• We must survive.




    Honderden jaren geleden konden mensen al veranderen in dieren. De leider kon merken of er weer iemand was veranderd en de leider zocht diegene dan op. Als je ervoor koos om met de roedelleider mee te gaan, kon je niet meer terug. Anders werd je gedood door of iemand uit de roedel, de roedelleider, of door de magie die in je voort leeft. Je gaat sowieso dood door de magie als je niet meegaat, je moet alle opdrachten doen om te blijven leven, als je de opdrachten overleeft. Je mocht in die tijd alleen blijven leven, als shape-shifter, als je een paar opdrachten overleefden. De eerste dag dat je in een dier bent verandert word je onderzocht. Je mag geen ziektes hebben, of zwakke botten. Als de roeddeleider denkt dat je de opdrachten overleeft, moet je een eed opzeggen samen met de roeddeleider. Degene waarvan de roeddeleider denkt dat diegene het niet overleeft, met die persoon zegt hij geen eed op. De eerste opdracht is je eerste nacht als dier overleven, je word dan door iemand getest op je snelheid, je tactiek en je sterkte. De tweede opdracht is een tocht van tweehonderd kilometer in een nacht overleven. De derde opdracht is je eerste jacht overleven. Je moet laten zien dat je goed kan jagen. De vierde opdracht is de eerste winter overleven, in de winter is het super koud en er is weinig prooi om op te jagen. Er zijn nog meer opdrachten, maar die worden pas gegeven als je de eerste vier opdrachten hebt overleefd. 's Nachts moet je in dier-vorm zijn, maar overdag mocht je mens zijn. Bij de opdrachten moest je natuurlijk wel in dier-vorm zijn. Als het voorbij is mag je weer als mens door leven, maar de meeste mensen zijn zo gehecht aan elkaar geworden dat ze in diervorm blijven en een roedel vormen. Dat is nu ook zo.


    Alle shape-shifters wonen bij elkaar in een roedel en alle dieren zijn roofdieren. Ze moeten de eerste keer veranderen door een heftige emotie. Denk maar aan Twilight. Maar nu kun je alle emoties gebruiken. In dier-vorm kun je praten, maar de eerste keer dat je verandert kun je dat niet. Je moet de eerste keer dat je wilt praten je best doen, maar als je gewent bent te praten in dier-vorm gaat het praten makkelijker. Je kunt het als je wilt ook iets naar de persoon, tegen wie je iets wil zeggen, denken. Maar dat is moeilijker dan praten. Je kunt je gedachten naar een persoon sturen, of meerdere. Maar je moet wel je best doen, want anders kan iedereen het horen. Je kunt in een dier veranderen met je kleren aan, maar dat is moeilijk. Je kunt dan ook weer terug veranderen met je kleren aan, als je het eenmaal onder de knie hebt is het makkelijk.



    Meisjes 6/6 VOL :

    - Aria Maya Angels - Coockies - Wolf
    - Melony “Mel” Christabella Garcia - Glucio - Zwarte Panter
    - Ruby Mary Evans - Flitwick - Vos
    - Yfory Seren - Vegangirl - Dingo
    - Amy Moon Duinhoven - Hiddenrose - Bunzing
    - Louize Moonsroot - annickemiek - Jachtluipaard


    Jongens: 4/6

    - Jeffrey Tristan Winter - Eluveitie - Jachtluipaard
    - Max Owens - Morrowind - Lynx
    - Lewis Ellsmor - Morrowind - Grizzly beer
    - Jake Dimitri Robusto - Naturawolf - Jaguar
    - Kane Lewis Daniels - MindBreaker - Wolf
    -

    Roederlleider: Ramon Trevegg Smith - Naturawolf - Leeuw




    Invul-ding-lijst:

    Naam:
    Dieren:
    Leeftijd:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Extra:

    Regels:

    - Er geldt een minimum van 7 regels.
    - 16+ is toegestaan, maar houdt het uiteraard netjes
    - Probeer minstens 1 post per week te schrijven
    - Reservering vervalt na 4 dagen
    - Powerplay is niet toegestaan
    - Geen perfecte personages, die bestaan niet
    - Let op spelling en interpunctie
    - Naamsveranderingen doorgeven
    - Als je even niet kan schrijven moet je dat even melden met de reden waarom je even niet kunt schrijven.
    - Geen ruzie.
    - Ik maak als enigste de topics aan.


