• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Luke Hemmings

    Even dacht ik dat Michael me zou gaan martelen door mijn lief bedoelde actie, maar in plaats daarvan aaide hij me over mijn hoofd. Ik glimlachte even, met het zelfvoldane gevoel dat Michael zich had weten los te rukken van de tv speciaal voor mij. Dat was waarschijnlijk niet zo, maar voor mij voelde dat beter. Bij mijn oude baas had ik dit niet in mijn hoofd moeten halen, dan was ik meegetrokken aan mijn halsband naar een of ander pijnlijk wapen en daar gemarteld tot ik er bewusteloos hij neerviel. Vroeger was dit vaak gebeurd, maar nu ik de beste baas had die je kon krijgen, hoefde ik daar niet erg bang voor te zijn. Althans, wanneer ik erg vervelend kon zijn was er vast wel ergens een mogelijkheid dat ik er niet zonder schrammen en wonden vanaf kwam. 'Het is goed jongen, echt.' vertelde Michael me, waardoor ik me vrolijk en geliefd voelde.' Kom maar op de bank, maar dan moet je daarna wel zelf je haren opruimen.' Dat boeide me helemaal niks, dat van die haren, ik ruimde toch al de hele dag op. Ik mocht op de bank komen zitten, naast Michael. Geen woorden konden omschrijven hoe goed dat voelde, hoe blij ik daarmee was. Ik wilde net op het meubel klimmen, toen Ace binnenkwam. En ga nou maar weer weg, was het eerste wat ik dacht. Maar helaas bleef hij. Michael werd wat geïrriteerd en vloekte wat over dat hij nooit even rustig zijn serie kon kijken. Daarna begon Ace, alsof het hem niks kon schelen, over een vergadering, waarvan ik wist dat die eens in de zoveel tijd werd gehouden. Konden ze geen ander moment kiezen, dan het moment waarop ik op de bank mocht liggen? Ik werd lichtjes van Michael afgeduwd en mijn baas stond op. 'Ruim alles even op en kom dan naar de vergaderzaal.' droeg Michael me op en al snel was hij verdwenen. Ik maakte gebruik van de handige functie om overeind te kunnen lopen en zette Michael's mok op het aanrecht. 'Stomme mensen.' gronde ik in mezelf en onhoorbaar, zodat ik de enige was die kon verstaan wat ik zei. 'Krijg ik eindelijk de kans om even bij mijn baas te liggen, komt Ace weer. Ziet die gast dan echt niet dat ik even vrolijk ben? Oh, maar dat maakt niet uit hoor, want… "Luke is toch maar een stomme hybride", "hybrides kunnen niks behalve slootje zijn". Alsof Ace, ik, en de rest niks beters te doen hebben dan mensen dienen, alsof wij geen emoties hebben…' Even later was alles opgeruimd en kroop ik op handen en knieën naar de vergaderzaal toe, om daar naast Michaels stoel te gaan liggen en mijn hoofd bij zijn voeten te leggen. Ace was de mannen al aan het bedienen, zodra ik moest verschijnen zou ik het wel horen, al had ik op dit moment totaal geen zin om mensen blij te maken. Zij maakten mij immers ook niet echt vrolijk.


    "Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

    Harry Styles
    Met gevoelige zintuigen als Ashton die had moest hij vroeg of laat mijn twijfels wel opmerken, dat deed hij altijd als ik me ergens ongemakkelijk of niet helemaal lekker bij voelde. Zoals nu dus, wat hij vrij snel door had gekregen en weer op ooghoogte bij me kwam liggen. Zijn hand in mijn lies leidde me verschrikkelijk af van hoe ik op zijn toch licht onzekere vraag wilde antwoorden, maar aan de andere kant was het een tedere aanraking die ik fijn vond en me wat van het ongemakkelijke gevoel af hielp. Dat soort aanrakingen deden het echt voor me, die hele kleine waarmee me zonder woorden gezegd werd dat er om me gegeven werd. Het hoefde allemaal niet zo groot en uitgebreid voor me, al was dat een plus, dan had je ook nog of ik überhaupt toestond om liefkozend aangeraakt worden. Maar nu dat eenmaal het geval was vond ik het erg prettig. Ik stelde hem eerst gerust met een klein kusje dat het echt niet was dat ik het niet fijn vond, om heel ongemakkelijk uit proberen te leggen wat er werkelijk aan de hand was. Het voelde zo beschamend voor me dat ik mijn lippen op de zijne drukte tot de lichtrode kleur uit mijn gezicht verdwenen was. Ik zuchtte zacht om het aaien door mijn haar en de handen die ik al snel daarna naar mijn mijn wang en kruis voelde gaan. De kus had niet veel uitgehaald, want door zijn vraag om meer uitleg werd ik net zo rood als eerst, al dan niet roder. Een zacht kreuntje rolde over mijn lippen door zijn actie voor ik in mijn ogen wreef om mijn blik helder te houden. Als ik moe was en even niks deed werden mijn ogen heel snel heel zwaar en had ik moeite om gefocust te blijven. "Het is iets wat soms hoort bij, voornamelijk, koppels waarvan een iemand overduidelijk de dominant is en de ander de onderdanige. Dominanten hebben dan soms de neiging om de ander hun als 'Daddy' aan te laten spreken en dat zit er bij mij nog diep in, ik wilde niet dat je zou schrikken of het raar vond. Ik begrijp het als je wilt dat ik het niet zeg," mompelde ik bijna onverstaanbaar, loom en met wangen die ongezond warm aanvoelden. Toen hij wat beter tegen me aan kwam liggen legde ik mijn handen op zijn middel en aaide zacht over zijn flanken. Het voelde echt vreemd om het zo onder woorden te brengen in plaats van het gewoon te doen, maar Ashton had die uitleg wel nodig als dit niet opeens ergens heel veel ongemak op wilde roepen. Ik ontweek zijn blik heel expres en liet die over zijn lichaam glijden. Als ik hem zo bekeek was hij echt gespierd, zelfs voor een hybride die zwaar werk moest leveren, maar niet zo dat het niet meer knap was. Hij was sowieso breder dan ik in zijn schouders en armen, niet dat ik geen spieren had, maar ik was net iets te lang en dun om dat echt op te merken, dacht ik. Ik was me nog erg bewust van zijn duimen en bewoog af en toe zo dat hij precies de goede plek aanraakte en ik een zacht genietend gehum liet horen. Mijn enige angst op dit moment was zijn reactie, dat de kans bestond dat we werden betrapt allang niet meer. Rond deze tijd werd er vergaderd en was daar iedereen aanwezig, dus tegen de tijd dat zij klaar waren sliep ik al hopelijk opgekruld dicht tegen Ashton aan, want dat hij in mijn bed sliep was al een ding, maar dit was zwaar ongehoort en mocht nooit het daglicht bereiken. Niet zolang ik nog leefde.


