• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • IamGroot
    • Zayn Malik • Zwarte-Panter-Hybride • Goner
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Styford
    • Louis Tomlinson • • •

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • MikeyClifford
    • Luke Hemmings • Fennek-Hybride • Whisperings
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • IamGroot

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • MikeyClifford



    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen IamGroot of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 2 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    Het is vroeg in de avond op een prachtige heldere, toch enigsinds koude, woensdag en de hybriden zijn druk bezig met het verzorgen van het huishouden en het onderhouden van hun meesters, die elk hun eigen ding aan het doen zijn na het diner. Sommigen zitten misschien nog in de lounge na te praten over de dag met een glas whiskey, terwijl anderen zich liever even terugtrekken om wat bij te komen. Vanavond is er voor de 5 nog een belangrijke vergadering over de stand van zaken, een vergadering die elke week plaats vind, maar daardoor zeker niet minder belangrijk wordt, willen ze alles overal draaiende houden. Nu is er nog even tijd voor ontspanning, voor de meesters in elk geval, want of de hybrides tijd voor rust en ontspanning krijgen is volledig afhankelijk van hen en hun wensen.

    [ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 13:22 ]


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Gespannen zat ik in mijn stoel. Mijn theekopje kneep ik bijna fijn en ik beet hard op mijn onderlip. Ik wist nooit zo goed hoe ik moest reageren als Niall me aanhaalde. Ik vond het gewoon moeilijk om me dan aan mijn dierlijke instinct over te leveren en het lekker te vinden. En mijn menselijke instinct zei juist dat ik niet zo gekleineerd wilde worden. Want zo voelde het ook. Toch zei ik er niets van. Wachten tot de vergadering echt was afgelopen en Michael weg was. Niall stopten meteen met aanhalen en ik durfde eindelijk weer normaal adem te halen. Ik keek op naar Niall die eerst Zayn en daarna mij instructies gaf. Ik knikte langzaam en stond op uit de stoel. Snel dronk ik mijn thee op, waarna ik de glazen terug op het dienblad zetten. Ik pakte hem op bleef bij de deur op Niall wachten. Ik wilde eigenlijk niet eens weten wat hij van me wilde. Ik durfde niet te hopen op iets goeds, dus probeerde ik er maar niet over na te denken. Het was niet dat Niall echt de ergste was die ik me kon bedenken, maar ik vond het moeilijk om niet zo naar hem te kijken. Hij was en bleef degene die me mijn vrijheid had afgenomen. Ik wist dat het niet persee zijn persoonlijke schuld was. Voor de mens was het een normaal om ons als huisdieren en slaven te houden. Maar dat maakte het nog niet eerlijk en het maakte me boos. Na al die jaren, was ik er nog altijd niet overheen. Ik wist alleen wat ik vooral niet moest doen om mezel het leven nog moeilijker te maken. Want misschien mocht ik nu nog altijd niet een geweldige hybride zijn en zou ik die ook nooit worden. Zo erg als ik geweest was, was ik al een tijdje niet meer. Al had me dat wel bijna het leven gekost.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Het was fijn dat Zayn rustig zijn werk begon te doen wat ik had gezegt. Daarna richtte ik me op Ace. Hij vond dit alles nogsteeds moeilijk te vinden en daarom probeerde ik hem juist te prijzen als hij het een tijdje weer goed had gedaan. Dat merkte ik weer toen ik stopte met aaien en hem vroeg om mee te komen naar de slaapkamer. Ik stond op, pakte mijn mobieltjes en liep achter hem aan naar de deur. Zacht legde ik mijn arm over zijn onderrug. "Kom maar mee." zei ik voor ik met hem weer losliet en rustig naar de kamer liep. Het was stil op de gangen. Michael was aan het werk en Harry was er niet. Ik liep de kamer in en begon wat in een laatje te zoeken naar een zachte halsband. Ik vond eentje van zacht leder gevoerd met wol, net als die van Zayn. Die gaven nooit striemen en zagen er heel netjes uit. Ook haalde ik er wel een klein hangslotje uit, want ik wilde echt niet dat hij deze afdeed. Compleet vertrouwen daarmee had hij nogsteeds niet. Voor de rest eigenlijk wel, ondanks zijn duidelijke innerlijke onstandigheid. Het kwam er niet uit en dat was alles wat ik van hem vroeg. Daarna ging ik op mijn bed zitten en woelde even door mijn haren met een luide geeuw. Ik was echt moe en wilde het niet laat maken, maar ik moest nog flink wat regelen. Plots hoorde ik een geluidje wat ik uit duizenden herkende. Mijn moeder smste. Ik pakte mijn mobieltje en keek ernaar. Ze vroeg of ze kon bellen. Ik glimlachte en smste terug dat het misschien lukte in een uurtje. Ik sprak haar veel vaker voor ik ging slapen. Nooit gingen de gesprekken over mijn werk, gewoon over hoe ik me voelde, hoe het ging met mij en met iedereen thuis. Het deed me gewoon heel erg goed voelen. Misschien was het zwak van me, maar het was nu eenmaal zo en ik ging het echt niet veranderen omdat het niet 'stoer' was. Ik hield van mijn familie en zeker mijn moeder. Dat veranderde echt niet met mijn carriere. Daarbij had ik ze tenminste nog en ik was niet de enige met een zwak voor zijn familie. Nu was het niet heel handig, want het bleef een zwakke plek, maar iedereen wist ook dat je langzaam en pijnlijk hier in de kelder zou sterven als je er ook maar aan zou denken een van onze familieleden iets aan te doen. Zij waren dus veilig en onze band was erg sterk, al had ik ze al lang niet gezien. Dat was wel jammer, maar het ging gewoon niet anders. Het was heel druk, maar gelukkig hadden we Skype, want ik kon echt niet een weekje weg. Ik had hiervoor gekozen en ik ging er ook helemaal voor en gelukkig steunde mijn familie me erin, ookal wisten ze niet en wilde ze ook niet weten wat ik precies deed.