[RPG • 0] Experium || 40 - Speeltopics

---

Nodige informatie
* Het is een experimentenschool, je personage ondergaat dus ook allerlei onderzoeken naar de werking van je gave.
* Een naam moet je verdienen. Een nieuwe leerling komt binnen met alleen zijn experimenten nummer. De naam die je verdient, heeft te maken met de gave die je hebt! Je nummer heeft max. 4 cijfers.
* Je herinnert je niets meer van voor je 15e. Deze herinneringen zijn met zeer goede zorg gewist. Je kunt dus nog wel talenten hebben van voor die tijd, maar je weet er niets meer van.
* Je bent als personage geboren met de gave of je hebt als tiener een injectie toegediend gekregen om te zien hoe je erop reageert.
* Je maakt deel uit van een house, waar in totaal 10 personen in zitten.

---

Personages       • Naam • Leeftijd • Gave • Mentor • User • Onyx. • 23 • Muziek en dromen • Maneur • Croweater • (studieobject) 8175 (Adam) • 17 • Tijdreizen • Margeaux • Croweater • Jester Madcap • 20 • Overtuiging • Cackle • ProngsPotter •Merrin• 16 • Gedaanteverwisseling • Moreau •Slughorn • Yrla • 19 • Superspeed • Williams • Slughorn • Vienna • 20 • Telekinese • Maxwell • Slughorn • Fayr Fixfault • 20 • Repareren • Navkar• ProngsPotter •Nenya Agami•15 • Helderziend • Mentor? • ProngsPotter • Dezi • 20 • Samenvloeien met draak • Naam • Croweater •Fersephone • 20 • Slopen • Gates • Slughorn

LIONS ⚜️ •Fire • Vuur • Fox • In dieren veranderen. • Astreal • Astral projection. • Tony • Onzichtbaar in het donker. • Emil • Dupliceren • Onna • Ondoordringbare huid •Vera • Vliegen •Serena • Stembeheersing • Heidi • Groene vingers. •8226 • Praten met dieren

Elephants ⚜️ •Vision • Met zintuigen spelen •Dalit • Immuniteit voor gaven • Rai •Electriciteit •[Onbekend] • [Onbekend] •[Onbekend] • [Onbekend] • Kijo • Veranderen in een Oni. • Stella • Licht ombuigen. •Vera • Leugendetector. • Helene • Genezing. •Cherry • Voedsel toveren

Rhino's ⚜️ • Romeo • Emoties manipuleren • Damon • Dementor • Peter • Spiderman • Azrael • Krachten afnemen en aanvullen • Darian • Objecten materaliseren • Maaya • Hallucinates. •Melissa • Fauna manipulatie. •Alice • Spiegelloper •Medusa • Verstenen onder haar blik •Naamloos • Gedachtenlezer.

Buffalo's ⚜️ •Ednoces • Tijd bevriezen voor 10 sec •Nish • Aanwezigheid verbergen •Goliath • Ant-Man •Klaus • Necromancer •8167 • [Onbekend] •Evelin • Reizen tussen werelden/dimensies •8034 • Gevarensonar •Nemesis • Vloeistoffen sturen •Maevis • [Onbekend] •Sarah • Binding

---

Rooster

---

Eerdere topics

---

Rules
* Een reservering blijft 24 uur staan
* Je bent ten alle tijden welkom, vraag even aan ons op welke hoogte we zijn.
* Reageer vooral vanuit je eigen personage. Je mag voor een ander reageren als je dit overlegt hebt.
* Maak niet een te uitgebreide persoonsbeschrijving. Het is leuk als je personage zich ontwikkeld tijdens de RPG.
* Meedoen? -> Klik voor het rollentopic

