[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 12 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

[ bericht aangepast op 20 nov 2021 - 15:59 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.

Casper grinnikte. ‘Banaan, noted.’ Zijn gezicht betrok toen ze aangaf de volgende keer liever een feestje over te slaan. Hij wist dat ze vroeger best genoten had van feestjes. Hij wilde haar daar ook niet aan laten herinneren en dus antwoordde hij: ‘Dan kun je wel op mijn gezelschap rekenen. Feestjes zijn ook niet echt mijn ding.’ Hij had het gevoel dat hij behoorlijk van Nomad en Lee afhankelijk was geweest. ‘Speel ik wel liedjes op de blokfluit, als je wel vreselijke muziek wilt horen.’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Cole Esworthy

'Dat is naar,' zei Cole. Hij legde heel kort een halve hand op de hare als troost - maar voelde meteen zijn wangen gloeien en liet daarna vlug zijn hand door zijn haar glijden. 'Wat was het voor dier?'

[ bericht aangepast op 22 nov 2021 - 21:17 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rosalie schoot in de lach van zijn opmerking. “Nou, die sla ik dan liever over,” zei ze met een grijns. “Maar volgens mij was jij degene die zei dat dingen ook best leuk konden zijn zonder muziek.” Ze dacht even terug aan hun dans de dag ervoor, dat was best… Leuk geweest.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Wie weet verbluf ik je wel met mijn fluitskills.’ Hij leunde wat naar achteren en begon zich wat meer te ontspannen. ‘Al sta ik nog steeds achter mijn woorden en vind ik stilte vaak mooie muziek.’ Hij draaide zijn hoofd opzij. Casper wist al dat ze piano speelde, maar Charming niet. ‘Speel jij een instrument?’

---

Every villain is a hero in his own mind.

Bij de beschuldiging over de jeukpoeder schudde Andreas beledigd zijn hoofd.
      'Ik weet dat ze voor haarzelf op kan komen,' Andreas ging even met zijn handen door zijn haren. 'Zolang je maar weet dat ik je in de gaten houd.' Er kwam nog een glimlachje vanaf. Hij mocht Justin best, hij vond het gewoon lastig met zijn zusje.
      'En als je maar goed voor d'r bent.' Voegde hij er nog aan toe voor hij bezig ging met de opdracht die ze hadden gekregen.

---

- thank you for existing -

Evan moest even lachen. Hij was zelf absoluut geen ochtendmens. Nooit geweest ook.
      'Liever jij dan ik,' grinnikte hij. Hij had even in stilte met Nomad buiten gestaan, voor hij zich even uitbundig lang maakte en uitrekte.
      'Ik ga maar weer naar binnen, heb zo helaas een les.' Zei hij met de nadruk op helaas. 'Ik zie je later!' glimlachte hij de jongen toe met zijn hand wuivend in de lucht.

---

- thank you for existing -

Nomad Morphew

Nomad haalde zijn schouders op. Hij vond het niet erg. De stilte was niet per se onaangenaam geweest en hij was blij dat Evan geen koetjes-en-kalfjes gesprek was aangegaan, maar erg interessant was het ook niet. Het had in ieder geval zijn gedachten even verschoven.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin Trelawney

Hij wilde Andreas' woorden niet te veel door zijn hoofd laten spoken, maar ze hielpen niet. Het was een minder vijandig gesprek geweest dan hij had verwacht en dat was prettig - ten slotte waren Andreas en hij ooit vrienden geweest en mocht hij de jongen prima - maar dat zowel Rosalie als Andreas hem er nu op hadden gewezen dat hij haar goed moest behandelen, voelde wel als een soort druk. En daar voelde hij zich niet erg prettig bij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Haar mondhoeken trokken lichtjes op. “Ja, ik speel piano.” Een van de weinige dingen die haar zicht niet verpest had, misschien met haar scherpere gehoor wel mooier werd.

---

It's never gonna happen, Guys.