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het voelde niet helemaal prettig om niks te doen aan de situatie beneden, maar Calum was een sterke hybride en misschien leerde hij dan eindelijk om gewoon te luisteren zonder commentaar te geven. Dat was zijn enige taak en als hij zelfs dat niet kon was het niet heel erg om hem een avond en nacht aan de anderen over te laten. Ik had mijn vrije tijd ook hard nodig en die wilde ik toevallig zo doorbrengen. De melding dat ik morgen mijn gang weer mocht gaan deed me echt goed, eindelijk weer een dagje aan de slag zou goed voor me zijn. Ondanks dat ik me dus toch ergens zorgen maakte om de andere hybride stond het me niet aan dat niet alles van Ashton's aandacht daar mij uit ging dus tikte ik, bezitterig als ik was, twee keer zacht op zijn wang om zijn aandacht te krijgen. Ik zei hem op mij te focussen en zag dat hij zich afsloot van alles dat niet in deze kamer gebeurde, voor ik zijn sterke staart langzaam van zijn schoot af duwde en tegen zijn warme borst aan te kruipen. Mijn armen stevig om zijn nek om hem bij me te houden en ik glimlachte licht toen ik ook gelijk zijn armen en staart om mijn middel voelde krullen. Zelfs nu ik net zo laag zat als hij kwam ik nog een stuk hoger dan hij, wat een veel te dominante positie voor mij was. Ik drukte mijn lippen zacht tegen de zijne om weer in de juiste stemming te komen en rolde plagerig met mijn heupen over de zijne. Als hij de naam van dominant waard was wist hij mijn gedrag wel in toom te kunnen houden. Ik grijnsde breed tegen zijn lippen aan door het geluid dat uit zijn borst kwam, dan was ik niet de enige die beïnvloed kon worden, dat was goed om te weten. Met gemak liet ik Ashton me weer tegen het matras drukken en hield mijn handen in zijn nek, vanaf daar kon ik meer dan zat. Zijn handen gleden net zoals net weer af naar mijn heupen en ik had er geen enkel probleem mee, dat hij de controle opnieuw nam was heerlijk. Ik kreunde zacht toen hij op mijn lip beet en als hij zijn handen daar niet had gehad had ik uit automatisme mijn heupen omhoog gedrukt. Nu werd dat geluid nog gedempt door zijn lippen, maar toen hij iets terugtrok was dat onmogelijk door zijn woorden. Het was vreemd hoeveel impact woorden op me hadden, maar het voelde zeker niet slecht. Ik vlocht mijn vingers door zijn krullen bij het gevoel van zijn lippen. De ene rilling na de ander schoot door me heen door een combinatie van zijn lippen, handen bij mijn kruis en zijn woorden die nog door mijn hoofd galmden. De jonge hybride deed het echt heel goed voor iemand met zo weinig ervaring, helemaal in deze rol. Misschien zelfs iets te goed, want zijn handelingen werden ruwer, waar nou net mijn zwakke punt lag. Ik kon dan wel mijn heupen niet verplaatsen, ik kon prima een been gedeeltelijk om zijn middel slaan en hem dichter bij me te duwen. Dat ik dat kon gaf me net iets teveel zelfvertrouwen en likte ik lichtjes over zijn lippen heen, hopende dat Ashton aan mijn wens toe gaf maar ik verwachtte er niet al te veel van. Wat ik ook hoopte was dat hij snel iets ging doen met die vingers die zich achter de stof van mijn pyjamabroek hadden gehaakt, het was oncomfortabel aan het worden en ik dacht wel dat hij liever zag dat ik kwetsbaarder was dan hij.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Ik klemde het dienblad goed tegen mezelf aan en keek Zayn na die ging doen wat er van hem gevraagd werd. Ik schok me een ongeluk toen ik plots Niall zijn hand op mijn onderrug voelde en liet bijna het dienblad uit mijn handen vallen, maar kon mezelf nog net snel herpakken. Ik knikte stijfjes en liep achter hem aan de vergaderruimte uit. In de keuken zetten ik snel het dienblad neer. Die zou ik zo wel opruimen, want ik wist dat ik Niall niet te lang moest laten wachten. Want hoe aardig hij nu was, hoe kwaad ik hem dan kon maken. Ik snelde achter hem aan naar zijn kamer en sloot de deur achter me. Iets onwennig bleef ik bij de deur staan en volgde ik elke beweging die Niall maakte. Ik was hier vaker, maar vooral als Niall er zelf niet was en om zijn spullen op te ruimen. Niet om te praten. Tenminste, praten deed ik sowieso niet echt. Ik zag hoe Niall een andere halsband uit een van de lades pakte en meteen viel er een soort last van mijn schouders. Al wilde ik grommen bij het slotje wat erbij kwam. Ik snapte het vanaf Niall zijn kant, want we wisten allebei hoe ik was met halsbanden, maar kon het nog altijd niet echt hebben. Maar ik dacht niet dat ik hoorde te klagen nu ik een betere halsband kreeg en de striemen in mijn nek de kans kregen te genezen. Want vooral 's nachts als ze het meest irriteerde lagen ze vaak open en het zou nog van korte tijd zijn geweest voordat ze zouden gaan infecteren. Met een iets verzachtende uitdrukking dan normaal keek ik Niall aan, maar zei nog niets. Hij was met zijn mobiel bezig en daarbij wachten ik tot hij zou aangeven wat ik moest doen en of de halsband wel echt voor mij was. Iets waar ik wel vanuit ging want Zayn had er al eentje zoals deze en het leek me sterk dat hij hem zelf om zou doen. Och, wat zou ik dat graag zien.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Calum Hood.

