MSV - Midden Aarde - Speeltopic 4 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

Regels:



Personages

Elfen:
Thranduil Oropherion(m) – Natascha
Ithilwen Cûtalion (v) – Lieke
Larduin Paarthunax(m) – Delano
Elrohir Elrondion (m) – Belle
Galahad (m) – Jeffrey
Ehriänae (v) – Natascha
Azra (v) – Lisa
Legolas Greenleaf (m) – RIng

Mensen :
Angel Elthenin (v) – Mariska
Gawain Strongbow (m) – Natasja
Brennen Uquenyondo (m) – Belle
Sha’rin Gawahir (v) – Natascha
Mayim Chariani (v) – Evelien
Glordion (m) – Anneleen

Hobbits:
Chase Hidden (m) – Natasja
Hobson Gamgee (m) – Alicia

Dwergen:
Lili Houtblad (v) – Maartje
Thorin Oakenshield (m) – Natascha
Fíli (m) – Alicia
Kíli (m) – Lisa
Gengi (v) – Alicia

Half ork/half mens
Skylar(v) - Lynn

Maiar
Ignatius de Blauwe (m) – Jeffrey


Verwante topics:
Brainstormtopic
Rollenstory
Praattopic, Praattopic 2
Inschrijftopic 1, Inschrijftopic 2

Vorige speeltopics: 1, 2, 3

[ bericht aangepast op 23 juni 2015 - 21:07 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gawain keek op toen er iemand bij hem kwam, hij lachte onwillekeurig spottend door haar vraag. 'Sterven door een stel orks,' antwoordde hij sarcastisch en nam nog snel een slok water voor hij deze weer opborg. Hij zuchtte en keek de vrouw weer aan. Zij kon er niets aan doen, wat er zojuist gebeurd was. Voor zover hij zich kon herinneren had hij haar nog niet eerder gezien. En juist dat was ook de reden dat hij een beetje wantrouwend tegenover haar was. Al was zij een van de weinigen die op hem afstapte. 'We zijn op weg,' mompelde hij vaag en nam haar weer even in zich op. Ze zag eruit als een meedogenloze strijder, iets waar Gawain onbewust respect voor had ookal was hij van mening dat vrouwen niet hoorden te vechten. En toch, ondanks alles, zag ze er ook erg vriendelijk uit.. 'Je hebt vast wel gehoord van de draak,' begon hij opnieuw met zijn antwoord. Hij ging ervan uit dat iedereen had gehoord van de draak. Al wist hij niet echt goed of hij het wel vertellen mocht, maar wat kon hem dat schelen. 'Hij verwoest onze dorpen. Iedereen stuurde afgezanten om samen tegen hem te strijden.' Er verscheen weer een spottende, scheve glimlach op zijn gezicht en hij keek haar aan. Eigenlijk klonk het ook absurd. 'Geen idee wat ons bezielt,' mompelde hij onverstaanbaar en legde nog een steen op het graf dicht bij hem, gewoon zodat hij wat te doen had.

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 12:38 ]

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Larduin bedacht van zichzelf dat een gevangene nemen tijds verspilling zou zijn. Hij keek om naar zijn heer, die was ondertussen alweer bijgekomen. Larduin had geen vrees voor het leven van Thranduil, hij wist zeker dat hij zou blijven leven. Larduin wist niet zeker of hij de gevangene nog moest ondervragen voor hij hem zou afmaken. Dus hij liep naar Thranduil toe.
'Mijnheer, ik heb er een aan de boom vast gebonden daar.' Larduin wees naar de boom. 'Wilt u hem nog zijn laatste woorden laten geven voordat ik er een pijl doorheen jaag?'

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 12:46 ]

---

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Thranduil keek zijn onderdaan verward aan. 'Wie heb je vastgebonden? Waarom?'

-

Ehriänae begreep dat de man over de draak Smaug sprak, die de dwergenstad had ingenomen. Het leek haar geen slecht voornemen, maar aan het aantal heuveltjes te zien was niet iedereen daar bekwaam voor geweest. Ze dacht even aan de wergenvrouw die ze had gered. Wat had zij in een gezelschap als dit te zoeken? En de hobbits? Die waagden zich normaliter nooit buiten hun woonsteden.
Ze keek weer even over haar schouder naar Thranduil, de elfenkoning. Ze het hem wel eens ontmoet, zij het eeuwen geleden. Nu en dan spendeerde ze een paar weken in het Demsterwold.
'Zijn er nog meer koninklijke leden?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Gawain wreef nadenkend over zn kaak terwijl hij naar de verschillende mensen keek. 'Een dwerg, geloof ik.' Antwoordde hij toen hij Thorin in het oog kreeg. 'Tenminste, ik geloof dat ze hem "koning onder de berg" noemen, alleen is het de berg die nu bezet is door Smaug, de draak.' Hij rolde een steen in zn handen en keek de vrouw aan. 'Verder weet ik het niet. Behalve de elf,' hij wees naar Thranduil. 'Dat is een koning,' glimlachte hij rustig en legde de steen weer bij de rest. Hij staarde nadenkend voor zich uit en wreef even over zn arm. Zijn verwondingen waren niets ernstigs en hij weigerde om ze te verzorgen als er anderen waren die de hulp harder nodig hadden, maar hij vroeg zich af hoelang het zou duren voor hij weer een lichaam mocht begraven. Hopelijk liet dat nog even op zich wachten.

