RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Jo Mari Gold
We liepen naar binnen, meteen zag ik een mooi zilveren ding en wou het vasthouden, net voordat ik het had gedaan vertelde Eliana dat ik niets mocht aanraken, het kon mijn dood worden. 'Zijn dolk is extra beveiligd.' zegt ze, ik keek even rond, "In de muur, plafond of grond misschien?" ik keek even rond, grond was nog heb beste, "Of anders sporen we hem gewoon op via magie..."

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ik draaide me om naar Jo. 'Draai je eens om en kijk naar deze harnas hier zit zijn dolk.' zei ik tegen haar. 'Alleen ik krijg de magie waarschijnlijk niet weg, niet alleen.' zei ik zachtjes tegen haar.

Jo Mari Gold
'Draai je eens om en kijk naar deze harnas hier zit zijn dolk. Alleen ik krijg de magie waarschijnlijk niet weg, niet alleen.' zegt ze zacht,
"Krijg ik nu gewoon erg veel pijn of ga ik gewoon dood? Want anders pak ik hem hoor, als ik niet dood ga dan is het simpel, oké dat niet maar dat maakt niet uit..." ik voel me een beetje stuntelig maar als ik er niet dood aan ga en er pijn van krijg wil ik het best pakken.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
'Je verandert in een insect maar ik tover je wel terug desnoods.' Zei ik we konden het ook makkelijker doen en samen tegelijk magie gebruiken dan waren we sterker en konden we de beschermingsspreuk omzeilen, maar dat zei ik maar niet.

Jo Mari Gold
'Je verandert in een insect maar ik tover je wel terug desnoods.' ik keek haar even aan en haalde mijn schouders op, "Oke, tover me dan alsjeblieft zometeen terug..." ik wachtte niet op haar antwoord en stak mijn hand uit naar de dolk, ik voelde hem, snel pakte ik het, en voelde het, ik werd kleiner... Maar ik had de dolk eruit gekregen.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ik raapte snel de dolk van de grond af en keek daarna naar Jo die in een insect was veranderd, 'Ah je ziet er best goed uit als insect zo schattig.' ik grinnikte even waarna ik har gelijk terug tover in Jo haarzelf. 'Maar als jezelf ben je toch leuker.' ik glimlachte naar haar en overhandigde haar de dolk.

Jo Mari Gold
'Ah je ziet er best goed uit als insect zo schattig.' ze grinnikte even waarna ze me gelijk terug tover in mezelf . 'Maar als jezelf ben je toch leuker.' ze gaf me de dolk terug, ik zuchtte, "Man ik was even bang dat je me als insect zou laten..." even keek ik om me heen, "Misschien is het handig om terug te gaan... wanneer wil je het Rumple eigenlijk vertellen?"

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
Ze zuchtte. 'Man ik was even bang dat je me als insect zou laten.' ze keek even om zich heen, een grinnik ontsnapte uit mijn mond. 'Ik wil geen insect als zus.'
Ik glimlachte. 'Misschien is het handig om terug te gaan.. wanneer wil je het Rumple eigenlijk vertellen?' ik knikte en liep vast voor haar uit. 'Wat dacht je van nu?' een grijns verscheen op mijn gezicht. 'En daarna vertellen we het Odin.' ik zuchtte even toen ik aan hem dacht.

Jo Mari Gold
'Ik wil geen insect als zus.' ik glimlachte even, gelukkig...
'Wat dacht je van nu?' een grijns verscheen op haar gezicht. 'En daarna vertellen we het Odin.'
Ik knikte even, "Op naar Rumple!" zei ik grijnzend toen ik op de eerste traptrede stond, "Waar is hij?"

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Eliana Gold
'Waar is hij.' weer een grijns verscheen op mijn gezicht toen we de kelder uitwaren en de donkere gangen richting de eetzaal opliepen .'Waarschijnlijk de eetzaal.' Ik opende de zware deuren met mijn magie en liep de eetzaal in en ja hoor daar stond ons vader die gelijk opkeek, hij keek verbaasd eerst naar mij daarna naar Jo. 'Wat doen jullie hier?' vroeg hij en hij stond op. 'Pap, ik ben zwanger.' even stopte ik, ik zag zijn gezicht langzaam veranderen in ongeloof. 'Van Odin.' zei ik er snel achteraan voordat hij wat kon zeggen, boos gooide hij de stoel naar achter en beende hij naar me toe, woede was op zijn gezicht te lezen en ik wist dat hij mij iets aan ging doen, hopelijk zou Jo hem tegen houden.

