[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 15 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Tilly James

'Had je graag - meer een gesprek met hem willen hebben?' vroeg Tilly aarzelend. Casper was altijd een lastig onderwerp, vooral omdat Roos zelf ook geen idee had hoe het nou zat.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

"I-ik weet het niet." En dat was de waarheid. Ergens verlangde ze ernaar om achter de waarheid te komen, om met hem te praten, om te zien of nog iets over was van hun oude vriendschap. Aan de andere kant was ze bang voor een waarheid die haar niet zou bevallen, dat er gewoon niets was geweest. Of misschien zelfs wel voor het feit dat ze een te roze bril op gehad had. Of misschien wel bang dat die roze bril terug zou keren. Dat ze het nog niet zou zien. Rosalie wist gewoon absoluut niet meer hoe ze over Casper moest denken en wat elke herinnering samen met hem betekende. Dat was de voornaamste reden dat ze wel wilde praten. Ze wilde weten of ook maar iets van twee jaar geleden iets betekende. Of het waar was.
      Maar ze was gewoon te bang dat het antwoord haar niet zou bevallen.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

Novalie had het wel prettig gevonden dat Tilly het woord deed. Maar ze kwamen nu op een stuk dat ze wisten dat het Rosalie gevoelig lag. Anderen mochten het dan niet weten, maar Rosalie was nogal overstuur toen ze terug kwam van de excursie. Het had even geduurd voor Novalie en Tilly erachter waren wat er gebeurd was. Zij en Tilly hadden Rosalie al meerdere keren gewaarschuwd voor die Casper, maar Rosalie had gewoon niet willen luisteren. En kijk nou waar ze nu was. "Misschien is het beter als je het niet doet," opperde Novalie zachtjes. "Vorige keer liep het ook niet zo goed af."
      Novalie wilde best toegeven dat ze zelf het benauwd kreeg van die Casper. Ze was er dan ook niet gerustgesteld op dat haar tweelingzus nu ineens met hem rondliep. Ze moest er maar eens met Isabella over praten. Ze wild niet straks ook nog een zus die zonder ogen rond zou lopen. Of misschien nog wel erger.

