RPG - {100} - Speeltopic - De Fabriek 3 - Speeltopics

Een groep jongeren wordt via de belofte van een hoog geldbedrag in ruil voor wat experimenten naar De Fabriek gelokt. Deze Fabriek blijkt op een nogal onopvallende plek te staan waar niemand achterkomt. Op het eerste oog lijkt alles normaal en in orde, maar als ze er eenmaal zijn kunnen ze niet meer weg. Ze worden opgesloten en gedwongen te werken aan computerprogramma's. Niet alleen de fysieke, maar ook de mentale omstandigheden zijn niet gezond. De 'bazin' treitert en mishandeld als ze vindt dat de jongeren niet hard genoeg werken. Tussen de jongeren ontstaan ook relaties (vriendschap, liefde, haat)

Brieven van Clementine staan onder spoiler knoppen!!

@Poshlost

Meisjes/jonge vrouwen:
1: Julia Lisa Dragon --> LisaDragonrider
2: Lynn Swan --> Knorretjuhh
3: Anna Hope van der Loo --> _AnneFleur_
4: Sil James --> Undertale
5: Romy Flavia Salvati --> Poshlost
6: Cinderella Marianne de Boer --> Shairell

Jongens/ jonge mannen:
1: Jonas Lynch --> HarryPotter_007
2: Bran Raven --> Necessity
3: Ryan Cooper --> Sheen
4: Albert Svendsen --> IJsvogel
5: Rick Spencer --> Sans
6: Randall Bruce Grey --> NeverTouchMe

Leider: Clementine Chevalier

Regels:
- Je post een stukje van minimaal 100 woorden, langer mag, korter niet.
- Post je 10 dagen geen nieuw stukje, dan stuur ik je een berichtje.
- Geen perfecte personages.
- Alleen ik maak nieuwe topics aan.
- Clementine Chevalier mag alleen door mij gespeeld worden.
- Alle posts zijn in ABN!
-16+ mag, maar onder spoiler knop!!!!




De brief die allen die uitgenodigd zijn hebben ontvangen:




Hier de links naar:
Het ideeëntopic
Het praattopic
Praattopic 2!
Rollentopic
Speeltopic 1
Speeltopic 2
Praattopic 3

Uitgebreide verhaallijn:

[ bericht aangepast op 11 juni 2016 - 15:18 ]

---

chaos makes the muse

Ze lachte. 'Je kan beter vragen wat niet.' Zei ze nogal cynisch. 'Carl is het type dat overal mee wegkomt, of het nu gaat om het vervalsen van handtekeningen of midden in de nacht dronken tegen een boom rijden.' Bij dat laatste rolde ze met haar ogen. 'Zijn scooter lag volledig in de prak, maar ja, Carl moet toch ook lol kunnen maken.' Ze stopte even. 'Ik weet zeker dat ik of James er niet zo makkelijk van af zou zijn gekomen.' Ze streek een pluk losgeraakt haar achter haar oor en bekeek Albert. 'Maar waar ik net op doelde was dat hij het geen week met een zelfde meisje uit houdt.' Ze wist niet hoe vaak ze al handjes van vriendinnetjes van hem had moeten schudden. Hij was het soort jongen waar elk meisje, elke jongen trouwens ook, tegenop keek. 'James is heel anders dan Carl, maar ze waren allebei nogal populair op school.' Ze lachte even. 'De enige reden dat ik het op school heb volgehouden is waarschijnlijk ook mijn achternaam.' Ze zei het lachend, alsof het een grapje was, maar ze wist dat het de harde waarheid was. 'Lijk jij op je broer of zus?' Vroeg ze toen ze besefte dat ze had zitten praten als een kip zonder kop.

