• Vestigo University
    ❝ 𝒯𝒽𝑒 𝒿𝑜𝓊𝓇𝓃𝑒𝓎 𝑜𝒻 𝒸𝒽𝒶𝓃𝑔𝒾𝓃𝑔 𝑜𝓃𝑒'𝓈 𝐦𝐢𝐧𝐝, 𝐡𝐞𝐚𝐫𝐭, 𝐬𝐞𝐥𝐟 𝑜𝓇 𝐰𝐚𝐲 𝐨𝐟 𝐥𝐢𝐟𝐞. ❞


    𝓦𝓱𝓪𝓽 𝓲𝓯 𝓘'𝓶 𝓷𝓸𝓽 𝕥𝕙𝕖 𝕙𝕖𝕣𝕠?
    𝓦𝓱𝓪𝓽 𝓲𝓯 𝓘'𝓶
    𝕥𝕙𝕖 𝕓𝕒𝕕 𝕘𝕦𝕪?
          𝐑𝐎𝐎𝐌 𝐌𝐀𝐓𝐄𝐒:
          Amor-Beau ● Raven
          Methuselah ● Larsen
          Percival ● Nathaniel
          Elio ● Antonio
          Ilyas ● Dominic
          Qadir ● Lucien
          Jack ● Ash

          Lihn ● Elodie
          (. . .) ● Ava
          Olivia ● Memphis
          Poppy ● Calista
          Ivy ● Gia
          Jia ● Agoueh


          Vestigo University

    ➵      Dominic/March Liddell ✧ Alice ✧ Maneskin
    ➵      Nathaniel Charming ✧ Cinderella ✧ Marshtomp
    ➵      Ilyas of Agrabah ✧ Aladdin and Jasmine ✧ Raccoon
    ➵      Amor-Beau Desrosiers ✧ Belle and Adam ✧ Raccoon
    ➵      Memphis Panagos ✧ Megara and Hercules ✧ Toothpick
    ➵      Neorah Fitzherbert ✧ Rapunzel and Eugene ✧ Zemo
    ➵      Olivia Pan ✧ Wendy and Peter Pan ✧ glowfaery
    ➵      Ava of DunBroch ✧ Merida ✧ Valmiera
    ➵      Antonio Rivera ✧ Miguel Rivera ✧ Sombre
    ➵      Poppy DeVil ✧ Cruella DeVil ✧ Marshtomp


          Ira University

    ➼      Larsen Oldenburg ⬧ Elsa ⬧ Maneskin
    ➼      Raven ⬧ Maleficent and Diaval ⬧ Maneskin
    ➼      Elio Beneviento ⬧ Captain Hook ⬧ Maneskin
    ➼      Percival Hook ⬧ Captain Hook ⬧ Raccoon
    ➼      Methuselah "Seth" ⬧ the Grim Reaper ⬧ Marshtomp
    ➼      Victoria Chimaira ⬧ Ursula ⬧ Dimitrescu
    ➼      Élodie Facilier ⬧ Dr. Facilier ⬧ glowfaery
    ➼      Zaheer Ujinga ⬧ Scar and Zira ⬧ Paracosmal
    ➼      Qadir Al-Jurjani ⬧ Jafar ⬧ Dalma
    ➼      Jack Thessian ⬧ The Headless Horseman ⬧ Dalma
    ➼      Calista Aidoneus ⬧ Hades and Persephone ⬧ Sombre
    ➼      Ivy DeVil ⬧ Cruella ⬧ Toothpick
    ➼      Ash DeVil ⬧ Cruella ⬧ Maneskin




    RULES

    In deze RPG gelden de huisregels van Quizlet.
    Je schrijft een post van minimaal 300 woorden.
    Je probeert minstens 1 keer per week te posten mits je het druk hebt, gelieve het ons dan te melden.
    Lees het topic goed door voordat je een personage aanmaakt.
    Een reservering blijft 72H staan. Geef aan als je dit niet red vanwege omstandigheden.
    Maximaal 3 personages per persoon.
    Geen Mary-Sue's en Gary-Stu's.
    Alleen Maneskin of Raccoon maken nieuwe topics aan, tenzij anders aangegeven.
    16+ is toegestaan, meld het echter liever wel boven een post.
    Sluit niemand buiten, geen ruzies.
    Vragen kunnen altijd gesteld worden en ideeën zijn ook altijd welkom.
    Naamsverandering graag doorgeven.
    Dit idee is uitgewerkt door Maneskin, Raccoon en Marshtomp

    [ bericht aangepast op 27 juli 2021 - 22:39 ]


    [ heaven knows ]

    M E M P H I S


    P A N A G O S
    Nathaniel — Her Room — Outfit



          Ze zou liegen als ze zou zeggen dat haar ego niet wordt gestreeld door zijn reactie. Niet omdat ze de goedkeuring van anderen nodig heeft om te weten dat ze er goed uitziet, maar de bevestiging zal haar nooit vervelen.
          'You look gorgeous, Memphis, but you obviously know that.' En niets op haar gezicht verraad de waardering voor het compliment, de zweem van een grijns rond haar lippen niets dan zelfbewust.
          'Gorgeous is a lazy way to describe me, doll. Aren't you supposed to be charming?' Schiet ze nonchalant terug, ogen afwezig dwalend van zijn knappe gezicht naar de glanzende stapel zilver in zijn handen. 'You can pick your jaw off the floor now, it doesn’t compliment your look.’
          Een look die niet aan de dress code voldoet. Nathaniel mag er zelfs goed uitzien in een juten zak, ze gelooft geen moment dat mister perfect zich niet aan zijn eigen gestelde voorschriften houdt.
          'Funny you should mention that,' en die woorden ontsteken een voorgevoel— zijn grinnik alarmerend. Ze kan er zo snel niet over uit of het iets positiefs of negatiefs is. 'Because I have just the thing for that pitfall. As you may have noticed, I haven’t changed yet. Would you like to help me with it, my little love bug.'
          Haar bovenlip komt omhoog in een geluidloze grauw, de flits tanden onmiskenbaar. Little love bug. De haren achter in haar nek komen als altijd overeind bij de vocale liefkozing, maakt niet uit hoe overduidelijk het is dat hij het erom doet.
          De giftige response die op het punt staat te ontsnappen aan haar lippen stokt op het moment dat hij zijn handen leegt en deze gebruikt om zijn shirt te ontdoen. Memphis bevindt haar aandacht al snel elders, maar hoewel zijn gedefinieerde torso haar milder stemt laat ze hem er niet mee wegkomen.
          'You do know I prefer you without clothes, right? Me helping you change might only get you halfway there, light of my life.'
          Als zijn gezicht al weerspiegelt wat hij voelt bij die woorden, dan ontgaat het haar wanneer hij zijn broek los knoopt en ook die deponeert.
          Ze heeft hem naakt gezien, herinnert ze zichzelf, heeft die spieren aan voelen spannen onder haar vingertoppen en de warmte van zijn huid geproefd tegen haar lippen. Er zou geen enkele reden hoeven zijn om er nu zo door afgeleid te worden, want been there, done that. Toch?
          'It's a perfect fit right?' Totaal onbewust van de violette ogen die zijn iedere beweging havik scherp volgen.
          Dat haar lichaam in beweging komt ligt niet eens geheel binnen haar eigen aansturing, zijn aanblik meer dan genoeg om instinctief dichterbij te cirkelen— een roofdier wat prooi nadert.
          De half-godin stapt om hem heen, haar vinger al speels achter het elastiek van zijn boxer gehaakt nog voor hij haar heeft gedetecteerd. Ze doet niets dan zijn huid volgen net onder de enige barrière die hem nog kleed en stopt in de aanzet van de v van zijn lies. Haar lippen vinden dat sensitieve plekje net onder zijn oorlelletje en ze vraagt zich af of hij haar grijns kan voelen door het vederlichte contact.
          'Tell me, Nate, why would I help you dress when you couldn't look more ravishing than you do at this moment, hmm?' Niets dan een fluistering tegen zijn huid.


