Post de laatste zin die je geschreven hebt × 5 - Forum spelletjes

Zie hier: een nieuw topic.

Copy/paste uit het vorige topic:

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen

There are poems inside of you that paper can't handle

Haar ogen stonden helder toen hij haar blik vond.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

“I love you,” I said, breaking the silence.

"Nice is different than good." CORPSEHUSBAND > SCORPIO

Firan vermoedde dat ‘sinds me dat uitkomt’ het meest accurate antwoord was.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Haar oren spitsten zich haast als vanzelf toen ze een geluid hoorde die nog niet eerder had geklonken.

Hij draaide zich om en bleef vragend naar Firan kijken.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

"Bernand is niet echt blij.”

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Het had wel uren leken duren toen de man eindelijk van haar afkroop, al ging dat een stuk eleganter dan ze had verwacht en stond hij al gauw boven haar uit te torenen.

Vira gebruikte haar hoofd om een deur om de hoek aan te wijzen.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Daarna scheiden we onze wegen, met een afspraak naar een museum toe in onze agenda's.

If only humans could have vertical asymptotes ~ Quinn

Ik tast nog een keer naar Aika om zeker te weten dat ik hem niet omver zal lopen, en loop daarna weer terug richting het huis.

There are poems inside of you that paper can't handle

“Neem Vira maar mee naar binnen,” zei Déno.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Blijkbaar stond hij een dag te vroeg al op ze te wachten.

Als ik een dichter was dan was ik dichter bij je.

“Los het op,” begint Mathias. “Blad steen schaar, strootje trekken, je bekijkt maar hoe. Maar voor we gaan slapen is dit opgelost, begrepen?”

Ex astris, sciencia

“Ik ga straks terug naar dat kasteel om Bernand voor eens en voor altijd -.”

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Het verhaal dat ze zijn moeder was, probeerde hij al vanaf het eerste moment van zich af te schudden.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.