    Niall en zijn hybrides en de rest vertrokken een ik bleef eenzaam achter. De tranen prikte in mijn ogen. Zo heel snel huilde ik niet maar ik was er gewoon zo klaar mee. Heb ik wat eraan kunnen doen dat ze experimenten uitvoerde met me , nee. Heb ik er wat aan kunnen doen dat de hondse karakter soms groter was dan het menselijke karakter, nee ook niet. Het feit dat ik werd gestraft door eigenlijk mijzelf te zijn pijnigde me heel erg van binnen. Ik was ook maar een mens meer niet. Dan vons ik de klusjes mee vallen maar dat ze zomaar alles mochten en konden doen met me zonder reden, dat was het geen waarmee ik moeite had. Als ze gewoon wat hondendingen kochten, dan kon ik me mezelf vermaken en hoefde ik niemand te pijnigen. Want vaak was het dat ik werd uitgedaagd en mijn dierlijk instinct in me op kwam. Ik zucht weer even en mijn staart krult strakker om mijn koude lichaam door de koude tegels. Ik laat mijn hoofd omlaag hangen terwijl er wat tranen rollen en zachte, verdrietige piepjes wat vermaakt door de tape er uit rollen. Mijn oren zakte langzaam omlaag en ik vermoedde dat ik hier morgen pas weg gehaald werd. Dan zou hij nog flink boos worden door de verprutste aantekeningen en dat de kelder niet schoon was gemaakt.


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Niall Horan
    Ace was nogsteeds erg schrikkerig en niet altijd gedient en gewent aan contact, maar goed. Niets ging erdoor mis en rond vreemden haalde ik hem toch niet aan. Als anderen het deden was het alleen belangrijk dat hij niet uitsloeg, als hij al werd aangehaald. Rustig ging ik naar mijn kamer en zocht in een lade wat ik nodig had: Een andere halsband voor Ace en een klein hangslotje. Ik ging op het bed zitten en keek Ace aan met een zachte uitdrukking op mijn gezicht. Het was fijn dat ik van hem ook een zachtere uitdrukking terugkreeg dan normaal. Ik wilde net mijn mond opentrekken toen ik duidelijk een smsje kreeg. Ik keek even en reageerde snel op mijn moeders smsje voor ik me weer op Ace richtte. "Kom maar even zitten, Ace. Ik denk dat je al verwacht wat eraan zit te komen, maar goed. Er is meer hieraan dan alleen dit." zei ik terwijl ik met mijn vingers rustig over de halsband bleef gaan die ik in mijn handen had. "Je hebt je namelijk echt bewezen de laatste tijd dat je zeker wel je kan gedragen zoals van je wordt verwacht. Het is ondanks dit wel duidelijk dat je het nogsteeds niet leuk vind dat het zo verdeeld is, maar daar vraag ik ook helemaal niet om. Zolang je je gewoon goed gedraagt ben ik meer dan gelukkig en zal je af en toe privileges krijgen." zei ik voor ik even naar buiten keek, waar de lichtjes van de grote stad als sterren door het raam twinkelden. Het was anders dan de lichten van Dublin, heel anders, maar het gaf toch een klein beetje een gevoel van thuis, zeker als ik straks mijn moeder weer zou horen. Als hij zijn andere halsband op had zou ik hem vertellen dat hij de rest van de avond tot de eerste bespreking morgen vrij zou hebben en alles mocht, binnen het redelijke natuurlijk, zolang hij met zijn halsband om hield en binnen de muren van ons perseel bleef. Maar dat kwam zo. Ik wilde eerst zijn halsband verwisselen en even goed zien wat voor schade het ding wat hij nu om had, had veroorzaakt. Als het echt erg was zou ik er nog wat zalf op moeten smeren tegen infecties en de pijn. Maar dat zagen we straks wel.


    Bowties were never Cooler

    Ashton Irwin
    Het kostte me eventjes om weer over te schakelen van ondergeschikt aan hem, naar dominant over hem. Het kostte gewoon even en zeker het gerol met zijn heupen hielp niet. Wel drukte ik hem al snel weer op zijn rug met mijn lippen op de zijnen. Ik liet mijn handen weer afzakken naar de plek waar ze net lagen voor we werden gestoord en ging gewoon rustig verder met waarmee ik bezig was. Zacht zei ik iets, waardoor er zelf een rilling door me heen ging, maar ook door hem. Ik bracht net iets meer druk aan op zijn bobbel en bleef wat kusjes op zijn lichaam drukken. Toch voelde ik niet veel later hoe hij toch een beetje de leiding probeerde over te nemen. Dat liet ik me niet gebeuren. Ik haakte mijn vingers achter zijn pjamabroekband en wachtte even. Toen liet ik die terugklappen aan een kant en legde de hand van die kant op zijn been om die terug op het bed te drukken. Ik voelde ook zijn tong over mijn lippen gaan. Juist daarom trok ik terug. "Niet zo hebberig, Curly baby. Je krijgt snel genoeg wat je wil, maar wel een beetje geduld of ik ga gewoon lekker in mijn eigen bedje slapen." zei ik met een scheve grijns. Nu begon ik toch wel weer echt mijn plek terug te eisen als dominante in dit bed. Ik legde daarna mijn hand weer op zijn heupen en haakte mijn lange vingers weer achter de band van zijn pjamabroek. "Eerst maar eens zorgen dat het een beetje eerlijk is, vind je niet?" zei ik voor ik zijn broek omlaag trok. Langzaam groop ik wat mee omlaag en drukte mijn lippen net boven zijn boxerband op zijn warme huid. De pjamabroek liet ik op de vloer vallen en bracht mijn handen terug naar zijn heupen. Daar oefende ik weer wat druk uit op zijn heupbotten en liet de rest van mijn handen rond zijn bobbel liggen, maar ik raakte die niet aan. Toch wonderlijk dat ik dit had kunnen bewerkstelligen, maar het gaf toch ook wel weer een flinke kik dat ik zo'n invloed op hem kon hebben. Ik ademde expres zwaar op zijn boxer en keek naar zijn gezicht. "Ik denk dat je prima weet wat ik wil in ruil voor meer, Curly baby." zei ik wel heel speels, maar toch met duidelijke dominantie in mijn stem. Ik diende geen tegenspraak op dit moment en dat was denk ik ook wel duidelijk in mijn houding en stem. Ja, ik was enorm speels en had geen idee wat ik deed, maar ik ging gewoon met mijn instincten, die de dominantie nog erger naar boven brachten dan ik echt voor mogelijk hield. Tot nu toe zorgde het ervoor dat Harry op zijn rug onder me lag, open en bloot, en compleet meeging met wat ik hem opdroeg. Misschien dat ik nog wel wat weerstand kreeg, net als zijn actie van net, maar ik zou het nu zeker wel de kop in kunnen drukken. Ik voelde me zo helemaal op mijn plek en mijn zelfverzekerdheid was echt heel sterk aanwezig. Ik wilde het liefst dat hij zou smeken, maar anders zou ik een hopeloze blik op zijn gezicht ook wel als smeken zien en hem zo geven wat hij wilde. Niet in een keer natuurlijk, maar gewoon stukje bij beetje. Nooit in een keer al je kaarten op tafel leggen, dat was nooit slim. Zelfs als hybride en dus onderdanige wist ik dat. Het kwam misschien ook omdat ik zeker tot aan het ongeluk niet echt als hybride werd behandelt, omdat ik toen nog zo jong was. Toen was ik meer een speelkammeraatje en later soms ook een beetje een oppas voor Harry, maar meer dan hem helpen opruimen en helpen met koken en wassen had ik nooit gehoeven voor we op straat terrecht kwamen. Toen pas ben ik echt op de plek gekomen waar een hybride 'hoorde' te staan en nogsteeds was ik redelijk vrij en 'menselijk' in mijn gedrag, ook rond Harry, maar zolang hij er geen problemen van maakte zou ik het zeker ook niet veranderen. Anders waarschijnlijk ook niet, want ik bleef hardleers, maar goed.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik kon er niets aan doen. Hoe rustig en kalm Niall nu ook was, ik bleef altijd op mijn hoede. Niall leek geen kwaad te willen, maar toch bleef ik bij de deur staan, toen de jongen zelf op bed ging zitten. Mijn ogen bleven strak op het gericht en ik beet even op mijn onderlip toen hij me verzocht naast hem te gaan zitten. Langzaam kwam ik in beweging en voorzichtig nam ik plaats op het bed. Ik wist dat ik blij of zelfs dankbaar moest zijn dat hij me een andere halsband gaf. eentje die niet in mijn huid sneed, omdat hij te strak zat. Maar ik vond nog altijd dat hij sowieso het recht niet mocht hebben me een halsband om te doen. En Niall wist ook precies dat ik er zo over dacht. Ik had het hem vele malen duidelijk gemaakt en dat maakte hij nu ook weer duidelijk. Ook maakte hij duidelijk dat het hem niets kon schelen dat ik er zo over dacht, als ik er maar niets van liet merken. Als ik maar deed wat hij van me verwachten en ik hem diende. maar ik wist ook dat het allemaal niets zou veranderen. Het maakte inderdaad niet uit hoe ik erover dacht. Zodra ik het uiten, kreeg ik klappen en als ik het binnenhield was Niall nog niet de slechtste persoon die je kon treffen als Hybride. De laatste tijd had ik het redelijk onder controle. De ene dag wat beter dan de andere, maar Niall leek het wel te zien. Het was alleen de vraag hoe lang ik dit nog ging volhouden. Want we wisten ook allebei dat ik het nooit los zou kunnen laten en er een dag kwam dat ik helemaal los zou gaan. De dag dat hij me waarschijnlijk dood zou martelen of zou verkopen. Ik was alleen niet bang voor die dag. Al die tijd bleef ik Niall aankijken. Ik knikte enkel langzaam als teken dat ik hem begreep, maar zei niets. Ik zei nooit iets als het niet hoefde.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ik merkte dat hij extreem gespannen bleef, maar hij ging wel zitten en dat getuigde zeker van hem al van flink wat vertrouwen. Ik sprak rustig mijn zegje af en legde de halsband op mijn schoot. Nu hij zo dichtbij was, zag ik pas goed hoe erg zijn nek er aantoe was. Ik legde de halsband en het slotje weg en stond op. "Blijf maar even zitten. Ik haal wat ontsmettings en kalmeringsmiddel voor je nek." zei ik rustig voor ik naar de badkamer liep om een tubetje te pakken uit het normaal afgesloten medicijnkastje. Daarmee liep ik weet terug en ging op het bed zitten. Daar nam ik de halsband en het slotje weer op mijn schoot, samen met de tube met creme. Toen bracht ik mijn handen rustig naar zijn nek, om hem niet te laten schrikken. Daar liet ik mijn handen even op de band liggen om hem te laten kalmeren voor ik met een flink aantal snelle handelingetjes deze halsband losmaakte. Wat ik daaronder zag was verschrikkelijk en liet me naar adem happen. "Dit had je eerder moeten aankaarten, Ace." zei ik gadegeslagen door de hoeveelheid striemen, wonden, korsten en pus wat eronder zat. Ik kriebelde even achter zijn oor. "Wacht heel eventjes." zei ik voor ik weer opstond en naar de badkamer liep. Daar pakte ik een schoon washandje en vulde een bakje met lauwwarm water en een beetje zeep. Je kon veel zeggen, maar ik bekommerde me wel om mijn hybrides. Ze bleven mijn verantwoordelijkheid, niet alleen hun fouten, maar ook hun gezondheid en mentale gesteldheid waren mijn verantwoordelijkheid. Daarom was ik niet blij dat hij hier niets over had gezegt. Nu liep ik terug om zijn nek schoon te maken en te verzorgen voor hij de zachtere band om zijn nek zou krijgen. Ja, die moest hij om, het ging niet anders. Harry had Ashton gebrandmerkt, maar dat deed ik hem echt niet aan. Dat ging mij echt te ver. Ik liep terug met het bakje en ging weer op het bed zitten. Even dipte ik het washandje in het waterbakje, wat ik op een kastje had gezet, en kneep het uit voor ik zo voorzichtig mogelijk de viezigheid van zijn nek probeerde te poetsen met het af en toe uitspoelen en pakken van vers water op het washandje.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het was goed te merken dat Ashton er goed in begon te komen, door zijn handen en de manier waarop hij sprak. Niet dat ik het erg vond, bij lange na niet, het was precies wat ik van hem verlangde. Ik rilde door zijn woorden en drukte mijn lippen steviger tegen die van hem. Zacht plukte ik ondertussen wat aan zijn krullen en hield mijn heupen zo goed mogelijk tegen zijn handen aan, ondanks dat hij ze goed vasthield, een beetje uitproberen kon geen kwaad. Hij kon me prima in toom houden met de juiste acties, die hij volgens mij al door had. Anders merkte hij dat snel zat, vooral omdat ik wel eens wilde zien hoe ver ik de hybride kon pushen. Een been sloeg ik gedeeltelijk om zijn middel in de hoop hem dichter naar me toe te brengen, wat jammer genoeg niet al te lang duurde toen hij een kant van mijn broek losliet en ik piepte tegen zijn lippen bij het gevoel wat het terugklappen tegen mijn huid. Ashton drukte mijn been terug met enige weerstand van mijn kant, maar de hybride was zonder twijfel sterker dan ik en had het echt geen zin. Om toch nog enigszins zijn gezag te proberen te ondermijnen ging ik licht met mijn tong over zijn lippen, waardoor hij terugtrok en zielig naar hem pruilde bij zijn woorden. Dat deed hij me niet aan, vast niet. Daar was hij nog teveel Ashton voor, hoe dominant hij ook was. Zijn hand verplaatste zich weer naar mijn heup en zijn vingers die zich weer om de rand van de stof krulde. Ik knikte een beetje door zijn woorden en probeerde wat mee te werken toen hij de pyjama broek omlaag trok, maar dat werkte niet helemaal mee door de druk die hij nog altijd op mijn heupen had, ik kon