---

chaos makes the muse

Hoewel hij qua uiterlijk overeenkomsten had gezien, leek Carl – zoals Anna hem omschreef – het tegenovergestelde van haar te zijn. Albert had het leuk gevonden als zijn broer en zus ook bij hem op school hadden gezeten, maar het grote leeftijdsverschil zorgde ervoor dat het niet mogelijk was. Al kon hij goed begrijpen dat het niet zo'n pretje was als je broer steeds met een andere dame thuiskwam.
'Lijk jij op je broer of zus?' vroeg Anna.
'Een beetje,' hij vond het altijd lastig om zelf te zeggen. Hij deelde zijn grote bruine ogen en glimlach met Jørn, maar zijn broer had ook een blonde haarkleur en een gespierde bouw waar hijzelf niet mee gezegend was. Net als Sigrid, die ook een magere en haast een beetje slungelig bouw had. Ze was een brunette, maar wel veel lichter dan hij en haar blauwe ogen waren ook iets dat hij niet met haar deelde. Het was wel te zien dat ze familie waren, al had dat eerder met een bepaalde uitstraling te maken. Als er iets was dat ze echt gemeen hadden waren het hun neuzen die in een puntje omhoog trokken en een bleke huid met veel kleine moedervlekjes.
Hij pakte zijn mobiel uit zijn tas en zocht naar de foto van Jørn, Sigrid en hemzelf aan het strand. Het was een selfie die zijn zus met zijn telefoon had gemaakt, ze maakte teveel selfies als je het hem vroeg. Hij vond de foto en liet het aan Anna zien. 'Oordeel zelf maar.'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Ze bekeek de foto die op de telefoon van Albert te zien was. Ze lachte, grote overeenkomsten tussen de drie kon ze niet echt ontdekken, maar ze hadden alle drie een lieve uitstraling, al zag ze zelfs daar verschillen in. In haar hoofd vergeleek ze zichzelf met haar broers en moest toegeven dat zij meer op haar broers leek dan dat Albert op zijn broer of zus leek. 'Leuke foto!' Zei ze enthousiast, iets té enthousiast naar haar idee. Ze glimlachte naar Albert en ging in kleermakerszit op haar bed zitten. 'Lijk je op karakter wat meer op hen?' Vroeg ze nieuwsgierig. Op de een of andere manier interesseerde alles aan Albert haar, misschien kwam het omdat hij ook naar haar luisterde. De meeste mensen verlangde alleen maar dat zijn naar hén zou luister, zij kwam later wel.

---

chaos makes the muse

'Dat valt ook nog wel mee,' zei hij. 'Mijn zus kan soms gigantisch druk zijn en heeft altijd een kudde van vriendinnen om zich heen,' hij zou zichzelf zeker geen eenling noemen, maar zijn zus was zo sociaal en vriendelijk dat hij zichzelf er niet eens mee kon vergelijken. Ze had altijd van feesten gehouden, voor zover dat was toegestaan in het nogal strenge gezin waarin hij was opgegroeid. Toch was dat allemaal wat minder geworden toen Sigrid trouwde, haar hyperactieve gedrag was getemd. 'Ze is wel heel slim en zat op de universiteit, iets met computers volgens mij. Eerst wilde ze tandarts worden, ik ben blij dat ze daar niet voor gekozen heeft,' Hij lachte en ging op zijn zij liggen, met zijn gezicht naar Anna toe. Hij keek naar haar en besloot dat hij haar deze week nog een keer zou tekenen.
'Mijn broer is iets rustig, net als ik. Ook al was hij ook een grote flirt voordat hij trouwde,' hij sprak de woorden snel uit, voordat hij weer naar haar zou staren. 'Hij zou eerst het leger in gaan, net als mijn vader. Maar uiteindelijk vond hij schepen toch interessanter,' zijn vader was teleurgesteld geweest toen Jørn had besloten om niet in zijn voetsporen te treden en had zelfs gevraagd of het niet iets voor hem was. Maar Albert was geen vechtersbaas, tenzij het echt niet anders kon. Hij gaapte, de klok gaf aan dat het al laat was en het bed aan zijn andere zijde was nog steeds leeg. 'Raven zal het wel heel gezellig hebben.'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Dat zal best wel. Zeker met Romy en Randall.' Ze dacht even na. 'Ik heb alleen zo'n vaag vermoeden dat Clementine zometeen dreigend door de gangen gaat rondlopen.' Ze sloot af met een grijns. 'Wij zijn veilig, denk ik. Hoop ik.' Het was bijna elf uur en bedtijd zal bij Clementine ook echt bedtijd betekenen. Haar ouders hadden nooit zo'n probleem ervan gemaakt hoe laat ze in bed lag, maar zelf ging ze vaak om half tien al naar haar kamer om vaak nog tot half twaalf te blijven lezen. Opeens had ze door dat haar blik nog steeds op Albert gericht was en snel keek ze weg. 'Carl's karakter is ongeveer het tegen overgestelde als dat van mij.' Al moest ze toegeven dat ze over sommige dingen het zelfde dachten. 'En ik denk dat James een goede mix is.' Ze lachte, ze had het nog nooit eerder zo bekeken. 'Je broer en zus zijn dan best jong getrouwd, niet?' Ze wachtte even en ging toen door. 'Ik probeer James al een tijdje over te halen om zijn vriendin ten huwlijk te vragen, maar hij ziet het nog niet zo zitten.' Ze bekeek aandachtig haar voeten. 'Verder nog iets interessant wat jij of ik kan vragen?' Vroeg ze lachend.