    Because I love him, do I need another reason?

    Niall Horan
    Ik was die snuffelende hond echt kompleet zat. Ik hoopte haast dat hij iets had gezien en dat Harry hem twee weken flink de prut in kon martelen. "Kop dicht. Jou straf komt later." waarschuwde ik hem voor ik even rustig ging zitten en mijn mobieltjes in een nette rij legde. Tja, ik kon echt altijd gebelt worden en het kon altijd belangrijk zijn. Toen ik Michael binnen zag komen merkte ik wel dat de jongen er duidelijk geen zin in had, maar het was wel belangrijk. Ik vouwde mijn handen ineen toen ik hem binnen zag lopen en knikte bij zijn woorden en grijns. "Dat is het zeker, maar kan je eerst een klein dingetje doen voor me? Ik heb dat gedrocht net met zijn grijpgrage fikken aan de computer zien zitten en ik vroeg me af of je even wil checken of hij niets heeft gezien of gedaan. Dan weet ik wat ik straks aan Hazza moet zeggen als hij en de kangaroe terug zijn." zei ik tegen hem. Hij wist wat ik bedoelde en ik had er totaal geen moeite mee om de hybrides belachelijk te maken en totaal de grond in te boren als ik het nodig vond. Of zelfs al als ik er gewoon zin in had. Soms waren er van dat soort dagen. Zoizo moesten we nog wachten tot Zayn terugkwam met de dossiers. Ja, ze stonden ook op mijn laptop, maar niet volledig, voor de veiligheid. Niemand brak hier toch in en de enige die de volledige dossiers zag was ik, en misschien Zayn, die vaak in het archief was voor me en de dossiers ordende en labelde. Hij sprak weinig, dus ik wist het niet, maar zolang hij zijn mond hield vond ik het prima. Ace kwam binnen met thee en bijna direct erachteraan kwam Luke binnengekropen. Kijk, dat hoefden ze voor mij echt niet, lopen zorgde zoizo ervoor dat ze schone en goed verzorgde handen hielden, maar goed. Bij Ace zijn vraag knikte ik dankbaar. "Ik hoef geen thee, dank je, maar fijn dat je dit hebt gedaan. Ga maar zitten. Na de vergadering wil ik je graag even spreken. Misschien dat je Zayn nog even kan helpen met wat drank, dan kunnen we eerder beginnen, maar dat is aan jou." zei ik tegen hem voor ik even over zijn bol aaide en naar Michael keek en wachtte tot we konden beginnen, of dat hij ging kijken naar de computer.


    Bowties were never Cooler

    Michael Clifford
    Dat ik niet echt mezelf was, was wel duidelijk. Het liefst liet ik Luke zo veel mogelijk links liggen. Het was maar zelden dat hij aandacht van me kreeg, als ik niet iets van hem wilde. Hij moest dan ook zeker niet denken dat dit een gewoonte ging worden. Helaas voor hem, ging het feestje nu ook niet door, want Ace kwam met het geweldige nieuws dat ik een vergaring had. Iets geïrriteerd droeg ik Luke op, om op te ruimen en begaf ik me naar de vergaderruimte, waar het me duidelijk werd dat dit enkel ging tussen Niall en mij. En de hybrides dan, maar die telde niet echt mee. Ik keek even giftig naar de hybride in de hoek. 'Owe, als ik straks de boel mag gaan opknappen, omdat jij er met je tengels aan heb gezeten.' Waarschuwde ik Calum. Het was maar alten moeilijke techniek, waar veel tijd in zat en als er ook maar een misklik werd gedaan, kon alles in het honderd lopen. Liepen we miljoenen euro's mis of werden onze plannen verspreid over heel de wereld. 'Doe mij ook maar wat sterkers.' Mompelde ik tegen Ace die aankwam met thee. Ik nam snel plaats achter de computer, maar zodra ik met de muis schut om hem uit zijn slaapstand te halen, gaat hij niet aan. Meteen spannen mijn kaken samen en draai ik me langzaam om in de stoel. 'Je hebt hem uitgezet? Je hebt hem serieus uitgezet?' woede overspoelde me en een willekeurig glas, sloeg kapot net naast Calum zijn hoofd. Echt, die jongen had gewild dat die nooit geleefd had als ik klaar met hem zou zijn. Ik wist dat het Harry zjin hybride was, maar dit ging wel over mijn werk. Mijn mesterplan, dat in een klik naar de tering was. Mijn nachtenlang doorhalen, die voor niets waren geweest. Het kon me niet schelen wat Harry er over dacht. Dan moest hij Calum maar in de gaten houden en niet enkel oog hebben voor Ashton. want als Harry, Calum niet onder controle kon houden, deed ik dat wel voor hem.