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Vroeger was hij echt een eikel,’ gaf Fox toe. ‘Hij had een hekel aan mij. Wat dat betreft is hij wel wat veranderd – hij scheldt me in elk geval niet meer uit.’ Hij keek Vienna even aan. Kon hij vertellen wat Nish had gedaan? Eigenlijk wist hij niet zo goed waarom niet. ‘Ik heb vorige week twee cadeautjes gehad, van een geheime aanbidder.’ Een beetje ongemakkelijk was dat toch wel en hij schopte een steentje weg. ‘Maandag, na het Halloweenfeest, ben ik erachter gekomen dat ze van Zebediah kwamen en dat Nish dat voor hem geregeld had. Ik dacht dat hij met Zebediah onder één hoedje speelde en dat hij ook alleen met Onyx was om Jester en hem in de gaten te houden. Toen ik dat aan Jester vertelde, werd hij woest en heeft hij Nish met zijn gave uitgehoord. Nish gaf toe dat Zebediah hem onder druk zette en Onyx iets dreigde aan te doen. Dus vrienden… zijn ze niet meer.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nish oogde wat opgeluchter nu hij zijn verhaal had gedaan. Onyx was blij dat zijn vriend hem in vertrouwen had genomen, zelfs al wist hij niet of hij de verkapte belofte die hij eerder vandaag aan Jester had gedaan, kon houden. Mensen bedréígen was één ding. Iemand misbruiken, en dan ook nog eens zijn beste vriend, daar was geen enkele rechtvaardiging voor. Hij had al nooit geloofd dat er redemption voor die lul mogelijk was, maar nu was hij daar al helemaal van overtuigd.
      ‘Nou, tijd voor die beloofde droom,’ zei hij tegen Nish. Hij trok zijn iNet naar zich toe en ging op zoek naar de juiste melodie. Hij was nog aan het scrollen toen hij opeens een video-oproep kreeg. Van een onbekend nummer. Fronsend keek hij er naar.
      Nish en Jester waren überhaupt de enige die hem belden. Belde Jes met het toestel van iemand anders? Hij had begrepen dat die vanavond met Fox ging chillen. Toch nam hij de oproep aan.
      Even schudde het beeld, daarna kwam Dezi’s gezicht vol in beeld.
      Joepie. ‘Wat is dit nou weer?’
      ‘Ik had zin in een spelletje,’ antwoordde Dezi op zo’n poeslieve toon dat zijn maag samentrok. ‘Kijk eens wie er ook meedoet?’
      Ze draaide het scherm.
      Het was een schemerige ruimte die ze kon zien en het duurde een paar tellen voor hij doorhad wat ze hem wilde laten zien.
      Zijn hart sloeg een slag over.
      Jester zat op de grond, met tape over zijn mond en zijn armen op zijn rug gebonden. Hun ogen ontmoetten elkaar; zelden had hij zijn vriend zo woest zien kijken.
      Bij hemzelf kwam de woede ook omhoog, maar ook een bijna verlammende angst toen zijn blik op het mes viel dat Tony bij Jesters hals hield.
      ‘Als je hem ook maar –‘
      ‘Wacht nou maar even met je bedreigingen, je verliest alleen maar kostbare tijd,’ klonk Dezi’s stem. ‘De regels zijn simpel: bij iedere minuut die voorbijgaat, laat ik het ijs een stukje omhoog kruipen.’ Ze kantelde camera en hij zag het ijsblok om Jesters voeten.
      Nee…
      Geen ijs. Geen kou.
      Paniek greep hem bij de keel.
      ‘Ik zal je een hint geven: we zitten in een mooie boomhut. Als je op tijd bent, kun je hem misschien nog een afscheidskus geven. Als we merken dat je niet in je eentje komt, snijden we direct zijn keel door.’ Ze draaide de camera weer naar zichzelf toe. ‘Dit gaat om jou, Onyx. Je kunt Jesters leven redden, als je doet wat ik je zeg en, nou ja, als je een beetje opschiet.’
      De camera werd weer naar Jester teruggedraaid. Zijn schouders stonden strak van de spanning en hij schudde lichtjes zijn hoofd.
      De tranen sprongen in zijn ogen.
      Dit is mijn schuld.
      Er was zoveel wat hij tegen Jester wilde zeggen, maar alle woorden bleven in zijn keel steken. Misschien maar beter ook. Hij wilde Tony en Dezi niet meer geven dan dit en hij mocht niet treuzelen.
      Even keek hij Jester nog aan. Ik haal je hier uit.
      Daarna verbrak hij de verbinding. Zijn vingers trilden toen hij de iNet in zijn zak schoof.
      ‘Wat een fucking mongolen,’ barstte Nish los zodra hij had opgehangen. ‘Denken ze nou echt dat ze hiermee weg kunnen komen?’
      Onyx wist het niet. Het lukte hem niet zijn gedachten scherp te houden.
      Wisten ze van Jesters bijwerking?
      Of stierf hij aan onderkoeling voordat Dezi het überhaupt doorhad?
      Hij stond op, de kamer draaide om hem heen.
      De hut. Ik moet naar de hut.
      Maar waar was die fucking hut? De vorige keer was Fox met hem mee geweest. Hij wist waar hij ongeveer was, maar…
      Nish greep hem bij zijn schouders. ‘Rustig aan. We vinden hem heus wel.’
      Onyx wreef met zijn vuist over zijn borst, waar het scherp stak, alsof er zuur in zijn longen zat. ‘Je kunt niet mee.’
      ‘Ze zien me toch niet.’
      ‘Straks ruikt ze je.’
      Nish duwde hem richting de deur. ‘Je gaat niet alleen. Dan zijn jullie straks allebei dood. Heb je je mes nog?’
      Verdoofd schudde Onyx zijn hoofd. ‘Die ligt nog bij het meer.’
      ‘Ik haal er wel een uit de keuken.’ Nish kneep harder in zijn schouders. ‘Kom op, je kop erbij houden nu, oké? Met z’n tweeën kunnen we hen wel aan. Zo’n bos zit vol met geuren en mijn onzichtbaarheid houdt het ook nog tegen. Ze zal niet merken dat ik er ben.’
      Onyx knikte aarzelend, daarna schudde hij zijn twijfels van zich af.
      Focus. Het duurt zeker drie kwartier om bij die boomhut te komen.
      Desnoods bleef Nish op een afstandje, dan konden ze daarna met Tony en Dezi afrekenen. Nu moest hij gewoon zo snel mogelijk de boomhut bereiken.
      Vlug schoot hij zijn kisten aan, daarna haastte hij zich de kamer uit en begon hij te rennen.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx kwam eraan. Dat was al duidelijk vanaf het moment dat Dezi de camera naar hem had gedraaid en ze wisten het allemaal. Hoelang zou het duren voor hij hier was? Een uur? Langer? Hij was op zijn kamer geweest, dus behalve de hut vinden moest hij ook nog naar het bos toe. Jester klemde zijn kiezen op elkaar en keek giftig van woede en machteloosheid toe hoe Dezi de iNet weer aan Tony overhandigde.
      Nish was er ook nog. Die liet Onyx vast niet alleen gaan. Hij niet. Dat móest.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het wachten duurde best lang – en kutopmerkingen maken was lang niet zo leuk als de ander niet kon reageren. Tony stond bij een raampje en keek naar buiten, zijn mes niet langer bij Jesters hals. Dezi had Azumi op haar schouder, die haar een toevoer van kou bleef geven. Af en toe was het alsof haar bewustzijn zich los probeerde te worstelen, maar Dezi liet dat niet gebeuren. Soms liet ze het ijs omhoog kruipen tot halverwege zijn bovenbenen, maar omdat hij al zo wit zag en het duidelijk koud had, durfde ze nog niet te ver te gaan. Niet voordat Onyx hier was.
