• Link: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516

    Het was een mooie dag in storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

    Ruby

    "De wolf heeft blijkbaar geen honger." zei de jongen toen hij wegliep. "Je hebt het al veroverd. Hij doet alles je wilt. Dat heb je gezegd. Maar nu," "Moet je het nog grijpen!" Die laatste zin dreunde een aantal keren na in mijn hoofd. Moest ik Graham grijpen? Dat kon ik niet. Wat moest ik nu doen? Ik schudde langzaam mijn hoofd. 'We zijn hem nog nodig in de toekomst, we kunnen hem nu niet uit de weg ruimen.' Wanneer vertrouwd hij mij nou eens, als hij nog langer zou doorvragen wist ik niet of ik het nog geloofwaardig zou kunnen houden.


    When you believe your dreams come true

    Geitje nummer 7

    "Wolf heeft het blijkbaar niet in zich." Ik draaide me nu weer weg van Ruby. "Ik had gehoopt dat je mijn hint zou begrijpen Ruby, maar als jij zijn hart niet pakt, dan pak ik die van jou!"

    Graham

    Voorzichtig gluurde ik over het randje van de grafsteen. En blijkbaar geen seconde te vroeg het kleine jongentje wat er stond was veranderd in een Regina. "Ruby! Pas op!" Ik sprong over de grafsteen heen en rende richting Ruby. Maar opeens kon ik me niet meer bewegen. Alles gebeurde in een fractie van een seconde. Eén hand van Regina greep naar Ruby's hart en de andere verlamde mij. Ik voelde de tranen in mijn gezicht opkomen. Ik wist wat er zou gaan gebeuren met Ruby, maar ik wist ook dat ik dit maar tijdelijk zou weten. Regina had opnieuw mijn hart verpulverd.


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Ik schrok van de laatste zin. Voordat ik het wist stond Regina voor mij. 'Dus al die tijd was jij het toch,' riep ik boos. Ik zag nog net dat Graham aan komt rennen. Nee, hij had niet moeten komen. Regina verlamde hem met 1 beweging. Voordat ik het wist ging er een verschrikkelijke pijn door mij heen. De pijn die ik er dag ervoor ook had ervaren. Voordat ik het wist had Regina mijn hart in haar handen. 'Dood mij dan,' schreeuwde ik uit. Ik wist dat ik mij toch niet meer kon verzetten, dus ik ging van het ergste uit.


    When you believe your dreams come true

    Regina


    'Dood mij dan,' ik moest bijna huilen van het lachen. "Maar lieverd, je mag nog helemaal niet dood. Waarom zou ik mezelf trakteren op een nieuw speeltje als ik die vervolgens kapot maak? Nee, wij gaan gezellig een meidenavondje beleven vandaag." Ik kneep lichtjes in haar hart, vervolgens streelde ik het met mijn andere hand. "Dus? Wil je een lift? Mijn auto staat ietjes verderop."


    Do I look like Mother Teresa?

    Ruby

    Ik keek toe hoe ze mij uitlachte en was beledigd dat ze mij haar nieuwe speeltje noemde. Toch was ik blij dat ik nog leefde. 'We gaan een gezellig meiden avondje beleven vandaag,' zei ze terwijl ik een pijnstoot kreeg als ze in mijn hart kneep. Eigenlijk had ik ook wel medelijden met haar, ze had niemand. Niemand die van haar hielt, geen familie en geen vrienden. Ik knikte toen ze vroeg of ik een lift wilde. Ik kon toch niets anders doen, haar wil is wet nu. Geïrriteerd volgde ik haar naar haar auto. Ik wierp nog een zielig blik naar Graham, maar het gevoel van verliefdheid ontbrak. Ik had immers geen hart meer.


    When you believe your dreams come true

    Regina

    Samen met Ruby liep ik richting de auto. Ik zag dat ze nog naar Graham keek. Ik kneep weer in haar hart. "Maak je maar geen zorgen over hem straks kan hij gewoon weer lopen enzo. Maar luister goed juffie. Hij is van mij. Van mij hoor je dat?" Vervolgens glimlach ik heel lief naar haar. "Kom schat, ik heb nog een hele to-do list"


    Do I look like Mother Teresa?


    Ava Heart

    'Hé, jij was Henry toch?' vraag ik aan een jongen. Ik schat hem rond de veertien. Hij knikt. 'Hoezo?' vraagt hij.
    Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik niet.' zeg ik dan. 'Omdat... Iemand die ik ken jou kende.'
    Henry lacht. 'Wie dan?' vraagt hij en ik frons.
    'Ik denk niet dat je hem zo mag.' zeg ik. 'Ik trouwens ook niet.'
    Henry kijkt me afwachtend aan. Een zucht rolt over mijn lippen.
    'Het is Peter Pan.'


    obsessive rage



    Lisa

    Ruby en Graham waren weg en Ellie en Jens waren ontslagen. ''zullen we maar naar buiten gaan.'' vroeg ik aan hun.

    Jens Potter

    "Ja, is goed. Gaan we naar het kerkhof?" Jens vertrekt al zonder een antwoord, en Lisa en Ellie wandelen mee.



    Elina 'Ellie' Kyriakou


    "Is goed," zegt Ellie terwijl ze hun volgt.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

    Over een paar minuten vertrek ik naar school, heel misschien kan ik over 150 minuten (tijdens Nederlands) iets sturen, maar dat is niet zeker.

    Jens Potter

    Ze komen aan, en zien Graham. Ze gaan er naartoe, maar dan zien ze dat hij onbeweeglijk blijft staan...

    Ruby

    Mijn gezicht vertrok van de pijn toen Regina weer in mijn hart kneep. 'Hij is van mij,' zij ze. Het gekke was dat ik gewoon niets voelde, het deed mij niets. Ik stapte in de auto. 'Wat wil je nou met mij doen?' Vroeg ik haar. Ik zou niet weten wat Regina in haar vrije tijd deed, behalve het leven van de bewoners in Storybrooke zuur maken.


    When you believe your dreams come true



    Lisa

    We liepen naar het kerkhof. Geen idee waarom Jens daarnaar toe wilde. We zagen Graham en hij was bevroren leek het wel. ''Graham wat is er gebeurd.''
    Ik dacht even na en wist het antwoord al snel. ''Regina zeker.''
    Ze is echt iets van plan. ''hoe bevrijden we hem?''

    [ bericht aangepast op 9 mei 2016 - 8:28 ]

    Regina

    Samen met Ruby reed ik door Storybrooke. 'Wat wil je nou met mij doen?' "Leuk dat je het vraagt schatje." we stopte net voor het politiebureau. "Loop je gezellig even mee?"We liepen het politiebureau in. "Ik neem aan dat je Jos wel kent? Ik wil dat jij al het bewijs materiaal over haar verwijderd." Vervolgens maakte ik nog snel een handbeweging, maar er leek niks te gebeuren.

    Graham

    Hoeveel ik niet kan bewegen of praten zie ik Jens, Ellie en Lisa voor mij verschijnen. Ik hoor de kinderen praten over hoe ze mij kunnen redden, maar op dat moment voel ik dat weer kan bewegen en zak naar de grond. Ik probeer me groot te houden, maar ik voel de tranen al komen, Ik sloeg met mijn hand op de grond uit woede.


    Do I look like Mother Teresa?