    TOPIC 1

    TOPIC 3 *Kheb per ongeluk topic 2 bij topic 3 neer gezet.:$*

    [ bericht aangepast op 31 jan 2013 - 16:43 ]


    It's not that I don't love our little talks, it's just... I don't love them. ~ Loki

    { De "tenzij" laat ik even open... Is nog een geheimpje ^^ Btw, ik sneak vandaag even naar boven en dan weer naar beneden: Mijn vader is namelijk 50 geworden :3 dus ik reageer wel, alleen dat kan wat langer duren dan normaal }

    [ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 15:08 ]


    I will keep watch.

    [Daaaamn, ik was het vergeten. Sorrrrrry. Doe hem een gelukkige verjaardag!]

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    "Niet in slaap vallen, he!"
    Het was dat ze het zei, anders had ik nog niet eens gemerkt dat ik aan het indommelen was. Toen ik zag dat ze de armband met een sierlijke boog in het water gooide, was ik trots. Ik ging achter haar staan, met een brede glimlach. "Ik wist wel dat je het kon. Nu heb je een nieuw begin, zonder hem."
    Ik draaide me terug om. Ik had nog geen zin om terug te gaan, maar ik had ook geen zin om hier te blijven. Die boom waar ik daarnet tegen lag was zo verleidelijk zacht geweest, dat ik gewoon terug wilde gaan liggen en ik mijn ogen gewoon weer wilde sluiten.

    Max Owens ~ Lynx

    Aria kwam terug, gepakt met rugzak en alles.
    Net zoals ik, zei ze niet. Ik wilde me wel verontschuldigen. Maar waarvoor? Omdat ik ik vroeg wie ze ging bellen? Is dat geen heel normale vraag dan?
    Ik wierp een blik op Alicia en terug naar Aria, waar hij op bleef hangen en ik niet doorkreeg dat ik naar haar aan het staren was.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Max reageerde niet op mijn komst. Geen hoi, geen doei, geen rot op, helemaal niks. Dat was nog erger dan een rot op. Ik kijk nog een beetje in mijn rugzak. Verbaasd pak ik de brief eruit en vouw die open. Het is zo te zien niet mijn vaders handschrift. Ik lees het vlug. Dreigmail, alweer... Nou ja, voor mensen die dacht dat ik thuis zou zijn... Die stuurde wel weer is dit soort dingen, helaas moest mijn vader die aannemen. Ik verscheur hem en pak mijn aansteker. Een voor een verbrand ik de stukken. Na een tijdje heb ik het gevoel alsof iemand me aanstaart. Ik kijk opzij en zie Max.
    'Is er iets,' vraag ik hem en berg mijn aansteker weer op. Ik zucht diep en bijt op mijn lip. Ik rits mijn rugzak weer dicht en trek mijn knieën op. Ik staar zwijgend voor me uit en sluit dan eeven mijn ogen.
    'Max,' fluister ik en draai mijn hoofd. ik kijk hem recht aan. 'Je kan me vertrouwen,' fluister ik. 'Ik begrijp dat je zo argwanend deed, maar ik zou jouw niet bij mijn gevaren willen betrekken.' Ik kijk hem aan en dan weer voor me uit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx

    "Is er iets?" vroeg Aria.
    Mijn verbijsterde blik bleef hangen op de smeulende brief. Ze stak haar aansteker weer weg. "Wat was dat?" vroeg ik zachtjes.
    Aria ritste haar grote rugzak weer dicht en trok haar knieën op.
    "Max," fluisterde ze schor. Ze draaide haar hoofd en keek me recht aan. "Je kan me vertrouwen. Ik begrijp dat je zo argwanend deed, maar ik zou jou niet bij mijn gevaren willen betrekken."
    Ik zuchtte weer. "Dat weet ik wel, denk ik. Maar ik moet gewoon nog bekomen van dit alles."
    Ik zakte onderuit en stopte mijn rugzak onder mijn hoofd. Hij moest nu maar fungeren als kussen. "Ik... Die blik van jou deed me gewoon twijfelen. Het was maar een simpele vraag, hoor."


