MSV - Op een middelbare school (3) - Speeltopics

Het is een meespeelverhaal over leerlingen op een middelbare school. We doen expres weinig informatie, zodat alles zich in het verhaal kan vormen. De leerlingen zitten in hun vierde leerjaar van de Havo. Ze wonen in Purmerend.

Maximaal twee personages per persoon.

Lijstje:
Naam:
Uiterlijk: (afbeelding)

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.

Personages:
Anouk Veltman - Maartje
Bart-Jan van Egmond - Maartje
Céline van der Leech - Demi
Darius Visser - Jeffrey
Doris Barnes - Margot
Drew Chase - Eruditie
Ian van Dijck - Kelly
Isa de Vries - Marjanne
Jacelyn von Liszel - Marie
Jake Blake - CaTbUg
Jordana "Jordy" Visser - Natas
Jamie Chase - Eruditie
Jelle van Dijck - Kelly
Jiang Chen - Rosanne
Joél van der Leech - Demi
Joris Franksen - Marjanne
Kyra van Bakkum - Lisa
Lars Jansen - Nightingalex
Lauren Smit - Nightingalex
Lucy Green - ArianatorXx
Maya van Leemhuizen - Alicia
Mia den Hertogh - Natas
Phoebe van Longen - Rosanne
Ramon Scheepsma - Natas
Taco Boersma - Alicia
Taylor Veldhuizen - MoonEye
Thomas van Hof - Anouk
Qaasim Braam - Alicia
Tyler Michigan - Lisa

Speeltopics: 1, 2
Praattopics: 1 2
Rollentopic

[ bericht aangepast op 16 okt 2014 - 15:06 ]

Maya glimlachte en volgde Phoebe op de voet toen die naar de tafel liep.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Phoebe deed een klein beetje passoa in haar glas en gaf Maya ook drinken. Ze keek even om zich heen waar Jiang was, hij was alleen nergens te bekennen.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

[Mios Topicós]

May StarClan light your path.

(Hallo, dit is een tijdje geleden. Ik ga morgen op vakantie dus ik zal maar niet posten maar in ieder geval mijn topics)

Spoiler alert: you will save yourself

'Dankjewel!' zei Maya, die blij was dat ze niet zelf een fles hoefde uit te zoeken en nog blijer werd toen bleek dat het drankje lekker was.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Graag gedaan,' zei Phoebe. 'Zin in kamp?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Toen Jordy al haar dansmoves aan Darius had laten zien, sleurde ze hem naar de geïmproviseerde bar. Er stonden voornamelijke flessen drank en Jordy trok haar neus op. Dat was natuurlijk onwijs stoer, dronken worden terwijl je de komende twee jaar eigenlijk geen druppel alcohol mocht drinken. Ze besloot daar niet aan me te doen en schonk een glas vol cassis, waarna ze haar telefoon uit haar broekzak vandaan haalde en een berichtje stuurde naar Becca om te vragen of zij nog kwam. Ze wist dat ze pas vanmiddag terug was gekomen van vakantie, maar hoe kon je het schooljaar beter inluiden dan met een feestje?
Haar vingers schoten razendsnel over het scherm, totdat er: Party @Jace, tot zo? stond en drukte toen op verzenden.

[ bericht aangepast op 21 juli 2014 - 10:09 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Rebecca staarde verveeld naar de televisie. De trein had vertraging en daarom kon ze niet bij de introductie geweest zijn vandaag. Niet dat ze het erg vond, de eerste dag van school was toch niet interessant. Plotseling trilde haar mobiel. Ze pakte hem van de tafel en opende whatssap.
Is goed, kzie je daar typte Rebecca en drukte op Verzend. Ze had toch niks te doen. Ze pakte haar leren jas en deed die aan en sprong daarna op haar fiets richting Jace.

May StarClan light your path.

