SΣTH
—A L aan het begin van het gesprek scheen Dom zijn interesse te uiten door hem onder andere brutaal van top tot teen te bekijken. De nieuwste ontwikkeling in zijn belangstelling was niettemin datgene waardoor hij een diepe zucht slaakte. Als een hongerige aasgier begon de jongen om hem heen te cirkelen, iets waardoor hij vermoeid zijn armen over elkaar heen sloeg. Per slot van rekening hadden mensen dat effect op hem. Seth wist niet zozeer of het kwam door zijn vraag of Dom hem al herkende, of het feit dat hij hem erop had aangesproken niet zo om hem heen te draaien, maar de jongen kwam voor hem tot stilstand.
Met vernauwde ogen keek hij de duisterling aan, die de uitdaging aannam door met een vlakke gelaatsexpressie terug te blikken. Zijn ogen doordrongen de zijne, alsof hij alle geheimen van het universum wist en hiernaar op zoek was in de hemelsblauwe kijkers van zijn gesprekspartner. Wachtend op het gloeilamp moment waarbij de herkenning was opgetreden, iets dat kennelijk uit bleef. Met een lichtelijk geërgerd gegrom schudde hij zijn hoofd, waardoor warrige, blonde lokken voor zijn poelen streken.
“No… Well, actually, I do. But not quite, it’s just a very distant memory, you see. I’m thinking about it thoroughly but I can’t seem to find an answer in this convoluted mind of mine. Maybe you’d like to elucidate?” Het was deze hele week al aan de gang dat hij maar niet op het antwoord kon komen. Eerlijk gezegd, was het voor Seth een vermakelijk spelletje om hem keer op keer te zien stuntelen. Vandaar dat hij het niet kon laten zijn linker mondhoek iets omhoog te krullen, geamuseerd door het toneelspel dat zich voor hem plaatsvond. Deze trachtte hij te verbergen door zijn vingers er overheen te laten wrijven.
Aangezien de regels van Purgatory hem ervan weerhielden veel prijs te geven, schotelde hij de jongen een raadsel voor —die hij hoogstwaarschijnlijk nog zou waarderen ook. “I’m often told I have a familiar face. . . And I do tend to lurk around corners.” Met de hand die voorheen zijn glimlach had verborgen, streelde hij de verdwaalde haarlokken voor Dom’s ogen vandaan. Immers waren deze een prachtig blauw die hem herinnerden aan hoe het in de hemel eraan toeging. Waar de dood van Percy verfrissende tinten had, was die van Dominic een wirwar van zoetheid. De Harvester of Souls betrapte zich de laatste tijd er dan ook op vaker trek te hebben in zoete dingen, zoals caramel toffees, en gekarameliseerde appels, en aardbeien kauwgom. Maar niets en niemand zou aan zijn inktzwarte koffie zitten, absoluut niemand.
|
▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁
『 𝖂𝖊𝖑𝖈𝖔𝖒𝖊 𝖙𝖔 𝒫𝓊𝓇𝑔𝒶𝓉𝑜𝓇𝓎 • 』
▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁
De aangeboden sigaret had hij afgeslagen, maar het was niet alsof de man daar rouwig om was. Hij vond het juist een prestatie dat hij zich niet door hem liet meeslepen, en iets deed tegen zijn zin in. Het was wellicht een foute manier om hem bepaalde lessen te leren, alleen realiseerde Seth zich tevens dat de ervaring leert wanneer je iets zelf meegemaakt had. De witte blouse, die voorheen tot Percy behoorde, pakte de zoon van Alice in tegenstelling wel aan —tot zijn verbazing ging het verrassend langzaam.
“It’s that clear I’d rather not wear anything?” Met een grinnik liet hij zijn blik over Seth’s lichaam glijden, ééntje waarbij hij deed alsof hij niets opmerkte. Een laconieke houding was dan ook niet onvermijdelijk, terwijl het kleine konijntje daarna door brabbelde. “Well, it seems like there’s nobody around…”
“There is”, antwoordde hij vrijwel direct, “you. And you're keeping your clothes on.” Zijn bloedserieuze toon en rigide lichaamsstand was behoorlijke omkeer van de grijns die er eerder nog op zijn lippen speelde. Met een zucht was hij vervolgens opgestaan om de handen weg te tikken, en de knoopjes correct dicht te doen.
“Why thank you, they were a bit off, weren’t they?” Toen hij zijn hoofd schudde, schoot er een vreemde ervaring door zijn lange gestalte heen, één waarvan hij niet wist wat ervan te maken. Het was alles behalve een fijn gevoel echter, en in plaats van niets te antwoorden, opende Seth nu zijn mond: “All the best things are a bit off”, glimlachte hij, een zachte blik op zijn gezicht voor deze weer verdween toen het over zijn naam ging.
“What does that mean?”, vroeg hij, een frons tussen zijn wenkbrauwen en een verwarde expressie. “I don’t get it.” Seth begon te malen of het een goed of slecht iets was in Dom’s ogen, onbewust zoekende naar goedkeuring van de jongeman. Binnen de kortste keren had zijn kraag weer recht gedaan en hem tegelijkertijd uitgelokt, wetende dat dit een reactie zal oproepen bij hem.
“Don’t you think it looks ravishing on me? You'd rather look at that stinky pirate, hmm? Anything I can do to change your mind?” Zo ging hij nog even door tot hij suggestief langs de hals van Seth’s shirt ging, om daarna afwezig met zijn ketting te spelen.
Grijnzend legde hij zijn hand bovenop die van hem. “You’re flirting with Death, Dom. Did you learn nothing from our previous encounters?” Hij boog zich voorover, tot zijn neus bijna de zijne raakte en staarde diep in zijn ziel. Zijn glimlach opeens verdwenen. “Or, do you want to be sent into an early grave that badly?”
|
Valkyria