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik kijk hem aan. 'Dat was een brief,' zeg ik en doe alsof het me niks doet. Ik was er zo ondertussen wel aangewend. Ik strek mijn benen weer en kijk Max aan. 'Welke blik?' Ik bijt op mijn lip en rits toch weer mijn rugzak open. Ik trek mijn jas uit, gelijk ril ik. Ik pak een hoodie uit de tas en trek die over mijn hoofd. Mijn jack prop ik terug in de tas. Ik leun weer tegen de boom aan en kijk hem aan. Ik knik dat ik hem begrijp. Tuurlijk moest hij bekomen van wat ik had gedaan. Ik zag het dagelijks, hij waarschijnlijk voo het eerst in zijn leven. Ik tik met mijn voet op de grond en kijk opzij naar Max. Dan kijk ik voor me naar Alicia, maar die was nog steeds bezig met haar pop.
    'Die brief was een bedreiging,' zucht ik dan toch uiteindelijk eerlijk en kijk weer voor me uit.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne

    Max Owens ~ Lynx
    "Die brief was een bedreiging." Aria zuchtte diep en staarde weer levenloos voor zich uit.
    Ik beet zachtjes op de binnenkant van mijn wang. "Mensen zijn zo'n rotte wezens," zuchtte ik. "Egoïstisch, gemeen... Ik wou dat ik geboren was als Lynx. Enkel als Lynx."
    Ik liet mijn armen onder mijn hoofd glijden en sloot mijn ogen. "En welke blik? Die blik die je me toewierp toen ik vroeg wie je ging bellen. Maar misschien had je gelijk en zijn het helemaal mijn vragen niet."
    Ik draaide me langzaam op mijn zij, met mijn rug naar haar toe, trok mijn benen op en sloot mijn ogen.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    { De felicitatie werd zeer op prijs gesteld door mijn vader ^^ }

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Ik wist wel dat je het kon. Nu heb je een nieuw begin, zonder hem' zei Lewis.
    Hij draaide zich om om terug te lopen. Ik keek om.
    'Gaan we terug?' vroeg ik.
    Ik wendde me weer tot het meertje. Voordat ik de armband wilde weggooien, wilde ik een Merlijn/Arthur reference maken, maar het leek me ongepast. Ik slikte. Ik zat op mijn knieën voor de oever. De golven speelden met mijn vingers. Het was een troost. Ik moest het verleden achter me laten, maar ik wist dat ongetwijfeld een van Jaimes vrienden hem zou komen zoeken, en ik had al zo'n idee wie...
    Ik huiverde toen ik aan de naam dacht van degene die hem zou komen opsporen: Vince. Het waren dikke maten geweest, maar vergeleken met Vince was Jaimes een lieverdje. Vince had altijd twee pistolen bij zich, en hij zou zonder pardon iemand neerschieten als bedreiging. Hij hield meer van lichamelijke dan psychologische spanning. Dat beangstigde me.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor - Grizzly

    "Gaan we terug?" vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op.
    "Wil je terug?" antwoordde ik direct terug.
    Toen ze neerknielde bij het meertje, ging ik terug tegen de boom aanliggen. Ik had de neiging weer om mijn ogen te sluiten, maar ik vechtte tegen de slaap. Nachten had ik al slecht geslapen, maar nu mocht ik niet in slaap vallen omdat ik Yfory te steunen.
    Ik zuchtte zachtjes. Mijn ademhaling drukte op mijn borstkas en zorgde voor helse steken.
    Ik trok zachtjes mijn shirt omhoog, om te zien of alles nog in orde was. Het verband kwam tevoorschijn, net zoals mijn blauwe plekken en litteken.
    Mijn vader was een paar dagen geleden weer te keer gegaan met zijn mes en een vriend van me had het verbonden. Hij was geen dokter, dus het was niet vreemd dat het nog niet genezen was. Voorzichtig pulkte ik met mijn vinger het verband een stukje naar beneden. De steekwonde was omringt door een blauwe vlek. Hij had meer iets tegen het paarse aan en volgens mij ging het ontsteken.
    Snel trok ik mijn shit weer naar beneden, in de hoop dat Yfory naar het meer was blijven staren en niets had gezien.