    [ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 23:01 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Ashton Irwin
    Bij mijn vraag zag ik direct Harry zijn wangen knalrood worden. Zijn zachte kreun deed me wel heel erg goed. Toch was het wel een dingetje wat hij zei. Mijn handen gingen langzaam verder, maar zijn waarden zorgden voor een vreemde kriebel in mijn maag. Het duurde even om alles in te laten werken. Zijn woorden hadden een paar dingen bevat die toch wel eventjes kostte om tot me door te dringen met al hun meningen. Ik vlijde me iets dichter tegen hem aan en genoot in stilte van zijn zachte strelingen. Het duurde echt even voor ik met mijn ogen de zijnen zocht. Onder me voelde ik hem goed op mijn handelingen reageren. Hij had het over koppels gehad. Een koppel waren wij zeker niet, maar het voelde toch wel heel erg speciaal om daarmee vergeleken te worden. Daarbij bleek uit zijn woorden duidelijk dat hij me nu echt als de dominante beschouwde en dat blijkbaar niet meer zou ondermijnen op dit moment. Dat was een goed gevoel. Als laatste was zijn zorgen, alsof het nu wel heel belangrijk was wat ik vond. Dat was nieuw. Normaal zorgde hij wel iets voor me, maar niet zo extreem. Ik liet een vinger over zijn borst lopen en over zijn buik tot net boven zijn navel. "Dat klink wel aardig." zei ik met een scheve speelse grijns, maar duidelijk wel gesterkt door dit alles in mijn dominantie. Dit mocht echt niet en niemand zou dit mogen weten, maar ik vond het wel heel erg leuk en genoot er echt van. Ik drukte weer twee kussen in zijn nek en wreef er weer met mijn neus over. "En hoe noem ik jou dan, als ik Daddy Ashton ben, pluisje." zei ik duidelijk wel in spanning, maar ook erg vol van plezier en van een positieve dominantie. Ik schoof mijn beide handen naar zijn heupen en drukte er zacht op. Nu was ik ook best blij met mijn lange vingers, want ik kon zo met mijn duimen bij het midden van zijn kruis en wreef er iets steviger over. Ik merkte inmiddels wel wat rumoer in het huis met mijn gevoelige oren, maar ik sloot het buiten. Niets was nu meer even belangrijk, laat staan belangrijker, dan dit hier. De vergadering zou waarschijnlijk pas klaar zijn als wij al lang sliepen. Dan zou Calum ook terugkomen. Calum. Met die jongen kon ik echt niet opschieten. Hij was me te onvoorspelbaar agressief. Ik was een vluchtdier en hij toch deels een jachtdier. Het botste ook vaak tussen ons daardoor, want echt samenwerken ging niet, omdat ik overal van wegsprong wat hij plots deed. Dit werd alleen maar versterkt door een aantal bijt incidenten. Ik verschoof iets en keek Harry recht aan met mijn hazelnootkleurige ogen in zijn gifgroene kijkers. Helemaal wist ik niet hoe ik verder moest... Tja, er zat nog ondergoed tussen en een pjamabroek, maar ik wilde deze verhouding die hier nu hing niet verpesten. Ik vond het namelijk helemaal geweldig om in deze positie te zijn. Mijn staart lag nog wat scheef half naast het bed, maar hij lag niet in de weg, dus ik liet het maar zo. Ik had namelijk geen idee waar ik die anders moest laten. Ik zou namelijk te veel erop gaan steunen als die achter me lag en ik had niet het gevoel dat dat een slim plan was. Ik wachtte tot hij zijn naam duidelijk zou maken en haakte mijn wijsvingers achter de band van zijn pjamabroek, terwijl ik met mijn duimen rustig bleef wrijven. Hij zou elk moment kunnen protesteren en dan zou ik stoppen... Of net iets verder pushen, maar niet veel verder. Ik wilde altijd de grenzen opzoeken, maar ik hoefde er echt niet overheen. Ook niet op dit vlak en in deze rol. Het was al veels te bijzonder dat ik dit mocht, dan wilde ik het echt niet uitbuiten, want dan zou dit echt nooit meer gebeuren, wat waarschijnlijk al zo was, maar goed.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Ik beet mijn tanden op elkaar om de grom die achterin mijn keel te voelen was tegen te houden toen hij zijn vinger achter mijn halsband haakte. Naast dat dat ding al strak zat, voelde het ook nog eens ontzettend vernederend voor me dat hij zomaar het recht had dat te doen. Ik had er allang aan gewend moeten zijn, want ten slotte was dit gewoon hoe het ging in onze maatschappij. De maffia stond boven de normale mensen en zij stonden allebei boven de hybriden. Al vaak genoeg had ik gedacht dat ik het gewoon moest accepteren, deze hele levensstijl. Dat was ook makkelijker. Toch zat er diep in me nog altijd wat opstandigheid, die me vertelde dat dit helemaal niet goed was en dat ik dit alles niet zomaar kon laten gebeuren. Niet dat ik er iets aan zou kunnen doen, dus die gedachte schoof ik altijd ver weg in een van de kelders van mijn gedachten. Toen Niall me vertelde welke dossiers ik mee moest nemen probeerde ik die uit alle macht in mijn hoofd te houden. Ik kon het me niet veroorloven de verkeerde mee te nemen, want dan zou ik een behoorlijk probleem hebben. Voor nu leek zijn boosheid echter wat afgezwakt te zijn, wat te merken was aan de aai die over mijn hoofd ging. Een kleine, opgeluchte zucht verliet mijn mond toen hij de kamer uitliep. Vervolgens haastte ik me naar het archief, de nummers koortsachtig in mijn hoofd herhalend. Eén van de taken die ik had waren dossiers archiveren, wat een saaie taak was, maar wat wel maakte dat ik precies wist waar ik de dossiers kon vinden. Het duurde niet lang voor ik de goede dossiers had gevonden, waarna ik naar Niall's kantoor liep en ook daar het dossier pakte wat zich op zijn bureau bevond. Dit besloot ik eerst naar de vergaderkamer te brengen, voor het geval dat ze erop aan het wachten waren. Toen ik binnenkwam waren Niall, Michael, Ace, Luke en Calum er al. Calum zat in een hoekje aan de ketting vast, dus ik wist dat Niall nog steeds niet in een bijster vrolijke bui was. Toch gaf hij ook Ace een aai, wat betekende dat het in dit geval niet onze schuld was. 'Hier zijn alvast de dossiers, ik kom zometeen terug met de drank,' vermeldde ik, waarna ik naar de keuken liep en daar zocht naar de drank die hij zou willen. Ondertussen wist ik wel wat zijn favoriete soorten alcohol waren, die ik dan ook voor hem pakte. Ik zorgde dat er voor iedereen genoeg was, mochten de anderen ook nog aan de drank willen, en zette dat alles samen met vijf glazen op een dienblad. Anderen zouden het misschien moeilijk vinden om zoveel mee te dragen, maar dit was een van de dingen waar ik blijkbaar goed in was en dan ook bijna dagelijks deed. Eenmaal in de vergaderkamer kwam ik erachter dat niet alleen Niall boos was, maar ook Michael absoluut niet blij was met Calum. Net toen ik binnen was gelopen ging er een glas kapot op de muur waar Calum bij zat, die van Michael afkomstig was. Het kostte me moeite mijn concentratie op het dienblad te houden. Ik zette het dienblad neer op tafel, en even wist ik niet goed wat ik moest doen, terwijl ik enigszins schichtig naar de woedende Michael keek. Ik dacht niet dat er een manier was dat iedereen blij met me zou zijn; als ik wel wat vroeg zou Michael waarschijnlijk boos reageren, en als ik niet vroeg wat Niall wilde hebben zou hij ook boos worden. 'Willen jullie beginnen met de whiskey of met het bier?' besloot ik daarom enigszins voorzichtig te vragen, al was de vraag vooral gericht op Niall.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Ace Mitchell von Monroe
    Mijn humeur kelderde met de seconde omlaag. Ik deed dingen uit mezelf om wat voor elkaar te krijgen en dat liet alleen maar zien hoe ver ik eigenlijk al gekelderd was. Hoe graag ik ook wilde geloven dat ik een eigen wil had, een mening. Het was allemaal onzin. Ik zetten het dienblad op tafel en probeerde meteen mijn halsband wat beter te doen, omdat de striemen in mijn nek sterker begonnen te branden. Toch probeerde ik het te negeren en vroeg ik beleeft wat Niall en Michael wilde drinken. Beide geen thee en ik had de neiging het dienblad meteen weer op te pakken en uit het raam te smijten. Ookal zei Niall het te waarderen, het was duidelijk voor niets geweest. Toch hield ik mijn gezicht zo strak als mogelijk en probeerde ik mezelf rustig te houden door mijn nagels in mijn handpalm te boren. Het feit dat hij ook nog eens met me wilde praten straks, maakte het er niet beter op. Ik knikte vast en wilde net weglopen om de drank te halen toen Zayn al binnenkwam en meteen weer vertrok om drank te halen. Ik wist eigenlijk niet of ik het fijn moest vinden dat Ik een gezamenlijke baas deelde. Ik moest blij zijn dan ik maar de helft van de taken hoefde te doen, maar toch zat er me iets dwars. Ik keek Niall wat met een beduusde blik aan na de aai over mijn bol en een schoot er door mijn hoofd om hem meteen aan te vallen en zijn keel open te rijten. Het voelde zo onderdanig. Toch moest ik toegeven dat het heerlijk aanvoelde. Nog altijd op mijn hoede ging ik voorzichtig op een stoel zitten en schoot er meteen dieper in toen Michael opeens helemaal uit zijn dak ging. Onopvallend trok ik wat aan mijn halsband. Ik wist dat Als Niall het zou zien, hij dacht dat ik hem af probeerde te doen en ik in de problemen zat. En ik wilde hem ook wel af, maar alleen omdat hij zo'n pijn deed. Uit reflectie liet ik meteen mijn halsband los toen Michael een glas stuk sloeg tegen de muur. Gelukkig voor hem, kwam Zayn aan met nog meer glazen. Want er zouden er vast nog wel meer sneuvelen.

