The Ladies Of Kaleo || Topic O1. - Speeltopics

Spring, Summer, Autumn and Winter. Everyone knows the seasons, but the people of the land of Kaleo know them better as the Ladies of Kaleo. Four empires, each controlled by one of them. The flowery fields of Themna. The sunny beaches of Orthane. The mountains covered in fallen leaves in Zendreij. And the frozen sea of Yurdill.
Everything was fine, until the rebels, whom where hiding at center of Kaleo, kidnapped the Ladies of Kaleo. Spring was captured by Orthane, Summer by the rebels of Zendreij, Autumn was brought to the icy prison of Yurdill and Winter was kidnapped by those of Themna.
This was where the war started.

The Ladies of Kaleo worden naar een gevangenis gebracht, elk in een van de empires. Zij worden daar vierentwintig uur per dag bewaakt. Omdat hun band immens sterk is, houden zij vol door met elkaar te communiceren. Ze besluiten om hun bewaker te verleiden, zodat hij haar wil helpen te ontsnappen. Maar is het wel net alsof? Of worden ze echt verliefd, en vluchten ze samen?

[ bericht aangepast op 18 nov 2013 - 19:52 ]

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Westin 'Wes' Blackthorn - Bewaker Orthane.
"Alstublieft, noem mij Spring. Ik voel me lichtelijk beledigd als ik met 'Lady' word aangesproken. Het klinkt zo ouderwets," sprak Vrouwe Spring. "Heeft u er overigens problemen mee, mocht ik naar uw naam vragen? U weet immers de mijne."
Ze sprak op zo'n beleefde toon. Westin was al bijna vergeten dat men zo sprak in de andere rijken. In Orthane sprak men een soort dialect, maar dat was toch normaal, niet? Hij probeerde de woorden die Vrouwe Spring niet zo begrijpen uit de conversatie te houden, maar ging zeker niet de snob uit gaan hangen door als een adellijke op een beleefde toon te praten.
"Westin Blacktorn, M'Lady," zei hij ferm, waarbij hij haar vorig verzoek in de wind sloeg. "Geboren en getogen in Orthane. Ik zou u de fijne plekjes willen laten zien, maar dat zal men vast niet goedkeurend." Hij knipoogde.
Spring draaide zich om en liep terug naar het bed. Ze schonk Westin nog wel een blik, maar toch vond hij het nogal onbeleefd van de Vrouwe. Maar wie was hij om te zeggen dat iets onbeleefd was. Ze wendde haar ogen weer af en ging op dezelfde plaats als voordien zitten.
"Zou ik misschien wat water kunnen krijgen? De temperatuur ligt hier een stuk hoger dan in mijn empire, en ik heb het gevoel dat ik ga uitdrogen."
Wes knikte, opende de deur achter hem en haalde een ijzeren kan vers water uit de koelinstallatie die daar werd geplaatst voor de aankomst van Vrouwe Spring. In de grote box lag er ook nog eten voor hem en voor haar, en blikjes bier. Wes grinnikte. Ze wisten hoe ze hem tevreden moesten zeggen.
De jonge bewaker haalde een groot glas uit de kast naast de koelbox en liep toen terug de kamer in. Hij zette de spullen op het grote bureau en ging toen weer op zijn plek naast de deur staan.

[Sorry dat het zo kort is en heel erg slecht. Ik heb het nogal moeilijk momenteel. ]

[ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 8:53 ]

kindness is never a burden.

( Mijn toets/ examen week gaat van start tot volgende week dinsdag, dus ik zal minder vaak reageren. )

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Summer Eleionome Orthane II Rebellengevangenis van Zendreij.
'En dit is eigenlijk precies de reden van de rebellen om de heerseressen van de vier empires af te schaffen. Ik bedoel het absoluut niet aanvallend, maar jullie zijn stuk voor stuk veel te jong voor deze taak. Daarbij zijn jullie van de ene op de andere dag op de troon gezet, althans, sommigen van jullie,' sprak Karif na mijn verhaal. Zijn stem klonk warm, maar formeel. Ik wist dat dit nog lang zo zou blijven, maar het nam de eenzaamheid niet af. Hoewel we elkaar persoonlijke verhalen verteld hadden, waren we niet meer dan vreemden voor elkaar.
Voor een paar tellen vonden mijn blauwe kijkers zijn donkere, die zacht stonden. 'Maar wat je wel moet weten, is dat het niet jouw schuld is. Jij kon je krachten niet beheersen, je wist niet wat je kon aanrichten met alle energie die je bezat. Ik weet at het lastig is, maar je moet het jezelf niet zo moeilijk maken en jezelf voor je daden vergeven. Ik weet zeker dat al die mensen dat ook hebben gedaan.'
Hoewel alles wat Karif gezegd had een punt had, kon ik hem geen gelijk geven. Ik had inderdaad mijn gaven niet onder controle gehad, maar ik kon niet zomaar mijn empire over laten nemen zonder protest.
'Je hebt gelijk, ik zou het mezelf niet zo moeilijk moeten maken, maar ik kan hier niet zomaar blijven zitten en de rebellen mijn rijk over laten nemen! Ik heb mijn krachten nu onder controle en ik zorg goed voor de mensen in mijn empire. Wat is er dan wat ik niet goed doe? Dat ik alleen over de kracht van de zomer beschik, zodat het altijd zomer is in mijn empire? Wel, als mensen niet van de zomer houden, verhuizen ze maar naar een ander empire. Het gaat bij mij niet om macht of bezit, maar om de taak waarvoor ik geboren ben. Het doel van mijn leven.' Voor een seconde flitste er iets van vijandigheid door mijn ogen, die meteen verzwakte toen ik besefte dat ik echt niets zou kunnen doen, ik zat hier immers opgesloten, in een ander empire, en werd desondanks 24 uur per dag bewaakt, door een bewaker die tamelijk moeilijk te doorgronden was. Een hopeloze zucht rolde over mijn lippen.

[ bericht aangepast op 29 okt 2013 - 22:12 ]

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(Ik reageer morgen. Ik ga zo naar bed en ik moet mijn huiswerk -eigenlijk- nog doen.)

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Presence schreef:
(Ik reageer morgen. Ik ga zo naar bed en ik moet mijn huiswerk -eigenlijk- nog doen.)

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

(Neem je tijd en doe lekker rustig aan. Het posten kan wachten.)

Spring Yaris Vernis

Mijn vraag werd beantwoord, maar helaas niet op de manier waar ik op had gehoopt.
"Westin Blacktorn, M'Lady," stelde de bewaker, oftewel Westin, zichzelf voor. "Geboren en getogen in Orthane. Ik zou u de fijne plekjes willen laten zien, maar dat zal men vast niet goedkeurend." De jongeman knipoogde hierna, waardoor ik eventjes fijntjes glimlachte. Hoewel zijn grap niet bepaald humoristisch door mij kon worden opgevat, vond ik het wel de moeite waard om even vriendelijk te blijven. Hardop lachen was een heel ander verhaal. Het enige wat me niet aanstond, was het feit dat hij me nog steeds Lady durfde te noemen. Ik raakte er een beetje geïrriteerd van.
Zodra ik weer op het bed was gaan zitten en mijn vraag over het water had gesteld, knikte Westin en opende een deur achter hem, die ik eerst nog niet eens opgemerkt had. Hij haalde er een kan uit en opende vervolgens de kast naast de deur, waar hij een glas uithaalde. Al gauw had hij de spullen op het bureau in de ruimte gezet. Al snel stond Westin alweer naast zijn plek bij de deur.
Ik kwam weer overeind, liep naar het bureau toe en ging op de met zachte stof beklede stoel zitten. Een droevige blik verscheen in mijn ogen toen ik opmerkte dat zelfs op het bureau geen enkele bloem of plant stond, waardoor de moed me zo langzamerhand in de schoenen begon te zakken. Er was geen stukje groen te vinden in deze cel, en dat maakte me lichtelijk verdrietig. Het enige wat hier uit bloemen of bladeren bestond was de bloemenkrans in mijn haren. Gelukkig kon ik de bloemen uit de krans energie toedienen, waardoor er geen verlepte bloemen zouden ontstaan.
"Bedankt voor het water," zei ik, weliswaar een beetje laat, maar ik had het tenminste gezegd. Ik pakte het handvat van de kan beet en tilde met behulp van beide handen het voorwerp op, waardoor ik op een voorzichtige manier het glas kon vullen met de heldere vloeistof. Zodra het glas vrijwel vol was, zette ik de kan weer neer. Al snel had ik beide handen om het glas heengeslagen en nam ik er kleine slokjes van.

