MSV - Midden Aarde - Speeltopic 4 - Speeltopics

Dit is het schrijftopic voor een verhaal in Midden Aarde.

De rode lijn:

[ bericht aangepast op 23 juni 2015 - 21:07 ]

Every villain is a hero in his own mind.

'Er is een zekere moed voor nodig om je vijand te doden, ookal uit die moed zich pas op het laatst,' stelde Elrohir de hobbit gerust. 'En zelfs als Ithilwen je niet had beschermt had je denk ik alsnog wel geleefd, jullie hobbits vinden meestal dapperheid op de momenten dat het nodig is.' Wilde deze hobbit de rest van de reis overleven, moest zijn zelfvertrouwen wat opgekrikt worden, eigenlijk van ieder wiens zelfvertrouwen vrij laag was. En een beetje je wapen kunnen hanteren zou ook wel handig zijn.
Elrohir moest even grinniken toen de jonge hobbit zich verontschuldigde om zijn woordenstroom. 'Dat geeft niet hoor,' zei hij bemoedelijk. 'Ieder heeft soms zijn moment nodig om zich te uiten en ik stoor me er niet zo aan.' Hij gaf hem een bemoedelijk klopje op zijn schouder. 'Mijn naam is trouwens Elrohir, jij was Chase niet?' Hij keek nog even naar Chase en de dolk in zijn hand, die er Gondoriaans uit zag, vermoedelijk had hij deze van één van de mensen gekregen. 'Als je wilt, zou ik je wel wat kunnen bijbrengen in het gebruik van die dolk.'

{Bedenk me nu opeens dat Ithilwen iets in de trant van maanvrouwe betekent ;')}

Stenenlikker

(Ik wist even niets anders te bedenken :'))

Enigszins verbaasd keek Legolas toe hoe Ithilwen naar Thranduil toe liep. Hij had niet verwacht dat ze haar heer zou gehoorzamen, al klonk het aan de andere kant toch wel weer logisch. Hij haalde zijn schouders op. Ithilwen bleef onvoorspelbaar.
Hij keek nog een keer het kamp rond en zag dat de ork aan zijn touwen stond te rukken. Met grote passen liep Legolas naar het monster toe.
'Waar kom je vandaan?' vroeg hij op een gebiedende toon. Het gedrocht leek dwars dor hem heen te kijken en gaf nog een ruk aan de touwen die hem aan de boom vastbonden. Nu trok Legolas zijn mes en hield de punt ervan tegen de keel van de ork gedrukt.
'Waar kom je vandaan? Wat is je doel?' vroeg hij dwingend. De ork grijnsde en het volgende moment voelde Legolas een doffe pijn tussen zijn benen. Een zachtje piep verliet zijn lippen. Zijn rechterhand ging automatisch naar beneden, maar doordat hij was vergeten dat hij nog een mes in zijn hand had, maakte hij een diepe snee in de ork zijn borst. Deze begon luid te grommen en schopte weer in Legolas' richting. De elf sprong snel achteruit om buiten het bereik van de ork te blijven, die woest gromde en probeerde zichzelf te bevrijden. Legolas besloot zijn verhoor even te staken en weer verder te gaan als het monster weer enigszins rustig was; hij wilde zijn kruis niet nog een keer blootstellen aan het gevaar van de ork zijn stinkende voeten.

-

(Ring --> Dunedain)

-

'Legolas, kalm aan. Praten heeft hij tot nu toe nog niet gedaan. Ik weet niet eens of hij dat wel kan. Maar voor alle zekerheid zal ik ervoor zorgen dat hij geen kruis-trappen meer uitdeelt.'
Larduin bond de benen van de ork vast.
'Je vader is wel een taaie hè? Jammer dat hij geheugen verlies heeft maar ik geloof dat hij er wel bovenop komt. Ik vraag me alleen af, waarom ben je meegekomen met ons, en wie bestuurt het Demsterwold?'

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

(Dus we zijn allemaal bij dat kampement ofzo?)

WenseKronik schreef:
(Dus we zijn allemaal bij dat kampement ofzo?)

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

WenseKronik schreef:
(Dus we zijn allemaal bij dat kampement ofzo?)

-

Dunedain schreef:
(...)

(Ja, Thranduil is net tot leven gekomen en iedereen loopt een beetje rond en maakt zich klasr om verder te gaan.)