    Marrow deep, soul deep, essence deep

    Illyas & Olivia ● mood: mixed ● at the hallway ● outfit

    Nog geen seconde na de woorden 'Ready to go,' haar lippen verlieten, viel de deur met een klap dicht. Calista bleef met haar mond open in haar kamer staan, verbaasd over het feit dat Ivy ineens uit het niets besloot te verdwijnen. Calista wilde niet eens de moeite doen om achter haar aan te gaan, wat dacht ze wel niet. Had ze geen manieren? Een beledigde zucht verliet haar lippen, waarna ze op haar bed plaats nam. Dan moest ze maar alleen lunchen, prima. Misschien was dit ook een goed moment om gewoon te gaan shoppen, ze kon nog wel een leuke jurk gebruiken voor vanavond. Misschien was het wel tijd voor een nieuwe look.
          Calista verliet haar kamer en nam een taxi naar het centrum, waar ze eerst langs een aantal thrift shops ging voor een jurk. Drie winkels verder en vier en anderhalf uur later had ze de perfecte jurk gevonden, een vintage mesh jurk. Hij sloot perfect aan. Vervolgens kwam ze langs een haar salon, waar ze even naar een poster keek van een blonde wolf cut. Een twijfelachtige 'hmmm' kwam over haar lippen, waarna ze besloot naar binnen te gaan en haar haren te laten blonderen en in een wolf cut te laten knippen. New evening new me, right?

    Eenmaal thuis had ze haar ogen laten blinken met een donkere smokey-eye en wat mascara. Haar lippen liet ze vrij van make-up en in haar nek spoot ze wat parfum. Ze liet haar haren lekker wild in de wolf cut en bracht nog wat styling clay aan voor textuur. Tevreden met haar gelaat trok ze zwarte hakken aan onder haar jurk, waarna ze haarzelf nog één keer even goed bekeek. Haar spiegelbeeld knipoogde naar haar voordat ze haar kamer verliet en de gang op ging, richting het feest. Een paar verdiepingen en gangen verder zag ze twee gedaantes, waarvan één haar wel heel erg aansprak.
          'Olivia, je ziet er prachtig uit vanavond.' Calista's woorden kwamen zacht maar toch erg duidelijk over haar lippen zodra ze dichterbij de twee kwam. Zodra ze haar goed kon bekijken liet ze haar ogen even schaamteloos over haar heen gaan. De heer die erbij stond negeerde ze volledig.
          'Onderweg naar het feestje, neem ik aan?'
    𝐶𝛥𝐿𝐼𝑆𝑇𝛥
    Once Upon A Time ● Cheerleader ● Daughter of Hades


    - thank you for existing -

    Jia Li "Lee" Shang

    21 ~ Son Of Man en Hakuna Matatta ~ Outfit ~ Inside, with Élodie

    "Daar heb je een heel goed punt," had Elodie grijnzend toegegeven en Lee wist nu al dat ze deze dame heel erg mocht. Ieder die bereid was tegen de verwende jochies in te gaan en te laten zien dat zij dames ook zeker heel veel waard waren, had bij Lee een streepje voor.
    ”Als ik het jou vertel is het geen geheim meer, hé?” Lee keek haar lichtelijk teleurgesteld aan. Dat was nou jammer, ze had het wel leuk gevonden om te weten te komen wat ze van plan waren. Echter trooste ze zichzelf al snel met de gedachte dat ze er vanavond vanzelf wel achter zou gaan komen.

    ”Wijn? Ik hoop dat je ook wat sterkers gewend bent dan dat.” Zonder echt antwoord te geven, haalde Lee haar schouders op. Ze kon zeker wel tegen sterkere drank, maar wijn vond ze toch echt het lekkerste.
    “Wat dacht je van wat wodka op zijn minst?” Lee dacht even na, ze kon zich niet meer bedenken wanneer ze dat voor het laatst op had, maar uiteindelijk verscheen er weer een glimlach op haar gezicht. Ze kon het in ieder geval weer eens proberen, wie weet waar dat toe zou leiden. "Dat klinkt prima," antwoordde ze dan ook.

    “Dan ben je bij Ira op het juiste adres hoor." De glimlach op Lee's gezicht veranderde langzaam in een grijns.
    "In dat geval kijk ik zeker uit naar vanavond," antwoordde ze en dat was ook zeker zo. De rest van de dag had ze met een goed gevoel rondgelopen, zeer nieuwsgierig naar wat er tijdens het feest die avond zou gaan gebeuren.

    Ze was zo nieuwsgierig naar het feest, dat ze zichzelf zelfs zo ver had gekregen een zilverkleurig pakje aan te trekken. Ze was er nog niet echt over uit wat ze van de kleur vond, maar voor een goed feest had ze het deze keer wel over zich aan de dresscode te houden. Make-up liet ze achterwege, dat ging haar nog net even te ver. Ook hakken was iets waar ze helemaal geen zin in had, waardoor ze besloot haar witte sneakers aan te trekken.

    Het duurde daarom ook niet lang voor Lee met een fles drank in haar handen haar slaapkamer weer had verlaten en op weg was naar het feest, hopend dat ze Élodie snel weer tegen zou komen. Zoals wel vaker het geval was wanneer Lee echt op iets hoopte, duurde het gelukkig niet lang voor dat echt gebeurde. Ze was nog niet eens op het feest gearriveerd toen de dame in haar zichtveld verscheen.

    "So we meet again. Lee keek haar glimlachend aan.
    "So we do indeed," antwoordde ze, "was je naar me op zoek of loop je altijd in de tegenovergestelde richting van het feest?" De plagende blik was duidelijk van Lee's gezicht te lezen.

    Ava Caillen of DunBroch

    22 ~ Circle of life en Bare Necessities ~ Outfit ~ Her bedroom, with Percy

    "Ava Darlin, Yer pirate arrived !" Percy's enthousiasme werkte aanstekelijk, waardoor er ook op Ava's gezicht een brede grijns verscheen.
    Even fronste ze haar wenkbrauwen toen hij de kleding op haar bed gooide, maar al snel schudde ze grijnzend haar hoofd toen hij zich uit begon te kleden. Dit was weer typisch een actie voor hem, vond ze.
    "Heb je nog wat leuks liggen van juwellery? Het minste wat je me kan geven voor de drank eh?" Opnieuw schudde ze grijnzend haar hoofd.
    "Schat, je weet toch inmiddels wel dat ik geen sieraden draag..." antwoordde ze, terwijl ze op hem af liep en plagend haar handen, onder zijn blouse, om zijn ontblote bovenlichaam heen sloeg, "dus je zult iets anders moeten verzinnen..." vervolgde ze, terwijl ze met haar gezicht steeds dichter bij het zijne kwam, "... how about a kiss?"

    "CHEERS!" Ze nam dankbaar de fles van hem over, zette deze aan haar mond en genoot voor de zoveelste keer die dag van het heerlijke gevoel dat de drank haar bezorgde. Voor een moment genoot ze zelfs zo van de drank, dat ze niet door had hoe Percy haar uitgebreid aan keek.
    “ Look at you lass. I can almost see the cross on the map from here.” Die woorden zorgden er echter voor dat ze haar aandacht weer op hem richtte.
    "Do you?" Ava haalde plagend haar wenkbrauw op, waarna ze, bij het horen van haar telefoon, zich om draaide en, met de fles drank nog altijd in haar handen, op het geluid af liep. Terwijl ze plaats nam op haar bed en nog een grote slok van de drank nam, las ze glimlached het berichtje van Gia.
    "Oh ja, hope you don’t mind. Ik kleed me even hier om." Zodra Ava haar aandacht weer op de piraat richtte, zag ze dat hij inderdaad alleen nog in zijn boxershort stond. Iets wat ervoor zorgde dat er een korte lach over haar lippen rolde.
    "Wilde je zo graag naar me toe komen dat je niet eens even de tijd wilde nemen om je eerst rustig om te kleden?" De plagende blik was duidelijk in Ava's ogen te lezen, terwijl ze toe keek hoe hij naar haar toe kwam lopen en, na haar een knipoogje te hebben geschonken, zich naar haar toe boog.
    “Yer sitting on my pants , dearie.” De, door alle drank die ze die dag al genuttigd had, inmiddels al vrij aangeschoten Ava haalde enkel, zo onschuldig mogelijk, haar schouders op. Als hij de broek wilde hebben, zou hij hem vast wel kunnen pakken. Iets wat, zoals ze al verwacht had, ook gebeurde.
    “Let’s make a toast Lass, enig idee waarover je wilt toasten eh?” Voor Ava echter antwoord kon geven, zag ze Gia in de deuropening staan, iets wat voor een brede glimlach op haar gezicht zorgde.
    “Ik hoop dat ik niks stoor,” Ava schudde lachend haar hoofd, terwijl ze, met nog altijd de fles drank in haar hand, op haar beste vriendin af liep en deze een knuffel gaf.
    "Nee hoor, Percy hier dacht alleen dat het een goed idee was om zich hier om te kleden," verklaarde ze de waarschijnlijk verwarrende situatie glimlachend, terwijl ze de fles drank aan Gia overhandigde, waarna ze naar haar tafel liep, een tweede fles aan Percy overhandigde en zelf een grote slok van de derde fles nam.
    "Laten we proosten op drank, vriendschap, leuke feestjes en geweldige nachten!" Ava stook de fles in de lucht, alvorens opnieuw een grote slok te nemen.

    𝑅 𝐴 𝑉 𝐸 𝑁



    20       ⬧      Outfit       ⬧      Bibbidi Bobbidi Boo       ⬧      With Jack


    Het was heerlijk om te zien hoe ongemakkelijk Jack van mijn aanwezigheid werd. Het was af te lezen aan zijn lichaamstaal, hoe hij over zijn woorden struikelde en hoe zijn sneeuw witte huid plotseling een kleurtje had gekregen. Dit spoorde me enkel alleen maar meer aan de grenzen verder op te zoeken.
    Ik besloot nog dichterbij hem te gaan staan en me bezig te houden met zijn compleet scheef dichtgeknoopte overhemd. Ik kon hem toch niet zo laten lopen? Dus, de goede vriend die ik was, besloot ik hem een handje te helpen.
    Voordat ik het laatste knoopje dicht knoopte kon ik het niet laten expres mijn hand op zijn nog net ontblootte borst te laten rusten terwijl ik hem vertelde dat hij zijn overhemd de volgende keer wel open kon laten. Er waren er niet veel die het konden hebben, maar Jack was hier zeker één van.
    Zijn reactie zorgde wederom voor een brede, lichtelijk ondeugende grijns rond mijn lippen. Wederom nodigde zijn reactie me alleen maar meer uit om mijn handen nog even door zijn gouden lokken te halen. En wederom deinsde de jongen terug, wat me smakelijk liet lachen.
    Het was even leuk, maar ik besloot al snel genoeg dat ik de jongen maar weer met rust zou laten, dus besloot ik de rest van het gebouw maar even te verkennen. Iedereen leek druk bezig te zijn. Mijn mede Ira studenten deden wel alsof dat feest ze geen ene reet kon schelen, maar ondertussen maakte ze zich wel druk over wat ze gingen dragen.
    Ondertussen wist ik nog steeds niet zeker of ik er überhaupt wel wat voor voelde te gaan. Ik wist dat er plannen waren de boel te dwarsbomen, iets wat het al een stuk aantrekkelijker maakte. Al wist ik ook niet zeker of dat wel waar gemaakt zou worden.
    Uiteindelijk besloot ik mijn mede studenten toch maar het voordeel van de twijfel te geven en hees ik mezelf toch maar in pak.
    We hadden een "fancy" uitnodiging gekregen, alsof het Nathaniel zijn kinderfeestje was, en uiteraard was er een dresscode.
    Eerlijk, ik had ook niets anders verwacht. Echter was ik absoluut niet van plan me er aan te houden.

    Eenmaal ik mijn kamer deur weer uit wilde stappen, was ik ditmaal de persoon wie tegen Jack op botste. Echter wist ik hem nog bij zijn jasje vast te grijpen voor hij voor de tweede keer vandaag op de grond zou belanden. Een brede grijns sierde mijn lippen waarna ik zijn jasje afklopte met mijn handen. "Je weet wat ze zeggen, de derde keer is trakteren. You'd better watch out."
    Ik liet mijn blik over hem heen glijden en knikte kort. "You sure look the part," complimenteerde ik hem alvorens ik zijn ogen weer op zocht. "Gezien ik in een aanzienlijk betere bui ben dan vanmiddag zal ik je op een drankje trakteren," grijnsde ik, het feit dat de drankjes waarschijnlijk gewoon gratis waren negerend. "Kom," sprak ik, alvorens ik Jack bij zijn arm pakte en hem mee begon te trekken.


    How far is far

    𝔈 𝔩 𝔦 𝔬      𝔄 𝔯 𝔪 𝔞 𝔫 𝔬      𝔅 𝔢 𝔫 𝔢 𝔳 𝔦 𝔢 𝔫 𝔱 𝔬

    25       ⬧      Under The Sea & Once Upon A Time       ⬧     
    Outfit       ⬧      With Ava. Percy and Giulia



    Het was op zijn kortst gezegd een interessante middag geweest met Ava. Ik kon haar zoete smaak nog altijd proeven op mijn lippen, vermengd met rum.
    Ik weet niet of het kwam door Ava haar bezoekje of door de alcohol, of misschien lag het wel aan beiden. Maar ik viel om waar ik stond. Al mijn energie leek spontaan uit mijn lichaam verdwenen te zijn en mijn oogleden werden zwaar. Waarschijnlijk had het te maken met het feit dat ik het niet meer gewend was. Het was al een aardige tijd geleden dat ik voor het laatst een dame over de vloer had en eveneens dat ik midden op de dag alcohol had genuttigd. Maybe not very pirate like, maar deze plek liet dat dan ook niet echt toe. Bij vrijwel alles wat ik deed werd ik op mijn vingers getikt.
    Uiteindelijk besloot ik maar naar mijn lichaam te luisteren en had ik mijn ogen voor even gesloten. Echter werd ik na een paar uur alweer ruw uit mijn slaap geroepen door een groep onnodig luidruchtige studenten.
    Na mijn slaap, uiterst geïrriteerd might I add, van me afgeschud had, kwam ik er al snel achter dat het zo goed als negen uur was.
    Nee, mijn afspraak met Ava was ik absoluut niet vergeten. Alcohol en mooie dames zou ik nooit weigeren.
    Ik had vaag ergens vernomen dat er zelfs een dresscode gold voor het onderonsje van vanavond, iets waar ik bij voorbaat al de kriebels van kreeg. Ik hield er niet van wanneer iemand me in een bepaalde richting probeerde te duwen. Ik werd dan alleen maar tegendraads.
    Echter bleek het nogal moeilijk deze dresscode te negeren gezien zo'n beetje mijn gehele garderobe bestond uit zwart-wit.
    Ik kleedde me snel om en besloot vervolgens maar richting Ava te gaan, fashionably late, as always.
    Eenmaal gearriveerd klopte ik op de deur en wachtte netjes af tot de roodharige dame open zou doen.

    [ bericht aangepast op 29 juli 2021 - 23:18 ]


    How far is far


    NTΣ
    w. Memphis @ her room / outfit

          —D E      onverschillige manier waarop ze vlot iets terugkaatste, deed hem amper meer verbazen. Ze was onverbloemd en onomwonden zichzelf, iets waar de meesten wat van konden leren en tevens hetgeen wat hem aangetrokken had in de eerste plaats. Het had bijna een desinteresse —alsof haar gevraagd was de afwas te doen en ze vermeldde ergens beter mee bezig te zijn.
          Dat daargelaten ervoer de koningszoon nochtans een zekere opruiing in zijn wezen die hem paraat stelde, dewelke hij tevens ondervond tijdens een oefening zwaardvechten. Het heen-en-weer gespar verzorgde een opwinding die eenieder mogelijk zou vergelijken met een adrenalinekick. Bij zo'n middeleeuwse krijgskunst horen de kwaliteiten op z'n minst kwiek en alert te zijn, daar je gezwind moest kunnen reageren.
          'Ah —you wish to discover the full Charming-experience?' Met een geamuseerde trek rond zijn mondhoek creëerde hij een wazige beweging in de lucht alvorens een diepe buiging te maken. Waar zijn gestalte al aanstalten maakte rechter te staan, liet hij haar hand in de zijne glijden en zijn poelen in de hare. ‘Memphis, gorgeous is but a simple way to express your beauty, for your eyes shine like the night sky, and your sharp mind is as invigorating as a breath of fresh air. I am most honored to grace this festivity with such a striking presence as yourself, —because to be different is the purest form of beauty. Truly, you have me on my knees.’
          Als laatste drukte hij zijn lippen op de bovenkant van haar hand, en toverde nog net geen roos uit zijn zak tevoorschijn terwijl hij voor haar neerknielde. Opnieuw zochten zijn ogen de hare op, ditmaal verried het de schittering van provocatie en vertier. Voor een luttele seconde behield hij dit oogcontact alvorens op te staan en zijn eigen handelingen te hervatten door te vermelden zich nog niet omgekleed te hebben, hierbij vragend voor haar hulp.
          'You do know I prefer you without clothes, right? Me helping you change might only get you halfway there, light of my life.'
    Haar afkeer jegens koosnaampjes was hem niet onopgemerkt gebleven, daarvoor liet ze per slot van rekening het te onmiskenbaar op haar gelaatsexpressie ontdekken. Met een zachte grinnik had hij zijn kleding gedeponeerd, waar dit plaats hoorde te maken voor het glanzende ridderharnas die hij had meegesleurd —ware het niet dat de Griekse schone op hem afkwam alsof hij in de bek van een krokodil had gelegen en deze ieder moment dicht trachtte te klappen.
    In het verleden had hij zich misschien beschroomd teruggehouden, vermeldt dat dit niet de manier was om zijn aandacht te krijgen en mogelijkerwijs zelfs ertussenuit geknepen. Hij herinnerde de eerste ontmoetingen met deze vrouwe nog als de dag van gisteren, waar hij enigszins politiek correct zijn belangstelling in haar liet blijken en zij deze vernuftig terugkaatste.
          ’I must say that I expected nothing else,’ verkondigde hij, bijna vergenoegd over dit gegeven. ’One might even argue you’re starting to get pre—’ Zijn helderblauwe ogen schoten open, vormden zich in twee schoteltjes bij het voelen van haar aanraking op zijn huid en sloeg stamelend zijn mond dicht.

    Daar waar zijn interesse in Memphis uitgegroeid was tot een show van een relatie, had hij nog altijd geen weet over hoe zij erin stond. Nathaniel kende haar beweegredenen, wat hem uiteindelijk overstag had laten gaan, alleen taste hij in het duister wanneer het haar emoties betrof. Het liet hem in het ongewisse, iets waar hij twijfelachtig over raakte. Wellust was dan ook niet hetgene wat hij zocht in deze relatie, nergens eigenlijk —aangezien het een zakelijke invalshoek had.
          'Tell me, Nate, why would I help you dress when you couldn't look more ravishing than you do at this moment, hmm?'
          ’Um,’ Prevelde hij, wat direct een mentale uitbuiting van hem resulteerde —hij realiseerde zich hoe dit een inkoppertje zou zijn voor Memphis. Maar de fluistering tegen zijn warme huid en haar sensuele aanwezigheid liet hem zijn ademhaling gedachteloos inhouden. De slaap die hij eerder had gevoeld grotendeels weggeslagen door deze plotse wending, al kon hij een enkele onderdrukkende gaap niet tegenhouden.
          ‘As I said earlier, you could get any man on their knees if you wish. You are a thunderstorm many would marvel at. Still—’ Met de laatste aangename rilling door zijn lichaam heen haalde hij haar hand in de zijne. Als hij geen Prince Charming was geweest, had hij niet geweten wat hij wel had gedaan. ‘I believe real men treat women with the dignity and respect they deserve, and it would not be mannerly if I should take advantage of this situation with the agreement we’ve made.’
          Met een stuk van het harnas nu in zijn handen zette hij één simpele stap naar achteren, haar houding nauwkeurig peilend. Zorgzaam bijna. ‘I hope I did not offend you in any way, Memphis. You are truly dear to me, which is why I can’t act on it.’
          Pogend het glanzende pantser nu zelf aan te trekken, begon hij met het onderstel, wat nogal een gedoe bleek maar uiteindelijk scheen te lukken. ‘If this armor lasts any longer, I shall be late. And punctuality is the politeness of princes.’

    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁

    ❝ 𝐍𝐨 ᶜᵒᶠᶠᵉᵉ, ⁿᵒ 𝐰𝐨𝐫𝐤 • ❞
    ▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁▁


    ᴍᴀᴊᴏʀ: ᴀ sᴘᴏᴏɴғᴜʟ ᴏғ sᴜɢᴀʀ, ᴏɴᴄᴇ ᴜᴘᴏɴ ᴀ ᴛɪᴍᴇ, ʙᴇ ᴘʀᴇᴘᴀʀᴇᴅ.
    sᴄʜᴏᴏʟ ᴄʟᴜʙ: ᴢᴡᴀᴀʀᴅᴠᴇᴄʜᴛᴇɴ, ᴘᴀᴀʀᴅʀɪᴊᴅᴇɴ, ᴢᴡᴇᴍᴍᴇɴ.

    [ bericht aangepast op 30 juli 2021 - 15:15 ]


    [ heaven knows ]

    Qadir Fayez Al-Jurjani


    Come, whisper to me whatever it is you want. You ain't never had a friend like me.



    20 | Dormitories | Seth



    Double Major Bibbidi Bobbidi Boo & Once Upon A Time



    Zwaardvechten, paardrijden & art club
    Hij gaf het niet graag toe - en dat zou hij luidop ook nooit doen, indien men ernaar mocht vragen - maar Qadir's ogen waren wellicht zo groot als schoteltjes geworden toen zijn maatje schijnbaar uit het niets een zeis tevoorschijn toverde. Nu was de Arabier de laatste om bescheiden te zijn over zijn eigen krachten; maar een voorwerp op pure wilskracht het bestaan in roepen kon zelfs hij niet. Natuurlijk kwam hij met zijn levensechte illusies een stuk in de buurt, maar eerlijk was eerlijk; dit ging zijn petje te boven.
    De Oosterling was deze schok dan ook pas amper te boven toen Seth hem met een volgende van zijn (vele) eigenaardigheden overviel.
    "Draag je ondergoed?" klonk het, vrij droogjes, uit de kant van de Reaper.
    "Wat?" wist Qadir nog net uit te brengen, alvorens hij een korte gil slaakte toen de de hand van Dood's erfgenaam zonder pardon onder zijn broeksrand gleed. Minstens net zo snel bracht de Arabier zichzelf een hand voor de mond, om geen omstaanders te lokken, terwijl hij verzon wat hij hier in hemelsnaam mee aan moest. Het was niet eens de aanraking, of de persoon van wie deze kwam, die hem verrast had als wel het feit dat dit en plein public gebeurde en hoe snel het gegaan was.
    Al gauw kon de tovenaar een lachje echter er niet van weerhouden tussen zijn lippen vandaan te glippen. Inmiddels staarde hij ook zonder schroom terug in de ogen die vlak voor zijn gezicht verschenen waren. Een brede grijns kwam langzaam maar zeker op zijn gelaat geslopen.
    “I notice they’re still as juicy as the peaches in Agrabah. Now, let’s test if you taste that sweet, too.”complimenteerde het donker figuur hem. Deze keer was de Oosterling echter wel voorbereid. Hij opende zijn lippen een stukje, en hapte speels doch zacht naar de tong die er overheen ging. Tot zijn ongenoegen bleef het daar ook bij. Normaliter gebeurde er heel wat anders nadat hij op die manier bepoteld werd, door eender wie. “Mhm, you are very appetizing, Qadir —but you forgot a shirt.”
    De Arabier grinnikte opnieuw en begon op lome pas de Reaper te volgen. Hij was namelijk niet het type dat zich makkelijk liet overhalen achter een ander aan te gaan, tenzij hij zelf met het spelletje begonnen was. Hij had nu eenmaal graag de touwtjes in handen, op één of andere manier.
    "The peaches of Agrabah taste rotten, compared to me," deelde hij dan ook, zonder enige vorm van zelfspot mee. "Although sweet I am anything but... little Soulchaser." Intussen had hij Seth bijgebeend. "And sure... I forgot. If you really believe that." Met een knipoog maakte hij duidelijk dat niets minder waar was. Het lag niet in zijn karakter om zaken te vergeten, of dat nu een positieve of negatieve bijklank had. Nogmaals gaf hij zichzelf de kans de getatoeëerde student in zich op te nemen. Kwamen alle onaangename zaken des levens nu maar eens in zulke prachtige wikkel, dacht hij bij zichzelf terwijl hij de afgezant des doods tot stilstand bracht door middel van een hand op zijn borstkas te plaatsen. Uiterst beheerst gebruikte hij zijn krachten om een minieme, in Seth's geval wellicht amper voelbare, energieschok door diens lichaam te sturen; een zindering, hooguit.
    "Remember our conversation about public affection?" vroeg hij fluisterend, nu hij de aandacht van Hein Junior weer naar zich toe had weten te richten. "That little stunt you just pulled, my dear friend, was definitely a behind-closed-doors - well, maybe just an out-of-sight situation," vertelde hij hem kalmpjes. Hij nam het Seth niet kwalijk; de man was als een puppy, hij had simpelweg nog heel veel te leren. En hoewel over Qadir weinig goeds te vertellen viel, was het niet dat hij een slechte vriend was. De weinigen die hij dichtbij genoeg liet komen om hen daadwerkelijk vrienden te noemen droeg hij op handen, zo ook Seth.
    "So. If you liked the apetizer and feel curious about the main course; come find me after this little shindig we're headed to. Maybe i'll "forget"-" hij maakte van zijn wijs- en middelvingers gebruik om aanhalingstekens uit te beelden, om het sarcasme in zijn woorden kracht bij te zetten. "my trousers as well." Dit keer was het zijn beurt om een engelachtige glimlach boven te halen. Ondertussen raakte hij opnieuw afgeleid door het landbouwinstrument dat zijn maatje in de hand had.
    "You could bring that, if it would please you..." spon hij vervolgens zoetjes verder. De sensuele houding die inmiddels met zowat zijn hele wezen verweven was maakte kort plaats voor een kwetsbare, haast kinderlijke, verwondering terwijl hij zijn ogen vastberaden op Seth's sikkel gericht hield.
    "Is that yours?" vroeg hij volg ontzag. Een bepaalde spanning begon zich in zijn lichaam op te bouwen. "You know, the one you use... on the job?" Nieuwsgierig strekte hij zijn hand naar het werktuig toe - en stopte zichzelf prompt toen hij dit in de gaten kreeg. "Can I?" verzocht hij de Reaper eerst om toestemming.

    𝓐 𝓼 𝓱      𝓓 𝓮      𝓥 𝓲 𝓵

    22       ⬧      Outfit       ⬧      Colors of the WInd       ⬧      With Ivy




    Het had even geduurd voor ik weer helder kon zien, al was de rode waas welke voor mijn ogen danste nog altijd niet volledig verdwenen. De pure woede welke in mij woedde kon ik maar amper in toom houden.
    Wie dacht ze wel niet dat ze was, dat secreet. Ze had het lef me letterlijk als haar schoothondje te behandelen. Iets waar ik dan ook absoluut niet van gediend was. En dan had ze ook nog de humor om me een hondenbot in mijn mond te duwen, iets wat mijn bloed al helemaal liet koken.
    Ik kon het niet uitstaan hoe ze hier rond paradeerde op haar rode lak hakjes alsof ze een heilige was. Schijnheil...
    Mijn vuisten jeukte om die neppe glimlach van haar gezicht af te slaan. Voor deze keer had ze geluk...
    Dat gedrocht had me opgesloten in de bezemkast, ergens waar ze eigenlijk zelf thuis hoorde. Het zou met niets verbazen als ze een bezem pakte en er zo op weg zou vliegen.
    Ik bevond me in zo'n woede uitbarsting dat ik niet eens meer wist wat ik deed. Ik wist dan ook niet hoe ik het precies voor elkaar had gekregen maar het was me uiteindelijk gelukt vrij te komen. Al vreesde ik dat het me wellicht mijn schouder had gekost.
    Nu de waas voor mijn ogen afgezakt was besloot ik op pad te gaan om de helleveeg te zoeken. Dacht ze echt dat ik het hierbij zou laten? Ik dacht dat ze me toch wat beter kende.
    Ik ging zo op in mijn woede dat ik niet doorhad dat er iemand bijna volop tegen me opliep. Ik wilde de geen in kwestie al vervloeken en de huid vol schelden tot ik nog een paar keer knipperde en haar goed in me op nam. Ik leek haar te herkennen, nee, ik wist maar al te goed wie de witharige dame was; niemand minder dan een telg van mijn lieftallige moeder.
    De lichtekooi kon het niet bij één man houden en had dan ook bijna ieder weekend een ander over de vloer. Het was geen geheim dat moeders weinig met kinderen had en al helemaal met die van haar eigen. Toch lette ze niet altijd even goed op, dat bleek maar weer.
    Ik had Ivy nooit in levende lijven gezien maar ik had genoeg over haar gehoord om haar in één oogopslag te herkennen.
    "Sister dearest, that's no way to greet your brother, now is it?" lachte ik bijna manisch.
    "As you probably can tell, I already met you darling sister. She's a blast, isn't she?" sprak ik met op elkaar geklemde kaken, de woede nog altijd goed af te lezen van mijn gezicht. De rode waas voor mijn ogen leek maar niet weg te ebben en ik verafschuwde het. Het was een familietrekje waar ik maar al te graag van af wilde. Het was over het algemeen bekend dat de De Vil's anger issues hadden. Met de anger issues kon ik leven, met de naam De Vil was een ander verhaal.
    Mijn blik liet ik snel over haar gedaante gaan en het was over duidelijk dat ook zij op weg was naar "het grote feest".
    Het ging tegen mijn principes in naar dat feestje te gaan, maar ik hoopte nog altijd mijn lieve zus tegen te komen en haar schoothondje. Het was duidelijk dat ik Poppy haar haren uit wilde trekken voor het eind van de avond, en het was ook duidelijk dat Amor hier de enige was met goed spul.


    How far is far

    OLIVIA PAN
    ☆All this has happened before, and it will all happen again☆




    Hakuna Matatta • 21 years • outfit • with Ilyas
    & Calista


          ”Het ziet er beelding uit,” sprak Ilyas met een glimlach nadat Olivia haar jurk had laten zien. "J-jij ook n-natuurlijk!"
          Olivia schonk hem nog een glimlach voor ze zich op Hassim focusste. De tijger begon zachtjes te spinnen terwijl ze op zijn hoofd kriebelde.
          ”De patronen zijn afkomstig van Agrabah, maar dit is niet echt iets wat ik thuis zou dragen,” vertelde Ilyas nadat ze weer overeind stond en had gevraagd naar zijn kleding. Hij de toonde de borduursels aan haar en Olivia bekeek ze uitgebrijdt. “Maar ik dacht voor dit feestje dat het eh-best leuk was,”
    [tab”Het is echt prachtig!” benadrukte ze.
          ”Zullen we eh samen gaan?” vroeg de jongen daarna. “Hoeft niet hoor- je eh wacht vast op iemand.”
          ”Natuurlijk wil ik wel samen lopen,” sprak ze waarna ze in de richting van de aula liepen. Onderweg vroeg ze aan de jongen of hij er al zin in had.
          "Ja best wel, Nathan maakt er altijd een prachtfeest van. Daarbij heb ik wel zin om te dansen."
          Een zachte grinnik rolde over Olivia haar lippen. “Dan moet het wel goed komen,” verzekerde ze hem.
          “Olivia, je ziet er prachtig uit vanavond,” hoorde ze Calista haar stem door de gang. De dame keek op naar de godin.
          ”Wat is je haar mooi zo!” zei ze enthousiast toen ze het nieuwe kapsel van Calista zag.
          ”Onderweg naar het feestje, neem ik aan?” Het was vrij duidelijk dat ze het niet tegen Ilyas had, ze leek totaal geen aandacht aan de jongen te schenken. Olivia voelde wat medelijden, vooral met hoe nerveus de prins altijd al was.
          “Ja! Ik kwam Ilyas al tegen gelukkig,” Terwijl ze sprak legde ze kort haar hand op de arm van de jongen, in de hoop hem erbij te betrekken. “Loop je met ons mee?”


    --

    ÉLODIE FACILIER
    ☾ I got voodoo, I got hoodoo, I got things I ain't even tried! ☽


    Bibbidi Bobbidi Boo • 21 years • outfit • with Lee, hallways


          ”So we do indeed,” sprak Lee nadat Élodie haar begroet had. “Was je naar me op zoek of loop je altijd in tegenovergestelde richting van het feest?” De dame had een plagende blik op haar gezicht. Met een grijns op haar lippen liet Élodie kort haar blik over Lee gaan voor ze sprak.
          “Ik weet precies welke kant ik op ga hoor,” sprak ze wat verdedigend. Het meisje draaide kort met haar hand, haar gedachten bij de schaduwen die danste over de muur. Ze hoefde de woorden niet eens meer hardop te zeggen, de magie tintelend onder haar vingers terwijl ze de schaduwen vormde in een pijl op de vloer, een pijl richting de aula in dit geval. Élodie hield haar gezicht in plooi terwijl ze besefte dat ze inderdaad de verkeerde kant op liep.
          “Ik hoopte gewoon dat ik jou eerst tegen zou komen,” sprak ze daarom met een glimlach voor ze de dop van de fles in haar andere hand haalde en een slok nam. De drank brande achter in haar keel, ze verwelkomde het gevoel.
          Waarschijnlijk was dit het moment dat ze wat over Lee haar uiterlijk moest zeggen, besefte ze. De witte sneakers onder de playsuit waren zeker een keuze. Misschien niet Élodie haar keuze maar het meisje kon het zeker hebben.
          ”Moeten we al die kant op of is niet iedereen achterlijk vroeg hier?” sprak Élodie echter.


