• LITTLE PINK LADY'S — WAR OF LOVE


    Speeltopic
    Praattopic
    Rollentopic
    THE STORY
    Princeton South-East High — Californië 2003 — Een middelbare school in Amerika, een school zoals ieder ander. Een school met zijn eigen leerlingen en hun eigen schooldrama's. Zo bedachten de laatste jaars jongeren van 2003 een plan. Ze kochten een dik, groot schoolschrift en net voor de laatste maand dat ze naar school gaan bedachten ze een soort wedstrijd. Voor de laatste schooldag moesten de jongens een meisje uit de klas verliefd op hen laten worden, en degene die het niet lukte of degene die als laatste was moest iets vreemds doen. In 2003 was dat nog spring in de sloot, maar jaren later?
          2017 — In de jaren daarna werd het feit van ''verliefd worden'' over gebracht naar ''kussen'' en uit eindelijk zelfs ''krijgt het meisje in bed.'' Ook werden de opdrachten voor de verliezer steeds pijnlijker, van spring in de sloot tot steeds iets idioter. Zo kozen de jongens hun meid voor dit jaar uit, alleen leek het ineens alles dit tegen te werken. Een homo die nog niet uit de kast is gekomen die moet vallen op een meisje? Wat nou als het meisje die verliefd op je moet worden een oogje heeft op een ander? Of wanneer juist je vriendin/vriend het meisje/de jongen krijgt die jij juist wil? Er is één ding zeker, dit jaar gaat lastiger worden dan voorheen.

    PRINCETON SOUTH-EAST
    Stad: Princeton Hall Fictie
    Staat: Californië
    Grades: Freshmen (14-15 jaar), sophomores (15-16 jaar), juniors (16-17 jaar) en seniors (17-18 jaar)
    Schoolkleuren: Blauw, rood en wit.
    Sportteams:
    — Football: The Hawks | Hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
    — Cheerleaders: The Winter Wings | Ook hier heb je eens in het jaar try-outs voor.
    — Overige sporten: Zwemteam, dansteam, atletiek, cricketteam en basketbal
    Schoolclubs: Dramaclub, schoolband, feestcommissie en schaakclub

    Princeton South-Easth is gebouwd in het stadje Princeton Hall. Het is geen groot stadje, maar ook niet klein. Het is zo dat iedereen hier elkaar wel kent, en zo is het dat nieuws zich als een lopend vuurtje verspreid. In deze stad heb je een pizzeria (Montenegro's Pizza's) en een normale snackbar (Crumbs). Als je verder de stad in rijdt krijg je de normale dingen. Een klein winkelstraatje, de supermarkt, bed&breakfest, de autowasserij, maar ook kan je er een drive-in vinden waar één keer in de week rond 20:00 een film wordt gedraaid, meestal kan je op donderdagavond hiervan genieten. Verder vind je vele huizen en gebouwen en het bos van Princeton. Een dansclub kan niet missen, en deze wordt meestal afgehuurd voor feesten. Vrijdag heb je meestal hun eigen standaard avonden. Het theater (The Canvas) wordt voornamelijk gebruikt door de school en hun dramaclub of theater voorstellingen, maar ook wordt hij gebruikt voor andere dorpse shows.


    CHARACTERS
    VROUWEN 1 MEISJE NODIG
    Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
    Celeste Dariya Maksimov • Cheercaptain • Solmeron • 1.2
    Malin Gracie Newton • None • Rasalghul • 1.3
    Emily Eva Vanderbilt • The Quiet One • Sombre • 1.6
    Lichelle ”Elle” Feyre Cohen • The Princess • Aniketos • 1,6

    MANNEN VOL
    Naam • Status • Faceclaim • User • Pagina
    Roman Damario Montana • Latino Fuckboy • Maluma • 1.1
    Parker Thomas Smith • The Jock • Taeralsahfer • 1.2
    Tanner Jacob Smith • Potterhead • Taeralsahfer • 1.2
    Jackson 'Jake' Beau Aguillard • The Charming Dickhead • Sombre • 1.6
    Valentine Cooper Anderson • Prince Charming • Wheeler • 1.5
    David 'Newt' Newton Chamberlain • Trouble • Wheeler • 1.6

    LIST
    Naam
    Leeftijd
    Reputatie
    Geheim? Sommigen van deze high school zouden misschien bijvoorbeeld een geheim hebben waardoor ze niet meteen mee kunnen doen aan het geheime project van de jongens, of iets wat hun reputatie in de stad of school in gevaar zou kunnen brengen.
    Innerlijk
    Uiterlijk
    Geschiedenis
    Relaties
    Overig


    THE ''RELETIONSHIPS''
    Chardonnay — Roman
    Celeste — Parker
    Malin — Tanner
    Rosa — Noah
    Peaches —
    Ertha —
    Lichelle — Valentine
    Emily —

    RULES
    De huisregels van Quizlet gelden hier.
    Houd dames en heren gelijk.
    Niet meer dan twee personages per persoon, en dan zowel een jongedame als een heer.
    Schrijf 200 woorden per post.
    16+ is toegestaan, wel graag aangeven.
    Ruzies alleen in de RPG alsjeblieft.
    Alleen ik, [url=]Amber[/url], maakt de topics aan, mits aangegeven van niet.