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    'Wil je terug?' vroeg Lewis direct terug.
    Ik haalde mijn schouders op en staarde weer naar het meertje. Na een tijdje dacht ik een antwoord te hebben en ik draaide me om. Ik zag Lewis, met verband onder waar eerst zijn shirt was. Hij pulkte het verband met zijn vinger een stukje naar beneden. De wond was omringt door een blauwe vlek en hij zat iets meer tegen het paars aan.
    Mevrouw Lyna was vroeger verpleegster geweest, maar na een tijdje was ze gestopt ( het bloed stond haar niet zo aan ). Maar ik had toch zeeën van vrije tijd, aangezien ik mijn huiswerk altijd al af had en ik toch nergens heen kon, dus had Mevrouw Lyna mij het vak geleerd.
    Ik kon zien dat het naar een ontsteking toe ging. Ik stond op en liep langzaam op Lewis af. Snel trok hij zijn shirt naar beneden.
    'Dat zag ik' fluisterde ik.
    Ik keek Lewis aan.
    'Hoe is dat gebeurt?' zei ik, met een knikje naar zijn borstkas.
    Ik had wel een vermoeden, maar ik wilde het eerst zeker weten.
    'Om eerlijk te zijn: Het zag er niet goed uit. Ik denk dat ik iets weet om de ontsteking te remmen... Met jouw toestemming, natuurlijk' vervolgde ik.
    Ik ging hier niet zomaar zijn shirt uittrekken, zijn verband uittrekken en hem verzorgen, oh nee. Daar was zijn toestemming voor nodig. Ik bedoel, alleen een asshole zou zoiets doen. Of een hoer...


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor - Grizzly

    "Dat zag ik." klonk het. Betrapt keek ik op. Mijn wangen kleurden schaamrood. "Hoe is dat gebeurd?"
    "Hoe denk je?" vroeg ik gepikeerd. "Sorry, ik bedoelde het niet zo."
    "Om eerlijk te zijn: het zag er niet goed uit... Ik denk dat ik iets weet om de ontsteking te remmen. Met jouw toestemming natuurlijk."
    Ik keek verwonderd op. Iemand wilde me helpen. Ik trok een wenkbrauw. Op het was vreemd om te horen, maar mijn grijns werd breder. Iemand wilde me gewoon fucking helpen! Dat ging ik niet afslaan.
    "Doe maar. Baat het niet dan schaadt het niet."


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Yfory Seren ~ Dingo

    Betrapt keek Lewis op. Hij bloosde.
    'Hoe denk je?' vroeg hij gepikeerd.
    'Sorry, ik bedoelde het niet zo' vervolgde hij.
    Hij keek verwonderd op. Lewis grijnsde. En ookal wist ik niet waarom hij het deed, ik dacht dat hij het wel fijn vond dat ik mijn hulp aanbood.
    'Doe maar. Baat het niet dan schaadt het niet' zei Lewis.
    Ik knikte.
    'Eerst, moet je shirt uit en moeten we je verband verversen. Daarna moet de wond goed worden doorgespoeld met water' zei ik constaterend.
    Ik keek hem aan.
    'Wait a sec' zei ik en ik liep de open plek op.
    Ik was de woorden van de jongen niet vergeten. Hij lag op de grond. De rugzak stond vlakbij hem. Ik hurkte bij hem neer.
    'Hey. Mag ik misschien een oud kledingstuk lenen?' vroeg ik.
    Ik wachtte eigenlijk niet op een antwoord. Ik deed de rugzak voorzichtig open en ik haalde er een joggingbroek uit. That should do the job. Ik liep weer naar de jongen toe.
    'Mag ik deze lenen? Het is voor een goede vriend van me' zei ik zacht.
    Ik beschouwde geen antwoord maar als een goed antwoord.
    'Als je er bezwaar tegen hebt, kom dan naar het meertje, oké?' vroeg ik zacht.
    Ik stond op en liep weer naar het meertje. Daar zat Lewis weer tegen de boom aangeleund. Ik beet op mijn lip. Wat ik nu ging zeggen, had ik vaker gezegd. Op een andere manier, welliswaar. Ik liep naar hem toe.
    'Je... Je shirt moet uit' zei ik lichtelijk verlegen.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    Mijn vingers knepen zachtjes in de grond toen Yfory weg ging. Dan liet ze me ook nog achter. Fantastisch.
    Even later kwam ze terug met een joggingbroek, waar ik een wenkbrauw optrok. Ze liep naar me toe.
    "Je... Je shirt moet uit," zei ze verlegen.
    Ik knikte. Toen ik me uitstrekte om het uit te trekken, trok er weer een pijnscheut door me heen. Ik kreunde geïrriteerd, tot ik eindelijk in mijn bloot bovenlijf voor haar zat. Ik had nu niet bepaald een six-pack, maar het was wel te zien dat ik een klein beetje buikspieren had. Ik was al lang blij dat hij niet vooruit stak, zoals een bierpens. Hoewel ik toch wel wat pintjes kon binnenspelen.
    "Voila."

