[RPG] [300] A Modern Marauders Story [SPEELTOPIC] [3] - Speeltopics

Same school, same story, same characters, different time; a Modern Marauders Story.

Kerst is voorbij. Een nieuw jaar is aangebroken. De vier vrienden - James, Sirius, Remus en Peter - staan klaar om zoals in het originele verhaal de boel op stelten te zetten. Hogwarts is echter wat veranderd; er zijn geen uilen en geen perkamentrollen, alles gaat nu via het internet! In dit RPG kan je uitvinden hoe het zou zijn als de Marauders nu geleefd zouden hebben.

Dit is een doorstart van het RPG Modern Marauders, we doen dit zodat het ook voor andere makkelijker is om mee te doen.

speeltopic • rollentopic • praattopic

‘Zeven uur klinkt goed. Ik ben benieuwd en nieuwsgierig.’ Lana lacht en ik lach met haar mee. Wat een stemmingswisseling. ‘Ik ben slecht in verassingen.’ Ze vleit zich half op mijn schoot en ik kijk haar glimlachend aan. ‘Laten we het nu over wat leukere dingen hebben... zoals... ehm wat is je lievelingsdier? Wat zou je meenemen als je één ding mee kon nemen naar een onbewoond eiland? Eh... wat wil je later worden?’ En we gaan over op een kruisverhoring. ‘Weet jij nog meer vragen? Dingen die interessant zijn over jou? Rare gewoontes?’ Ik grinnik zachtjes.
      ‘Eén vraag tegelijk alsjeblieft, ik houd je amper bij,’ zeg ik lachend en steek mijn tong uit naar haar. Echter denk ik ondertussen wel na over haar vragen. Er verschijnt een frons op mijn voorhoofd terwijl ik tot de conclusie kom dat ik eigenlijk nog geen flauwbenul heb van wat ik eigenlijk wil bereiken in het leven. ‘Mijn lievelingsdier is de ijsbeer. Ze zijn zo mooi en zien er zo knuffelig uit, maar zijn eigenlijk ontzettend gevaarlijk, ik vind dat wel cool.’ Ik speel wat met mijn inmiddels lege butterbeer-glas. ‘Ik zou jou meenemen naar een onbewoond eiland–’ ik geef haar een speelse stomp tegen haar schouder en lach zachtjes ‘–en ik heb nog geen idee wat ik later wil worden. Professioneel Quidditch spelen misschien? Om eerlijk te zijn liggen mijn ambities niet echt – ik kan eigenlijk wel zeggen totaal niet – bij leren en een kantoorbaan.’ Ik lach opnieuw en kijk weer richting Lana. ‘En nu jij – lievelingskleur, eten? Droom toekomst?’

‘Ik vind een ijsbeer wel bij je passen zeg ik, alleen ben jij het omgekeerde. Je ziet er gevaarlijk uit, maar eigenlijk ben je gewoon een mega grote knuffelbeer,’ zegt ze en slaat haar armen om mij heen. Ik lach zachtjes en trek haar dicht tegen mij aan. Ze had een punt. ‘Ik zou trouwens mijn telefoon meenemen naar een onbewoond eiland, maar jij bent een goede tweede keus–’ ik kijk haar quasi-beledigd aan en pruil naar haar ‘–mijn lievelingskleur is donkerrood, eten is...’ Veder komt ze niet, gezien er iemand besluit ons gesprek binnen te vallen. Ik voel twee handen tegen mijn borst die me weg proberen te duwen, maar er gebeurt niet zoveel. Enkel wat gepiep afkosmtig van de poten van de stoel waar ik op zit, die over een vloer glijden. Ik kijk verdwaasd op maar mijn zicht wordt al geblokkeerd door een stel lange bruine lokken.
      ‘Hoi!’ klinkt er vrolijk – of het oprecht vrolijk is-is nog maar de vraag. Ik krijg een trap tegen mijn scheenbeen van Marlene en ik vloek zachtjes. What the fuck moet dit voorstellen. Er verschijnt een frons op mijn voorhoofd en ik til Marlene van mijn schoot af.
      ‘Je kunt ook gewoon een stoel pakken weet je,’ mompel ik zonder haar aan te kijken. Ik sta op en pak een stoel van een vrije tafel vandaan. ‘Maar hoi.’ Ik kijk Marlene kort aan en kijk dan richting Lana, die evenmin blij lijkt te zijn met Marlene's gezelschap – iets wat mij verbaasd, gezien ik dacht dat de twee vriendinnen waren. Ik kuch zachtjes en neem plaats op de stoel die ik erbij had gepakt. ‘Dus eh– willen jullie nog wat drinken?’ Dit was echt linke soep – je ex-vriendin waarop je bent vreemd gegaan en je potentiële vriendin aan één tafel. Nu nog Scarlett erbij en dit theekransje is echt compleet.