    [ bericht aangepast op 16 maart 2018 - 21:46 ]


    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit
    'Kan ik me ooit gedragen?' Het was dat Roman het zelf zei - met een grijns - waardoor ze eens grinnikte. Nee, dat kon hij niet. Dat antwoord kon ze zelf al wel bedenken. Het verbaasde haar dan ook echt dat hij nog steeds 'samen' met Celeste was, in hoeverre dat nog iets was dan.
          'Dat zullen we nog wel eens zien.' daagde hij haar terug uit, waardoor ze grinnikte. Ze had hem gevraagd wat de winnaar kreeg en even hield Roman - schijnbaar bedenkelijk - zijn hoofd wat schuin.
          'Meer shots? Nee, dat zit er sowieso wel in.' Ze grijnsde eens en knikte - shots zou wel een slappe prijs zijn. 'Oh! De verliezer trakteert op pizza, of iets dergelijks.' Grijnsde hij en hij knikte eens, waardoor ze opnieuw begon te lachen en haar hoofd eens schudde.
          ''Wie bepaald eigenlijk wie de winnaar is?'' grijnsde ze vervolgens. Het zou wat oneerlijk zijn als ze het zelf deden - want in haar ogen zou zij altijd winnen en Roman zou vast vinden dat hij altijd de winnaar was. Dat werkte niet.

    [ bericht aangepast op 3 juli 2018 - 11:39 ]

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    ”Hoe wil jij verder vanaf hier? Ik moet je eerlijk bekennen dat ik nooit veel verder dan dit punt heb durven kijken. Ik was zo bang dat je.. dat jij en ik.. Dat het voor jou anders zou zijn als voor mij…” Kaatst Gracie de vraag naar me terug. Haar volgende woorden brengen mijn verstomming naar een geheel nieuw niveau. Knipperend staar ik haar kort aan, waarschijnlijk met een half-open mond.
    "Ik - Jij was bang?" vraag ik, geen flauw idee hoe ik deze nieuwe informatie moet verwerken. "Dat ik jou niet zou willen?" Hoe denkt ze dat ik me in al die tijd gevoeld heb; smachtend naar iemand die ten eerste een relatie had, met mijn bloedeigen broer dan nog wel, en die bovendien hoe dan ook zo ver buiten mijn bereik lag? Niet zo ver als ik gedacht had, dat blijkt nu wel, maar ik praat naast het punt. "Gracie... Hoe kan -" Voetje voor voetje stap ik terug naar het bed toe. Ik ga op de rand er van zitten en neem ietwat twijfelend de kleine handjes van Malin in de mijne. "Elke keer als we samen wat leuks deden, al was het maar op zondagochtend aan de keukentafel Parker uit lachen dat hij al twee uur wakker was, dacht ik wel tien keer; en nu val ik door de mand... Ik probeerde het zo erg te verbergen uit respect voor jouw keuze, en voor Parker - alleen lukte me dat niet altijd... Heb je nooit iets in de gaten gehad?" Bij die laatste vraag kantel ik mijn hoofd een beetje, maar voor ik het geduld op kan brengen om een antwoord af te wachten schiet het me te binnen dat er nog zoveel dingen zijn die ik gezegd wil krijgen. Zonder het zelf echt in de gaten te hebben schuif ik een stukje dichter naar de blondine toe.
    "Zo vaak heb ik gewenst dat ik Parker voor was geweest, dat ik het lef had gehad om je vroeger uit te vragen dan hij. Ik kan niet zeggen dat ik er het hart van in was toen hij kwam aankondigen dat jullie een date hadden, toen dacht ik nog; het is maar een crush, het gaat wel over..." Een schamper lachje rolt over mijn lippen terwijl ik zachtjes mijn hoofd schud. "Hoe meer tijd ik met jou doorbracht hoe erger het werd. Ik heb er zo hard tegen gevochten..." En verloren. "En niet meer met jou hangen leek dan alsnog de ergste optie van de twee. Gracie, ik - wat ik probeer te zeggen is dat ik het punt van een schattige verliefdheid al lang voorbij ben wat jou betreft -" ergens gaandeweg ben ik tegen wil en dank van haar gaan houden, toen ik nog niet eens wist wat die woorden precies betekenden. "En misschien ben ik daarom niet precies de meest geschikte van ons twee om te gaan zeggen wat er nu moet gebeuren?" opper ik. Ik zit al zo'n jaar langer in deze relatie dan zij, en ik zou het dan ook helemaal niet gek vinden mocht zij het anders willen aanpakken dan ik, al helemaal als je inrekent wat er met Parker zo kort geleden gebeurd is.
    "Ik wil dadelijk niet iets van je vragen waar je nog niet opnieuw klaar voor bent," verduidelijk ik nog. Ik wacht nu al zo lang, zonder enige garantie dat er ooit iets zou komen dat het nu nog even de kat uit de boom kijken meteen een pak draaglijker maakt. "Dus als jij gewoon wilt blijven hangen zoals we nu doen en kijken wat er gebeurt dan vind ik dat meer dan prima." Ik leg mijn hand opnieuw op haar wang en doe nog wat extra mijn best haar in de ogen te kijken. "Het is aan jou, ik ga nergens heen," beloof ik haar.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Tanner • Outfit •