      Bovendien waren er ook andere manieren om haarzelf te vermaken.
      Ze hurkte bij de jongen neer, greep hem bij zijn kraag en trok hem naast zich op de grond, zodat hij haar geen onverwachte kopstoot kon geven.
      ‘Wat denk je? Word je vriendje jaloers als ik ook een beetje van dat lichaam van je geniet?’ Ze pakte de sluiting van de rits van zijn jack vast en trok die naar beneden, gevolgd door die van het vest eronder.
      Haat vlamde in zijn ogen.
      ‘Ik raak opgewonden van die blik van je, weet je dat?’
      Naast zich hoorde ze Tony minachtend snuiven.
      Ze negeerde hem, liet haar lange nagel tot een klauw uitgroeien en streek langs zijn hals, voor ze de punt in het kuiltje van zijn nek duwde tot er een beetje bloed uit kwam. Ze streek met haar tong langs haar lippen, bewoog haar hand naar beneden en haakte haar nagel achter de hals van het shirt totdat de stof openspleet. Ze trok haar hand verder naar beneden, sneed het shirt open en liet een bloederig spoor van zijn hals tot aan zijn middel lopen.
      ‘Ik hoorde dat je liefje je pasgeleden nog wilde openrijten als een vis. Dat zal er dan wel ongeveer zo hebben uitgezien? Word je er net zo geil van als ik dat doe?’ Plagend streek ze langs zijn gulp. Het had haar ego gestreeld als ze daar een bult gevoeld had, maar dat was helaas niet zo.
      Ze trok ook daar de rits naar beneden en liet ijs langs de rand van zijn boxer parelen.
      ‘Misschien dat ik je zaakje wel bevries. Ik wil weleens zien hoe wanhopig je liefje hem weer op wil warmen.’ Ze grinnikte en wiebelde met haar wenkbrauwen. ‘Misschien neem ik ook wel een likje van dat ijsje.’
      ‘Nog even en ik sta hier te kotsen,’ snauwde Tony. ‘Ik hoef die flikkers niks te zien doen. En jou ook niet.’
      Dezi keek grijnzend over haar schouder. ‘Wedden dat zelfs jij van de smaak van ultieme vernedering geniet?’
      Tony’s kaak stond strak. ‘Hou je bek, gestoord wijf.’
      Grinnikend keerde ze zich weer tot Jester. ‘Maar jij houdt wel van gestoorde mensen, hmm? Als we een insanity-verkiezing organiseren, zal het waarschijnlijk wel tussen je liefje en mij gaan.’ Ze boog zich over hem heen en likte het bloed van zijn onderbuik weg. Ze dwong de kou daar weg, wetend dat het de pijn en haar aanrakingen anders alleen maar zou verdoven.
      ‘Misschien dat ik jou straks toch maar in leven laat,’ antwoordde ze. ‘Tot ik uitgespeeld ben.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jesters hartslag gonsde in zijn oren. Pas een van de eerste symptomen, maar alsnog genoeg voor de angst om zich met beide klauwen op te storten. De pogingen om Tony telepathisch iets met zijn gave op te dragen had hij ondertussen allang weer gestaakt. Aan Dezi had hij de energie niet eens willen verspillen. En nu was de scherpe kou óveral. Zijn kaken brandden van de inspanning die het kostte om ze op elkaar geklemd te houden, en iedere keer dat Dezi het ijs verder omhoog liet kruipen werd het erger.
      Concentreer, Jes. Kalm blijven. Ademhalen.
      Dezi ritste zijn jack en vest open en de laatste restjes warmte werden met één zucht wind weggeblazen en kwamen niet meer terug.
      Zijn vingers en polsen voelde hij helemaal niet meer en hij droeg zichzelf op daar gewoon maar niet meer aan te denken.
      Als hij gekund had zou hij in haar gezicht gespuugd hebben. Zijn middelvinger hebben opgestoken. Een eigen kutopmerking haar richting opgeslingerd hebben. In plaats daarvan kon hij alleen maar wensen dat ze dood neer zou vallen onder zijn blik en proberen er nog een beetje genoegdoening uit te halen dat Tony—ja,Tony—haar afsnauwde met onverholen weerzin.
      Hoewel de randen van de snee leken te branden, voelde het bloed dat langs zijn borst naar beneden sijpelde niet eens warm aan. Dezi's tong wel. Pijn flitste door zijn buik, veel scherper dan eerst, en automatisch schrok hij al terug, maar de kou verdween precies daar van het ene op het andere moment. Nog steeds rillend en zo gespannen als een snaar wendde hij zijn blik af, maar vocht om die nieuwe warmte zo goed vast te houden als hij kon. Misschien dat hij haar aanraking in een andere situatie niet had kunnen uitstaan, maar nu kon ze wat hem betrof zijn hele borst wel aflikken en het zou hem geen flikker uitmaken in ruil voor die paar extra graden hitte. Ze ging d'r fucking gang maar. Zelfs de wind die daarna langs zijn blote huid gleed was nog enigszins te verdragen, nu die diepere kou daar weg was.
      Maar als ze nog één keer haar hand omlaag liet glijden dan sloeg hij haar hersenen in met dat prachtige blok ijs om zijn voeten.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx kreeg het beeld van een lijkwitte Jester maar niet uit zijn hoofd. De tranen stonden aan de rand van zijn ogen, maar hij bleef rennen en rennen – dat leek de enige manier om ze op afstand te houden. Of Nish nog in de buurt was, wist hij niet eens.
      Puur op instinct holde hij door het bos. Hij was slechts een paar keer in de boomhut geweest, maar hij klampte zich vast aan de bizarre gedachte dat hij zou kunnen aanvoelen waar Jes was. Ze waren door zoveel gegaan samen, dit mocht niet het einde zijn.
      Niet door fucking Dezi en fucking Tony.
      Het was alsof er dolken in zijn zij werden geramd tegen de tijd dat hij hijgend zijn handen om de trap vouwde. Hij had geen plan, helemaal niks. Hij zou gewoon doen wat ze zeiden, wetend dat Tony gek genoeg was om bij de geringste argwaan het mes langs Jes’ keel te trekken.
      Een hand streek langs zijn rug. Nish.
      Ik ben niet alleen.
      Hij weerstond de aandrang om zich om te draaien, om zijn vriend aan te kijken, wetend dat hij onzichtbaar was.
      En dus klom hij naar boven toe.
      Jes lag op de grond, het mes dat Tony vasthield was nog geen centimeter bij zijn hals vandaan. Godzijdank ging zijn borst nog op en neer. In het weinige licht zag hij dat zijn broek glom van het ijs. Zijn bovenlichaam was ontbloot, er liep een bloederig spoor naar beneden en Onyx bevroor toen hij zag dat zijn broek open was.
      Een bijna dierlijke grom kwam over zijn lippen. Hij wilde zich op dat kutwijf storten, haar kop van haar romp trekken, maar hij zag veel te levendig voor zich hoe Tony zijn mes zou gebruiken.
      Zijn hart barstte toen zijn blik in die van Jester rustte. Hij zag er zo hulpeloos uit, zo op de vloer. Het beeld klopte gewoon niet. Jes was nooit hulpeloos – hij wist altijd wel een uitweg. En… en…