    [ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 23:43 ]


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Calum Hood
    "Kop dicht. Jou straf komt later." Snauwt Niall boos tegen mij en neemt vervolgens plaats aan tafel."Dat is het zeker, maar kan je eerst een klein dingetje doen voor me? Ik heb dat gedrocht net met zijn grijpgrage fikken aan de computer zien zitten en ik vroeg me af of je even wil checken of hij niets heeft gezien of gedaan. Dan weet ik wat ik straks aan Hazza moet zeggen als hij en de kangaroe terug zijn." Zegt hij tegen Michael als deze met flinke tegenzin binnenkomt. Hij keek me even giftig aan Owe, als ik straks de boel mag gaan opknappen, omdat jij er met je tengels aan heb gezeten.' . Door wat hij zij stonden de haren op mijn staart fel omhoog en mijn staart kwispelde ook niet meer. Ja, ik was bang voor wat er komen ging. Maar aangezien het nou niet leek dat ik Harry nog ging zien vanvond stelde me dat weer gerust. Ace en Luke kwamen binnen en vrieg hun voor drinken. Tuurlijk ga ze maar dronken voeren, maar doe het dan zo dat ze morgen niks meer weten.Gespannen volg ik me met mijn ogen hoe hij de computermuis beweegt. "Je hebt hem uitgezet? Je hebt hem serieus uitgezet?' Zegt hij met een dodende stem. Voor ik ka reageren gooit hij een glas tegen de muur vlak naast me kapot. Van schrik spring ik hard en schel blaffend omhoog terwijl mijn ogen vergroten en ik mijn scherpe tanden grommend blootgeef. Ik probeer me in te houden maar nu was het retemoeilijk om rustig te blijven. Zayn komt binnen en ik zag dat hij het moeilijk vond om niet weg te rennen.toen hij ze wat vroeg klonk de angst doen. Terwijl ik nig steeds hard grom is mijn hoofd een grote warboel. Ik probeerde te bedenken hoe ik me in moest houden. Mijn dierlijke kant was lang niet geuit en dan waren er momenten dat dat goed versterkt werd. Ik vond het deels Harry zijn schuld, soms vroeg ik om te rennen dat de nood hoog lag en zei hij simpel weg nee. Al zou ik een knuffeltje krijgen om mee te spelen dan kon ik me daarop uitleven