    De verbazing op Tanner zijn gezicht ontging me niet. Heel even vroeg ik me af of ik misschien iets verkeerd had gezegd, maar iets in me fluisterde me toe dat het juist eerder te maken had met wat ik gezegd had.
          ”Ik - jij was bang? Dat ik jou niet zou willen?Gracie... Hoe kan - "
    Ik bijt zacht op mijn lip als Tanner langzaam mijn kant terug op komt. Mijn heldere kijkers volgen hem precies, waarna er een lichte aarzeling in verschijnt. Wanneer hij naast me op het bed komt zitten, blik ik naar onze handen zodra hij de mijne vastneemt. “Elke keer als we samen wat leuks deden, al was het maar op zondagochtend aan de keukentafel Parker uit lachen dat hij al twee uur wakker was, dacht ik wel tien keer; en nu val ik door de mand... Ik probeerde het zo erg te verbergen uit respect voor jouw keuze, en voor Parker - alleen lukte me dat niet altijd... Heb je nooit iets in de gaten gehad?” Een spijtige blik verschijnt op mijn gezicht en ik voel het schuldgevoel in mijn binnenste opkomen als ik me bedenk dat ik het inderdaad nooit echt door heb gehad. In mijn hoofd is in al die jaren nooit in me opgekomen dat Tanner me anders zou zien dan de vriendin van zijn broer en zijn beste maatje, want dat waren we altijd geweest. Ik realiseerde me echter de laatste tijd pas dat er altijd zoveel meer gevoel in heeft gezeten en ik me blind heb gehouden daarvoor.
          ”Zo vaak heb ik gewenst dat ik Parker voor was geweest, dat ik het lef had gehad om je vroeger uit te vragen dan hij. Ik kan niet zeggen dat ik er het hart van in was toen hij kwam aankondigen dat jullie een date hadden, toen dacht ik nog; het is maar een crush, het gaat wel over…”
    Als Tanner een klein lachje over zijn lippen laat rollen neem ik zijn gezicht volledig in me op. Ik weet niet precies waarom mijn poelen zich langzaam lijken te vullen met tranen, of waarom mijn emoties de overeind dreigen te nemen door de diepe betekenis achter Tanner zijn woorden. Al die tijd…
          ”Hoe meer tijd ik met jou doorbracht hoe erger het werd. Ik heb er zo hard tegen gevochten… En niet meer met jou hangen leek dan alsnog de ergste optie van de twee. Gracie, ik - wat ik probeer te zeggen is dat ik het punt van een schattige verliefdheid al lang voorbij ben wat jou betreft - En misschien ben ik daarom niet precies de meest geschikte van ons twee om te gaan zeggen wat er nu moet gebeuren?”
    Als ik de opkomende brok in mijn keel weg weet te slikken, rollen de eerste tranen over mijn wangen heen. Het lukte me niet om ze tegen te houden. “Het spijt me zo,” hoor ik mezelf tussen zijn woorden uitbrengen. Het was niet eerlijk tegen mijn relatie met Parker om te wensen dat het anders was gelopen, want ondanks alles had ik genoten van de tijd die ik met hem had en die we samen door hadden gebracht, maar dat deze desondanks toch sluimerde aan de oppervlakte gaf me geen rot gevoel. Ik hield van Parker, misschien dat ik het mezelf ooit — en op een geheel andere andere manier — weer kon toe laten staan om het opnieuw te doen, maar dat mijn gevoelens voor Tanner dieper zaten bleek wel doordat zijn woorden me zoveel deden.
          ”Ik wil dadelijk niet iets van je vragen waar je nog niet opnieuw klaar voor bent. Dus als jij gewoon wilt blijven hangen zoals we nu doen en kijken wat er gebeurt dan vind ik dat meer dan prima. Het is aan jou, ik ga nergens heen.”
    De belofte die in Tanner zijn laatste woorden lag deed een nieuw spoor aan tranen groeien. Zachtjes druk ik mijn wang tegen zijn hand aan en sluit voor even mijn ogen — het zachte gevoel van zijn aanraking koesterend. Wanneer ik ze weer open kijk ik iets op om Tanner aan te kunnen kijken. Zonder aarzeling steek ik mijn hand uit en haal mijn toppen lichtjes door zijn haren heen. “Ik wil meer dan gewoon samen hangen..” weet ik uit te brengen. Misschien dat het voor nu direct nog te vroeg was om ons meteen te stempelen tot koppel voor de buitenwereld. Mijn breuk met Parker was nog niet zo lang geleden en de afgelopen weken waren een enorme rollercoaster aan gevoelens geweest, waar mijn gebroken hart ook de tijd nodig had om te herstellen. Toch wilde ik dat het tussen Tanner en mij voor ons wel meer was, al was het op dit moment alleen maar voor ons tweeën. Ik wilde niet dat mensen dachten dat ik de ene broer voor de ander had ingeruild en wilde ook aan hen bewijzen dat wat er tussen mij en Tanner was, ook volledig oprecht was.
          ”Maar ik wil voor nu de tijd om met jou alleen alles tussen ons te ontdekken.”
    Met een ietwat schuine blik kijk ik hem aan, hopende dat hij begreep waar ik op doelde en het niet verkeerd zou oppakken. “Ik wil me terug trekken in onze eigen bubbel en genieten van ons zonder dat andere daar direct iets van mee krijgen. Niet voor hen, of wat dan ook, maar voor ons - voor mezelf..” Ik had tijd met hem alleen nodig om zo hopelijk iets van de gemiste tijd samen in te kunnen halen.





    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Bar w. Scarlett ~ Outfit



    Opnieuw lachte ze en schudde vervolgens haar hoofd. ''Wie bepaald eigenlijk wie de winnaar is?'' grijnsde ze vervolgens en ik haal nonchalant mijn schouders op. 'Ik denk eigenlijk dat het wel duidelijk genoeg is, dat je niet tegen me op kan.' weet ik wederom plagend uit te brengen. 'Oké. Maar zo ver heb ik ook niet nagedacht sweetheart, moet ik bekennen.' zeg ik en glimlach zwakjes. Ik hou mijn hoofd wat schuin. 'Of we kunnen gelijk pizza gaan eten?' grijns ik en het water loopt me al in de mond bij de gedachte.
    Ik knik en sla een arm om haar schouders. 'Jup, klinkt als een heel goed idee.' grijns ik en bij de bar steel ik nog snel een shotje, voor ik naar buiten loop. Eenmaal daar kijk ik kort om me heen, maar verder dan een duizelig beeld van clubs en bars kom ik niet. 'Waar is de pizza?' zeg ik en pruil lichtjes, voor ik mijn blik op Scarlett richt. 'Dit is een rare rare plek.' kom ik uiteindelijk tot de conclusie en gooi dan het shotje achterover.


    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit
          'Ik denk eigenlijk dat het wel duidelijk genoeg is, dat je niet tegen me op kan.' Haar wenkbrauwen schoten iet wat beledigd omhoog door zijn plagerij.
          'Oké. Maar zo ver heb ik ook niet nagedacht sweetheart, moet ik bekennen. Of we kunnen gelijk pizza gaan eten?' Opnieuw fronste Scarlett, nou, daar ging het dansen dus. Roman sloeg zijn arm om haar schouders en Scarlett rolde eens met haar ogen. 'Jup, klinkt als een heel goed idee.'
          ''Je bent gewoon bang dat je verliest.'' grijnsde ze terwijl ze mee naar buiten liep. Het kostte haar wat moeite om enigszins recht te blijven lopen en ze snapte dan ook niet hoe Roman het deed.
          'Waar is de pizza? Dit is een rare plek.' Scarlett begon te grinniken en ze schudde haar hoofd eens terwijl ze nu ook rond keek. Het kostte haar wat moeite maar uiteindelijk zag ze een bord verder op met iets wat verdacht veel op een pizza leek.
          ''Daar, schele.'' zei ze grinnikend. ''Ik zou nog meer drinken.'' plaagde ze hem, terwijl ze al die kant op begon te lopen. Toen ze dichterbij kwam, bleek het inderdaad te gaan om een pizzeria en ze grijnsde.
          ''Jij betaalt!'' ze gaf Roman een speelse duw en liep al snel naar binnen, waar ze zich meteen op één van de ronde banken liet zakken, waar een tafeltje bij stond. God, ze was zo moe en hoewel ze honger had, was de neiging om gewoon te gaan slapen enorm groot.

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    Ik weet niet goed wat ik moet doen als ik de tranen op Malin's wangen opmerk, omdat ik niet meteen snap waar ze vandaan komen. Als haar hand door mijn haren glijdt schuif ik dan ook wat dichter naar haar toe.
    “Ik wil meer dan gewoon samen hangen...” spreekt ze zachtjes. Ik glimlach voorzichtig en knik even. Tot een half uur geleden had ik geen greintje hoop op een toekomst met haar, nu het tij zich gekeerd heeft ben ik bereid er alles aan te doen dit te kunnen laten slagen. Ik ben misschien niet zo romantisch aangelegd als mijn broer maar ik wil enkel het beste voor Gracie, en zij weet zelf als geen ander wat dat precies inhoudt. En in luisteren ben ik een pak beter dan Parker. ”Maar ik wil voor nu de tijd om met jou alleen alles tussen ons te ontdekken. Ik wil me terug trekken in onze eigen bubbel en genieten van ons zonder dat andere daar direct iets van mee krijgen. Niet voor hen, of wat dan ook, maar voor ons - voor mezelf..” Ik pers mijn lippen op elkaar om een lachje binnen te houden bij de eerste gedachte die in me op komt.
    "Dus ik ben je dirty little secret? Oké, oké, daar kan ik wel mee leven," plaag ik haar. Ik strijk haar blonde lokken voor haar gezicht vandaan en maak het mezelf terug gemakkelijk op haar bed, waarna ik haar moeiteloos weer tegen me aantrek. "Het komt door de babydoll he? Je kon me niet langer weerstaan..." zet ik mijn plagerijtje van net verder. Mijn armen hebben zich inmiddels stevig om haar slanke middel gekruld, met geen enkele intentie haar nog los te laten - zowel letterlijk als figuurlijk.
    "Ik denk wel dat het even wennen wordt," beken ik zo rustig mogelijk. "Omdat ik mezelf er nu niet meer op bepaalde grenzen hoef te wijzen... Niet dat - ik bedoel niet dat ik me hiervoor elke keer in moest houden, dat is niet - zo zit het n - Gracie, je denkt nu toch niet dat ik alleen zo close met je was vanwege mijn gevoelens voor je, toch?" besef ik luidop. "Want dat is niet zo, ik had het eerlijk gezellig met je, en niet omdat ik s... iets meer van je wilde dan we hadden... Niet op die manier." Ik kan haar antwoord al voorspellen; dat ze dat heus wel weet, en dat ze ook nooit zou denken dat ik zo in elkaar zit, dat ik daar te lief voor ben. Maar voor mijn eigen geweten vond ik het wel nodig het luidop gezegd te hebben.
    "Gracie?" ga ik stilletjes verder, terwijl ik wat naar beneden kijk om haar blik te vinden. "Het spijt me zo dat je door vorige maand heen moest om hier te komen... Het spijt me dat ik niet dapper genoeg was je eerst uit te vragen."