[ bericht aangepast op 8 jan 2022 - 23:08 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Lee haalde zijn schouders op – waar hij meteen spijt van kreeg toen hem dat een pijnscheut opleverde. Veel gezien en gehoord had hij niet.
      ‘Je verging van de pijn. Wat niet zo raar was, want je was net door een beest gebeten. En je hallucineerde, aangezien je op een gegeven moment dacht dat ik doodging.’ Hij aarzelde even, maar vroeg toen: ‘Wat zag je?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Isabella katte me af en stormde toen weg,’ zei Jeremy en hij slaakte een zucht. Beide jongens wisten dat ze een van zijn beste vriendinnen was geweest. Even speelde hij met de gedachte om te zeggen wat hij had gehoord – dat ze nu een hekel had aan bijna alle jongens – maar hij hield dat toch maar voor zich. ‘Ik ga haar zo wel zoeken. Volgens mij is iedereen na dit lesuur vrij, dan zit ze vast in de bibliotheek.’ Hij kon zich niet voorstellen dat dát een gewoonte was die was veranderd.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Leuk,’ glimlachte ze. Duelleren was niet echt iets voor haar, ze kon op zich best spreuken uitvoeren, maar in een echt duel werd het al snel een chaos in haar hoofd. ‘Ik wil inderdaad ook oefenen voor de try-outs, en ik hoorde dat er ook een muziekgroep is morgenavond. Daar wil ik ook wel even kijken.’ Verder had ze natuurlijk dit weekend een date met Nomad, maar ze vond het nog wat snel om dat tegen anderen te zeggen. Blythe zou ze het wel vertellen – Isabella misschien ook als het haar überhaupt interesseerde – en verder dacht ze dat Nomad het misschien alleen maar ongemakkelijk vond als anderen ervan wisten. Ze dacht niet dat hij eerder had gedatet.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casper vroeg zich af wat Rosalie had willen vragen, maar was toch wel blij met de uitweg die Pomfrey hem bood. Hij liet het meisje achter bij de hoofdzuster en ging iets verderop op een bed zitten. Een andere zuster kwam al gauw naar hem toe terwijl hij zijn broekspijp opstroopte zodat hij de bloederige massa kon zien. De tanden waren gelukkig niet zo scherp geweest dat ze overal zijn vlees hadden opengerukt, maar alsnog vermoedde hij dat de wonden best diep gingen.
      Vrij kort vatte hij aan de zuster samen wat er gebeurd was, waarna de zuster naar Pomfrey liep om met haar te overleggen. Terwijl de vrouw even later een pasta op zijn been smeerde en hem begon te omzwachtelen keek Casper naar de deur. Net had hij al gezien dat Evan en Mosh binnenkwamen, waarbij de eerste de laatste ondersteunde. Een ietwat sadistisch grijns deed zijn mondhoeken omkrullen toen hij zag dat Mosh wel op een hele vervelende plaats was gebeten.
      Niet lang daarna kwamen er ook twee stille grietjes binnen, die zich bij Rosalie voegden. Hun namen waren hem niet bijgebleven, maar hij had nooit echt begrepen wat zo’n pittige meid als Rosalie met hen moest. Aan de andere kant had hij ooit nooit echt begrepen hoe ze zich in zijn buurt had kunnen vermaken, dus waarschijnlijk was Rosalie gewoon zelden verveeld.
      ‘Je moet hier nog even een kwartier blijven,’ zei de verpleegster tegen hem. ‘Als alles dan goed is, kun je gaan. Verwissel het verband twee keer per dag en houd er rekening mee dat je been stijf zal aanvoelen. Pijnscheuten kunnen af en toe voorkomen, maar de verdovende pasta zou het meeste ongemak moeten wegnemen.’
      Casper gaf een knikje en leunde met zijn handen naar achteren op het bed, terwijl hij zich afvroeg hoe die planten zo groot waren geworden. Zo snel had hij er twee gezien, maar hij wist niet of er nog meer waren geweest. Had iemand er een spreuk over uitgesproken? Was Rosalie bewust een doelwit geweest? Zijn gedachten schoten even naar Mosh. Wie weet zou die zich wel door Enzo laten instrueren. Aan de andere kant – dat had dan wel héél ongelukkig voor hem uitgepakt. Hij vond Mosh niet bepaalde het helderste licht, maar verwachtte ook weer niet dat hij zó stom zou zijn.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Lollig… Grote kans dat Mavis daar ook zo tegenaan keek, natuurlijk.
      ‘Maar ergens misschien wel een beetje cru als de ander het in theorie wel serieus zou kunnen nemen, toch? Niet dat ik dat doe…’
      Wat Mavis waarschijnlijk ook wel wist. Maar nu ze het er met Justin over had, voelde het allemaal een beetje raar.
      ‘Ach ja, we zien het allemaal wel. Ik laat me veel te veel beïnvloeden door al jullie serieuze gedoe.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Vinnie had natuurlijk ook wel gezien wat er bij de tafel van Lee was gebeurd. Hij had al bezorgd naar zijn vriend toe willen lopen, maar die was met Nomad in gesprek en dat leek hem alleen maar goed. Hij wist dat zijn vriend nog altijd erg verdrietig was over hoe het tussen hen gegaan was. Faye wist daar natuurlijk niets van en bood gelijk haar hulp aan. Wat hij best wel lief vond, al wist hij niet of het een goed idee was wat ze deed. Magische verwondingen konden niet door een simpele spreuk verholpen worden en konden juist een nare bijwerking geven. Moest hij dat tegen haar zeggen? Alleen die gedachte keerde zijn maag al om. Gewoon met haar praten lukte al niet, dan kon hij toch niet opeens met kritiek aankomen? Hopelijk ging Lee inderdaad zo naar de ziekenzaal, dan zouden ze er daar nog even naar kijken. En anders moest hij zelf maar even navragen of hij verder geen gekke symptomen vertoonde.
      Hij keerde zich naar Feliks. Inmiddels had Sprout de les als ten einde verklaard, al moesten degenen aan de tafel waar het ongeluk was gebeurd nog even blijven zitten – al waren dat er nog maar een paar. ‘Z-zullen we uhm, n-naar de leer-leerlingenk-kamer? Rosalie en Lee k-komen daar straks vast naar-t-toe.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Mosh was verbaasd door Evans behulpzaamheid. Dat was hij niet gewend van zijn afdelingsgenoten. Iemand bedanken was dan ook niet echt iets wat in zijn straatje lag, maar het was hopelijk wel een mooie manier om Evan weg te krijgen zonder al te bot over te komen. Eerlijk was eerlijk – hij stond niet te popelen om met zijn ‘trots’ te pronken als hij helemaal niet wist hoeveel er nog over was om mee te pronken. ‘Bedankt voor je hulp. Ben niet de makkelijkste met het aannemen daarvan, maar anders hing ik nu waarschijnlijk ergens over de trapleuning te vergaan van de pijn.’ Hij toonde de jongen een halve grijns.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ivana knikte aarzelend. Ze begreep niet zo goed wat er was gebeurd, maar was blij dat zij niet tegenover zo’n reusachtige plant had gestaan. Of was Roman haar dan misschien komen redden? Ze wierp een vluchtige blik over haar schouder naar de jongen, maar die was bezig zijn spullen in de tas te doen. Voor hij zou merken dat ze keek, richtte ze zich weer tot Josephine.
      ‘Is je vriendin in orde?’ vroeg ze zacht, aannemend dat ze het meisje naar wie ze toe gelopen was goed kende.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Rafaël schonk Rhae een glimlach. "Maak je muziek? Wat leuk! Wat doe je precies?" Zelf was hij zo amuzikaal als je maar kon bedenken. Hij luisterde graag hoor naar muziek, maar het zelf maken was absoluut niet zijn ding.