      ‘Ah, daar ben je.’
      Dezi draaide zich naar hem om. Haar lippen waren donkerrood – Jes’ bloed.
      Ze streelde Jesters bovenlichaam, waar direct een laagje ijs overheen gleed. Hij hoorde zijn vriend naar adem happen.
      ‘Laat hem gaan. Ik ben er nu.’
      Onyx’ stem had nog nooit zo kleintjes geklonken.
      ‘Niet zo snel… De show moet nog beginnen.’ Dezi hield haar hoofd schuin. ‘Het lijkt wel een sprookje, vind je niet? Hoe de vrolijke onbezonnen jongen het hart wint van iemand waarvan iedereen overtuigd was dat hij geen hart hád. Inclusief plottwists met doodsbedreigingen en dikke tranen van spijt. Om een traantje bij weg te pinken. Nou heb ik een voorkeur voor bitterzoete eindes. Niets zo tragisch als je opofferen voor je geliefde. Dus je mag kiezen.’ Ze bukte voorover en raapte een doosje scheermesjes op. ‘Je kunt je polsen doorsnijden en bij elke golf bloed geef ik je liefje een beetje warmte terug. Dan kunnen jullie nog snikkend in elkaars ogen kijken tot het licht in die van jou dooft. Of…’ Ze gooide hem een strop toe. ‘Je bespaart hem verder lijden en hangt jezelf op.’
      Onyx’ vingers voelden verdoofd, alsof het ijs over Jesters lichaam ook over dat van hem kroop. Hij staarde naar Jesters lijkbleke gezicht. Hoe dan ook moest hij snel handelen, het was nog een heel eind terug naar de campus.
      Zijn vingers klemden om de strop.
      Hij wist niet wat hij moest doen om Jester te helpen.
      Alles hing van Nish af en hij kon niet met zijn vriend communiceren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het was alsof Dezi een flacon zwavelzuur over hem leeggoot. Duizenden gekartelde naalden drongen opeens dwars door zijn huid en alle lucht werd in één klap uit zijn longen geslagen, de schreeuw van pijn hakend in zijn keel. Alle warmte die hij nog over had gehad werd binnen enkele paniekerige slagen van zijn hart verslonden. Wég. In plaats daarvan stroomde de kou onvermoeibaar zijn borst in, krullend om zijn ribben en gretig steeds dieper.
      Vaag hoorde hij Dezi's afschuwelijke stem iets vertellen over een sprookje en bitterzoete eindes. Tegen Onyx. Onyx die hier was om hem te redden. Die hier helemaal niet zou moeten zijn! Jester dwong zijn ogen weer open en probeerde de blik van zijn vriend te vinden en schudde verwoed zijn hoofd. Ga weg, probeerde hij te zeggen met zijn gave. Je wil me helemaal niet redden, je wil leven. Denk er niet eens aan om te doen wat ze zegt. Alsjeblíeft, ga weer weg! Tony en Dezi lieten hem helemaal niet gaan. Maar hoe hard hij hij het ook probeerde, de duct tape over zijn mond hield alle woorden tegen die de jongen zouden kunnen waarschuwen.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Het was afschuwelijk om Onyx zo te zien. Natuurlijk – Jester zo hulpeloos op de grond te zien liggen terwijl hij pijn leed was ook geen pretje, zeker niet toen hij doorkreeg wat Dezi van Onyx vroeg. Maar Onyx het touw zien vasthouden, wetend dat hij al eens héél dicht bij de dood was geweest, scheurde hem vanbinnen in tweeën.
      Als Nish vanavond niet bij hem was geweest, had hij het gedaan.
      Dan had hij zichzelf nu opgehangen terwijl hij Jester daar niet mee zou redden.
      Zelfs nu wist Nish niet zeker dat hij het níét zou doen.
      Voor de zekerheid. Omdat hij niet meer helder kon nadenken en mijn leven voor dat van Jester de enige logica was die nog bestond.
      Hij zag het in zijn ogen, zag het in de manier waarop hij naar zijn vriend keek, aan het trillen van zijn lip.
      Nish scheurde zijn blik van Onyx los. Híj was degene met het mes in de handen, de enige troef die ze op dit moment hadden. Híj moest het doen.
      Hij schuifelde dichter naar Tony toe. Eén verkeerde beweging en Jester was er geweest. Maar géén beweging en hij was binnenkort ook doodgevroren.
      Nish hoorde Jester mompelen in een poging zijn vriend tegen te houden. Die had de lus iets wijder gemaakt om hem om zijn hals te kunnen leggen. De verslagenheid was vreselijk om aan te zien en Nish hoopte dat er toch een beetje toneelspel in zat. In ieder geval leidde het Tony en Dezi ietsje af, zeker toen Onyx begon te praten.
      ‘Sorry kleintje.’ Onyx’ stem trilde. ‘Ik – ik heb geen keuze. Ik hou van je. Altijd en overal.’
      Nish klemde het mes vast en concentreerde zich op Tony, die naar Onyx keek in plaats van Jester. Met één hand greep hij de onderarm van de Lion vast en trok die bij Jesters hals vandaan, op hetzelfde moment duwde hij hem naar achteren en ramde zijn eigen mes in Tony’s borst.
      En nog een keer. Nog een keer, net zo lang tot hij bloed ophoestte en in elkaar zakte.
      Dezi’s hoofd schoot opzij, op hetzelfde moment vloog Azumi van haar schouder en landde op die van Jester. Een ogenblik stond Nish aan de grond genageld, als de dood dat ze met haar klauw zijn halsslagader openhaalde. In plaats daarvan trok ze met haar nagels de tape van zijn lippen af en schoot daarna door het raam naar buiten.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Het ene moment keek Jester nog met tranen in zijn ogen machteloos toe hoe Onyx de strop om zijn hals deed, het volgende klonk er een naargeestig zompig geluid rechts van hem dat hij nooit van zijn leven meer zou kunnen vergeten en zat er een donker gat in Tony's borst. Zijn mes kletterde op de houten planken en er spatte iets heets op Jesters gezicht.
      Wat—
      Er knalde iets zwaars tegen zijn schouder voor hij die gedachte kon afmaken en Azumi's scherpe klauwen prikten dwars door het leer van zijn jack heen. Geschrokken keek Jester naar het draakje op en merkte nog net dat er iets prikte aan de zijkant van zijn gezicht voordat Azumi in één keer de duct tape van zijn mond af trok. Het draakje zette zich in een flits af en verdween.
      Wat was er—
      Koude lucht streek langs zijn tintelende huid.
      Hij kon weer praten. Het besef drong veel te traag door de muur van stress en verwarring heen. Onyx stond nog altijd op dezelfde plek en vanuit zijn ooghoek zag Jester Dezi bewegen.
      NEE!
      Tegeijk met dat Dezi's vingers zich om het mes van Tony sloten, veerde Jester op zijn ellebogen overeind en schreeuwde met alle kracht die hij nog vinden kon: 'JE BLIJFT WAAR JE BENT!' Withete kou scheurde door zijn buik maar hij trok zich er niks van aan, en in zijn haast en paniek vergat hij dat hij zijn bevel niet eens een richting meegaf, maar als het Dezi en Onyx tegenhield was het goed. 'Je kunt zelfs geen fucking vínger meer bewegen!'

