Summer Eleionome Orthane II Rebellengevangenis van Zendreij.
'Het was geen enkele moeite,' mompelde Karif terug, waarna er een grimas op zijn gezicht verscheen. Ik kon hem enkel aankijken. De koele, bijna angstaanjagende blik die eerder in zijn ogen gelegen had, was nu een stuk verbeterd. Ze straalden heel wat warmer uit, waardoor mijn buikpijn wat minder werd. Ik was niet alleen heel langzaamaan het vertrouwen aan het winnen omdat dit mijn uitweg was, maar ook omdat ik het wilde. Ik wilde hem beter leren kennen, dat hij zich net zoveel opende als dat zijn blik weergaf.
Hij stond op van het bed om de spullen die we hadden gebruikt op te ruimen, maar mijn stem zorgde voor een staking in zijn bewegingen. 'Karif? Wat zorgde ervoor dat je ging werken als bewaker?' Hij draaide zich terug om en keek me voor een korte tijd peinzend aan, waarna hij het kommetje langzaam terug op het kleine bed, waarvan ik uitging dat hij daar sliep, en legde de schone handdoek er naast. Alsof mijn vraag hem verlegen had gemaakt richtte zijn donkere ogen zich op de grond en wreef hij zacht in zijn handen, waarna hij vervolgens naar me opkeek. Ik zat nog altijd ongeroerd op het grote opgemaakte bed en vouwde mijn benen in elkaar, zodat ik in kleermakerszit midden op het bed zat. Ik frummelde was met het witte katoenen standjurkje wat ik over mijn oceaanblauwe bikini droeg. Het was niet veel wat ik aan had en door de streng verlaagde temperatuur begon ik het aardig koud te krijgen.
Het was even stil, terwijl ik mijn blauwe ogen op Karif's gezicht gericht hield en hij nadacht over wat hij me precies zou vertellen. Toen zijn donkere, smeuïge ogen zich in de mijne richtten ging er een kleine schok door me heen en kreeg ik kippenvel op mijn armen, die niet alleen door de kou kwamen. Als ik iets ontdekt had over Karif dan was het dat zijn ogen boekdelen spraken en op dit moment lag er zoveel emotie in.
'Als kind was ik een mislukkeling,' begon hij, terwijl mijn wenkbrauwen tot een zachte frons vervormden. Mijn ogen verlieten de zijne voor geen seconde, terwijl ik met alle aandacht naar zijn verhaal luisterde. 'Ik ben nooit ergens goed in geweest. Ik was niet slim of getalenteerd, zoals mijn zusters wel waren. Jorayn kon geweldig dansen en was meesteres van de muziek. Ze zweefde gewoon zoals de bladeren van Zendreij. En Cadence haalde de hoogste cijfers, ze pikte alles verschrikkelijk snel op en op alles het juiste antwoord.' Hij zweef even, terwijl ik mijn best moest doen geen vertederende uitdrukking op mijn gezicht te laten verschijnen. Het was verschrikkelijk lief hoe hij over zijn zussen vertelde en zo naar ze opkeek. 'Ik daarentegen, hing er maar een beetje bij. Totdat de rebellen in opstand kwamen en ik me bij ze voegde. Het was de eerste keer in mijn hele leven dat iemand me respecteerde. Ik kreeg meer zelfvertrouwen en groeide razendsnel in mijn positie. En nu heb ik zelfs de taak gekregen om een van de heerseressen van Kaleo te bewaken, een grote eer, als je het mij vraagt.'
Een glimlach verscheen op mijn gezicht, terwijl ik nadacht wat ik hierop moest zeggen.
'Iedereen heeft een talent. Misschien is die van jou wel niet zo duidelijk als die van je zusters, maar je hebt er wel degelijk een. En op de manier zoals je net praatte zou het goed kunnen zijn dat jouw talent ligt bij het geven om mensen. Het mag dan wel niet stoer en mannelijk zijn, maar het is net zo belangrijk als ergens goed in zijn. Aan de manier waarop je praatte was het duidelijk te horen dat je ontzettend veel van je zussen houdt, waarschijnlijk net zoveel als van je ouders. Niets is sterker dan liefde en waardering, zoals je voelde toen je hier ging werken.' Ik zweeg en scheurde mijn blik van zijn ogen af naar de donkerrode deken waar ik op zat. Ik vroeg me af hoe hij ging reageren op mijn verhaal, of hij het wel op prijs stelde. Plots voelde ik me erg onzeker.
Mijn talenten mogen dan wel bij de zomer liggen, vandaar dat ik ook uitverkozen was om de heerseres van het empire te worden, maar was ik werkelijk gelukkig? Mijn ouders had ik al een tijd geleden verloren en broers of zussen had ik niet, waardoor ik alleen overbleef. Nooit had ik me alleen gevoeld doordat ik altijd dichtbij mijn element was geweest, maar nu ik er vandaan was gehaald ging ik twijfelen of ik wel echt gelukkig was geweest.
Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel