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ithilwen stond op en gaf Larduin een stomp tegen zijn arm.
'Heb jij geen gevoel voor timing? Hij heeft op het randje van de dood geblanceerd, is net wakker geworden in verwarde toestand en ontzettend verzwakt. En dan ga jij hem vragen wat je moet doen met zo'n smerige orc?' zei ze vermanend. Het was niet er handig om Thranduil meteen met vragen te bestoken. Het duizelde haar even en ze knipperde verward met haar ogen. 'Ga hem ondervragen over wat ze hier deden en wie hun meester is.' zuchtte ze.

Iedereen was zo druk bezig met Thranduil, dat Chase het gevoel kreeg dat niemand anders er nog toe deed. Hij liep om de elvenkoning heen, zodat hij weer dichter bij Ithilwen stond. Hij noemde zacht haar naam en glimlachte toen ze omkeek. 'Bedankt dat je me hielp, met het gevecht,' zei hij zacht en keek automatisch naar het verband rond haar hoofd. Het was een wonder dat Chase niets had opgelopen, op wat blauwe plekken na. 'Gaat het? Met je arm, bedoel ik,' hij keek naar de wond in haar arm en toen weer vragend naar haar.

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 13:53 ]

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Stapper schreef:
Iedereen was zo druk bezig met Thranduil, dat Chase het gevoel kreeg dat niemand anders er nog toe deed. Hij liep om de elvenkoning heen, zodat hij weer dichter bij Ithilwen stond. Hij noemde zacht haar naam en glimlachte toen ze opkeek. 'Bedankt dat je me hielp, met het gevecht,' zei hij zacht en keek automatisch naar het verband rond haar hoofd. Het was een wonder dat Chase niets had opgelopen, op wat blauwe plekken na. 'Gaat het? Met je arm, bedoel ik,' hij keek naar de wond in haar arm en toen weer vragend naar haar.

Psst, ze staat, dus dan is ze denk ik ietsje groter dan Chase :')

Misschien dat zijn hoofdpijn zijn irritatie verergerde, maar voor zover hij zich kon herinneren behoorden zijn vragen als eerst te worden beantwoord en het was hondsbrutaal dat deze jonge elf een ander de les las, aan wie hij zojuist een vraag gesteld had die hij graag beantwoord wilde zien.
'Beantwoord mijn vraag, Larduin.' Hij richtte zijn blik op de ander. 'Ik zou het op prijs stellen als u mijn conversatie niet nogmaals verstoort.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Factionless schreef:
(...)


Psst, ze staat, dus dan is ze denk ik ietsje groter dan Chase :')

Mwehh. Toen ik het typte, had ik jouw stuk nog niet gezien, zal het even aanpassen x].
Zo, heb de 'p' in een 'm' veranderd x].

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 13:54 ]

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

Ithilwen keek omlaag toen ze haar naam hoorde. Daar stond de jonge hobbit, Chase. Ze had hem helemaal niet gezien en glimlachte toen ze hem opmerkte.
'En jij bedankt voor het redden van de mijne, want ik vermoed dat die orc die mij neerhaalde niet vanzelf dood op de grond viel.' fluisterde ze hem grinnikend toe. Toen hij haar vroeg of het wel ging, wilde ze eerst vragen waarom hij dat vroeg. Maar toen merkte ze de brandende pijn in haar arm op. Vlekken begonnen weer voor haar ogen te dansen. 'Eh, ja het gaat wel. Denk ik.' mompelde ze.
'Ik zou het op prijs stellen als u mijn conversatie niet nogmaals verstoort.' klonk de stem van Thranduil luid. Ithilwen draaide zich verward om.
'Maar ik-ik..' Ze probeerde zich te herstellen. 'U heeft een harde klap gehad, mijnheer. Weet u zeker dat het een goed idee is om u gelijk op deze zaken te storten.' fluisterde ze beschaamd.

(Mag ik vragen waarom Thranduil Larduin wel herkend, maar Ithilwen hem enkel vaag bekend voorkomt? Lijkt me best onlogisch, gezien hij nauwelijks een conversatie met Larduin heeft gehad deze reis...)