    [Sorry, mijn gsm viel uit en mijn moeder wilde niet naar huis D:]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    { Nevermind, je reageert nu toch? ^^ }

    Yfory Seren ~ Dingo

    Lewis knikte en trok, met enige moeite, zijn shirt uit. God, dit was schaamtelijk. Niet voor hem, maar voor mij, terwijl ik toch zo vaak... Ugh.
    'Voila' zei hij.
    Ik glimlachte. Ik kwam dichterbij. Ik haalde voorzichtig zijn oude verband er vanaf. Mijn god, wat in de wereld was er met hem gebeurd?! Ik probeerde mijn gezichtsuitdrukking te verbergen, maar ik wist zeker dat het hem niet ontgaan was. Het verband legde ik op de grond neer.
    'Dat kunnen we niet meer gebruiken' mompelde ik.
    Ik liep naar het meertje en doop het uiteinde van de spijkerbroek in het water. Ik liep naar Lewis toe en begon de wond voorzichtig te deppen. Hopelijk deed ik hem geen pijn.
    Ik had ongeveer elk plekje van de plek waar je het kon zien dat hij een wond had gehad. Plotseling bedacht ik me dat de jongen vast wel de broek terug wilde hebben. Dan maar het oude verband gebruiken. Ik zuchtte.
    'Ik denk dat we toch je oude verband moeten gebruiken' zei ik.
    Ik hurkte, pakte het verband op en waste het zorgvuldig in het water van het meertje. Totdat ik zeker wist dat het ongeveer steriel was. Het zou wel even koel aanvoelen, maar dat was alleen maar goed. Ik legde het verband op de spijkerbroek, anders zou het te nat zijn. Ik keek de plek rond. Ik zag een brandnetel staan. Ik plukte deze zorgvuldig, aangezien ik geen steken wilde. Ik krakte de brandnetel open en deed het sap een klein beetje op het oude verband. Dat werkte namelijk geneeslijk.
    'Het prikt niet, wacht maar af' zei ik met een glimlach.
    Ik pakte een plantje dat vlak naast de brandnetel stond, krakte deze open en liet meer sap op het verband druppen. Dat zorgde ervoor dat het niet prikte, maar wel werkte.
    Het verband was inmiddels genoeg uitgelekt. De sappen waren ingetrokken, dus ze zaten overal en ze waren goed gemengd. Ik liep met het verband naar Lewis toe en ik verbond hem.
    'Het kan een klein beetje prikken' zei ik zacht.
    Ik was klaar. Ik pakte Lewis' shirt op.
    'Hier. Je kan hem weer aandoen' zei ik met een glimlach.
    Ik hoopte dat ik hem geen pijn had gedaan.


    I will keep watch.

