[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 17 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

Isabella was ontzettend opgelucht dat Casper door was gelopen, al voelde ze ergens ook een lichte teleurstelling knijpen. Ze had echt absoluut geen idee hoe ze nu tegenover hem zou moeten gedragen. Wat zou hij van de spotprent hebben gevonden? Ze hoopte ten diepste dat hij het niet werkelijk uit wilde proberen, al vond ze dat een enorm belachelijke gedachte. Natuurlijk niet! Ze had heus wel gemerkt dat Casper niet zo was... Niet geïnteresseerd daarin. Al had hij wel gezoend met Lee. Isabella zag het idee even voor haar netvlies langs flitsen en om een of andere reden kreeg ze er de kriebels van. Het was niet een beeld waar ze aan wilde denken.
      Toch vroeg ze zich af wat deze eerste dagen met Casper te betekenen hadden gehad. Het was gewoon gezellig geweest en de rest wilde ze helemaal niet. Ze wilde niet... Isabella werd uit haar gedachten getrokken doordat Jeremy een lichte ruk aan haar schouder gaf. Verward keek ze even naar hem op, maar ving nog net zijn laatste woorden op. "Nou, joepie," zei ze sarcastisch terug. Dit was nu niet echt waar ze zich bezig mee wilde houden, maar omdat haar gedachten terug neigden te gaan naar de jongen met het zwarte haar pikte ze gauw een kleur eruit. "Ik denk dat paars je wel zal staan. Zo'n hele donkere."

---

It's never gonna happen, Guys.

Tilly James

Tilly fronste. 'Nee,' zei ze, na even nadenken. 'Ik heb haar heel weinig gezien, de afgelopen nachten.' Ze had het blaadje doorgebladerd toen Novalie was vertrokken en was zichzelf of haar vriendinnen niet tegengekomen in heftige artikelen - Rosalie was wel benoemd, maar dat was te verwachten - maar was ook de laatste bladzijde onder ogen gekomen en was misselijk geworden toen ze de beelden had gezien. Ze kende Maddie niet zo goed als ze Novalie en Rosalie kende, maar ze had altijd wel goed met haar kunnen opschieten. Bovendien verdiende niemand het om zó in een blaadje gezet te worden.
Heel kort schoot door haar hoofd of Maddie niet zelf toestemming zou hebben gegeven voor het maken van die foto's - maar was ze echt zo idioot? Het maakte ook niet uit, hoe dan ook hadden de foto's nooit gepubliceerd mogen worden.

[ bericht aangepast op 15 feb 2022 - 15:51 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy

Cole's wangen werden meteen rood. Zijn gesprek met de zesdejaars naast hem was net afgelopen en daardoor had hij haar niet zien aankomen. 'Hé!' zei hij met een glimlach, en hij schoof wat opzij om ruimte voor haar te maken. 'Heb je je eten alweer op?' Het was een domme vraag en hij wenste dat hij met iets beters op de proppen had kunnen komen, maar hij had weinig tijd gekregen om iets te verzinnen en hij wilde ook niet níks zeggen.
Onwillekeurig vroeg hij zich af of hij met Faye ook zo over zijn woorden had nagedacht in het begin, maar hij wist het niet meer - het was te lang geleden. En hij kon daar ook maar beter niet over nadenken, want dat zou hem alleen maar verwarren. Hij had overtuigend gekozen om te kijken hoe het met Novalie zou lopen en daar zou hij zich nu ook aan houden; gedachten wijden aan zijn ex was dus niet zo handig.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Zoya Elaine Crawfort