Factionless schreef:
Ithilwen keek omlaag toen ze haar naam hoorde. Daar stond de jonge hobbit, Chase. Ze had hem helemaal niet gezien en glimlachte toen ze hem opmerkte.
'En jij bedankt voor het redden van de mijne, want ik vermoed dat die orc die mij neerhaalde niet vanzelf dood op de grond viel.' fluisterde ze hem grinnikend toe. Toen hij haar vroeg of het wel ging, wilde ze eerst vragen waarom hij dat vroeg. Maar toen merkte ze de brandende pijn in haar arm op. Vlekken begonnen weer voor haar ogen te dansen. 'Eh, ja het gaat wel. Denk ik.' mompelde ze.
'Ik zou het op prijs stellen als u mijn conversatie niet nogmaals verstoort.' klonk de stem van Thranduil luid. Ithilwen draaide zich verward om.
'Maar ik-ik..' Ze probeerde zich te herstellen. 'U heeft een harde klap gehad, mijnheer. Weet u zeker dat het een goed idee is om u gelijk op deze zaken te storten.' fluisterde ze beschaamd.

(Mag ik vragen waarom Thranduil Larduin wel herkend, maar Ithilwen hem enkel vaag bekend voorkomt? Lijkt me best onlogisch, gezien hij nauwelijks een conversatie met Larduin heeft gehad deze reis...)

Chase zuchtte zacht, hij vond het vervelend dat hij telkens weer aan de kant geschoven leek te worden. Maar dit keer begreep hij het wel, aangezien de elf op de grond een koning was. En toch was het lastig. Maar hij liet het niet merken en wachtte tot Ithilwen uitgesproken was, voor hij haar vroeg of ze de wond niet ook wilde laten verbinden. Hij was niet goed in het genezen van wonden, maar verbinden moest hem nog lukken. Áls ze al hulp wilde van hem. Hij keek even om zich heen, naar alle anderen. En zo niet, dan zou hij haar met rust laten zodat ze met haar koning kon discusseren. Bovendien moest Chase nog een dolk terugbrengen, die hij nog altijd vasthield.

---

You know, sometimes when you cage the beast, the beast gets angry.

[Thranduil en Ithilwen hebben elkaar pas leren kennen toen de reis aanving, een paar dagen geleden. Larduin is - neem ik aan - een van zijn beste krijgers en gezien zijn korte termijn geheugen hem in de steek heeft gelaten, kan hij hém nog wel herinneren.]

Thranduil slaakte een vermoeide zucht. 'De klap moet inderdaad hard geweest zijn. Ik heb geen idee met welke zaken we hier van doen hebben.'
Hij richtte zijn blik tot zijn zoon, hopend dat hij hem wat helderheid zou verschaffen.

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 14:41 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ithilwen beet op haar lip. Natuurlijk had hij haar niet nodig. Hij was de koning van het woud, waarom zou hij niet zijn eigen zaken kunnen oplossen? Ze werd een beetje moedeloos van haar eigen gedrag, ze irriteerde iedereen alleen maar, terwijl ze het echt goed bedoelde. Ze knielde voor Chase, die een beetje doelloos om zich heen keek.
'Hé, ga je mee? Het lijkt me beter om hem wat lucht te geven. Dan kan je mij meteen helpen met die verdomde wond, als je dat wilt tenminste.' fluisterde ze in zijn oor met een bemoedigende glimlach. En met een trieste blik op de gevallen elfenheer draaide ze zich om en liep een eindje bij ze vandaan. Ze hadden geen behoefte aan haar aanwezigheid, dus dan kon ze hen maar beter met rust laten en zich richten op de mensen die haar hulp nodig hadden. En het leek er op van Chase wel een vriend kon gebruiken.

(Ah, oké)

[ bericht aangepast op 12 sep 2014 - 14:48 ]

Legolas schudde langzaam zijn hoofd. 'Ook voor mij is het een raadsel,' zei hij en wierp nog een blik op het haar van zijn vader dat meer rood dan blond was. Bloedrood.
'Kan u zich bewegen?' vroeg hij na een korte stilte. Een geweldig genezer was hij niet, maar hij wist wel dat ze een probleem zouden hebben zodra zijn vader niet meer in staat was te bewegen. Een heel groot probleem.

---

-

De reactie van zijn zoon deed zijn onbegrip groeien. Hij ging ervan uit dat zijn geheugen hem in de steek liet, maar begreep niet waarom die kwaal zijn zoon eveneens zou moeten kwellen.
'Ik kan mij bewegen ja.' Met moeite kwam hij overeind. Hij blikte even op het meisje dat weg was gelopen. 'Haal haar terug.'
Larduin was immers naar degene gegaan die hij om de boom had gebonden zodra hij met zijn zoon begon te converseren en hij wist in elk geval dat de elfenvrouwe meer wist dan Legolas en hji.

---

Every villain is a hero in his own mind.