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    Harry moest die hond van hem eens beter controleren en in de hand houden. Hij had een tweede hybride gekregen, maar dat leek hij vaak amper door te hebben. Ik probeerde het werk over mijn twee hybrides te verdelen, al hadden ze allebei hun eigen taken. Zayn werkte meer in mijn proffecionele leven en Ace in mijn priveleven, maar ik probeerde wel het werk te verdelen. Michael was inmiddels gelukkig niet te lui om even te kijken naar de computer. Zayn kwam binnen met de dossiers en ik knikte even dankbaar. Het was wel een goede jongen. Ik legde de mappen op goede volgorde en klapte mijn laptop open. Plots hoorde ik een klap en keek de kant op van Michael die begon te tieren tegen de bastaard in de hoek. Die begon te blaffen en ik werd even helemaal gek. Gelukkig leidde Zayn me wel even af. "Ik gok op twee whiskey, Zayn. Ga daarna maar zitten." zei ik zo rustig mogelijk tegen hem voor ik een rol ducktape uit een la die onder de tafel hing haalde. Ik stond op en liep naar de nu wel heel brutale hond toe. "Ik zei kop dicht, dom mormel." snauwde ik voor ik hem een flinke klap in zijn gezicht gaf. Daarna pakte ik de rol tape en scheurde er een stuk af om die over zijn mond te plakken. Zo zou hij tenminste wel stil zijn. Daarna legde ik rustig mijn hand op Mikey's schouder. "Shhhhh, Mikey. Je had toch een paar dagen geleden alles geback-upt? Kom even zitten, met die vlooienbaal rekent Harry later wel af..." zei ik in de hoop hem te kalmeren. Er waren nog wat flinke onderwerpen die we moesten bespreken. Ik keek even om en zag in de nek van Ace een aantal striemen zitten. Die herkende ik vrij goed en wist waardoor ze kwamen. Toch had hij zijn halsband nog niet afgedaan of af gekregen. Nu liep hij al eventjes met deze. Misschien moest ik hem maar weer een normale band geven, want zo was hij niet zo toonbaar als dat ik hem wilde hebben. Die striemen ontsierden hem. Dat kon ik straks ook wel met hem bespreken. Ik had nog een zachte halsband liggen, die Zayn nu al droeg. Ook had ik nog ergens een klein hangslotje, voor de zekerheid. Ace had namelijk wel een reputatie dat hij zijn halsband altijd afdeed en afkreeg. Daarom was dat toch een maatregel die ik zou nemen, maar een comfortabelere band kon wel. Ik keek nog even naar Calum. "En als Harry ook maar een miniem detail van deze bespreking niet doorkrijgt heb je een heel groot probleem." zei ik tegen hem voor ik naar mijn laptop liep en daar snel op begon te typen. Ik moest even iets regelen. Ik had eigenlijk het martelen aan Harry willen overlaten, het was zijn hobby en zijn hybride, maar om Mikey zo te zien en wat voor een impact Calum's daden op zijn werk en leven hadden gehad, vond ik het gerechtvaardigd om Michael 3 dagen van de aanbevolen 2 weken toe te schrijven. Harry mocht dit uitbreiden, maar dit leek me meer dan eerlijk. Ik stelde het netjes en politiekcorrect op, maar toch was het wel een verplichting. Voor Michael werd er wel 1 voorwaarde aan verbonden: Calum mocht niet dood of erdoor gehandicapt worden. Voor de rest stond hij die 3 dagen vrij om wat hij ook wilde met Calum te doen. Ik sloeg het op en drukte het vel twee keer af. De printer in de hoek maakte wat geluid, waardoor ik wist dat het werkte. Tja, ik kon het ook wel gewoon zeggen, maar hierdoor kon er geen verwarring ontstaan. Ik pakte de papieren uit de printer en ging toen weer zitten. Ik kon zelf echt wel dingen doen, al liet ik het vaak door Ace of Zayn doen, nu leek het me alleen niet zo slim om hen nu rond te laten hobbelen.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Ik knikte toen Niall zei dat hij en waarschijnlijk Michael whiskey wilden. Zelf vond ik het niet fijn dat Niall zoveel dronk. Wanneer hij veel alcohol ophad dacht hij namelijk steeds minder na en leek het welzijn van zijn slaven hem ook minder te deren. Aan de andere kant kon hij ook wanneer hij nuchter was wreed zijn, en dan vooral als ik hem vergat drank te geven. Het zou dus nooit helemaal goed zijn, behalve als ik alles precies deed hoe het me werd opgedragen, en ook dat zou nooit helemaal lukken. Ik pakte de fles whiskey, opende die, en schonk het eerste glas in. Mijn hand trilde enigszins. Misschien had ik niet veel contact met de andere hybriden hier in het huis, maar toch haatte ik het als een van hen op zo'n manier werd behandeld. Dit soort incidenten herinnerden me er namelijk aan dat ook ik zo behandeld zou worden, mocht het erop aankomen. Het was namelijk niet zo dat ik een heel veel betere behandeling kreeg omdat ik toevallig altijd stilletjes mijn taken probeerde te vervullen zodat ik uit de problemen bleef, of omdat Niall toevallig een van de fijnere meesters was. Ook ik had weleens de kelder waarin Harry zijn hobby beoefende enkele keren gezien. Vooral in het begin had veel te veel tijd moeten doorbrengen in de kamer, aangezien ik in die tijd behoorlijk opstandig was geweest. Dat had hij echter gauw voor het grootste deel uit me gekregen, dus nu uitte ik dat niet meer. Toen het eerste glas gevuld was zette ik het neer bij Niall, en vulde ik het glas van Michael. Die zette ik neer bij de plek waar hij net had gezeten. Vervolgens ging ik op de stoel naast hem zitten, met mijn handen in mijn schoot. Naast me was Niall bezig op zijn laptop, maar om eerlijk te zijn hoefde ik niet eens te weten wat hij aan het typen was, dus keek ik er niet naar. Waarom kon de vergadering niet gewoon beginnen? Ik vond het absoluut niet leuk om middenin deze heisa te zitten, want ik vond het onrechtvaardig. Ik beet op mijn lip om de drang voor hem op te komen tegen te houden, en hoopte stilletjes dat de vergadering snel zou beginnen, zodat ik hier ook zo snel mogelijk niet meer hoefde te zijn.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.