Zoya bleef naar de slang kijken, omdat ze niet goed wist wat ze hierop moest reageren. Waarom vertelde hij dit? Was het om medelijden op te wekken, of om een band te smeden?
Wat zat hierachter?
Heel kort liet ze haar blik naar hem gaan - en toen wendde ze hem weer af. Ze vond het vervelend dat ze zo weinig van de jongen wist. Naar haar idee had ze iedere interessante Zwadderaar wel doorgrond in de afgelopen jaren, maar Evan was van de aardbodem verdwenen en daardoor was haar hoofd blanco bij hem. En dat maakte hem gevaarlijk.
'Was dat toen je vertrok?' probeerde ze te achterhalen. 'Van Zweinstein?' Ze moest meer over hem weten om te ontdekken waar hij stond.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Justin Trelawney

'Opwarmertje,' zei hij met een grijns. 'Je reukvermogen even op gang brengen. Al ben ik wel onder de indruk dat je niet eens hoefde te proeven om het te weten.' Hij trok de chocolade terug en brak er een stukje af. 'Wil je dat? Een stukje proeven?' Hij zou het helemaal geen straf vinden om een smoes te hebben haar gezicht even aan te raken.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elena Sonya Petrova

Ze grinnikte. 'Dat is vast de meestgesteelde vraag van de dag,' stelde ze. 'Wil je het standaard antwoord - "Ja, veel nieuwe indrukken, maar het klinkt goed!" - of moet ik iets origineels verzinnen?'

[ bericht aangepast op 15 feb 2022 - 16:11 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

Nomad's hersenen lieten niet alle informatie in één keer toe en daarom liet hij alles één voor één binnenkomen.
Lee had met Elsie gezoend.
Het beeld stak, maar tegelijk gaf het een bepaalde vorm van opluchting - misschien dat die kus met Casper dan werkelijk weinig betekende. Zijn gedachten gingen weer naar die middag, toen Nomad naar voren had geleund en ze bijna -
Nee. Niet aan denken. Volgende item.
Een lijstje kandidaten, Rhae, Casper, Aleksi...
Toen dat tot hem doordrong, trok er een kou door zijn lichaam. Rhae was genoemd - maar in combinatie met twee jongens. Waaróm? Waarom gingen ze er vanuit dat hij op mannen zou vallen, als hij een date had staan met een meisje?
De woorden over Daphne zorgden ervoor dat de kou plaatsmaakte voor een brandende woede. 'Niet geraden,' bromde hij. Hij schudde zijn hoofd. Wat was haar plan? Was ze hem gewoon aan het teasen? Was het een waarschuwing?
Zijn blik ging naar de blondine aan de Zwadderich-tafel, die het hele tafereel met deze roddelkranten veel te mooi leek te vinden. Hij kon zichzelf nogmaals wel voor zijn kop slaan omdat hij was meegegaan in de weddenschap.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Ah, oké.' Dan waren die foto's met Mosh waarschijnlijk behoorlijk recent. Hij werd er misselijk van. 'Zou je toch mee willen lopen om te kijken of ze nu wel in de slaapkamer is?' Hij wierp een blik op Blythe. 'En misschien kun jij in de ziekenzaal kijken? Misschien is ze nu ook wel van Mosh en weet ze nog van niks.'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