[ bericht aangepast op 24 feb 2021 - 15:23 ]

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Tony was dood.
      Of anders binnenkort.
      Hij lag doodstil op de grond in een plas bloed.
      Eindelijk durfde Onyx weer een beetje normaal adem te halen.
      Het was Nish gelukt.
      Een paar tranen lieten zijn wimpers los en rolden over zijn wangen – ditmaal tranen van opluchting. Azumi was plotseling van kant gewisseld en daarna weggestoven, waarmee ze Dezi bijna machteloos achterliet. Dezi stond half gebukt, haar vingers raakten de handvat van het mes maar ze pakte het niet op.
      Nish ook niet.
      Onyx wilde de strop van zijn hals loshalen, maar merkte dat hij zijn armen wel kon bewegen maar zijn vingers niet. En zijn voeten ook niet.
      Waarschijnlijk had Jester zijn gave op hen allemaal gebruikt.
      ‘Laat me het mes pakken,’ zei hij tegen Jester – zijn toon rustiger dan hij had kunnen denken. Jes was nog niet buiten levensgevaar – verre van, zelfs. Ze moesten Dezi dwingen om het ijs weer te ontdooien en dan duurde het evengoed nog wel een tijd voor ze hem konden opwarmen.
      Maar nu Tony dood op de vloer lag, Dezi zich niet kon bewegen en Jester nog kon praten, ging de ijswind die zijn gedachten had verlamd liggen en kon hij weer een beetje helder nadenken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx' rustige stem wist de razende angst en paniek binnen in hem te overstemmen en huiverig haalde Jester een paar keer adem.
      Onyx was oké, toch? Zo klonk hij in ieder geval wel. Dezi stond onbeweeglijk naar het mes uitgestrekt, hoewel hij haar niet meer scherp kon zien. Alles was wazig, eigenlijk. En donker, vooral aan de randen. Knipperend draaide hij zijn hoofd naar waar hij zijn vriend voor het laatst had gezien. Ja, hij leek oké. Geen helderrode gaten in zijn borst.
      Mooi. Dat is goed. Levend, en van die dingen.
      Jester zakte onderuit en zijn hoofd bonkte onaangenaam tegen het hout. 'Ja, oké,' mompelde hij zachtjes, maar dat was natuurlijk niet genoeg. Er kriebelde iets nats langs zijn slaap naar beneden. Hij moest zich concentreren. Dan kon Onyx weer bewegen. Dat was wel verstandig. Met zijn ogen dicht zocht hij nog eens zijn gave op, hoewel het nu een heel stuk minder eenvoudig ging dan net. Hij oefende de zin zelfs voor de zekerheid een keertje in zijn hoofd voordat hij hem uitsprak. 'Onyx, je kan doen wat je wil. Ik hou je niet tegen.'
      Zo. Tadaa...
      Goede goden wat was hij moe.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.

