[RPG • 0] Hogwarts • The Final Year | Speeltopic 17 - Speeltopics

Het verhaal speelt zich af gedurende Harry Potter and the Half Blood Prince, dus het zesde jaar van Harry Potter. Onze personages zitten een jaar hoger: in hun laatste jaar. De wereld wordt duisterder nu Voldemorts macht zich steeds verder uitbreidt, ook op Hogwarts verandert de sfeer en zullen de leerlingen moeten beslissen aan welke kant ze staan. Los van alles wat er buiten de kasteelmuren gebeurt, hebben ze ook hun eigen machtsstrijd binnen de school, worden ze met hun eigen problemen geconfronteerd en is Voldemort wellicht niet eens het grootste gevaar dat hen te wachten staat…

Gryffindor • Aleksi • Natas • Rafael • Beater/Prefect • Danique • Justin • Keeper • Marjanne • Andreas • Demi • • Jordyn • Beater• Natas • Vivienne • Demi • Josephine • Demi • Ivana • Natas • Elena • Marjanne

Ravenclaw • Nomad • Marjanne • Roman • Keeper/Headboy • Natas • Noah • Katrijn • Cole • Marjanne • Jeremy • Natas • Blythe • Chaser• Marjanne • Isabella • Danique • Rhae • Natas • Elsie • Marjanne •

Slytherin • Casper • Natas • Mosh • Seeker • Natas • Thomas • Danique • Evan • Demi • • Prudence • Katrijn • Daphne • Natas • Zoya • Head girl • Marjanne • Melody • Danique • Faye • Marjanne

Hufflepuff • Lee • Chaser • Natas • Vinnie • Natas • Feliks • Danique • Sefu • Marjanne • • Mavis • Beater • Marjanne • Rosalie • Danique • Tilly • Marjanne • Maddie • Katrijn • Novalie • Prefect •Danique

---

Every villain is a hero in his own mind.

'Die is er net vandoor gegaan,' antwoordde Mosh, nog een beetje verstrooid door wat er net gebeurd was.

---

Every villain is a hero in his own mind.

In een gehaast tempo liepen Lee, Sefu en Tilly naar de leerlingenkamer toe. Daar zag hij tot zijn verbazing Noah staan. Die kwam vast voor Vinnie. ‘Loop je mee naar binnen?’ vroeg hij de jongen. Vinnie kon nu vast wel wat steun gebruiken en Lee maakte zich net iets meer zorgen om Maddie dan om Vinnie.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Blythe Carmichael

'Waarheen? En waarom?' vroeg Blythe sceptisch.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Cole Esworthy

Zijn lichaam verwarmde door haar woorden. Ze wilde dus nog meer tijd met hem doorbrengen. 'Ik vind het leuk dat je er bent,' zei hij, terwijl hij met zijn vork wat aardappelpuree oppikte. 'Hoe eh - hoe is het met Isa?' Hij was geen fan van haar zus - ten slotte was dat andersom ook zeker zo - en hij vroeg zich wel af hoe die erin stond dat ze nu afgesproken hadden. Ze was vast niet blij. Cole vroeg zich wel eens af wie haar zoiets verschrikkelijks had aangedaan dat ze was geworden hoe ze was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Mosh trok zijn wenkbrauwen op. 'Ben je hier voor haar dan?' Voor zover hij wist, hadden die twee nog nooit met elkaar gepraat.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Justin Trelawney

