[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 2 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Lane • Isolophilia • Rafael • Beater/Prefect • Slughorn • Justin • Catan • Andreas • Sombre • Brenn • Trijn • Margo • Chaser• Klaar • Jordyn • Beater• Croweater • Kyra • Chaser/Prefect • Morrigann • Arianna • Frangente •

Ravenclaw • Nomad • Catan • Roman • Keeper/Headboy • Croweater • Noah • Trijn • Cole • Catan • • Blythe • Chaser• Catan • Isabella • Slughorn • Jemina • Morrigann • Rhae • Croweater • Elsie • Catan

Slytherin • Casper • Croweater • Mosh • Seeker • Croweater • Marcus • Beater • Frangente • Thomas • Slughorn • Evan • Sombre • Prudence • Trijn • Lene • Keeper • Klaar • Daphne • Croweater • Zoya • Head girl • Catan • Nora • Morrigann

Hufflepuff • Lee • Chaser • Croweater • Theo • Chaser/Prefect • Frangente • Vinnie • Croweater • • • Mavis • Beater • Catan • Rosalie • Slughorn • Tilly • Catan • Maddie • Trijn • Novalie • Prefect •Slughorn

[ bericht aangepast op 30 mei 2021 - 21:51 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Marcus kreeg eigenlijk niets mee van de gesprekken of de sorteerceremonie. Het horen van de Headmaster zijn speech herinnerde hem alleen maar aan zijn Unbreakable Vow en de druk op zijn schouders.
Zijn kaak en wang waren in de loop van de dag steeds meer zeer gaan doen van het praten en dus vond hij het ook wel prima om nu stil te wezen. Moest ook eens gebeuren. Door de dreigementen van zijn vader had hij zijn zus niet het laten helen met haar spreuken.

Hij voelde een hand die zijn kin vast pakte en voor een moment verstijfde hij, tot hij door had dat het Nora was. Als dat niemand maar zou opvallen. Zo snel als dat de healing charm was uitgesproken zo snel voelde hij de lichte pijn ook al weggaan. ''Bedankt.'' zei hij zacht en met een kleine glimlach keek hij opzij. ''Wat zou ik ook zonder jou moeten?''

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 15:07 ]

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Blythe Carmichael

Blythe had het verhaal van Isa hoofdschuddend aangehoord. 'Nou, dat valt allemaal ook wel weer,' zei ze grinnikend. 'Isa is gewoon een beetje jongensschuw. De meeste mensen op Zweinstein zijn prima luitjes. En Raf en ik zijn vooralsnog gewoon vrienden.' Ze keek Isa even met een waarschuwende blik aan, want dit was liever iets wat ze één op één besprak.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Thomas kon zijn geluk op. In eerste instantie was hij al waakzaam op de jongen geweest, toen zijn gezicht betrok. Hij had verwacht Rosalie binnen te zien komen, maar dat was niet waar Casper op gereageerd had. Er was dus nog iets... Toen Rosalie wel binnen kwam, kreeg hij nog meer dan de gewenste reactie. Wat Daphne ook beweerde, de terugkeer van hun blinde vriendin liet Casper niet koud. Een kleine glimlach lag op Thomas zijn lippen. Hij was benieuwd of hij nog meer reactie kon uitlokken als hij Rosalie het even lastig maakte. Of dat voor hem liet doen.
      Thomas blikte even naar Marcus naast hem, maar de jongen leek ergens anders te zijn met zijn gedachten. Nora -zijn tweelingzus- zat naast hem en sprak vlug een genezende spreuk uit. Thomas wist wel beter dan te vragen wat er gebeurd was. "Doe je straks wat sterkers mee drinken?" vroeg hij de jongen naast hem, terwijl hij deed alsof hij alles gemist had. Het eten verscheen voor hun neus, maar pompoensap was nu niet waar hij echt zin in had.

---

It's never gonna happen, Guys.