    Lewis Ellsmor ~ Grizzly

    Ik kon de walging en de medelijden door Yfory's glimlach zien. Beschaamd keek ik naar onderen. Ik wilde allesbehalve medelijden. Volgens mijn vader was het allemaal mijn schuld, omdat ik zo'n rotjoch was.
    "Dat kunnen we niet meer gebruiken," mompelde ze als een echte verpleegster. Het was cool dat ze dit allemaal kon en dat ze me probeerde te helpen. Als het ging ontsteken moest ik vast naar het ziekenhuis en daar had ik allesbehalve zin in.
    Ze stond op en liep richting het meertje. Ik kon niet goed zien wat ze aan het doen was, maar even later stond ze terug naast me om met de natte broek voorzichtig te deppen. De pijn die door mijn lichaam heen trok, probeerde ik zo goed mogelijk te verbergen. Er vertrok geen spiertje in mijn gezicht, maar toch klemde ik mijn kaken opeen. Het deed enkel pijn als je eraan kwam.
    Yfory zuchtte spijtig. "Ik denk dat we toch je oude verband moeten gebruiken."
    Ik trok een grimas. Lekker dan. Het zag eruit alsof het al maanden om mijn borst heen zat, al was het in totaal nog geen twee hele dagen geweest.
    Yfory hurkte, pakte het verband op en ging weer naar het meertje. Het verband legde ze ergens neer, om daarna naar een of andere plant te lopen. Alle kleur vertrok uit mijn gezicht toen ik zag wat het was. Ging ze me nu steken met die plant.
    "Het prikt niet," verzekerde ze me. "Wacht maar af."
    Ik stribbelde tegen. Het prikt niet? Als ik ook maar een van die jeukende bulten op mijn borstkas zag staan ging ik schreeuwen. En hard ook.
    Nadat ze wat sap op het verband had gelegd, kwam ze ermee op me af. "Het kan een beetje prikken."
    Ik trok een wenkbrauw op. "Wow wow wow. Je had beloofd dat ik er niets van ging voelen". Toen het verband tegen mijn borst gedrukt werd, pikte het inderdaad, maar minder dan ik verwacht had.
    Mijn shirt stak ze naar me uit. "Hier. Je kan hem weer aandoen."
    Dankbaar nam ik het uit haar handen, terwijl ik het over mijn hoofd trok en ook mijn jas weer aandeed. Ik klopte naast me op de grond, zodat ze naast me zou komen zitten. "Bedankt, Yf."

    [ bericht aangepast op 27 jan 2013 - 21:13 ]


    "Do not be angry with the rain; it simply does not know how to fall upwards.” - Vladimir Nabokov

    Morrowind schreef:
    Max Owens ~ Lynx
    "Die brief was een bedreiging." Aria zuchtte diep en staarde weer levenloos voor zich uit.
    Ik beet zachtjes op de binnenkant van mijn wang. "Mensen zijn zo'n rotte wezens," zuchtte ik. "Egoïstisch, gemeen... Ik wou dat ik geboren was als Lynx. Enkel als Lynx."
    Ik liet mijn armen onder mijn hoofd glijden en sloot mijn ogen. "En welke blik? Die blik die je me toewierp toen ik vroeg wie je ging bellen. Maar misschien had je gelijk en zijn het helemaal mijn vragen niet."
    Ik draaide me langzaam op mijn zij, met mijn rug naar haar toe, trok mijn benen op en sloot mijn ogen.


    Aria Maya Angels || Wolf

    Ik kijk hem aan en zucht diep. Ik maak een instemmend geluid, maar het ging niet van harte. Ik was net zo. Ik sluit mijn ogen ook. 'Weet je Max, als je altijd een lynx was geweest, dan mis je ook heel veel leuke dingen in het leven,' zeg ik zacht en open mijn ogen. Ik kijk hem langzaam aan. Ik zwijg over zijn antwoord op mijn vraag en denk rustig na. 'Nog bedankt voor het lenen trouwens,' fluister ik zacht en kijk hem aan. Ik glimlach kleintjes en trek mijn knieën weer op. Ik zie hoe hij gaat liggen met zijn rug naar me toe. 'Slaaplekker,' mompel ik en trek de muts lekker over mijn oren.


    Embrace your weirdness - Cara Delevingne