Ashley "Ash" Joseph Diggory
Stop being such an ash-hole...
Hufflepuff 18 Chaser Sixth year Halfblood Great Hall Andy
Andy haalde opgelucht adem nadat ik haar had begroet. "Oh gelukkig." mompelde ze en keek me aan. "Ik probeer Alexis al de hele tijd te vertellen dat ik niet maar uit wil gaan, maar ze wil het maar niet accepteren." Legde ze me uit. Ze sprak extra hard zodat meerdere mensen het konden horen buiten ons.
Ik grijnsde. "Oh maar Alexis weet toch wel dat je een beetje te hoog gegrepen bent voor haar?" zei ik, wetend dat het meisje er toch niet op in zou gaan. Maar het maakte niet uit. Deze hele meisjes drama interesseerde me amper. Bovendien was Andy beter dan dit, beter dan die domme slytherin trutjes. Het maakte dan ook weinig uit wat ze zeiden, het was toch wel onzin.
"Je grapjes worden een beetje afgezaagd, Andy. Koop wat humor bij, zou ik zeggen."
Opnieuw moest ik lachen. Dit ging toch helemaal nergens over?
"Kan ik je even spreken, Ada?" Alexis wende zich tot haar vriendin.
"Hm, ja natuurlijk." reageerde het meisje.
Ze liepen weg.
"Was weer gezellig dames!" Riep ik ze nog na terwijl ik een kusje blies. "Altijd gezellig met die slytherins." zei ik tegen Andy.
Even keek ik de Great Hall door, het zag er geweldig versiert uit. Ik ving hier en daar gesprekjes op over het bal dat gegeven zou worden. Het was bizar dat er vanochtend nog iemand vermoord was in dit kasteel, en mensen in datzelfde kasteel nu alweer gesprekjes voerden over wie ze mee zouden nemen naar een nutteloos bal. Maar ik gaf ze gelijk, wat hadden we dan ook voor keuze? Het waren niet de meest optimistische tijden. Mensen werden vermoord, als we voor iedereen dagenlang moesten rouwen, zou het hele jaar een periode van rouw zijn.
"Ze waren zeker jaloers dat zij niet verloofd zijn met Lucius." grapte ik. Andy was oprecht een pareltje in haar familie, het was een wonder dat zij was zoals ze was, met haar achtergrond. "Heb je trouwens gehoord van de vermoorde student?" vroeg ik haar. "Ook al is het bijna onmogelijk omdat niet gehoord te hebben." voegde ik eraan toe. "En al beetje zin in het feest?"
Zelf had ik al een tijdje uitgekeken naar het feest. Niet persé het bal aspect, maar er gebeurde altijd wel iets wat eigenlijk niet kon. Relaties gingen kapot of werden juist gevormd. Er was altijd wel iets wat de boel hier een beetje zou opschudden. Zelf had ik het plan om het op het drinken te zetten en gewoon te zien wat de avond bracht. Dat was vaak het beste wat ik kon doen. Het had in het verleden al vaak voor leuke situatie gezorgd.
Even dacht ik terug aan vorig jaar, op een dronken avond heb ik toen met een van mijn beste vrienden, Benjamin, gezoend. Het stelde voor mij weinig voor, al moet ik zeggen dat sindsdien Benjamin zich wel net iets anders heeft gedragen.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet vies van een beetje tongen met gasten, maar of ik echt een relatie met een jongen zou willen? Ik denk het niet. Bovendien is zoenen toch ook weer niet zo heftig?
Dan was er ook nog Alcina, bij haar kon ik altijd terecht als ik een avondje niet alleen wou slapen. Ook dit kwam puur toevallig na een aangeschoten avondje.
Dus wie weet wat vanavond zou brengen.
Ik pakte mijn telefoon er weer bij. Al een tijdje zeiden vrienden tegen me dat ik twitter aan moest maken, maar eerlijk gezegd had ik er nog niet de tijd voor genomen. Maar nu ik hier toch zo zat besloot ik dat ik geen excuus meer had. Ik vulde mijn gegevens in en voor ik het door had had ik mijn account al aangemaakt.
Ook stuurde ik maar meteen mijn eerste tweet:
So I made twitter... Is this really the thing all the fuzz was all about?
Al snel had ik het systeem door en volgde een aantal mensen van school. Eens zien of dit echt een toevoeging zou zijn aan m'n leven...
[ bericht aangepast op 19 april 2016 - 18:29 ]