Onyx raapte het mes op en gaf Dezi zo’n harde klap in het gezicht dat Nish iets hoorde knakken. Ze viel naar achteren en bleef daar versuft zitten, starend naar Tony’s levenloze lichaam. Onyx keerde zich van haar af en knielde bij zijn vriend neer, nam zijn gezicht in zijn handen en fluisterde dingen die Nish niet kon verstaan.
      Allemaal leuk en aardig, maar ze waren er nog niet.
      Jester had hem vanmiddag nog uitgelegd hoe zijn gave werkte.
      Dat hij geen simpele opdrachten kon geven, zoals Zebediah, maar dat hij je een soort overtuiging gaf. En hoewel iets in hem het prima stond om zo te blijven toekijken, zag een ander deel van hem in hoe dat helemaal fout zou aflopen.
      Jester was half onder ijs bedekt. Hij was al eens bijna doodgegaan door een koude avond – dit was nog tien keer erger.
      Blijven waar hij was, had dus helemaal geen zin.
      Dat wilde Jester niet eens – hij wist überhaupt niet dat hij hier was.
      De uitspraak was voor Dezi bedoeld – en zelfs die moest bewegen. Dat klote-ijs weghalen, want met een beetje pech zat die jongen aan de vloer vastgevroren en konden ze hem helemaal nergens naartoe brengen.
      De eerste stap die hij zette was onwennig, daarna gleed het effect van Jesters gave weg. Hij greep Dezi bij haar haren vast en smeet haar naast Jester neer. Daar maakte hij zich zichtbaar en duwde zijn mes tegen haar hals.
      ‘Zorg dat hij ontdooit of je ligt straks in dezelfde plas bloed als je vriendje.’

