegen in de mediatheek, Ivar. Ik heb 'm nog nooit eerder gezien en hij beweert een nieuwe leerling te zijn, maar niemand heeft mij daar iets over verteld... Oh en hij is een jeugdvriend van Luna.'
          Verbaasd kijk ik hem aan. Ik heb Luna nooit horen praten over ene Ivar en ik ken haar op zich best wel goed. Ik denk dan ook terug aan Thoràn die ook ineens hier is en ik bijt op mijn onderlip.
          'Raar,' zeg ik en ik lach zachtjes maar ik kijk Felix wel even aan en ik haal mijn hand door mijn haren heen. 'Ik heb ook iemand gezien, denk ik...' laat ik me ontvallen. Mijn wangen kleuren rood als ik terugdenk aan zijn lippen die voor enkele seconden tegen die van mij gedrukt werden. Van mijn Imaginary Boyfriend die ik jaren en jaren geleden heb bedacht. God, ik schaam me dood. Maar nu ik hoor dat er ook ineens een vriend van Luna is opgedoken en ik voel me misschien iets minder dom. Al weet ik natuurlijk niet hoe het bij haar zit, of het alleen maar een vriend is, of of zij hem heeft bedacht als een heel sexy, knappe jongen die ook vampier is. Oh ja. Ik had echt een obsessie. 'Hij was... is... ik weet het niet, denk ik,' stamel ik wat ongemakkelijk en ik zucht kort. 'Mijn... vriendje?' voeg ik uiteindelijk toe aan mijn nogal vage antwoord. Ik weet niet eens of hij me snapt, maar het voelt nogal stom om het op deze manier te zeggen. Felix is dan een vriend van me, maar zelfs hij is niet zo awkward dat hij voor zichzelf een vriendinnetje heeft bedacht toen hij nog klein en eenzaam was. 'Het klinkt nogal... vreemd,' zeg ik en ik lach zacht.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.


    Kristján Hrafn Olvirsson
    17 || The Gay || Scarlett || Hallway || Too gay for al this heterosexual shit. || Marius
    Gelukkig had Marius geen lover of ex, want dit was mij al echt veel te veel onnodig drama. Op de tv zag je altijd homosekuele stelletjes die het punt van alle drama waren, maar laat me je een ding vertellen, heteros waren er een heel stuk beter in. Ik keek normaal er gewoon graag naar, maar dit werd zelfs mij te veel en te vreemd. Ik ging verder met uitpakken en luisterde naar zijn woorden, waarna ik op de nu lege koffer ging zitten en wat met mijn voeten bleef bewegen. Ik had zin om te dansen, maar het was ook wat vreemd om dit tijdens een gesprek te doen. Hij zat zelf met zijn vingers te spelen, waardoor ik gelukkig niet de enige rusteloze persoon in de kamer was. "Ja, drama creeeren." mompelde ik, voor ik toch opsprong en met een aantal lichte stapjes mijn koffer meenam naar mijn bed en die daaronder schoof, voor ik erop sprong en landde in kleermakerszit. Ik grinnikte bij zijn woorden en schudde mijn hoofd. "Thuis moeten ze er niets van weten en hier heb ik nooit echt eraan gedacht jongens om mijn vinger te winden, dus ik verwacht eerlijk gezegd niemand. Toch zou het wel leuk zijn als er een leuke jongen bij komt, zeker omdat nu al deze onzinnige drama is gestart." Ik wreef even over mijn gezicht en begon daarna zelf ook met mijn vingers te tikken op mijn bovenbenen en danspasjes na te doen. "Heb jij nog plannen voor dit jaar? Of alleen gewoon lessen volgen en goede cijfers halen?" Zelf was dat laatste vooral mijn doel, maar een leuke jongen ontmoeten zou langzaam aan toch best eens leuk zijn, maar de kans dat ik daarvoor echt de hoofdstad in moest, of naar het buitenland, want in de boerendorpjes in het noorden was weinig te vinden. Ik sprak uit ervaring. Ik haalde nog een hand door mijn donkere haren en keek even door het raam. Binnekort zou het weer donkerder worden tot het punt dat het de hele dag donker was. Ik keek daar op een vreemde manier altijd naaruit, want het eindeloze donker had toch zeker iets magisch.