---

chaos makes the muse

'Je broer en zus zijn dan best jong getrouwd, niet?' vroeg Anna.
Hij knikte. 'Ze waren allebei begin twintig, dus ja, best jong,' dat moest voor de buitenwereld heel vroeg zijn. Maar in christelijke gezinnen, waaronder het zijne, gebeurde het regelmatig. Het was haast een routine; schooltijd werd altijd gevolgd door trouwen. Hij was het er niet altijd mee eens. De bijbel zei niets over leeftijden om te trouwen en hij vond dat er veel druk op jonge mensen stond om iemand te vinden om je leven mee te delen. Er was niet iemand voorbestemd voor iedereen en als dat wel zo was zou diegene op je pad worden gebracht. Daar moest je op vertrouwen.
'Ik probeer James al een tijdje over te halen om zijn vrienden ten huwelijk te vragen,' zei Anna, 'maar hij ziet het nog niet zo zitten.'
'Dat komt vanzelf wel,' hij glimlachte. 'Misschien heeft hij gewoon wat tijd nodig of vind hij het eng.'
'Verder nog iets interessant wat jij of ik kan vragen?' lachte Anna.
Albert grinnikte en dacht na. Anna had gezegd dat er een mogelijkheid was dat Clementine de kamer binnen zou lopen. Hij hoopte van niet, ze was al boos geweest en eigenlijk vond hij haar toch een beetje gevaarlijk. Al kon hij niet zeggen waarom. 'Wat is je lievelingskleur?' grapte hij met een kinderlijk stemmetje. Hij zei het fluisterend, voor de zekerheid.

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

Ze probeerde haar lach in te houden om zijn vraag. 'Roze natuurlijk.' Zei ze terwijl ze hem verontwaardigd aankeek. Ze rolde met haar ogen en liet zich tegen het hoofdeinde van haar bed vallen. Ze struinde haar gedachtes af op zoek naar een zinnige vraag. Even was ze in staat hem een even stomme vraag terug te stellen, maar bedacht zich. In plaats daarvan stelde ze een vraag waarbij ze best nieuwsgierig naar het antwoord was. 'Wat vind je van de mensen hier?' Ze had nog niet me iedereen echt kennisgemaakt, maar had toch over iedereen wel een mening gevormd en ze was benieuwd naar die van Albert.