    --


    PERCIVAL ASHLEY HOOK

    Son of a p*rate - with Ava - Ava's Room with tha booze - outfit



    De Schotse rooie had een brede grijns om haar lippen hangen bij mijn aankomst, zou ik ook gedaan hebben als er iemand met alcohol binnenzwierde. Met blote bast had ik haar kasten eens opengegooid, maar alshet om assesoires ging dan was Ava een enorme teleurstelling. "Schat, je weet toch inmiddels wel dat ik geen sieraden draag..." ik schrok licht op toen ze haar handen over mijn bovenlijf liet glijden, hoewel ik andere dagen het zeker geen ramp vond om aanbeden te worden had ik vandaag niet zo erg veel behoefte in zinprikkelende plagerijen. Aanschouwen mocht maar no touchy. "dus je zult iets anders moeten verzinnen..." spon ze vrolijk, haar gezicht dichter bij het mijne brengend. "... how about a kiss?" als een boer met kiespijn glimlachtje ik vandaag, ik had al genoeg gekust vandaag… Ik liet mijn handen even over haar beparelde kleedje gaan. “ Arr lemme think.” Spon ik bedenkelijk terug, mijn vingers sponnen zich om één van de vele parelslietjes van haar jurk, welke ik schaamteloos van het jurkje trok. Ze had er toch nog van die honderden aanhangen, en daarbij voor De schotste die juist claimde geen bling te hebben, schitterde ze nogal letterlijk in de bling. “Deze mis je vast niet eh?” ik grijnsde breed, mijn gezicht in een ruk uit haar bereik halend en het stukje peartassle aan één van de vele kettingen die ik aan had hangend. One kiss of death was enough for today.
    Om mijn aandacht, en mede die van haar te verzetten had ik mezelf uit haar greep geglibbert en was ik naar de drank toe gelopen waar ik de dame een fles toestopte waar ze wel haar lippen op mog plaatsen. Zelf nam ik een andere fles en nam er ook een goede slok van, I needed it.
    Het was niet dat ik Ava niet mocht, nee we hadden al eens een avond uitgebreid gevierd samen, maar gezien mijn hoofd nog niet helemaal zijn troubele ouwe zelve was had ik niet echt behoefte in het zedelijke vertier. Maar alcohol liep er wel altijd vlotjes binnen.
    Met gemak liet ik me in een nieuwe broek hijsen, black leather welke een pain in the ass was om echt aan te krijgen, maar eens ik het over mijn bunns kreeg zat ‘ie goed genoeg. "Wilde je zo graag naar me toe komen dat je niet eens even de tijd wilde nemen om je eerst rustig om te kleden?"
    Op dat moment hoorde ik nog iemand de kamer binnenkomen , waardoor ik met mijn broek nog half open me even omdraaide om de nieuwelinge te bekijken. “Ik hoop dat ik niks stoor,” zei de brunette, haar ogen deden me ergens denken aan een kalme Oceaan.
    "Nee hoor, Percy hier dacht alleen dat het een goed idee was om zich hier om te kleden," Sprak Ava , waarbij ik een quasi galant handgebaar deed en me iets boog, waarna ik mijn broesknoop nu dichtte.
    Ava duwde nog een fles rum in mijn handen waardoor ik breed grijnsde "Laten we proosten op drank, vriendschap, leuke feestjes en geweldige nachten!" Net als Ava hield ik mijn fles in de lucht, waarbij een ‘Saluut!’ mijn lippen verliet waarna ik zelf een gulzige slok drank nam. De verloren druppels rum die ontsnapten vielen op mijn borst, waardoor ik ze met een simpele veeg liet verdwijnen. “Gaan d’r nog Damsels komen?” vroeg ik geamuseerd aan Ava bij het bekijken van d’r vriendinnetje. “De name ik Hook trouwewns, Perrrciival Hook, Percy will do. Or Capt’n.” stelde ik me grijnsdend voor aan het nieuwe plaatje. Ik plukte vervolgens met mijn vrije hand de silvergekleurde blouse van de grond welke ik lenig en ietswat onhandig met één arm aan probeerde te oen, gezien de andere hand de belangrijke alcohol vasthield. Ééns aan nam ik de moeite niet het ding te knopen, de dames hadden ook haast hun tits out dus een beetje nipple wasvast geen drama. Eens er nog eens op de deur werd geklopt trok ik geamuseerd een wenkbrauw op, straks mocht ik hier nog tussen de dames zwemmen. Met enkele galante passen liep ik naar de deur, zette de tuit van de drnakfles om mijn lippen en zwierde de deur open, terwijl ik een slok nam om deze haast weer uit te spugen. -Niet dat ik dat deed, would be a waste really. In de deuropening stond haast een spiegelbeeld van mezelf. Een jongeman met dezelfde getinte huid, ongeveer mijn lengte en mijn lichaamsbouw. Zijn gezicht had dezelfde hoekige elementen en ik kon zweren dat hij mijn neus had gepikt. Ik opende mijn mond even, sloot die dan, mijn rechterhand welke de fles rum nog stevig beet had wees met de wijsvinger even naar de jongeman. “ Ah.” Verliet mijn mond, waarna ik de deur mooi terug in zijn gezicht toegooide. Ik draaide me om naar Ava en haar vriendinnnetje en zette mijn charmantste glimlach op, waarna ik me weer naar de deur richtte en het ding weer open gooide. Wat ik verwachtte te zien wist ik niet maar mijn evenbeeld stond er nog, afgezien van zijn vreemde tattoage keuze en de lengte van zijn haar kon ik gezworen hebben dat er een spiegel stond. “ What in the bloddy Kraken.” Mutterde ik mijn ogen even fijntrekkend tot speeltjes. “This some weird magic shit, isn’t it?” ik porde de illusive even in zijn borst om te beseggen dat het joch er werkleijk stond. Qadir had dit eens met mij geflikt, een tweede versie van zichzelf rond laten lopen, maar die versie waardeerde het niet dat ik aan z’n achterste zat. Ik besloot het evenbeeld van mijn schone zelve naar acheren te duwen, gebaarde een ‘wacht even’ naar de dames en gooide de deur achter me dicht. “ Oi LAd, why the fuck do you look like meh?”


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    GIA PAGURO
    ☁︎"Silenzio Bruno"☁︎


    Circle of Life & Bare Necessities • 20 years • outfit • with Ava & Percy


          ”Nee hoor, Percy hier dacht alleen dat het een goed idee was om zich hier om te kleden,” verklaarde Ava nadat ze Gia een knuffel had gegeven. De schotse dame gaf haar de fles die ze in haar handen had gehouden voor ze weer richting de tafel liep. De jongen deed een poging tot een galante handgebaar en een kleine boging voor hij zijn broeksknoop dicht maakte.
          Gia schudde met een glimlach lichtjes haar hoofd voor ze de kamerdeur achter zich sloot.
          “Laten we proosten op drank, vriendschap, leuke feestjes en geweldige nachten!” sprak Ava daarna voor ze haar nieuwe fles drank in de lucht hield om daarna een grote slok te nemen. Percy volgde haar snel en Gia kon niet achterblijven. De dame nam een slok van de fles.
          ”Gaan d’r nog damsels komen?” vroeg de jongen daarna. Gia trok haar wenkbrauw iets op terwijl hij haar bekeek. Ze wist nog niet helemaal wat ze van de jongen vondt.
          ”De name is Hook trouwens, Perrrciival Hook, Percy will do. Or Capt’n” stelde hij zich daarna voor met een grijns.
          ”Gia Paguro,” stelde ze zich voor, haar italiaanse accent wat heftiger op de uitspraak van haar achternaam. “Dat zijn aardig wat opties hoe je genoemd wilt worden,” zei ze daarna met een zachte lach, terwijl ze de jongen observeerde zoals hij eerder bij haar had gedaan. Ze keek toe hoe Percy een blouse van de grond raapte voor zich op Ava haar bed liet zakken. Ze keek toe hoe de jongen naar de deur liep nadat er geklopt was.
          ”Waar heb je hem nou weer gevonden,” vroeg ze zachtjes aan Ava voor ze opnieuw een slok van de fles nam. Ze wist niet hoe de schotse het voor elkaar kreeg maar zij ontmoette altijd zulke mensen. Misschien kwam Gia gewoon niet op de juiste plekken en misschien was dat maar beter ook.
          Gia keek op zodra Percy de deur weer dicht gooide. Hij draaide zich kort naar de twee dames met een glimlach voor hij de deur weer open deed.
          ”Gaat het goed met hem?” vroeg ze wederom zachtjes aan Ava, deze keer met een wat geamuseerde glimlach op haar lippen. Het duurde dan niet lang voor Percy zichzelf excuseerde en de kamer verliet. Een zachte grinnik verliet Gia haar lippen.

