Het Huis Anubis || Speeltopic - Speeltopics

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jo Mari Gold
Ik hoorde dat Fabian wat tegen zichzelf aan het mompelen is, het enige woord wat ik verstond was Nienke. Een speelse lach kwam op mijn gezicht maar verdween toen met propjes papier begon te gooien, "kun je daar alsjeblieft mee ophouden!?!" Vraag ik onbeleefd, sta op, vang het papiertje en hou hem weer in mijn vuist.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"kun je daar alsjeblieft mee ophouden!?!" vroeg Jo, maar ik negeerde haar. Haar schaduw sloeg over mij heen en ze ving het papiertje op en hield deze vast. Voor mij was dat nu geen probleem. Ik pakte een nieuw papiertje en begon daarmee te gooien en tikte hem vervolgens tegen haar neus aan. "Ik houd al op zeurkous." zeg ik half lachend.

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Zeurkous???!! Hij moest eens weten!
Een valse grijns kwam op mijn gezicht, ik pakte een schoolboek, "Mooizo want als je nog een ding doet is dit ding stuk" ik weet dat school boeken veel geld kosten dus dit zou hem of boos maken of rustig laten worden.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Mooizo want als je nog een ding doet is dit ding stuk" ik moest lachen om Jo. "Mij heb je er niet mee hoor als je je eigen schoolboeken sloopt." ik wijs naar de voorkant waar haar naam opstaat.

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Boos keek ik hem aan en wil het liefste nu dood neervallen. Ik leg het boek terug en pak het goede boek. "Zo beter?" Stiekem hoop ik dat hij boos gaat worden en net zoals de vorige keer... Jakkes Jo, dat wil je toch niet?!? Waar denk ik aan.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Ik zie de boze blik van Jo en moet mijn lachen inhouden. Alsnog verschijnt er een kleine glimlach op mijn gezicht. Ze legt haar eigen boek terug en pakt het juiste boek. "Zo beter?" Voordat ik iets kan zeggen gaat de deur open. "En wat is hier aan de hand?" Viktor kwam de kamer binnen en leek vrij chagrijnig. Ondanks dat ik Jo erbij kan lappen doe ik dat niet. "Ik gaf Jo wat bijles en ze raakte een beetje gefrustreerd." het was een kleine leugen en Viktor bleek het ook nog te geloven en liep weer weg.

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Opeens kwam Viktor binnen. Ik schrok verschrikkelijk en wist dat ik erbij was, gesnapt...
Maar Fabian zei iets heel anders, bijles? Viktor geloofde het en liep weg. Ik liep naar Fabian toe en ging op zijn bed zitten, "Waarom zei je dat? Je had me kunnen 'verraden'..." Zeg ik

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Jo kwam naar me toe lopen en kwam op mijn bed zitten. Waarom zei je dat? Je had me kunnen 'verraden'..." ik gaf een klein knikje. "Had ik inderdaad kunnen doen." geef ik toe. "Maar één zo ben ik niet." ik leg het propje weg en kijk Jo die in de ogen aan, maar dan kijk ik snel weer richting het plafond. "Twee we zijn kamergenoten en deze ruzie duurt te lang."

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik blijf hem aankijken.
"Maar wat moet je anders doen dan ruzie maken?" Vraag ik aan hem.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

Ik voel dat Jo me blijft aanstaren, maar ik kijk niet terug. "Het tegenovergestelde misschien?" stel ik haar voor.

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik keek hem aan, "Wat is het tegenovergestelde?" Vraag ik, ik denk na, bedoelde hij vriendschap of meer...?

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Wat is het tegenovergestelde?" ik kijk Jo nu eindelijk aan. "Meen je dit nou?" vraag ik verbaast. "Heb je nooit vrienden gemaakt ofzo? Ben je altijd zo hoe je tegen mij deed?"

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik keek naar beneden, "Niemand wou het, niemand wou met zo'n problemen kind als mij bevriend zijn, een kind dat als slaaf behandeld word, dat wil toch niemand?" Ik kijk hem aan. In mijn ogen prikken tranen maar ik houd ze tegen.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Fabian

"Niemand wou het, niemand wou met zo'n problemen kind als mij bevriend zijn, een kind dat als slaaf behandeld word, dat wil toch niemand?" Jo kijkt me nog steeds aan en ik zie nu dat het erop lijkt dat ze moet huilen. Hierdoor voel ik mezelf ongemakkelijker. "Maar hier begin je toch helemaal opnieuw?" zeg ik. "Op Jeroen na dan, maar er zijn veel meer mensen dan alleen hem in dit huis." zeg ik om haar wat op te vrolijken.

Do I look like Mother Teresa?

Jo
Ik kijk hem aan en glimlach, "Waarom ben je zo aardig tegen me?"

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]