het ding alleen verder uit schoppen voor ik stil viel en rilde om zijn lippen. Om goed beeld te blijven houden op wat hij deed ging ik half overeind zitten, leunend op mijn onderarmen terwijl ik hem recht in zijn hazelkleurige ogen en mijn tanden in mijn onderlip boorde. Schuin keek ik hem aan toen zijn handen opnieuw hun oude plek innamen en deed verontwaardigd een poging die daar weg te krijgen omdat hij me niet eens gaf wat ik nodig had. Ik voelde zijn zware adem op mijn boxer en liet een kreun horen, er niet bij stil staand dat ik er misschien rekening mee moest houden dat het niet alleen in deze kamer te horen zou zijn als ik niet stiller deed. "Ik zou het niet weten Daddy, zeg het me," zei ik met onschuldige oogjes en onschuldige glimlach. Ik wist prima waar Ashton het over had, maar het was leuker al hij het me liet merken dan dat hij het zei. Vooral omdat zijn hele houding zei dat ik niet tegen hem in moest gaan deed ik het juist, ik was benieuwd hoe hij daarmee omging en wat ik bij hem kon flikken. Dit was toch nieuw voor hem en dan was het voor hem ook goed om zijn grenzen te trekken in wat ik van hem mocht. Ik bracht een hand naar haren en trok hem daaraan wat naar beneden met de onschuldige uitdrukking nog steeds op mijn gezicht. Ik trok een been wat naar me toe zodat die wat gebogen stond en hij wat minder macht op mijn heupen kon hebben, een beetje speling mocht ik vast wel van de jongere hybride hebben.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik zag hoe hij omhoog kwam. Dat kon ik nog wel toestaan, maar als hij weer zou proberen wat leiding in handen te nemen zou ik ruwweg alle touwtjes weer uit zijn handen rukken. Dan zou ik ook zeker wat minder lief met hem omgaan. Hij kon echt wel een stootje hebben van mijn gevoel. Ik ademde zwaar op zijn bobbel tussen mijn handen. Hij was het misschien niet eens met wat ik deed, maar hij had nu echt even niets te vertellen in dit alles. Zijn kreun deed me extreem breed grijnzen, al wist ik in mijn achterhoofd wel dat hij iets stiller moest worden, wat hoogstwaarschijnlijk niet ging gebeuren. Zijn woorden deden me een beetje rillen. Het klonk enorm goed in mijn oren en wond me echt heel erg op, meer dan ik ooit zou kunnen voorstellen. Ik ademde nog even zwaar tegen zijn boxer, maar dat stopte snel toen hij me aan mijn haren iets omlaag trok en zijn been weer om me heen sloeg. Een lichte grom kwam uit mijn keel, om hem wat op zijn plek te zetten. Ik zette me iets af tegen zijn heupen en pakte zijn arm ruw vast om die van mijn hoofd te halen. Zijn ene arm pinde ik naast zijn hoofd op het bed terwijl ik omhoog kroop over hem heen. Met mijn andere hand voegde ik zijn tweede hand erbij en hield die zo met een hand vast, zodat ik met de ander zijn been weer van mij af te halen. Daarna plaatste ik mijn hand bovenop zijn bobbel en begon een rollende bewegingen te maken. "Curly baby toch. Niet zo dominant zijn. Anders zal ik jou nog een keertje straf moeten geven." zei ik, niet helemaal wetend of ik dit wel kon maken, maar nu het eruit was, kon ik er net zo goed gewoon geen zorgen meer over hebben. Ik merkte het later wel. Ik verplaatste mijn benen zodat ik als een soort kooi over hem heen hing. Ik kneep zacht en keek hem recht in zijn ogen. Zijn handen kreeg hij zeker niet terug tot later. Daarmee was hij veels te handig in mij uitdagen en dat tollereerde ik nu echt niet. Met mijn middelvinger wist ik net wat op zijn eikel te tikken. Nee, hij zou echt niet zo makkelijk de touwtjes terugnemen. Ik boog mijn hoofd voorover en beet zacht in de huid van zijn nek, net bij het kneepje van mijn hand. Mijn tanden liet ik wel staan en ik liet het stukje huid langzaam tussen de twee lijnen witte blinkers uitglijden terwijl ik mijn hoofd terugtrok. "Dus, Curly baby, ga jij je gedragen? Of moet ik je echt op je plaats dwingen voor we verder kunnen?" vroeg ik met een scheve grijns en mijn ogen gefixeerd op de zijnen. Zijn bijnaam wist ik niet waar die vandaan komt, maar ik hield het erbij, want het leek te werken. Waarom veranderen wat werkte, zolang het werkte? Ik wachtte af tot ik zijn antwoord had, want ik kon hem moeilijk dwingen en straffen als hij zing aan mij overleverde. Dan zou ik hem misschien nog ietsjes toegeven, anders werd ik nog iets ruwer met hem dan ik nu al was. Echt ruw en straffend zou ik niet zijn, zeker niet zoals hij kon doen, maar ik kon zeker nog wel wat erger plagen tot hij hopeloos verloren en over de rand krijgen dat hij niet eens meer eraan kon denken om mij dwars te zitten. Dat was nu eigenlijk het plan, voor zover er een plan was en het een plan te noemen viel. Nu ging ik zoizo grotendeels op mijn instincten af om dat te bewerkstelligen.