Justin wist niet precies wat er gebeurde, want door de blinddoek zag hij nog steeds niets. Hij wilde al reageren op haar woorden toen hij merkte dat ze dichter tegen hem aan kwam zitten - zo dichtbij dat hij haar lichaamsgeur kon ruiken. Een rilling trok over zijn rug toen hij haar vinger plotseling over zijn gezicht voelde, langs zijn wang, en toen over zijn lippen. Zijn adem stokte kort - en toen was het moment voorbij en drukte ze iets glads tegen zijn mond. Hij nam een hap, al had hij direct al door dat het een appel moest zijn toen hij de structuur van de schil tegen zijn huid voelde.
Toen hij het had doorgeslikt, ontstond er een grijns op zijn gezicht. 'Appel,' zei hij, al merkte hij dat zijn hartslag en daardoor zijn ademhaling ietsje was toegenomen. 'Easy.'
Was Rosalie altijd zo doortastend geweest? Hij wist het niet meer - het was lang geleden dat ze hun laatste date hadden gehad. Er was veel veranderd. Rosalie waarschijnlijk ook.
En hij ook.
Hij slikte even, want Rosalie was nog steeds dichtbij - hij voelde de warmte van haar huid tegen de zijne. De laatste keer dat een meisje zóveel effect op hem had gehad, was twee jaar geleden geweest - en het was hetzelfde meisje. Hij wist dat hun gezichten niet ver van elkaar konden zijn nu. Dat ze dichtbij hem was - hij hoorde haar ademhaling. Ze had gelijk - nu hij niks kon zien, werden zijn andere zintuigen extra geprikkeld.
'Hmm, ik denk dat ik liever iets anders... proef...' Hij leunde nog ietsje dichter naar haar toe. Hij liet zijn arm om haar heen glijden zodat hij wist waar ze zat en met een blinddoek op zocht hij met zijn lippen naar de hare.

[ bericht aangepast op 16 feb 2022 - 10:40 ]

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Blythe Carmichael

'Já,' zei Blythe. 'Heb je het krantje al ontvangen?' Het zou verklaren waarom hij zo traag van begrip was.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Nomad Morphew

'Dat doet er niet toe. Ik heb gewoon een fout gemaakt en daardoor weet ze nu - dat.' Hij wilde er niet over uitweiden. Hij schaamde zich, zeker omdat zijn eerste gedachte niet was geweest dat hij Mavis niet in bed wilde krijgen omwille van Roman, maar omdat het hem nooit zou lukken door haar connecties met Lee. 'Zo kwam ik er ook achter. En nu wil ik het gewoon weer vergeten.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Elena Sonya Petrova

'Pfoe, nu moet ik wel presteren,' grinnikte ze. 'Oké, komt ie. Ik ben verdwaald geraakt met een jongeman die mee een rondleiding gaf - en ik benadruk jonge man, want hij vertelde me dat het zijn tweede jaar op Zweinstein was -, ik heb voor het eerst in mijn leven les gehad van een kobold, ik heb me nog nooit zo vaak op één dag mijn eigen naam gezegd en ik heb nog nooit zo'n ongepassioneerde docent gehad voor Verweer tegen de Zwarte Kunsten. Ik hoop dat ik je nu niet beledig en die professor Sneep ineens jouw favoriete leraar blijkt te zijn, maar ik moet eerlijk bekennen, dan zou je wel een beetje in mijn achting dalen.' Ze lachte.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Maar wat heb je gedaan dan? Wat heb je precies met haar afgesproken?' Roman keek zijn vriend doordringend aan. Hij deed hier veel te luchtig over. Als Daphne macht over hem had met dit geheim, zou ze daar flink misbruik van maken. Dat liet hij echt niet zomaar gebeuren.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

'Ik moet je zusje in bed krijgen,' bromde hij. 'En dat gaat uiteraard niet gebeuren, dus gaat ze het geheim in het roddelkrantje publiceren. Al maakt het toch niet uit, want ik sta er nu toch al met iets vergelijkbaars in.'

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

'Mijn zúsje in bed krijgen? Wat is dát nou weer voor een actie?' Waar was Nomad de laatste dagen mee bezig geweest? Kwam dit ook door die idiote nieuwe vriendschap met Casper? Hij wilde er maar wat graag iets van zeggen, maar begreep ook wel dat hij niets over Nomads keuzes te zeggen had. 'Nou ja, dan is het maar goed dat er nu al drie andere namen genoemd zijn. Ik denk niet dat iemand het gelooft als ze nog eens Lee's naam gaat publiceren -- voor zover iemand überhaupt die roddels voor waarheid aanneemt. Blijkbaar is iemand Daphne dan toch voor geweest.' Hij keek Nomad vertwijfeld aan, dit was goed nieuws, toch?

---

Every villain is a hero in his own mind.

