Q's Insecurities - Lifestyle

Heaven is a place that we all have

Hopps schreef:
*sending all my love to the people here* I love you all

Maar meh, ik doe altijd of ik zo vrolijk ben en me nergens zorgen over maak, maar hoewel ik er vroeger weinig last van had, heb ik nu veel meer last van faalangst.

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ik ben bang om vrienden te maken doordat men me vast een rare autistische freak vind
Dan doe ik wel of ik oké ben daarmee en lach ik het weg, maar als ik ga trouwen houd ik niemand over om uit te nodigen. (no_chears)

[ bericht aangepast op 9 aug 2017 - 23:20 ]

26 - 02 - '16

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Verkleurd schreef:

Ik ben onzeker over dat ik altijd een zo goed mogelijke vriendin voor iedereen probeer te zijn, maar ik in hen ogen niks meer beteken dan een obnoxious blok aan hun been.

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

Mijn linkeroor staat meer naar buiten dan mijn andere oor. Er zit zo'n verschil in dat mijn ene oor bijna een flapoor is.
Terwijl niemand anders het zo ziet, vind ik wel dat een flapoor heb. Hoe dan ook vind ik het lelijk dat mijn oren niet even ver naar buiten staan.

"If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

Omdat ik een hele dunne huid onder mijn ogen heb, heb ik dagelijks last van donkere kringen. Krijg ook regelmatig de vraag of ik moe ben, terwijl ik gewoon goed slaap :').
Word er wel onzeker van, durf zonder concealer er op tbh niet uit de deur. (Niet dat dat veel helpt, m'n donkere kringen zijn altijd zichtbaar.)

Verder heb ik 1x een hockeybal en 1x een hockeystick in mn gezicht gehad. Hier heb ik dus ook 2 hele mooie littekens van gekregen. Een die door mn lip loopt, en de andere daar iets boven.
Ik vond een al kut, maar toen ik een paar maanden geleden de tweede kreeg was m'n leven compleet, not.

.

Als je niet kan winnen moet je zorgen dat je niet verliest.

Meraki schreef:
Dit gaat misschien raar klinken, maar ik ben heel erg onzeker over mijn "praten".
Ik heb een prima vocabulaire, goede grammatica en noem maar op, maar het is alsof mijn brein niet mee wil werken. Ik kan gewoon niet op woorden komen. Laatst kwam ik op mijn werk niet eens op het woord "film" en ik werk in een bioscoop nota bene. Soms hoor ik het zelf niet eens. Dan zeg ik bijvoorbeeld: "Het gras is groen." Dan kijken mensen me raar aan en heb ik iets gezegd als "het geld is groen", terwijl ik écht gras bedoelde en dat in mijn hoofd ook zei. Ik praat er dus volkomen naast. Soms maken mensen mijn zinnen af, omdat ik halverwege gewoon stop en geen idee heb wat ik überhaupt aan het zeggen was.

Dit is erger als ik juist ontspannen ben. Praten voor grote groepen gaat prima, omdat ik dan natuurlijk voorbereid ben en focus op alles wat ik (wil) zeg(gen).

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik ben zeer onzeker over mijn lichaam (en jej moeder en zuster zijn letterlijk grassprieten en Leah is vet af). Ik heb immense faalangst. Eigenlijk is die zo groot dat ik de helft van de tijd niet eens meer aan bepaalde zaken begin uit angst te falen, het niet goed genoeg te doen, te denken dat anderen het zullen zien en me erop zullen veroordelen. Bang te zijn dat mensen gaan denken dat ik het niet kan, wat mijn angst enkel maar zou bevestigen. Bang zijn om afgewezen te worden. Jammer genoeg heb ik op die manier al heel wat dromen laten liggen.