    Bowties were never Cooler

    Zayn Malik
    Er ging een minuut en toen twee minuten voorbij, en ik begon me te vervelen. Ik had geen idee hoe lang de bespreking tussen Niall en Ace ging duren, ook al had hij gezegd dat hij er zo aan zou komen. Even twijfelde ik of ik nog wat te drinken voor hem moest halen, maar bedacht me toen dat als hij binnen zou komen en ik er niet was, ik een probleem zou hebben - zeker omdat ik al een keer te laat aan kwam rennen vandaag. Als er twee dingen waren waar ik altijd aan moest denken was dat ik ook zonder zijn bevelen moest weten wat ik moest doen, en dat ik op tijd moest komen. In beide dingen was ik niet altijd even goed. Ik vond het juist fijner als ik duidelijke instructies kreeg, zodat ik niet hoefde te twijfelen met wat ik moest doen. Even keek ik in het rond, en merkte toen dat het wel enigszins frisjes was in de kamer. Daarom besloot ik het raam maar dicht te doen. Mijn blik bleef even hangen op de lucht buiten; het was ondertussen al donker geworden. Een korte zucht verliet mijn lippen. Ik had een sterk idee dat het gesprek tussen Niall en Ace niet persé negatief zou zijn, en dat hij misschien wel vrij zou krijgen terwijl ik gewoon de avond door moest werken. Echt eerlijk vond ik het niet. Ik was veel respectabeler tegenover Niall dan Ace vaak was, ook al merkte Niall dat misschien niet. Zelf waren mijn gedachten dan misschien niet altijd heel onderdanig, maar ik probeerde het in ieder geval niet te laten zien. Natuurlijk begreep ik wel dat Niall hem ook wat bevoorrechte omdat het volle maan was, en omdat hij níet te laat was gekomen, maar toch vond ik het niet leuk.


    Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

    Harry Styles
    Het feit dat Ashton me niet meteen terug op mijn plek drukte het moment dat ik gedeeltelijk overeind kwam was een goed teken, dan was het in ieder niet zo dat ik geen enkele bewegingsvrijheid had. Een lichte trilling ging door mijn benen heen door zijn warme adem waarmee hij me heel goed wist te frustreren. Ik kon het dan ook zeker niet helpen dat een geluidje van genot uit mijn keel kwam, ik had niet eens de tijd om mijn hand over mijn mond te slaan, wat ik later toch echt zou moeten doen als ik niet wilde dat elk ander levend wezen in dit huis me zou horen, of Ashton moest het voor me doen. Onschuldig gaf ik antwoord op zijn vraag en gniffelde bij het zien van de rilling die door zijn lijf heen ging, dan was het toch minder eenzijdig dan ik dacht en was ik niet de enige die hierdoor beïnvloed werd. Voor mezelf maakte ik de beslissing de hybride wat uit te gaan testen en trok zacht hem aan zijn haren naar beneden en zette hem klem met een van mijn benen. Dat tolereerde hij overduidelijk niet door de grom die hij uitstootte, maar ik hield vol. Althans, totdat Ashton zich afzette en mijn arm ruw boven mijn hoofd tegen het bed aan pinde met een geschrokken piep van mij. Met mijn andere hand probeerde ik de zijne nog weg te duwen, wat niet eens meer ging omdat ik niet kon knipperen en die arm zette hij al klem bij de andere. Mijn beide polsen hield hij in een hand zodat hij met zijn vrije mijn been weg kon halen, ondertussen deed ik een hopeloze poging me uit zijn greep te worstelen, maar gaf op een gegeven moment gewoon op. Het had geen zin, nu niet. Zo kon ik ook niet over mijn mond heen slaan om de kreunen te dempen die eruit kwamen door zijn actie en ik was geen persoon om net zo hard op zijn lip te bijten om stil te zijn tot het bloedde. Ik was niet in staat om te reageren op zijn woorden behalve mijn hielen in het matras zetten en te proberen onder zijn aanraking uit te komen. Het voelde dan wel heel goed, maar dat betekende niet dat iedereen dat hoefde te weten. Niemand wist sowieso dat wij thuis waren. Met smekende oogjes kreunde ik mijn persoonlijke bijnaam voor hem bij de tik van zijn middelvinger, wat ik niet helemaal kon afmaken door de sensatie van zijn tanden in de gevoelige huid van mijn nek. Ik siste zacht door de pijn die het veroorzaakte maar aan mijn lichaam was goed te merken dat het heus niet alleen pijn deed. Wel ging dit ongetwijfeld een rode plek achterlaten die er nog even zou zitten en vooral morgenochtend verdomd moeilijk te verbergen zou zijn. Het was misschien geen slimme zet aangezien ik toch al als was in zijn handen was en hij alles kon maken, bleef ik Ashton uitdagend aankijken bij zijn vraag en wist het zelfs voor elkaar te krijgen mijn hoofd iets van het kussen af te krijgen en speels naar zijn onderlip te happen. Ik wist dondersgoed wat dat voor gevolgen zou hebben en dat hij een stuk ruwer met me werd, maar dat vond ik juist erg prettig. Het voelde meer dan goed als iemand zijn dominantie aan me op dwong zonder het in zich te hebben me echt pijn te doen, daar kickte ik op en om het dan het wat in de goede richting te sturen door rebels tegen hem te zijn had ik er voor over. Ik zag het toch niet gebeuren dat hij doorging als ik iets echt niet fijn vond, aan die gedachte hield ik me vast en alles wat daar tussen zat kon ik best hebben.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ace von Monroe