‘Evans.’ Alsof het een soort ingestudeerde choreografie is, draaien we alledrie tegelijk ons hoofden in de richting van de stem – die ó zo bekende stem. James staat daar, nonchalant als altijd, te grijnzen naar Lily. Ik betwijfel of hij ons überahupt ziet staan, want hij kijkt naar Lily alsof hij zojuist een engel heeft gezien. Maar op zich, volgens mij denkt 'ie ook dat Lily een engel is, of tenminste een geschenk van God, dus wat dat betreft. Ik word gelijk helemaal opgewonden en geef Nova een paar subtiele, fangirligere klopjes tegen haar bovenarm.
      ‘Wel, wij zullen jullie niet storen, toch, Mary?’ Doh. Ik glimlach onschuldig en schenk Lily een plagende knipoog. ‘ Laten we wat gaan drinken,’ zegt Nova tegen mij, ‘dan laten we deze tortelduifjes alleen.’ Ik wil nog wat zeggen, maar Nova sleurt me al mee in de richting van Hogsmeade.
      ‘Veel plezier kinders!’ roep ik het stel nog na terwijl ik nog steeds word meegesleurd door Nova. Voor een tijdje laat ik haar mij gewoon meesleuren, het had wel iets relaxed.
      ‘Weet je, ik heb ook gewoon benen?’ Ik probeer me los te maken van Nova, maar struikel en val voorover met mijn gezicht in de sneeuw. Ik proest en sputter terwijl ik de sneeuw uit mijn gezicht wrijf. ‘Nou dat ging goed–’ ik lach en ga in kleermakerszit in de sneeuw zitten. Het voelt wel verdomde koud aan mijn kont, maar ik moet nog even de moed verzamelen om weer op te staan. ‘Dus, gaan we naar Calana? Marly zal er waarschijnlijk al zijn. Hoe sta jij trouwens tegenover Calana, gezien... Caleb en Marly– you know?’

Nova lacht mij uit om mijn stuntelig uit en ik lach mezelf samen met haar uit. Gelukkig is ze nog wel zo lief om mij overeind te helpen. De ondergrond is alleen wat gladder dan verwacht – er is zo vaak over de sneeuw heen gelopen dat het langzamerhand tot ijs is geperst – en bijna val ik weer, maar dan samen met Nova. Bíjna, maar gelukkig niet helemaal.
      ‘k weet het niet,’ antwoord Nova. ‘Ik vind het fijn dat Lana zo blij is met Cal, maar ik ben niet vergeten wat hij Marly heeft geflikt. Ik bedoel, hij is vreemdgegaan toen hij met haar samen was. En stiekem zou ik toch denken dat ik niet zomaar met de ex van een van mijn beste vriendinnen zou gaan...’ Ik knik instemmend kijk Nova bevreemd aan als ze opeens op mijn kont begint te trommelen. Ik wil haar bijna vragen wat ze in Godsnaam aan het doen is, maar zie dan dat ze gewoon behulpzaam aan het zijn is. Ik schiet spontaan in de lach. Van de zenuwen? Omdat ik het awkward vind? Zoiets waarschijnlijk.
      ‘Ik denk dat Lana nog niet weet van Marlene en Calebs... relatie.’ Ik zucht en schop wat sneeuw weg. ‘Laten we 'm niet al te erg beoordelen op zijn vroegere fouten en hem een kans geven? Wie weet is hij wel volwassener geworden en ziet 'ie in dat zijn player praktijken niet zo cool zijn?’ Ik verstop mijn gezicht diep in mijn sjaal en gluur over de rand naar Nova. ‘Maar als hij iets Lana pijn doet, dan vermoord ik hem met mijn blote handen.’