Rhae keek het meisje naast haar met hernieuwde interesse aan en glimlachte kleintjes. ‘Dat hebben we dan gemeen.’ Daarna richtte ze zich weer tot Blythe. ‘En wie is Raf dan?’ vroeg ze ietwat plagend.

---

Every villain is a hero in his own mind.

"Echt?" vroeg ze verbaasd. Wauw, ze was een keer niet de enige. Dat was iets wat ze wel kon waarderen, gewoon eens even een meid die niet met jongens bezig was. Ze was door haar verbazing bijna vergeten dat ze Blythe aan het plagen was. En ze was blij dat ze bij Rhae in kon haken. Toen ze terugkeek naar Blythe, ving ze de blik van haar beste vriendin. Ze grinnikte om Blythe haar blik, die haar het zwijgen op wilde leggen. Maar Blythe wist heus wel dat Isa haar zat te plagen."Alleen maar de meest irritante jongen van school."

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 15:51 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Blythe Carmichael

'Die jongen daar aan de Griffoendortafel. Donkerblond haar, naast die jongen met z'n zwarte haar.' Raf keek op dat moment toevallig hun kant op en Blythe zwaaide even met een kleine glimlach. 'Hij is niet irritant... Hij vindt het alleen wel leuk om soms wat grapjes uit te halen,' gaf ze toe. 'Maar meestal kan ik daar wel om lachen. Die jongen daarnaast, met z'n zwarte haar, heet Justin, daar kun je beter voor oppassen. Die probeert alle dames om zijn vinger te winden.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zoya Elaine Crawfort

Zoya nam een slok van haar pompoensap. Ze vond het altijd wat overdreven hoe haar omgeving sprak over Griffoendors. Ja, ze waren lawaaischoppers, maar een groot deel van hun eigen afdeling was dat ook en daar werd nooit kritiek op geleverd. 'Eén jaar lukt je vast nog wel,' zei ze kalm terwijl ze een stukje breekbrood afbrak en op haar bord legde.

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 16:27 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

---

Hij keek naar het eten wat voor hen verscheen, maar richtte zijn ogen op Thomas die tegen hem sprak. ''Absoluut doe ik mee.'' stemde hij in met het idee. ''Ik denk dat we het hele jaar wel het sterkere spul nodig gaan zijn.'' Gezien hoe alles de laatste vijf jaar hier was, zo dit jaar ook weer een grote bende worden.

---

Tommi, ich glaub, ich hab' Heimweh. Ich will mal wieder am Rhein stehen.

Nomad Morphew

Geen Lenin, dacht Nomad, maar dat zei hij niet. Zijn blik schoot even naar Lee. 'Jou, natuurlijk,' zei hij, terwijl hij zijn vriend een klein schouderduwtje gaf.
'En dit verrukkelijke eten,' zei Cole, die zijn bord vol schepte met wat aardappelpuree. 'Zo maken mijn ouders het niet, hoor.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Thomas grijnsde naar de jongen naast hem. "Ik heb een hele mooie dit jaar meegenomen. Bijna niet aan te komen." Hij had veel moeite moeten doen om aan de fles whiskey te komen die nu in zijn koffer op hem lag te wachten. Maar het was zeker alle moeite waard.
      Thomas nam een slok van zijn pompoensap en schepte wat eten op zijn bord. Hij liet zijn ogen over de andere Slytherins kort gaan. Hij had dit jaar een nieuwe potionsmaster nodig. Degene die hem normaal van toverdranken voorzag, was vorig jaar van school gegaan. Maar Thomas had eigenlijk geen flauw benul wie er goed was in Potions. Zelf volgde hij het vak niet. Maar misschien dat Marcus hem vanavond de informatie kon opleveren. "We kunnen het laatste jaar nog wel even lol trappen toch?" Zei Thomas met een grijns naar Marcus.
      Toen hij zijn vriend aankeek, viel zijn blik even op zijn tweelingzus. En puur uit beleefdheid begroette hij het meisje. "Hoi Nora. Hoe is het met jou?"