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Winter Yurdill
“In mijn ogen is het eerlijk, dus het is eerlijk.” zei hij schouderophalend waarna er een kleine grijns verscheen op zijn gezicht door het volgende onderwerp. Je kon dus wel zeggen dat het eerste onderwerp ook snel afgerond was aangezien ik er ook niet meer op in ging, wetende dat het een eindeloze discussie zou worden zonder resultaat. Of tenminste het resultaat waar we nu ook waren beland. Het onderwerp waar we waren beland wakkerde zo te zien veel nieuwsgierigheid op bij de jongen en veel meer dan een 'vertel' rolde dan ook niet over zijn lippen. 'Ik heb weinig te vertellen en misschien wil ik de rest ook niet vertellen,' zei ik en het volgende onderwerp was dan ook heel snel weer in het zicht. Iets wat me wel wat beter lag en dat had de jongen volgens mij ook door. Dat kwam gewoon omdat we het nu over hem hadden en niet over mij, want het was een beetje oneerlijk als hij straks alles over mij wist en ik niets over hem. Hij keek me weer aan, nadat ik de stilte had verbroken, die tijdelijk was teruggekeerd. “Het bewaker zijn?” vroeg hij en ik maakte een instemmend geluidje, blikkende naar zijn tattoo waar hij met zijn vingers overheen ging. Vragend keek ik hem aan, maar de kleine glimlach die rond mijn lippen speelde, bleef toch ook niet onopgemerkt. “Dit is mijn eerste keer.” Mijn ogen werden groot, want dat antwoord had ik dus echt niet aan zien komen. Ik had verwacht dat het al veel langer zou zijn. “Ik doe dit om nu precies te zijn nog maar een paar uurtjes.” voegde hij er nog aan toe. Ik liet me languit op mijn bed vallen, op mij buik met mijn gezicht zijn kant op. 'Meen je dat nu echt serieus? Ik had dat echt niet verwacht,'