    [ bericht aangepast op 2 aug 2021 - 22:56 ]


    --


    ILYAS CASSIM OF AGRABAH

    Anxious Boy || On His way to the Party || outfit|| With Olivia & Callista




    Olivia luisternde geïntereseerd naar wat ik aan het vertellen was wat hielp wel om een stuk minder nerveuser te zijn. ”Het is echt prachtig!” beaamde ze, waardoor er lichte blosjes op mijn wangen verschenen, samen met een oprecht glimlachje, waarna ik knikte. Ik vond het gewaad ook echt prachtig, hoeveel detail en andwerk erin stak was bewonderenswaardig. Maar ook haar jurkje mocht gezien worden, vond ik. Bij mijn voorstel om samen te gaan leek ze het geen probleem te vinden. ”Natuurlijk wil ik wel samen lopen,” en met die woorden liepen we op ons gemak richting het feest. Hassim liep wat loompjes achter ons, waardoor ik soms even achterom blikte om te zien of de speelse tijger er niet vanonderdoor gemuisd was. Terwijl we aan het wandelen waren verklaarde ik erg veel zin te hebben in vanavond. Ik wilde haar hetzelfde vragen, maar voor de woorden mijn mond verliepen kwam er een vrouwelijke stem tussenin.
    “Olivia, je ziet er prachtig uit vanavond,” Een dame met blonde ietswat wilde haren die haar bleke huid enorm liet uitkomen. Ik knipperde even met mijn bruine kijkers, haar aanwezigheid straalde een bepaalde kracht uit, waardoor ik haar bijna niet durfde aan te kijken, het liet me enorm klein voelen. Zeker toen de dame niet eens mijn aanwezigheid door leek te hebben. Ik richtte mijn blik neer naar mijn schoenen en knauwde onzeker op de binnenkant van mijn wang en stond wat ongemakkelijk heen en weer te wiebelen. Misschien was Olivia onderweg om met haar vriendin samen te gaan en had ik haar plannen dus door de war gehaald….
    “Ja! Ik kwam Ilyas al tegen gelukkig,” ik schornk licht op uit mijn eigen gedachtes toen ik Olivia haar hand op mijn arm voelde rustten, mijn blik gleed van Olivia naar de Blondine, waardoor er naasr een klein blosje ook een klein vriendelijk glimlachje op mijn lippen kwam .”H-hallo.” Stamelde ik licht, waarna ik mijn moed bijeen schraapte en mijn hand vriendelijk naar haar uit stak. “Aangenaam je te eh ontmoeten.” Wist ik kleintjes, maar toch vriendelijk over mijn lippen te krijgen terwijl ik de dame durfde aan te kijken, ze leek me een erg sterke vrouw, dat straalde van haar af en dat vond ik zeer bewonderenswaardig. “Loop je met ons mee?” Vroeg Olivia haar vriendin vervolgens en ik knikte vriendelijk mee als teken dat ze zeer welkom was.

    [ bericht aangepast op 3 aug 2021 - 15:03 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    L A R S E N      N I K L A S      O L D E N B U R G

    20            Bibbidi Bobbidi Boo            Outfit             With Amor and Poppy




    Waar het erg gezellig tussen Qadir en mij was geworden eerder vandaag, waren onze wegen net zo snel weer gescheiden.
    Mijn sneeuwwitte huid was zo rood gekleurd als een tomaat en ik wist me onmogelijk nog een houding te geven, iets wat zelden gebeurde.
    Het hele voorval had me wat in de war gebracht. Ik leek niet meer helder na te kunnen denken dus leek het me het beste om wat frisse lucht te halen. Het duurde immers nog wel even voor iedereen verwacht werd op het feest.
    Ik pakte mijn journal en wat schrijf gerij uit mijn kamer, waar Seth tot mijn opluchting niet was. Ik was niet bepaald in staat mensen te woord te staan op het moment. Mijn wangen waren nog altijd warm en ik stond een beetje op mijn benen te wankelen.
    Het leek wel of ik koorts had.
    Het duurde niet lang voor ik een mooi plekje in de schooltuinen had gevonden, en tot mijn verbazing was het me ook gelukt iedereen te ontlopen. Voor een moment genoot ik van de stilte en de zachte bries welke zacht langs mijn gezicht streek.
    Het lukte me zowaar wat te kalmeren. Het gebeurde wel vaker dat mijn gevoelens me teveel werden. Ik wist dan niet zo goed waar ik er mee heen moest, het is niet alsof ik een grote prater ben. Echter sinds ik mijn gevoelens op schrijf weet ik ze een stuk beter te beheersen.
    Ik moest er echter wel even aan wennen, ik voelde me net een puberaal tienermeisje wat schreef over op welke jongen ze allemaal een oogje had. Het hielp ook niet bepaald dat ik precies aan het beschrijven was wat ik voor Qadir gevoeld had eerder vandaag. Het was iets wat ik nog nooit eerder gevoeld had, en ja, het had me best wat beangstigd.
    Ik voelde al veel voor Qadir, maar het is vrij normaal sterke gevoelens voor je beste vriend te voelen. Ik vroeg me af wanneer deze té sterk werden. En ik denk dat ik daar vandaag het antwoord op had gekregen.
    Ik wilde niet de hele middag bezig blijven met Qadir, dus besloot ik na een tijdje maar wat vrolijk rondfladderende vlinders te gaan schetsen.
    Mijn poging afleiding te zoeken had duidelijk gewerkt, het was al gaan schemeren. Mijn teken om mijn biezen te pakken en me klaar te gaan maken voor het feest.
    Het is niet alsof ik er in eerste instantie al om stond te springen, de enige reden dat ik mezelf er toe kon zetten daadwerkelijk te gaan was het feit dat Qadir en ik plannen hadden er een écht feest van te maken.
    En dat was dan ook juist de reden dat er een knoop in mijn maag lag. Ik wist gewoon niet meer zo goed waar onze vriendschap zich nu bevond, en of Qadir er überhaupt wel op zat te wachten me weer te zien.
    Ik gaf het niet snel toe, maar Qadir was hier één van de weinigen waar ik echt om gaf.
    Eenmaal ik me in mijn pak had gehesen besloot ik maar richting het feest te gaan. Het leek nog niet al te druk maar alleen op mijn kamer zitten mokken ging ook niet werken. Ik besloot dan ook rond te kijken in de hoop iemand te vinden waar ik een gesprek mee aan kon knopen. Ik voelde er niet veel voor de hele avond akward alleen in een hoekje te staan.
    Echter hoefde ik niet lang te zoeken want er kwam al snel iemand enthousiast op me af gelopen.
    “Larsen! Mon Bonbon! “ werd er geroepen en ik trok mijn wenkbrauwen op waarna ik me naar de eigenaar van de stem toe draaide. Achteraf had ik allang kunnen weten wei het was, het was er maar één wie me zo zou noemen. Amor stond plotseling voor me, al kreeg ik niet echt de tijd om hem goed in me op te nemen gezien ik direct in een omhelzing getrokken werd en hij zijn lippen op mijn rechtermondhoek plaatste. Ik was wat overdonderd en keek hem dan ook even hevig knipperend aan.
    “Look at you, still being handsome.” vertelde hij me vervolgens en een brede grijns sierde mijn lippen alvorens ik nu op mijn beurt mijn blik over hem heen liet glijden. Hij was geen spat veranderd maar tegelijkertijd ook enorm veel. Hij was duidelijk ouder geworden en hij zag er beter uit dan ik me kon herinneren. "You don't look too bad yourself," grijnsde ik alvorens ik mijn hand langs zijn wang streek en zijn kaak even beet nam om zijn gezicht beter te kunnen bestuderen.
    Vervolgens viel mijn blik op een de roodharige dame welke hem leek te vergezellen. "You haven't started playing for the other team now, did you?" sprak ik met een brede grijns, het antwoord al wetend.
    "How've you been, mon chéri?" sprak ik alvorens ik hem nog een vluchtige kus op de wang gaf om hem nu pas echt te begroeten.


    How far is far