[ bericht aangepast op 24 feb 2021 - 17:17 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Onyx had zijn handen om Jesters gezicht gevouwen. Zijn wangen waren ijskoud. De rest van zijn lichaam moest nog veel kouder zijn.
      ‘Ik ben bij je,’ prevelde hij en hij kuste Jesters kille lippen. ‘Ik zorg dat je hier wegkomt, dat je je kan opwarmen. Blijf wakker, Kleintje.’
      Zijn oogleden gingen weer even open.
      ‘Kom, ik help je overeind zitten.’ Met zijn handen wreef hij over Jesters bovenlichaam, dat met rijp bedekt was. Het smolt al snel onder zijn aanraking – dat was niet het deel waar hij zich zorgen over maakte.
      Met een schuin oog keek hij naar Dezi, die onder dwang van Nish nu weer naast Jester zat. Hij vertrouwde haar voor geen cent, maar met een mes op haar keel kon ze niet heel veel doen. Dat Nish geen loze dreigementen maakte, had hij net wel bewezen.
      Onyx wurmde een hand onder Jesters hoofd om dat ietsje op te tillen – en daarna zijn schouders. Voor hij hem zijn eigen kleren kon aantrekken en de dekens uit de kist om hem heen kon wikkelen, moest hij zijn armen losmaken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik vind hem nog steeds een eikel. En hij mag dat tegenover iedereen beweren dat hij veranderd is, ik geloof het niet." Of misschien wilde ze het ook wel niet geloven. Al was het wel een opluchting te horen dat Jester gecontroleerd had met zijn gave of Nish en Zebediah nog bevriend waren. Dat was in ieder geval een zorg minder. Of Zebediah moest daar een trucje op weten. Nee. Vienna schudde met haar hoofd. Ze vertrouwde Jester.
      Ze wilde reageren dat ze het een ontzettende kut-actie vond van Nish. Zoiets deed je niet. Maar na het verhaal van Yrla van net slikte ze die woorden in. Moest Yrla ook zulk soort klusjes doen? Nee, wacht. Hij stond nog niet onder druk, nog niet. Ze moesten maar eens gaan brainstormen dat het ook maar niet zou gebeuren of dat als Yrla daadwerkelijk een opdracht van Zebediah kreeg, dat hij dat met haar of wie dan ook in ieder geval zou bespreken. Dan konden ze samen een oplossing zoeken. "Dat was vast een schok om weer oog in oog met hem te moeten staan," zei ze zachtjes.