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 17:29 ]

---

It's never gonna happen, Guys.

Lane had zich aangesloten bij de Gryffindor tafel nadat hij voor nu afscheid genomen had van Rhae die zich had toegevoegd aan een andere tafel met onder andere Blynthe. Ondanks dat hij een geschiendenis had met de blondine, vertrouwde hij Rhae wel aan haar toe om zich op haar gemak te stellen en vrienden te maken binnen de afdelingen. Zelf had hij wat verveeld geluisterd naar de verschillende gesprekken die langs elkaar heen gingen aan tafel, maar hij had geen behoefte om zich hierin te mengen. Lane liet zijn blik over de personen aan zijn tafel gaan en kruistte oogcontact met Alex die zich zo te zien ook niet gemengd had in de gesprekken. Waarschijnlijk hoopte zij net zoals hijzelf dat dit allemaal zo snel mogelijk afgelopen kon zijn, hij had wel honger gekregen na de lange treinreis. Zijn mondhoeken vormde een kort maar vriendelijke glimlach Alex kant op en trok een wenkbrauw omhoog. "Ben jij er ook al klaar mee?" vroeg hij haar en haalde een hand door zijn haar. "Met dit hele formele gedoe, bedoel ik." Verduidelijkte hij zichzelf en richtte zijn blik kort op het speechende schoolhoofd, voordat hij weer in haar richting keek.

"I choose being real over being perfect."

---

• Everyone wants a magical solution to their problem, and everyone refuses to believe in magic. •

Die Justin zag er inderdaad wel uit als een gladjanus. Die andere jongen leek wat minder zelfbewust, ze begreep wel dat Blythe die leuk vond. ‘En jullie zijn alleen vrienden? Of stiekem een beetje meer?’ vroeg ze met een licht plagende ondertoon.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Roman had plagend al Lee willen suggereren, maar toen Nomads blik naar de Huffelpuff-tafel schoot, hield hij zijn mond. Het was moeilijk inschatten of zijn vriend de jongen meer dan aardig vond en in plaats van zelf op een zeer onhandige manier te gaan zitten vissen, liet hij dat maar aan Lee zelf over. De jongen had verteld wat hij van plan was en hoewel het hem wat over de top leek, was het wel typisch Lee en wilde hij daar geen afbreuk aan doen.
      ‘Dat snap ik wel,’ met Roma met een scheve grijns. ‘Je hebt de afgelopen weken natuurlijk geen oog dichtgedaan zonder mijn gesnurk.’
      Wat het eten betrof kon hij alleen maar instemmen. Zijn moeder kon goed koken, maar haalde het niet bij het werk van vele huiselfhanden. Hij wierp een aarzelende blik op Jemima om haar ook bij het gesprek te betrekken.

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Zeg dat wel,’ antwoordde ze. ‘Überhaupt met dit kippenhok.’
      Misprijzend keek ze naar de eerstejaars die in hun enthousiasme zo hard krijsten dat het pijn deed aan haar oren.
      ‘Waren wij ooit echt ook zo?’

[ bericht aangepast op 24 mei 2021 - 19:02 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze was lichtelijk geschrokken van de hand op haar schouder. Er kroop een warme blos omhoog haar wangen op. "Uh, sorry. Waarschijnlijk kennen we elkaar wel, maar uhm- het is lang geleden dat ik je stem gehoord heb. Dus met wie praat ik nu?" Rosalie vond het vervelend om te vragen. Als ze de persoon had gezien, had ze hem vast wel herkend. Maar de stem kon ze even niet plaatsen.
      "Maar bedankt. Met mij gaat het wel goed hoor. Even wennen aan alles," zei ze lichtelijk ongemakkelijk. "En met jou?" Ze wist niet goed waar ze heen moest kijken, alleen dat de stem van links was gekomen.

---

It's never gonna happen, Guys.