    Calum Hood

    Nog steeds grommend zie ik hoe Niall wat uit zijn laatje pakt en hij loopt naar me toe. "Ik zei kop dicht, dom mormel." Snauwt hij en ik voel een harde klap in mijn gezicht. Een grom rolt weer over mijn lippen en met vuurspuwende ogen kijk ik hem aan. Hij plakt het tape over mijn mond dus veel zeggen zou niet lukken. Hij richt zich even op Michael die nog steeds woedend is. Shhhhh, Mikey. Je had toch een paar dagen geleden alles geback-upt? Kom even zitten, met die vlooienbaal rekent Harry later wel af..." Zegt hij. Woest adem ik door mijn neus in en uit. Hij mocht me niet zomaar vlooienbaal noemen, dat kon gewoon niet. Maar van binnen wist ik dat hij het gewoon kon doen.Niall kijkt me even gemeen aan . "En als Harry ook maar een miniem detail van deze bespreking niet doorkrijgt heb je een heel groot probleem." zegt hij en loop naar zijn computer en begint te typen. Ik had al een vermoede waarover het zou gaan. Hij zou Harry flink er op aan spreken en waarschijnlijk zou Michael ook nog het een en het ander mogen doen omdat ik ook met zijn spullen heb gekloot. Misschien leerde Harry dan wel dat ik er ook nog was, dat ik ook wat aandacht van hem wilde in plaats van dat alleen Ashton het wilde. Het was gewoon gemeen, volgens mij mocht Ashton heel soms zelfs op het bed liggen, dat had ik dus nog nooit gemogen in mijn hele leven niet. Hij mocht ook de wat leukere klusjes doen terwijl ik steeds moest poetsen, de kelder, de badkamer. En dan vervolgens gaf hij Ashton nog eens meer aandacht ook, die stomme kangeroe met zijn rot staart. Alleen omdat hij vaker en beter luisterde dan ik. Als Harry me een keer in de week buiten liet rennen en iets gaf wat ik kon op bijten dan zou het al stukken beter zijn, maar ho maar. Geïriteerd pulk ik wat aan het halsbandje om mijn nek die nu best pijn deed doordat ik helemaal niet lekker kon zitten en de ketting hem strak omhoog hield. Eigenlijk zou ik alle meesters in de nacht stiekem een halsband aan moeten geven en met hun halsband aan de riemen in de tuin vast maken zodat ze eens zouden voelen hoe vernederend het al niet was. Ik kon nergens zomaar heen, als ik iets fout deed of Harry verveeld zich werd ik gemarteld en gepijnigd.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Harry Styles
    Stilletjes bleef ik weigeren hem aan te kijken terwijl ik met mijn vingers zacht over zijn zijdes ging na mijn uitleg, te beschaamd om iets anders te doen. Ashton bleef ook stil, waarschijnlijk om het goed door te laten dringen wat ik nou precies had gezegd en wat ik ermee bedoelde, maar het was geen ongemakkelijke stilte. Ik genoot van zijn aanwezigheid en warmte, niet te vergeten zijn aanrakingen, die me eens in de zoveel tijd zacht lieten kreunen. Met de seconde werd ik nieuwsgieriger naar zijn reactie, want ik kon niet voorspellen of deze stilte iets goeds of iets slechts was, al hoopte ik natuurlijk het eerste. Anders zou ik zo goed mogelijk mijn mond houden voor de rest van de tijd, de kans dat het toch over mijn lippen zou rollen zodra ik mijn mond opende was te groot. Na even voelde ik zijn blik weer op me gericht en keek ik voorzichtig naar hem op vanonder mijn wimpers, wachtende op een uitbrander of iets dergelijks. Die kwam alleen niet, dus bleef ik het mezelf gemakkelijk maken door ervoor te zorgen dat Ashton de juiste plekken aanraakte door wat heen en weer te schuiven. Mijn handen bleven op hun plek tot ik zekerheid had over zijn mening, daarna zou ik wel wat meer durven. Een kleine rilling schoot door me heen door zijn vinger die over mijn huid gleed, om breed te glimlachen bij zijn woorden. De angst was gelukkig voor niks geweest. Mijn ogen begonnen te glimmen door de dominantie die hij overduidelijk uitstraalde en ik humde zachtjes door zijn lippen en neus in mijn nek. Ik was echt blij dat Ashton het niet erg leek te vinden, dat scheelde mij heel veel kracht om me in te moeten houden. De bijnaam die hij aan zijn woorden toevoegde liet me even grinniken, net als zijn toon. Het was goed dat hij er plezier in leek te hebben. "Dat kan nog wel eens verschillen, dat ligt volledig aan de smaak van de dominante. Persoonlijk ben ik al aardig wat dingen genoemd, dus ik ben wel wat gewend. Het is aan jou hoe je me wilt noemen," zei ik met een kleine glimlach. Ik had al zoveel voorbij horen komen dat ik maar met heel weinig moeite had. Schuin keek ik hem aan toen ik zijn andere hand ook naar heupen voelde gaan en sloot mijn ogen bij het gevoel van zijn vingers, om licht op mijn lip te bijten en mijn grip op zijn middel te verstevigen. Hij speelde het wel slim, want door de druk op mijn heupen kon ik ze ook niet van het bed af halen om ze tegen de zijne te drukken. De gevolgen van zijn aanrakingen begon ik nu echt wel merken en dat kon Ashton ook wel merken. Terwijl ik hem zijn vingers achter de rand van mijn pyjamabroek voelde haken hoorde ik opeens een schel geblaf van beneden komen en vlogen mijn ogen weer open. Dat moest Calum zijn, hij blafte alleen zo als hij in het nauw gedreven werd. "Wat gebeurt er daar?" vroeg ik de hybride, hij kon het beter horen dan ik. Calum kon dan soms lastig zijn, ik gaf wel degelijk om hem en voor hem gold ook dat ik de enige was die hem pijn mocht doen, als iemand anders het deed ging ik door het lint. Ik hoopte dat Ashton me nu gerust zou stellen door te zeggen dat er niks was en dat we rustig verder konden waarmee we bezig waren, want ik had maar weinig zin om dit te onderbreken door een van de jongens die te ver was gegaan.