'Natuurlijk.'
Ook Tilly knikte en die liep met Lee en Sefu mee, terwijl Blythe in haar eentje richting de ziekenzaal liep.
Ze merkte dat ze wat nerveus was. Ze hield niet van conflicten en ergens hoopte ze dat ze Maddie niet zou vinden, maar dat Lee haar zou tegenkomen. Die kende het meisje een stuk beter en zou vast beter weten wat ze nodig had.
Plus, als ze Maddie nu zou zien, zou dat met Mosh zijn. En hoewel Blythe niet wist hoe die foto's in het krantje terecht waren gekomen, zag ze Mosh er toch een stuk meer voor aan om ze op te sturen dan Maddie. En zij wilde helemaal niet degene zijn die Maddie het nieuws bracht.
Bij de ziekenzaal vroeg ze één van de helers of ze naar Mosh mocht gaan. Dat mocht wel, maar er was wel iemand bij hem.
Haar hartslag nam toe toen ze naar zijn bed liep - maar hij was toch alleen. Ze fronste. 'De heler zei dat je bezoek had,' zei ze verbaasd zonder hem te begroeten.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Hoe bedoel je, niet geraden?' vroeg Roman verward. 'Je hebt het haar toch zeker niet verteld?' Nomad had hém niet eens verteld. Wel aan Casper? Gezien die ook met Lee had lopen flikflooien, had dat misschien wel tot een gesprek geleid. 'Heeft die Casper het haar verteld?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Nomad fronste. 'Nee,' zei hij direct. 'Hoe kom je daar nou bij?' Hij begreep niet hoe Roman het bruggetje via Casper had laten gaan. 'Ik heb het haar zelf verteld met waarheidsserum. Om een - weddenschap.' Hij keek naar zijn bord. Hij wilde Roman helemaal niet vertellen dat de weddenschap inhield dat hij diens zusje in bed moest krijgen. Hij kon zich nog herinneren hoe kwaad Roman was geweest toen Mosh dat had geprobeerd - en bijna was geslaagd omdat hij een liefdesdrank in haar fris had gestopt.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

‘Een wéddenschap?' Nomad was wel de laatste die hij aan een weddenschap zag meedoen, en dan nog wel met Dáphne. 'Wat voor weddenschap? En... waarom?'

---

Every villain is a hero in his own mind.

---

Novalie ging voorzichtig naast Cole zitten. Ze wierp hem een kleine glimlach. "Uhm, ja. T-tilly en ik waren hier al vrij vroeg, omdat Roos werd opgehaald voor haar date. Zo..." Novalie glimlachte een beetje nerveus. "Maar als jij nog niet klaar bent, g-ga vooral je gang. I-ik kwam vast naar hier, omdat ik net Isa heb gesproken."
      Ze wees even over haar schouder, maar zag dat Isabella al de zaal uit liep.

---

It's never gonna happen, Guys.

"Of ik dat wil?" vroeg ze haast beledigd. "Dat was de bedoeling toch? En kom op, je kan een meisje niet haar chocola ontzeggen." Rosalie merkte dat een lichte irritatie haar overviel. Was Justin altijd al zo voorzichtig geweest? Of was het vanwege dat ze nu niets zag? Ze kon het in ieder geval zich niet herinneren. Ze hoopte alleen niet dat het vanwege haar blind zijn was dat hij nu opeens voorzichtiger deed. Hij mocht anders wel een beetje ballen krijgen. Misschien moest ze het zelf even voordoen, want hier schoten ze ook niets mee op. Dan waren ze straks tegen middernacht nog bezig.
      Rosalie opende haar eigen pakketje en wachtte niet eens af dat Justin haar de chocola voerde. Rosalie boog voorover, rook en opnieuw hoefde ze niet te proeven om te weten wat erin zat. Appel. "Ik zal je eens laten zien hoe je dit de volgende keer aanpakt, Trelawney, met mij of welke meid dan ook." Als die verhalen al waar waren, want zo kon ze niet voorstellen dat hij aan elke vinger een zou hebben hangen. Ze had op het moment het idee dat zij vooral hem aan het versieren was.
      Rosalie leunde tegen Justin aan en bracht haar gezicht iets dichter naar Justin toe. Er lag een ietwat brutale grijns op haar gezicht. Het meisje klemde de appel tussen haar vingers, waarbij ze haar wijsvinger los liet. Ze ging met haar vinger even langs zijn gezicht en zocht naar zijn lippen. Daarna duwde ze de appel onder zijn neus en kriebelde met het puntje onder zijn neus langs over zijn lippen heen. "Nou kom op, tijger. Neem een hap. Vertel me wat ik hier voor je heb."

---

It's never gonna happen, Guys.

Haar antwoord vrolijkte Rafaël iets op. "Kom maar op met iets origineels," zei hij met een halve grijns. "Ik ben benieuwd hoe creatief je bent."

---

It's never gonna happen, Guys.