---

It's never gonna happen, Guys.

---

---

Feliks had staan twijfelen of hij moest gaan zoeken naar de ziekenzaal, maar in zijn eentje zou hij het toch vast nooit vinden. Dus knikte hij op het plan van Vinnie. Hij wilde wel eens zien wat zijn 'thuisomgeving' was voor het komende jaar. "Ik hoop dat het allemaal een beetje meevalt," zei hij zachtjes. Feliks had wel een beetje medelijden met Rosalie. Eerst die Enzo vandaag en daarna ook nog eens dit. "Is elke dag zo spannend hier?" vroeg hij een beetje opgelaten. Het was in ieder geval een bijzondere eerste dag.

[ bericht aangepast op 9 jan 2022 - 10:15 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

'Ik speel piano,' vertelde ze. 'En Nomad leert me gitaar. En jij? Ben jij muzikaal?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Daar dacht Vinnie even over na. Door de vervloeking van Mosh was het jaar nogal heftig voor hem begonnen, maar dat wilde hij niet aan de jongen vertellen. Hij dacht aan het “cadeautje” dat Isabella had gekregen en de pratende onderbroek die Mosh ervan langs gaf. Het was wel duidelijk dat die jongen de meeste ellende veroorzaakte.
      ‘Er is een Slytherin… Mosh… en in z-zijn buurt gebeuren er wel – wel veel vervelende d-dingen. Hij zat net ook aan die ta-tafel, dus ik uhm, d-denk dat hij dit heeft g-gedaan. Je uhm, k-kunt maar beter uit z-zijn buurt blijv-blijven. Hij h-heeft het nie-niet zo op ons als Huf-Huffelpuffs.’’

---

Every villain is a hero in his own mind.