[ bericht aangepast op 17 sep 2014 - 8:34 ]

Legolas knikte. 'Taai is hij zeker. Ik ben hier omdat er een paar ... probleempjes waren,' zei hij op een toon die aangaf dat hij er verder niet op in wilde gaan. 'Wat willen we trouwens met dit schepsel doen?' Het zag er naar uit dat ze binnen een niet zo lange tijd weer zouder vertrekken en aangezien de ork tot nu toe niet heel erg spraakzaam was geweest zag Legolas er het nut niet van in hem een eind mee te slepen. Als ze hem hier achter zouden laten zou hij waarschijnlijk gevonden worden door soortgenoten, waarna hij ze alles wat hij wist zou kunnen vertellen; hoe groot het reisgenootschap was, over het feit dat zowel de elfen- als dwergenkoning meereisden, allebei nog steeds in leven waren en ga zo maar door. Legolas' hand ging automatisch naar zijn dolk en keek naar rechts om te zien of Larduin dezelfde conclusie had getrokken als hij; het beest zou gedood moeten worden.

-

Larduin zag hoe de hand van Legolas op zijn dolk rustte. Larduin knikte naar Legolas, hij had de boodschap wel begrepen.
'Aan jou de eer om hem af te maken, ik was door dit mormel er bijna geweest. Dan rustte ik langs deze boomstam met een pijl door mijn hoofd. Gelukkig is het bij een snee gebleven en een doorgesneden boogpees en heeft hij nog even langer kunnen leven. Bekijk maar hoe je hem naar de andere kant brengt, ik zal met lust toekijken.'

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Legolas knikte en ging voor de ork staan, die geen spoor van angst toonde. 'Dit is je laatste kans,' zei de elf, zijn hand nog steeds op zijn mes. Bij wijze van antwoord liet het monster zijn tanden zien en liet een zacht gegrom klinken. Het volgende moment legde een wit mes dat zich recht in zijn hart boorde hem het zwijgen op.
Nog steeds op zijn hoede liep Legolas naar het gedrocht toe en hield met duim en wijsvinger een oog open, waar geen spoor van leven in viel te bekennen. Vervolgens trok hij zijn mes uit het dode lichaam en veegde het af aan het gras, waar het donkerrode bloedsporen achterliet..

[ bericht aangepast op 18 sep 2014 - 8:09 ]

-

Glordion, zoon van Tunir

Wachtend op een antwoord keek Glordion eens in het rond. Hij glimlachte zwakjes toen hij mayim zag kijken. Maar iets verder zag hij twee elegante gestaltes bij een vies lelijk wezen staan. Hij schreeuwde toen een van de twee een mes in het wezen stak. Zijn maag draaide tien toeren om toen hij zag hoe de messensteker het mes uit het wezen haalde. Toen hij het ook nog eens aan het gras afveegde kwam De jongen zijn maaginhoud naar buiten. Het deed hem zo hard denken aan zijn familie, doordrenkt van het bloed.

Alles heeft betekenis, ook niets

Larduin draaide zijn hoofd om toen hij het geluid van gebraak hoorde. Het was een jongen die overgaf, waarschijnlijk omdat het voor hem te walgelijk was om een ork te zien leegstromen. Larduin liep naar hem toe en trok hem overheind.
'Ik ga je verzekeren dat je dit meer gaat zien. Het is niet slim om al je brandstof op de grond te leggen.'
Larduin trok een stuk lembas uit zijn buidel en gaf het aan de jongen.
'Als je met ons mee trekt zal je jezelf moeten kunnen verdedigen. Ik ben bereid je het te leren als je wilt, niet alleen het vechten maar ook meer over deze wereld, de kennis zal je zeer goed doen. Hoe heet je jongen?'

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Glordion, zoon van tunir

'Glordion is mijn naam. Wilt U mij echt leren vechten?' De jongen zijn ogen schitterde bij het idee terwijl hij op het stukje lembas kauwde. Hij keek nog eens naar het vieze wezen op de grond en rechte zijn schouders een beetje. Nieuwsgierig en leergierig als hij was opende hij een spervuur aan vragen.
'Wat is dat? Wie bent U? Waarom doodde U dat ding? Wat is er hier gebeurd?' De ene vraag na de andere stroomde uit zijn mond. Toen hij doorhad hoe ingewikkeld dat was stopte hij midden in een van de vragen. Hij keek lichtjes schuldbewust door zijn onbeleefdheid omhoog naar de man.

Alles heeft betekenis, ook niets

[Thranduil kan wel verder hoor... daar hoeven jullie niet op te wachten. xd]

'Ik volgde deze troep al een tijdje,' beantwoordde Ehriänae zijn vraag. 'Ik trek graag door de natuur en ik heb in de loop der era's ontdekt dat de bewegingen van orktroepen je precies vertellen wat er gaande is in Midden Aarde.' Ze haalde even haar schouders op. 'Toen ik zag dat jullie hulp nodig hadden, hebben mijn metgezellen en ik ons maar van onze beste kant laten zien.'

Every villain is a hero in his own mind.