Maya haalde haar schouders op.
'Jawel. Het wordt vast heel gezellig.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Nee, Marion, dat hoeft écht niet,' zei Qaasim voor de tiende keer die avond. 'Jullie hoeven me niet op te halen. Ik kom thuis slapen.' Hij keek zijn pleegmoeder met een brede lach aan en hoopte dat ze hem zou geloven. Hij zou morgen op kamp gaan en zijn spullen waren allemaal hier. Hij had dus niet veel keus om hier weer naartoe te komen als Jace hem het huis uit zou schoppen.
'Beloof je dat?' vroeg Marion met een ernstige uitdrukking op haar gezicht. 'Je mag volgend weekend weer naar je moeder.'
Qaasim knikte. Hij wist het, want hij wilde heel graag. In de vakantie waren er niet veel momenten geweest om weer naar haar toe te gaan en ze was op een moment zelfs op vakantie gegaan. Zonder iemand iets te zeggen of iets te laten weten. Qaasim wist dat ze weg was, omdat ze haar WhatsAppfoto had veranderd, maar dat wat dan ook. Hij voelde zich daardoor nogal aan de kant gezet, want hij had graag mee gewild. Met zijn pleegouders was hij ook wel weggeweest, maar dat was toch anders dan met zijn eigen moeder.
Sinds ze die keer was weggegaan had hij haar nog maar één keer gezien, maar toen moest zijn pleegvader, Barend, hem komen halen, omdat zijn moeder in een slechte bui was.
'Ik beloof het!'
Marion omhelsde hem en hij sprong een halve minuut later op zijn fiets. Qaasim stelde zich onderweg voor hoe het feestje was. Waarschijnlijk stond de helft aan de kant en probeerde de andere helft om de avond nog een beetje op zijn kop te krijgen, maar dat zou vast niet lukken. Niet zolang hij er niet was.
Hij gooide zijn fiets in de voortuin, het ding was toch allang al aan vervanging toe, en ritste zijn rugzak grijnzend open.
De deur was dicht en hij roffelde er net zo lang op tot er iemand open kwam doen. Het was niet Jace, maar dat gaf niet.
'Thanks, man,' zei hij en hij stapte naar binnen, waarna hij direct naar Jace zocht. Ze stond met haar vrienden bij de tafel met drankjes en Qaasim greep een knalbonbon uit het voorvak van zijn tas en trok die open vlak bij haar gezicht, zodat de confetti in het rond schoot en er een daverende knal klonk.
'Waar is het feestje? Hier is het feestje!' riep hij grijnzend.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Jace zong met het liedje mee en liep naar de tafel met de dranken. Ze besloot om aan de praat te gaan met wat vrienden en stond daar nonchalant voor een goede tien minuten. Opeens kwam Qaasim voor haar neus en knalde een knalbonbon vlak voor haar gezicht. Ze liet een gilletje horen en keek hem met grote ogen aan. Ze wreef even in haar oren voordat ze Qaasim weer aankeek en zuchtte. "Heel leuk. Je mag het van mij opruimen als dit klaar is," zei ze daarna met een grijns en klopte zichzelf even af. "Drankje?" Vroeg ze en hield een bekertje naar hem toe, niet wetende wat erin zat.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Qaasim grijnsde.
'Het is jouw feestje, dus je ruimt het zelf maar op!'
Hij nam het bekertje gretig van haar aan en stootte dat tegen het hare.
'Op een nieuw schooljaar, hè?' zei hij sarcastisch, want ze wisten beiden dat school niet hun aller sterkste punt was en dat ze er vooral een feestje van maakten.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Jace rolde even met haar ogen en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Dat weet ik, alleen is dit jouw troep. Niet de mijne." Zei ze met een klein glimlachje. Ze stootte haar beker tegen de zijne en lachte even. "Tja, op een nieuw schooljaar en mogen we prachtige tienen gaan halen," zei ze lacherig en nam een slok van haar cola.

I don't want you to die, I want you to suffer.

'Tienen in te laat komen en spijbelen dan!' antwoordde Qaasim en hij nam een slok. Hij zou haar troep niet opruimen. Dan ging hij wel weer eerder weg.
'Zeg, kun je me uitleggen waarom dit zon dood feestje is?' vroeg hij op een toon die meer deed denken aan iemand die naar de weg vroeg. 'Ik ben niet zo goed in statistiek, maar er is misscihen maar dertig procent van de aanwezigen aan het... feesten. Hangen doe je bij bushokjes.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Het had Doris een godsvermogen aan tijd gekost om haar tas in te pakken. Ze vond de instructielijst onduidelijk en ook de weersvoorspellingen waren alles behalve eendrachtig. Ze had uren getwijfeld over de hoeveelheid korte en lange broeken, shirts en truien en had tenslotte er maar zo veel mogelijk ingepropt. Het was verschrikkelijk irritant werk en ze baalde ervan om geen moeder te hebben op zulke momenten. Haar moeder had haar vader, haar broer en haarzelf al verlaten toen ze nog maar net twee was: lang genoeg om haar niet te kunnen herinneren. Toch leek het inpakken van tassen Doris een echte moederstaak. Haastig keek ze in de spiegel, gaf haar opvallende haar wat volume en bracht nog wat extra mascara en lippenstift aan. Ze hoopte dat het feest nog niet in volle gang zou zijn, want dan voelde je je altijd een beetje een buitenstaander, maar ze hoopte ook niet dat iedereen statisch in groepjes zou staan. Dan zou het net een voortzetting van de middag in het park zijn. Ze fietste in rap tempo naar het huis van Jace en belde aan.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.