    Mijn blik liet Niall niet los. Helemaal nu ik zo dichtbij hem zat, weigerde ik hem ook maar uit het oog te verliezen. Niets wees erop dat hij me wat aan wilde doen nu, maar vertrouwen zou ik het nooit helemaal en dat ging waarschijnlijk ook nooit gebeuren. Hij was immers een mens en wel degene die over mijn leven bepaalde. mijn leven dat voor hem toch niets waard was. Ik bleef gespannen zitten en terwijl ik Niall achterna keek toen hij naar de badkamer liep. Zelfs de deur hield ik scherp in de gaten, totdat hij terug kwam met een klein tubetje en weer naast me kwam zitten. En nu kwam het verlossende deel. Heel mijn lichaam spande aan en automatisch ontbloten ik mijn tanden iets. Ik kon de grom gelukkig nog net inhouden. Ik kon er niets aan doen. Ookal wist ik wat er ging gebeuren en wist ik dat het goed was, mijn dierlijke instinkt wilde er niets van hebben. Vertelde me mezelf te beschermen. Ik haten mijn dierlijke kant. De kant die ervoor zorgde dat ik niet als een normaal iemand beschouwd kon worden. De kant die er voor zorgde dat ik geen recht had op een normaal leven. Ik onderdrukte hem dan ook zoveel mogelijk, maar nu het volle maan was, koste met dat extra veel moeite.Toch kreeg Niall zonder problemen mijn halsband af en zijn reactie was alles behalve goed. Het enige wat ik voelde was een enorme opluchting al begon mijn nek echt behoorlijk te branden door de frisse lucht die er tegenaan kwam. Niall zijn reactie was verwijtend. Alsof ik zelf degene was geweest die me die halsband om had gedaan. Toch zei ik niets en sloegen mijn oren plat in mijn nek toen hij er even achter kroelde. Misschien zou het gewoon beter zijn geweest als hij die halsband had omgehouden, de wonden enorm zouden gaan ontsteken en ik doodziek werd zodat hij niets meer aan me had. zodat niemand meer iets aan me had. Zodat ik rustig en alleen kon sterven aan de pijn en voorgoed met rust gelaten zou worden. Ik voelde me kleiner dan ooit en al helemaal toen Niall aankwam met een kommetje water en een washandje. Ik kon mezelf even niet meer verstoppen achter mijn kwaadheid. Snapte dondergoed dat ik er helemaal klaar mee was en mezelf liever dood zag dan levend. Triest keek ik Niall aan. Ik zou het maar gewoon ondergaan. Maar zodra het washandje mijn nek raakte schoot de pijn door heel mijn lichaam heen, begon ik zacht te piepen, kroop mijn staart tussen mijn benen en probeerde ik weg te schuiven.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Niall Horan
    Ace zijn dierlijke instinct bleef heel sterk, maar zoals ik al had gezegt maakte het me niet uit zolang hij zich goed gedroeg. Ik haalde met gemak zijn halsband los en stond verstelt van wat ik eronder vond, en zeker niet op een goede manier. Het was maar goed dat hij zich had gedragen, want hier was hij aan onderdoor gegaan. Ik kriebelde even achter zijn oor, in de hoop hem gerust te kunnen stellen, wat erg leek te mislukken. Ik besloot toen dus maar wat te halen om in elk geval zijn nek schoon te kunnen maken. Toen ik terug kwam lopen leek hij een heel stuk kleiner en kwetsbaarder dan voorheen. Ik liet me naasst hem op het bed zakken en begon zo zacht mogelijk zijn nek schoon te maken.Ik was nog maar net begonnen toen ik hem totaal van pijn zag vergaan. Ik maakte een zacht sussend geluidje. "Rustig maar, Acey. Het spijt me dat het pijn doet, maar het is beter. Misschien snap je het niet waarom, maar je bent deel van de familie, van mijn familie, en die laat je niet hieraan onderdoor gaan. Het komt goed. Echt." zei ik terwijl ik zo goed mogelijk de pus en prut weg te poetsen. Er zat zoveel. Ik was nu echt erg bezorgd over hem. Ik was zo voorzichtig mogelijk, maar zijn nek moest ook echt schoon. Toen die schoon was pakte ik de creme en smeerde die er lekker dik, maar wel voorzichtig op. Het zou zijn huid kalmeren en de wonden helpen genezen. "Voor nu zal ik je halsband om je pols doen, want dit moet helen voor je weer een halsband kan dragen." zei ik zacht onder het smeren van de creme. "Als straks je band vast zit om je pols ben je vrij om de rest van de avond te besteden zoals jij wil, zolang je op het terrein blijft. Ik zie je graag morgen ochtend om 10 uur terug fris en netjes bij mijn kantoor." zei ik rustig. Ik hoopte dat hij het snapte. Zayn zou ik morgen avond vrij geven. Dan hadden ze allebei een avondje vrij gehad. Ace kreeg alleen eerst omdat Zayn te laat was gweest vandaag en omdat ik wist wat voor een kracht de volle maan op Ace had en dat was vannacht. Toen ik klaar was met smeren veegde ik mijn hand af aan het washandje en pakte de halsband met het slotje van het bed. "Mag ik een van je handen?" vroeg ik rustig, wachtend op een van zijn handen. Deze zou ik wel erg strak doen, anders kreeg hij hem af. Daarbij was het maar voor een paar dagen tot zijn nek goed genoeg was genezen om weer een halsband te kunnen dragen.


    Bowties were never Cooler