---

chaos makes the muse

'Iedereen is erg verschillend,' dat was het eerst in hem opkwam toen Anna hem vroeg wat hij van hun gezelschap vond. Iedereen kwam uit andere delen van het land, sommige zelfs van buitenaf. Het was te merken. Ze hadden vrijwel niets met elkaar gemeen en hun eigen maniertjes. Eigenlijk vond hij dat wel interessant. 'Ik denk niet dat ik iemand ben tegengekomen die ik niet mag,' hij moest toegeven dat Randall een arrogante uitstraling had, maar hij had nog niet met hem gepraat. Bij Raven had hij ook slechte vooroordelen gehad, maar de straatmuzikant bleek toch aardig te zijn en was zelfs voor hem opgekomen. Julia en Lynn had hij maar heel kort gesproken, Jonas en Ryan vond hij ook aardig. Romy was een gezellige meid, die hem ergens deed denken aan zijn zus. En Anna, tja, daar had hij gewoon geluk mee. Hij glimlachte om zijn eigen gedachten en draaide zich om, zodat hij naar het plafond keek. Hij gaapte en merkte dat het steeds moeilijker werd om zijn ogen open te houden. 'Het had veel erger gekund. Wat vind jij?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

Ze knikte, dat had het zeker. 'Iedereen is wel oké, al heb ik nog niet iedereen gesproken.' Ze had het idee dat zijzelf niet bij iedereen en goede indruk had gemaakt. Tegen Jonas en Ryan was ze nogal kortaf geweest. Ze haalde haar schouders aan en probeerde hem serieus aan te kijken. 'Alleen die Albert, die mag ik niet.' Al snel verscheen er een grijns op haar gezicht. 'Grapje.' Zei ze lachend. 'Ik kon het niet laten.' Over het algemeen had ze de meesten wel aardig gevonden. Romy was heel vriendelijk geweest en Raven was, tegen verwachting in, ook niet naar. Ryan vond ze een beetje apart, ze had niet veel met hem gesproken omdat James had gebeld. Jonas, Lynn en Julia had ze amper gesproken en Randall, die er nogal agressief uitzag, had ze nog helemaal niet gesproken. Albert was het gewoon helemaal, hij was aardig, lief en grappig en wonder boven wonder vond hij haar, waarschijnlijk, ook aardig. Ze voelde haar wangen kleuren. Ze zette de gedachte van zich af en focuste zich weer op Albert. Was er nog iets dat aan hem kon vragen, iets dat niet al raar was. 'Ga je liever naar een feestje op vrijdagavond of ben je dan thuis op de bank te vinden?' Het moest raar overkomen dat ze zo ontzettend van de hak op de tak sprong, maar dat deed ze wel vaker en gek genoeg had ze het vaak niet eens door.

---

chaos makes the muse

Raven grijnsde. "Oh geloof me, ze was het zeker waard," antwoordde hij Romy. Zoals hij al wel had verwacht, koos Randall voor doen. Het zou ook eens niet, zeker tegenover Romy. Dit was een jongen die moest laten zien wat hij waard was. Eigenlijk leek Randall best op hemzelf, realiseerde hij zich. Die paar jaar verschil maakten bij hem zeker verschil, maar toen hij iets jonger dan Randall was, was hij precies hetzelfde geweest, tot hij zich had gerealiseerd dat er andere manieren waren om indruk te maken en macht te hebben. Ze verhuisden eerst naar Romy's en Randalls kamer. Dat was ook wel de meest logische keuze, omdat Anna en Albert waarschijnlijk in zijn kamer waren. Dat gaf hem even de tijd om na te denken over een opdracht. Hij had besloten niet voor een hele erge opdracht te gaan of het heel awkward te maken. Daar kon hij altijd nog voor kiezen bij de volgende opdracht die hij moest bedenken. Voor nu hield hij liever de sfeer iets meer ontspannen. "Ik daag je uit..." begon hij met een ontspannen grijns. "... om ons de origineelste cursus flirten voor beginners te geven die er te bedenken is. Ik weet zeker dat Romy hier je met alle liefde wil assisteren." Het was niet zo'n erge opdracht wist hij, maar hij wilde eerst even weten tot hoe ver hij kon gaan bij de anderen voor hij verder zou gaan. “Heroes don’t exist and even if they did I wouldn’t be one of them”