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Bar w. Scarlett ~ Outfit



    ''Je bent gewoon bang dat je verliest.'' Ik kijk naar haar. 'Nuh uh.' mompel ik en schud mijn hoofd. ''Daar, schele.'' zei ze opeens grinnikend en ik volg haar blik richting de pizzeria. Gelijk worden mijn ogen wat groter en ik lik kort over mijn lippen. Ik hou van pizza. Pizza is life. Heeft degene die pizza heeft uitgevonden de nobelprijs voor vrede gekregen? Want als dat niet zo is, zou ik hem persoonlijk even moeten overhandigen.
    ''Ik zou nog meer drinken.'' plaagde ze me. Ik haal even mijn schouders op. 'Moet goed komen, het is pas het begin van de avond.' antwoord ik nonchalant en ik volg haar richting de pizzeria. De heerlijke geur rook ik al en een brede grijns krult mijn lippen. 'Jij betaalt!'' Ik rol mijn ogen en lach. 'Goed dan. Omdat ik zo aardig ben, jij hebt niks gewonnen.' plaag ik en ik loop naar de toonbank. Hier bestel ik twee pizza's en wat later loop ik naar het tafeltje. 'Hallelujah.' zeg ik en neem alvast een hap. 'Ik wist niet wat je wou, dus je moet zelf maar even bestellen.' zeg ik speels, alsof ik beide pizza's weg zou werken. Kon opzich wel, daar had ik ook wel zin in eigenlijk. Maar ach. Ik zet de andere pizza voor haar neus en neem dan nog een hap van mijn eigen pizza.

    [ bericht aangepast op 7 juli 2018 - 15:35 ]


    El Diablo.

    Scarlett Alice Marin


    18 years • Outside • Roman • outfit
          'Moet goed komen, het is pas het begin van de avond.' Had Roman gereageerd maar eerlijk gezegd verwachtte Scarlett niet dat ze nog veel zouden drinken. Zij zou het in ieder geval niet doen want als het aan haar lag dan aten ze pizza en gingen ze terug naar het hotel. Eenmaal in de pizzeria had ze Roman de instructies gegeven om te betalen.
          'Goed dan. Omdat ik zo aardig ben, jij hebt niks gewonnen.' Ze rolde eens met haar ogen. ''Jij ook niet.'' kaatste ze zijn geplaag terug. Ze wachtte ongeduldig tot hij eindelijk terug kwam en twee pizza's wegzette.
          'Hallelujah. Ik wist niet wat je wou, dus je moet zelf maar even bestellen.' Scarlett trok een pruillip terwijl ze naar de twee pizza's keek die hij bij zich hield. Hij was zo gemeen.
          ''Dat onthoud ik.'' mompelde ze pruilend, ook al kreeg ze nu alsnog één van de pizza's. Ze nam snel een punt en nam er een hap van voordat Roman de pizza weer weg kon pakken of iets. Oké, dit was een best wel goed idee. Het was al een tijdje geleden dat ze pizza op had en dus smaakte het des te beter.
          ''Nog niks van Celeste gehoord?'' vroeg ze, niet omdat ze erin geïnteresseerd was maar zodat het tenminste nog leek alsof ze iets van een hart had en ze met mensen meeleefde. Om eerlijk te zijn kon het haar namelijk geen zak schelen of hij al iets gehoord had, zolang hij maar niet chagrijnig werd omdat hij niks hoorde. Zodra de eerste punt op was, begon ze dan ook meteen aan de tweede en uiteindelijk had ze iets meer dan een halve pizza op maar zat ze enorm vol. Ze schoof haar bord dan ook maar zijn kant op, voor het geval Roman nog honger had na zijn pizza.

    [Ik ben vrijdag weer terug in NL en ga dan gauw posten met Malin! ^^]