‘Leuk.’ Hij wist niet zo goed wat hij verder moest zeggen. In het verleden hadden ze daar al over gepraat, ze had hem verteld wat voor stukken ze graag speelde en hij had ook best wel enthousiast over zijn gitaarspel verteld. ‘Ik ben niet zo muzikaal, helaas,’ loog hij, de leugen gebruikend om weer een iets grotere afstand tussen Casper en Charming te creëren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad zou niet ontkennen dat hij toch wel lichte zenuwen voelde toen hij de jongensslaapzaal uitliep met zijn gitaar in zijn gitaartas op zijn rug. Hij had zijn gitaar niet meer aangeraakt na die avond met Lee - en dat was niet zo goed afgelopen. Het had alle ellende van de afgelopen twee dagen in gang gezet en daar wilde hij liever niet aan denken.
Maar Rhae was Lee niet en hij verwachtte dat de gitaarlessen behoorlijk anders zouden lopen.
Hij kon zijn eerste les met Lee nog wel goed voor zich zien. Lee was een rámp geweest, maar waar Nomad hem aan het begin van de les nog irritant had gevonden, had hij hem aan het einde van de les al een stuk meer gemogen. Zijn enthousiasme was aanstekelijk geweest en het had Nomad verrassend weinig moeite gekost om geduldig met hem te zijn.
Zouden zijn gevoelens voor Lee er toen al geweest zijn?
Hij schudde die gedachte van zich af. Het antwoord deed er niet toe. Hij hoopte bijna dat hij ook gevoelens voor Rhae zou krijgen. Rhae was een knappe, leuke meid en wat hem betrof hadden ze ergens wel een klik gehad. Het was wel een klein beetje ongemakkelijk geweest op momenten, maar ze had hem aan het lachen gemaakt. En dat was iets wat hem aantrok, toch?
Op zijn horloge zag hij dat hij vroeg was en daarom zakte hij in de leerlingenkamer op een bank neer. Hij had met Rhae afgesproken om na de laatste les nog even op te frissen en dan samen naar een geschikte plek te lopen. Met Lee had hij meestal buiten op een specifiek bankje afgesproken, maar hij wilde niet naar dezelfde plek als met hem. Hij wilde zo weinig mogelijk gelijkenissen tussen de twee situaties creëren. Daarom had hij een plekje in de buurt van de Ravenklauwtoren gekozen. Het was een kleine nis halverwege de trappen. Het was niet heel ruim, maar ruim genoeg om samen te zitten, en het was lekker dichtbij.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

“Nooit gedaan? Of geen interesse?” Vroeg ze met een glimlach. Rosalie zakte naar achteren, zodat ze de muur in haar rug voelde. “Ik heb het van mijn moeder geleerd. Voor ik en Andreas kwamen, was ze muzikant geweest. Ze moet echt heel goed zijn geweest, al heb ik haar nooit zien optreden.”

---

It's never gonna happen, Guys.

Toen Rhae de leerlingenkamer binnenkwam, zat Nomad al op de bank te wachten. Zijn gitaartas had hij naast zich neergezet; het instrument leunde tegen zijn been.
      ‘Hé,’ zei ze met een ietwat nerveuze glimlach terwijl ze naar hem toe liep. ‘Nou, ik ben er klaar voor!’

---

Every villain is a hero in his own mind.

‘Is ze dood?’ vroeg Casper zich af. Familie was altijd een onderwerp waar Casper ver vandaan was gebleven.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Ze schrok een beetje van Caspers vraag. “Oh nee! Ze is niet dood. Het is gewoon dat ze gestopt is met muziek spelen. Mijn moeder werkt nu bij Fanieljes ijssalon. Ze schept ijsjes de hele dag.” Rosalie lachte zachtjes. “Haar baas is trouwens wel leuk. Toen ik net in het st. Holisto lag heeft hij een enorme ijscoupe voor me laten maken. Man, wat was ik misselijk na het eten van zoveel ijs.” Rosalie maakte een gebaar van hoe groot de ijscoupe wel niet geweest. Haar vader en Andreas hadden meegegeten, maar zelfs met zijn drieën hadden ze de ijscoupe nauwelijks leeg gekregen. Rosalie grinnikte bij de herinnering.

---

It's never gonna happen, Guys.