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik blijf wakker als jij jezelf niet doodmaakt,' mompelde Jester vermoeid. De piep in zijn oren was terug, maar in ieder geval werd de hoofdpijn niet meer erger door stomme rillingen, want die waren weg. Er straalde een ongekende hitte van Onyx af, en voor de eerste keer vond hij het helemaal niet prettig. Niet dat de kou heel veel beter was, maar het voelde haast alsof Onyx zijn handen net nog boven een gloeiend heet vuur had gehouden en ze nu tegen zijn wangen aanhield. Jester fronste—of deed daar in ieder geval een poging toe, maar zijn vriend had alweer losgelaten. In plaats daarvan wreef hij nu het zuur van zijn huid af, maar anders dan dat hij het Onyx zag doen en dat de ergste naalden ophielden toen hij het ijs daar had weggeveegd met die vuurhanden, voelde hij de aanraking zelf haast niet.
      Ondanks Onyx' bemoedigende woorden schrok Jester nog steeds toen Dezi plotseling naast hem verscheen. Hoewel deze keer die scherpe glimlach uitbleef en iets onzichtbaars haar haren vasthield. Geen twee tellen later materialiseerde er nog een tweede figuur naast hem, langer. Hij hield iets zilvers tegen Dezi's keel, zag hij. Zilver met glinsterend rood.
      'Oh,' zei Jester moeizaam. Het woord voelde dik in zijn mond. 'Hé, Nish.' Want het was vast Nish. Niemand anders kon uit het niets tevoorschijn komen. Behalve Zebediah en z'n stomme teleporteur. Voorzichtig hielp Onyx hem overeind en ondanks dat Jester eigenlijk had willen zeggen dat hij heus zelf wel rechtop kon blijven zitten, bleef zijn vriend hem nog steeds vasthouden. De zwaartekracht voelde inderdaad wel een beetje wonky, moest hij toegeven. Zijn blik gleed naar zijn benen. Glinsterend ijs was opgekropen tot ver over zijn knieën en halverwege zijn bovenbenen. De planken naast hem waren rood. Glanzend, helderrood. Jester hield zijn hoofd een beetje schuin (of misschien was dat sowieso al zo, hij wist het niet zeker) en volgde het spoor naar twee bleke, nietsziende ogen.
      Tony lag doodstil op de grond van de boomhut. De hele tijd dat Jester hem aanstaarde knipperde hij niet eens een keer. Er zat een gapend gat in zijn borst en zijn shirt was doorweekt met iets donkers. De scherpe geur die hij rook was koperachtig, bedacht Jester zich ineens. Metaal. Alsof iemand roest in de lucht had gestrooid. Tony knipperde nog steeds niet en Jesters slaap bonsde als een gek.

---

Three words, large enough to tip the world. I remember you.