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Tanner • Outfit •

    ”Dus ik ben je dirty little secret? Oké, oké, daar kan ik wel mee leven.”
    Een voorzichtige glimlach breekt door op mijn gezicht en als Tanner mijn blonde lokken uit mijn gezicht veegt eens hij terug bij me is komen zitten, vallen er geen nieuwe tranen meer. "Het komt door de babydoll he? Je kon me niet langer weerstaan..." gaat hij ondertussen al plagend verder. Als het beeld van hem in de roze babydoll weer in me op komt kan ik het niet helpen een keer te grinniken. “Die was doorslaggevend,” plaag ik zacht terug en laat mijn hoofd voorzichtig tegen hem aan rusten.
          ”Ik denk wel dat het even wennen wordt,” klinkt het dan, een heel stuk rustigere op een serieuze toon. Ik wist direct waar hij op doelde. “Omdat ik mezelf er nu niet meer op bepaalde grenzen hoef te wijzen... Niet dat - ik bedoel niet dat ik me hiervoor elke keer in moest houden, dat is niet - zo zit het n - Gracie, je denkt nu toch niet dat ik alleen zo close met je was vanwege mijn gevoelens voor je, toch? Want dat is niet zo, ik had het eerlijk gezellig met je, en niet omdat ik s... iets meer van je wilde dan we hadden... Niet op die manier.”
    Haast resoluut schud ik met mijn hoofd; er was geen enkele seconde in me opgekomen dat Tanner enkel om die reden zo’n band met me had opgebouwd. “Natuurlijk niet, dat weet je toch,” glimlach ik naar hem op en laat mijn heldere kijkers over zijn gezicht heen glijden. Als ik de aarzeling in zijn gezicht zie, waarna hij op een voorzichtige toon mijn naam uitspreekt, voel ik al welke kant hij op wil gaan, nog voor ik daadwerkelijk hoor wat hij zegt.
          ”Het spijt me zo dat je door vorige maand heen moest om hier te komen... Het spijt me dat ik niet dapper genoeg was je eerst uit te vragen.”
    Heel even flitst er een pijnlijke uitdrukking over mijn gezicht heen als ik het mezelf toesta om kort terug te denken aan die ene bewuste avond, waar Tanner geen enkele schuld in had en waarom ik hem dan ook nooit kwalijk zou nemen dat hij Parker voor was geweest. “Het is niet jouw schuld,” fluister ik zacht en druk mezelf iets dichter tegen hem aan. “Ik heb mezelf er zo vaak op geprobeerd te wijzen dat ik het eerder had moeten zien, dat ik mezelf zo een hoop pijn en verdriet bespaar zou hebben, maar dat zou ook niet helemaal eerlijk zijn geweest naar Parker, ongeacht hoe het nu gelopen is. En daarbij, je was er voor me zoal jij er altijd voor me bent geweest en zal zijn.” Met een ietwat schuine blik kijk ik naar hem op en laat een warme glimlach over mijn lippen heen glijden. Als ik kort zijn woorden van eerder in mijn hoofd weer hoor, ga ik iets rechter zitten zodat ik hem kan aankijken.
          ”Ik wil geen geheim maken van wat er tussen ons is. Mijn gevoelens -- onze gevoelens -- hoeven geen geheim te zijn voor andere, want het liefste van alles zou ik er nu die stempel wel op drukken..” Met een lichte aarzeling keek ik Tanner aan, hopende dat hij zou begrijpen wat ik nu bedoel te zeggen, waarbij mijn blauwe kijkers onbewust een smeekbede aannamen terwijl ik diep van binnen wist dat deze bij Tanner niet nodig zou zijn; hij begreep me altijd zo goed. “Ik wil alleen niet dat andere gaan denken dat ik de ene broer voor de ander heb ingeruild, want dat is absoluut niet het geval. Wat ik voor jou voel is zo oprecht dat daar niet aan getwijfeld mag worden..”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    “Het is niet jouw schuld,” verzekert Malin me, zoals ik ergens wel gedacht had. Toch kan ik het gevoel niet meteen van me afschudden. “Ik heb mezelf er zo vaak op geprobeerd te wijzen dat ik het eerder had moeten zien, dat ik mezelf zo een hoop pijn en verdriet bespaard zou hebben, maar dat zou ook niet helemaal eerlijk zijn geweest naar Parker, ongeacht hoe het nu gelopen is. En daarbij, je was er voor me zoal jij er altijd voor me bent geweest en zal zijn.” Op die laatste zin kan ik enkel zachtjes knikken. Ik ben blij dat ze dat beseft, want ik kan me namelijk niet inbeelden dat ik haar ooit wandelen zou sturen. Ook wat haar mening over Parker betreft kan ik haar niet helemaal ongelijk geven, tenslotte heeft ze ook geluk gekend met hem en hoeveel pijn ze ook gevoeld heeft, dat mag ik niet weg wensen... Toch niet openlijk.
    Als ik het blondje in mijn armen wat voel wriemelen houd ik haar nog wat steviger vast, uit angst dat ze dadelijk recht gaat staan en er veel te snel een einde komt aan onze knuffelpartij. Het is vast en zeker niet de laatste, dat besef ik, maar het is de eerste keer waarbij er geen ongemak in de weg zit, waarbij er geen stekend schuldgevoel me er aan herinnert dat ik niet zo met haar zou mogen zitten. En dat wil ik nog even koesteren.
    ”Ik wil geen geheim maken van wat er tussen ons is. Mijn gevoelens -- onze gevoelens -- hoeven geen geheim te zijn voor andere, want het liefste van alles zou ik er nu die stempel wel op drukken...”
    "Breng me niet in de verleiding," fluister ik haar toe. Mij hoef je niet uit te leggen wat het is om jezelf iets te ontzeggen.
    “Ik wil alleen niet dat andere gaan denken dat ik de ene broer voor de ander heb ingeruild, want dat is absoluut niet het geval. Wat ik voor jou voel is zo oprecht dat daar niet aan getwijfeld mag worden..." Een beetje verstomd zit ik Malin aan te kijken, niet goed wetend wat ik hier precies moet van denken. Ik haal diep adem en lik over mijn lippen terwijl ik naar de juiste woorden zoek.
    "Luister eens hier, Gracie," begin ik rustig. "Wie zoiets van jou zou durven denken kent je niet goed genoeg om een mening over je te mogen hebben," deel ik mee. Ik glimlach zachtjes m mijn woorden kracht bij te zetten. "Het is niet jouw schuld dat je een type hebt," voeg ik er grappend aan toe terwijl ik haar plagend aanstoot. "Maar ik ben er niet op tegen dit nog even tussen ons te houden. Ik heb je eindelijk voor mezelf, en dat vind ik prima zo," verzeker ik haar. Een deel van me zou het misschien wel van de daken willen schreeuwen, maar tegelijk gaat het niemand wat aan.
    "Dus... Wat wil je doen terwijl we er geen stempel op drukken?" grinnik ik. "Wil je kijken of er wat op tv is, een spelletje doen met koekjes als inzet of heb je zin in iets spannenders?" Bijna meteen heb ik spijt van mijn woordkeuze. "Ik bedoel niet dat soort sp- je weet wel, dat we... ahem. Ik bedoelde of je zin hebt het hotel uit proberen sluipen en iets leuks te gaan doen... Ik vroeg je niet of je seks wilt - niet dat ik nee zou zeggen maar - oh waarom blijf ik dit doen?" Beschaamd verberg ik mijn gezicht in de zachte lokken van Malin, hopend dat ze me mijn eeuwige onhandigheid niet kwalijk neemt. "Het is maar goed dat ik lief ben he?" probeer ik mijn schaamte weg te lachen.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    Roman Damario Montana
    Latino Fuckboy ~ 19 Jaar ~ @Bar w. Scarlett ~ Outfit



