[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Faye Bergès

Faye grinnikte. 'Hoi. Faye.' Ze stak haar hand naar Nomad uit, die hem kort aannam en zijn naam bromde. 'Je mag je shirt aanhouden, hoor. Als je het een beetje verschuift - ja, zo.' Ze sprak een paar simpele helingsspreuken uit. 'Ik kan het nog niet helemaal helen want ik weet niet wat de risico's zijn op ontstekingen bij zo'n plant... Maar je laat nu in ieder geval geen bloedspoor meer achter.' Ze glimlachte. 'Maar het is nog wel verstandig om even naar de ziekenzaal te gaan, denk ik.'
'Ik loop wel mee.' Hoewel Lee's opmerking van net hem de kriebels had gegeven, wilde hij de jongen niet alleen laten gaan. Bovendien moest hij toch nog met hem praten.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Tilly James

'Toen we hier aankwamen, moesten ze haar ook al hebben! Ze pakken graag de zwaksten, en Roos heeft nu eenmaal een beperking.' Ze balde haar vuisten. 'Het is gewoon zo - zo tríest.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Lee trok even verbaasd zijn wenkbrauwen op en probeerde het kriebeltje dat zich in zijn buik losmaakte te negeren. Dit betekende niets. 'Oké dan. Je weet inderdaad maar nooit, misschien krijg ik wel een allergische reactie. Dank je wel, Faye!' Hij glimlachte naar het meisje en pakte daarna zijn tas van de grond. Ondanks haar hulp stak het nog wel toen hij het ding over zijn gezonde schouder hees.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

De zenuwen die waren ontstaan probeerde Nomad met uiterst geduld te onderdrukken. Hij kon nu niet terugkrabbelen. Zo'n opmerking als net maakte juist duidelijk waarom hij dit moest doen. Waarom hij Lee dan nu écht moest vertellen waarom hij niet met de jongen om kon gaan.
Maar hij durfde niet. Terwijl ze naast elkaar liepen, wilde Nomad voorstellen om even te pauzeren in een leeg lokaal - maar de woorden kwamen niet uit zijn mond. Hij kon hier niet over het onderwerp beginnen, de kans was veel te groot dat hij afgeluisterd zou worden. Maar de stap zetten... Het lukte hem niet.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Evan Hale Herbology - Mosh Het was geen verassing dat Mosh zijn hulp niet wilde, maar hij kon zo gewoon niet alleen naar de ziekenzaal lopen.       'Ja, gefeliciteerd, je bent een zelfstandige jongen.' Bromde hij terug. 'Laat me je nou gewoon helpen, niet zo koppig doen.' Snauwde hij er nog achteraan terwijl hij wederom zijn arm onder zijn armen wilde haken.       'Tenzij je niet zo gehecht bent aan je pik, doe dan maar rustig aan.' Fluisterde hij in Mosh zijn oor. Hij had heus wel gezien waar al het bloed vandaan kwam. En van man tot man, wilde je dan gewoon helpen. De gedachte van de pijn liet Evan nog net niet verkrampen, Mosh had waarschijnlijk verschrikkelijk veel pijn op dit moment.

---

- thank you for existing -

Josephine Pierce Herbology - Melody Ivana had gevraagd of zij en Faye ook vriendjes hadden, waardoor Josephine begon te lachen. Ze schudde dan ook haar hoofd.       'Nee, nee, daar ben ik veel te druk voor.' Zei ze terwijl ze kalmpjes bezig ging met haar plant. Na enkele minuten bezig te zijn geweest, hoorde ze een kreet aan de andere kant van het lokaal. Wéér die tafel, waar wél wat te beleven was. Ze rolde dan ook geïrriteerd met haar ogen. Ze zag enkele planten ineens heel snel groeien en keek dan ook verbaasd naar de tafel. Melody stond naast de tafel, Evan was omgevallen en had een spreuk op de plant afgevuurd, het blinde meisje werd afgevoerd en ineens was het één grote chaos. Josephine stond op en liep richting Melody, aangezien niemand bij haar was gaan kijken.       'Melody, lieverd, gaat het wel?' Vroeg ze terwijl ze met haar hand langs haar arm ging. 'Wat is er in hemelsnaam gebeurd?' begon ze. 'En... waarom was ik er geen onderdeel van...' De teleurstelling was te merken, ze had alle drama gemist deze les.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 17:02 ]

---

- thank you for existing -

Vivienne Lyon Herbology met Elsie De les was zo kalm begonnen en het ging nét zo goed met Elsie en de plant... tot er ineens drie planten gigantisch groot werden. Vivienne nam dan ook meteen afstand van de tafel en hield een beetje een oogje in het zeil. De drie planten waren ondertussen allemaal... dood... Wat zonde zeg...       'Dit is echt vrijwel onmogelijk,' Mompelde ze richting Elsie. 'Het kan gewoon niet dat zo'n plant ineens zo groot wordt.' Iedereen aan de tafel was bijna aangevallen of wél daadwerkelijk aangevallen. Waarom zou iemand zichzelf saboteren? Vivienne bekeek haar tafelgenoten nog een keer en zag dat Melody er toch wel erg kalm bijstond, raar...       'Ben je oké?' Vroeg Vivienne aan Elsie. Ze was al geen fan van deze planten, nu waarschijnlijk nog minder.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 17:10 ]

---

- thank you for existing -

Elsie Bee

Was ze oké? Elsie trilde van top tot teen. Toen Lee was aangevallen, had ze een kreet van schrik en bezorgdheid laten horen, maar Nomad had hem gered en nu stonden ze samen te praten... En ineens liepen ze samen weg. Elsie zakte op haar kruk neer. Ze was blij dat het hele plantengebeuren voorbij was, maar het drong nu eens te meer tot haar door dat zij en Lee niks zouden worden.
Hij valt niet op je.
Hij had het gezegd: hij viel alleen op jongens. Maar vervolgens hadden ze gezoend. En Elsie had hem ruimte gegeven, in de hoop dat hij naar háár toe zou komen, maar dat had hij niet gedaan. En nu had ze gezien hoe hij naar Nomad keek, met een blik die zij nooit zou krijgen. Een blik die ze zelf Lee constant toewierp.
Haar hart was gebroken en tranen sprongen in haar ogen, al veegde ze die verwoed weg. Het ging nu niet om haar. Er waren leerlingen aangevallen door planten!
'Jawel,' piepte ze. 'Ik - ik was gewoon heel erg geschrokken. Hopelijk gaat het nu weer goed met - iedereen.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Vivienne Lyon Herbology met Elsie Hmm, Vivienne geloofde het niet echt. Elsie leek alles behalve oké. Het wegvegen van tranen bevestigde haar gevoel. Vivienne streek even met haar hand over haar rug.       'Weet je het zeker?' Vroeg ze dan ook oprecht. Ze leek eerder verdrietig dan geschrokken, maar Vivienne had geen idee waardoor dat zou zijn. Ze keek het lokaal weer even door, waar ondertussen een paar leerlingen waren verdwenen, naar de ziekenzaal. De rust was soort van wedergekeerd, gelukkig.