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Het was heel fijn om Harry zijn ogen te zien twinkelen. Het gebeurde niet vaak en zeker niet door iets anders dan pijnlijke kreten en vloeiend bloed. Toch had ik het voor elkaar gekregen. Soms vond ik het wel sneu voor Calum dat Harry mij duidelijk menselijker behandelde dan hem. Toch wist ik de reden ook wel, geloofde ik: Ik was al vanaf kleins af aan bij Harry, Calum was pas veel later erbij gekomen, nadat Harry en ik samen al heel erg veel hadden meegemaakt. Ook deed ik ondanks mijn constante dominante gedrag wel altijd netjes wat er gedaan moest worden zonder te vragen om privileges. Ik hoopte ze te krijgen, maar flipte hem niet als ik ze niet kreeg, al was ik dan wel teleurgestelt. Calum leek nog niet door te hebben dat het zo werkte. Als hybride kreeg je nu eenmaal lang niet altijd wat je wilde. Maar mijn gedachten lagen nu zeker niet bij hem. Dit alles voelde veels te goed om me schuldig over te voelen en dat Harry dit toeliet was heel erg bijzonder, zelfs tegenover mij. Mijn vraag deed hem duidelijk grinniken, maar het was volgens mij geen slechte grinnik. Zoizo zou ik hem anders wel laten zien dat ik zeker die naam wel waard was. Zijn woorden deden me grijnzen en ik verplaatste mijn handen allebei naar zijn heupen. Zo drukte ik zacht op zijn botten om zijn heupen laag te houden, terwijl ik met mijn lange duimen over het midden van zijn kruis wreef. Daar voelde ik inmiddels wel een bobbel ontstaan. Ik kon wel raden wat voor een bobbel het was en grijnsde breed. Hij oefende dan wel druk uit op mijn rug, ik kon toch nog wel wat afstand tussen ons bewaren. Net toen ik zijn pjamabroek iets omlaag wilde trekken klonk er opeens een schel geblaf door het huis, wat van niemand anders dan Calum kon komen. Ik hield mijn handen compleet stil en spitste mijn oren. Ik had het meeste wel opgevangen van wat er was gebeurt, maar had het niet tot me laten doordringen, tot nu. Bij Harry zijn vraag keek ik hem aan en zuchtte. "Calum heeft aan de computer in de vergaderzaal gezeten. Hierop is Niall woest geworden en heeft hem in de hoek vastgezet. Toen Michael binnenkwam is die naar de computer gaan kijken en bleek dat Calum zijn tijdenlange werk heeft verpest. Toen was er veel lawaai en Calum is nog een flink aantal keer uitgescholden. Nu lijkt het weer rustig, maar Niall en Michael zijn zeker niet blij." vatte ik het kort samen. Waarschijnlijk was dit het einde van dit momentje en ging het binnekort niet meer gebeuren. Toch zou het erg zijn als Calum nu vanalles werd aangedaan terwijl wij hier zo bezig waren. Dat zou ik mezelf ook niet vergeven. Ik liet Harry gaan en ging rechtop zitten naast Harry's smalle lichaam. Nee, Calum en ik hadden niet een hele goede band, vooral omdat we altijd andere dingen te doen hadden. Ook leek hij me dingen kwalijk te nemen waar ik niets aan kon doen. Ik kende Harry een stuk beter dan hij en was ook veel langer bij de krullenbol. Daar kon hij niets aan doen en ik ook niet. Ik waste, streek, maakte bedden op, zorgde voor eten en drinken voor ons drieen en was vaak in de kelder om Harry dingen te brengen. De enige tijd dat ik voor mezelf had, was als al mijn klusjes af waren en Harry me vrij gaf. Anders moest ik bij hem blijven en wachten op een nieuwe opdracht. Alleen 's nachts had ik soms wat tijd voor mezelf om wat te trommelen of om naar de begraafplaats te gaan, maar dat leverde ik in op slaap. Nu wachtte ik op een opdracht van Harry. De adrenaline en het gevoel van dominantie stroomde nogsteeds extreem snel door mijn lichaam, maar nu moest ik toch naar hem luisteren en wachten tot ik wist waar ik aantoe was.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik probeerde de twee hybrides altijd zo gelijk mogelijk te behandelen, maar ik was al zo lang bij Ashton en had zoveel met hem doorstaan dat het logisch was dat ik net iets meer met hem had. Sowieso was ik iemand die maar weinig vertrouwen gaf en wiens vertrouwen je snel verloor, dat vergat Calum nog wel eens en als hij te ver ging hield ik hem weer heel goed in de gaten en mocht hij maar heel weinig. Datzelfde gold voor Ashton, maar hij luisterde beter dus had hij er minder last van. Ik grinnikte om hoe hij me noemde, het klonk schattig en ik wilde niet schattig zijn, als hij het zei was het een stuk minder erg. Kort legde ik uit dat hij andersom zelf mocht weten hoe of wat hij me noemde en keek hem in verwachting aan wat hij zou bedenken, dan wist ik ook waarop ik moest reageren. Ik kwam een miniem beetje omhoog om mijn lippen voor eventjes zacht op de zijne te drukken en maakte het me weer gemakkelijk in de vele kussens bij het hoofdeinde. Hem af en toe een kusje toedrukken was toch wel fijn, aangezien ik dit echt niet deed voor alleen lust. Van die gevoelens had ik nog wel het minst last uit elk die ik kon kiezen. Waarom ik dit precies deed en toeliet wist ik eigenlijk niet, maar zolang het fijn en vertrouwd voelde zag ik het probleem niet. Zijn handen kwamen op mijn heupen te liggen waar ze lichte druk op uitvoerden zodat ik geen kant op kon. Misschien dat ik een beetje kon verschuiven, maar zeker niet van het bed af kon halen. Voor iemand zo onervaren als Ashton had hij zeker het goede effect op mij en mijn lichaam, wat langzamerhand ook duidelijk te merken werd. Ik schaamde er me niet voor, dat was nergens voor nodig en met aanrakingen als de zijne was dit gewoon de bedoeling. Plots leek alles even weg te vallen toen ik Calum van beneden hoorde blaffen en ik gelijk alert werd. Argwanend vroeg ik de hybride die bovenop me lag wat er gaande was en zuchtte ik geïrriteerd bij zijn antwoord. Ik wist niet waaraan ik het verdient had dat een van de weinige momenten waarop ik me zo fijn voelde nou weer zo verpest moest worden. Toen hij me losliet kwam ik overeind zitten en kruiste automatisch mijn benen. "Kun je horen of het een beetje met hem gaat? Heeft hij pijn? Anders ga ik even naar beneden om iemand de huid vol te schelden," gromde ik zacht. Het kon me niet schelen als ze zich dan afvroegen waar ik in godsnaam geweest was en als ik al thuis was waarom ik niet naar de vergadering was gekomen. Dat ging hun geen zak aan en ze wisten hopelijk wel dat ze het toch niet uit me kregen. Ik hoopte nu ook dat Ashton begreep dat de irritatie en woede echt niet op hem gericht was, maar op degenen die aan mijn eigendom zaten. Als Calum oké was en niet meer in pijn verkeerde, fysiek dan, mentaal kon me even maar weinig schelen, hervatte ik dit met alle plezier. Ashton's lippen zagen er namelijk nog veel te kusbaar uit en in de staat waarin ik nu was door zijn handelingen was dit allemaal erg vervelend. Om hem voor de zekerheid nog even gerust te stellen dat ik echt niet boos op hem was aaide ik over zijn wang en wat achter zijn oor. Het was alleen het verkeerde moment in de verkeerde situatie, dat was zijn schuld niet, alles behalve dat.