    ''Dat onthoud ik.'' mompelde ze pruilend ook al had ik de pizza al voor haar neergezet. Ik grijns lichtjes en por dan zachtjes tegen haar pruilende lip. 'Don't look at me like that, makes me feel bad.' lach ik en neem nog wat happen. ''Nog niks van Celeste gehoord?'' vroeg ze me en ik zucht, waarna ik mijn hoofd langzaam schud. 'Nope,' zeg ik en binnen een paar grote happen ben ik klaar met mijn pizza. Ik kijk naar het bord wat ze me toe schuift en wederom lach ik, waarna ik weer een van de punten pak. Ik zat redelijk vol maar pizza is te heilig om te laten staan. Ik kijk even naar buiten. 'Wist je dat ik veel te eerlijk en open ben wanneer ik wat op heb?' zeg ik en langzaam richt ik mijn blik weer op haar.
    Ik glimlach zwakjes en neem nog wat happen, waarna ik mijn schouders ophaal. 'Weet je.. Ik wil haar wel, tuurlijk. Maar ik weet nog altijd niet of ik wel zo goed ben met relaties.' lach ik. 'Ik bedoel maar, het is niet alsof mensen,' begin ik en bijt dan even op mijn lip. 'Ik bedoel meisjes, natuurlijk, me echt in een relatie zien zitten waarschijnlijk.' zeg ik nonchalant. 'Oh well,' probeer ik dan snel van het onderwerp te wijzigen. Ik por haar even in haar zij. 'Maar wat is jouw excuus? Als ik Cel niet had, had ik je allang ten huwelijk gevraagd.' plaag ik.


    El Diablo.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Tanner • Outfit •

    Mijn blauwe kijkers glijden over Tanner zijn gezicht heen als ik zie dat hij even moet nadenken. Het was verbazingwekkend hoe goed ik de meeste trekjes in zijn gezicht aan iets wist te koppelen.
          ”Luister eens hier, Gracie,”zegt hij dan. “Wie zoiets van jou zou durven denken kent je niet goed genoeg om een mening over je te mogen hebben.” Ik glimlach even, tezamen met dat er ook bij Tanner even een glimlach op zijn lippen lijkt te spelen. Hij had een punt, dat wist ik wel, maar ik weigerde het voer te zijn voor juist degene die dat wel durfde te denken. “Het is niet jouw schuld dat je een type hebt.” Ik grinnik zacht. “Daar heb je een punt,” reageer ik speels en slaak vervolgens een tevreden, diepe zucht.
          ”Maar ik ben er niet op tegen dit nog even tussen ons te houden. Ik heb je eindelijk voor mezelf, en dat vind ik prima zo.”
    Dankbaar kijk ik naar Tanner op en vlei me lichtjes tegen hem aan. Ik wist wel dat hij het zou begrijpen, want dat deed hij altijd, zelfs wanneer het niet te begrijpen leek. “Dus... Wat wil je doen terwijl we er geen stempel op drukken?” grinnikt hij dan. “Wil je kijken of er wat op tv is, een spelletje doen met koekjes als inzet of heb je zin in iets spannenders?” Ik bijt zacht op mijn lip als ik Tanner een beetje van kleur zie verschieten en probeer een plagend geluidje binnen te houden om hem niet een nog ongemakkelijker gevoel te geven.
          ”Ik bedoel niet dat soort sp- je weet wel, dat we... ahem. Ik bedoelde of je zin hebt het hotel uit proberen sluipen en iets leuks te gaan doen... Ik vroeg je niet of je seks wilt - niet dat ik nee zou zeggen maar - oh waarom blijf ik dit doen? Het is maar goed dat ik lief ben he?”
    Een zachte glimlach vormt zich op mijn lippen, terwijl ik mijn hart voel smelten in mijn binnenste. Een ander zou hem misschien een vreemde blik gegeven hebben, maar ik niet. “Oh Tanner,” zucht ik zach doch zonder enige verwijt en met een liefdevolle ondertoon. “Ik hou van hoe je bent, wie je bent en wat je bent,” speels tik ik hem zachtjes op zijn neus en kantel mijn hoofd iets. “En daar hoort alles van je bij,” ga ik verder. “Dus blijf gewoon jij.” Subtiel krullen mijn mondhoeken nog iets verder open breng ik dit keer mijn gezicht naar hem toe, waarna ik het puntje van mijn neus vederlicht langs het zijne af veeg.
          ”Ik stem voor iets leuks op tv, nadat we de deur gebarricadeerd hebben zodat niemand onze bubbel kan verstoren. Wat denk jij?”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    TANNER JACOB SMITH