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

Ace Yarrow Maverick || Bewaker Themna
Het leek dat ze wist dat ze deze discussie tevergeefs was en dat ze deze dan ook nooit kon winnen. Het duurde dan ook maar enkele seconden vooraleer het andere onderwerp werd aangekaart. “Ik heb weinig te vertellen en misschien wil ik de rest ook niet vertellen.” zei ze kortaf, alsof ze er niet veel meer woorden aan vuil wilde maken. “Misschien wil ik de rest wel weten?” opperde ik, terwijl ik haar uitdagend aankeek. “Als ik wat moet vertellen over mezelf, moet jij net hetzelfde doen.” Het volgende onderwerp werd al snel aangesneden – misschien maar beter ook anders zouden haar gemoederen weer oplopen – Dit lag waarschijnlijk ook aan het feit dat zij nu vragen over mij kon stellen en zij dus buiten schot werd gehouden. Iets waaraan ik een hekel aan had. Het meisje keek me dan ook vragend aan nadat ze haar vraag stelde terwijl er een kleine glimlach rond haar lippen speelde. Een van mijn mondhoeken kroop dan ook lichtjes omhoog door haar glimlach en haar reactie opdat het mijn eerste keer was. Haar ogen werden zo groot als schoteltjes en het leek wel alsof ze het antwoord totaal niet had verwacht. Ik voegde er vervolgens aan toe dat ik het dus nog maar een paar uurtjes deed. Dit was dan ook niet gelogen. Ik was nog nooit eerder met een missie in verband gebracht. En voor deze taak, dat de leden van het rebellenleger niet wilden aangezien ze het een rottaak vonden en ze liever actief streden, had ik gesmeekt en uiteindelijk iets of wat het vertrouwen van mijn broers had gewonnen. Ik zag hoe het meisje zich languit op het bed liet vallen, op haar buik terwijl haar gezicht op zo’n manier lag dat ze me nog kon aankijken. “Meen je dat nu echt serieus? Ik had dat echt niet verwacht.” Ik knikte, leunend op mijn ellebogen, “Ik zweer het op dat mijn achternaam Maverick is.” Dit had toch wel enigszins aanzien. Mensen aanbeden mijn broers, en alles wat ze dan ook zeiden was juist. Als ik dus zou zweren op mijn achternaam, dan wist men zeker dat het waar en correct was. Niemand zou dan ook de naam Maverick durven zwart maken. “Waarom had je het eigenlijk niet verwacht?” vroeg ik, geïnteresseerd waarna ik me weer liet vallen op het bed, waardoor het kraakte en mijn armen weer onder mijn hoofd stak. “Dat bed gaat het één van de dagen begeven.” mompelde ik.

Rise and rise again until lambs become lions

Sorry dat ik zo weinig van me liet horen, ik probeer morgen te reageren maar kan niks beloven.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

[Deze rpg mag niet dood gaan :c]

Rise and rise again until lambs become lions

( Ik probeer vanavond te reageren maar zit nog met de laatste dingen van mijn eerste examenweek)

If we hug a little tighter, our hearts will be a little closer

[Sorry -again- dat hij zo kort is en dat het zo lang duurde. ]
Westin 'Wes' Blackthorn - Bewaker Orthane.
Spring glimlachte fijntjes, waarna ze om wat water vroeg. Westin deed wat de Lady hem opdroeg en zette het water op het bureau. Gracieus kwam Spring overeind en liep naar het bureau toe. Ze nam plaats op de stoel bij het bureau en daarna kon Westin haar gezicht niet meer zien. Ze zat half met haar rug naar Westin toe, wat hem wel wat irriteerde, maar hij kon haar niet 24/24 in de gaten houden.
"Bedankt voor het water," zei ze en nam het handvat van de kan water beet. Ze vulde haar glas, zette de kan terug neer en dronk met kleine slokjes van haar water.
Westin knikte, ook al kon ze het niet zien en keek wat in het rond. Veel was er niet te doen in deze kamer. Hij zuchtte, deed een stap naar voren, bedacht zich en verliet zwijgend de kamer. Hij vergrendelde de deur, wat voor hem onnodig was maar de Grote Leider stond erop, en ging weer op zijn stoel zitten. Zijn glas whiskey stond nog steeds op het tafelblad.
Westin besloot zijn pak kaarten uit te halen en speelde wat patience te spelen, terwijl hij een nieuwe sigaret opstak en een slok nam van zijn whiskey. Dit werd nog een lange dag.

kindness is never a burden.

Bronze schreef:
Sorry dat ik zo weinig van me liet horen, ik probeer morgen te reageren maar kan niks beloven.

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.

Anthoneh went Marlon (:

Rise and rise again until lambs become lions

BAM.

Na twee weken samen te hebben gezeten, beginnen de Ladies en hun bewakers zich toch wel tot elkaar aangetrokken te voelen. Ondanks de schreeuwwedstrijden of de urenlange stiltes, kunnen zij hun romantische gevoelens steeds minder voor elkaar onderdrukken. Maar hoe willen ze deze aan elkaar toegeven onder de neus van de rebellenleiders, die nu steeds vaker op controle komen naarmate er meerdere aanslagen zijn gepleegd?

These rings that I'm breaking are making you a personal debt.