Jo Mari Gold
We liepen snel door de gangen en kwamen in de eetkamer, ja hoor, daar zat hij... 'Wat doen jullie hier?' vroeg hij en hij stond op. 'Pap, ik ben zwanger.' even stopte ze, ik keek haar aan en zag zijn gezicht langzaam veranderen in ongeloof. 'Van Odin.' ik liep een beetje naar achter en via de zijkant liep ik onopvallend naar mijn vader. Boos gooide hij een stoel aan de kant en liep naar Eliana toe, ik flitste mezelf achter hem en hield het mes voor zijn keel,
"Rustig vader, niet boos worden anders word het je dood..." zeg ik en druk het mes stevig tegen zijn keel, ik hield het goed vast.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik wist niet wat ik hoorde toen Eliana me vertelde dat ze zwanger was en dan ook nog eens van Odin, hoe kon ze dit doen? woede borrelde in me op en ik wilde haar iets aan doen maar voordat ik daar de kans toe had voelde ik iets kous op mijn keel.'Rustig vader, niet boos worden anders word het je dood.' zei ze, een grinnik ontsnapte, ze kon me alleen doden met een dolk maar al snel verging dat grinnik toen ik vaag zag wat voor dolk ze vast had, ik zag de kronkels erin en de sierlijke letters die Rumplestiltskin op het lemmet toonde. 'Hoe kom je daar aan?' ik zag Eliana grijnzen, zei! ik had haar nooit mijn spreukenboeken moeten toevertrouwen. 'Geef mijn dolk terug, en ik wil dat jullie beide uit mijn kasteel vertrekken.' ik keek Eliana boos aan maar wist dat ik nu niks kon doen. 'Hoe durven jullie om dit zomaar te doen tegenover je eigen vader!''

Jo Mari Gold
'Geef mijn dolk terug, en ik wil dat jullie beide uit mijn kasteel vertrekken.' een grinnik verliet mijn mond, dacht hij nou serieus? 'Hoe durven jullie om dit zomaar te doen tegenover je eigen vader!'' ik voelde de woede in me opkomen maar bleef kalm, "Hoe durven wij?" vroeg ik kalm, "Jij zou Eliana anders iets aandoen..." een grinnik verliet mijn mond, "En we doen toch helemaal niets? We houden je alleen maar rustig..." fluister ik tegen hem maar ga al snel weer weg met mijn hoofd, shit, hij had kunnen voelen dat ik niet ademde, shit! Hopelijk heeft hij het niet gevoeld.

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Hoe durven wij?' vroeg ze kalm. 'Jij zou Eliana anders iets aandoen..' een grinnik verliet haar mond, ik merkte iets anders aan haar het leek alsof ze niet ademde maar zeker wist ik dat niet. 'En we doen toch helemaal niets? We houden je alleen maar rustig..' fluisterde ze. ik grinnikte, voordat ik iets tegen Eliana wilde zeggen begon zei te praten.
'Ja, misschien moet ik inderdaad maar eens weggaan, ik heb besloten dat ik Odin face to face moet mededelen over deze zwangerschap.' ze grijnsde. 'En dat ga ik ook nu doen.' ze kwam dichterbij mij staan onze gezichten waren nu maar centimeters van elkaar verwijderd. 'Ow, maar ik kom zeker nog terug.' weer een grijns en ze spuugde in mijn gezicht daarna verdween ze.

Eliana Gold
Ik liet me paar meter buiten het huis van Linde weer verschijnen, ik wist niet of ze er waren, Linde of alleen Odin of beide. ook was ik zenuwachtig om het te vertellen, zenuwachtiger dan tegen mijn vader. Maar ik moest het gewoon doen nu was ik toch al bezig dus kon ik hem gelijk ook doen. Ik hoopte dat hij niet boos zou worden, ik hoopte dat hij mij niet pijn probeerde te doen, maar ik wist het niet ik moest de gok wagen. 'Odin?' riep ik.

Jo Mari Gold
Eliana verliet het huis en ik bleef nog over met Rumple, wat nou als ik hem los zou laten? Hij zou woest worden! Ik durfde het niet, maar zo blijven staan is ook niet zo handig... Ik haalde het zwaard los van zijn keel en deed een klein stapje naar achter met het zwaard naar voren gehouden voor als hij boos zou worden dat hij nooit dichter dan dat bij me zou komen...

Odin Ravens
Toen ik weer thuis was en wat had gestolen was ik wat aan het rondvliegen tot dat ik zag dat Eliana eraan kwam, ik veranderde in een mens en ging achter haar staan, ze riep mijn naam, "Ja?" vraag ik achter haar, zou ze schrikken?

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]