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Hij lachte om Anna’s flauwe grapje. Het was een teken dat ze zich bij hem op haar gemak voelde. Een groot verschil met gisteren, toen ze terughoudend was geweest. Als Clementine iets gezelliger was, dan was hij graag iets langer gebleven. Al was het alleen maar zodat hij meer tijd met Anna kon doorbrengen.
'Ga je liever naar een feestje op vrijdagavond of ben je dan thuis op de bank te vinden?' vroeg Anna.
'Dat ligt er aan,' hij staarde naar het witte plafond en dacht na over zijn antwoord. Hij was niet zo'n druktemaker, maar hij kon ook niet tegen verveling. 'In de zomer zijn de strandfeesten best gezellig, maar over het algemeen ben ik een huismuis. En jij?' hij gaapte weer en rekte zich uit. Hij begon moe te worden. 'Je zei dat je veel leest. Wat voor genre's?'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Ik houd niet zo van feestjes, maar ik ontkom er niet altijd. Carl is er gek op en houd ze vaak bij ons thuis.' Ze haalde haar schouders op. 'Je zei dat je veel leest. Wat voot genre's?' Vroeg Albert aan haar. 'Van alles eigenlijk.' Ze dacht even na. 'Zolang het zich maar ongeveer in deze tijd afspeelt.' Het gegaap van Albert werkte aanstekelijk op Anna die ook begon te gapen. 'Misschien is slapen een goed idee.' Opperde ze. Raven was die avond, of nacht, ervoor ook pas later naar zijn bed gegaan dan zij. Zelf was ze ook vaak op tot half een, maar vandaag was een drukke dag. Ze wreef in haar ogen en liet een zucht uit haar mond ontsnappen. 'Zouden de andere nog in de eetzaal zijn. Want dan hoop ik dat Clementine ze spaart.'

---

chaos makes the muse

-

[ bericht aangepast op 10 juni 2016 - 16:47 ]

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Anna stelde voor dat slapen misschien een goed idee zou zijn en hij was het helemaal met haar eens. Moeheid had hem langzamerhand ingehaald en er voor gezorgd dat hij moest vechten om zijn ogen open te houden.
'Zouden de anderen nog in de eetzaal zijn?' vroeg Anna. 'Want dan hoop ik dat Clementine ze spaart.'
Albert grinnikte. 'Ze zullen zichzelf wel verstopt hebben, anders was Raven nu al terug,' zei hij. Toch had Raven wel het lef gehad om zomaar tegen Clementine in te gaan. Al was het misschien niet zo slim als je wilde dat je werkgever je aardig vond. Albert was hem nog steeds dankbaar. Hij gaapte voor de zoveelste keer die avond. Een teken dat het inderdaad laat was geworden. 'Hoe dan ook, ik ga slapen,' hij glimlachte nog een keer naar Anna en draaide zich om, zodat hij met zijn rug naar haar toe lag. ''Truste.'

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

Anna Hope van der Loo

'Slaaplekker.' Reageerde ze op Albert. Ze strekte haar arm uit om het lichtknopje, waar ze op deze manier net aan bij kon, uit te knippen. Ze liet zich op haar rug vallen en bleef even zo liggen. Ze staarde naar het plafond, die je bijna niet kon doordat de kamer ontzettend donker is. Ze besloot Alberts voorbeeld te volgen en draaide zich op haar zij. Het kussen rook anders, niet vies, gewoon anders dan thuis. Het was haar gisteren niet opgevallen. Een gevoel van heimwee schoot door haar heen, vooral naar haar eigen bed en kamer. De rest kon haar niet extreem veel schelen. Albert was een beter gezelschap dan waarmee ze thuis meestal mee zat opgescheept. Ze trok haar deken hoog op, haar ogen waren zwaar door de vermoeidheid. Ze kon beter ook gewoon gaan slapen, lang zou ze haar ogen toch niet meer open kunnen houden.

[ bericht aangepast op 11 juni 2016 - 0:08 ]

---

chaos makes the muse