    18 || The pothead || hotel | Malin

    “Oh Tanner. Ik hou van hoe je bent, wie je bent en wat je bent." De tik op mijn neus zorgt ervoor dat ik er hevig mee ga wiebelen terwijl ik ietwat scheel terug naar het blondje in mijn armen kijk. “En daar hoort alles van je bij. Dus blijf gewoon jij.” Ik kan niet anders dan zachtjes glimlachen vanwege het compliment. Onbewust vang ik op hoe ook Malin's lippen in een prachtige lach gegoten zijn. Mijn adem blijft steken in mijn keel als ik haar gezicht dichter bij het mijne zie komen, haar warme adem tegen mijn lippen voel. Verwachtingsvol open ik mijn mond een stukje... Zou het eindelijk? Als vanzelf glijden mijn ogen dicht als ik haar perfecte neusje langs de mijne voel gaan. Mijn hart slaat inmiddels vast drie keer zo snel als anders, misschien enkel door dat kleine gebaar, misschien door de hoop dat er iets meer zal volgen - iets waar ik al zo lang van droom.
    ”Ik stem voor iets leuks op tv, nadat we de deur gebarricadeerd hebben zodat niemand onze bubbel kan verstoren. Wat denk jij?” onderbreekt Malin de wondermooie dagdroom. Soms had ik gewild dat het leven als één van die chickflicks was waar Gracie zo graag naar kijkt... elk moment is het perfecte moment voor een kus waar de vonken vanaf spatten. In het echte leven voelt een mogelijke gelegenheid vaak net niet goed genoeg aan om ervoor te durven gaan.
    "Je wilt niet weten wat ik denk," beken ik met fonkelende ogen. "Als jij nu de deur op slot doet, dan kijk ik alvast wat er te vinden is op tv. Deal?" verander ik van onderwerp voor het nieuwsgierige blondje het in haar bol kan krijgen door te vragen.
    Zodra Malin recht gaan staan is volg ik haar voorbeeld, zodat ik de lakens open kan gooien en we er straks gezellig samen onder kunnen kruipen. Ik moet even zoeken naar de afstandsbediening maar al gauw heb ik deze gevonden. Ik schakel de televisie aan en begin alvast wat te zappen. Er lijkt alleen maar rotzooi uitgezonden te worden, tot ik per toeval op een film stuit waar een koppel net hevig van bil gaat. Gekreun en geschreeuw vult plots de kamer en ik laat bijna het bakje vallen terwijl ik me dood haast om het volume minder te kunnen zetten. Ik ben in volle overtuiging dat ik de zender zo snel mogelijk moet veranderen, tot de acteurs een pose aannemen waar mijn mond letterlijk van open valt. Gefascineerd blijf ik kijken.
    "Hoe?" breng ik verbaasd uit, terwijl ik mijn hoofd wat kantel in de hoop de menselijke puzzel zo beter te kunnen ontknopen. Ik mag dan wel niet veel partners gehad hebben, het is zeker niet zo dat ik mijn weg in de slaapkamer niet ken. Maar dit lijkt me simpelweg onmogelijk.
    Als ik Gracie naast me opmerk lijk ik uit mijn trance te ontwaken en geef snel een nieuwe klik met de zapper.
    "Oh. Great British Bake Off!" breng ik enthousiast uit, alsof er net niks gebeurd is - hoewel de blossen op mijn wangen dat tegen spreken. Met mijn ogen op het scherm gefixeerd open ik mijn armen, in de hoop dat Malin zich er nog steeds opnieuw tussen wil vleien.


    Bicycle, unicycle, unitard. Hockey puck, rattlesnake, monkey, monkey, underpants.

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Malin Gracie Newton

    ”I want a person who comes into my life by accident, but stays on purpose.”

    • Eighteen • Swimmer • Hotelroom, with Tanner • Outfit •

    ”Je wilt niet weten wat ik denk.”
    Heel even moet ik zachtjes lachen als ik de uitdrukking op Tanner zijn gezicht ik. Ik had al wel zo’n vermoeden van wat hij dacht, maar voelde de nieuwsgierigheid toenemen om er naar te vragen. “Als jij nu de deur op slot doet, dan kijk ik alvast wat er te vinden is op tv. Deal?” Direct veer ik overeind en laat de vraag die ik wilde stellen voor wat het is. “Deal,” grijns ik vervolgens en laat me van het bed af glijden zodat ik naar de deur kan lopen. Zonder schroom draai ik deze vervolgens op slot. Ik bad in stilte dat Celeste het goed zou maken met Val en dat wist ik dat ze vast daar zou blijven. Anders hoopte ik maar dat ze het me niet kwalijk nam dat ik de deur op slot had gedraaid.
          ”Hoe?” klinkt het dan op een verbaasde toon vanuit Tanner. Als ik kijk naar waar hij zo geboeid naar lijkt te kijken moet ik inwendig heel even lachen terwijl een hoop gesteun en gekreun de kamer rijkelijk vult. Het scheelde maar dat we er met zoveel schaamte voor hadden. Een tikkeltje nieuwsgierig kijk ik naar het beeldscherm en kantel onbewust net als Tanner iets mijn hoofd terwijl ik het standje in mijn hoofd probeerde uit te vogelen. Inderdaad, hoe dan? Ik frons en merk op dat mijn lichaam onbewust iets mee besluit mee te draaien, waarop ik direct besluit naar Tanner te lopen, voordat ik dadelijk zowat de hele positie aan het uitpluizen was door het na te doen zonder dat er echt seks aan te pas kwam.
          ”Oh. Great British Bake Off!”
    Ik grinnik zacht als Tanner mijn aanwezigheid naast zich heeft opgemerkt en direct op de afstandsbediening drukt om naar de volgende zender te gaan, alsof er zojuist niks aan de hand was geweest. Als hij zijn armen uitnodigend naar me opent duik ik er zowat zonder aarzeling in. Een tevreden zucht verlaat mijn lippen. Hier was ik pas echt thuis.
          ”Waarom krijg ik altijd zo’n honger van dit soort programma’s?”
    Als mijn maag subtiel een keer rammelt na een paar minuten het programma op de tv te hebben gevolgd, kijk ik schuins op naar Tanner. Dan realiseer ik me ineens dat ik de zak met koekjes nog altijd onaangebroken in mijn bezit had, waardoor een subtiele grijns op mijn lippen verschijnt. “Ik heb trouwens nog iets.” Voorzichtig glijdt ik uit Tanner zijn armen en kruip ietwat onsubtiel over het bed heen, waar ik me bij de rand op mijn buik laat ploffen zodat ik de zak met koekjes, die nog in mijn vest verstopt zaten, van de grond af kan plukken. Vervolgens duw ik me behendig overeind en kijk met een twinkelende blik naar Tanner.
          ” Koekjes.” Geamuseerd open ik de zak en haal er eentje uit die ik plagend uitsteek naar Tanner. “Wil je ook een hapje?” Nog voor hij echt kan reageren steek ik het ding gauw in mijn eigen mond en murmel er een plagende ‘helaas’ tussendoor, waarop ik zachtjes moet grinniken.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'