Nomad Morphew

Hij zond zijn beste vriend een waarschuwende blik toe - hij moest oppassen dat hij niet te veel zei. Er was weliswaar veel rumoer, maar ze waren niet ineens onhoorbaar. 'Het maakt niet uit wíe er staat,' bromde hij toen. 'Dit gaat m'n pa ook niet waarderen.' Hij wist dat hij het Roman niet kwalijk kon nemen. De jongen kwam uit een liefhebbend gezin en kon in de ogen van zijn ouders werkelijk niets fout doen. Nomad vermoedde dat zijn ouders dolgelukkig zouden zijn als Roman zou vertellen dat hij verliefd was, zelfs als dat op Nomad bleek te zijn. Nomad kende ze niet goed, want hij had nooit bij Roman mogen logeren van zijn eigen ouders. Toch merkte Nomad het aan de manier waarop Roman - en dat gold ook voor Mavis - over zijn ouders praatte.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Rosalie was een beetje verrast door Justins opmerking en het feit dat ze zijn lippen tegen haar wang voelde strijken. Ze draaide haar hoofd iets in om zijn lippen te kunnen vangen met de hare. Dit was nog niet waar ze op uit was geweest, maar je hoorde Rosalie absoluut niet klagen. Ze begonnen met een simpele kus, iets wat al de haren op Rosalie haar armen overeind liet staan. Ze kroop mogelijk nog iets dichter op de jongen, waarbij zijn arm voelde alsof hij haar wel ving als ze viel. Ze liet haar losse hand afdwalen naar zijn wang en verdiepte toen de zoen. Op het moment dat hun tongen elkaar ontmoette, voelde Rosalie haar oude gevoelens losbarsten. Vlinders fladderden als wilde rond in haar maag en lieten een kleine glimlach op haar gezicht groeien. Toen ze elkaar los lieten, was ze lichtelijk buiten adem. "Hmm, je bent het duidelijk niet verleerd, " zei met een halve grijns. "Al moet ik denk ik nog een keer proeven, wil ik zeker weten dat dit het lekkerste is van de avond." Rosalie boog nog een keer voorover en zocht met haar lippen de zijne op.

---

It's never gonna happen, Guys.

Daphne knikte alleen en opende het krantje. Het artikel over Lee had zij laten plaatsen, verder had ze geen bijdrage geleverd aan deze editie. Haar gezicht betrok bij het zien van het stuk over Nomad, waarin maar liefst drie andere liefdes dan Lee werden aangehaald. Zou hij nu dan nog een druk voelen om aan de weddenschap mee te doen? Ze moest er bij Thomas maar op aandringen dat hij roddels over Nomad voortaan in het oog hield, als er iedere keer iets als dit in kwam te staan, was ze haar macht over hem snel kwijt. Ze bladerde verder en trok haar wenkbrauwen op bij het zien van haar vrienden-advertentie. Prudence had ze nooit echt als een vriendin beschouwd – daar was ze te dom voor – en de enige die ze eventueel nog als een vriend zou kunnen zien, voldeed slechts aan twee van de eisen. Wat wel prima was – niemand hoefde dat verder te weten.
      Ze bladerde verder, snoof bij het zien van het stuk over Prudence en Noah – al zou ze het toch wel prachtige ironie vinden als dat domme wicht gevoelens voor die kneus kreeg – en trok haar wenkbrauwen op bij het stukje over Mosh’ ongelukje. Hij had zichzelf in elk geval lekker in de kijker gespeeld.
      Haar wenkbrauwen rezen nog hoger toen ze de naaktfoto’s zag waarmee het krantje afsloot. Foto’s die zíj in haar bezit had gehad en die ze zeer zeker niet had opgestuurd. Wat een verspilling! Met samengeknepen ogen keek ze naar Prudence; met een zwiep van haar stok liet ze haar krantje dichtklappen.
      ‘Waarom heb je in vredesnaam die foto’s van Madison en Mosh ingestuurd? Zelfs naar jouw standaarden is dat smakeloos.’

[ bericht aangepast op 16 feb 2022 - 12:36 ]

---

Every villain is a hero in his own mind.