    Bowties were never Cooler

    Naam:Oliver Baltasar Leifsson.


    | 19 | Sporty-geek-hybrid | outside | Elisa |

    'Wow, hey sorry daar... maar ik liep hier,' zegt een jongen die mij ook niet bekend voor kwam. 'ohhh hey Elìsabet! Hoe is het met jou? Geniet jij ook zoveel van je eerste dag hier op deze school? Ben je Felix al tegengekomen? Ik Nuala wel. We hebben zelfs al gezoend. Oh, ze heeft me zo gemist.' Ook deze jongen lijkt nieuw te zijn, maar zijn woorden klinken voor mij alles behalve logisch. Zelden had ik het gevoel dat ik gek werd, maar op dit moment heb ik toch wel mijn twijfels over of ik geen belachelijk hoge koorts heb. Wie zijn deze mensen?
    'F-felix?' Het meisje kijkt de jongen een beetje vaag aan. 'Weet jij waar hij is? Ik moet naar hem toe, ik mis hem zo erg!' Ik knipper even verward en kijk de twee met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ik weet niet precies wat hier aan de hand is, maar deze twee gedragen zich extreem apart.
    "Ik ben Oliver," zeg ik lichtelijk verward. "Ik wist niet dat we nieuwe leerlingen zouden krijgen, maar leuk dat jullie er zijn." Ik glimlach naar de onbekende jongen en het meisje dat blijkbaar Elisabet heet. "Waar kennen jullie Felix en Nuala van?" vroeg ik nieuwsgierig.


    We've lived in the shadows for far too long.

    MARIUS OLSEN
    "Telling someone with OCD to snap out of it, is like telling a deaf person to listen harder."


    18 • YEAR 7 • HIS DORM • KRIS

    'Ja, drama creëren. Thuis moeten ze er niets van weten en heir heb ik er nooit echt aan gedacht jongens om mijn vinger te winden, dus ik verwacht eerlijk gezegd niemand. Toch zou het wel leuk zijn als er een leuke jongen bij komt, zeker omdat nu al deze onzinnige drama is gestart.' Ik voel mijn wangen haast roder kleuren als ik deze woorden van Kris hoor. Ja, het zal vast heel leuk zijn, maar om eerlijk te zijn heb ik er nog nooit over nagedacht überhaupt een relatie met iemand aan te gaan, laat staan een jongen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind homoseksuelen helemaal niet erg en ze zijn zelfs heel aardig, maar het idee... het is niks voor mij, denk ik. 'Heb jij nog plannen voor dit jaar?' word ik uit mijn gedachten getrokken en ik kijk weer op naar de jongen, die nu op zijn bed is gaan zitten. 'Of alleen gewoon lessen volgen en goede cijfers halen?'
          Hierop haal ik mijn schouders op. Ik kom nooit op school met wilde ideeën om eens flink alles te verstoren en om de kantjes ervan af te lopen. Eigenlijk ben ik meer een volger dan een leider en ik zal het niet in mijn hoofd halen ineens enorme drama te creëren.
          'Gewoon lessen volgen,' beantwoord ik de vraag dan en ik haal mijn schouders op. 'Ik heb niet zo'n zin in drama. Mijn leven is al dramatisch genoeg af en toe.' Een vreugdeloos lachje verlaat mijn mond. Het klinkt wel vrij melodramatisch, maar in zekere zin is het zo. Ik kan me niet zomaar in gezelschap bevinden zonder dat ik me wel om minstens drie dingen zorgen maak. Ik wil dat alles recht staat, ik wil dat er geen rommel is en weet ik het allemaal waar ik me zo over opwind. Ik vermoei mezelf ermee, maar ik kan het niet helpen. Ik vind het gewoonweg kut dat ik me om de haverklap zo voel, maar wat doe je eraan... met een psycholoog praten helpt zo nu en dan, maar zodra je die ruimte verlaat, komt het leven als een soort sneltrein op je af en klap je al snel pijnlijk op de rails. Het leven is niet eerlijk. 'En jij? Of... ga jij een leuke jongen aan de haak slaan?' Wat ben ik goed in een gesprek op gang houden, maar niet heus.


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.