    Because I love him, do I need another reason?

    Michael Clifford
    Calum mocht god op zijn blote knieën danken dat ik zijn baas niet was. Ik wist dat we onderling hadden afgesproken dat we niet aan elkaar hybride zouden zitten, maar ik moest me nu toch echt enorm inhouden het beest zijn nek niet om te draaien. Waar was Harry godverdomme, om dat klere beest eens normaal op te voeden. Altijd maar aan alles zitten en alles slopen. Dat kreng moest gewoon eens goed leren om zich aan de regels te houden. Maar in plaats daarvan leek Harry eerder te vergeten dat hij nog een hybride had en mochten wij het maar weer eens gaan oplossen. Ik was er zo klaar mee. 'Tuurlijk heb ik dat en alles staat nog open in het lab, maar niemand weet waar die bestanden nu staan. Ze zweven ergens rond in computerland en een beetje hacker weet nu precies waar wij allemaal mee bezig zijn! Daarbij duurt het een week voordat alles hier weer normaal loopt, dus als je mijn werk nodig hebt moet je naar het lab.' Kwaad griste ik het glas wiskey van tafel, die Zayn voor me had neergezet en zetten de computer terug aanzetten. Ik probeerde Calum verder totaal te negeren, voordat ik echt zijn oren van zijn hoofd af zou scheuren. Iets doen met die dingen deed hij blijkbaar niet, want luisteren kon hij voor geen meter. Ik dacht dat ik het af en toe zwaar had met Luke, maar in ergelijking daarmee was mijn hybride een godsgeschenk. Ik nam een grote slok wiskey en staarde naar het beeld, waar nu enkel nog de achtergrond van te zien was. Ik zuchten en zakte onderuit in mijn stoel om mijn kalte te bewaren. 'Nou kom op met die vergadering, want ik moet straks eerst gaan uitzoeken waar alles gebleven is, voordat er straks een FBI team voor de deur staat omdat iemand onze plannen op een of ander forum leest.'


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''