---

- thank you for existing -

Mosh klemde zijn kiezen op elkaar. Was het waar? Kon de schade juist erger worden als hij meer bloed verloor of er langer over deed? Hij had de ballen verstand van geneeskunde, maar hij was niet van plan om als gecastreerd door het leven te gaan.
      ‘Best,’ bromde hij uiteindelijk, terwijl hij één arm om Evan heen sloeg, zijn andere hand tegen zijn kruis drukte en verder strompelde. De pijn golfde bij iedere stap door hem heen en maakte hem misselijk. In alle eerlijkheid had hij geen flauw idee hoe hij bij de ziekenzaal moest aankomen, zijn benen trilden nu al en hij was amper de kas uit.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Melody keek op van Josephine en toonde haar vriendin een glimlach. "Het gaat prima, dank je. Gelukkig was ik snel weg." Dat kwam vooral omdat ze zelf wist wat er ging gebeuren, maar dat ging ze niet hier uitleggen met al die nieuwsgierige Aagjes om hen heen. Ze zou straks wel alles vertellen aan Josephine, als ze alleen samen waren. "Omdat jij niet aan tafel zat met die volslagen idioot. Hij verdubbelde de plant gewoon in plaats van hem te krimpen. Waarschijnlijk heeft ie zelf er ook voor gezorgd dat ze groeiden in eerste instantie." Dit kwam wel mooi uit, dat ze de schuld in de schoenen kon schuiven van de jongen met de krulletjes. Haar stem klonk geïrriteerd en zo keek ze ook voor zich uit.
      Ze wisselde een blik naar Josephine, maar zond haar even kort een sluw glimlachje, die alleen Josephine zou begrijpen. Haar beste vriendin zou wel door hebben dat er meer aan de hand was dan ze nu liet blijken.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 17:47 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Nomad zei geen woord terwijl ze naar de trappen liepen. Hoewel Lee normaal al slecht tegen stiltes kon, was dat nu nog erger. Nomad had tenslotte gezegd dat hij wilde praten en in tegenstelling tot Rosalie was hij niet aan zijn been gewond geraakt – Nomad hóéfde helemaal niet mee te lopen. ‘Ben je nog plan om te gaan praten? Dat wilde je toch?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Evan Hale Herbology - Mosh Héhé, het koppige monster gaf toe. Evan had zijn arm stevig om Mosh heen en probeerde hem zo goed mogelijk te ondersteunen. Onderweg kwamen ze een eerstejaars tegen, een klein mormel, als je het Evan moest vragen.       'Hé! Geef je gewaad!' Riep hij dan ook naar het joch terwijl hij met zijn andere hand het joch bij zijn kraag had. 'Bedankt.' Zei hij dan ook toen het joch trillend zijn gewaad gaf. Evan drukte het gewaad naar Mosh.       'Houd dat er tegenaan, zo stevig mogelijk, je moet niet teveel bloed verliezen.' Zei hij terwijl hij weer verder strompelde met Mosh, richting de ziekenzaal. Eenmaal aangekomen was Mosh echt ontzettend bleek, nog erger dan voorheen.       'Zuster!' Riep Evan terwijl ze de ziekenzaal binnenkwamen. Hij hielp Mosh op een ziekenbed en zag in de verte Rosalie met Casper. Wat een drukte.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 17:47 ]

---

- thank you for existing -

Nomad Morphew

Nomad keek schichtig om zich heen. 'Ja,' zei hij zacht. 'Maar - niet hier.' Hij vond het al spannend om hier nu met z'n tweeën rond te lopen en daarom keek hij of hij een lege ruimte tegenkwam.
De eerste ruimte die hij tegenkwam, was de voorraadkast van Kruidenkunde. Met een simpele 'Alohomora'-spreuk wist hij het slot open te krijgen en liep hij naar binnen. Toen Lee hem volgde, realiseerde hij zich dat dit niet een heel grote ruimte was en had hij spijt van zijn keuze. Toch mompelde hij 'Murmelio', zodat er geen mensen mee konden luisteren.
Lee keek hem vragend aan en daardoor keek Nomad weg, naar een potje vol met insecten. Insecten die ze net nog aan de planten hadden gevoerd, voor Lee ineens zelf voer was geworden. 'Ik -' begon hij, maar hij zweeg al snel weer. Wat wilde hij zeggen? Hoe moest hij beginnen? 'Het spijt me,' bromde hij uiteindelijk. 'Ik weet dat ik je een uitleg verschuldigd ben - van alles. Het is alleen niet zo - simpel.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Josephine Pierce Herbology - Melody > Ivana&Faye Josephine herkende het neppe gedrag van Melody vrijwel direct, gelukkig kende de rest hier haar voor geen meter. Evan misschien, maar die was al verdwenen naar de ziekenzaal.       'Nou, gelukkig ben je oké.' Glimlachte ze met een knipoog. Ze gaf haar vriendin een knuffel om haar gerust te stellen, zo hielp ze de schijn hoog te houden. Ze wreef over haar rug en fluisterde in haar oor.       'Ik wil straks alle details,'. Ze liet Melody weer los en liep terug naar haar eigen tafel, waar ze weer bij Ivana en Faye ging zitten. De jongens en de meid die nog overgebleven waren aan de tafel leken nog geschrokken. Wat een watjes hier zeg.       'Nou meiden, wat een drama hé?' Vroeg ze Ivana en Faye.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 17:53 ]

---

- thank you for existing -