Ook op andere vlakken ben ik vrij onzeker. Is dit wel goed genoeg? Kan het niet verkeerd geïnterpreteerd worden? Gaan anderen het goed genoeg vinden? Gaan anderen mij wel goed genoeg vinden? Gaan ze me wel leuk/fijn/slim/bezorgd genoeg vinden? Ga ik niet overkomen als een bemoeial? enzoverder enzovoort. Dit soort vragen spoken continu door mijn hoofd. En als mensen dan kritiek geven, komen weer andere vragen spoken: Doe ik dit verkeerd? Waarom doe ik dit verkeerd? Heb ik iets fout gedaan? Wat heb ik fout gedaan? Wat kan ik doen om het goed te maken? "Of gedachten als: Ik had dit moeten weten.", "Ik had het moeten zien."

Long story short: ik neem mezelf alles kwalijk. Ik neem het mezelf kwalijk als iemand tegen me aanloopt ("had ik maar moeten kijken of niemand aan kwam lopen"), als ik per ongeluk tegen iemand aanloop (logisch), als iemand iets laat vallen ("als ik nou maar dat glas gaan halen was"), maar ook veel grotere dingen waar ik helemaal niets aan kan veranderen, letterlijk wereldproblemen en zo. Dat ik mezelf dat kwalijk neem, heeft ook geen super positief effect op mijn zelfbeeld. :')

Maar dan weer denk ik van: ik overdrijf. Iedereen heeft dat. Je stelt jezelf aan, Leah. Ik ben letterlijk onzeker over elke vezel van mijn lijf, over alles wat ik doe en niet doe, over alles wat ik ben en niet ben. Maar hé, dat heeft iedereen, I guess, so yeah, wederom die: Leah, je stelt jezelf aan.

[ bericht aangepast op 10 aug 2017 - 11:25 ]

Even as we grieved, we grew; even as we hurt, we hoped; even as we tired, we tried

Ik heb boven iedere borst een litteken en hoewel ik weet dat het bijna niet te zien is voel ik mij er wel altijd onzeker over als ik bijvoorbeeld een bikini aan heb of naar bed ga met iemand. Ik hoor zo vaak dat anderen het eigenlijk niet opmerken maar ik ben mij er zo bewust van. Oh en mijn neus vind ik ook niet zo tof. Wat betreft mijn karakter ben ik soms impulsief en dat vind ik het meeste van de tijd gewoon shit omdat het eigenlijk bijna nooit het gewenste resultaat heeft. Daarnaast vind ik het echt verschrikkelijk als mensen mij niet mogen en als er iets is dan trek ik het mij heel erg aan. Dat laatste is gelukkig wel een stuk minder geworden dan voorheen, dat wel.

When time and life shook hands and said goodbye.

Ik ben altijd bang dat ik mensen als vriendinnen zie, maar dat zij mij niet zo zien, waardoor ik eigenlijk nooit aan iemand durf te vragen of ze zin hebben om iets te doeb omdat ze het misschien wel vreemd vinden.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

•

Cranston schreef:
Ik ben altijd bang dat ik mensen als vriendinnen zie, maar dat zij mij niet zo zien, waardoor ik eigenlijk nooit aan iemand durf te vragen of ze zin hebben om iets te doen omdat ze het misschien wel vreemd vinden.

"If you're gonna say that you've always been secretly gay for me, everyone always just kind of assumed it."

Ik ben onzeker over mijn opleiding. Het is iets wat ik zoooo graag wil, maar de opleiding is zoooo veeleisend. De praktijk kan ik wel, de theorie erachter...
Ik weet niet of ik het allemaal wel ga halen. Al blijf ik ervoor vechten

It's never gonna happen, Guys.

Ik ben niet zo zeer onzeker, maar enorm angstig voor afwijzing. Mijn angst neemt bij mij zulke vormen aan dat ik bang ben m'n mail te openen als ik negatief bericht verwacht en ik stel mezelf maar op een oppervlakkige manier open naar mensen.
Daarnaast ben ik angstig om dichtbij mensen te komen, terwijl ik graag vriendschappen wil.

No growth of the heart is ever a waste

Ik ben onzeker; om toe te geven aan anderen, in iRL, dat ik onzeker ben. Vooral als mensen zeggen dat ze jaloers op mij zijn, omdat ik volgens hun niet onzeker ben of lijk.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya